prognoza studium Słone

Transkrypt

ArKom
ul. Niecała 2D Zielona Góra
PROGNOZA
ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO
STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA
PRZESTRZENNEGO GMINY ŚWIDNICA
- ZMIANA – obręb Słone-
Autor prognozy:
mgr inż.arch. Agnieszka Nierzwicka-Mróz – nr upr.urb 1493
mgr inż. Grzegorz Mróz
Zielona Góra, kwiecień 2014r.
Prognoza oddziaływania na środowisko ustaleń zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy
Świdnica – obręb Słone
SPIS TREŚCI
1. PODSTAWA PRAWNA
2. CEL, ZAKRES, METODYKA PROGNOZY
3. MATERIAŁY WEJŚCIOWE
4. OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA TERENU OPRACOWANIA
5. USTALENIA STUDIUM
6. STAN ŚRODOWISKA PRZYRODNICZEGO NA OBSZARACH OBJĘTYCH
PRZEWIDYWANYM ZNACZĄCYM ODDZIAŁYWANIEM ORAZ
PRZEWIDYWANE ZNACZĄCE ODDZIAŁYWANIE NA KOMPONENTY
ŚRODOWISKA
6.1. Rzeźba terenu i budowa geologiczna
6.2. Warunki wodne
6.3. Gleby
6.4. Lasy
6.5. Flora i fauna
6.6. Zasoby naturalne
6.7. Warunki klimatyczne
6.8. Powietrze
6.9. Zabytki i dobra kulturalne
6.10. Ludzie
7. OBSZARY PODLEGAJĄCE OCHRONIE
8. PROGNOZA ZMIAN ŚRODOWISKA PRZYRODNICZEGO WYNIKAJĄCYCH
Z PROJEKTOWANEGO PRZEZNACZENIA TERENU
9. ZALECENIA I ROZWIĄZANIA MINIMALIZUJĄCE SKUTKI ZMIAN,
ZAGROŻEŃ W ŚRODOWISKU PRZYRODNICZYM, ROZWIĄZANIA
ALTERNATYWNE
10. TRANSGRANICZNE ODDZIAŁYWANIE NA ŚRODOWISKO
11. PROPOZYCJE DOTYCZĄCE METOD I CZĘSTOTLIWOŚCI
PRZEPROWADZANIA MONITORINGU SKUTKÓW REALIZACJI
POSTANOWIEŃ DOKUMENTU
12. STRESZCZENIE
2
1. PODSTAWA PRAWNA
- Ustawa z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie,
udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko
(Dz.U. z 2013r., poz. 1235)
- Ustawa z dnia 3 lutego 1995r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz.U. z 2013r. poz.1205),
- Ustawa z dnia 18 lipca 2001r. Prawo wodne (Dz.U. z 2012r. poz. 145),
- Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 - Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2013r., poz.1232 ze zm.)
- Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2013r. 627.)
- Ustawa z 27.04.2001r. o odpadach (Dz.U. z 2013r. poz.21)
- Rozporządzenie MŚ z dnia 8 lipca 2004r. w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy
wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla
środowiska wodnego (Dz.U. Nr 168, poz.1763)
- Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010r. w sprawie przedsięwzięć mogących
znacząco oddziaływać na środowisko (Dz.U. Nr 213 poz. 1397)
- Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 14.06.2007r. w sprawie dopuszczalnych
poziomów hałasu w środowisku (Dz.U. z 2014r. poz. 112),
- Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9.07.2004r. w sprawie gatunków dziko występujących
roślin objętych ochroną (Dz. U. Nr 168 poz.1764)
- Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9.07.2004r. w sprawie gatunków dziko występujących
grzybów objętych ochroną (Dz. U. Nr 168 poz.1765)
- Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 12.10.2011r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt
(Dz. U. Nr 237, poz. 1419)
- Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9.09.2002r. w sprawie standardów jakości gleby oraz
standardów jakości ziemi (Dz. U. Nr 165 poz.1359)
- Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 24 sierpnia 2012r. w sprawie poziomów niektórych
substancji w powietrzu (Dz. U. z 2012r., poz. 1031)
- Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 13 września 2012r. w sprawie dokonywania oceny
poziomów substancji w powietrzu (Dz. U. z 2012r. poz. 1032)
- Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 2.10.2007r. w sprawie wymagań w zakresie
prowadzenia pomiarów poziomów w środowisku substancji lub energii przez zarządzającego drogą,
linia kolejową, linią tramwajową, lotniskiem, portem (Dz. U. 192, poz 1392)
- Uchwała Nr XLIII/232/14 z dnia 26 lutego 2014r. w sprawie przystąpienia do sporządzania zmiany
studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Świdnica.
3
2. CEL, ZAKRES, METODYKA PROGNOZY
Celem prognozy jest określenie charakteru, nasilenia i zasięgu przestrzennego prawdopodobnych
oddziaływań na środowisko, które mogą być wywołane przez realizację dopuszczonych przez studium
sposobów użytkowania i zagospodarowania terenu.
Oddziaływania te, prognoza ocenia z punktu widzenia potencjalnych korzystnych i niekorzystnych
wpływów na poszczególne elementy środowiska jak: powietrze, powierzchnia terenu łącznie z glebą,
wody powierzchniowe i podziemne, klimat, fauna, flora, krajobraz, dobra kultury oraz warunki życia
ludzi, a także z punktu widzenia wywołanych konfliktów między różnymi sposobami użytkowania
przestrzeni.
Niniejsza prognoza wykonana została zgodnie z ustawą z dnia 3 października 2008r
o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska
oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. z 2013r., poz. 1235) oraz ustawą 27 kwietnia 2001
- Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2013r., poz.1232 ze zm.).
Stopień szczegółowości prognozy zależy każdorazowo od stopnia szczegółowości opracowania, do
którego sporządzana jest prognoza.
Prognoza obejmuje następujące zagadnienia:
rozpoznanie środowiska przyrodniczego,
charakterystykę rozwiązań przyjętych w zmianie studium,
prognozę zmian środowiska wynikających z projektowanego przeznaczenia terenów oraz
zależności pomiędzy komponentami środowiska
• zalecenia, rozwiązania minimalizujące skutki zmian w środowisku.
Prognoza w szczególności:
• uwzględnia zagrożenia mające wpływ na środowisko i zdrowie ludzi,
• określa wrażliwość i odporność środowiska na presję i jego zdolność do regeneracji,
• analizuje proponowane w projekcie studium warunki zagospodarowania terenu, wynikające
z potrzeb ochrony środowiska, prawidłowego gospodarowania zasobami przyrody oraz ochrony
gruntów rolnych i leśnych.
Prognozę sporządzono w oparciu o analizę istniejących informacji zawartych w:
• projekcie zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy
Świdnica,
• dokumentach stosowanych w pracach planistycznych,
• wnioskach do studium w tym m. in. z zakresu ochrony środowiska,
• opracowaniach fizjograficznych,
• państwowym monitoringu środowiska,
• innych dokumentach oraz materiałach planistycznych i inwentaryzacyjnych.
Wyniki analizy skonfrontowano z rozwiązaniami przyjętymi w projekcie zmiany studium, a także
w szczególności z wymogami ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale
społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, ustawy Prawo
ochrony środowiska, ustawy o ochronie przyrody oraz ekofizjografią sporządzoną na potrzeby zmiany
studium.
Określenie charakteru, nasilenia i zasięgu przestrzennego prawdopodobnych oddziaływań na
środowisko, które mogą być wywołane przez realizację dopuszczonych przez rozwiązania przyjęte w
projekcie zmiany studium sposobów użytkowania i zagospodarowania terenu, jest rzeczą trudną i trzeba
liczyć się z szacunkowym charakterem prognozy. Wpływ na to mają zmieniające się warunki otoczenia,
niezależne od ustaleń planu.
Część graficzną prognozy stanowi rysunek w skali 1:1000.
•
•
•
3.MATERIAŁY WEJŚCIOWE:
3.1. Archiwalne materiały:
- kartograficzne,
- planistyczne,
- inwentaryzacyjne i studialne.
4
3.2. Inwentaryzacja terenu - bezpośrednia.
3.3. Stan środowiska w województwie lubuskim w latach 2011-2012. Wojewódzki Inspektorat Ochrony
Środowiska, Zielona Góra 2013r.
3.4. Rejestr zabytków, ewidencji dóbr kultury i innych materiałów dokumentujących obiekty kulturowe
i stanowiska archeologiczne.
3.5. Obowiązujące przepisy prawne dotyczące obszarów i elementów chronionych oraz obszarów
chronionego krajobrazu na terenie województwa lubuskiego.
3.6. Atlas hydrologiczny Polski. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej. Wydawnictwo
Geologiczne, Warszawa 1986r.
3.7. Geografia Regionalna Polski. Jerzy Kondracki, PWN, Warszawa 2001r.
3.8. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Świdnica, uchwalone
uchwałą Rady Gminy Świdnica Nr V/13/2000 z dnia 29 czerwca 2000r. ze zmianami.
3.9. Zabytki województwa zielonogórskiego. Stanisław Kowalski, Lubuskie Towarzystwo Naukowe,
Zielona Góra 1987.
3.10. Inwentaryzacja przyrodnicza gminy Świdnica. Liga Ochrony Przyrody Z.U.”Natura”, Zielona
Góra.
3.11. Plan Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Lubuskiego, uchwalony uchwałą Sejmiku
Województwa Lubuskiego Nr XXXVII/272/2002 z dnia 2 października 2002r., zmienionego
w całości uchwałą Sejmiku Województwa Lubuskiego Nr XXII/191/12 z dnia 21 marca 2012r.
(Dz. Urz. Woj. Lub. z dnia 7 sierpnia 2012r. poz. 1533).
3.12. Prognozowanie skutków przyrodniczych planu zagospodarowania przestrzennego. Instytut
Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej – oddział w Krakowie, Kraków 1998r.
3.13. Badania geotechniczne na potrzeby Opracowania ekofizjograficznego do miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego terenów zabudowy mieszkaniowej i działalności gospodarczej Gmina Świdnica, obręb Słone, wykonane w listopadzie 2007r.
3.14. Zestawienie materiałów geologicznych z wierceń za kruszywem mineralnym obiekt „Słone”
w Słonem. WPGBPTMB, Zielona Góra 1965r.
3.15. Inwentaryzacja szkód górniczych po eksploatacji węgla brunatnego na terenie województwa
zielonogórskiego. Uniwersytet im. Adama Mickiewicza - Instytut Geografii, Poznań 1975r.
3.16. Problemy zagospodarowania obszarów po dawnej podziemnej eksploatacji węgla brunatnego
w rejonie Zielonej Góry. Z. Szafran, I. Wróbel - Zeszyty Naukowe nr 29 WSInż., Zielona Góra
1975r.
3.17. Atlas inżyniersko–geologiczny miasta Zielona Góra na mapach w skali 1:5000. Przedsiębiorstwo
Geologiczne, Wrocław 1986r.
3.18. Dokumentacja hydrogeologiczna ujęcia wody na dz. 370 obręb Słone. HYDROWIERT Zielona
Góra 1999r.
3.19. Aneks do projektu prac geologicznych dla wykonania rozpoznania geologiczno-inżynierskiego
podłoża projektowanej obwodnicy drogowej Wilkanowa. Geoprojekt Zielona Góra, czerwiec
2001r.
3.20. Materiały graficzne dotyczące górnictwa węgla brunatnego z rejonu wsi Słone udostępnione przez
dr Andrzeja Kraińskiego.
3.21. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenów zabudowy mieszkaniowej
i działalności gospodarczej we wsi Słone, przyjęty uchwałą Rady Gminy Świdnica Nr IV/31/09
z dnia 20 maja 2009r.
4. OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA TERENU OPRACOWANIA
Analizowany teren położony jest na południe od wsi Słone, po południowej stronie drogi
powiatowej nr 1181F relacji Wilkanowo – Buchałów – Letnica – Koźla (Aleja Brzozowa) i graniczy:
- od południa – z terenami leśnymi Lasów Państwowych w zarządzie Nadleśnictwa Zielona Góra;
- od wschodu – z terenami drogi krajowej nr 27 relacji Zielona Góra – Nowogród Bobrzański –
Żary – Przewóz,
- od zachodu – z terenami zurbanizowanymi wsi Słone,
- od północy - z terenami zurbanizowanymi wsi Słone oraz terenami rolnymi.
Powierzchnia ogólna terenu przeznaczonego do objęcia zmianą studium wynosi ok. 13,2 ha.
5
5. USTALENIA PROJEKTU ZMIANY STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW
ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO
Projekt zmiany studium, dla którego sporządzona jest prognoza, składa się z części tekstowej oraz
rysunku w skali 1:10000, które podlegają uchwaleniu.
Tekst kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Świdnica, stanowiący część
uaktualnioną w wyniku procedury zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego, został opracowany w formie uzupełnienia, w części wynikającego z dostosowania do
przepisów nowych obowiązujących przepisów.
Integralną częścią opracowania zmiany studium jest sporządzone w oparciu o przepisy odrębne,
opracowanie ekofizjograficzne. Jakkolwiek zawiera ono treści informacyjne, to jednak stanowią one
pierwszorzędne wytyczne – uwarunkowania rozwiązań i ustaleń przyjętych w kierunkach rozwoju
przestrzennego gminy Świdnica.
Rysunek zmiany studium zawiera w szczególności następujące oznaczenia:
• granice opracowania,
• strefy funkcjonalne przyjętych działań przestrzennych.
Projekt zmiany studium ustala podstawowe funkcje użytkowania terenów wg stref funkcjonalnych:
tereny działalności gospodarczej, produkcyjne, usług, mieszkaniowe.
W kierunkach zagospodarowania przestrzennego zmiany studium zawarto zapisy istotne dla ochrony
środowiska jak np.:
• objęcie systemem kanalizacji obszarów poddanych urbanizacji,
• zaopatrzenie w wodę z sieci wodociągów komunalnych,
• przedstawiono szczegółowe wytyczne ochrony środowiska kulturowego z uwzględnieniem
powiązań ze środowiskiem przyrodniczym,
• zalecono stosowanie jako źródła energii paliw, które spełniają wymogi prawa o ochronie
środowiska naturalnego w tym wykorzystanie alternatywnych źródeł energii odnawialnej.
6. STAN ŚRODOWISKA PRZYRODNICZEGO NA OBSZARACH OBJĘTYCH
PRZEWIDYWANYM
ZNACZĄCYM
ODDZIAŁYWANIEM
ORAZ
PRZEWIDYWANE ZNACZĄCE ODDZIAŁYWANIE NA KOMPONENTY
ŚRODOWISKA
6.1. Rzeźba terenu i budowa geologiczna.
Według fizyczno-geograficznej regionalizacji J. Kondrackiego, obszar położony jest w:
- prowincji – Niż Środkowoeuropejski,
- podprowincji – Pojezierze Południowobałtyckie,
- makroregionie – Wzniesienia Zielonogórskie,
- mezoregionie – Wał Zielonogórski (315.74).
Wał Zielonogórski przebiega ze wschodu na zachód. Na jego skłonach położonych jest większość
wsi gminy, w tym wieś Letnica. Wał Zielonogórski jest moreną czołową spiętrzoną, utworzoną
prawdopodobnie w okresie zlodowacenia południowo–polskiego i środkowo-polskiego. Zlodowacenie
północno–polskie (bałtyckie) dotarło jedynie do północnych stoków Wału, ale go nie przekroczyło.
Najwyższym wzniesieniem na Wale Zielonogórskim jest tzw. Góra Wilkanowska, o wysokości
220,81m n.p.m. Wał wznosi się od 100m do 220m n.p.m. Powierzchnia Wału jest bardzo urozmaicona,
występuje tu szereg wzniesień i dolinek. Na wychodniach utworów spoistych (pyły, iły, gliny)
obserwuje się obniżenia, dolinki lub załomy terenu, a na wychodniach gruntów sypkich (piaski i żwiry)
– wyniesienia.
Rzędne omawianego terenu wynoszą w części:
- północnej od 129,80 do 142,60m n.p.m.;
- południowej od 136,60 do 143,50m n.p.m.;
- wschodniej ok. 144,40m n.p.m.;
- zachodniej od 129,80 do 137,90m n.p.m.
6
W budowie geologicznej podłoża analizowanego terenu uczestniczą osady trzeciorzędowe i osady
czwartorzędowe, lokalnie pod przykryciem antropogenicznych nasypów.
TRZECIORZĘD
Osady tego wieku na omawianym terenie zostały stwierdzone wykonanymi wierceniami
i sondowaniami. Reprezentowane są przez iły, gliny, pyły i przewarstwiające je piaski. Osady te
stwierdzane były od powierzchni pod niewielkim przykryciem gleby bądź nasypów, jak też pod
nadkładem osadów młodszych. Sposób zalegania osadów trzeciorzędowych jest efektem intensywnych
zaburzeń glacitektonicznych, stąd zaleganie tych osadów między młodszymi osadami
czwartorzędowymi. Często granice między tymi osadami są pionowe lub zbliżone do pionowych.
Warstwy trzeciorzędowe są porozrywane i pofałdowane, co utrudnia śledzenie ich rozprzestrzenienia.
CZWARTORZĘD
Wśród osadów czwartorzędowych wyróżniono osady holoceńskie i plejstoceńskie. Do osadów
holoceńskich zaliczono stwierdzone sondą nr 2 piaski drobnoziarniste z humusem, będące efektem
spływu powierzchniowego materiału piaszczystego i zarastania lokalnego obniżenia terenu, powstałego
w wyniku osiadania terenu po wybranym podziemnie węglu brunatnym.
Do osadów plejstoceńskich reprezentowanych przez utwory wodnolodowcowe z okresu stadiału
mazowiecko-podlaskiego zaliczono stwierdzone zróżnicowane granulometrycznie osady piaszczystożwirowe. W profilach dominują piaski, w obrębie których występują przewarstwienia żwiru. W części
zachodniej terenu w osadach piaszczystych stwierdzano przewarstwienia glin pylastych miąższości
0,3m powstałych w czasie znacznego zmniejszenia prędkości przepływu bądź zaniku przepływu na
przedpolu lądolodu.
W południowo-zachodniej części terenu wierceniami stwierdzono występowanie żwiru i piasku ze
żwirem do głębokości 12m p.p.t., nie osiągając ich spągu.
Dominujące w profilach piaski średnio i gruboziarniste charakteryzują się dobrą
przepuszczalnością, współczynniki filtracji określone w otworach hydrogeologicznych wynoszą k= 25–
33m/d.
GLACITEKTONIKA
Stwierdzone na omawianym terenie skały osadowe wieku trzeciorzędowego i czwartorzędowego
nie leżą względem siebie i względem powierzchni płasko, jak to powinno wynikać z warunków
sedymentacji, lecz zostały zaburzone. Zalegające w podłożu utwory są silnie sfałdowane, sprasowane
i poszczególne warstwy porozrywane. Zaburzone glacitektonicznie struktury posiadają generalnie osie
zorientowane na SW – NE, lecz często łączą się ze sobą lub rozdzielają wachlarzowato.
NOŚNOŚĆ GRUNTU
Pod niekontrolowanymi nasypami i glebą zalegają grunty mineralne rodzime. Miąższość nasypów
stwierdzona wierceniami i sondami wynosi 1,0 do 1,6m. W nasypach zalegających w części wschodniej
terenu grunty ilaste zmieszane są z piaskiem i glebą. Zostały one złożone w zagłębieniu powstałym po
wybranych piaskach na nasypy w okresie budowy zachodniej obwodnicy Zielonej Góry. Złożone iły są
materiałem z przekopów drogowych, ponieważ nie nadawały się do wykorzystania na nasypy drogowe
na innych odcinkach i zostały złożone w zagłębieniu terenu przy częściowym wykorzystaniu również
znajdującego się w południowo-wschodniej części zapadliska po wybranym podziemnie węglu
brunatnym. W rejonie sondy nr 4 stwierdzono istnienie nasypu niekontrolowanego piaszczystoglebowego, powstałego w trakcie zbierania warstwy gleby z tej części terenu. Nasypy gruntów
i odpadów znajdują się wokół wyrobiska po eksploatacji kruszywa w południowo- zachodniej części
terenu.
Osady trzeciorzędowe – iły i iły pylaste są w stanie twardoplastycznym o IL = 0,25, natomiast
gliny, gliny pylaste, gliny pylaste zwięzłe, pyły są w stanie plastycznym o IL = 0,37. Grunty plastyczne,
zwłaszcza te zawierające znaczne ilości frakcji pylastej, ulegają uplastycznieniu pod wpływem wzrostu
ich wilgotności i przy obciążeniach dynamicznych, np. pochodzących od pracujących maszyn.
Osady czwartorzędowe reprezentowane przez piaski drobno, średnio i gruboziarniste według
wykonanego sondowania dynamicznego przy otworze nr III są zagęszczone o ID = 0,7.
6.2. Warunki wodne.
Wody powierzchniowe
W obrębie analizowanego terenu nie występują rowy melioracji podstawowej i szczegółowej. Nie
występują także inne wody powierzchniowe.
7
Teren badany nie należy do obszarów zalewowych, leży poza zasięgiem wody stuletniej.
Wody podziemne
Na omawianym terenie stwierdzono występowanie dwóch rodzajów wód podziemnych:
- wody zawieszone, występujące w osadach piaszczystych podścielonych utworami
trudnoprzepuszczalnymi. Wody te występują okresowo po intensywnych opadach atmosferycznych
i po wiosennych roztopach. Zasobność tej wody jest niewielka, lecz jej obecność powoduje zmiany
wilgotności gruntów spoistych i w konsekwencji zmianę ich parametrów mechanicznych. Ten rodzaj
wody występuje w formie wody wolnej wypełniającej przestrzenie między ziarnami piasku,
rejestrowanej w otworach jako woda o zwierciadle swobodnym bądź lekko napiętym, jak też wody
zgromadzonej w laminach bądź lokalnych spiaszczeniach gruntów spoistych, rejestrowanej jako
sączenia. Przejawy tego rodzaju wody zostały stwierdzone w zachodniej części terenu na głębokości
0,4 do 0,8 m p.p.t.;
- drugi rodzaj to wody wypełniające zagłębienia z osadami piaszczystymi zlodowacenia środkowopolskiego, tworzące określany w literaturze „elewacyjny poziom wód podziemnych”. Zbiornik nie jest
ciągły, lecz tworzą go niejednokrotnie nie posiadające ze sobą kontaktów hydraulicznych zbiorniki
o różnej zasobności i zróżnicowanej głębokości zwierciadła statycznego. Spływ wody podziemnej
generalnie następuje w kierunku północnym i w zbiornikach o ograniczonej pojemności następuje
szybkie ich wypełnienie i wówczas następuje przelewanie się przez ograniczające je osady
trzeciorzędowe, co objawia się znacznym uwilgotnieniem powierzchni terenu w miejscach wychodni
tych osadów. Na terenie wsi Słone woda do celów bytowych pobierana jest ze studni wierconych
i kopanych z tych lokalnych zbiorników. Najbliższa studnia wiercona przy posesji nr 1 posiada
głębokość 21,0m p.p.t., a zwierciadło wody stabilizuje się na głębokości 3,3m p.p.t. W przeszłości
niektóre budynki we wsi Słone zaopatrywane były w wodę ze źródła na terenie leśnym, znajdującego
się na południe od początkowych zabudowań wsi. Źródło funkcjonowało jako przelew
z wypełnionego wodą lokalnego zagłębienia piaszczystego.
Rozpatrywany teren znajduje się poza obszarami Głównych Zbiorników Wód Podziemnych, nie
występują ujęcia wód podziemnych.
6.3. Gleby.
Gmina Świdnica należy do rolniczego subregionu zielonogórskiego. Warunki tego subregionu są
słabe i pod względem rolniczym najmniej korzystne z całego województwa lubuskiego.
Ukształtowanie terenu i wynikająca z niego budowa geomorfologiczna ma znaczenie dla
waloryzacji przestrzeni rolniczej gminy.
Ocena warunków wodnych środowiska dla przydatności rolniczej (w skali 10-cio punktowej)
określa warunki gminy Świdnica na 4,7 punktu. Średnie warunki dla byłego województwa
zielonogórskiego w skali punktowej wynoszą 4,8.
Budowa gleby charakteryzuje się wysoką zawartością piasku, co powoduje średnią i dużą
przepuszczalność gleb i mały kompleks sorpcyjny gleb. Konsekwencją takiego układu jest uboga
w związki mineralne gleba, będąca okresowo lub stale za sucha. Jednak gleby na bazie piasku będące
pod stałym źródłem zasilania naturalnego (np. tereny przy ciekach), nie będą wykazywały niedoborów
wody. Niekorzystne jest także nisko występujące lustro wody (10-30m p.p.t.), co przy średnich opadach
rocznych ok. 600mm i małej retencji glebowej powoduje, że opad nie pokrywa zapotrzebowania roślin
w wodę.
W gminie dominują gleby kwaśne i bardzo kwaśne (łącznie ponad 80% powierzchni gleb). Około
70% gleb wymaga systematycznego nawożenia magnezem. Gleby obszaru gminy Świdnica są mało
zasobne w fosfor, a największe niedobory pierwiastków dotyczą molibdenu, miedzi i boru.
W obrębie terenu przewidzianego do objęcia zmianą studium powierzchnia gruntów rolnych klasy
IV – 0,87 ha. W świetle obowiązujących przepisów dla gruntów klasy IV nie jest wymagane uzyskanie
zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze i nieleśne. Pozostałe grunty to
gleby niskich klas bonitacyjnych (V-VI klasa).
8
6.4. Lasy.
W obrębie terenu przewidzianego do objęcia zmianą studium występuje niewielki obszar leśny,
będący częścią dużego kompleksu leśnego znajdującego się bezpośrednio na południe od
analizowanego terenu.
Lasy w bezpośrednim sąsiedztwie analizowanego terenu administracyjnie należą do Skarbu
Państwa w zarządzie Nadleśnictwa Zielona Góra.
Pod względem przyrodniczo–leśnym lasy gminy Świdnica położone są w III krainie
Wielkopolsko–Pomorskiej, 6 Dzielnicy Pojezierza Lubuskiego.
Lasy sąsiadujące z analizowanym obszarem, pod względem kategorii ochronności, są lasami
ochronnymi w odległości do 10 km od granic administracyjnych miast liczących ponad 50 tys.
mieszkańców – miasto Zielona Góra.
6.5. Flora i fauna.
W podziale zoogeograficznym Polski (wg A. Jakubowskiego) analizowany teren zaliczony jest do
Krainy Południowobałtyckiej, regionu piaszczysk zachodniolubuskich.
Na terenach niezabudowanych obszaru analizowanego stwierdzono występowanie gatunków
objętych częściową ochroną prawną, tj. kreta, myszy polnej, a także innych drobnych gryzoni.
Występują również kuna, nornik i inne gatunki zwierząt bytujące w sąsiedztwie siedlisk człowieka.
W środowisku leśnym bytują największe ssaki: dziki, jelenie, sarny. Występują również: lisy, jenoty,
borsuki, mysz leśna. Gatunki będące pod ochroną prawną to: jeże, krety, wiewiórki.
Ornitofaunę reprezentują: kawka, gawron, wróbel oraz gatunki gniazdujące typowe dla
ekosystemów rolnych oraz gatunki gniazdujące typowo leśne, jak m.in.: kowaliki, sikory. Na
terenach leśnych stwierdzono występowanie gatunków ptaków objętych ochroną ścisłą, tj. kukułki,
dzięciołów, puszczyka, pustułki, myszołowa.
Południowo-wschodnia część przedmiotowego obszaru objęta jest strefą buforową, wyznaczoną
w celu ochrony rozlewiska. Jest to rozlewisko z lustrem wody, porośnięte trzcinowiskiem, stanowiące
miejsce bytowania m.in.: pary żurawi, kilku gatunków kaczek, ptaków śpiewających oraz płazów.
Rozpoznanie występującej fauny wymaga wieloletnich badań i w tym zakresie jest niepełne.
Dotyczy to przede wszystkim owadów.
Na analizowanym obszarze występuje roślinność nieużytków rolnych, reprezentowana przede
wszystkim przez roślinność stepową odłogów i łąk, stanowiących zbiorowisko roślin zielnych
z domieszką traw.
6.6. Zasoby naturalne.
W obrębie analizowanego terenu nie występują udokumentowane złoża kopalin posiadające
zatwierdzone lub przyjęte dokumentacje geologiczne. W przeszłości, w latach 1933–1945,
w sąsiedztwie, a częściowo na omawianym terenie, prowadzone były podziemne roboty górnicze,
polegające na wydobywaniu węgla brunatnego. Na podstawie materiałów kartograficznych sprzed
1945r. ustalono, że na omawianym terenie istniał szyb wydobywczy „Pohlenz 9” oraz szyb
wentylacyjny „Schloin II”. Prawdopodobną lokalizację szybów przedstawiono na załączniku
graficznym do niniejszego opracowania. W miejscu szybu wentylacyjnego na powierzchni terenu
znajduje się owalne zagłębienie, najprawdopodobniej po zasypanym otworze szybowym. Wymiary
zagłębienia wynoszą w osiach 5 i 7m. Ze względu na intensywną roślinność i zagłębienia wypełnione
wodą opadową, nie udało się ustalić dokładnie lokalizacji szybu wydobywczego. Teren w rejonie szybu
wydobywczego (w kierunku północnym) ze względu na istniejące obniżenia i opisy na mapie
ewidencyjnej „woda” należy traktować jak teren ulegający powolnym przemieszczeniom w wyniku
ugięć i osiadań zalegających w nadkładzie utworów ilastych i gliniastych.
W latach 60-tych XX wieku w południowej części działki nr 480 - obręb Słone prowadzone było
wydobycie kruszywa naturalnego. Powstało wyrobisko, którego dno znajduje się 10m poniżej
otaczającego terenu. W 1965r. wykonano badania geologiczne dla udokumentowania zasobów kopaliny
– kruszywa na tym terenie. Ze względu na małe zasoby, jakie można było udokumentować, zlecający
prace geologiczne odstąpił od ustalania tych zasobów. Poniżej dna istniejącego wyrobiska zalega
jeszcze żwir i pospółka, lecz ze względu na niewielkie rozmiary odkrywki dalsza poprawna
i bezpieczna eksploatacja jest niemożliwa. Wyrobisko winno zostać poddane rekultywacji zgodnie
9
z kierunkiem, jaki określi Starosta Zielonogórski na podstawie wniosku władających przekształconym
terenem.
6.7. Warunki klimatyczne.
Gmina Świdnica leży w strefie przejściowej, objętej wpływami Atlantyku i Eurazji. Ze względu na
położenie gminy przy zachodnim skraju Polski uwydatniają się tu także wpływy oceaniczne.
Gmina Świdnica położona jest na terenie XI krainy Wału Zielonogórskiego, a okolice wsi Piaski
leżą w IX krainie Pasa Pradolin Południowych (Prawdziwiec, Koźmiński - Agroklimat województwa
zielonogórskiego. Zielona Góra, 1972r.).
W związku ze znacznym wzniesieniem Wału Zielonogórskiego, tutejszy klimat jest chłodniejszy
od klimatu otaczających go pradolin. Występują tu największe opady atmosferyczne, zwłaszcza
w okresie od kwietnia do września. Wcześniej pojawia się tu zima i występuje największa liczba dni
z pokrywą śnieżną. Kraina ta jest najbardziej uprzywilejowaną pod względem amplitud średnich
dobowych (wynoszą tylko 9-10ºC) i bardzo małego zagrożenia przez przymrozki. Przymrozki na Wale
Zielonogórskim zanikają średnio między 15-20 kwietnia. Występuje tu również najmniejsza częstość
okresów bezopadowych.
Na podstawie danych ze stacji klimatycznej w Zielonej Górze, średnia temperatura wieloletnia dla
lat 1951-1990 w gminie Świdnica wynosiła 8,3ºC. Najwyższa średnia roczna temperatura po wojnie
wystąpiła w 1989r. i wynosiła 9,8ºC. Najchłodniejszym rokiem był rok 1949 ze średnią temperaturą
roczną 6,1ºC.
Charakterystyczne cechy klimatu dla krainy klimatycznej Wał Zielonogórski są następujące:
- temperatura roczna – +8,0÷8,1°C,
- temperatura okresu V-VII – 15,6÷15,7°C,
- temperatura okresu IV-IX – 14,3÷14,4°C,
- amplitudy dobowe temperatur okresu V-VII – 9,0÷10,0°C,
- liczba dni gorących w roku (temp. powyżej 25°C) – 30÷32 dni,
- liczba dni z przymrozkami w okresie IV-X – 5÷10 dni,
- liczba dni mroźnych w roku (temp. max poniżej 0°C) – 35÷38 dni.
Średnie opady gminy Świdnica szacuje się na 650mm. Największe opady atmosferyczne
występują na Wale Zielonogórskim. Największe ilości opadu występują w miesiącu lipcu, najniższe
w miesiącach zimowych. Opady w miesiącach IV-IX stanowią ok. 60% rocznego opadu.
Na analizowanym terenie panują korzystne warunki klimatu lokalnego dla lokalizacji
budownictwa.
6.8. Powietrze.
Ocenę jakości powietrza przeprowadza Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska w oparciu
o następujące akty prawne:
- ustawę z dnia 27 kwietnia 2001r. Prawo ochrony środowiska,
- rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 24 sierpnia 2012r. w sprawie poziomów niektórych
substancji w powietrzu (Dz. U. z 2012r., poz. 1031),
- rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 13 września 2012r. w sprawie dokonywania oceny
poziomów substancji w powietrzu (Dz. U. z 2012r. poz. 1032)
- rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 10 września 2012 r. w sprawie zakresu i sposobu
przekazywania informacji dotyczących zanieczyszczenia powietrza (Dz. U. z 2012, poz. 1034),
Podstawę oceny jakości powietrza w Polsce stanowią określone dla substancji, w prawie krajowym
(rozporządzenie Ministra Środowiska z 3 marca 2008r. w sprawie poziomów niektórych substancji
w powietrzu) i w dyrektywach unijnych (2008/50/WE – CAFE oraz 2004/107/WE), normatywne
stężenia w postaci poziomów dopuszczalnych/docelowych/celu długoterminowego w powietrzu, ze
względu na ochronę zdrowia ludzkiego i ochronę roślin.
Oceny jakości powietrza i wynikające z nich działania odnoszone są do obszarów nazywanych
strefami.
Gmina Świdnica zaliczona została do strefy lubuskiej (kod strefy PL0803).
Podstawę klasyfikacji stref w oparciu o wyniki rocznej oceny jakości powietrza, zgodnie z art. 89
ustawy Prawo ochrony środowiska stanowią:
- dopuszczalny poziom substancji w powietrzu,
10
- dopuszczalny poziom substancji w powietrzu powiększony o margines tolerancji,
- poziom docelowy substancji w powietrzu,
- poziom celu długoterminowego.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami co roku dokonuje się oceny poziomu substancji
w powietrzu w danej strefie, a następnie klasyfikacji stref, w których poziom:
1) choćby jednej substancji przekracza poziom dopuszczalny powiększony o margines tolerancji,
2) choćby jednej substancji mieści się pomiędzy poziomem dopuszczalnym, a poziomem
dopuszczalnym powiększonym o margines tolerancji,
3) substancji nie przekracza poziomu dopuszczalnego,
4) przekracza poziom docelowy,
5) nie przekracza poziomu docelowego,
6) przekracza poziom celu długoterminowego,
7) nie przekracza poziomu celu długoterminowego.
Klasyfikacji stref dokonuje się oddzielnie dla dwóch grup kryteriów:
- ustanowionych w celu ochrony zdrowia (dla terenu kraju i uzdrowisk),
- ustanowionych w celu ochrony roślin (dla terenu kraju z wyłączeniem aglomeracji i miast powyżej
100 tys. mieszkańców).
Klasyfikacji dokonuje się dla każdego zanieczyszczenia, dla każdego parametru znajdującego
zastosowanie w strefie, z uwzględnieniem:
- obszarów wydzielonych (ochrony uzdrowiskowej, parków narodowych),
- różnych czasów uśredniania stężeń dopuszczalnych (rok, 24 godziny, 1 godzina) dla SO2, NO2 i PM10
(w przypadku kryteriów związanych z ochroną zdrowia).
Końcowym wynikiem klasyfikacji jest określenie jednej klasy dla strefy ze względu na ochronę
zdrowia i jednej klasy ze względu na ochronę roślin.
Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska wykonał oceny jakości powietrza na podstawie
pomiarów emisji przeprowadzonych w 2011 i 2012r. za pomocą automatycznych stacji monitoringu
powietrza. Dokonana klasyfikacja stref opierała się nie tylko na wykonanych pomiarach, ale także na
analizie i porównaniach otrzymanych stężeń z poprzednimi latami.
Pomiary imisji wykazały, podobnie jak w latach ubiegłych, że głównym problemem w zakresie
zanieczyszczenia powietrza w województwie lubuskim są wysokie stężenia pyłu zawieszonego PM10
oraz zawartego w nim benzo(α)pirenu.
W świetle oceny stężeń zanieczyszczeń występujących w powietrzu w latach 2011-2012 na
obszarze województwa lubuskiego, dokonanej pod kątem ochrony zdrowia, wszystkie strefy zaliczono
do klasy C, ze względu na przekroczenia dotyczące dopuszczalnych i docelowych stężeń substancji
w powietrzu.
W świetle oceny stężeń zanieczyszczeń w powietrzu występujących w latach 2011-2012 na
obszarze strefy lubuskiej, dokonanej pod kątem ochrony roślin, stwierdzono stężenia ozonu (wskaźnika
AOT40) przekraczające poziom celu długoterminowego. Strefę lubuską zaliczono do klasy A wg
poziomu docelowego oraz do klasy D2 wg poziomu długoterminowego.
Wykonane oceny jakości powietrza za 2011 i 2012r. oraz wynikająca z nich klasyfikacja stref
(wszystkie strefy zaliczone do klasy C) potwierdza konieczność wdrożenia nowych i kontynuacji już
opracowanych programów ochrony powietrza. Zasadnym jest także dalsze wykonywanie pomiarów
pyłu zawieszonego (optymalnie - z wykorzystaniem referencyjnej metody wagowej) - dla
monitorowania kształtowania się stężeń tego zanieczyszczenia w powietrzu na obszarze województwa
i określenia efektów podejmowanych działań naprawczych.
Monitoring Chemizmu Opadów Atmosferycznych i Depozycji na obszarze województwa
lubuskiego prowadzi Wrocławski Oddział Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej stanowiący
jeden z podsystemów Państwowego Monitoringu Środowiska (PMŚ). Ma on na celu określenie w skali
kraju rozkładu ładunków zanieczyszczeń wprowadzanych z mokrym opadem do podłoża w ujęciu
czasowym i przestrzennym. Poprzez systematyczne badanie składu fizykochemicznego opadów oraz
równoległe obserwacje i pomiary parametrów meteorologicznych monitoring ten dostarcza informacji
o obciążeniu obszarów leśnych, gleb i wód powierzchniowych związkami zakwaszającymi, biogennymi
i metalami ciężkimi deponowanymi wraz z opadami z powietrza.
W województwie lubuskim badania prowadzone są na dwóch stacjach zlokalizowanych w Zielonej
Górze i Gorzowie Wlkp.
11
Miesięczne sumy opadów w stacjach monitoringowych kształtowały się w 2011r. następująco:
w Zielonej Górze od 0,8 mm (w listopadzie) do 199,0 mm (w lipcu), w Gorzowie Wlkp. od 1,7 mm
(w listopadzie) do 177,3 mm (w lipcu).
Wniesiony wraz z opadami w 2011r. ładunek siarczanów, w porównaniu do średniego z lat 19992010, zmalał o 23,7%, ładunek chlorków o 17,1%, azotynów i azotanów o 27,0%, azotu amonowego
o 17,2%, azotu ogólnego o 25,5%, sodu o 8,1%, potasu o 12,4%, wapnia o 7,1%, magnezu o 35,6%,
cynku o 49,4%, żelaza o 41,6%, ołowiu o 64,8%, kadmu o 46,3%, chromu o 18,5%, manganu o 34,2%
oraz wolnych jonów wodorowych o 62,9%, natomiast wystąpił wzrost depozycji: fosforu ogólnego
o 27,1%, miedzi o 85,7% i niklu o 48,7%.
Ocena wyników badań monitoringowych chemizmu opadów atmosferycznych i depozycji
zanieczyszczeń do podłoża, prowadzonych w sposób ciągły wykazała, że depozycja roczna
analizowanych substancji wprowadzonych wraz z opadami na obszar województwa lubuskiego
w 2011r., dla większości składników była niższa od średniej z wielolecia 1999-2010, przy
średniorocznej sumie wysokości opadów niższej o 2,4%.
Roczny sumaryczny ładunek jednostkowy badanych substancji zdeponowany na obszar
województwa lubuskiego w 2011r. wyniósł 38,9 kg/ha i był mniejszy niż średni dla całego obszaru
Polski o 19,3%, przy średniorocznej sumie wysokości opadów niższej o 197 mm.
Zanieczyszczenie powietrza w omawianym rejonie powodowane jest głównie przez emisje gazów
i pyłów na terenie miasta Zielona Góra oraz przez zanieczyszczenia napływające z południa
i z zachodu. O stanie zanieczyszczenia powietrza decydują również lokalne emitory zanieczyszczeń.
Głównym problemem jest tzw. niska emisja (emisja zanieczyszczeń pochodzących z lokalnych
kotłowni (emitor do 40m) i indywidualnych palenisk domowych) związana ze stosowaniem paliw
o niskiej jakości i spalaniem odpadów w całkowicie do tego nie przystosowanych paleniskach
domowych. W wielu gospodarstwach domowych często stosuje się różnego rodzaju "paliwa zastępcze"
(butelki i opakowania z mas plastycznych, guma, papier zafoliowany, itp.). Szczególnie dotyczy to
okresu jesiennego, kiedy temperatura powietrza jest na tyle wysoka, że można ogrzać pomieszczenie
mniej kalorycznymi, zastępczymi paliwami.
Mieszkańcy posiadają ogrzewanie z własnych, lokalnych źródeł, o zasięgu ograniczonym do
poszczególnych budynków. W związku z dużą liczbą kotłowni wykorzystujących jako paliwo węgiel
kamienny, miał węglowy, drewno oprócz problemu emisji niskiej i stosowania nieekologicznych
paliw, dochodzi jeszcze niska sprawność kotłowni. Stopniowo jednak obserwuje się zmianę nośników
energii z paliw stałych w postaci węgla i koksu na paliwa ekologiczne, w tym głównie gaz i energię
elektryczną, olej opałowy i brykiety ze słomy i odpadów stolarskich.
Źródłem liniowym emisji antropogenicznej zanieczyszczeń do powietrza, gruntu i wody
podziemnej jest droga krajowa nr 27. Jest to droga w parametrach IV klasy technicznej, o szerokości
jezdni 7m, nawierzchni bitumicznej i wytrzymałości nacisku 10 ton na oś. Stan techniczny drogi jest
dobry. Natężenie ruchu wynosi ok. 6 tys. pojazdów na dobę. W strukturze ruchu notuje się znaczny
udział samochodów ciężarowych. Ze względu na zwiększony ruch kołowy droga ta stanowi element
zagrożenia skażenia środowiska poprzez wprowadzanie zanieczyszczeń do powietrza, pośrednio do
gleby i wód gruntowych. Zanieczyszczenia komunikacyjne to przede wszystkim tlenki azotu,
tlenek węgla i węglowodory aromatyczne. W rejonach zwiększonego ruchu drogowego
prawdopodobnie są przekraczane dopuszczalne stężenia ozonu w powietrzu. Podwyżs zone
s tężenia tlenków azotu mogą powodować zmi any w funkcjonowaniu ekosystemów,
objawiające się zanikaniem szczególnie wrażliwych gatunków roślinnych na terenach położonych
wzdłuż tras komunikacyjnych. Drogi krajowe stanowią również zagrożenie pod kątem przewożenia
nimi materiałów niebezpiecznych. Ponadto drogi są źródłem hałasu. Zjawisku temu towarzyszą drgania
mechaniczne, wstrząsy, infradźwięki i ultradźwięki, dlatego hałas traktowany jest jako szczególny
rodzaj zanieczyszczenia powietrza.
6.9. Zabytki i dobra materialne.
Obszar objęty niniejszym opracowaniem zlokalizowany jest w średnio atrakcyjnej krajobrazowo
okolicy i znajduje się poza układem urbanistycznym wsi Słone lecz pozostaje w kontynuacji zabudowy
pomiędzy zwartym układem osadniczym a rozproszoną zabudową działalności gospodarczej. We
wschodniej części przedmiotowego obszaru (w sąsiedztwie drogi krajowej nr 27) realizowana jest
zabudowa – hala w technologii szkieletowej, przeznaczona do prowadzenia działalności gospodarczej,
12
realizowana na podstawie ustaleń obowiązującego na tym terenie miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego terenów zabudowy mieszkaniowej i działalności gospodarczej we
wsi Słone
W obrębie analizowanego obszaru występuje teren szkód górniczych w postaci zapadliska, które
obecnie porośnięte jest trzcinami i stanowi teren podmokły. Występuje również zagłębienie terenu,
stanowiące pozostałość po wydobyciu żwiru.
Ze względu na brak większych wartości estetycznych, szczególną rolę w krajobrazie
analizowanego terenu odgrywają okoliczne lasy, które, oprócz wartości produkcyjnych, są czynnikiem
klimatotwórczym, pełnią rolę rekreacyjną i podnoszą walory estetyczne analizowanego terenu.
Na terenie objętym niniejszym opracowaniem nie występują stanowiska archeologiczne podlegające
ochronie prawnej.
6.8. Ludzie.
Projektowane zainwestowanie musi uwzględniać przepisy obowiązującego prawa w zakresie
oddziaływania inwestycji na środowisko, w tym zdrowie ludzi. Wobec powyższego, rozwiązania
przyjęte w projekcie zmiany studium muszą spełniać warunki w zakresie ochrony środowiska
i możliwości przebywania w nim ludzi bez narażania na negatywne znaczące oddziaływanie
przedsięwzięć.
Hałas, pyły i gazy, promieniowanie – to podstawowe zanieczyszczenia wprowadzane do powietrza
w wyniku prowadzonej przez człowieka działalności, mające zasadniczy wpływ na zdrowie i życie
ludzi.
Źródłami tych zanieczyszczeń będą w szczególności układy komunikacyjne, prowadzona
działalność gospodarcza oraz funkcjonowanie w środowisku zabudowy mieszkaniowej, eksploatacja
sieci infrastruktury technicznej, w tym stacji bazowych telefonii komórkowej oraz sieci
elektroenergetycznych.
Tereny dróg powodują natomiast przerwanie ciągłości ekosystemów, są miejscami niekorzystnymi
dla migracji zwierząt oraz mają negatywny wpływ ze względu na emisję zanieczyszczeń
komunikacyjnych i hałasu.
Innym zagrożeniem zdrowia i życia ludzi mogą być skutki poważnych awarii powstałych
w wyniku zdarzeń na ciągach komunikacyjnych, rozszczelnienia się sieci gazowych, pożarów, awarii
i wypadków w obrębie zakładów pracy.
Zapisy zmiany studium nie obejmują terenów wymagających ograniczenia terenów zieleni
wysokiej.
Planowana zabudowa działalności gospodarczej związana jest z funkcją wytwórczości, usług i nie
należy do funkcji chronionych. Forma tej zabudowy ma stanowić barierę dla uciążliwości
pochodzących z funkcjonowania drogi krajowej.
Mając na uwadze zapotrzebowanie na tereny związane z tworzeniem miejsc pracy oraz
zmniejszony do minimum popyt na tereny zabudowy mieszkaniowej Gmina Świdnica postanowiła
wykorzystać tereny przeznaczone już w planie miejscowym do urbanizacji z zamianą funkcji
mieszkaniowej na usługową, wytwórczości oraz w ramach wygaszania konfliktów funkcję usługową
z towarzyszącą mieszkaniową dla prowadzącego działalność gospodarczą.
Obecnie tereny te zostały podzielone geodezyjnie na działki budowlane z wydzieleniem dróg
publicznych. Wykonano częściowe uzbrojenie terenu w sieci gazową, wodociągową,
elektroenergetyczną i kanalizacyjną. Pozwoli to na ograniczenie zanieczyszczeń wprowadzanych do
ziemi, powietrza.
Planowana zabudowa związana z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie usług
i wytwórczości będzie się znajdować w bezpiecznej odległości od terenów zabudowy chronionej,
w szczególności zabudowy mieszkaniowej.
Mając na uwadze charakter projektowanej zabudowy, jej parametry, docelowo nakaz obsługi
wodno-kanalizacyjnej z istniejących sieci, należy stwierdzić, że brak jest negatywnego wpływu
przyszłych rozwiązań planistycznych na życie i zdrowie ludzi przebywających na terenie oraz
w sąsiedztwie.
Zaznaczyć należy, że projektem zmiany studium objęto tereny narażone na oddziaływanie hałasu
pochodzącego od użytkowników drogi krajowej nr 27. W takim przypadku nowo powstałe obiekty będą
stanowić barierę dla hałasu i będą chronić dalsze obszary przed tym zanieczyszczeniem
13
7.
OBSZARY PODLEGAJĄCE OCHRONIE
Jedną z form ochrony przyrody są obszary chronionego krajobrazu, które obejmują wyróżniające
się krajobrazowo tereny o różnych typach ekosystemów. Służą rekreacji we wszystkich jej formach.
Działalność gospodarcza na tych terenach podlega pewnym ograniczeniom, polegającym m.in. na
zakazie lokowania obiektów uciążliwych dla środowiska i stosowania niszczących form użytkowania
przyrody.
Obszar chronionego krajobrazu jest przestrzennie wydzieloną jednostką o określonych granicach
na mapie województwa, poddaną ochronie ze względu na mało zniekształcone środowisko
przyrodnicze zachowujące zdolność równowagi biologicznej.
W województwie lubuskim obszary chronionego krajobrazu utworzono rozporządzeniem
Wojewody Lubuskiego Nr 3 z dnia 17 lutego 2005r. (Dziennik Urzędowy Województwa Lubuskiego
Nr 9, poz. 172 ze zm.).
Teren objęty niniejszym opracowaniem w całości położony jest w zasięgu obszaru chronionego
krajobrazu nr 22 – Wzniesienia Zielonogórskie.
Ponadto występują inne elementy podlegające ochronie prawnej. Są to tereny leśne oraz określone
właściwymi przepisami gatunki roślin i zwierząt. W obowiązującym miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego terenów zabudowy mieszkaniowej i działalności gospodarczej we
wsi Słone, ustalono strefę buforową – ochronną od rozlewiska, w obrębie której obowiązują nakazy i
zakazy, wynikające z przepisów o ochronie przyrody w zakresie ochrony gatunkowej flory i fauny,
występującej w obszarze rozlewiska i strefy buforowej.
Teren znajduje się poza siecią obszarów chronionych Natura 2000. Inne formy ochrony przyrody
nie występują.
Do obiektów i obszarów objętych ochroną prawna należą również zabytki - w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 23 lipca 2003r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. z 2003r.
Nr 162, poz.1568 ze zm.). Zapisy projektu zmiany studium w pełni zabezpieczają potrzeby w zakresie
ochrony obiektów budowlanych, terenów archeologicznych, układów osadniczych, stref ekspozycji itd.
Analizowany obszar położony jest poza obszarami narażonymi na niebezpieczeństwo powodzi
oraz obszarami potencjalnego zagrożenia powodzią.
8. PROGNOZA ZMIAN ŚRODOWISKA PRZYRODNICZEGO WYNIKAJĄCYCH
Z PROJEKTOWANEGO PRZEZNACZENIA TERENU.
Niniejsza prognoza uwzględnia fakt, że obszar objęty zmiana studium jest już przeznaczony do
urbanizacji ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. rozpoczęto już realizację
jego ustaleń. Zmieniające się uwarunkowania gospodarcze wymusiły na gminie weryfikację potrzeb
w zakresie funkcji terenu.
Zmiana funkcji przeznaczenia terenów pod planowaną zabudowę, spowoduje jednak zmiany
w środowisku przyrodniczym, które polegać będą w szczególności na:
• zmianie użytkowania terenu i gleby
W trakcie prac ziemnych nastąpi zerwanie oraz przemieszczenie powierzchniowych warstw
glebowych; w wyniku degradacji mogą wystąpić następujące, negatywne dla gleb, zjawiska:
intensywne zakwaszenie, niedobór składników pokarmowych dla roślin i naruszenie między nimi
równowagi jonowej, nadmierne stężenie soli w roztworach glebowych, akumulacja substancji
fitotoksycznych, niedobór tlenu i wody, pogorszenie struktury i porowatości, nadmierna
mineralizacja substancji organicznej, niszczenie warstwy próchniczej przez erozję, osiadanie
gruntów.
• zmianie rzeźby terenu
Posadowienie
budynków,
projektowane
ewentualne
nowe
układy komunikacyjne
i infrastrukturalne, spowodują konieczność niwelacji i plantowania terenu, w niewielkim stopniu,
ponieważ teren należy raczej do terenów płaskich, o niewielkim skłonie i niezróżnicowanej rzeźbie;
• zmianie krajobrazu naturalnego
W krajobrazie pojawią się nowe obiekty kubaturowe (budynki usługowo-produkcyjne, mieszkalne
oraz towarzysząca im infrastruktura techniczna), obce dla środowiska przyrodniczego;
Potencjalne oddziaływanie terenów zabudowy mieszkaniowej, usługowej, przemysłowej i komunikacji
na krajobraz to:
– ubytek terenów otwartych i zielonych, a także ograniczenie lub przerwanie ciągów ekologicznych,
14
– powstanie nowych dominant, przekształcenie istniejących panoram, likwidacja osi widokowych,
– ubytek atrakcyjnych krajobrazowo form oraz pojawienie się form niepożądanych: obiektów o
znacznych gabarytach, nieuporządkowanych zespołów zabudowy o dysharmonizujących formach
architektonicznych (kolorystyka, kształt dachu),
– utrata dotychczasowej czytelności i zwartości układu przestrzennego,
– wzrost ekspozycji terenów zabudowy o niskiej atrakcyjności krajobrazowej,
– ponadto w przypadku zabudowy usługowej niepożądany wzrost ekspozycji urządzeń
towarzyszących np. parkingów.
Znaczny wzrost oddziaływania planowanych form zagospodarowania może nastąpić w przypadku
braku określenia lub niedostatecznego zakresu warunków, zasad i standardów kształtowania zabudowy
i urządzenia terenu oraz wadliwych zasad zagospodarowania terenu spowodowanych nie
uwzględnieniem w dostatecznym stopniu potrzeby ochrony i kształtowania krajobrazu w ustaleniach
przyszłych planów miejscowych dotyczących przedmiotowego obszaru.
• zmianie czystości atmosfery
Emisja zanieczyszczeń pochodząca z procesów spalania paliw to główny czynnik negatywnego
oddziaływania substancji znajdujących się w powietrzu na zdrowie ludzi i zwierząt oraz na wegetację
roślin. Aby nie dopuścić do zwiększenia stężeń substancji szkodliwych w powietrzu należy ograniczyć
powstawanie nowych zanieczyszczeń i redukować już istniejące. Należy podejmować działania
zmierzające do stopniowego ograniczania emisji, wymuszające zmiany technologiczne w procesach
wytwórczych niektórych produktów. Ponadto trzeba ograniczyć: uciążliwość tzw. niskiej emisji
komunalnej w rejonach zabudowy, wysoką energochłonność układu przestrzennego, gwałtowny wzrost
zanieczyszczeń komunikacyjnych, a także specyficzne dla warunków miejscowych zanieczyszczenia
lokalne (odory, emisja niezorganizowana itp.). Można to uzyskać m.in. poprzez:
– określenie dodatkowych wymagań odnoszących się do systemów zaopatrzenia budynków w ciepło,
wykorzystanie biopaliw i energii odnawialnej (m.in. wierzba energetyczna, panele solarne),
termomodernizację obiektów, a także gazyfikację;
– wyeliminowanie problemu spalania w paleniskach domowych „paliw zastępczych”: butelek z PET,
opakowań z mas plastycznych i aluminium, gumy;
– określenie energooszczędnych lub bezodpadowych wymagań technologicznych dla nowych
działalności;
– ochronę czynną dla poprawy standardów jakości powietrza w postaci urządzeń ograniczających
emisję, pasów zieleni lub przeszkód hamujących rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń, w tym
hałasu,
– wyznaczenie obszarów ograniczonego użytkowania, jeśli zastosowanie innych środków jest
niemożliwe,
– egzekwowanie reżimu emisji spalin przez użytkowników pojazdów.
Duży nacisk należy położyć na zmniejszenie skali narażenia mieszkańców gminy ponadnormatywnym
poziomem hałasu. Działania, które należy podjąć w tym celu to m.in.: przebudowa dróg, zwiększenie
udziału transportu zbiorowego i rowerowego, budowa ekranów akustycznych. Problem zagrożenia
emisją hałasu należy uwzględniać w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego.
Intensywna działalność człowieka w środowisku przyrodniczym, w tym rozwój urbanizacji,
komunikacji i przemysłu, powoduje wzrost natężenia dźwięku – hałasu. Hałas, czyli dźwięk
niepożądany, dokuczliwy i nieprzyjemny, jest szkodliwy, niezależnie od natury jego pochodzenia.
Zjawisku temu towarzyszą drgania mechaniczne, wstrząsy, infradźwięki i ultradźwięki, dlatego hałas
traktowany jest jako szczególny rodzaj zanieczyszczenia powietrza. Realizacja ustaleń spowoduje
powstanie nowych, lokalnych źródeł hałasu (układ komunikacyjny, motoryzacja) i zanieczyszczenia
atmosfery (lokalne źródła). Przewiduje się, że stopień oddziaływania tych czynników na otoczenie
będzie niewielki i nie będzie przekraczał standardów dla terenów osadnictwa wiejskiego. Nie
przewiduje się, żeby projektowane funkcja produkcyjna powodowały wprowadzanie do powietrza
zanieczyszczeń mogących przekroczyć dopuszczone prawem progi.
• możliwym znaczącym oddziaływaniu na środowisko projektowanych inwestycji
W przypadku realizacji usługowej lub produkcyjnej w wyznaczonym terenie może zaistnieć sytuacja,
że powstaną obiekty realizowane w ramach przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco
oddziaływać na środowisko. Osobny problem stanowi szkodliwość odpadów przemysłowych dla
środowiska wodnego, wybór prawidłowej lokalizacji składowisk oraz metod składowania i
15
unieszkodliwiania odpadów, a także selektywnej ich zbiórki. Przedostanie się odcieków do gruntu lub
wód może spowodować przede wszystkim skażenia chemiczne i bakteriologiczne lokalnych zasobów
wodnych.
Po analizie istniejących uwarunkowań, skali i rodzaju projektowanych przedsięwzięć nie przewiduje
się negatywnego wpływu przyszłych inwestycji na stosunki wodne w tym poziom wód gruntowych,
cieki wodne, zbiorowiska roślinne i siedliska fauny. Tereny objęte opracowaniem zmiany studium, ze
względu na bezpośrednie sąsiedztwo obszaru wiejskiego zurbanizowanego od wielu lat są penetrowane.
Należy zaznaczyć, że obecnie obowiązujący plan miejscowy zagospodarowania przestrzennego
przeznacza ten teren do planowej urbanizacji.
Mając na uwadze przepisy art. 9 i art. 10 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym,
które nakazują określenie w studium w szczególności zasad i kierunków działań, a nie szczegółowych
rozwiązań, których ustalenie jest zarezerwowane dla ustaleń miejscowych planów zagospodarowania
przestrzennego, na etapie sporządzania studium nie można ostatecznie rozstrzygać o rozwiązaniach
technicznych dotyczących realizacji przedsięwzięć.
Na obszar objęty opracowaniem sporządzono prognozę oddziaływania na środowisko związaną
z mpzp. z 2009r. przeprowadzano też jedno postępowanie w sprawie oddziaływania na środowisko dla
przedsięwzięcia pod nazwą „Budowa zakładu produkcyjnego, wytwarzającego opakowania
o podwyższonej wytrzymałości, składającego się z hali produkcyjnej, części magazynowej oraz części
socjalno – biurowej z zapleczem technicznym w miejscowości Słone, gmina Świdnica, woj. lubuskie,
na terenie działki nr 479/75”, planowanego do realizacji przez ROYALPACK Tatar Sp.j., ul.
Sulechowska 4a, 65-119 Zielona Góra. Niniejsza prognoza uwzględnia postanowienia ww.
dokumentów.
9. ZALECENIA I ROZWIĄZANIA MINIMALIZUJĄCE SKUTKI ZMIAN I
ZAGROŻEŃ
W
ŚRODOWISKU
PRZYRODNICZYM,
ROZWIĄZANIA
ALTERNATYWNE:
W zakresie ochrony gleb i gruntu:
W celu zapobiegania potencjalnym zagrożeniom gleb należy położyć nacisk na ich właściwe
użytkowanie, ochronę przed zanieczyszczeniami oraz na rekultywację gleb zdegradowanych.
Racjonalne wykorzystanie zasobów gleb powinno polegać na zagospodarowaniu gleb w sposób,
który odpowiada ich przyrodniczym walorom oraz na lepszym dostosowaniu formy ich
zagospodarowania do naturalnego potencjału.
Dla utrzymania optymalnego stanu wilgotności gleby i prawidłowego systemu odwadniania
konieczne będzie zachowanie właściwej retencji terenowej i możliwie długim utrzymaniu zasobów
wody w profilu glebowym.
Polityka ochrony gleb będzie również uwzględniać działania zapobiegające procesom erozji. Erozja
wietrzna jest typowa dla otwartych przestrzeni rolnych, dlatego niezbędne będzie stosowanie
zadrzewień i zakrzaczeń śródpolnych oraz stałe utrzymanie gleby pod pokrywą roślinną.
Zakładając ciągły rozwój przedsiębiorczości, a równocześnie sieci komunikacyjnej, należy liczyć
się ze wzrostem negatywnego wpływu oddziaływania obiektów działalności gospodarczej i ruchu
kołowego na gleby. Z tego względu budowa ciągów komunikacyjnych i zakładów na obszarach gleb
najwyższej jakości musi być ograniczana. W tym celu, przy lokalizacji zabudowy należy stosować
bariery wyłapujące zanieczyszczenia, w tym zieleń izolacyjną, urządzoną i inną.
W zakresie ochrony rzeźby terenu i krajobrazu naturalnego:
Rozmiary i jakość zmian krajobrazowych uzależnione będą od przyjętych rozwiązań urbanistyczno –
architektonicznych planowanych inwestycji kubaturowych; Jedną z przesłanek uwzględnianych
w ustalaniu przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu powinny być reguły kompozycji krajobrazu
obejmujące zasady:
– podporządkowania, czyli „wtopienia w tło”,
– neutralności, według której nowe elementy uzupełniają krajobraz bez zmiany istniejącej koncepcji
kompozycyjnej układu,
– kontrastu.
O pięknie krajobrazu decyduje spójność całości, a nie wyłącznie jakość poszczególnych jego
komponentów. Brak konsekwentnego stosowania powyższych zasad w zgodności z przyjętymi celami
16
i kierunkami zagospodarowania przestrzennego może spowodować zagrożenie lub zniszczenie
istniejącej kompozycji krajobrazu bądź utrudnić kształtowanie jego nowej kompozycji.
Określenie rodzaju oddziaływań na krajobraz polega na identyfikacji zmian, jakie mogą powstać
w wyniku realizacji ustaleń planów miejscowych, czyli do jakiego stopnia zmieni się dotychczasowy
typ krajobrazu, jego kompozycja, warunki ekspozycji, a także w jakim zakresie zostaną utrzymane
elementy decydujące o jego walorach.
Jednakże, nie przewiduje się żeby projektowane inwestycje miały duży negatywny wpływ na rzeźbę
terenu i krajobraz. Projektowana zabudowa będzie się znajdować w relacji kontynuacji istniejącej
zabudowy wsi Słone, spajając, obecnie rozdwojony, układ urbanistyczny położony wzdłuż drogi
powiatowej.
Mając na uwadze istniejącą sytuację gospodarczo-ekonomiczną kraju, regionu i gminy
podstawowym zaleceniem jest ograniczanie powierzchni zespołów osadniczych, koncentracja
zabudowy, wykorzystywanie terenów już uzbrojonych w infrastrukturę techniczną
i komunikację, bazowanie na własnych zasobach ludzkich i surowcowych.
Ogólny stan środowiska przyrodniczego Gminy Świdnica należy określić jako dobry. Obszar gminy
uważa się za stosunkowo mało zdegradowany.
W zakresie ochrony wód:
Aby nie dopuścić do degradacji wód powierzchniowych i podziemnych należy realizować następujące
główne cele:
– zapewnienie II klasy czystości wód powierzchniowych,
– ograniczenie spływu zanieczyszczeń do wód,
– zapewnienie odpowiedniej jakości wody pitnej,
– uregulowanie gospodarki wodno–ściekowej.
Zwiększenie skuteczności ochrony jakości wód podziemnych ma na celu zmniejszenie przenikania
zanieczyszczeń z powierzchni ziemi do warstw wodonośnych. Duże znaczenie będzie mieć
zapewnienie właściwej ochrony wód w strefach szczególnie wrażliwych, a więc tam, gdzie
podatność na ich zanieczyszczenie jest największa. Do osiągnięcia tego celu konieczne jest
uwzględnienie w przyszłych planach zagospodarowania przestrzennego wszelkich informacji
bieżących oraz prognoz dotyczących oddziaływania na środowisko wodne projektowanej
zabudowy i obszarów funkcjonalnych. Sporządzenie na ich podstawie projektów stref ochronnych, a
następnie odpowiednie ich wdrożenie da możliwość sprawowania dostatecznej kontroli nad procesami
migracji zanieczyszczeń i tym samym ograniczy degradację wód. Głównymi czynnikami, które
powinny być brane pod uwagę są parametry hydrogeologiczne, topografia, a także dane na temat
istniejących obiektów mogących zagrażać jakości wód (m.in. ferma hodowli pieczarek, linia
kolejowa) oraz urządzeń lub miejsc związanych z pozyskiwaniem wody (ujęcia), a także zbiorników i
cieków powierzchniowych.
Istotnym źródłem zanieczyszczenia, zwłaszcza wód podziemnych, są spływy obszarowe oraz
przedostawanie się zanieczyszczeń z nieszczelnej kanalizacji. Z tego względu, dla zapewnienia
odpowiedniej jakości użytkowej wód konieczne jest uporządkowanie gospodarki ściekowej w gminie,
czyli:
– rozbudowa sieci kanalizacyjnej - wieś Słone posiada system kanalizacji sanitarnej,
– kontrola miejsc nielegalnego zrzutu ścieków,
– optymalizacja wykorzystania istniejących oczyszczalni ścieków;
– wdrażanie programów racjonalnej gospodarki wodno–ściekowej w przemyśle.
Wyżej wymienione działania, zwłaszcza odnośnie ochrony jakości wód podziemnych, będą
skutkowały poprawą jakości wody ujmowanej dla celów pitnych. Udostępnienie wody dobrej jakości
zależeć będzie także od poprawy wskaźnika zwodociągowania i stanu technicznego istniejącej sieci
wodociągowej oraz wydajności i sprawności stacji uzdatniania wody.
W zakresie ochrony powietrza atmosferycznego i klimatu:
Stosowanie proekologicznych nośników energii. Dla ograniczania niskiej emisji winny być
propagowane do wytwarzania ciepłej wody i ogrzewania skojarzone systemy, wykorzystujące energię
słońca, ziemi, ze wspomaganiem gazowym. Podobnie powinno być na nowych terenach
przewidzianych w przyszłości do zainwestowania. Postęp gazyfikacji istniejącej zabudowy,
pozwalający na eliminację spalania kopalnych paliw stałych, przyczyni się do zmniejszenia ilości
17
emitowanych do powietrza zanieczyszczeń gazowych i pyłowych. Powyższe działania winny zapewnić
poprawę jakości powietrza, zwłaszcza w sezonie grzewczym, kiedy niska emisja jest najbardziej
odczuwalna, Działania minimalizujące wpływ negatywnych czynników na klimat lokalny powinny
polegać m.in. na: określeniu preferowanego układu i typu zabudowy oraz układu zieleni, a także
sposobu rozbudowy istniejących osiedli, dogęszczeń i warunków lokalizacji nowych zespołów
mieszkaniowych.
Szczególny nacisk należy położyć na ochronę terenów zielonych, gdyż zieleń oddziałuje na zmianę
własności termicznych i wilgotnościowych powietrza oraz na aktywność ruchu powietrza. Klimatyczne
i aerosanitarne oddziaływanie zieleni zależy od wielkości, kształtu powierzchni oraz składu
gatunkowego. Emisja zanieczyszczeń pochodząca z procesów spalania paliw to główny czynnik
negatywnego oddziaływania substancji znajdujących się w powietrzu na zdrowie ludzi i zwierząt oraz
na wegetację roślin. Aby nie dopuścić do zwiększenia stężeń substancji szkodliwych w powietrzu
należy ograniczyć powstawanie nowych zanieczyszczeń i redukować już istniejące. Należy
podejmować działania zmierzające do stopniowego ograniczania emisji, wymuszające zmiany
technologiczne w procesach wytwórczych niektórych produktów. Ponadto trzeba ograniczyć:
uciążliwość tzw. niskiej emisji komunalnej w rejonach zabudowy, wysoką energochłonność układu
przestrzennego, gwałtowny wzrost zanieczyszczeń komunikacyjnych, a także specyficzne dla
warunków miejscowych zanieczyszczenia lokalne (odory, emisja niezorganizowana itp.). Można to
uzyskać m.in. poprzez:
– określenie dodatkowych wymagań odnoszących się do systemów zaopatrzenia budynków w
ciepło, wykorzystanie biopaliw i energii odnawialnej, termomodernizację obiektów, a także
gazyfikację;
– wyeliminowanie problemu spalania w paleniskach domowych „paliw zastępczych”: butelek z PET,
opakowań z mas plastycznych i aluminium, gumy;
– określenie energooszczędnych lub bezodpadowych wymagań technologicznych dla nowych
działalności;
– ochronę czynną dla poprawy standardów jakości powietrza w postaci urządzeń ograniczających
emisję, pasów zieleni lub przeszkód hamujących rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń, w tym
hałasu,
– wyznaczenie obszarów ograniczonego użytkowania, jeśli zastosowanie innych środków jest
niemożliwe,
– ograniczenie ruchu docelowego na obszarach cennych przyrodniczo,
– egzekwowanie reżimu emisji spalin przez użytkowników pojazdów.
Duży nacisk należy położyć na zmniejszenie skali narażenia mieszkańców gminy ponadnormatywnym
poziomem hałasu. W trakcie realizacji i funkcjonowania inwestycji związanych z prowadzeniem
działalności gospodarczej należy stale kontrolować emisje hałasu pochodzącą z tej działalności. Inne
działania, które należy podjąć w tym celu to m.in.: przebudowa dróg, zwiększenie udziału transportu
zbiorowego i rowerowego, budowa ekranów akustycznych, wykorzystywanie zabudowy niechronionej
do ograniczania hałasu na terenach zabudowy chronionej. Problem zagrożenia emisją hałasu należy
uwzględniać w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego.
W zakresie ochrony zdrowia ludzi:
Przy realizacji inwestycji zgodnie z przyjętymi kierunkami zagospodarowania przestrzennego
i obowiązującymi przepisami nie wystąpią zagrożenia dla zdrowia ludzi.
W przypadku realizacji usługowej lub produkcyjnej w wyznaczonym terenie może zaistnieć sytuacja,
że powstaną obiekty realizowane w ramach przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco
oddziaływać na środowisko. Jednakże, w studium zastosowano stopniowe wygaszanie funkcji
konfliktowych w stosunku do terenów zabudowy mieszkaniowej i innych chronionych.
Jakość powietrza na obszarze Gminy Świdnica ogólnie jest dobra. Stopniowo obserwuje się zmianę
nośników energii z paliw stałych w postaci węgla i koksu na paliwa ekologiczne, w tym głównie gaz
i energię elektryczną, olej opałowy i brykiety ze słomy i odpadów stolarskich. Ważne jest
wyeliminowanie z procesu spalania w indywidualnych paleniskach tzw. „paliw zastępczych”. W celu
zapobiegania i zmniejszania zanieczyszczeń powietrza spowodowanych emisją przemysłową, należy
przyjąć koncepcję „najlepszej dającej się zastosować technologii nie wymagającej nadmiernych
kosztów”.
18
10. TRANSGRANICZNE ODDZIAŁYWANIE NA ŚRODOWISKO
Mając na uwadze położenie Gminy Świdnica oraz projektowane zagospodarowanie nie
przewiduje się transgranicznego oddziaływania na środowisko.
11. PROPOZYCJE
DOTYCZĄCE
METOD
I
CZĘSTOTLIWOŚCI
PRZEPROWADZANIA
MONITORINGU
SKUTKÓW
REALIZACJI
POSTANOWIEŃ DOKUMENTU
Zgodnie z art. 32 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy poddawane jest ocenie i analizie
zmian zachodzących w zagospodarowaniu przestrzennym co najmniej raz w czasie kadencji rady. Ze
względu na charakter Gminy Świdnica będącej sypialnią dla miasta Zielona Góra oraz obecnie panującą
sytuację gospodarczą w kraju nie przewiduje się zwiększenia częstotliwości dokonywania ww. analiz.
Monitoring środowiska musi być prowadzony zgodnie z przepisami odrębnymi wynikającymi
z ustaw: Prawo ochrony środowiska, Prawo wodne, ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku
i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na
środowisko.
Na część obszaru objętego opracowaniem przeprowadzano postępowanie w sprawie oddziaływania
na środowisko dla przedsięwzięcia pod nazwą „Budowa zakładu produkcyjnego, wytwarzającego
opakowania o podwyższonej wytrzymałości, składającego się z hali produkcyjnej, części magazynowej
oraz części socjalno – biurowej z zapleczem technicznym w miejscowości Słone, gmina Świdnica, woj.
lubuskie, na terenie działki nr 479/75”, planowanego do realizacji przez ROYALPACK Tatar Sp.j., ul.
Sulechowska 4a, 65-119 Zielona Góra. W dokumencie narzucono obowiązek monitorowania
oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko w zakresie monitoringu porealizacyjnego płazów
przebywających w rejonie przedsięwzięcia z celu określenia rzeczywistego oddziaływania na stan tej
grupy zwierząt, z zachowaniem poniższych warunków.
Mając na uwadze wyniki niniejszej prognozy, po uchwaleniu zmiany studium należy przystąpić do
zmiany obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na ten teren w celu
doprowadzenia do zgodności ustaleń obu dokumentów.
12. STRESZCZENIE
Realizacja ustaleń projektu zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego Gminy Świdnica może spowodować zmiany w środowisku przyrodniczym dotyczące:
• użytkowania i rzeźby terenu,
• warstwy glebowej,
• krajobrazu naturalnego.
Mając na uwadze zapisy projektu zmiany studium, należy przyjąć, że skutki realizacji przyjętych
rozwiązań na środowisko przyrodnicze będą minimalizowane poprzez maksymalną ochronę jego
istniejących walorów i nie pogarszania stanu środowiska, respektując lokalne uwarunkowania
fizjograficzne oraz zasady realizacji w/w inwestycji.
Projektowane w zmianie studium i przyszłych planach miejscowych zmiany funkcji terenów
zabudowy wymagać będzie dodatkowych działań zabezpieczających środowisko przyrodnicze w
zakresie:
- uzbrojenia terenów zurbanizowanych i projektowanych do urbanizacji w media infrastruktury
technicznej niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania tych terenów zgodnie z zasadą
zrównoważonego rozwoju, w celu zabezpieczenia przed skażeniem wód, gleby i powietrza,
- stopniowania uciążliwości funkcji terenu w celu „wygaszenia” konfliktów,
- zachowanie właściwej retencji terenowej.
Przyszły rozwój inwestycyjny nie powinien powodować drastycznych zmian w czystości
powietrza. Planowane tereny zainwestowania są już częściowo uzbrojone w sieć gazową, co pozwoli
wyeliminować spalanie stałych paliw kopalnych i tzw. „niską emisję”.
19
Powyższe działania zapewniają jak najczystsze powietrze, stanowiące jeden z czynników
przyciągających inwestorów skłonnych lokować na terenie gminy przedsięwzięcia turystyczne,
usługowe czy zabudowę mieszkaniową.
Diagnoza stanu naruszeń, ocena gospodarki przestrzennej i ochrony środowiska w gminie pozwala
określić działania, jakie samorząd i społeczność lokalna winny podjąć, by skutki zagrożeń środowiska
zminimalizować i umożliwić jego funkcjonowanie.
Obszar objęty opracowaniem charakteryzuje się dużym potencjałem zdolności odpornościowej na
postępujące zmiany w jego strukturze. Zmiany w sferze gospodarczo-społecznej i politycznej kraju
znalazły swoje odzwierciedlenie zagospodarowaniu przestrzeni, a co za tym idzie również w
środowisku naturalnym.
Obszarem konfliktowym są: tereny przebiegu dróg, występujące lokalnie szyby i korytarze
stanowiące pozostałość po kopalni podziemnej węgla brunatnego. Mówiąc o konfliktach mamy na
myśli sytuacje, w których określone formy działalności człowieka powodują niepożądane zmiany cech
komponentów środowiska przyrodniczego, w istotny sposób zakłócając jego funkcjonowanie,
utrudniając lub uniemożliwiając prawidłowy rozwój innych form działalności oraz zagrażając
egzystencji samego człowieka. W przypadku terenów zabudowanych to ubytek gruntów biologicznie
czynnych, odpady. Tereny dróg powodują natomiast przerwanie ciągłości ekosystemów, są miejscami
niekorzystnymi dla migracji zwierząt oraz mają negatywny wpływ ze względu na emisję
zanieczyszczeń komunikacyjnych i hałasu. Elementy infrastruktury podziemnej związanej
z wydobyciem węgla brunatnego naruszają naturalną strukturę podłoża, powodując zagrożenie
wystąpienia szkód górniczych. Tereny dróg powodują natomiast przerwanie ciągłości ekosystemów, są
miejscami niekorzystnymi dla migracji zwierząt oraz mają negatywny wpływ ze względu na emisję
zanieczyszczeń komunikacyjnych i hałasu.
Niekorzystnym zjawiskiem występującym na przedmiotowym obszarze jest duży udział gruntów
ugorowanych i odłogowanych.
Środowisko w obrębie analizowanego terenu jest przekształcone w wyniku planowej urbanizacji,
wynikającej z realizacji ustaleń obowiązującego na tym obszarze planu miejscowego. Elementami
antropogenicznymi są tutaj drogi komunikacji kołowej, sieci infrastruktury technicznej, obiekty
budowlane, podziały na działki budowlane oraz drogi publiczne. Brak jest atrakcyjnych kulturowo
elementów środowiska.
Na analizowanym obszarze występują ograniczenia związane z występowaniem elementów
środowiska przyrodniczego objętych ochroną prawną tj. obszar chronionego krajobrazu nr 22 –
Wzniesienia Zielonogórskie.
Proponowane w zmianie studium inwestycje, w momencie ich niewłaściwego wykonania
i eksploatacji oraz ewentualnych awarii mogą stworzyć zagrożenie dla istniejących okolicznych
ekosystemów leśnych. Dotyczy to przede wszystkim pożarów oraz zanieczyszczenia wód i gleby
pochodzącego ze ścieków i odpadów stałych.
Proces użytkowania i zagospodarowania terenu opracowania powinien odbywać się
z uwzględnieniem jego naturalnych (przyrodniczych) predyspozycji dla rozwoju określonej funkcji z
uwzględnieniem infrastruktury technicznej i komunikacji niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania
tych obszarów. Zwrócono uwagę na obecny chaotyczny rozwój zabudowy związany ze spełnianiem
większości wniosków właścicieli gruntów w zakresie określania warunków zabudowy na podstawie
decyzji administracyjnych oraz podejmowanie prac planistycznych na terenach oddalonych od
obszarów zurbanizowanych, pozbawionych sieci infrastruktury technicznej.
Biorąc pod uwagę fakt, iż studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego określa tylko zasady i kierunki w zagospodarowaniu przestrzeni, bez określania
szczegółowych rozwiązań, większość zaleceń zawartych w niniejszej prognozie powinna być
uwzględniona na etapie sporządzania przyszłych planów miejscowych, a także innych,
szczegółowych dokumentów strategicznych.
Mając na uwadze powyższe, po uchwaleniu zmiany studium należy przystąpić do zmiany
obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na ten teren w celu
doprowadzenia do zgodności ustaleń obu dokumentów.
20

prognoza studium Słone

Transkrypt

Podobne dokumenty

DO BURMISTRZA KRAS EGOSTAWU W IOSEK

GP.K4-Karta informacyjna-opracowanie i zmiany mpzp

Wniosek o dokonanie zmiany przeznaczenia terenu w miejscowym

Obwieszczenie Prezydenta Miasta Bydgoszczy o przystąpieniu do

LOKALIZACJA STADIONU SPORTOWEGO w granicach

Kleszczewo, dnia 14.02.2011 r. PP. 271.1/2011 Dot. : przetargu

ul. Pola 3a wykaz

Fundacja Rozwoju Demokracji Lokalnej realizuje w tym miejscu