Program - Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina

Zapraszamy na następne koncerty
ff
JM Rektor prof. dr hab. Klaudiusz Baran
PAŹDZIERNIK
Ł
W OKOWACH PRZEZNACZENIA
u
Robert Schumann, Dmitrij Szostakowicz
k Stanienda Roksana Kwaśnikowska,
CHOPIN PIANO QUINTET: Krzysztof
Magdalena Lech
Maria Stanienda
Michał Zieliński
a
Piątek, godz. 12 , wstęp wolny
s
INAUGURACJA ROKU AKADEMICKIEGO 2016/2017
z
Wykład inauguracyjny:
Środa, godz. 1900, bilety – 15 zł
5
fortepian,
skrzypce,
altówka,
wiolonczela
00
7
prof. dr hab. Jerzy Miziołek (UW)
Warszawskie Miejsca Chopina– od Szkoły Głównej Muzyki do Uniwersytetu Muzycznego
C
h
Niedziela, godz. 17 , bezpłatne karty wstępu
r
NASI LAUREACI
Paweł Trojak
Adam Maksymienko
z
Poniedziałek, godz. 19 , bezpłatne
ę karty wstępu
ZAGRANICZNI GOŚCIE
s
POETYKA ROMANSU ROSYJSKIEGO
z
na przestrzeni dwóch stuleci
Pedagodzy Moskiewskiego Konserwatorium Państwowego im. Piotra Czajkowskiego:
c
Mirosława Florczak
Stanisław Diaczenko
Środa, godz. 19 , bilety – 15 zł z
y
MUZYKA BEZ GRANIC
GRUPPO DI TEMPERA: Agata Igrask Sebastian Aleksandrowicz
Adrian Janda
Artur Kasperek
Tomasz Bińkowski
Część artystyczna:
Łukasz Dyczko saksofon, Agnieszka Kopacka-Aleksandrowicz fortepian, Adam Woch gitara
00
9
baryton,
akordeon
00
10
sopran,
fortepian
00
12
Pianista,
flet,
fagot,
Agnieszka Kopacka-Aleksandrowicz fortepian
klarnet,
obój,
waltornia,
urodzony
Środa
na Okólniku → bilety po 15 zł (także przez Internet: www.umfc.bilety24.pl)
się
w
Koncerty
niedzielne
i poniedziałkowe → bezpłatne karty wstępu
1990
roku
Dystrybucja: najwcześniej z wyprzedzeniem tygodniowym w Chopin University Press w holu uczelni,
Kiel- do piątku, w godz. 12.00-19.00 i na godzinę przed koncertem niedzielnym
odwponiedziałku
cach.Koncertowe: (22) 827 72 49, [email protected], www.facebook.com/koncertyUMFC
Biuro
Tam
w
wieku 6
lat rozpo-
UNIWERSYTET MUZYCZNY FRYDERYKA CHOPINA
ff
ZAGRANICZNI GOŚCIE
Koncert w ramach wydarzeń kulturalnych organizowanych z okazji
jubileuszu 25-lecia Partnerstwa Miast Berlin – Warszawa
MUZYKA SFER…
ROMAN MACIEJEWSKI
Z Berlina do Warszawy i dalej w świat…
Koncert w wykonaniu studentów
warszawskiej uczelni muzycznej (UMFC)
oraz Uniwersytetu Sztuk Pięknych w Berlinie (UdK)
Projekt przy wsparciu Senatu Berlina w ramach Partnerstwa Miast Berlin – Warszawa
Sala Koncertowa UMFC, Warszawa, ul. Okólnik 2
3 października 2016, poniedziałek, godz. 1900
Szczególne słowa podziękowania kierujemy pod adresem
pana Wojciecha Maciejewskiego za serdeczne wsparcie
i zaangażowanie w realizację koncertu.
Opieka artystyczna:
dr hab. MARCIN ZALEWSKI, prof. UMFC
FRANK-IMMO ZICHNER, UdK Berlin
Zespół realizatorski:
EWA STRÓŻCZYŃSKA-WILLE (Convivium Berlin e.V.)
MAŁGORZATA PICZ (Verein für Interkulturelle Begegnungen e.V.)
Narrator:
OLGIERD ŁUKASZEWICZ
Wykorzystane w koncercie teksty bazują na fragmentach książki Aleksandry Adamskiej-Osady
Roman Maciejewski – Listy oraz monografii Roman Maciejewski. Dwa życia jednego artysty
autorstwa Marka Sołtysika. Opracowanie tekstów i aranżacja: Ewa Stróżczyńska-Wille.
Projekcja:
ANDRZEJ DURKA
Prezentowane obrazy pochodzą ze zbioru REQUIEM OBRAZY autorstwa prof. Czesława Dźwigaja. W kolejności pojawią się ogniwa: II – Introductio, VIII – Kyrie eleison, XXVII – Amen.
Realizacja nagrania:
JĘDRZEJ LUCIŃSKI, FILIP ZABOROWSKI, ad. KATARZYNA RAKOWIECKA (opieka)
Partnerzy:
Universität der Künste, Berlin (UdK Berlin)
Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina (UMFC)
Convivium Berlin e.V.
Verein für Interkulturelle Begegnungen e.V.
Stowarzyszenie Monopol Warszawski
Piotr Przedbora
Po ukończeniu szkoły muzycznej II stopnia w Tomaszowie Mazowieckim podjął studia na
Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina, w klasie gitary dra hab. Marcina Zalewskiego. Dla
rozwoju muzycznej kariery młodego gitarzysty kluczowa jest także współpraca z Judicaëlem Perroy, wybitnym gitarzystą i pedagogiem francuskim.
Jest stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w programie „Młoda Polska”, Marszałka Województwa Łódzkiego, Prezydenta miasta Tomaszowa Mazowieckiego oraz Krajowego
Funduszu na rzecz Dzieci.
Jest również laureatem ponad 20 konkursów rangi międzynarodowej i ogólnopolskiej, w tym 19
pierwszych miejsc i 3 Grand Prix.
Na przełomie lat 2013/2014 wydał debiutancką płytę solową nakładem wytwórni DUX.
Olgierd Łukaszewicz
Aktor filmowy i teatralny, absolwent krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (1968),
następnie związany ze stołecznymi scenami: Teatrem Dramatycznym, Współczesnym, Powszechnym i Studio. W 1988 roku wyjechał do Wiednia, przez osiem lat pracował w krajach niemieckojęzycznych, m.in. w Teatrze Miejskim w Bonn. Po powrocie do kraju został aktorem Teatru
Narodowego, a w 2000 roku wrócił na deski Teatru Współczesnego. Od 2003 roku jest w zespole
warszawskiego Teatru Polskiego. W latach 2002–2005 pełnił obowiązki prezesa ZASP-u, aktualnie – członek zarządu.
Jest jednym z najwybitniejszych protagonistów kina polskiego – stworzył niezapomniane kreacje
w filmach Kazimierza Kutza (Sól ziemi czarnej, 1969, Perła w koronie, 1971), Andrzeja Wajdy
(Brzezina, 1970), Janusza Majewskiego (Lekcja martwego języka, 1979), Agnieszki Holland
(Gorączka, 1989), Filipa Bajona (Magnat, 1985) – to tylko kilka przykładów z obszernego dorobku
filmowego aktora.
Ważniejsze nagrody:
1970 Nagroda im. Zbigniewa Cybulskiego za wybitne osiągnięcia aktorskie;
1984 Nagroda aktorska za rolę Franza w Pułapce Tadeusza Różewicza w Teatrze Studio
w Warszawie na 24. Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu;
1986 Nagroda aktorska za Psalmy Dawida w przekładzie Romana Brandstaettera
na 9. Festiwalu Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu;
2000 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski;
2002 Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju;
2005 Srebrny Medal Gloria Artis – Zasłużony Kulturze;
2008 Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec;
2009 Statuetka Polski Walczącej przyznana w dowód uznania
przez Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej.
„Artystą być to rodzaj powołania. Jak istnieje etos inteligenta niosącego kaganek oświaty, tak
istnieje etos artysty, który dzieli się z widownią tym, co przeżywa, dzieli się zagadką bytu, miłości,
ciekawością innego człowieka. Artystą się bywa. Kiedy uda się dotknąć najistotniejszych
problemów, filozoficznego skrótu, jakiegoś wyrazu przenikającego do kości.”
Olgierd Łukaszewicz w rozmowie dla „Gazety Lubuskiej” (8-9 maja 1999
Jest stypendystką Yamaha Music Foundation (2012–2015), Fundacji Giseli i Ericha Andreas oraz
Fundacji Ottili-Selbach-Redslob (2016).
Z ważniejszych sukcesów pianistki wymienić należy: III nagrodę na Artur Schnabel Piano Competition (Berlin 2013); nagrodę specjalną uzyskaną na Roberta Gallinari International Piano
Competition (Bolonia) oraz udział w finale Pianale International Piano Competition w Schlitz.
Łukasz Jankowski
Edukację muzyczną rozpoczął w wieku 8 lat. W czerwcu 2016 roku ukończył studia licencjackie
w UMFC, w klasie fletu prof. Elżbiety Gajewskiej. Uczestniczył w kursach mistrzowskich prowadzonych m.in. przez Roberta Dicka, Carstena Eckerta, Nicola Mazzanti’ego, Łukasza Długosza.
Jako muzyk klasyczny współpracuje z Warszawską Operą Kameralną, Santander Orchestra,
warszawskim Teatrem Scena, biorąc udział w licznych koncertach solowych i kameralnych.
Jest również laureatem licznych konkursów i zdobywcą wielu nagród.
Łukasz Jankowski jest ponadto uczniem Wydziału Jazzu im. Henryka Majewskiego w Zespole
Państwowych Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie uczy się w klasie
fletu dra Ryszarda Borowskiego. W roli muzyka jazzowego jest członkiem zespołu Zbigniew
Namysłowski Superband, z którym nagrał płytę w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego na specjalne zamówienie Centrum Edukacji Artystycznej.
Ksawery Jastrzębski
W wieku 6 lat rozpoczął naukę gry na gitarze klasycznej. Edukację muzyczną kontynuował
w Studium Gitary Klasycznej Jerzego Pikora w Kielcach, jak również pod okiem Ryszarda Bałauszki w Warszawie. Aktualnie studiuje w klasie gitary dra hab. Marcina Zalewskiego w UMFC.
Swoje umiejętności rozwijał pod okiem takich mistrzów, jak Judicaël Perroy, Marcin Dylla, Aniello
Desiderio, Gabriel Bianco.
Laureat konkursów na szczeblu ogólnopolskim oraz międzynarodowym, takich jak Gitara Viva
w Kielcach, Międzynarodowy Konkurs Gitarowy w Sanoku, Międzynarodowy Konkurs Gitarowy
w Krynicy-Zdroju, Świętokrzyska Jesień Gitarowa w Kielcach, Międzynarodowy Konkurs Gitarowy
w Olsztynie.
Brał udział w licznych koncertach solowych i kameralnych.
Program
ROMAN MACIEJEWSKI (1910–1998)
Mazurki nr 1, 3, 5, 6, 7, 10 na fortepian (1928–1990)
IMKE LICHTWARK fortepian
Pieśni Bilitis
w wersji na sopran i fortepian (1932), opr. Sebastian Krajewski
sł. Pierre Louÿs, przekł. Leopold Staff
1.
2.
3.
Fletnia
Nagrobek Bilitis
Wspomnienie Mnasidiki
Nokturn na flet, gitarę i czelestę (1951)
ŁUKASZ JANKOWSKI flet
KSAWERY JASTRZĘBSKI gitara
IGOR KRET czelesta
Suita hiszpańska na dwie gitary (1948)
1.
2.
3.
4.
5.
Canzona
Habanera
Perpetuum mobile
Canzona II
Fandango
KSAWERY JASTRZĘBSKI gitara
PIOTR PRZEDBORA gitara
Igor Kret
Naukę gry na fortepianie rozpoczął w Państwowej Szkole Muzycznej I i II st. im. Fryderyka
Chopina w Nowym Targu, a jest absolwentem Państwowej Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej
I i II st. im. Fryderyka Chopina w Krakowie. Obecnie studiuje w warszawskiej uczelni muzycznej
(studia magisterskie), w klasie fortepianu prof. dra hab. Jerzego Sterczyńskiego oraz dra Konrada Skolarskiego oraz w klasie kameralistyki prof. Katarzyny Jankowskiej-Borzykowskiej oraz
mgra Grzegorza Skrobińskiego. Stypendysta fundacji Sapere Auso, Pro Musica Bona, Otwartej
Filharmonii Agrafki Muzycznej. Ma na swoim koncie wiele koncertów i recitali.
SUJIN BAE sopran
IMKE LICHTWARK fortepian
Pianoduo concertante na dwa fortepiany (I wersja: 1935–1936)
I.
II.
III.
Allegro
Corale
Fuga e Variazioni
YOSHITO KITABATA fortepian
YUKA MORISHIGE fortepian
SuJin Bae
Śpiewaczka operowa, absolwentka Kyungbuk National University w Korei Południowej oraz
Uniwersytetu Sztuk Pięknych w Berlinie, w klasie prof. Elisabeth Werres.
Już podczas studiów zbierała doświadczenie sceniczne, występując w rolach: Violetty w Traviacie
i Gran Sacerdotessy w Aidzie Verdiego oraz Ofelii w Hamlecie Thomasa.
Dalsze angaże artystki to m.in. partia tytułowa w operze Iris Pietro Mascaniego (2015, Neuköll
ner Oper Berlin), partie solowe w oratorium Stabat Mater Pergolesiego (Ueckermünde 2015),
partia Mi w Krainie uśmiechu Franza Lehara (angaż w Teatrze Erfurt od października 2016).
Najważniejsze nagrody i wyróżnienia konkursowe śpiewaczki to: Grand Prix oraz nagroda
publiczności na Międzynarodowym Konkursie Giulio Perottiego (Ueckermünde 2015) oraz
nagroda specjalna za partię Królowej Nocy podczas festiwalu Opernale.
Imke Lichtwark
Roman Maciejewski
okres berliński
1910
28 lutego Roman Maciejewski przychodzi na świat jako syn Józefa
(krawca) oraz Bronisławy z domu Zgaińskiej (nauczycielki gry na skrzypcach i fortepianie). Pierwszych lekcji gry na fortepianie udziela mu matka.
1916
Początek nauki w berlińskim Konserwatorium im. Juliusa Sterna, w klasie
fortepianu Marii Goldenweiser, oraz w Gimnazjum Fryderyka Wilhelma
na Kochstrasse.
okres leszczyński
1919
Maciejewscy przenoszą się do Leszna. Roman uczęszcza do Gimnazjum
Męskiego im. Komeniusza.
1920
Zaczyna występować jako pianista i organista. Dyryguje chórkiem harcerskim.
Pianistka. Jest absolwentką berlińskiego Liceum Muzycznego im. Emanuela Bacha. W latach
2009–2015 studiowała w Wyższej Szkole Muzycznej i Teatralnej w Rostoku oraz w Mozarteum
w Salzburgu, w klasie prof. Klaudiusza Tańskiego. Studia kontynuuje obecnie na Uniwersytecie
Sztuk Pięknych w Berlinie, w klasie prof. Björna Lehmanna, jak również u profesorów: Iriny
Edelstein, Konrada Elsera, Franka-Immo Zichnera, Ewy Kupiec i innych.
Występowała m.in. z Orkiestrą Kameralną pod batutą Wojciecha Rajskiego i z Orkiestrą Symfoniczną Berlińskiej Rozgłośni Radiowej pod kierownictwem Michaela Sanderlinga. Uczestniczyła
w nagraniach rozgłośni RBB oraz NDR.
Wśród laurów konkursowych artystki znajdują się m.in. nagroda specjalna Niemieckiego
Towarzystwa Chopinowskiego im. Steinwaya (2006) oraz nagroda Wyższej Szkoły Muzycznej
i Teatralnej w Rostoku (I nagroda i nagroda specjalna w kategorii muzyki kameralnej).
Yoshito Kitabata
Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 5 lat. Jest absolwentem Kyoto City University of Arts,
gdzie studiował m.in. u prof. Hirko Mukunoki oraz prof. Makoto Ueno.
Obecnie kontynuuje studia (magisterskie) w berlińskim Uniwersytecie Sztuk Pięknych, w klasie
prof. Markusa Groha.
Pianista uzyskał nagrody na Konkursie Chopinowskim w Japonii (2010, III nagroda); 7th Kobe Art
Center Memorial Piano Competition (2015, I nagroda); Lyon Concours International de Musique
(2015, nagroda specjalna); Sendai International Music Competition (2016, III nagroda).
Yuka Morishige
Studentka Uniwersytetu Sztuk Pięknych w Berlinie, w klasie fortepianu prof. Klausa Hellwiga.
Wielokrotnie występowała jako solistka w Tokio i Holandii, gdzie wykonała m.in. koncerty fortepianowe Beethovena z Tokyo Universal Philharmonic Orchestra i Wratislavia Chamber Orchestra.
1964
Komponuje dla chóru kilka mszy, powstają też inne utwory.
okres poznański
1975
Koncert Requiem w Music Center w Los Angeles z udziałem hollywoodzkiej Orkiestry Symfonicznej, Master Chorale i solistów pod dyrekcją Rogera Wagnera.
Otrzymuje dziesiątki ofert i propozycji, których jednak nie podejmuje.
1924
1976
Przyjeżdża do Polski. W Lesznie bierze udział w pogrzebie zmarłej właśnie matki.
Dzięki stypendium hrabiego Krzysztofa Mielżyńskiego rozpoczyna naukę
w Państwowym Konserwatorium w Poznaniu, jego profesorem fortepianu
jest Bohdan Zaleski, harmonii – Kazimierz Sikorski, a solfeżu Stanisław
Wiechowicz. Przenosi się do Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego
w Poznaniu.
1925
Zostaje asystentem Stanisława Wiechowicza – dyrygenta Koła Śpiewackiego Polskiego.
1926
Zastępuje Wiechowicza na jego stanowisku, gdy ten wyjeżdża na jeden
sezon do Paryża. Współpracuje ze szkołą tańca Walentyny Szaposznikow-Wiechowicz, później z tancerką Marcellą Hildebrandt.
1928
Pierwsze kompozycje i ich wykonania przez kompozytora.
1930
Obejmuje stanowisko dyrygenta Koła Śpiewaczego im. Stanisława Moniuszki.
1931
Otrzymuje dyplom wirtuozowski ukończenia Państwowego Konserwatorium w Poznaniu.
Wyjeżdża ze swoim chórem na koncerty do Westfalii i Nadrenii.
Wyspy Kanaryjskie
1977
Spragniony spokoju przenosi się na kilka miesięcy na pustynną wysepkę
La Graciosa (Wyspy Kanaryjskie), aby tam zamieszkać pod namiotem.
Oddaje się kontemplacji.
okres szwedzki
1977
Odwiedza Göteborg, gdzie nieoczekiwanie pozostaje i mieszka do końca
życia.
Komponuje nowy cykl 20 mazurków.
1980
Wykonanie Requiem w Göteborgu.
1982
Wiąże się z Elsie Thoreson, która staje się towarzyszką ostatnich lat jego
życia.
1989
Uczestniczy w Warszawie w fonograficznym utrwaleniu Requiem przez
Filharmonię Narodową pod dyrekcją Tadeusza Strugały.
1994
Brat kompozytora, Wojciech Maciejewski, przywozi do Polski ocalałe
rękopisy (ok. 100 utworów).
1997
Powstaje Leszczyńskie Towarzystwo Muzyczne im. Romana Maciejewskiego.
1998
30 kwietnia umiera w Göteborgu. Jego prochy zgodnie z ostatnią wolą
przywiezione zostają do Polski i pochowane na cmentarzu parafialnym
w Lesznie.
Kalendarium życia i twórczości kompozytora
pochodzi z monografii Roman Maciejewski.
Dwa życia jednego artysty Marka Sołtysika
(PIW, Warszawa 2013)
okres warszawski
1931
Zdaje egzaminy do Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie, do klasy
fortepianu Józefa Turczyńskiego i kompozycji Kazimierza Sikorskiego.
Pierwsze spotkanie z Karolem Szymanowskim.
1932
Współpracuje jako pianista z Teatrem Polskim, ze Szkołą Baletową oraz
z Polskim Radiem.
Zostaje relegowany z uczelni jako prowodyr strajku studentów protestujących przeciw likwidacji Wyższej Szkoły Muzycznej oraz wymuszonej
rezygnacji Karola Szymanowskiego z funkcji rektora. Nakładem Towarzystwa Wydawniczego Muzyki Polskiej ukazują się 4 mazurki.
Podczas koncertu w Instytucie Propagandy Sztuki wykonuje swoje utwory, co ma istotne dla jego przyszłości następstwa.
1933
Otrzymuje (jako pianista, a także uczestnik) zaproszenia na przyjęcia
dyplomatyczne. Za sprawą Józefa Becka i jego małżonki Jadwigi odbywa
tournée koncertowe po Bałkanach.
okres paryski
1934
Uzyskuje stypendium rządowe i wyjeżdża do Paryża. Zostaje członkiem
Stowarzyszenia Młodych Muzyków Polaków w Paryżu. Przyjaźni się z Czesławem Miłoszem, utrzymuje bliskie kontakty z Arturem Rubinsteinem,
Karolem Szymanowskim.
Poznaje Strawińskiego, Casellę, Honeggera, Poulenca.
Pobiera prywatne lekcje kompozycji u Nadii Boulanger. Bywa i występuje
w salonach arystokracji, dyplomacji, wielkiej finansjery.
1935
Obejmuje stanowisko sekretarza SMMP, niebawem wiceprezesa.
1936
Prawykonanie Koncertu na dwa fortepiany w Sali Pleyela (grają kompozytor i Kazimierz Kranc).
1937
Koncerty kompozytorskie w ambasadzie polskiej w Londynie oraz Royal
Academy of Music. Poznaje Kurta Joossa.
Polska premiera Koncertu na 2 fortepiany w sali warszawskiej Romy.
29 marca w Lozannie umiera Karol Szymanowski, Maciejewski uczestniczy na miejscu w przygotowaniach do przewiezienia zwłok do Polski oraz
towarzyszy tej podróży.
Koncert na dwa fortepiany prezentowany na festiwalu muzyki współczesnej w ramach Międzynarodowej Wystawy Paryskiej w Théâtres des
Chaps Elysées.
1945
Prawykonanie Allegro concertante na orkiestrę symfoniczną i fortepian
z kompozytorem jako pianistą.
1946–1951
Początek pracy nad monumentalnym Requiem, poświęconym ofiarom
ludzkiej ignorancji, a przede wszystkim ofiarom wojen. Muzyka do przedstawień teatralnych Ingmara Bergmana i Knuta Ströma.
Dalsze utwory kameralne i cykl mazurków.
Zaszywa się w celach zdrowotnych i twórczych na kilka miesięcy w głuszy leśnej.
Powołuje do życia Związek Polaków w Szwecji i staje na jego czele.
Rozchodzi się z Elvi Galeen.
Na przełomie 1950 i 1951 przebywa w Szkocji w majątku hrabiego Jana
Tarnowskiego.
Pracuje nad Requiem.
okres amerykański
1951
Wyjeżdża do USA na zaproszenie Artura Rubinsteina. Początkowo zatrzymuje się w Oshkosh. Tam oraz w Chicago koncertuje z Kazimierzem
Krancem na dwa fortepiany, potem przenosi się do domu Rubinsteinów
w Beverly Hills, w Los Angeles. Skupiony na tworzeniu Requiem nie
podejmuje propozycji wielkiego pianisty skomponowania dla niego koncertu fortepianowego.
1952
Przyjmuje pracę na eksponowanym stanowisku w wytwórni filmowej
Metro-Goldwyn-Mayer, z której wkrótce rezygnuje.
Otrzymuje roczne stypendium Fundacji Huntington Hartford i przenosi się
do kolonii artystów w kanionie Santa Monica.
1955
Podejmuje posadę organisty i kierownika chóru w polskim kościele w Los
Angeles.
1958
Opuszcza kościół i zamieszkuje w domu przyjaciela – Jacka Bleckmana
i jego matki, gdzie kończy swoje Requiem.
1959
Przyjazd do Polski.
okres angielski
1938
Przyjazd do Anglii na zaproszenie Kurta Joossa i współpraca z jego
baletem w Dartington Hall w charakterze kompozytora i pianisty.
okres szwedzki
1939
W sierpniu odwiedza rodzinę żony w Göteborgu. Na skutek wybuchu
drugiej wojny światowej pozostaje w Szwecji.
1940–1944
Mieszka z żoną w domu jej bogatego wuja Axela Adlera (Adlerbeerta).
Liczne występy na estradzie i w radiu (stała audycja chopinowska). Pisze
utwory na fortepian, solo, na dwa fortepiany, w tym transkrypcje wielkiej
klasyki, muzykę kameralną.
1960
Prawykonanie Requiem z udziałem Chóru i Orkiestry Radia Krakowskiego oraz solistów podczas Warszawskiej Jesieni w Filharmonii Narodowej
pod dyrekcją kompozytora.
Nagranie dwudziestu utworów fortepianowych dla Polskiego Radia.
1944
Beznadziejny stan zdrowia. Trzy nieskuteczne operacje żołądka. Zdany
na siebie, postanawia zmienić tryb życia. Studiuje wiedzę Dalekiego
Wschodu, przewartościowuje swój pogląd na życie i sztukę, przechodzi
na wegetarianizm, uprawia jogę, medytację, żyje zgodnie z naturą. Stopniowo odradza się fizycznie i duchowo.
1961
Powrót do pracy organisty w dwóch kościołach w Los Angeles.
1963
Zakłada duży The Roman Choir w celu propagowania muzyki sakralnej,
z którym koncertuje w różnych miejscach w Kalifornii.