CHLUBA ZWIĄZKU

CHLUBA ZWIĄZKU
Maksymilian BUCZEK
Pułkownik doktor Maksymilian Buczek rozpoczął służbę wojskową 20 września 1949 roku w Oficerskiej Szkole
Piechoty nr 3 w Elblągu. Po jej ukończeniu od 2 września 1951 służył na stanowisku dowódcy plutonu i kompanii
podchorążych. W marcu 1954 roku został skierowany do Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie. Po ukończeniu ASG 3 września 1957 objął stanowisko szefa rozpoznania w 55 Pułku Zmechanizowanym 16 Dywizji Pancernej
w Braniewie. W tym samym pułku pełnił również obowiązki zastępcy dowódcy do spraw liniowych. Następnie został dowódcą 49 Pułku Zmechanizowanego w Wałczu. W 1964 roku wyznaczono go na szefa Wydziału Szkolenia
w Oddziale Szkolenia POW. W 1972 objął stanowisko zastępcy dowódcy do spraw liniowych w 8 Drezdeńskiej Dywizji Zmechanizowanej w Koszalinie. Po 5 latach przeszedł na stanowisko szefa Oddziału X Sztabu POW. Z tego
stanowiska przeszedł w stan spoczynku w kwietniu 1978 roku. Po zakończeniu służby podjął pracę jako kierownik
Działu Obronności i Obrony Cywilnej w Przedsiębiorstwie Gospodarki Mieszkaniowej w Bydgoszczy, następnie
w Wojewódzkim Zarządzie Budownictwa. Kolejnym etapem pracy zawodowej był Szpital im. dr. J. Biziela, w którym
przepracował 18 lat. Zawsze sumiennie wykonywał powierzone mu zadania. Był wymagający w stosunku do siebie i swoich podwładnych.
16 kwietnia 2009 roku ukończył 80 lat życia oraz 60 lat pracy.
W 1981 roku był współzałożycielem Koła nr 3 przy POW. Od 12 marca 1981 do 26 stycznia 2005 roku pełnił funkcję wiceprezesa Koła nr 3,
w latach 1985–1993 był członkiem ZW i Prezydium ZW ZBŻZiORWP, a od 2001 do 2005 roku – członkiem Zarządu Głównego. Funkcję prezesa
ZW w Bydgoszczy pełnił w latach 2002–2005. Od 2006 roku jest honorowym prezesem Zarządu Wojewódzkiego. Został uhonorowany wieloma
odznaczeniami państwowymi, m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz wszystkimi wyróżnieniami związkowymi, włącznie
z wpisem do „Honorowej księgi zasłużonych Zarządu Głównego Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego”.
Jan DŁUGOSZEWSKI
NAJWYŻSZE UZNANIE
Chor. sztab. Eugeniusz Fibor urodził się 12
kwietnia 1928 roku w m. Skaratki woj. łódzkie.
Zasłużony Działacz Związku Byłych Żołnierzy
Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska
Polskiego.
W Wojsku Polskim służył ponad 36 lat. Służbę
wojskową rozpoczął od brygady budowlanej
w kopalni, a zakończył w Składnicy Sprzętu
Czołgowego. W tym okresie ukończył szkołę
podoficerską i kurs oficerski. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu
Odrodzenia Polski, krzyżem zasługi, srebrnym i brązowym medalem „Za
Zasługi dla Obronności Kraju”, złotym, srebrnym i brązowym medalem
„Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” oraz innymi wyróżnieniami, resortowymi,
stowarzyszeniowymi i samorządowymi.
Po przejściu w stan spoczynku w czerwcu 1987 roku wstąpił do Związku
Byłych Żołnierzy Zawodowych. Od początku swojego członkostwa jest
aktywnym działaczem. Mocno angażuje się w pracy na rzecz Związku,
a przede wszystkim, na problemy środowiska. Szybko zyskał szacunek
i uznanie środowiska. W 1988 roku został wybrany prezesem Koła nr 6
w Gałkówku. Obowiązki prezesa Koła pełnił przez trzy kolejne kadencje
– do 2000 roku.
W czasie swojej działalności potrafił zintegrować środowisko byłych żołnierzy zawodowych i ich rodziny. W tym czasie pomogła mu ścisła współpraca
z dowództwem macierzystej jednostki wojskowej. Ponadto nawiązał dobrą
95-lecie mjr. STEFANKIEWICZA
współpracę z organizacjami paramilitarnymi w celu popularyzacji tradycji
wojskowych wśród społeczeństwa i młodzieży szkolnej. Z jego inicjatywy
członkowie Koła aktywnie uczestniczyli w różnych uroczystościach związanych z obchodami świąt państwowych i wojskowych.
Utrzymywał systematyczne kontakty zarządem wojewódzkim rejonowym
w zakresie działalności organizacyjnej, a przede wszystkim w sprawach
socjalno-zdrowotnych w pozyskiwaniu pomocy na rzecz potrzebujących.
Realizowanie tych i wielu innych przedsięwzięć było możliwe dzięki zaangażowaniu Zarządu Koła i jego prezesa.
Za Jego prezesury Koło w Gałkówku należało do przodujących w rejonie
piotrkowskim. Za szczególne osiągnięcia w działalności Związkowej,
został wyróżniony odznaką honorową „Za Zasługi dla ZBŻZiORWP”.
Ponadto nadano mu tytuł „Honorowego Prezesa Koła nr 6 w Gałkówku”.
Z pełną satysfakcją możemy stwierdzić, że kol. Eugeniusz Fibor cały
czas jest zaangażowany w działalność Koła, nadal służy pomocą i swoim
doświadczeniem.
Ze względu na stan zdrowia (I-sza grupa inwalidzka) zrezygnował z dalszego
pełnienia obowiązków prezesa Koła. W 2000 roku nowym prezesem Koła
został wybrany st. chor. sztab. Ludomir Jaruga, który nadal godnie kontynuuje chlubne tradycje swojego poprzednika. Obowiązki prezesa Koła, kol.
Ludomir Jaruga pełni już trzecią kadencję i czyni to z należytym skutkiem.
W imieniu prezesa i członków Zarządu Rejonowego, kolegów i przyjaciół,
składamy chor. sztab. Eugeniuszowi Fiborowi serdeczne życzenia, przede
wszystkim, dobrego zdrowia, szczęścia rodzinnego i dalszej współpracy
na rzecz Związku.
Władysław WĘGRZYNIAK
27 marca 2010 roku żona majora Edwarda Stefankiewicza – Augustyna
w obecności zgromadzonej rodziny, wręczając szablę wojskową mężowi
– jubilatowi, powiedziała: „Majorze Stefankiewiczu, żołnierzu ZWZ AK i Wojska Polskiego, z okazji Twoich 85 urodzin wręczam Ci szablę, na której jest
napisane: >>Honor i Ojczyzna<<. Zasłużyłeś sobie na tę nagrodę, służąc
Ojczyźnie w czasie okupacji niemieckiej w szeregach ZWZ AK i po wojnie
w Wojsku Polskim. Z godnością i honorem walczyłeś o wolną Polskę, dla dobra
naszych dzieci i narodu. Dziękuję Ci mężu za wszystko”.
Rodzina Stefankiewiczów od pokoleń, jeśli była taka potrzeba, walczyła o wolną
Polskę. Dziadek Stefankiewicz był powstańcem 1863 roku. Syn jego Marian był
legionistą w 1918. Najstarszy brat jubilata Tadeusz był szwoleżerem w Kompanii Reprezentacyjnej Prezydenta RP w latach 1938-1939. Uczestniczył także
w II wojnie światowej. Zachowało się wiele pamiątek z dawnych czasów, na przykład strzelba z powstania styczniowego. Teraz dołączy do nich szabla ułańska
z okresu II wojny światowej, na której jest napisane: „Honor i Ojczyzna”.
W czasie uroczystości jubileuszu był szampan, życzenia i – co najważniejsze
– żołnierski klimat, wojskowy. Czytano wiele razy słowa: „Honor i Ojczyzna”, a także dedykację – dar od żony Augustyny, córki Mirosławy, wnuczki Karoliny
i jej męża Rafała.
Na zakończenie posłużę się słowami nieznanego mi autora, że „naród który traci pamięć, traci wolność”. Ale nie mniej ważne słowa pozostaną zapisane na
szabli: – „Honor i Ojczyzna”.
Mamy za sobą doświadczenia II wojny światowej. Droga do wolnej Polski wiodła wówczas od wschodu i zachodu. Spory, która droga była słuszna i ważniejsza,
do dziś nie ustają. Warto zatem postawić pytanie: czy wszyscy możni tego świata, zwłaszcza w Polsce, są odpowiedzialni za ten napis na szabli?
Wkrótce ukaże się nowy statut naszego stowarzyszenia. Związek przyjmie nową nazwę: Związek Żołnierzy Wojska Polskiego. Będzie wiele do zrobienia.
Ta zmiana ma ułatwić żołnierskim rodzinom wstępowanie do Związku. To dobry kierunek, w którym powinniśmy zmierzać, aby utrzymać pokoleniową więź,
aby rozwijać wolnościowe tradycje.
Edward STEFANKIEWICZ