Powstanie formuły Wilks`a Pierwszymi formułami pozwalającymi

Powstanie formuły Wilks'a
Pierwszymi formułami pozwalającymi porównywać zawodników lub zawodniczki z różnych kategorii
wagowych były formuły Schwartz'a - dla mężczyzn, i Malone'a - dla kobiet. Po kilkunastu latach
obowiązywania tych formuł okazało się, że preferowane są niskie kategorie wagowe. Opłacało się wówczas
znacznie zbić wagę ciała - szybki wzrost wartości współczynnika przewyższał spadek wyniku w kilogramach,
wskutek czego ostateczny wynik w Wilks'ie był wyższy niż przy lepszym wyniku i naturalnej wadze ciała.
W połowie lat 90-tych ub. stulecia, australijski matematyk-trójboista, Robert Wilks, bazując
na ogromnym materiale z zawodów IPF, zawodów kontynentalnych oraz krajów
przodujących w trójboju siłowym, przedstawił nową koncepcję współczynników. Nowa
formuła miała niwelować wcześniejsze różnice pomiędzy dużymi i niskimi kategoriami w
obrębie jednej płci oraz umożliwić porównanie mężczyzn i kobiet. Wilks przedstawił tabelę
współczynników z dokładnością do 6 miejsc po przecinku. W wyniku ogólnoświatowej
dyskusji nad nową formułą współczynniki zostały zaokrąglone do 4 miejsc po przecinku.
Kongres IPF w listopadzie 1996 r. zatwierdził nową formułę, zwaną odtąd Formułą Wilks'a.
Początkowo miały obowiązywać dwie tabele współczynników - jedna do trójboju siłowego, druga do wyciskania
leżąc. Ponieważ formuła do wyciskania nie była opracowana używano na zawodach w wyciskaniu leżąc formuły
przeznaczonej do trójboju siłwoego. Tabele współczynników charakterystycznych dla wyciskania ostatecznie
jednak nie powstały i po roku używania jednej tylko formuły trójbojowej na wszelkich zawodach IPF
zatwierdzono ją jako obowiązującą róznież na zawodach wyciskania leżąc.
Formuła Wilks'a obowiązuje od 1 stycznia 1997 r. na wszystkich zawodach IPF
Wyliczenie punktów Wilks'a
Odnalezienie współczynnika wagi ciała z listy odbywa sie przez skrzyżowanie się wiersza całkowitej wagi
ciała z kolumną pierwszego miejsca po przecinku.
W przykładzie widocznym na poniższym rysunku dla wagi ciała 46,4 kg u mężczyzny krzyżujemy wiersz dla
wagi ciała 46 kg z kolumną odpowiadająca końcowce wagi - 0,4 kg albo 400 g. Współczynnikiem
charakterystycznym dla wagi 46,4 kg okazała się wartość 1,1125.
Np. Zawodnik ważacy 69,3 kg ma współczynnik 0,7552. Współczynnik mnoży się przez indywidualny bój lub
wynik w trójboju. Jeśli zawodnik zaliczył w trójboju 600 kg to ilość punktów wynosi wówczas:
0,7552 * 600 = 453,12 pkt.
Jego rywal z innej kategorii wagowej zaliczył 700 kg ważąc 88,0 kg. Odpowiadający tej wadze współczynnik
Wilks'a ma wartość 0,6459. Ilość punktów wynosi wtedy:
0,6459 * 700 = 452,13 pkt.
Tak więc lepszy okazał się lżejszy zawodnik z rezultatem 600 kg.
Kategoria OPEN
Na mistrzostwach w celu określenia najlepszego zawodnika zawodów oblicza się punkty Wilks'a dla
najlepszego zawodnika w każdej kategorii wagowej czyli wyłania się Mistrza Mistrzów. Miejsc 2-gich, 3-ich i
dalszych nie bierze się pod uwagę. Możliwa jest więc sytuacja, gdy zawodnik na drugim miejscu ma więcej
punktów Wilks'a od mistrza tej kategorii. Klasyfikacja uwzględnia więc walkę ze względu na wysokość wyniku
w kg w kategorii wagowej - zawodnik słabszy w tej kategorii nie jest brany pod uwagę.
Kategoria WSZECHWAG
W celu określenia najlepszego zawodnika zawodów ligowych, grużynowych w Wilks'ie czy pucharowych,
oblicza się punkty Wilks'a dla wszystkich zawodników biorących udział w zawodach. Najlepszym zawodnikiem
zostaje zawodnik mający najwięcej punktów. Ta klasyfikacja nie uwzględnia bezpośredniej walki pomiędzy
zawodnikami ze względu na wynik w kg. Najlepszym zawodnikiem zawodów zostaje zawodnik posiadający
faktycznie największa ilość punktów. Możliwa jest zatem sytuacja gdy zawodnik mający miejsce drugie lub
dalsze w kategorii wagowej, ale lżejszy od rywali może wygrać zawody.