PROLOG Cnota, Fortuna i Amor spierają się o władze nad ludzkim

PROLOG
Cnota, Fortuna i Amor spierają się o władze nad ludzkim losem i duszą. Amor zapewnia
bezczelnie, że przed zachodem słońca pokaże rywalkom kto tu rządzi.
Akt 1
Bladym świtem Otton wraca z podróży , śniąc o wdziękach swej umiłowanej Poppei. Ku
swej rozpaczy, widzi przed domem żołnierza Nerona. Wie już, kto zastąpił go w łożnicy.
Neron, po miłosnej nocy żegna się z Poppeą obiecując rychły powrót. Poppea wierzy w
swoje zwycięstwo, bo Fortuna i Amor jej sprzyjają. Dawna niańka Poppei, a zarazem
opiekunka małżonki Nerona Oktawii, Arnalta- Neutrice, radzi jej zachować ostrożność.
Cesarzowa Oktawia wie o romansie swego męża.
Oktawia przeklina swój los wzgardzonej żony i wzywa Jowisza, by ją pomścił. ArnaltaNeutrice radzi , aby poszła w ślady męża i znalazła pocieszenie w ramionach kochanka.
Cnotliwa Oktawia jest oburzona tą propozycją.
Seneka, wychowawca Nerona, filozof, etyk, stara się pocieszyć cesarzową wychwalając jej
cnoty. Ta twierdzi jednak, że powinien raczej przekonać swego ucznia, by jej nie porzucał.
Paź, oddany swej pani grozi Senece, że spali mu bibliotekę, jeśli nie pomoże cesarzowej.
Seneka wie, że nawet najpiękniejszy cesarski diadem najeżony jest cierniami. Neron
postanowił ostatecznie odtrącić Oktawię i poślubić Poppeę. Wybucha gwałtowna sprzeczka,
w czasie której Seneka próbuje odwieść Nerona od tego zamiaru. Nadaremnie.
Poppea ,wykorzystując swe wdzięki, wmawia cesarzowi, że Seneka opowiada wszystkim o
tym, że Neron zrobi wszystko co on Seneka zechce. Wściekły Neron skazuje go na śmierć.
Całą scenę obserwuje Otton. Błaga Poppeę, by wróciła do niego. Ta jednak odpycha go z
pogardą. Zastanawiając się , jak ustrzec się przed intrygami Poppei, Otton ulega
westchnieniom Drusilli, która od dawna darzy go miłością. W jego sercu wciąż jednak
pozostaje Poppea.
AKT 2.
Seneka wraz z uczniami rozkoszuje się spokojem swej samotni. Cesarski kapitan przynosi
rozkaz, który nie jest dla Seneki niespodzianką. Jest na to przygotowany. Wybacza
wstrząśniętemu treścią rozkazu posłańcowi. Zbiera przyjaciół i domowników, by
przygotować ceremonię samobójstwa. Nawet błagania uczniów, przekonywanie, że życie jest
zbyt piękne, nie są w stanie odroczyć rytuału.
Życie toczy sie dalej. Paź i służąca figlują. Neron i jego bliski towarzysz, poeta Lucano
świętują po śmierci Seneki. Nic i nikt nie jest już w stanie oderwać Nerona od myśli o
Poppei.
Załamany Otton rezygnuje z zabicia Poppei. Zbyt ja kocha. Oktawia szantażem zmusza
jednak Ottona, by tego dokonał. Podsuwa mu myśl, aby się przebrał za kogoś innego. Otton
myśli o Drusilli…
Rozemocjonowana Drusilla szykuje się na intymne spotkanie z Ottonem.
Arnalta mając duże doświadczenie w obcowaniu z mężczyznami pomaga jej w
przygotowaniach. Trochę zazdrości jej tego młodzieńczego podniecenia, ale sama nie czuje
się jeszcze tak stara, by rozpaczać. Niespodziewanie zjawia się Otton zdradzając Drusilli
plany Oktawii. Drusilla jest szczęśliwa, że Poppea, jej rywalka umrze. Chętnie oddaje
Ottonowi swe rzeczy.
Poppea tryumfuje po śmierci Seneki. Jej cel- korona wydaje się coraz bliższy. Amor i Fortuna
pomogą jej przecież. Dziwnie znużona układa się do snu przy kołysance Arnalty.
Amor czuwa nad śpiącą. Musi dopilnować wszystkiego. Gdy Otton zbliża się, by ją zabić
Amor zatrzymuje go i budzi Poppeę. Arnalta robi straszny raban. Wszyscy szukają Drusilli,
która usiłowała zabić Poppeę! Amor tryumfuje: zobaczycie- jeszcze dziś Poppea będzie
cesarzową!
AKT 3.
Szczęśliwa Drusilla czeka na Ottona. Arnalta i straż przychodzą aresztować ją. Po chwili
wahania Drusilla, by ratować ukochanego przyznaje się do winy przed Neronem. Otton
spieszy na ratunek wyznając prawdę o intrydze Oktawii. Neron bez zastanowienia skazuje
Oktawię na wygnanie, a kochankom daruje winy.
Oktawia żegna się z ojczyzną.
W obecności notabli Poppea zostaje ukoronowana. Amor osiągnął zamierzony cel.
Udowodnił, że to on rządzi światem…