Płyta warstwowa jest materiałem stosowanym w budownictwie od

technologie – montaż płyt warstwowych
Fot. arch. Izopanel
Jak zamocować
płytę warstwową?
Montaż płyt warstwowych
Płyta warstwowa jest materiałem
stosowanym w budownictwie od wielu lat.
Wyróżniamy płyty dachowe, ścienne oraz
specjalne. W większości przypadków jednak,
bez względu na miejsce zastosowania,
płyta warstwowa musi być mocowana
mechanicznie do konstrukcji.
S
towarzyszenie Wykonawców Dachów i Fasad DAFA wydało właśnie
publikację, zamykającą serię trzech unikalnych, autorskich opracowań w obszarze techniki mocowań: „DAFA M 3.01 Wytyczne doboru łączników do montażu płyt warstwowych”. Mają one na celu
określenie minimalnych wymagań, dotyczących zastosowania łączników
do montażu płyt warstwowych na ścianach i dachach. Niniejszy artykuł
stanowi ekstrakt powyższego opracowania i ujmuje podstawowe sposoby
74 Builder
montażu płyt warstwowych oraz parametry łączników i ich dobór ze względu na rodzaj podłoża i sposób mocowania.
Podstawowe sposoby
Do podstawowych sposobów mocowania płyt warstwowych zalicza się
takie metody, jak:
• mocowanie za pomocą łączników samowiercących – odbywa się w jednym cyklu technologicznym; w trakcie osadzania następuje wykonanie
oraz gwintowanie otworu;
• mocowanie za pomocą łączników samogwintujących – odbywa się zawsze przez wykonanie otworu wstępnego w płycie warstwowej i konstrukcji; w trakcie osadzania łącznika w otworze wstępnym następuje
gwintowanie;
• mocowanie za pomocą łączników samogwintujących współpracujących
z tworzywowymi kołkami rozporowymi – odbywa się zawsze przez wykonanie otworu wstępnego w płycie warstwowej i konstrukcji, a następnie należy osadzić łącznik w otworze; w trakcie tej czynności następuje
rozprężenie elementów tworzywowych;
• mocowanie za pomocą stalowych kołków wbijanych – odbywa się zawsze przez wykonanie otworu wstępnego w płytach warstwowych
kwiecień 2011
i konstrukcji, a następnie należy osadzić stalowy kołek w otworze;
w trakcie osadzania następuje trwałe odkształcenie stalowego kołka.
Uzupełniające sposoby mocowania
Uzupełniające sposoby mocowania stosujemy do mocowania wzdłużnego płyt warstwowych oraz mocowania obróbek blacharskich. Zalicza
się do tej grupy:
• mocowanie za pomocą łączników samowiercących – odbywa się w jednym cyklu technologicznym, a łączniki te powinny posiadać zredukowaną średnicę wiertła;
• mocowanie za pomocą łączników samogwintujących – odbywa się zawsze przez wykonanie otworu wstępnego w łączonych blachach; w trakcie osadzania łącznika w otworze wstępnym następuje gwintowanie.
Płyty warstwowe dachowe, gdzie skrajne fale górnych okładzin zachodzą
na siebie, należy połączyć wzdłużnie. Mocowanie wzdłużne płyt warstwowych i obróbek blacharskich powinno być wykonane zgodnie z wytycznymi producenta płyty, jednak nie rzadziej niż co 500 mm.
Kryteria doboru
Ważnymi kryteriami prawidłowego doboru łączników do mocowania płyt
warstwowych są ich nośności: na wyrywanie z podłoża, na ścinanie oraz
na przeciąganie przez okładzinę. Parametry te zawarte są w materiałach
technicznych producentów łączników lub producentów płyt warstwowych,
potwierdzonych aprobatami technicznymi krajowymi (AT) lub europejskimi
(ETA).
Dobierając łączniki do mocowania płyt warstwowych należy brać pod
uwagę wytyczne dla danego projektu oraz parametry takie jak: rodzaj
podłoża konstrukcyjnego, minimalna grubość podłoża dla danego rodzaju
łącznika, maksymalna zdolność wiercenia dla łączników samowiercących,
grubość mocowanych płyt warstwowych w miejscu mocowania, położenie
punktu montażu zalecanego przez producenta płyt warstwowych.
Przestrzeganie wytycznych producenta łączników
i producenta płyt warstwowych gwarantuje
poprawność i trwałość wykonanego montażu.
Łączniki do mocowania płyt warstwowych muszą być stosowane zgodnie z projektem technicznym, opracowanym dla danego obiektu budowlanego, z uwzględnieniem obowiązujących norm i przepisów, aprobat technicznych producenta łączników oraz instrukcji stosowania opracowanej
przez producentów płyt warstwowych. Łączniki samowiercące i samogwintujące wykonane są ze stali węglowej, pokrytej powłoką antykorozyjną lub ze stali nierdzewnej.
Dobierając łączniki ze względu na rodzaj materiału, z którego są wykonane, należy uwzględnić środowisko, w którym ma być stosowany
dany łącznik, zgodnie z PN-EN ISO 12944 -2:2001, PN EN 10152 2009,
PN-EN 12500-2002. Grubość powłoki antykorozyjnej łącznika określają
materiały techniczne producenta łączników, potwierdzone aprobatami
technicznymi.
Rys. 1. Łącznik samowiercący.
Rys. 2. Łącznik samogwintujący.
Rys. 3. Łącznik samogwintujący współpracujący z kołkiem
tworzywowym.
Rys. 4. Stalowy kołek wbijany.
Rys. 5. Przykłady mechanicznego mocowania płyt warstwowych:
a) mocowanie na wskroś, b) mocowanie na wskroś – płyta
dachowa, c) mocowanie w krytym zamku, d) mocowanie poprzez
element dociskowy.
Rys. 6. Łącznik samowiercący.
Rys. 7. Łącznik samogwintujący.
Zasady prawidłowego montażu
Ważną kwestią jest prawidłowe osadzenie łącznika do mocowania płyt
warstwowych w podłożu. Powinien być on zawsze zamontowany prostopadle do podłoża przy użyciu odpowiednich elektronarzędzi przeznaczonych do montażu danego typu łącznika. Ponadto łączniki do mocowania
płyt warstwowych powinny być wyposażone w odpowiednią podkładkę
uszczelniającą. Nie zaleca się obcinania łączników.
Publikacja „Wytyczne doboru łączników do montażu płyt warstwowych”
jest dostępna na www.dafa.com.pl
Zespół Redakcyjny Stowarzyszenia DAFA
Marian Bober, Michał Kowalski, Mariusz Pawlak
Tomasz Petras, Jacek Stankiewicz
kwiecień 2011
Rys. 8. Przykłady mechanicznego mocowania wzdłużnego płyt
warstwowych i obróbek blacharskich: a) mocowanie wzdłużne,
b) mocowanie obróbek blacharskich.
Rys. 9. Prawidłowy montaż podkładki uszczelniającej.
Builder 75