ANDRZEJ SZYSZKO

ANDRZEJ SZYSZKO-BOHUSZ
TEORIA NIEŚMIERTELNOŚCI
GENETYCZNEJ.
NAUKOWE UZASADNIENIE
UŁUDY ŚMIERCI
THEORY
OF GENETIC IMMORTALITY.
SCIENTIFIC JUSTIFICATION OF THE
ILLUSION OF DEATH
Kraków 2006
RADA WYDAWNICZA
prof. dr hab. Kazimierz Denek, prof. dr hab. Władysław Dykcik,
prof. dr hab. Tadeusz Frąckowiak, prof. dr hab. Janusz Gnitecki,
prof. dr hab. Stanisław Pałka, prof. dr hab. Wojciech Pasterniak,
prof. dr hab. Eugeniusz Piotrowski, prof. dr hab. Andrzej Szyszko-Bohusz,
prof. dr hab. Jerzy Kujawiński (przewodniczący)
PRACĘ OPINIOWAŁ
prof. zw. dr hab. Wojciech Pasterniak
PROJEKT OKŁADKI I ILUSTRACJE
Alicja Szyszko-Bohusz-Dobosz
ISBN 83-86273-61-5
© Copyright by
Wydawnictwo Naukowe Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego
Oddział w Poznaniu
Wydanie IV (uzupełnione). Format B5. Przygotowano do druku w styczniu 2006 roku.
Druk ukończono w lipcu 2006 roku.
Druk: drukarnia Eurodruk 068 323 41 40
SPIS TREŚCI
Przedmowa - Prof. zw. dr hab. Wojciech Pasterniak ................................
Preface - Prof. zw. dr hab. Wojciech Pasterniak .......................................
Podziękowanie ...........................................................................................
Słowo wstępne do IV wydania pracy.........................................................
Słowo wstępne do II wydania pracy pt. ,,Nieśmiertelność genetyczna" ...
Wprowadzenie ............................................................................................
Postawienie problemu pracy......................................................................
7
9
11
15
17
19
21
Próba nowej interpretacji życia, Świadomości oraz pojęć pochodnych.
Problem nieśmiertelności organizmów wielokomórkowych ................... 26
Wprowadzenie......................................................................................... 26
Przegląd oraz krytyka niektórych współczesnych definicji życia ............ 26
Pojęcie tożsamości w matematyce oraz logice matematycznej a tożsamość
organizmów żywych
29
Problem tożsamości psychicznej.............................................................. 32
Próba nowej interpretacji życia, świadomości oraz terminów pochodnych
33
Pamięć konwencjonalna a pamięć genetyczna ........................................... 36
Badania eksperymentalne dotyczące tzw. ,,Stanu Niepodlegającego
Zmianom" 38
Podsumowanie całokształtu rozważań..................................................... 39
Przypisy................................................................................................... 40
Problem nieśmiertelności biologicznej organizmów
O wspólnej genezie (logistyka - biologia a filozofia)................................
Postawienie problemu..............................................................................
Tożsamość matematyczna a tożsamość biologiczna..................................
Podsumowanie całokształtu rozważań. Wnioski.....................................
Przypisy ..................................................................................................
42
42
46
54
56
Stany świadomości wymykające się interpretacji naukowej na podstawie
badań własnych oraz materiałów źródłowych uniwersalistycznych religii
światowych - chrześcijaństwa, buddyzmu
hinduizmu, islamu) .................................................................................... 67
Opinie studentów oraz słuchaczy wyższej uczelni na temat życia - śmierci świadomości - nieśmiertelności - szczęścia etc
76
Podsumowanie całokształtu badań.......................................................... 94
Przypisy................................................................................................... 94
Artykuły wybranych autorów dotyczące Teorii Nieśmiertelności Genetycznej
Alicja Bohusz-Dobosz
THE THEORY OF GENETIC IMMORTALITY AND ITS EFFECT ON THE
ATTITUDE TOWARDS DEATH AMONG TERMINALLY
ILL PATIENTS..........................................................................................................287
Rail Liapin, Malgorzata Buda-Liapin
TEORIA NIEŚMIERTELNOŚCI GENETYCZNEJ
W ŚWIETLE NAUK ŚCISŁYCH I TEORII INFORMACJI..........................292
Rail Liapin, Malgorzata Buda-Liapin
THE CALCULATION OF THE SEVERAL LIFE PARAMETERS FROM
THE GENETIC IMMORTALITY AND EVOLUTION THEORY.............................300
Andrzej Szyszko-Bohusz
KSZTAŁCENIE KADR KULTURY FIZYCZNEJ
A PEDAGOGIKA HOLISTYCZNA.........................................................................311
Andrzej Szyszko-Bohusz
ŚWIADOMOŚĆ SAMOŚWIADOMOŚĆ W PEDAGOGICE
JAKO FORMACJI INTELEKTUALNEJ - KU PEDAGOGICE
WYŻSZYCH STANÓW ŚWIADOMOŚCI ...........................................................326
Andrzej Szyszko-Bohusz
SWOISTOŚĆ EMPATII W TEORII NIEŚMIERTELNOŚCI GENETYCZNEJ (TNG),
PEDAGOGICE HOLISTYCZNEJ (PH) ORAZ DALEKOWSCHODNICH
SZTUKACH WALKI (DSW)
342
Andrzej Szyszko-Bohusz
RESEARCH ON THE UNIVERSAL STATE OF CONSCIOUSNESS.
A STATE NOT LIABLE TO CHANGE ...................................................................353
Andrzej Szyszko-Bohusz
IS MANKIND A SINGLE ORGANISM? RESEARCH OF THE UNIVERSAL STATE
OF CONSCIOUSNESS 358
Andrzej Szyszko-Bohusz
TEORIA NIEŚMIERTELNOŚCI GENETYCZNEJ JAKO PRZECIWDZIAŁANIE
AGRESJI, PRZEMOCY ORAZ NIESPRAWIEDLIWOŚCI SPOŁECZNEJ........365
Wywiady z A. Szyszko-Bohuszem oraz inne materiały................................377
Podsumowanie całokształtu rozważań i wnioski .........................................418
Podsumowanie całokształtu pracy. Refleksje finalne...................................421
Bibliografia .................................................................................................... 426
SZYSZKO-BOHUSZ A., Tożsamość osobowości jako problem interdyscyplinarny.
Sprawozdania z posiedzeń naukowych Komisji Nauk Pedagogicznych Polskiej
Akademii Nauk, Ossolineum, Wrocław 1981.
SZYSZKO-BOHUSZ A., Problem nieśmiertelności biologicznej organizmów o wspólnej
genezie (logistyka - biologia a filozofia), Rocznik Naukowy, t. XXII, AWF, Kraków
1987.
SZYSZKO-BOHUSZ A., Próba nowej interpretacji życia, świadomości oraz terminów
pochodnych. Problem nieśmiertelności organizmów wielokomórkowych [w:]
Człowiek w sytuacji trudnej (praca zbiorowa), Polskie Towarzystwo Higieny Psychicznej, Warszawa 1991.
TWYCROSS R.G., The edinburgh symposium on pain control and medical education,
Royal Society of Medicine Services Limited, London, New York, 1989.
TEORIA NIEŚMIERTELNOŚCI GENETYCZNEJ
W ŚWIETLE NAUK ŚCISŁYCH I TEORII INFORMACJI
Rail Liapin - Akademia Rolnicza w Krakowie
Malgorzata Buda-Liapin - Absolwentka UJ [Geografia]
Składamy serdeczne podziękowania Panu Prof. dr hab. Andrzejowi
Szyszko-Bohuszowi za inspirację tematem i dyskusję.
W teorii nieśmiertelności genetycznej [A. Szyszko-Bohusz, 2002, 2001,
2000, 1996, 1991, 1987, 1986, 1985, 1983, 1981] był po raz pierwszy postawiony i częściowo rozwiązany problem nieśmiertelności świadomości w
powiązaniu z nieśmiertelnością genetyczną. Teorię ewolucji biologicznej
należy uzupełnić następująco: z dziedziczenia na poziomie genów zostało
wyprowadzone dziedziczenie świadomości [A. Szyszko-Bohusz, 1996,
1991]. To jest prawdziwa nieśmiertelność.
Rozwój nauk ścisłych i pogłębienie wiedzy ludzkiej rozwinęły się
przez opracowanie czterech najbardziej podstawowych pojęć: przestrzeni,
czasu, energii, masy. Około 200 lat temu rozpoczęła się rewolucja przemysłowa, naukowa i cywilizacyjna, która skupiała się wokół pojęcia energii.
Weźmy pod uwagę dobrze znane przykłady maszyn parowych, które pra cowały w fabrykach, na statkach, lokomotywach. Energetyka kształtuje
rozwój gospodarki [A. Szyszko-Bohusz, 1996, 1991, 1987, 1986, 1985,
1983, 1981].
Po drugiej wojnie światowej zaczął się jakościowo nowy okres ewolucji ludzkości, który polegał na rozwoju związanym z pojęciem informacji.
Owoce tego rozwoju widzimy w elektronice, która umożliwiła stworzenie
292
komputerów, a także w informatyce, telekomunikacji, naukach o życiu,
ekonomii.
Chcemy tu opisać niektóre cechy pojęcia informacji, na tyle uniwersalne, że nie ograniczają się do jednej dziedziny - ale wręcz przeciwnie
-uwidaczniają się przynajmniej w kilku dziedzinach, uważanych dotąd za
odrębne. Tak samo pojęcie energii i masy umożliwiło stworzenie wspólnych podstaw fizyki, matematyki stosowanej, chemii, techniki, biologii jako
nauki o materialnych podstawach żywych organizmów. Zobaczymy, że
pojęcie informacji stworzone przez fizyków i współpracujących z nimi
matematyków (Shannon, Wiener, von Neumann, Gibbs, Schroedinger, Prigogine i wielu innych) jest absolutnie konieczne dla dalszych postępów
w rozumieniu życia [A. Szyszko-Bohusz, 2001, 2000, 1996]. Właśnie tu ma
dokonać się największy postęp: o tym świadczy np. wybuchowy rozwój
informatyki i telekomunikacji w ostatnim półwieczu. „Ogólne zaintereso wanie sytuacjami nierównowagowymi odzwierciedla nasze poczucie, że
ludzkość, jako całość znajduje się obecnie w okresie przejściowym. Wielu
odkryć można było dokonać dawno temu, lecz badaniom tym nie sprzyjał
klimat kulturowy i ideologiczny" - pisał Ilya Prigogine. Dla nas ważne jest
wyróżnienie dwóch skrajnych podejść do informacji:
1. informacja, która jest wszędzie jak przestrzeń, masa, energia. Taka
informacja jest stabilna. Nazwijmy ją krótko „informacją nieżywą” w odróżnieniu od „informacji żywej”, której omówienie zaczynamy w punkcie
dwa. Stabilność zachowuje informację, nie pozwala jej zniknąć. Później
zobaczymy, że to wyznacza konstruktywną rolę śmierci, sensu życia i
śmierci [A. Szyszko-Bohusz, 2001, 2000, 1996], ponieważ śmierć jest ukoronowaniem stabilności, jak to wynika z drugiej zasady termodynamiki.
Warto tu zaznaczyć kilka ważnych przykładów stabilności informacji:
a) informacja biologiczna i genetyczna,
b)przepływy finansów,
c) przepływy informacji przez kanały multimedialne Internet,
telekomunikacja, telewizja itd.).
Aby lepiej zrozumieć przepływy informacji biologicznej [A. SzyszkoBohusz, 2001, 2000, 1996] warto też poświęcić uwagę punktom b) i c). Zobaczymy wtedy, że strumienie informacji zawsze mają przyczynę i skutek
(tak samo jak przepływy masy i energii), ale mają też znacznie więcej: cel,
który uruchomił dany przepływ informacji.
2. informacja, która „idzie od Boga", tworzy czas, cele, sens życia. Jest
tu rozwój, ewolucja, życie, ale też śmierć [A. Szyszko-Bohusz, 2000, 1996,
1991,1987,1986,1985,1983,1981].
293
Odpowiednia definicja życia (przegląd problemu jest najlepiej przedstawiony w [A. Szyszko-Bohusz, 1996]) została zaproponowana przez B.
Korzeniewskiego z Instytutu Biologii Molekularnej w Krakowie:
„Życie to system sprężeń zwrotnych ujemnych, podporządkowanych
nadrzędnemu sprzężeniu zwrotnemu dodatniemu, celowości".
Podajmy przykłady ilustrujące pojęcie sprzężenia zwrotnego. W
fizyce cząstek elementarnych pierwszy przykład to bozony, a drugi fermiony. W matematycznej teorii ewolucji przypadek dodatniego
sprzężenia zwrotnego opisują równania konkurencji pomiędzy systemami
osobników, gatunków itd., natomiast przypadek ujemnego sprzężenia
zwrotnego opisuje kooperację. Obydwa przypadki odzwierciedlają
podstawowe prawa natury. Z drugiej strony, nadrzędne dodatnie sprężenie
zwrotne jest równoznaczne z pojęciem celu. To sugeruje, że największa
tajemnica życia, ukierunkowanego na osiągnięcie celu jest związana z
pojęciem kooperacji systemowej w nadrzędnym procesie konkurencji
między systemami dążącymi do tego samego celu [A. Szyszko-Bohusz,
2001, 2000,1996,1991].
Przedstawmy teraz bardziej ścisły opis ewolucji biologicznej jako rozwoju, czyli zmienności prowadzącej do form coraz doskonalszych. Jako
system (komórka biologiczna, organizm) będziemy rozumieć zespół różnych elementów wzajemnie ze sobą powiązanych oraz wzajemnie na siebie
oddziałujących, stanowiących całość pod pewnym względem [A. SzyszkoBohusz, 1996].
Pojęcie systemów jest podstawą opisu natury, szczególnie natury żywej [A. Szyszko-Bohusz, 2001, 2000, 1996], [R. Tadeusiewicz]. Jeżeli co
najmniej jedno wyjście systemu pierwszego jest wejściem systemu
drugiego, to mówimy, że między danymi systemami zachodzi sprzężenie
(łączenie). Mówimy, że między systemami pierwszym i drugim zachodzi
sprzężenie zwrotne, jeżeli co najmniej jedno wyjście systemu pierwszego
jest zarazem wejściem systemu drugiego oraz co najmniej jedno wyjście
systemu drugiego jest jednocześnie wejściem systemu pierwszego.
Sprzężenie zwrotne ujemne (USZ) zmniejsza wpływ pewnej
wielkości (np. informacji) wejściowej na wielkość wyjściową (lub na cały
system). Sprzężenie zwrotne dodatnie (DSZ) - odwrotnie, zwiększa taki
zwrotny wpływ.
Sprzężenie zwrotne między dwoma systemami może powodować dwa
różne efekty, mianowicie: zachowanie pewnego stanu równowagi (USZ)
bądź tez stopniowe, coraz większe odchylenie od niego (DSZ). Pierwsza
sytuacja nazywa się stabilną, a druga niestabilną. Ujemne sprzężenie
zwrotne nie może istnieć beż dodatniego sprzężenia zwrotnego - układ taki
byłby absolutnie stabilny i byłby faktycznie układem statycznym.
294
Dla wystąpienia dowolnej fluktuacji konieczne jest dodatnie sprzężenie zwrotne, dla jej hamowania i zniknięcia - ujemne sprzężenie zwrotne,
które jednocześnie prowadzi system do równowagi i hamuje jego ewolucję
jak wynika np. z drugiej zasady termodynamiki. To znaczy, że aby zapoczątkować zmiany - nawet w kierunku równowagi - najpierw powinno
wystąpić dodatnie sprzężenie zwrotne, inaczej system nie nabierze rozpę du. To tłumaczy uniwersalność podstaw życia.
Układ podlega ewolucji (rozwojowi), jeżeli [A. Szyszko-Bohusz, 2001,
2000, 1996, 1991]:
a)
jest zmienny.
b)
posiada historię.
Różnice pomiędzy układem ewoluującym, a zmieniającym się bezładnie polegają na tym, że z ewolucją łączy się również:
c)
dążenie do celu, które organizuje cały proces,
d)
kierunek rozwoju, tzn. zmienność ewolucyjna prowadzi do
form coraz doskonalszych.
Mówiliśmy w tym kontekście o nadrzędnym dodatnim sprzężeniu
zwrotnym, stanowiącym podstawową tajemnicę zjawiska życia. W pracach
[Prigogine, R. Liapine, 1998, Wydawnictwo U], R. Liapine Praca Doktorska,
UJ, 1998] otrzymano następującą klasyfikacje reżimów ewolucji:
2. reżim bezewolucyjny: świat statyczny, świat natury martwej,
mechaniki i fizyki.
Niektóre postacie ewolucji:
2. reżim USZ: odzyskanie stabilności (równowagi), ewolucja jako dążenie do równowagi, wynikające z drugiego prawa termodynamiki.
3. reżim DSZ: niestabilność, utrata równowagi.
4. reżimy USZ, podporządkowane nadrzędnemu DSZ, zgodnie z po
wyższą definicją życia. To jest rozwój, on odpowiada całej definicji, ewolucji, ponieważ mamy tu: c) dążenie do celu, które organizuje cały proces
i d) kierunek rozwoju, zmienność ewolucyjną, która prowadzi do form
coraz doskonalszych.
Najtrudniejszym pytaniem pozostaje rola śmierci. [A. SzyszkoBohusz, 2001, 2000, 1996, 1991]. Żeby przeanalizować pojęcia życia,
śmierci, nieśmiertelności i odpowiednich przepływów informacji,
rozpatrzmy apoptozę - najważniejszy rodzaj śmierci komórki. Śmierci,
będącej podstawową częścią znacznie większego programu nieśmiertelności.
Dla uzupełnienia, wspomnijmy też o śmierci kardynalnie różniącej
się od apoptozy - nekrozie, której towarzyszy wydostawanie się
zawartości komórki do otaczającej ją przestrzeni międzykomórkowej.
Powoduje to, że dochodzi do reakcji zapalnej, która może mieć
znaczenie patologiczne (nie występuje to na ogół w przypadku
apoptozy).
295
Nekroza następuje w wyniku zakażenia lub na skutek niedotlenienia,
braku substancji odżywczych itd.
Badania nad apoptozą trwają od lat 70. XX wieku. Wcześniej nikomu
nie mieściło się w głowie, że zdrowa komórka może mieć genetycznie za programowany mechanizm samounicestwienia. I uruchamia go z pobudek
całkowicie altruistycznych! Śmierć jest zła - myślano. Śmierć to destrukcja.
Nie można tak po prostu chcieć umrzeć. A jednak. Umieraniu komórek
zawdzięczamy np. ukształtowanie naszych mózgów, w których przez
pierwsze miesiące życia zachodzi proces trzebienia nadprogramowych
połączeń. Zaburzenie go mogłoby doprowadzić do problemów w pracy
mózgu (podejrzewa się, że może być na przykład przyczyną niektórych
chorób psychicznych czy neurologicznych). Za odkrycie, że śmierć stanowi
integralną część rozwoju organizmu, i za zidentyfikowanie niektórych genów sterujących tym procesem amerykański naukowiec Robert Horovitz
dostał ostatnio Nagrodę Nobla. Tak samo śmierć całego organizmu powinna stanowić część procesu nieśmiertelności większej jedności, w którą wejdzie dusza człowieka. To jest nieśmiertelność duszy [A. Szyszko-Bohusz,
2002, 2001, 2000,1996,1991,1987,1986,1985,1983,1981].
Każda mająca zginąć komórka zna swój czas i go przestrzega. Proces
obumierania jest skomplikowany, ale zawsze wygląda tak samo. Tak jakby
komórki realizowały program napisany przez jakiegoś zagadkowego informatyka. Okazuje się, że dokładnie takie same procesy zachodzą we
wszystkich organizmach - także w człowieku.
Są takie komórki naszego ciała, które posiadły sekret nieśmiertelności.
Mnożą się bez opamiętania, pozbawiając swoje sąsiadki substancji odżywczych i zatruwając je toksynami pochodzącymi z przemiany materii. Zaślepione żądzą życia podcinają gałąź, na której siedzą, w krótkim czasie do prowadzając do zagłady całego organizmu, w którym zachwiana została
równowaga między życiem, a śmiercią. Ponieważ żeby nasze ciało działało
sprawnie, nie może być w nim miejsca na egoizm. Każdy wie, ile ma czasu,
i musi go wykorzystać najlepiej, jak potrafi. A potem ustąpić miejsca nowym.
Na jak długie życie zaprogramowane są komórki naszego ciała? To zależy od
ich rodzaju. Czerwone krwinki żyją około 120 dni, niektóre krwinki białe odpowiedzialne za tropienie i likwidacje zagrażających nam drobnoustrojów umierają
już po 24 godzinach, a komórki nerwowe w naszym mózgu mogą być tak stare
jak my sami. Każda komórka ma wbudowany własny zegar, który wie, kiedy
włączyć mechanizm samounicestwienia. Łatwiej jest wyprodukować nową komórkę, niż odbudować starą. Jest to przepływ informacji - nieśmiertelność genetyczna. Kiedy komórka czuje, że nadchodzi jej czas, zaczynają się w niej wewnętrzne
przemiany. Uruchamiane są enzymy, które do tej pory znajdowały się w stanie
296
uśpienia. Można je porównać do miniaturowych ładunków wybuchowych, w
których włącza się mechanizm zegarowy. Jedna bomba powoduje uruchomienie
następnej - rozpoczyna się proces, którego nie da się zahamować. Komórka odczuwająca, że nadchodzi jej czas, oddziela się od innych. W jej wnętrzu trwa
proces dezintegracji. Uruchamiają się mikro wybuchy dzielące zawartość komórki
na fragmenty, które następnie opakowywane są błoną zapobiegającą rozprzestrzenieniu się resztek po okolicy. W tym czasie inne enzymy niczym niszczarki dokumentów tną DNA zawarte w jądrze komórki na kawałeczki. Ono także zostanie
przepakowane do mniejszych pakiecików. Z zewnątrz komórka zaczyna wyglądać,
jakby pączkowała. Małe „paczuszki" zawierające zdemontowane kawałki nie plączą się długo po okolicy. Są na tyle niewielkie, by mogły je połknąć wyspecjalizo wane w tym komórki żerne, które zjawiają się na miejscu zagłady. Niektórymi
fragmentami umierającej komórki pożywią się także jej zdrowe sąsiadki. Jak drzewo pobierające składniki odżywcze ze swych opadłych liści. To apoptoza. Altruistyczna samobójcza śmierć.
Zachwianie równowagi między śmiercią komórek, a powstawaniem
nowych zawsze prowadzi do chorób. Z ginącymi za szybko mamy do czynienia w chorobach neurodegeneracyjnych, takich jak Parkinson czy
Alzheimer. Zmuszanie do popełniania samobójstwa komórek własnego
organizmu przez nasz wewnętrzny system bezpieczeństwa to przyczyna
schorzeń autoimmunologicznych: chorób reumatycznych, stwardnienia
rozsianego czy tocznia. Zyskanie nieśmiertelności prowadzi do raka.
Badacze na całym świecie dążą do rozpracowania procesu apoptozy.
Mają nadzieję, że nauczą się nim sterować, co pozwoli kontrolować i leczyć
wiele chorób. Rozpatrzmy przykład:
Choroba Alzheimera rozpoczyna się, kiedy dorosłe neurony w mózgu
próbują się dzielić. Wiadomo, że związane z nią kłopoty z myśleniem
i pamięcią spowodowane są śmiercią komórek mózgowych. Proces
umierania komórek nerwowych zaczyna się od podejmowania przez nie
nieudanych prób podziału, którym towarzyszy m.in. zwiększenie liczby
chromosomów - duplikacja materiału genetycznego. W przypadku
dorosłych neuronów duplikacja DNA nie kończy się podziałem komórki,
ale jej śmiercią. Koszty związane z leczeniem tej choroby w Stanach
Zjednoczonych sięgają rocznie 100 mld dol.
Przeanalizowaliśmy niektóre konsekwencje teorii nieśmiertelności genetycznej [A. Szyszko-Bohusz, 2002, 2001, 2000, 1996, 1991, 1987, 1986,
1985, 1983, 1981]. Problem nieśmiertelności świadomości wynikający z nieśmiertelności genetycznej omówiliśmy tu głównie od strony teorii informacji. Powtórzmy jeszcze raz bardzo ważny wniosek, który w następnych
artykułach opiszemy matematycznie: z dziedziczenia na poziomie genów
297
zostało wyprowadzone dziedziczenie świadomości [A. Szyszko-Bohusz,
2001,2000,1996,1991].
Komentarz 1. Interesująca właściwość punktu pierwszego: Taka informacja przy pewnych warunkach jest bardzo stabilna - jest tu pewna
analogia do praw zachowania masy (materii) i energii. Nawet więcej - informacja ma zdolność do samo powielania się, którą widzimy na wszystkich
poziomach natury - od wzrostu kryształów, przez kopiowanie np.
komputerowych plików, do rozmnażania się życia. To znaczy, że np. informacja genetyczna nie znika, wręcz przeciwnie - ciągle się wzmacnia.
Geny są oficjalnie uznanym przykładem nieśmiertelności genetycznej
[A. Szyszko-Bohusz, 2001, 2000, 1996, 1991]. Geny można porównać z zupełnie wyjątkową siecią komputerów, a nawet superkomputerów. Komórki
rozmnażają się i informacja genetyczna ciągle się wzmacnia.
To było ściśle opisane przez bardzo wiele modeli matematycznych i
teorię Darwina, którą jednak należy uzupełnić następująco: polemizując z
darwinistami - czy geny są kierowcami, a my sami - jedynie pojazdami,
którymi oni kierują? Nie, to absurd! To oznacza, że trzeba szukać w nich
również praw zachowania informacji wyższych, które np. stanowią naszą
duszę. [A. Szyszko-Bohusz, 1996, 1991, 1987, 1986]. To jest prawdziwa
nieśmiertelność. Jeżeli informacja nie znika na poziomie hardware - genów,
tym bardziej nie powinna znikać na poziomie software - duszy. Bo na poziomie software informacja jest znacznie trwalsza.
Komentarz 2. Teoria informacji to dział matematyki na pograniczu
statystyki i informatyki, mający również olbrzymie znaczenie w
telekomunikacji. Wiadomo, że wzory opisujące ilość informacji wynikają ze
wzorów na entropię. W praktyce najczęściej używa się następującego
wzoru:
n
H ( x)    p(i ) log 2 p (i )
i 1
(l)
gdzie: p(i) to prawdopodobieństwo zajścia zdarzenia (i).
Wielkość p(i) może również opisywać ilości cząstek
w stanie (i), jak w powyższym przykładzie. Zamiast
p(i) wprowadziliśmy w [R. Liapine, Praca Doktorska,
UJ, 1998] w(i,j) - oznaczające przejścia ze stanu (i) do
stanu (j). Pokazaliśmy, że otrzymujemy wtedy zasadę
najbardziej prawdopodobnej ewolucji. W następnych
artykułach policzymy długość życia organów
organizmu jako funkcję długości życia komórek, z
których on się składa.
Bibliografia
Liapin R., Imel'baev S. Evolution mechanisms and the most probable evolution principle, Proceedings of the natural sciences conference, Krakow 1998.
298
Liapin R., Praca doktorska, Jagiellonian University, Krakow 1998.
T. Pfeiffer, S. Schuster, S. Bonhoeffer, Cooperation and Competition in the Evolution of
ATP-Producing Pathways. Science; 04/20/2001, Vol. 292 Issue 5516, p504.
I. Prigogine, From Being to Becoming, San Fransisco, W.H. Freeman, 1980
R. Sheldrake, A New Science of Life. The Hypothesis of Formative Causation, London
1981.
A. Szyszko-Bohusz, Tożsamość osobowości jako problem interdyscyplinarny, Komisja
Nauk Pedagogicznych PAN, Wrocław 1981.
A. Szyszko-Bohusz, Problem nieśmiertelności biologicznej. Tożsamość osobnicza - toż samość osobowości w odniesieniu do człowieka, Roczniki Filozoficzne
KUL, t. XXXI, z. 4,1983.
A. Szyszko-Bohusz, Problem nieśmiertelności genetycznej organizmów wielokomórko wych, Kraków 1985.
A. Szyszko-Bohusz, The State not Liable to Change - a way for Humanity Tomorrow,
Dinsdale lnternational Conference in Rehabilitation, Ottawa 1986.
A. Szyszko-Bohusz, Problem nieśmiertelności biologicznej organizmów o wspólnej
genezie - logistyka - biologia a filozofia), Rocznik Naukowy AWF, t. XXII, Kra ków 1987.
A. Szyszko-Bohusz, Nieśmiertelność genetyczna jako problem interdyscyplinarny. Czy
świadomość jest dziedziczona?, Sztuka Leczenia 4,1991.
A. Szyszko-Bohusz, Próba nowej interpretacji życia, świadomości oraz terminów po chodnych. Problem nieśmiertelności organizmów wielokomórkowych, [w:] Czło wiek w sytuacji trudnej, red. B. Hołyst, Polskie Towarzystwo Higieny Psychicznej,
Warszawa 1991.
A. Szyszko-Bohusz, Stan nie podlegający zmianom jako współczesna syntetyczna meto da relaksowo-koncentrująca, Zdrowie Psychiczne 1-4,1991.
A. Szyszko-Bohusz, Uniwersalny stan świadomości, Poznań 1991.
A. Szyszko-Bohusz, Genetic immortality as a multidisciplinary problem, Krakow 1996.
A. Szyszko-Bohusz, Nieśmiertelność genetyczna. Czy dziedziczymy świadomość?,
Kraków 1996.
A. Szyszko-Bohusz, Hipoteza Nieśmiertelności Genetycznej. Naukowy „Atak na
śmierć”, Sami Sobie, Kwartalnik Koła SM przy TWK, Kraków, 1/2000.
A. Szyszko-Bohusz, Nieśmiertelność genetyczna w świetle pedagogiki holistycznej,
Sztuka Leczenia 2, 2000.
A. Szyszko-Bohusz, Pasterniak W., Nowa filozofia człowieka i nowa pedagogika, Dy daktyka Literatury XX, Zielona Góra 2000.
A. Szyszko-Bohusz, Agresja, przemoc i zdrowie psychiczne w relacji do Hipotezy Nie śmiertelności Genetycznej, [w:] Agresja i przemoc a zdrowie psychiczne,
M. Bińczycka-Anholcer (red.), Warszawa-Poznań 2001.
A. Szyszko-Bohusz, Nowa antropologia a nowe tysiąclecie?, Dydaktyka Literatury XXI,
Zielona Góra 2001.
A. Szyszko-Bohusz, Współczesna higiena psychiczna oraz pedagogika holistyczna w
świetle Hipotezy Nieśmiertelności Genetycznej, [w:] Myśl pedagogiczna przełomu
wieków, T. Aleksander (red.), Wyd. UJ, Kraków 2001.
A. Szyszko-Bohusz, Pokłosie 40 lat poszukiwań, Dydaktyka Literatury, Zielona Góra
2002.
R. Tadeusiewicz, Problemy biocybernetyki, Warszawa 1994.
299