D - Sąd Okręgowy w Kielcach

Sygn. akt IX Ka 245/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 8 kwietnia 2014 r.
Sąd Okręgowy w Kielcach, IX Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: SSO Krzysztof Sójka
Protokolant: st.sekr.sądowy Dorota Ziółkowska
przy udziale oskarżyciela publicznego --------------po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2014 r.
sprawy T. I.
obwinionego o wykroczenie z art. 63 a kw
na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego
od wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach
z dnia 2 grudnia 2013r. sygn. akt XI W 4671/12
I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że przyjmuje, iż obwiniony T. I.w okresie od 28 września 2012 roku do dnia
7 listopada 2012 roku w K.przy ul. (...) co najmniej dwukrotnie umieszczał plakaty formatu A-4 z wizerunkiem postaci
z filmu (...)oraz wierszami różnej treści dotyczącymi wspólnoty mieszkaniowej w miejscu publicznym to jest na
drzwiach zewnętrznych klatki schodowej oraz na widok publiczny wewnątrz windy bez zgody zarządzającego tym
miejscem i za to na podstawie art. 63a § 1 kw przy zastosowaniu art. 39 § 1 i 2 kw w zw. z art. 36 § 1 kw orzeka wobec
niego karę nagany;
II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;
III. zasądza od obwinionego T. I. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych tytułem zryczałtowanej
równowartości wydatków w postępowaniu odwoławczym.
Sygn. akt IX Ka 245/14
UZASADNIENIE
T. I. obwiniony został o to, że:
w okresie czasu od 28 września do 7 listopada 2012 roku o różnych porach dnia
w K.przy ulicy (...)w miejscu publicznym do tego nie przeznaczonym tj. na drzwiach wejściowych do budynku, windzie
oraz skrzynce na listy umieszczał plakaty formatu A 4 z wizerunkiem postaci z filmu „(...)” oraz wierszami różnej treści
dotyczących wspólnoty, bez zgody zarządzającego tym miejscem
tj. o wykroczenie z art. 63a kw
Sąd Rejonowy w Kielcach wyrokiem z dnia 2 grudnia 2013 roku orzekł:
I. w ramach czynu zarzucanego obwinionemu T. I.we wniosku o ukaranie obwinionego uznał za winnego tego, że w
okresie czasu od 28 września do 7 listopada 2012 roku o różnych porach dnia
w K.przy ulicy (...) w miejscu publicznym do tego nie przeznaczonym umieszczał plakaty z wizerunkiem postaci z filmu
(...)oraz wierszami różnej treści dotyczącymi wspólnoty bez zgody zarządzającego tym miejscem tj. popełnienia czynu
stanowiącego wykroczenie z art. 63 a kw i za to na podstawie art. 63a kw w zw. z art. 24 § 1 i 3 kw wymierzył mu karę
grzywny w kwocie 300 złotych;
II. na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 119 kpw zasądził od obwinionego T. I. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100
złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz kwotę 30 złotych tytułem opłaty.
Apelację od wyroku tego w całości na swoją korzyść wniósł sam obwiniony T. I. i na podstawie art. 438 pkt 1 i 2 kpk
w zw. z art. 109 § 2 kpw wyrokowi temu zarzucił:
1. obrazę przepisów prawa materialnego art. 63a §1 kw poprzez jego zastosowanie pomimo, że zachowanie T. I. nie
wyczerpuje znamion wykroczenia stypizowanego w tej normie;
2. obrazę przepisów prawa procesowego, która miała wpływ na treść orzeczenia, a to art. 51 kpk w związku z art.
25 § 3 kpw poprzez dopuszczenie do udziału w sprawie w charakterze oskarżyciela posiłkowego W. K., który nie ma
statusu pokrzywdzonego, nadto nie jest uprawniony do jednoosobowej prezentacji Wspólnoty (...)przy ul. (...), co
doprowadziło do naruszenia prawa do obrony T. I.poprzez umożliwienie udziału w charakterze strony podmiotowi
nieuprawnionemu;
3. oparcie wyroku na błędnych ustaleniach faktycznych oraz zastosowaniu w jego przypadku przez Sąd sprzecznie z
zasadą domniemania niewinności domniemania jego winy poprzez przypisanie mu czynów, co do których nie istniały
żadne dowody na to, że to on jest ich sprawcą, a co do których przedstawił dowody, że nie mógł być ich sprawcą.
W konkluzji wniósł on o zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie.
Sąd Okręgowy rozważył co następuje:
Apelacja oskarżonego okazała się słuszna, co do zasady bowiem jej wniesienie umożliwiło zmianę wyroku na jego
korzyść tak jak w sentencji orzeczenia Sądu apelacyjnego.
Odnosząc się do poszczególnych zarzutów apelacji Sąd odwoławczy stwierdza, że w zasadzie nie zasługuje ona na
uwzględnienie. Ponieważ jednak apelacja pochodzi od samego obwinionego, a więc sporządzona została przez osobę
niefachową obowiązkiem Sądu II instancji była kontrola wyroku w każdym zakresie,
a więc także odnośnie ustaleń faktycznych stanowiących podstawę orzeczenia jak
i w przedmiocie wymiaru kary.
Nie można zgodzić się z zarzutem obrazy prawa materialnego, a to art. 63a § 1 kw z taką argumentacją jaką prezentuje
uzasadnienie apelacji. Jest oczywistym, że wykroczenie opisane w art. 63a § 1 kw popełnia ten kto umieszcza plakat,
ulotkę, afisz, napis lub rysunek w miejscu publicznym lub też wystawia je na widok publiczny w innym miejscu bez
zgody zarządzającego tym miejscem.
Sąd Rejonowy w sposób nie budzący żadnej wątpliwości dla Sądu odwoławczego ustalił, opierając się na dowodach
z zeznań wskazanych świadków, którym w pełni słusznie dał wiarę, że obwiniony co najmniej dwukrotnie w okresie
objętym wnioskiem o ukaranie umieścił plakat formatu A 4 z wizerunkiem postaci
z filmu (...) oraz wierszowanymi tekstami. Chodzi tutaj o jeden plakat naklejony na drzwi wejściowe do klatki
schodowej z zewnątrz bloku o czym zeznaje świadek M. J. oraz o kolejny plakat wywieszony w windzie bloku
o czym zeznają świadkowie W. K., Z. C., W. B. oraz T. J..
W pierwszym przypadku niewątpliwie plakat został umieszczony w miejscu publicznym, a więc dostępnym bliżej
nieokreślonej liczbie osób, które miały możliwość zapoznać się z jego treścią, w drugim przypadku natomiast chodzi
o wystawienie plakatu na widok publiczny i bez zgody zarządcy bloku.
Sąd Okręgowy precyzując opis czynu przypisanego obwinionemu zmienił wyrok w tym zakresie, ale zmiana ta ma
charakter jedynie „kosmetyczny” i nie jest zmianą na niekorzyść obwinionego.
Sąd Rejonowy nie dopuścił się również obrazy prawa procesowego dopuszczając do udziału w sprawie w charakterze
oskarżyciela posiłkowego W. K.. Przede wszystkim zwrócić należy uwagę na okoliczność, że w/w W. K.jako
członek Wspólnoty (...) mógł się poczuć pokrzywdzony treścią plakatów umieszczonych przez obwinionego w takich
okolicznościach jak to ustala Sąd. Pojęcie osoby pokrzywdzonej w tym przypadku należy traktować szeroko chociaż
zwrócić należy uwagę na fakt, że wykroczenie
z art. 63a § 1 kw chroni w istocie dobro prawne jakim jest porządek i spokój publiczny. Nawet jeśli przyjąć za słuszne
twierdzenia obwinionego, że W. K.nie miał prawa występować w sprawie w charakterze oskarżyciela nie mogło
i nie miało żadnego wpływu na treść orzeczenia. Art. 438 pkt 2 kpk jest w tym zakresie jasno sprecyzowany, a
obwiniony w swojej apelacji w zakresie zarzutu obrazy prawa procesowego, a to art. 51 kpk w zw. z art. 25 § 3 kpw w
żaden sposób nie wykazuje aby uchybienie takie, o ile miało miejsce w ogóle miało jakikolwiek wpływ na treść wyroku.
Sąd Okręgowy takiego uchybienia nie stwierdza.
Jeśli chodzi o zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, który wynika wprost
z pkt 3 zarzutów apelacji podnieść należy, że Sąd apelacyjny w pełni podziela ocenę Sądu Rejonowego dowodów
wskazujących na winę oskarżonego w zakresie przypisanych mu zachowań i nie widzi potrzeby ponownego odnoszenia
się do tej kwestii.
Obwiniony prezentuje w treści apelacji swoistą polemikę z ustaleniami Sądu, której nie można w żadnym zakresie
zaakceptować. Ewentualne animozje między częścią świadków, a obwinionym nie dają podstaw do uznania, że dowód
z zeznań tych świadków jest niewiarygodny skoro świadkowie ci w sposób logiczny, spójny relacjonowali zdarzenia
z udziałem obwinionego. Obwiniony nie może próbować unikać odpowiedzialności za przypisane mu wykroczenie
powołując się na takie okoliczności jak podobne postępowanie innych osób, fakt, że nikt nie zwracał mu uwagi
na niestosowność postępowania itp. Przedstawione w treści apelacji obwinionego argumenty w dużym zakresie są
wewnętrznie sprzeczne. Obwiniony
w ogóle zaprzecza aby osobiście umieszczał plakaty tak jak to ustalił Sąd orzekający, z drugiej strony powołując
się na nieświadomość bezprawności swojego działania, co podnosi między innymi w piśmie złożonym na rozprawie
apelacyjnej (k. 238).
Podkreślić należy, że czyn przypisany obwinionemu jest ścigany z urzędu
i ewentualna postawa w sprawie W. K. nie miała żadnego znaczenia dla odpowiedzialności obwinionego tak jak
sugeruje to jego apelacja.
Jak już wspomniano na wstępie apelacja obwinionego doprowadziła do zmiany zaskarżonego wyroku na korzyść
obwinionego w części dotyczącej wymiaru kary. Analizując charakter i okoliczności czynu obwinionego oraz
właściwości
i warunki osobiste obwinionego Sąd apelacyjny uznał, że istnieje tu wypadek zasługujący na szczególne uwzględnienie
dający możliwość zastosowania wobec obwinionego nadzwyczajnego złagodzenia kary – art. 39 § 1 kw.
Z akt sprawy wynika, że zachowanie obwinionego jest wynikiem głębokiego konfliktu z częścią Wspólnoty(...)bloku
przy ul. (...) K.. Obwiniony nie jest jedyną osobą która konflikt ten wywołuje. Istotne jest również to, że obwiniony
w innych płaszczyznach nie wchodził do tej pory w konflikt z prawem, jest osobą niekaraną, pracującą, posiadającą
dobrą opinię środowiskową. Stosując przepis art. 39 § 2 kw w zw. z art. 36 § 1 kw Sąd odwoławczy uznał, iż należy
przypuszczać iż orzeczenie wobec obwinionego kary nagany będzie wystarczające do wdrożenia go do poszanowania
prawa i zasad współżycia społecznego.
Reasumując powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 1 kpk w zw.
z art. 109 § 2 kpw oraz art. 635 kpk w zw. z art. 119 kpw orzekł jak w sentencji.
/SSO Krzysztof Sójka/