docAdventure Works Propozycje sprzedaży
download 
Reklamacja Transkrypt
Adventure Works Propozycje sprzedaży
Miejsce wychowania komunikacyjnego w procesie kształcenia Barbara Turska-Paprzycka doradca metodyczny techniki i informatyki dla nauczycieli szkół podstawowych i gimnazjalnych Wychowanie komunikacyjne Każdy człowiek - niezależnie od swojej woli - po wyjściu z domu jest uczestnikiem ruchu drogowego jako pieszy, pasażer, rowerzysta czy kierujący innym pojazdem. Spotyka się z zagrożeniami oraz negatywnymi zjawiskami wynikającymi z rozwoju motoryzacji. Dlatego niezmiernie ważna jest edukacja w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego i mając na uwadze statystyki wypadków drogowych w Polsce, powinna ona nabrać szczególnego znaczenia i być skierowana do ogółu uczestników ruchu drogowego, a w szczególności do dzieci i młodzieży. Cel główny wychowania komunikacyjnego Cele Wychowania Komunikacyjnego stanowią integralną część ogólnych celów edukacyjnych zawartych w podstawie programowej. Są nimi kształcenie nawyków poprawnego zachowania w ruchu drogowym jako pieszy, pasażer, rowerzysta, motorowerzysta. Ich realizacja przyczyni się do wszechstronnego rozwoju uczniów, kształtowania zachowań prozdrowotnych i proekologicznych, a także do rozwoju samodzielności oraz podejmowania odpowiedzialności za siebie i najbliższe otoczenie. Cele szczegółowe wychowania komunikacyjnego kształtowanie właściwych nawyków i postaw dziecka jako uczestnika ruchu drogowego, przygotowanie do samodzielnego, bezpiecznego i kulturalnego uczestnictwa w ruchu drogowym jako pieszego, pasażera i kierującego pojazdem np. rowerem, motorowerem, wdrażanie do prawidłowej interpretacji i stosowania hierarchii ważności norm, znaków, sygnałów i poleceń drogowych, ukazanie zagrożeń w różnych sytuacjach drogowych, kształtowanie zachowań chroniących przed wypadkiem, kształtowanie zasad prawidłowego zachowania dziecka w sytuacji gdy jest świadkiem wypadku, w tym udzielania pierwszej pomocy, przygotowanie uczniów do uzyskania uprawnień do kierowania rowerem i motorowerem. Treści wychowania komunikacyjnego w podstawie programowej Edukacja przedszkolna Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej: wie, jak trzeba zachować się w sytuacji zagrożenia i gdzie można otrzymać pomoc, umie o nią poprosić; orientuje się w bezpiecznym poruszaniu się po drogach i korzystaniu ze środków transportu; Wprowadza się dziecko w życie najbliższego środowiska i otoczenia. Uczy się także dzieci rozpoznawania obiektów, miejsc, sygnałów, dźwięków, barw i właściwego zachowania na drodze. Treści z zakresu wychowania komunikacyjnego wplecione są w działalność dydaktycznowychowawczą. Treści wychowania komunikacyjnego w podstawie programowej Edukacja wczesnoszkolna Zajęcia techniczne: w zakresie dbałości o bezpieczeństwo własne i innych: wie, jak należy bezpiecznie poruszać się na drogach (w tym na rowerze) i korzystać ze środków komunikacji; wie, jak trzeba zachować się w sytuacji wypadku, np. umie powiadomić dorosłych, zna telefony alarmowe. Wychowanie fizyczne i edukacja zdrowotna: jeździ np. na rowerze, przestrzega zasad poruszania się po drogach. Uczniowie klas edukacji wczesnoszkolnej uczestniczą przede wszystkim w ruchu drogowym jako piesi i pasażerowie. Dziecko przychodząc do szkoły posiada pewne doświadczenia i określone sposoby zachowania w ruchu drogowym, niestety często nieprawidłowe, wzorowane na zachowaniach osób najbliższych i prezentowanych w mediach (łamanie przepisów, brawurowa jazda). Działania edukacyjne powinny być więc ukierunkowane na kształtowanie prawidłowych postaw i zmianę niebezpiecznych zachowań dzieci w ruchu drogowym. Treści wychowania komunikacyjnego w podstawie programowej- klasy IV-VI Zajęcia techniczne: bezpiecznie uczestniczy w ruchu drogowym jako pieszy, pasażer i rowerzysta, zajęcia techniczne pozwalają przygotować ucznia do uzyskania karty rowerowej. Ramowy plan nauczania przewiduje na II etapie kształcenia na realizację zajęć technicznych min. 95 godzin w cyklu kształcenia. Na treści wychowania komunikacyjnego powinniśmy poświęcić 1/3 przewidzianych godz. (min. 30 godz.). Równomierne rozłożenie godzin przeznaczonych na realizację treści wychowania komunikacyjnego przez cały cykl kształcenia przyczyni się do bardziej efektywnego pogłębiania zdobytej wiedzy i prawidłowego wykorzystywania jej w życiu codziennym. Treści wychowania komunikacyjnego w podstawie programowej- gimnazjum W wykazie zajęć pojawia się edukacja dla bezpieczeństwa uwzględniająca kształtowanie u uczniów nawyków oraz opanowanie zasad działania ratowniczego, szczególnie z zakresu udzielania pierwszej pomocy podczas wypadku. Zajęcia techniczne jako przedmiot uzupełniający daje możliwość wyboru dwóch modułów ze szczególnym uwzględnieniem preferencji uczniów. Przygotowując konkretną ofertę zajęć technicznych, nauczyciel może przedstawić moduł zawierający treści wychowania komunikacyjnego np. moduł motoryzacyjny Jak realizować treści wychowania komunikacyjnego Treści wychowania komunikacyjnego uczeń powinien przyswajać przede wszystkim poprzez bezpośredni udział w różnych sytuacjach drogowych. Przez stosowanie ćwiczeń i zabaw symulacyjnych oraz metod opartych na obserwacji i wnioskowaniu ułatwia się dziecku opanowanie zasad prawidłowego zachowania na drogach. Preferowanie metod aktywnych, opartych na działaniu i przeżywaniu dzieci umożliwi konkretyzację poznawanych zjawisk, przedmiotów, utrwalania wiedzy oraz pogłębiania doświadczeń i przeżyć. To nie tylko zwiększy ich zainteresowanie problematyką bezpieczeństwa ruchu drogowego, ale wyzwoli aktywność i inwencję. Jak realizować treści wychowania komunikacyjnego Należy propagować realizację programów i kampanii na rzecz zwiększenia bezpieczeństwa ruchu drogowego. Wzbogacenie procesu edukacyjnego odpowiednio dobranymi pomocami dydaktycznymi, takimi jak filmy, zestawy montażowe, makiety, plansze, programy komputerowe, gry dydaktyczne sprawi, że stanie się on bardziej atrakcyjny i przystępny dla uczniów. Integracja działań na rzecz bezpieczeństwa w ruchu drogowym W edukacji komunikacyjnej potrzeba integracji wielu środowisk, konkretnych długofalowych działań realizowanych z konsekwencją, a także uznania zagadnień bezpieczeństwa ruchu drogowego za problem całego społeczeństwa. Szkoła musi wypracować własny model działań w tym zakresie, integrując swoje środowisko, włączając do nich nauczycieli wszystkich przedmiotów, nie tylko techniki, wychowania fizycznego oraz wychowawców, a przede wszystkim rodziców, dla których życie i zdrowie najbliższych jest najważniejsze. Organem wspomagającym nasze działania powinna być Policja, która stoi na straży porządku w ruchu drogowym. Bezpieczeństwo dzieci obowiązkiem dorosłych Jedynym rozsądnym sposobem wychowania jest oddziaływanie własnym dobrym przykładem, a jeśli nie można inaczej – odstraszającym przykładem (Albert Einstein). Nauczyciel swoją postawą i dobrym przykładem powinien pełnić rolę inspiratora działań do zachowania bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Poprzez podawanie czasem trudnych przykładów możliwe będzie motywowanie młodych ludzi do rozsądnych, bezpiecznych i rozważnych postaw nie tylko na drodze, ale również w codziennym życiu. Liczy się nie to, jak wielki jest promień twojego działania, lecz jak dobrze wypełniasz ten zakres (Viktor Emil Frankl).
