D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa

Sygn. akt VII U 1763/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 3 lutego 2015 r.
Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący:
SSO Małgorzata Jarząbek
Protokolant:
Wojciech Burczyński
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lutego 2015 r. w Warszawie
sprawy J. C.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.
o emeryturę
na skutek odwołania J. C.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.
z dnia 30 lipca 2014 r., znak:(...)
- oddala odwołanie.
Sygn. akt VII U 1763/14
UZASADNIENIE
Ubezpieczony J. C. w dniu 28 sierpnia 2014r. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II
Oddział w W. z dnia z dnia 30 lipca 2014r., znak: (...), dotyczącej ustalenia wysokości i podjęcia wypłaty emerytury.
W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony podniósł, iż według decyzji o przyznaniu emerytury z dnia 10 czerwca 2014r.
jego emerytura została wyliczona na kwotę 5.409,91 zł, natomiast po ponownym wyliczeniu emerytury w decyzji z dnia
30 lipca 2014 r. wyniosła ona już tylko 5.029,70 zł. Zdaniem ubezpieczonego, okres pomiędzy naliczeniami emerytury
w wyżej wymienionych decyzjach jest zbyt krótki aby skutkował obniżeniem wysokości emerytury o kwotę 380,21 zł
mieisęcznie. Ubezpieczony stwierdził, że wnosi o ponowne wyliczenie wysokości emerytury (odwołanie k. 2 a.s.).
W piśmie procesowym z dnia 30 września 2014r. ubezpieczony wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez
przyznanie mu prawa do emerytury w wysokości 5.409,93 zł, tj. w kwocie o 380,21 zł wyższej niż to zostało ustalone w
zaskarżonej decyzji oraz o nakazanie organowi rentowemu wypłaty zaległej emerytury wraz z ustawowymi odsetkami
od dnia 1 czerwca 2014 r. (pismo k. 8-10 a.s.).
Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie, z dnia 9 września 2014r. wniósł
o oddalenie odwołania na podstawie art. 417 14 §1 k.p.c. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że decyzją z dnia 10
czerwca 2014 r. przyznano odwołującemu się emeryturę, przy czym do ustalenia wysokości emerytury zgodnie z art.
26 ustawy emerytalnej - jako świadczenia bardziej korzystnego - przyjęto kwotę składek na ubezpieczenie emerytalne
oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zaewidencjonowanych
na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przyznano emeryturę. Wypłata emerytury została
zawieszona na podstawie art. 103a ustawy emerytalnej, ponieważ ubezpieczony kontynuował zatrudnienie.
Po zgłoszeniu przez ubezpieczonego w dniu 20 czerwca 2014r. wniosku o wznowienie wypłaty oraz ponowne ustalenie
emerytury organ rentowy ponownie ustalił podstawę obliczenia emerytury, obliczył emeryturę, ponownie ustalił
okres, o którym mowa w art. 185 ust. 1 ustawy emerytalnej, co oznaczało konieczność ponownego ustalenia wysokości
kapitału początkowego. Decyzją z dnia 30 lipca 2014 r. organ rentowy podjął wypłatę oraz ustalił ostateczną wysokość
emerytury od dnia 01 czerwca 2014 r., tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek, przy czym ostatniej waloryzacji
składek i kapitału początkowego dokonano za cały rok 2013. Wysokość składki i kapitału początkowego uległy
obniżeniu w porównaniu do decyzji o przyznaniu emerytury. Zakład Ubezpieczeń Społecznych stwierdził, że odwołanie
jest bezzasadne i winno zostać oddalone (odpowiedź na odwołanie k.3-5 a.s.). Pismem procesowym z dnia 24
października 2014r. organ rentowy wykazał m. in. kwoty składek zaewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem
waloryzacji oraz kapitału początkowego w decyzji z dnia 10 czerwca 2014r., sposób wyliczenia kapitału początkowego
w tej samej decyzji, sposób wyliczenia kapitału początkowego oraz kwoty składek zaewidencjonowanych na koncie
z uwzględnieniem waloryzacji w decyzji z dnia 30 lipca 2014r. oraz sposób wyliczenia kapitału początkowego w tej
samej decyzji (pismo k. 12-14v a.s.).
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Ubezpieczony J. C. urodzony (...) wystąpił w dniu 12 maja 2014 r. o przyznanie emerytury. Decyzją z dnia 10 czerwca
2014 r. organ rentowy przyznał odwołującemu się emeryturę (t. I k. 26 a.r.).
Do ustalenia wysokości emerytury zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej - jako świadczenia bardziej korzystnego
- przyjęto kwotę składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji
składek i kapitału początkowego zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od
którego przyznano emeryturę. Kwota składki zaewidencjonowanej na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosiła
347.668,63 zł, kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego 993.095,88 zł, średnie dalsze trwanie życia - 244,70
miesięcy, zaś wyliczona kwota emerytury -5.479,22 zł. Emerytura - ustalona w wysokości 5.409,91 zł brutto - stanowiła
równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia,
które ustalono na dzień zgłoszenia wniosku o emeryturę, zgodnie z art. 183, do której przyjęto: 20% emerytury
obliczonej na podstawie art. 53 ustawy emerytalnej wynoszącej 1.026,53 zł (tj. 5132,63 zł - kwota emerytury ustalona
zgodnie z art. 53 x 20% = 1026,53 zł) oraz 80% emerytury obliczonej na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej,
wynoszącej 4383,38 zł (tj. 5479,22 zł x 80% = 4383,38 zł).
Wypłata tak ustalonej emerytury podlegała zawieszeniu na podstawie art. 103a ustawy emerytalnej, ponieważ
ubezpieczony kontynuował zatrudnienie.
W części II pkt 3 decyzji z dnia 10 czerwca 2014 r. zawarta została informacja, iż zgodnie z art. 25 ustawy emerytalnej,
podstawę obliczenia emerytury wykazanej w części II pkt 2 stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz
kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego, zaewidencjonowanych na
koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, która to wysokość
zostanie ustalona w ostatecznej kwocie z chwilą podjęcia wypłaty emerytury (t. I k. 26 a.r.).
W dniu 20 czerwca 2014 r. ubezpieczony złożył wniosek o podjęcie wypłaty emerytury oraz ponowne ustalenie jej
wysokości (t. I k. 29 a.r.). Do wniosku załączył świadectwo pracy wystawione przez (...) S.A. w W. z dnia 20 czerwca
2014 r. (t. I k. 30 a.r.).
Rozpoznając wniosek ubezpieczonego organ rentowy ponownie ustalił podstawę obliczenia emerytury, uwzględniając
również kwotę składek na ubezpieczenie emerytalne, zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca
miesiąca kalendarzowego poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Następnie organ
rentowy obliczył emeryturę, dzieląc podstawę obliczenia przez średnie dalsze trwanie życia obowiązujące w dniu
zgłoszenia wniosku o podjęcie wypłaty emerytury, ponownie ustalił okres, o którym mowa w art. 185 ust. 1 ustawy o
emeryturach i rentach z FUS, co oznaczało konieczność ponownego ustalenia wysokości kapitału początkowego.
Zakład organ rentowy decyzją z dnia 30 lipca 2014 r. podjął wypłatę emerytury i ustalił jej wysokość od dnia 01 czerwca
2014 r., tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku.
Kwota emerytury ustalonej w myśl art. 26 ustawy emerytalnej, jako świadczenia mniej korzystnego - wyniosła
5.001,87 zł i została ustalona zgodnie z następującymi wartościami: kwotą składki zaewidencjonowanej na koncie
z uwzględnieniem waloryzacji – 319.460,91 zł, kwotą zwaloryzowanego kapitału początkowego – 900.496,05 zł,
średnim dalszym trwaniem życia 243,90 miesięcy. W dniu podjęcia wypłaty ubezpieczony miał ukończone 61 lat i 5
miesięcy -zatem średnie dalsze trwanie życia wynosiło 243,90 miesięcy. Emerytura ustalona zgodnie z art. 183 ustawy
emerytalnej wyniosła 5.029,70 zł. Organ rentowy podjął jej wypłatę, gdyż jest ona świadczeniem korzystniejszym od
emerytury obliczonej na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej (t. I k. 32 a.s.).
Przedmiotem niniejszej sprawy jest rozpoznanie odwołania J. C. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II
Oddział w W. z dnia 30 lipca 2014r. znak: (...).
Ustalenia stanu faktycznego Sąd dokonał w oparciu o akta rentowo-emerytalne wnioskodawcy oraz dokumenty
znajdujące się w aktach sprawy, nie znajdując podstaw do ich podważenia. Zdaniem Sądu Okręgowego materiał
dowodowy zgromadzony w niniejszym postępowaniu, nie kwestionowany przez strony, jest wystarczający do wydania
orzeczenia kończącego sprawę.
Sąd zważył, co następuje:
Odwołanie J. C. nie zasługuje na uwzględnienie.
W myśl przepisu art. 25. 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych (t. j. Dz. U. 2013r. poz. 1440), podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi
kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na
koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury,
zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na
subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z
zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.
Zgodnie natomiast z art. 25a ust.1 powołanej ustawy, przy ustalaniu wysokości emerytury kwota składek na
ubezpieczenie emerytalne zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dniu 31 stycznia roku, za który
przeprowadzono ostatnią waloryzację, o której mowa w art. 25, jest waloryzowana kwartalnie.
2. W przypadku ustalania wysokości emerytury:
1)w pierwszym kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za trzeci kwartał
poprzedniego roku;
2)w drugim kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za czwarty kwartał
poprzedniego roku;
3)w trzecim kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za pierwszy kwartał danego
roku;
4)w czwartym kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za drugi kwartał danego
roku.
3. Waloryzacji kwartalnej podlega kwota składek zewidencjonowanych na ostatni dzień pierwszego miesiąca kwartału,
za który przeprowadzana jest waloryzacja, powiększona o kwoty uzyskane w wyniku poprzednich waloryzacji
kwartalnych.
4. Waloryzacja kwartalna składek polega na pomnożeniu zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego składek
przez wskaźnik waloryzacji określony w ust. 5. W wyniku przeprowadzonej waloryzacji stan konta nie może ulec
obniżeniu.
5. Wskaźnik waloryzacji kwartalnej składek jest równy wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w
kwartale, za który przeprowadzana jest waloryzacja w stosunku do poprzedniego kwartału, powiększonemu o wzrost
realny sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne w kwartale, za który przeprowadzana jest waloryzacja w
stosunku do kwartału poprzedniego. Wskaźnik waloryzacji składek nie może być niższy niż wskaźnik cen towarów i
usług konsumpcyjnych ogółem w kwartale, za który przeprowadzana jest waloryzacja w stosunku do poprzedniego
kwartału.
6. Wskaźnik wzrostu realnego sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne, o którym mowa w ust. 5, otrzymuje
się poprzez podzielenie wskaźnika wzrostu nominalnego sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne w
kwartale, za który jest przeprowadzana waloryzacja w stosunku do kwartału poprzedniego, przez wskaźnik cen
towarów i usług konsumpcyjnych ogółem ustalony dla analogicznego okresu.
7. Wskaźnik wzrostu nominalnego sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne, o którym mowa w ust.
6, stanowi iloraz sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne w kwartale, za który jest przeprowadzana
waloryzacja, i w kwartale poprzednim.
8. Wskaźnik waloryzacji składek ustala się z dokładnością do setnych części procentu.
Organ rentowy na mocy zaskarżonej decyzji z dnia 30 lipca 2014 r. ustalił wysokość emerytury ubezpieczonego od
dnia 01 czerwca 2014 r., czyli od miesiąca zgłoszenia wniosku o oświadczenie oraz podjął wypłatę emerytury.
Kwota emerytury ustalonej w myśl art. 26 ustawy emerytalnej wyniosła 5.001,87 zł. Została ona ustalona na podstawie
następujących danych: kwota składki zaewidencjonowanej na koncie z uwzględnieniem waloryzacji – 319.460,91 zł,
kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego – 900.496,05 zł, średnie dalsze trwanie życia 243,90 miesięcy.
W dniu podjęcia wypłaty ubezpieczony J. C. miał ukończone 61 lat i 5 miesięcy życia, zatem średnie dalsze trwanie życia
wynosiło 243,90 miesięcy. Z kolei emerytura ustalona zgodnie z art. 183 wyżej powołanej ustawy wyniosła 5.029,70
zł i jest świadczeniem korzystniejszym od emerytury ustalonej w myśl art. 26 ustawy emerytalnej. Organ rentowy
zasadnie zatem podjął wypłatę emerytury obliczonej na podstawie przepisu art. 183 ustawy o emeryturach i rentach
z FUS, jako świadczenia bardziej korzystnego.
W decyzji o przyznaniu emerytury z dnia 10 czerwca 2014 r. począwszy od dnia 1 maja 2014 r. przyjęto kwoty składki
zaewidencjonowane na koncie z uwzględnieniem waloryzacji oraz kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego,
również przyjmując waloryzację za rok 2013 kwartalną zwaloryzowaną wskaźnikiem waloryzacji 100%.
W zaskarżonej decyzji z dnia 30 lipca 2014 r. dokonano ostatniej waloryzacji składek i kapitału początkowego za cały
rok 2013. Zastosowanie w tej decyzji mechanizmów waloryzacji, zgodnych z obowiązującymi przepisami, w sytuacji,
gdy wskaźnik waloryzacji rocznej nie jest średnią arytmetyczną wskaźników kwartalnych, spowodowało iż wysokość
składki i kapitału początkowego uległy obniżeniu w porównaniu do decyzji z dnia 10 czerwca 2014 r. o przyznaniu
emerytury.
Zdaniem Sądu, organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 30.07.2014 r. prawidłowo zastosował obowiązujące przepisy.
Z tych względów Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji na podstawie art. 477 14§ 1 k.p.c.