Do całego Zakonu

Rzym, 8 kwietnia 2007
L. dz. PG 025/2007
200. ROCZNICA NARODZIN
Ojca Jana Marii Alfieri
37. Przełożonego Generalnego Bonifratrów
(1807-1888)
Do całego Zakonu
Drodzy Współbracia i Współpracownicy,
W tym roku obchodzimy dwusetną rocznicę narodzin Ojca Jana Marii Alfieri, który był Przeorem
Generalnym naszego Zakonu. Jest to doskonała okazja, aby przypomnieć sylwetkę tego wielkiego
syna Świętego Jana Bożego, który potrafił odpowiadać na nowe potrzeby Szpitalnictwa w
momencie historycznym tak bardzo trudnym dla Kościoła, jakim była druga połowa XIX wieku,
która dla naszego Zakonu okazała się czasem rozbudzenia nowego zapału apostolskiego, dzięki
umiejętności przewidywania i podejmowania odważnych decyzji w duchu bezwarunkowego
oddania się ideałom Świętego Jana Bożego.
Jan Maria Alfieri, syn farmaceuty, Józefa Alfieri i Karoliny Gaggi, przychodzi na świat w
Mediolanie, 26 marca 1807 roku. Na chrzcie otrzymuje imiona Piotr Pasquale. W 1821 roku
wstępuje do Seminarium Duchownego w Mediolanie. Pomimo doskonałych wyników w nauce i
przyjęcia święceń diakonatu, w 1830 roku decyduje opuścić Seminarium, ponieważ w międzyczasie
dojrzało w nim powołanie zakonne, które nakłoni go do wstąpienia do Zakonu OO. Bonifratrów. 22
czerwca tego samego roku wstępuje do naszego Zakonu i rozpoczyna pracę w Mediolanie, w
Szpitalu Santa Maria Aracoeli. 4 kwietnia 1831 roku przyjmuje święcenia kapłańskie, a parę
miesięcy później, 18 sierpnia 1831, składa śluby wieczyste. Na Kapitule Generalnej w 1850 roku
zostaje wybrany Trzecim Radnym Generalnym i Sekretarzem Generalnym Zakonu. Na Kapitule
Generalnej w 1856 roku zostaje wybrany Przeorem w Weronie. W roku 1860 zostaje Pierwszym
Radnym i Prokuratorem Generalnym Zakonu, a następnie, 19 maja 1862 roku, zostaje mianowany
Przełożonym Generalnym.
Przez 25 lat Ojciec Alfieri stał na czele naszego Zakonu jako pierwszy Przełożony Generalny
dwóch zjednoczonych Zgromadzeń (włoskiego i hiszpańskiego), po dwustu siedemdziesięciu jeden
latach, w których to każde Zgromadzenie podążało własną, niezależną drogą. Dzięki swej
inteligencji i duchowości oraz osobistym zaletom potrafił odnowić nasz Zakon w bardzo trudnych
1
czasach, kiedy to liczne wspólnoty ulegały kasacji. Pomimo że były to czasy pełne sprzeczności,
Ojciec Alfieri starał się uczyć Współbraci silnej, zdecydowanej i wielkodusznej postawy.
Całe jego życie stało się dla nas przykładem, który wzbogacił historię naszego Zakonu. Było to
życie zakonnika o głębokiej wierze, która pobudzała w nim wielką miłość i stałą gotowość
poświęcania się chorym, ubogim i wszystkim, których Pan Bóg stawiał na jego drodze, oddając się
im bez reszty. Jego ludzkie przeżycia są wyrazem pełnego przyjęcia Słowa Bożego. Swój stosunek
do Chrystusa Ojciec Alfieri w pełni przeżywał właśnie w Szpitalnictwie.
Jego życie jest prawdziwą szkołą Szpitalnictwa. Zdolny przeżywać doświadczenia Świętego Jana
Bożego, z wielką rozwagą porafił poświęcać wszystko służbie drugiemu człowiekowi. W służbie
cierpiącym żył Bogiem i dla Boga z nadzwyczajną prostotą, cierpliwością i łagodnością ducha.
Dzięki temu potrafił uratować Zakon od upadku. Działając rozważnie i podejmując trafne decyzje
zdołał uchronić duchowe dziedzictwo Bonifratrów dochowując wiary duchowi Założyciela.
Nieodżałowany Ojciec Marchesi wspominał go tymi słowami: “Dał szczególne świadectwo brata
szpitalnego, zaangażowanego w odbudowę Zakonu Bonifratrów, nigdy nie oderwanego od tej
konkretnej wizji rzeczywistości, która pozwalała mu realizować nowe projekty, dawać przestrogi,
wskazywać rozwiązania dla życia Zakonu i misji szpitalnej”. Niestrudzony wizytator domów
rozproszonych po całej Europie, stały punkt odniesienia dla całego Zakonu, Ojciec Alfieri posiadał
chrześcijański zmysł historyczny. Dar przewidywania sprawił, że postanowił powierzyć Świętemu
Benedyktowi Menni, innemu synowi Prowincji Lombardzko-Weneckiej, trudne zadanie
odnowienia Zakonu w Hiszpanii, kierując z miłością ojcowską jego działaniami i biorąc na siebie tę
wielką odpowiedzialność.
Jego życie było dla nas darem Opatrzności, skarbem, którego należy strzec w dalszym ciągu,
dlatego że jeszcze dzisiaj może pomagać nam rozpoznawać wolę Bożą wobec naszego Zakonu i
jego misji. Ojciec Alfieri potrafił odpowiadać na wyzwania swojej epoki, rozwijać wzorowe
Szpitalnictwo, ożywiane miłością Chrystusa, aktualizując charyzmat Świętego Jana Bożego.
Wspominając Ojca Alfieri pragnę zachęcić Was do odkrycia tej postaci, kamienia milowego w
historii Zakonu.
Z braterskim pozdrowieniem w Świętym Janie Bożym.
Brat Donatus Forkan
Przeor Generalny
2