błota rakutowskie plb040001

BŁOTA RAKUTOWSKIE
PLB040001
Jezioro Rakutowskie
Fot. Grzegorz Rąkowski
Obszar obejmuje centralną część zatorfionej niecki
Błot Rakutowskich i Błot Kłócieńskich, odwadnianych
przez rzekę Kłótnię. Jest to największy na Pojezierzu
Gostynińskim ekosystem mokradłowy o cechach
naturalnych, obejmujący obszary wodne, torfowiskowe,
łąkowe, zaroślowe i leśne oraz będący ostoją rzadkich
gatunków ptaków. W centralnej części Błot Rakutowskich
leży płytkie, eutroficzne Jezioro Rakutowskie otoczone
pasem zalewowych łąk turzycowych. Ze względu na
niewielką głębokość jeziora występują znaczne wahania
wielkości jego powierzchni, sięgające 60–70 ha.
W okresach suszy wokół jeziora tworzą się rozległe,
pokryte mułem łachy. Lustro wody otacza szeroki pas
szuwarów z dominacją trzciny pospolitej, pałki
szerokolistnej i oczeretu jeziornego. W zatokach rosną
grążel żółty i grzybienie białe. Na dnie jeziora występują
zespoły łąk ramienicowych. Z niecką jeziora sąsiaduje
kompleks podmokłych lasów, w których przeważają
zbiorowiska olsu i łęgu jesionowo-olszowego.
W peryferyjnych częściach obszaru znajdują się kompleksy
torfowisk ze śladami eksploatacji torfu i licznymi
torfiankami, ekstensywnie użytkowane podmokłe i suche
łąki oraz fragmenty borów sosnowych i pól uprawnych.
Granice obszaru Błota Rakutowskie w znacznej
mierze pokrywają się z granicami siedliskowego obszaru
Natura 2000 Błota Kłócieńskie PLH040031 (3899,30 ha).
Oba obszary leżą w granicach Gostynińsko-Włocławskiego
Parku Krajobrazowego, a w ich obrębie znajdują się się
dwa rezerwaty przyrody: „Olszyny Rakutowskie” (174,62
ha) i „Jezioro Rakutowskie” (414,07 ha).
Zachowaniu i utrzymaniu siedlisk cennych gatunków
ptaków wodno-błotnych na terenie Błot Rakutowskich
sprzyja ekstensywna gospodarka rolna prowadzona przez
użytkowników tego terenu. Do najważniejszych zagrożeń
dla awifauny i jej siedlisk w obszarze należą: obniżenie się
poziomu wód gruntowych, zarastanie i niestabilna
hydrologia Jeziora Rakutowskiego, w którym występują
znaczne wahania poziomu wody, zaprzestanie bądź
zmiana użytkowania rolniczego terenów położonych na
obrzeżach mokradeł oraz zalesianie terenów porolnych.
Siweczka obrożna Fot. Grzegorz i Tomasz Kłosowscy
Błota Rakutowskie są jedną z ważniejszych
w środkowej części kraju ostoi ptaków wodno-błotnych.
Znaczną liczebność osiąga tutejsza populacja lęgowa
sieweczki obrożnej Charadrius hiaticula (2–6 par
lęgowych, ok. 1% ogólnokrajowej populacji lęgowej).
Obszar stanowi także miejsce odpoczynku i żerowania
ptaków przelotnych, w szczególności gęsi, kaczek,
siewkowców i żurawi. Znaczącą w skali kraju liczebność
osiągają zatrzymujące się tu populacje migrujące gęsi
zbożowej Anser fabalis (do 8000 osobników), głowienki
Aythya ferina (do 5000 osobników), kulika wielkiego
Numenius arquata (do 44 osobników) oraz jesienne
zgrupowania żurawia Grus grus (1500–3000 osobników).
Powierzchnia: 4437,93 ha
Rok zatwierdzenia: 2004
Region geograficzny: Pradolina Toruńsko-Eberswaldzka
Mezoregion: Kotlina Płocka
Położenie administracyjne: województwo kujawsko-pomorskie,
powiat włocławski
Sprawujący nadzór nad obszarem:
Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska
w Bydgoszczy
ul. Dworcowa 63
85-950 Bydgoszcz
tel: 52 518 18 01, fax: 52 518 18 02
e-mail: [email protected]
www.bydgoszcz.rdos.gov.pl
Dane Bazy Danych Ogólnogeograficznych, będące treścią niniejszego opracowania, są materiałem
państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, prowadzonego przez Głównego Geodetę
Kraju na podstawie przepisów ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Osoby korzystające z
tych materiałów nie mają prawa do ich zwielokrotniania, sprzedawania, udostępniania lub w inny
sposób wprowadzania do obrotu lub rozpowszechniania ich treści w całości bądź we fragmentach,
w szczególności do ich przesyłania lub udostępniania w systemach i sieciach komputerowych lub
jakichkolwiek innych systemach teleinformatycznych.