Starszy Ian S. Ardern Starszy José L. Alonso

Starszy José L.
Alonso
Starszy Ian S.
Ardern
Siedemdziesiąty
J
eszcze zanim José Luis Alonso Trejo przystąpił do
Kościoła, miał już świadectwo o mocy modlitwy.
„Kiedy miałem 11 lat — mówi — byłem bliski śmierci.
Przypadkiem usłyszałem, jak lekarze mówili, że nie dają
mi szans. Modliłem się więc raz po raz do Pana, a On
mnie uzdrowił.
Kiedy później usłyszałem historię Józefa Smitha i dowiedziałem się, że zaledwie 14-letni chłopiec rozmawiał
z Bogiem, wiedziałem, że jest to prawda. Wiedziałem, że
Bóg może odpowiedzieć na nasze modlitwy, że nas zna”.
To samo uczucie pocieszenia kierowało Starszym
Alonso podczas studiowania Księgi Mormona. „Dzięki
modlitwie i tej księdze wiem z całą pewnością, że Jezus
jest Chrystusem” — mówi.
Starszy Alonso urodził się w listopadzie 1958 r. w
Mexico City, w Meksyku, w rodzinie Luisa i Luzy Alonso.
Kiedy był nastolatkiem przeprowadził się do Cuautly, w
Meksyku, gdzie przystąpił do Kościoła. Udział we Wspólnych Zajęciach umożliwił mu kontakt z silną młodzieżą,
która zaprzyjaźniła się z nim i zapewniła mu drugi dom.
To właśnie podczas tych zajęć poznał Rebekę Salazar,
kobietę, która potem została jego żoną.
Kiedy Starszy Alonso skończył 19 lat, służył na pełnoetatowej misji w Mexico Hermosillo. Po swojej misji Starszy
Alonso i Rebecca zostali sobie poślubieni 24 lutego 1981 r.
w Świątyni Mesa Arizona. Są rodzicami dwojga dzieci.
Starszy Alonso, oprócz tego, że służy jako dyrektor instytutu w Kościelnym Systemie Edukacji, posiada dyplom
lekarza pediatry i pracował jako homeopata i chirurg. Jego
kariera ukazuje długotrwałe pragnienie, aby służyć i błogosławić innych — dokładnie tak, jak pobłogosławił go
Pan, kiedy chorował jako dziecko. „Służba innym buduje
jedność i braterstwo — mówi — i zaprasza moc Pana do
naszego życia”.
Przed powołaniem do Pierwszego Kworum Siedemdziesiątych Starszy Alonso służył jako biskup, prezydent misji w
paliku, prezydent palika, doradca prezydenta misji, prezydent Misji Mexico Tijuana oraz Siedemdziesiąty Obszaru. ◼
134
Liahona
Siedemdziesiąty
K
iedy dzwoni telefon lub rozlega się pukanie do
drzwi, pierwszą reakcją Starszego Iana Sidneya
Arderna są zazwyczaj słowa: „W czym mogę pomóc?”
Starszy Ardern urodził się w lutym 1954 r. w rodzinie
Harry’ego i Gwladys McVicar Wiltshire w Te Aroha, w
Nowej Zelandii. Mówi on, że często z pozoru nieznaczne
akty służby mogą bardzo wiele zmienić zarówno w życiu
dającego, jak i przyjmującego. „Służba nie zawsze jest
czymś, co nam odpowiada, ale zawsze błogosławi nasze
życie” — mówi Starszy Ardern.
Starszy i Siostra Ardern poznali się podczas studiów w kościelnym college’u w Nowej Zelandii i pobrali się 17 stycznia
1976 r. w Świątyni Hamilton w Nowej Zelandii. Ich czworo
dzieci dorastało w domu, w którym priorytetem była troska
o siebie nawzajem oraz potrzeba zrozumienia i życie według
zasad ewangelii. „To błogosławieństwo móc widzieć te same
priorytety w domach naszych zamężnych i żonatych dzieci”
— mówi Starszy Ardern.
Pan wiele oczekuje od Swoich dzieci i zapewnia im
możliwości spełnienia tych oczekiwań. „Najbardziej jestem
wdzięczny za tych wszystkich, którzy pomogli naszej
rodzinie iść śladem Pana” — mówi Starszy Ardern.
Postępowanie według nauk proroków było priorytetem
w rodzinie Ardernów. Codzienne studiowanie pism świętych stało się nawykiem, ponieważ małe dzieci pilnowały,
by się odbyło, aby po kolei mogły umieszczać na kalendarzu czerwoną naklejkę, która oznaczała, że tego dnia
czytanie miało miejsce. „Dzięki małym i prostym rzeczom
można uformować nowe nawyki” — mówi Siostra Ardern.
Przed swym powołaniem do Pierwszego Kworum
Siedemdziesiątych Starszy Ardern służył jako misjonarz we
Francji i Belgii, prezydent Młodych Mężczyzn w paliku,
wyższy doradca, doradca biskupa, biskup, doradca prezydenta palika, prezydent Misji Suva na Fidżi oraz Siedemdziesiąty Obszaru.
Starszy Ardern zrobił licencjat i studia magisterskie z
nauczania na Uniwersytecie Waikato w Nowej Zelandii.
Jego kariera zawodowa obejmowała wiele stanowisk
w Kościelnym Systemie Edukacji i był między innymi:
nauczycielem, dyrektorem, koordynatorem seminarium
w Nowej Zelandii, dyrektorem Kościelnego College’u w
Nowej Zelandii oraz dyrektorem na Obszar Pacyfiku. ◼