zbiót tekstów nagrodzonych

Anna Nosal, klasa II f
Życie
Pamiętaj - życie Twe
jest prawie jak ruletka.
Fortunę możesz mieć,
lub zginiesz tak, jak nędzarz.
Gdy myślą sięgniesz wstecz,
to wspomnisz piękne lata.
Jeśli spojrzysz wprzód
widnieje tam ciemna plama.
Każdy nowy dzień, który będzie Ci dany
postaraj się przeżyć tak, jak miałby być ostatnim.
Natalia Sarota, klasa II f
Marzenia
W otchłani dusz niezgłębionych
pokrytych białym płaszczem cierpienia i smutku
odnajdę się i kroczyć będę tam, gdzie wzrok mój nie dosięgnie.
Gdzie zawsze uśmiech jest.
Gdzie każdy wie, co to przyjaźń.
Gdzie nikt mnie nie odtrąci.
To jest mój świat, w którym schowam się.
Śmiejesz się, że coś takiego nie istnieje.
Ale ja wiem, jest. To świat moich marzeń.
Robert Sarota, klasa II f
Czas
Patrzę przez okno, na polu szarość.
To już jesień.
Zegar wciąż tyka tę samą godzinę.
Tę, w której mnie opuściłaś.
Ktoś puka.
Myślę, że to Ty!
Nie… to tylko wiatr o szyby stuka.
Patrzę na zegar. Czas jakby się zatrzymał.
Lecz czy na pewno?
Tęsknię za Tobą, nie mogę zrozumieć, czemu mnie opuściłaś?
Tak bardzo Cię kochałem.
Mówiłaś: „-Zawsze Twoja”.
Odpowiadałem: „-Tylko Twój”.
Ale jednak odeszłaś.
Pozostawiłaś mi tylko pustkę w sercu.
Ranę, która się nie może zabliźnić.
Mateusz Żabiński, klasa II f
Feralna margaryna
Idę przez mamę do sklepu wysłany.
Patrzę w listy zakupów treść.
Iść mi się nie chce tak o rany,
No ale jednak coś trzeba jeść.
Idę więc przez półek szereg,
Szukam paczek margaryny.
Choć nie ma końca sklepowych alejek
Widzę tylko same cytryny.
W końcu znalazłem. Uradowany
Pognałem zaraz do kas.
Lecz w domu byłem rozczarowany,
Bo nocą musiałem wracać przez las.
I było ciemno, nic nie widziałem,
I się potknąłem o kawał pnia.
I bez nadziei do domu wracałem.
Bo na margarynę spadłem ja.
Dariusz Kowalik, klasa III b
Śmierć
Osoba w czarnym płaszczu zabrała mi ciebie,
co teraz zrobić mam z sobą?
Jak dalej żyć?
Byłeś w moim sercu najważniejszą osobą!
To dla Ciebie miałem ochotę żyć, zasypiać
i budzić się przy Tobie do końca swoich dni.
Jak mam dalej żyć?
Już nie wiem sam,
co dalej robić mam.
Płakać? Obwiniać cały świat
o to, że mi Ciebie zabrał?
Zostały po Tobie tylko wspomnienia,
których nikt mi nie odbierze.
One będą w moim sercu na zawsze.
Morze kiedyś się spotkamy?
W snach moja miłość do Ciebie
nigdy się nie skończy.
Będzie trwała do ostatniej minuty
mojego życia.
To on
Szymon Orzeł, klasa III b
Piękne kwiaty
Wiele na ziemi pięknych kwiatów rośnie.
Upodobałem sobie kilka cudnych,
zresztą zaraz Wam o nich opowiem.
Jedne są piękne i dojrzałe, inne ładnie pachną,
rzekłbym, że wręcz doskonale.
A ta...? Ktoś spytał, wskazując na lilię białą.
Kształty od bogiń dostała.
Jednak szybko więdnie niczym polna trawa.
Przypatrz się raczej tej kruszynce malutkiej.
Jej pąki do dojrzałości długą drogę mają.
Jednak już dziś w ogrodzie ważną rolę odgrywają.
Zwiastują wiosny pierwsze tchnienie.
To one przyciągają ludzi zmęczonych zimą spojrzenie.
Spójrz także na tę różę, jak zgrabnie się na wietrze porusza
w takt muzyki z naszych serc płynącej.
Niech muzyka owadów przez życie ją wiedzie,
a na pewno szczęśliwa będzie.
Jakub Ruchała, klasa III b
Chwała
Ludzie w obecnej epoce
zabiegani są za pieniędzmi.
Za nic mają innych ludzi,
ponieważ współczucie ich nie obchodzi.
Dawniej było inaczej w Polsce.
Bieda panowała prawie w każdej wiosce.
Lata wtedy mijały szybko
i właśnie wtedy to się zdarzyło.
Nazistowska i radziecka machina
,,podludzi'' zabiła.
Jednak powstali przeciwnicy swastyki
oraz młota i sierpa.
O Armii Krajowej dzisiaj każdy pamięta.
Żołnierze Ci walczyli bezinteresownie
za nas, za Ojczyznę.
Biało-czerwona flaga reprezentuje
naszą krew i bliznę.
Żołnierze walczyli za Polskę,
nie szczędząc siebie.
Za to zapłatę dostaną w niebie.
Nasza Ojczyzna wie cała,
że naszym wojownikom
należy się cześć i chwała.
Aleksandra Bieniek, klasa III b
Kobiety i football
Zielona murawa jupiterami oświetlona,
trybuny pełne wrzawy,
transmisja włączona,
przed telewizorem zasiadamy.
Zasiadamy? A kto?
My! Kobiety!
I wchodzą..
22 mężczyzn z wypisanymi emocjami na twarzy!
Każdy z nich o wygranej marzy.
I po gwizdku sędziego magia się zaczyna!
Jedno złe podanie,
plany o zwycięstwie podcina!
Pada bramka! Gol!!!
Na twarzach jednych szczęście się maluje,
a drugich wynik dołuje.
Spytacie, co w tym sporcie jest nadzwyczajnego?!
Zaangażowanie, determinacja i siła walki grającego.
Każda kibicka to krzykiem lub płaczem przepłaca.
A jaki jest morał tego wiersza?
Kobieta oglądająca mecze
stanie się pokorniejsza!