czytaj
Transkrypt
czytaj
Rozpoczynamy Świętowanie pamiątki Męki, Śmierci i Zmartwychwstania naszego Pana Jezusa Chrystusa. WIELKI TYDZIEŃ Wielki tydzień rozpoczyna się Niedzielą Męki Pańskiej, czyli Palmową, a kończy Niedzielą Zmartwychwstania. A zatem te dwie „wielkie niedziele” stanowią jakby klamrę, spinającą w jedną całość dwa najistotniejsze wydarzenia zbawcze: bolesną śmierć i chwalebne zmartwychwstanie Chrystusa. W sposób szczególny, prawdę tę ukazują zwłaszcza ostatnie trzy dni między tymi niedzielami – Triduum Paschalne. W liturgii tych dni w sposób wyjątkowy uobecniają się zbawcze wydarzenia paschalne. Bogactwo czytań biblijnych i tekstów liturgicznych oraz różnorodność znaków i symboli występujących w obrzędach liturgicznych nabożeństw sprawowanych w dniach Świętego Triduum, pomaga ma nam poznać, a przez poznanie i godne przeżycie także w pełni zrozumieć sens oraz znaczenie tych wydarzeń w dziele zbawienia. Tak więc w kolejnych dniach liturgia przybliży nam te najistotniejsze wydarzenia sprzed 2000 lat. Pierwszym z nich będzie uroczysty wjazd Jezusa Chrystusa do Jerozolimy, (upamiętniony w procesji z palmami w Niedzielę Palmową). Następnie począwszy od Wielkiego Poniedziałku do Wielkiej Środy liturgia ukaże Chrystusa – cierpiącego sługę, dobrowolnie składającego w ofierze swoje życie, aby wejść razem z nami – ludźmi do chwały Ojca. Dalej, poprzez wielkoczwartkowy obrzęd umycia nóg, (na pamiątkę wydarzeń, jakie rozegrały się podczas ostatniej wieczerzy), pojmania i uwięzienia Chrystusa, (procesja do „ciemnicy”), ukrzyżowanie Chrystusa, (odsłonięcie i adoracja Krzyża), Grób Pański, ogień i woda obrzędów Wigilii Paschalnej, (wyczekiwanie zbawienia), aż do Zmartwychwstania Chrystusa, (najważniejszego wydarzenia w historii Zbawienia, jakie miało miejsce w niedzielny poranek po Jego ukrzyżowaniu). Triduum Paschalne rozpoczyna się Mszą Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek, zaś jego punktem kul jest obchód Wigilii paschalnej w Wielką Noc, kończy się nieszporami Niedzieli Zmartwychwstania. Jest to największe święto w Kościele chrześcijańskim, a zarazem szczyt całego roku liturgicznego. W Niedzielę Palmową Kościół obchodzi pamiątkę triumfalnego wjazdu Jezusa Chrystusa do Jerozolimy dla dokonania swego paschalnego misterium. Chrystus jako Mesjasz i Król, bierze w posiadanie święte Miasto królewskie. Pragnie tym samym wskazać na swoje nowe Królestwo. Mimo wiwatujących tłumów, wie, co go w tym mieście spotka. Wie, że będzie odrzucony i skazany na śmierć. Jednak inauguruje nowe Królestwo, które nie jest królestwem ludzkim, ale Bożym. Do tego królestwa należą ci, którzy pójdą za Nim, pełnym miłości i posłuszeństwa, aż do śmierci i to śmierci krzyżowej. Triumfalny wjazd do miasta świętego jest zapowiedzią owego „niebieskiego Jeruzalem”, do którego prowadzi nas Chrystus, kiedy „z mocą i w majestacie” przyjdzie w chwale na końcu świata. Symbolizuje to procesja z palmami, jak owi święci i błogosławieni w Królestwie niebieskim. Punktem kulminacyjnym obrzędów Niedzieli Palmowej jest odczytanie opisu Męki Pańskiej.