panem czasu

List od redakcji
Zespół Synodalny
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.
Przede wszystkim Wielebnemu Księdzu Proboszczowi, Księdzu Wikaremu oraz Rodzinie
Parafialnej składamy serdeczne życzenia Wesołego Alleluja.
Niech w Wielkim Dniu Zmartwychwstały Pan błogosławi naszym poczynaniom.
Zespół Synodalny zainicjował Parafialny Krąg Biblijny. Na pierwszym spotkaniu, które
niezwykle ciekawie prowadził ksiądz Wiesław, było ponad trzydziestu uczestników. O
kolejnych Spotkaniach będziemy przypominać zainteresowanym plakatami w niedzielę
poprzedzającą takie Spotkanie.
Na przygotowywaną pielgrzymkę do Lichenia zgłosiło się sporo osób – na trzy autokary.
Cieszymy się z tak dużego zainteresowania.
Z naszym zespołem można się kontaktować osobiście przychodząc na spotkanie w środę po
Mszy św. o godzinie 18.00 lub listownie poprzez Skrzynkę uwag i wniosków Zespołu
Synodalnego przy wejściu do kościoła.
Wesoły nam dzień dziś nastał... CHRYSTUS ZMARTWYCHWSTAŁ
Minęły cienie i mroki nocy,
Światło jaśnieje nowego życia,
Bo Dobry Pasterz, zabity dla nas,
Wyszedł promienny ze swego grobu.
Przecierpiał mękę na drzewie krzyża,
Obmył grzeszników we krwi i wodzie,
Co wypłynęła jak zdrój ożywczy
Z serca przez włócznię ugodzonego.
Niech zmartwychwstanie Bożego Syna
Będzie nadzieją dla wszystkich ludzi,
Nastało bowiem królestwo łaski,
W którym Zbawiciel obdarza szczęściem.
Radosnym hymnem sławimy, Panie,
Twoje zwycięstwo nad złem i śmiercią;
Niech będzie chwała przez wszystkie wieki
Ojcu i Tobie w jedności Ducha.
Amen.
Oto dzień, który Pan uczynił -radujmy się w nim i weselmy. ALLELUJA (Ps.118,24)
Zbliża się koniec drugiego 1000-lecia JUBILEUSZ ROKU 2000
Andrzej Balk
Zbliżający się koniec drugiego tysiąclecia od narodzenia Chrystusa może skłaniać do
zamyślenia nad sobą, nad swoim stosunkiem do ludzi i Boga. Przewodnikiem tym może być
List Apostolski TERTIO MILLENIO ADYENIENTE Ojca Świętego Jana Pawła II do
biskupów, duchowieństwa i wiernych w związku z przygotowaniem Jubileuszu roku 2000.
W pierwszej części Listu autor przypomina fundamentalne prawdy wiary, do których
niewątpliwie należy Zwiastowanie. Pisząc o tym Ojciec Święty zwraca uwagę na postawę
absolutnego zawierzenia i bezgranicznej ufności Najświętszej Marii Panny, której postawa
zawiera się w słowach: Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa (Łk
1,38). Papież dodaje: Nigdy w dziejach człowieka, od ludzkiego przyzwolenia nie zależało tak
wiele jak wówczas.
Poza tym, nazwijmy to ludzkim aspektem, Zwiastowanie zawiera jedną z największych
tajemnic naszej wiary, bowiem kryje w sobie to, co w Ewangelii św. Jana opisano słowami: A
Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas (1,14). Papież dodaje od siebie: Fakt, że
Słowo Przedwieczne przyjęło w pełni czasu kondycję stworzenia, nadaje wydarzeniu
betlejemskiemu sprzed dwóch tysięcy lat, szczególne znaczenie kosmiczne.
W dalszej części Ojciec Święty przypomina, że wcielone Słowo Przedwieczne, czyli Jezus
Chrystus, Odkupiciel świata, jest jedynym Pośrednikiem pomiędzy Bogiem a ludźmi i nie ma
żadnego innego imienia pod niebem, w którym byśmy mogli być zbawieni.
Z faktu wcielenia wynika również prawda o godności człowieka - Ten sam Jezus Chrystus,
jedyny Pośrednik przez wcielenie stał się człowiekiem doskonałym. W Jego ludzkiej naturze,
wolnej od wszelkiego grzechu i wyniesionej w Boskiej Osobie Słowa, natura wspólna
wszystkim istotom ludzkim zostaje wyniesiona do najwyższej godności.
Mówiąc dalej o wcieleniu Papież pisze: W Chrystusie (...) sam Bóg przemawia w swoim
odwiecznym Słowie, które stało się ciałem. I tutaj dotykamy punktu istotnego, odróżniającego
chrześcijaństwo od innych religii, w których wyraża się od początku poszukiwanie Boga ze
strony człowieka. W chrześcijaństwie ten początek dało wcielenie Słowa. To już nie tylko
człowiek szuka Boga, ale Bóg sam przychodzi, by mówić o sobie do człowieka i wskazać mu
drogę ...
Bóg szuka człowieka z potrzeby ojcowskiego serca, Na pytanie - Dlaczego szuka? - Ojciec
Święty odpowiada: -Dlatego, że człowiek oddalił się od Boga, ukrył się przed Bogiem (...)
Człowiek dał się sprowadzić na manowce (...) Szatan okłamał go starając się mu wmówić, że
sam jest bogiem, że może poznać jak Bóg dobro i zło (...), że może po swojemu rządzić
światem.
Jeżeli Bóg szuka człowieka przez swojego Syna, to dlatego, ażeby go wyprowadzić z tych
manowców (...) to znaczy wytłumaczyć człowiekowi, że znajduje się na błędnych drogach, ale
to znaczy także przezwyciężyć zło. To przezwyciężanie zła nazywa się Odkupieniem.
Dokonuje się ono za cenę Ofiary Chrystusa. Religia Wcielenia jest religią Odkupienia świata.
Kończąc tę część Listu Papież stwierdza: Człowiek woła do Boga tak, jak wołał Chrystus,
dając świadectwo, że uczestniczy w Jego synostwie za sprawą Ducha Świętego. Duch Święty,
którego Ojciec posłał w imię Syna sprawia, że człowiek uczestniczy w wewnętrznym życiu
Boga, że jest na podobieństwo Chrystusa również Synem, a także dziedzicem tych dóbr, które
są udziałem Syna.
W rozdziale JUBILEUSZ ROKU 2000 autor zawarł wyjaśnienia dotyczące związku
omawianych prawd wiary z pojęciem czasu. Pisze więc tak: W chrześcijaństwie czas ma
podstawowe znaczenie. W czasie zostaje stworzony świat, w czasie dokonuje się historia
zbawienia, która osiąga szczyt w "pełni czasu" Wcielenia i swój kres w chwalebnym powrocie
Syna Bożego na końcu czasów. Czas staje się w Jezusie wymiarem Boga.
Z tego związku Boga z czasem rodzi się obowiązek uświęcania czasu. To uświęcanie czasu
dokonuje się na przykład poprzez świętowanie poszczególnych okresów, dni czy tygodni.
Chrystus jest Panem czasu, jest jego początkiem i jego wypełnieniem. Każda chwila zostaje
ogarnięta Jego Wcieleniem i Zmartwychwstaniem. Dlatego Kościół sprawuje liturgię w
granicach roku kalendarzowego, który jest przeniknięty rokiem liturgicznym odtwarzającym
całą tajemnicę Wcielenia i Odkupienia.
Jezus z Nazaretu w synagodze swego rodzinnego miasta powiedział: Duch Pana Boga nade
mną, bo Pan mnie namaścił. Posłał mnie, by głosić dobrą nowinę ubogim (...), aby obwieścić
rok łaski Pańskiej.
Wszystkie jubileusze odnoszą się do mesjańskiej misji Chrystusa. To On głosi ubogim Dobrą
Nowinę, przynosi wolność, wyzwala uciśnionych, niewidomym przywraca wzrok. W ten
sposób urzeczywistnia "rok łaski od Pana". Słowa i czyny Jezusa są wypełnieniem całej
tradycji jubileuszów. Jubileusz był czasem w szczególny sposób poświęconym Bogu. Takim
czasem był każdy siódmy rok zwany "rokiem szabatowym". To co dotyczyło roku
szabatowego odnosiło się również do roku jubileuszowego, który przypadał co pięćdziesiąt
lat.
Jubileusze w życiu indywidualnym osób zwykle łączą się z ich datą urodzenia, ale
obchodzone są również rocznice małżeństwa, kapłaństwa i inne. Każdy jubileusz 25-lecia, 50lecia czy 60-lecia stanowi szczególny rok łaski. Odnosi się to również do wspólnot czy
instytucji.
Na tym tle dwutysięczny rok od narodzenia Chrystusa jest prawdziwie Wielkim Jubileuszem i
to nie tylko dla chrześcijan, ale pośrednio dla całej ludzkości ze względu na pierwszoplanową
rolę, jaką chrześcijaństwo odegrało w ciągu tych dwóch tysiącleci. Godne uwagi jest to, że
upływ lat oblicza się prawie wszędzie od przyjścia Chrystusa na świat. Wyraz jubileusz mówi
o radości. Przyjście Boga jest wydarzeniem radosnym. Zatem wszystkie przejawy radości
związane z tym przyjściem są także przejawami zewnętrznymi. Kościół raduje się ze
zbawienia.
W następnej części Listu Ojciec Święty omawiając PRZYGOTOWANIE DO WIELKIEGO
JUBILEUSZU stwierdza: Każdy Jubileusz jest przygotowany w dziejach Kościoła przez
Opatrzność Bożą. W tym znaczeniu można stwierdzić, iż Sobór Watykański II był
opatrznościowym wydarzeniem, poprzez które Kościół rozpoczął swoje bliższe
przygotowanie do Jubileuszu. Najlepsze przygotowanie do Jubileuszu roku dwutysięcznego
nie jest niczym innym, jak tylko możliwie wiernym wcielaniem nauki Vaticanum II w życie
każdego człowieka i całego Kościoła.
Dokończenie w następnym Biuletynie
WARUNKI PRZYJĘCIA DO GDAŃSKIEGO SEMINARIUM DUCHOWNEGO
Gdańskie Seminarium Duchowne przyjmuje kandydatów do kapłaństwa, którzy odpowiadając
na zaproszenie Chrystusa pragną włączyć się w służbę Bogu i ludziom w lokalnej wspólnocie
Kościoła Archidiecezji Gdańskiej.
Studia filozoficzno-teologiczne trwają 6 lat. Ubiegający się o przyjęcie powinni złożyć
osobiście w Rektoracie Seminarium do dnia 31 lipca następujące dokumenty:
1. Własnoręcznie napisane podanie o przyjęcie i życiorys.
2. Świadectwo chrztu i bierzmowania.
3. Świadectwo maturalne.
4. Świadectwo ukończenia katechizacji w zakresie szkoły średniej.
5. Opinię ks. Proboszcza i ks. Katechety.
6. Świadectwo zdrowia.
7. Trzy fotografie typu legitymacyjnego.
Zainteresowanym bliższych informacji udziela Rektorat Seminarium.
Gdańskie Seminarium Duchowne
ul. Cystersów 16
80-330 Gdańsk-Oliwa
tel. 52-00-50
PRZEPRASZAMY NASZĄ MŁODZIEŻ
Redakcja Biuletynu
Z winy redakcji naszego biuletynu pojawiły się przykre błędy ortograficzne w pierwszej
wkładce naszej młodzieży z KSM. Błędów tych nie było w rękopisach przygotowanych przez
młodzież, a powstały one w trakcie składania numeru. Winą redakcji jest przekazanie
dyskietek z biuletynem do drukarni bez uprzedniej korekty wkładki KSM. Przepraszamy
naszą młodzież i czytelników.
(oczywiście w wersji internetowej błędy te zostały już usunięte – adnotacja webmastera)
PODZIĘKOWANIE
Grupa Charytatywna
Grupa Charytatywna w imieniu obdarowanych rodzin serdecznie dziękuje ofiarodawcom za
kuchenkę gazową, łóżeczko dziecięce, a szczególnie za pralkę. Bóg zapłać.
Pilnie poszukujemy mieszkania dla wielodzietnej rodziny na terenie Osowy (do 2 mln starych
złotych). Wiadomość telefoniczna 52-71-44
Rekolekcje
REKOLEKCJE DLA MŁODZIEŻY
W tygodniu przed Niedzielą Palmową w czwartek, piątek i sobotę o godzinie 9.00
SPOWIEDŹ ŚWIĘTA DLA WSZYSTKICH
W sobotę przed Niedzielą Palmową od 9.00 do 10.00 i od 16.00 do l8.30
REKOLEKCJE DLA WSZYSTKICH
Zapraszamy w tygodniu przed Niedzielą Palmową w czwartek i piątek w godz. 17.00 i 18.00
Wielki Tydzień w naszej parafii
Wielki Poniedziałek:
Rekolekcje dla dzieci:
- klasy 8,7 i 6
godz. 9.00
- klasy 5,4 i 3
godz. 10.30
- klasy 2,1 i 0
godz. 12.00
Wielki Wtorek:
Rekolekcje dla dzieci:
- klasy 8,7 i 6
godz. 9.00
- klasy 5,4 i 3
godz. 10.30
- klasy 2,1 i 0
godz. 12.00
Wielka Środa:
Rekolekcje i spowiedź dla dzieci:
- klasy 8,7 i 6
godz. 9.00
- klasy 5,4 i 3
godz. 10.30
- klasy 2,1 i 0
godz. 12.00
Nabożeństwo dla chorych:
- spowiedź św. i Namaszczenie o 16.00
(UWAGA! Przywozimy do kościoła osoby starsze i chore!)
TRIDUUM PASCHALNE
Wielki Czwartek:
Dzień ustanowienia Eucharystii i sakramentu Kapłaństwa.
Msza Wieczerzy Pańskiej odprawiona zostanie o godzinie 18.00.
Adoracja w Ciemnicy do godziny 22.00.
Wielki Piątek:
Dzień męki i śmierci Chrystusa.
Odwiedziny chorych od 9.00.
Liturgia wielkopiątkowa o 18.00.
Adoracja przy Grobie Pańskim do godz. 22.00, o 21.00 czuwanie młodzieży.
Wielka Sobota
Dzień spoczynku Pana w grobie.
Poświęcenie pokarmów punktualnie o 12.00, 13.00, 14.00, 15.00, 16.00, 17.00 i 18.00.
Liturgia Wigilii Paschalnej rozpoczyna się o 20.00, prosimy przynieść ze sobą świece.
WIELKANOC
Rezurekcja z procesją eucharystyczną o godzinie 6.00
Wydanie w języku polskim ... KATECHIZM KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO
Opracowano na podstawie: Ks. T. Dziadek: Oferta sensu (TP11/95)
W rok po zakończeniu II Nadzwyczajnego Synodu Biskupów Jan Paweł II powołał komisję
kardynałów i biskupów do opracowania nowego katechizmu. Praca Komisji trwała sześć lat,
w czasie których opracowano kilka wersji katechizmu. Konferencje Episkopatów
poszczególnych krajów oraz najbardziej liczące się ośrodki teologiczne zgłosiły do projektu
24000 uwag. Te informacje dają podstawę twierdzeniu, że twórcą Katechizmu jest cały
Kościół.
Można zadać pytanie:
DLACZEGO NOWY KATECHIZM?
Ogólnokościelny katechizm katolicki został wydany po Soborze Trydenckim, w roku 1566.
Tłumaczenie polskie ukazało się dwa lata później. Następne wydanie wyszło w roku 1603, z
którego dla przykładu zacytujmy dwa zdania: "Dlaczegóż ludzie w stan małżeński wstępują?
Za pierwszą przyczynę jest, aby człowiek na tym świecie w kłopociech i przygodach
rozmaitych będąc z tak nierozdzielnym przyjacielem wszystko skromnie znieść, cieszyć się i
ratować w starości. Druga, aby człowiek potomstwo miał...". Został on do dnia dzisiejszego
wyparty przez różne skróty, a ponadto jego język jest prawie nieczytelny dla współczesnego
człowieka.
Dzisiejszy kontekst kulturowy charakteryzuje się trwającym od XVI wieku procesem
sekularyzacji czyli zeświecczenia. W naszej epoce, kulturowo i ideologicznie bardzo
zróżnicowanej wiara jest często w sposób radykalny kwestionowana. Zjawisko sekularyzacji
dotyka też ludzi przyznających się do wiary. Jest to jednak swoista wiara - przyjmuje się
pewne prawdy, ale się nimi nie żyje. A tak zaczyna się pierwszy rozdział nowego
Katechizmu: "Pragnienie Boga jest wpisane w serce człowieka, ponieważ został on stworzony
przez Boga i dla Boga ..."
Zastanówmy się:
CZYM JEST KATECHIZM?
Katechizm jest syntezą fundamentalnych prawd wiary chrześcijańskiej sformułowanych tak,
aby mogły być zrozumiane, przyjęte i wprowadzone w życie. Człowiek naszych dni jest
głęboko naznaczony przez zagubienie sensu życia. I do tego człowieka zwraca się
Katechizm ukazując mu wiarę chrześcijańską jako ofertę sensu i to sensu pełnego.
Katechizm chce nieść prawdę o Bogu i o człowieku, prawdę, która będąc daleko od
relatywizmu i kwestionowania wszelkich wartości ukazuje życie ludzkie warte przeżycia. A
ponieważ Katechizm zajmuje się najbardziej fundamentalnymi dla człowieka pytaniami: co
mamy czynić i w jaki sposób żyć, dlatego też interesuje on nas wszystkich.
Garść informacji o
STRUKTURZE KATECHIZMU.
Całość doktryny wiary została przedstawiona w czterech częściach Katechizmu. Pierwsza
część reprezentuje wyznanie wiary czyli w co wierzymy, druga mówi o sakramentach, trzecia
część dotyczy przykazań, a czwarta jest komentarzem do Modlitwy Pańskiej.
Taka struktura Katechizmu pozwala objąć fundamentalne wymiary życia wiarą: odpowiada na
pytanie w co należy wierzyć; wyjaśnia co przyjmować, by mieć udział w łasce czyli życiu
bożym; uczy jak żyć wiarą oraz wprowadzając skarbiec modlitwy chrześcijanina wyjaśnia jak
się modlić. A zatem treść Katechizmu nie jest tylko intelektualnym wykładem adresowanym
do ludzkiego umysłu, ale jest skierowana do całego człowieka, także do jego serca i woli.
Spróbujmy określić
KLUCZE DO LEKTURY KATECHIZMU.
Przystępując do lektury Katechizmu warto pamiętać o trzech zasadniczych faktach, które
mogą sprawić, że nasza osobista lektura będzie bardziej owocna.
Pierwszym faktem jest wyjaśnienie genezy Katechizmu. Otóż jest on ściśle powiązany z
Soborem Watykańskim II, który po bezpośredniej odnowie życia liturgicznego Kościoła
odnowił Kodeks Prawa Kanonicznego. Następnie nadszedł czas na odnowę życia
katechetycznego. Nie przypadkowo Jan Paweł II podpisał decyzję ogłaszającą publikację
Katechizmu Kościoła Katolickiego, stanowiącego aplikację Soboru Watykańskiego II w dniu
upamiętniającym trzydziestą rocznicę jego rozpoczęcia.
Drugim faktem, o którym nie należy zapominać, jest środowisko, jakim jest wspólnota
Kościoła. Wspólnotę tę należy rozumieć tak, jak chciał tego Bóg, a mianowicie Kościół jest w
swej istocie wspólnotą Ojca z ludźmi przez Syna w Duchu Świętym. Przyjąć Katechizm w
duchu wspólnoty oznacza przyjąć go w sposób otwarty, w dobrej woli, z wdzięcznością. Nie
godzi się przyjmować go jedynie z ciekawości, w duchu szukania nowości czy sensacji.
Ostatni fakt wyjaśnia jaki jest cel Katechizmu. Jego lektura ma nas prowadzić do Chrystusa.
Chrystusocentryzm przenika cały Katechizm podobnie jak wszystko w życiu Kościoła
katolickiego jest, chrystusocentryczne i wszystko ma nas prowadzić do Chrystusa
.
I jeszcze krótka rada praktyczna. Katechizm w języku polskim zawiera 738 stron. Nie jest to
więc "książka do czytania od deski do deski". Możemy do Katechizmu sięgać z naszymi
problemami, wątpliwościami, pytaniami. Służy temu dobrze pomyślany indeks tematyczny.
ZMARTWYCHWSTANIE
Ks. W
a Zmartwychwstanie przyszło nad ranem
jak gość nieproszony
jak jasność słoneczna
przyszło tak wcześnie
że nawet kogut nie zdążył zapiać
a pies zaszczekać
jeszcze przed brzękiem butelki z mlekiem
gdy sen dachy domów
jak cmentarne nagrobki
obejmował czule
i nikt nie zobaczył znaków na niebie
tylko kolejarz stary
bo czekał na pociąg
który się opóźniał
i jak dziecko się martwił
że mu nikt nie uwierzy
że wszystko to widzi
i niebo i ziemię
i świateł tysiące
i tęczę tak wielką jak wieczność
i trony i słyszy melodię
tak słodką jak głos matki
nad ciszą kołyski
a Zmartwychwstanie przyszło nad ranem
i odtąd jak kasztan
przed domem jesienią
nie porzuca liści
i pies bez obroży biega
i dzwony umilkły
a kulawy grabarz poszedł dziś do kina