Podtrzymywać pamięć

Lernen aus der Geschichte e.V.
http://www.lernen-aus-der-geschichte.de
Der folgende Text ist auf dem Webportal
http://www.lernen-aus-der-geschichte.de veröffentlicht.
Das mehrsprachige Webportal publiziert fortlaufend Informationen zur
historisch-politischen Bildung in Schulen, Gedenkstätten und anderen
Einrichtungen zur Geschichte des 20. Jahrhunderts. Schwerpunkte bilden der
Nationalsozialismus, der Zweite Weltkrieg sowie die Folgegeschichte in den
Ländern Europas bis zu den politischen Umbrüchen 1989.
Dabei nimmt es Bildungsangebote in den Fokus, die einen Gegenwartsbezug
der Geschichte herausstellen und bietet einen Erfahrungsaustausch über
historisch-politische Bildung in Europa an.
Podtrzymywać pamięć
autorka: Ruth Elias
w: Jeunesses Musicales Deutschland. (Hg.): Kinder- und Jugendprojekt
Brundibar. Eine Initiative der Jeunesses Musicales zur Erinnerung an die
Kinder von Theresienstadt. Weikersheim 1997, S. 7.
Pod koniec stycznia 1997 roku poproszono mnie, bym z okazji Dnia Pamięci
Ofiar Narodowego Socjalizmu, obchodzonego 27 stycznia, przyjechała do
Niemiec jako świadek historii. Nie zastanawiając się długo, zgodziłam się i
poleciałam z Izraela najpierw do Hamburga, a potem do Bonn. Przywieziono
mnie do Ministerstwa ds. Rodziny, Kobiet, Seniorów i Młodzieży. Już na słupie
ogłoszeniowym przy wejściu zobaczyłam piękne duże plakaty, zapowiadające
różne przedstawienia opery dziecięcej z Theresienstadt.
Przyjęła mnie pani minister Claudia Nolte, a po wspólnym śniadaniu udałyśmy się
na konferencję prasową. Czekało na nas około 40 dziennikarzy i sześć ekip
telewizyjnych, w tym czeska. W swym przemówieniu pani minister przedstawiła
ogólnokrajowy projekt opery dziecięcej Brundibár, wystawianej równocześnie w
sześciu niemieckich miastach – Frankfurcie nad Menem, Monachium,
Stuttgarcie, Mannheim, Weimarze i Schwerinie – z okazji Dnia Pamięci Ofiar
Narodowego Socjalizmu. W tym projekcie, zrealizowanym przez największą
organizacjęmłodzieżową zajmującą się kulturą, Jeunesses Musicales,
uczestniczyło ponad 500 młodych ludzi. Każdemu przedstawieniu towarzyszyły
rozmowy ze świadkami historii. Pani Nolte dodała: „My, młodsze pokolenie,
mamy to szczęście, że są ludzie gotowi nam opowiedzieć o swych okropnych
przeżyciach w okresie narodowego socjalizmu. Albowiem tylko tak możemy się
dziś zbliżyć do minionych czasów i wyciągać z tego naukę dla siebie. Obecne
młode pokolenie jest ostatnim, które może osobiście poznaćświadków historii,
ofiary nazistowskiego terroru. Dlatego te spotkania są takie cenne”.
Kiedy poproszono mnie o zabranie głosu, opowiedziałam o nazistowskim
terrorze, o beznadziejnym życiu w Theresienstadt i o ciągłej groźbie trafienia do
jednego z transportów na Wschód, których miejscem przeznaczenia były obozy
zagłady. Wspomniałam, że każda rola w operze dziecięcej Brundibár musiała
mieć podwójną obsadę, bo wciąż wywożono do obozów zagłady któregoś z
małych śpiewaków razem z rodzicami. Podkreśliłam, że dzieci biorące udział w
tej operze są dziś na całym świecie rzecznikami tamtych martwych dzieci.
Niestety, nie mogę tutaj wyrazić uznania wszystkim tym, którzy zaangażowali się
w to przedsięwzięcie. Był to ogromny wyczyn organizacyjny, nie tylko w
Niemczech, ale także w Izraelu. Tego rodzaju projekty mogą podtrzymać pamięć
o holocauście i przyczynić się do tego, że okres ten nie popadnie w zapomnienie
i nigdy się nie powtórzy.