SYLABUS UPJPII 2013/2014 Nazwa jednostki prowadzącej

Transkrypt

SYLABUS UPJPII 2013/2014
Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot
Nazwa kierunku
Nazwa przedmiotu
Rok studiów
Semestr studiów
Kod przedmiotu
Typ studiów
Język kształcenia
Typ przedmiotu (obowiązkowy,
wybieralny)
Imię i nazwisko osoby/osób
prowadzących przedmiot
Sposób realizacji
Wymagania wstępne
Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Stosowane metody dydaktyczne
Instytut Historii Sztuki i Kultury
Historia Sztuki
Proseminarium z historii sztuki XIX i XX wieku
II
3-4
Stacjonarne
Polski
Wybieralny
Dr Małgorzata Reinhard-Chlanda
Ćwiczenia
Brak
60
Wykład konwersatoryjny
M. 1
Prezentacja multimedialna prac pisemnych
M. 2
Zajęcia terenowe przy wybranych obiektach
M. 3
Cele
Student zdobywa wiedzę na temat współczesnej metodologii
stosowanej w historii sztuki XIX i XX wieku, poznaje zasady
konstrukcji pracy naukowej, zaznajamia się z zasadami zapisu
bibliograficznego oraz z literaturą przedmiotu i tekstami
źródłowymi. Ponadto kształtuje umiejętność opisu i analizy
dzieła sztuki, a także nabywa umiejętności przygotowywania
wystąpień ustnych i pisemnych.
Sposób zaliczenia przedmiotu.
Zaliczenie bez oceny.
Forma i warunki zaliczenia, metody Niezbędnym
wymogiem
uzyskania
zaliczenia
jest
i kryteria oceniania
systematyczne uczęszczanie na zajęcia i aktywne w nich
uczestnictwo. Student zobowiązany jest do przygotowania
prezentacji i złożenia poprawnie zredagowanych prac według
wymogów teoretycznych i korekt uzyskanych w trakcie zajęć.
Praca oceniana jest zarówno pod względem zawartości
faktograficznej, jak i właściwego przedstawienia ustaleń
badawczych i interpretacji. Ważna jest także umiejętność
korzystania ze źródeł, opracowań literatury polskiej i
obcojęzycznej oraz dobór materiału ilustracyjnego i
poprawność językowa. Warunkiem uzyskania zaliczenia jest
terminowe złożenie pracy i przyjęcie jej przez promotora.
Treści merytoryczne (skrócony opis Przyswojenie zasad metodologii stosowanej w T. 1
przedmiotu)
historii sztuki XIX i XX w.
Zapoznanie studenta z warsztatem historyka sztuki, T.2
literaturą przedmiotu
Kształtowanie umiejętności opisu i analizy dzieła T. 3
sztuki na podstawie przygotowanej prezentacji
wskazanego zabytku
Treści merytoryczne (pełny opis
przedmiotu)
Nabywanie umiejętności interpretacji i wyrażania T. 4
własnych wniosków przez studentów
Przyswojenie zasad metodologii stosowanej w T. 1
Zapoznanie studenta z warsztatem historyka sztuki, T. 2
literaturą przedmiotu
Kształtowanie umiejętności opisu i analizy dzieła T. 3
sztuki na podstawie przygotowanej prezentacji
wskazanego zabytku. Studenci pod kierunkiem
prowadzącego
samodzielnie
przygotowują
opracowania monograficzne wskazanych dzieł
sztuki z zakresu malarstwa, rzeźby lub architektury.
Nabywanie umiejętności interpretacji i wyrażania T. 4
własnych wniosków przez studentów. Prezentowane
podczas zajęć prace stają się przedmiotem dyskusji,
co pozwala na kształtowanie umiejętności
krytycznej oceny i wyrażania własnych wniosków
przez studentów.
Przyswojenie zasad metodologii stosowanej w T. 1
Treści kształcenia Metody i narzędzia Sposoby
omawiane
w dydaktyczne
sprawdzania
trakcie
zajęć,
osiągnięcia
wspomagające
założonego efektu
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
Efekty
kształcenia
zdefiniowane
dla przedmiotu
Odniesienie do
kierunkowych
efektów
kształcenia
Student nabywa
umiejętność
posługiwania się
prawidłową
terminologią
Potrafi
posługiwać się
podstawowymi
metodami
analizy i
interpretacji
dzieł sztuki
Nabywa
umiejętność
zdobywania
wiedzy
korzystając z
bibliotek i
źródeł
internetowych
Umie sporządzić
pracę naukową
K_W02
T.1-T.4
M.1-M.3
Praca
proseminaryjna
K_W07
T.3-T.4
M.2 –M.3
Praca
proseminaryjna
K_U03
T.2
M.2
Praca
proseminaryjna
M.1-M.3
Praca
proseminaryjna
K_U01, K_U02, T.1-T.4
K_U08
wykorzystując
w niej
podstawowe
elementy
warsztatu
naukowego
Wykaz literatury podstawowej i
uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Białostocki J., Historia sztuki wśród nauk humanistycznych,
Wrocław 1979;
Białostocki J., Symbole i obrazy w świecie sztuki, Warszawa
1982;
Białostocki J., Pojęcia, problemy, metody współczesnej nauki o
sztuce, Warszawa 1976;
D’Alleva A., Metody i teorie historii sztuki, Kraków 2013;
D’Alleva A., Jak studiować historię sztuki, Kraków 2013;
Przedmiot, metodologia, zawód, red. P. Skubiszewski,
Warszawa 1973;
Panofsky E., Ikonografia i ikonologia, w: E. Panofsky, Studia
z historii sztuki, Warszawa 1971.
Literatura uzupełniająca:
Dobór literatury związany jest z tematyką prac indywidualnie
przygotowywanych przez studentów.
przedmiot
Nazwa kierunku
Nazwa przedmiotu
Rok studiów
Semestr studiów
Kod przedmiotu
Typ studiów
Język kształcenia
wybieralny)
Sposób realizacji
Wymagania wstępne
Historia Sztuki, Ochrona Dóbr Kultury
Zajęcia fakultatywne – Odrodzenie sztuki witrażowej
I-V
2
Stacjonarne
Polski
Wybieralny
Wykład
Brak
30
Wykład
M. 1
Prezentacja multimedialna, filmy
M. 2
Zajęcia terenowe
M. 3
Cele
Zapoznanie z problematyką z zakresu sztuki witrażowej jako
dopełnienie wiedzy prezentowanej na wykładach kursowych.
Forma i warunki zaliczenia, metody Wymagane jest regularne uczęszczanie na zajęcia i zdanie
testu sprawdzającego nabytą wiedzę.
Treści merytoryczne (skrócony opis Odrodzenie witrażownictwa w Europie
T. 1
przedmiotu)
Droga do odrodzenia witrażownictwa w Polsce w T. 2
XIX w.
Tendencje reformatorskie w Europie i Polsce od T. 3
końca XIX w.
Witraż międzywojenny
T.4
Omówienie odrodzenia witrażownictwa w Europie T. 1
przedmiotu)
– kolekcjonerstwo, konserwatorstwo, poszukiwania
warsztatowe, najważniejsze ośrodki i wytwórnie
Przedstawienie drogi do odrodzenia witrażownictwa T. 2
w Polsce w XIX w. – importy i działalność firm
krajowych, krakowskie witraże
Ukazanie tendencji reformatorskich w Europie i T. 3
Polsce od końca XIX w. – nowa estetyka,
indywidualności
artystyczne,
znaczenie
współzależności formy i funkcji
Przedstawienie
witrażownictwa
w
okresie T.4
międzywojennym – wybrani twórcy i konteksty
historyczno - kulturowe
Efekty
Odniesienie do
kształcenia
kierunkowych
omawiane
w dydaktyczne
sprawdzania
zdefiniowane
efektów
trakcie
zajęć,
osiągnięcia
dla przedmiotu
kształcenia
Student poznaje K_W03;
terminologię
związaną z
przedstawianą
problematyką
Student
ma K_W04;
świadomość
zachodzących
przemian
stylowych,
koncepcji
artystycznych i
zna
charakterystyczn
e przykłady
Student potrafi
K_W07
wskazać cechy i
ocenić
znaczenie
artystyczne
omawianych
zjawisk
Rozumie
K_W04; K_K01
problematykę w
kontekście
związków
historycznokulturowych
epoki
wspomagające
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
założonego efektu
T.1-T.4
M.1-M.3
Regularne
uczęszczanie
na
zajęcia;
Test sprawdzający.
T.1-T.4
T.1-T.4
Regularne
uczęszczanie
na
zajęcia;
Test sprawdzający.
T.1-T.4
T.1-T.4
Regularne
uczęszczanie
na
zajęcia;
Test sprawdzający.
T.1-T.4
T.1-T.4
Regularne
uczęszczanie
na
zajęcia;
Test sprawdzający.
Czapczyńska-Kleszczyńska D., Witraże w kamienicach
krakowskich (ostatnia tercja XIX w.-1939) „Teki Krakowskie”,
XIII, 2001;
Czapczyńska-Kleszczyńska D., Witraże w Krakowie. Dzieła i
twórcy, „Krakowska Teka Konserwatorska” 5, 2005;
Dziedzictwo polskiej sztuki witrażowej, red. J. BudynKamykowska, K. Pawłowska, Kraków 2000;
Pawłowska K., Witraże w kamienicach krakowskich z
przełomu wieków XIX i XX, Kraków 1994;
Szybisty T., Sztuka sakralna Krakowa w wieku XIX, cz. IV.
Malarstwo witrażowe, Kraków 2012;
Adamowicz T., Witraże fryburskie Józefa Mehoffera.
Monografia zespołu [Studia z Historii Sztuki”, t. XXXIII],
Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk, Łódź 1982;
Bałus W., Sztuka sakralna Krakowa w wieku XIX . Część II,
Matejko i Wyspiański [Ars Vetus et Nova, t. XXVI], Kraków
2007;
Czapczyńska-Kleszczyńska D., Teodor Andrzej Zajdzikowski
(1840-1907) pionier krakowskich witrażowników, „Rocznik
Krakowski”, t. LXIX, 2003;
Czapczyńska-Kleszczyńska D., Działalność Franciszka
Białkowskiego i Władysława Skibińskiego. Przyczynek do
badań nad dziejami warszawskich pracowni witrażowniczych,
„Sacrum et Decorum” 5, 2012;
Ertman M., Łódzkie witraże, Łódź 1998;
Frycz J. Odrodzenie sztuki witrażowej w XIX i XX wieku,
„Szkło i ceramika” 25, 1975, nr 6;
Gajewska-Prorok S., Oleszczuk S., Witraże na Śląsku. XIX i
pierwsza połowa XX wieku, Leipzig 2001;
Laskowski A., „Ku estetycznej stronie zawodu…” rola
architektów w odrodzeniu sztuki witrażowej w Galicji na
przełomie XIX i XX wieku, „Rocznik Krakowski” 73, 2007;
Ławicka M., Zapomniana pracownia. Wrocławski instytut
witrażowy Adolpha Seilera (1846-1945), Wrocław 2002;
Sztuka witrażowa w Polsce, red. J. Budyn-Kamykowska, K.
Pawłowska, Kraków 2002;
Witraż w architekturze, architektura na witrażu, red. J. BudynKamykowska, K. Pawłowska, Kraków 2011;
Witraże secesyjne. Tendencje i motywy, red. T. Szybisty,
Kraków – Legnica 2011;
Witraże w obiektach zabytkowych. Między konserwacją a
sztuką współczesną, red. J. Budyn – Kamykowska, KrakówMalbork 2009;
Żychowska M., Współczesne witraże polskie, Kraków 1999.
przedmiot
Nazwa kierunku
Nazwa przedmiotu
Rok studiów
Semestr studiów
Kod przedmiotu
Typ studiów
Język kształcenia
wybieralny)
Sposób realizacji
Wymagania wstępne
Zajęcia fakultatywne – Historia wnętrz mieszkalnych XIX
i początku XX wieku
I-V
1
Stacjonarne
Polski
Wybieralny
Wykład
Brak
30
Wykład
M. 1
Prezentacja multimedialna, filmy
M. 2
Zajęcia terenowe
M. 3
Cele
Zapoznanie z problematyką z zakresu sztuk i rzemiosł
artystycznych stanowiącą istotne dopełnienie podstawowej
wiedzy prezentowanej na wykładach kursowych.
Forma i warunki zaliczenia, metody Wymagane jest regularne uczęszczanie na zajęcia i zdanie
testu sprawdzającego nabytą wiedzę.
Treści merytoryczne (skrócony opis Klasycyzm w poszukiwaniu wzorców antycznych.
T. 1
przedmiotu)
Historyzm jako przejaw kultury mieszczańskiej T. 2
doby industrializacji XIX wieku.
Ruch odnowy rzemiosła artystycznego kręgu „Arts T. 3
&Crafts” i jego wpływ na tendencje reformatorskie
w Europie oraz secesja.
Polska droga do odrodzenia sztuk rzemieślniczych T.4
na przełomie XIX i XX wieku.
Klasycyzm w poszukiwaniu wzorców antycznych. T. 1
przedmiotu)
Fazy stylowe: tzw. Ludwika XVI, Dyrektoriatu,
Empire.
Przedstawienie historyzmu jako przejawu kultury T. 2
mieszczańskiej doby industrializacji XIX wieku –
Biedermeier, Ludwik Filip, neostyle i eklektyzm.
Wielkie wystawy przemysłowe; rozwój szkolnictwa
i muzealnictwa w zakresie rzemiosła artystycznego.
Omówienie ruch odnowy rzemiosła artystycznego T. 3
kręgu „Arts &Crafts” i jego wpływ na tendencje
reformatorskie w Europie. Secesja - estetyka
wystroju wnętrz i kompozycji mebla; najważniejsze
Efekty
kształcenia
zdefiniowane
dla przedmiotu
Odniesienie do
kierunkowych
efektów
kształcenia
Student poznaje K_W03;
terminologię
związaną z
przedstawianą
problematyką
Student
ma K_W04;
świadomość
zachodzących
przemian
stylowych,
koncepcji
artystycznych i
zna
charakterystyczn
e przykłady
Student potrafi
K_W07
wskazać cechy i
ocenić
znaczenie
artystyczne
omawianych
zjawisk
Rozumie
K_W04; K_K01
problematykę w
kontekście
związków
epoki
ośrodki i indywidualności artystyczne.
Ukazanie polskiej drogi do odrodzenia sztuk T.4
rzemieślniczych na przełomie XIX i XX wieku:
„styl zakopiański”, secesja, indywidualność S.
Wyspiańskiego, działalność Towarzystwa „Polska
Sztuka Stosowana”, „Warsztaty Krakowskie” i
Muzeum Techniczno-Przemysłowe.
omawiane
w dydaktyczne
sprawdzania
trakcie
zajęć,
osiągnięcia
wspomagające
założonego efektu
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
T.1-T.4
M.1-M.3
Regularne
uczęszczanie
na
zajęcia;
Test sprawdzający.
T.1-T.4
T.1-T.4
Regularne
uczęszczanie
na
zajęcia;
Test sprawdzający.
T.1-T.4
T.1-T.4
Regularne
uczęszczanie
na
zajęcia;
Test sprawdzający.
T.1-T.4
T.1-T.4
Regularne
uczęszczanie
na
zajęcia;
Test sprawdzający.
Huml I., Polska sztuka stosowana XX wieku, Warszawa 1978;
Pevsner N., Pionierzy współczesności. Od Williama Morrisa
do Waltera Gropiusa, Warszawa 1978;
Pile J., Historia wnętrz, Warszawa 2004;
Szczerski A., Wzorce tożsamości. Recepcja sztuki brytyjskiej w
Europie Środkowej około roku 1900, Kraków 2002;
Warsztaty Krakowskie 1913-1926, red. M. Dziedzic, I. Huml,
A. Myczkowska, A. Pleciak, A. Szwaja, Kraków 2009.
Dom Miłośnika sztuki. Kultura artystyczna Czech i Moraw
1870-1930. Katalog wystawy w Międzynarodowym Centrum
Kultury w Krakowie, Kraków 2010;
Grzeluk I., Słownik terminologiczny mebli, Warszawa 2000.
Korżel-Kwaśna M., Meble pierwszej połowy XIX wieku,
Wrocław 2007.Parissien S., Historia wnętrz. Dom od roku
1700, Warszawa 2010.Woch J., Biedermeier. Przewodnik dla
kolekcjonerów, Warszawa 2007.
przedmiot
Nazwa kierunku
Nazwa przedmiotu
Rok studiów
Semestr studiów
Kod przedmiotu
Typ studiów
Język kształcenia
wybieralny)
Sposób realizacji
Wymagania wstępne
Zajęcia fakultatywne – Błogosławiony Fra Angelico.
Legendy i realia
I-V
1
Stacjonarne
Polski
Wybieralny
Prof. dr hab. Juliusz Chościcki
Wykład
Brak
30
Wykład
M. 1
Prezentacja multimedialna
M. 2
Dyskusja problemowa
M. 3
Projekcja filmu
M. 4
Cele
Poznawanie sztuki florenckiej w poł. XV wieku, technologii
malarskiej w tym środowisku, pogłębienie znajomości
ówczesnych
koncepcji
teologicznych
dominikanów.
Przygotowanie do ewentualnego wyjazdu samodzielnego do
Florencji. Znajomość wyników badań obcej (przeważającej) i
polskiej literatury (od 1901 do lat najnowszych).
Regularna obecność studentów na zajęciach, jako
Forma i warunki zaliczenia, metody podstawowej formy zaliczenia. Zaliczenie zajęć na podstawie
pisemnego testu na zajęciach przedostatnich w semestrze
zimowym.
Treści merytoryczne (skrócony opis Sztuka i architektura z kręgu dworu królewskiego w T. 1
przedmiotu)
XVII w., od Marii Medycejskiej jako regentki, aż do
śmierci Ludwika XIV.
Rezydencje i ich przemiany ceremonialne, T. 2
urbanistyka Paryża i Wersalu, pomniki władcy,
cykle malarskie, mitologiczne portrety władców.
Sztuka w służbie kard. Richelieu i Mazarina
T. 3
Medalierstwo i ryciny w XVII-wiecznej Francji.
T. 4
Omówienie najważniejszych aspektów sztuki i T. 1
przedmiotu)
architektury związanej z kręgiem francuskiego
dworu królewskiego w XVII w., od Marii
Medycejskiej jako regentki, aż do śmierci Ludwika
XIV.
Przedstawienie rezydencji i ich przemiany T. 2
ceremonialne, urbanistyka Paryża i Wersalu, a także
Efekty
kształcenia
zdefiniowane
dla przedmiotu
Odniesienie do
kierunkowych
efektów
kształcenia
Student poznaje K_W03
terminologię
związaną z
przedstawiona
problematyką
Student ma
K_W04
świadomość
zachodzących
przemian
stylowych,
koncepcji
artystycznych i
zna
charakterystyczn
e ich przykłady
Student potrafi
K_W07
wskazać cechy i
ocenić
znaczenie
artystyczne
omawianych
zjawisk
Student rozumie K_W04; K_K01
problematykę w
kontekście
związków
epoki
pomniki władcy, cykle malarskie, mitologiczne oraz
portrety władców.
Omówienie realizacji artystycznych związanych z T. 3
mecenatem kard. Richelieu i Mazarina.
Ukazanie francuskiego medalierstwa w XVII w., jak T. 4
również rycin, w tym osobno almanachy co rok
ukazujące się.
omawiane
w dydaktyczne
sprawdzania
trakcie
zajęć,
osiągnięcia
wspomagające
założonego efektu
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
T. 1; T. 2; T. 3; T. M. 1; M. 2; M. 3; Regularne
4.
M. 4.
uczestniczenie
wykładach;
Test końcowy
4.
M. 4.
uczestniczenie
wykładach;
Test końcowy
4.
M. 4.
uczestniczenie
wykładach;
Test końcowy
4.
M. 4.
uczestniczenie
wykładach;
Test końcowy
Couchaud J.P., Sztuka francuska , t. I-II, Warszawa 1985 (I
wyd.);
w
w
w
w
Secomska K., Malarstwo francuskie XVII w., W-wa 1985 (I
wyd.);
K. Secomska Spór o starożytność. Problem malarstwa w ,,
Paralelach ‘’ Perrault, Warszawa 1991;
Cienie i światła. Cztery wieki malarstwa francuskiego,
Katalog wystawy w j. fr. i pol., Zamek Królewski w
Warszawie, Warszawa 2005.
Wykaz literatury obcojęzycznej podany będzie w zależności
od znajomości języków przez studentów, już po zapisach
(potrzebnych do dziejów Francji, jej kultury i sztuki).
przedmiot
Nazwa kierunku
Nazwa przedmiotu
Rok studiów
Semestr studiów
Kod przedmiotu
Typ studiów
Język kształcenia
wybieralny)
Sposób realizacji
Wymagania wstępne
Zajęcia fakultatywne – Sztuka XVII-wiecznego
absolutyzmu we Francji
I-V
2
Stacjonarne
Polski
Wybieralny
Prof. dr hab. Juliusz Chościcki
Wykład
Brak
30
Wykład
M. 1
M. 2
Dyskusja problemowa
M. 3
Projekcja filmu
M. 4
Cele
Pogłębienie zarówno znajomości sztuki francuskiej w XVII
w., jak i dziejów politycznych Francji, z uwzględnieniem
znaczenia form propagandy w sztuce i w jej teorii w dobie
panowania Ludwika XIV.
Regularna obecność studentów na zajęciach, jako
Forma i warunki zaliczenia, metody podstawowej formy zaliczenia. Zaliczenie zajęć na podstawie
pisemnego testu na zajęciach przedostatnich w semestrze
letnim.
Treści merytoryczne (skrócony opis Sztuka i architektura z kręgu dworu królewskiego T. 1
przedmiotu)
we Francji w XVII w.
Rezydencje
królewskie
i
ich
przemiany T. 2
ceremonialne, urbanistyka Paryża i Wersalu,
pomniki władcy, cykle malarskie, mitologiczne
portrety władców.
Sztuka w służbie kard. Richelieu i Mazarina.
T. 3
Francuskie medalierstwo i ryciny w XVII w.
T. 4
Omówienie sztuki i architektury z kręgu T. 1
przedmiotu)
francuskiego dworu królewskiego w XVII w., od
Marii Medycejskiej jako regentki, aż do śmierci
Ludwika XIV.
Ukazanie rezydencji królewskich i ich przemian T. 2
ceremonialnych oraz urbanistyki Paryża i Wersalu, a
także pomników władcy, cykli malarskich i
mitologicznych portrety króla.
Przedstawienie realizacji artystycznych związanych T. 3
Efekty
kształcenia
zdefiniowane
dla przedmiotu
Odniesienie do
kierunkowych
efektów
kształcenia
Student poznaje K_W03
terminologię
związaną z
przedstawiona
problematyką
Student ma
K_W04
świadomość
zachodzących
przemian
stylowych,
koncepcji
artystycznych i
zna
charakterystyczn
e ich przykłady
Student potrafi
K_W07
wskazać cechy i
ocenić
znaczenie
artystyczne
omawianych
zjawisk
Student rozumie K_W04; K_K01
problematykę w
kontekście
związków
epoki
m. in. z kard. Richelieu i Mazarinim.
Omówienie francuskiego medalierstwa w XVII w. T. 4
oraz ryciny, a w tym osobno almanachy co rok
ukazujących się.
omawiane
w dydaktyczne
sprawdzania
trakcie
zajęć,
osiągnięcia
wspomagające
założonego efektu
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
4.
M. 4.
uczestniczenie
wykładach;
Test końcowy
4.
M. 4.
uczestniczenie
wykładach;
Test końcowy
4.
M. 4.
uczestniczenie
wykładach;
Test końcowy
4.
M. 4.
uczestniczenie
wykładach;
Test końcowy
w
w
w
w
Couchaud J.P., Sztuka francuska, t. I-II, Warszawa 1985 (I
wyd.);
Secomska K., Malarstwo francuskie XVII w., Warszawa 1985
(I wyd.);
Secomska K., Spór o starożytność. Problem malarstwa w
,,Paralelach‘’ Perrault, Warszawa 1991;
Cienie i światła. Cztery wieki malarstwa francuskiego,
Katalog wystawy w j. fr. i pol., Zamek Królewski w
Warszawie, Warszawa 2005.
Wykaz literatury obcojęzycznej podany będzie w zależności
od znajomości języków przez studentów, już po zapisach
(potrzebnych do dziejów Francji, jej kultury i sztuki).
przedmiot
Nazwa kierunku
Nazwa przedmiotu
Rok studiów
Semestr studiów
Kod przedmiotu
Typ studiów
Język kształcenia
wybieralny)
Sposób realizacji
Wymagania wstępne
Historia Sztuki
Inwentaryzacja i dokumentacja zabytków muzealnych
I SUM
2
HS.II.2.IDZM
Stacjonarne
Polski
Wybieralny
Dr Barbara Ciciora
Wykład
Opanowanie wiadomości z zakresu Wstępu do historii sztuki,
umiejętność wykonywania podstawowych opisów dzieł sztuki.
Liczba godzin zajęć dydaktycznych 30
Wykład z ilustracjami cyfrowymi.
M. 1
Ćwiczenia przedmiotowe z umiejętności opisu M. 2
dzieła sztuki lub zabytku historycznego.
Ćwiczenia przedmiotowe z umiejętności obsługi M. 3
podstawowych programów służących dokumentacji
dzieł sztuki.
Zajęcia terenowe z pokazami w muzeach, M. 4
bibliotekach i archiwach.
Dyskusja moderowana przez prowadzącego.
M. 5
Ewaluacja i korekta kart inwentarzowych.
M. 6
Cele
Uczestnik zajęć powinien wykazać się:
1) w pierwszym etapie umiejętnością sporządzenia
słownego opisu dzieła sztuki – zgodnego z przyjętą
metodą
badawczą
i
zasadami
opisu
inwentaryzacyjnego i terminologii oraz zestawienia
wyboru bibliografii – z uwzględnieniem prac
niepublikowanych (opracowania konserwatorskie,
materiały archiwalne i źródłowe, itp.).
2) w drugim etapie umiejętnością przygotowania dzieła
do publikacji: w formie krótkiego omówienia
inwentaryzatorskiego, karty w bazie danych, itp.
Zaliczenie z oceną.
Forma i warunki zaliczenia, metody Podstawowym warunkiem zaliczenia jest systematyczna
obecność na zajęciach potwierdzona wpisem na listę
obecności, ponadto zrozumienie zasad inwentaryzacji
obiektów oraz poprawne, zaakceptowane przez prowadzącego,
opracowanie zabytku do publikacji w programie muzealnym
służącym elektronicznemu ewidencjonowaniu zbiorów.
Treści merytoryczne (skrócony opis Omówieniu zagadnień związanych z celami, T. 1
przedmiotu)
przedmiotu)
Efekty
kształcenia
zdefiniowane
dla przedmiotu
Odniesienie do
kierunkowych
efektów
kształcenia
Student potrafi
K_K01
praktyką
i
uwarunkowaniami
prawnymi
współczesnej ochrony zabytków muzealnych i dóbr
kultury.
Omówienie zasad gromadzenia, przechowywania i T. 2
zarządzania zbiorami; zapoznanie ze specyfiką
pracy inwentaryzatorskiej w muzeach i instytucjach
gromadzących i przechowujących zabytki i dzieła
sztuki.
Zapoznanie studentów z różnymi formami T. 3
dokumentacji i inwentaryzacji zabytków oraz
związaną z tym specjalistyczną terminologią.
Praktykowanie przez studentów umiejętności T. 4
koniecznych do samodzielnego zebrania danych i
sporządzenia typowych kart inwentarzowych dla
różnych rodzajów zabytków oraz zarchiwizowania
ich w cyfrowej bazie danych.
Omówienie współczesnych celów i praktyki w T. 1
inwentaryzacji zabytków w muzeach, bibliotekach i
archiwach; zapoznanie z wybranymi aspektami
prawnymi związanymi ze ochroną i inwentaryzacją
zabytków muzealnych i dóbr kultury.
Ukazanie sposobów inwentaryzacji zabytków T. 2
wynikających
z
potrzeb
gromadzenia
i
porządkowania metadanych.
Udział studentów w pokazach prowadzonych w T. 3
muzeach, bibliotekach i archiwach celem
zapoznania
ich
z
różnorodnością
metod
inwentaryzacji, katalogowania i klasyfikacji
przechowywanych tam zabytków, następnie
wykonują opisy zabytków.
Ćwiczenie praktycznych umiejętności sporządzenia T. 4
kart inwentarzowych, opisów inwentaryzatorskich,
gromadzenia informacji archiwalnych, źródłowych,
bibliograficznych oraz innych dokumentów
zawierających informacje na temat zabytku w
typowych programach muzealnych Musnet i Mona
służących elektronicznemu ewidencjonowaniu
zbiorów, poznanie podstaw działania systemu
Navigart oraz opracowanie karty inwentarzowej.
Ćwiczenie specjalistycznej terminologii związanej z T. 5
inwentaryzacją różnych zabytków.
omawiane
w dydaktyczne
sprawdzania
trakcie
zajęć,
osiągnięcia
wspomagające
założonego efektu
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
T. 1
M. 1, M. 4,
Ewaluacja wiedzy
wymienić,
scharakteryzowa
ć i wskazać cele
oraz podstawy
prawne działań
instytucji
zajmujących się
gromadzeniem,
opracowywanie
m i ochroną
zabytków i dóbr
kultury.
Student zna
specjalistyczną
terminologię
związaną z
inwentaryzacją
zabytków i dóbr
kultury, a
ponadto rozumie
różnice w
typach
katalogowania i
opisów
zabytków
znajdujących się
w instytucjach
innych niż
muzea, które
gromadzą i
chronią dzieła
sztuki, ale nie są
dedykowane ich
naukowemu
opracowywaniu
i
upowszechniani
u wyników
naukowych
badań.
Student potrafi
obsługiwać
programy do
katalogowania i
zarządzania
zbiorami
Musnet i Mona,
Navigart.
Potrafi
sporządzić
K_K03
w czasie dyskusji
na zajęciach
K_W01;
K_W03;
K_U04; K_K01
T. 3, T. 5
M. 1, M. 3, M. 4
K_U04
T. 2, T. 4
M. 2, M. 3, M. 4, Ćwiczenia,
M. 5, M. 6
ewaluacja
postępów
pisemnej
K_U03; K_U04
T. 2, T. 3, T. 4, T. 5
Ćwiczenia, udział
w
dyskusji,
ewaluacja
postępów
pracy
pisemnej
pracy
M. 2, M. 3, M. 4, Forma pisemna do
M. 5, M. 6
zaliczenia
typową
inwentarzową
kartę różnych
rodzajów
zabytków.
przedmiotu
–
sporządzenie przez
studenta karty w
programie
muzealnym
służącym
elektronicznemu
ewidencjonowaniu
zbiorów
 Arszyński M., Idea, pamięć, troska: rola zabytków w
przestrzeni społecznej i formy działalności na rzecz ich
zachowania: od starożytności do połowy XX wieku,
Malbork 2007.
 Informator Inwentaryzatorów Muzealnych:
http://www.zabytki.pl/sources/muzea/zzz-inw/inwent.html
 Informatory o programach muzealnych MONA i
MUSNET:
http://www.jws.com.pl/mona/mona_wpr.html
http://ontia.pl/musnet
 Dobosz P., Administracyjno-prawne instrumenty
kształtowania ochrony zabytków, Kraków 1997.
 Informatyka w historii sztuki: stan i perspektywy
rozwoju współczesnej metodologii, red. Agnieszka
Seidel-Grzesińska i Kseni Stanicka-Brzezicka,
Wrocław 2009.
 Kornecki M., Inwentaryzacja, ewidencja i
dokumentacja konserwatorska, w: Ochrona i
konserwacja dóbr kultury w Polsce 1944-1989,
Warszawa 1996;
 Pasierb J. St., Ochrona zabytków sztuki kościelnej,
Warszawa 1995.
 Słownik terminologiczny sztuk pięknych, red. S.
Kozakiewicz, Warszawa 1996
Zachwatowicz, Ochrona zabytków w Polsce, Warszawa 1995.
Zarys problematyki ochrony zabytków, red. nauk. Tadeusz
Rutkowski, Warszawa 1996.
Rola nauki w zachowaniu dziedzictwa kulturowego, red.
Bogusława Więcka i Jan Perkowski, Łódź 2010.Szosland J.,
Struktury tkanin, Łódź 2007.
Werner Jerzy, Technika i technologia sztuk graficznych,
Kraków 1972
Krejča Aleš, Techniki sztuk graficznych, Warszawa 1984
Michałowska M., Leksykon włókiennictwa, Warszawa 2006.
Gadomski J., Stanisław Tomkowicz pionier nowoczesnej
inwentaryzacji zabytków sztuki w Polsce, w: Stanisława
Tomkowicza Inwentarz zabytków powiatu jasielskiego. Z
rękopisu Autora wydali i własnymi komentarzami opatrzyli
Piotr i Tadeusz Łopatkiewiczowie, Kraków 2001, s. 3-5
Gradowski M., Dawne złotnictwo. Technika i terminologia,
Warszawa 1980.
Dokumentacja w praktyce konserwatorskiej. red. t. Marek
Domagalski, Warszawa 1995.
Gradowski M., Znaki na srebrze, Warszawa 1993.
Konserwacja zapobiegawcza w muzeach, red. Dorota FolgaJanuszewska, Warszawa 2007.
Kowecka E., Łosiowie J. M., Winogradow L., Polska
porcelana, Wrocław 1975.
Ochrona i konserwacja dóbr kultury w Polsce 1944-1989, red.
A. Tomaszewski, Warszawa 1996;
O zabytkach: opieka, ochrona, konserwacja, red. Tadeusz
Rudkowski, Warszawa 2005.
Samek J., Polskie złotnictwo, Wrocław 1988.
Szczepkowska-Naliwajek K., Bibliografia historii rzemiosła
artystycznych w Polsce w czasach średniowiecza, w epoce
nowożytnej do polowy XIX wieku, Toruń 2003.
Chruszczyńska J., Orlińska-Mianowska E., Tkaniny
dekoracyjne. Przewodnik dla kolekcjonerów, Warszawa, 2009.
Deluga Waldemar, Malarstwo i grafika cerkiewna w dawnej
Rzeczypospolitej, Gdańsk 2000
przedmiot
Nazwa kierunku
Nazwa przedmiotu
Rok studiów
Semestr studiów
Kod przedmiotu
Typ studiów
Język kształcenia
wybieralny)
Sposób realizacji
Wymagania wstępne
Cele
Sposób zaliczenia przedmiotu. Forma i
warunki zaliczenia, metody i kryteria
oceniania
Treści merytoryczne (skrócony opis
przedmiotu)
przedmiotu)
Historia Sztuki
Obiekt zabytkowy w procesie inwestycji i adaptacji
I SUM
2
Stacjonarne
Polski
Wybieralny
Dr Sławomir Dryja
Wykład
Nie ma wymagań wstępnych i dodatkowych
30
Wykład problemowy
M. 1
Wykład konwersatoryjny
M. 2
M. 3
Wycieczki terenowe
M. 4
Zrozumienie skomplikowanego procesu inwestycji i adaptacji
obiektu zabytkowego. Zwrócenie uwagi na wzajemne powiązania
wyników badań naukowych, etapu projektowego i wykonawczego
w kontekście przyszłej funkcji obiektu.
Zaliczenie z oceną.
Obecność na zajęciach zgodnie z zasadami przyjętymi na UPJPII,
aktywność na zajęciach, udział w wycieczkach terenowych,
zapoznanie się z kanonem lektur, przedstawienie prezentacji na
wskazany temat. Metody weryfikacji: analiza obecności, ciągła
weryfikacja aktywności.
Zagadnienia ogólne
T. 1
Obowiązujące prawodawstwo
T. 2
Adaptacja zabytku do współczesnej funkcji
T. 3
Podstawowe warunki adaptacji obiektu zabytkowego
T. 4
Rola badań specjalistycznych w procesie inwestycji i
T. 5
adaptacji.
Źródła finansowe
T. 6
Wycieczki terenowe i spotkania z właścicielami i
T. 7
projektantami.
Celem zajęć jest zapoznanie studentów ze
T. 1
skomplikowaną tematyką procesu inwestycji i
adaptacji obiektów zabytkowych.
Poruszone zostaną kwestie obowiązującego
T. 2
prawodawstwa, własności zabytku, doboru przyszłej
funkcji
Studenci zapoznani zostaną z problematyką adaptacji
T. 3
obiektów zabytkowych do współczesnych funkcji, w
kontekście wymogów Prawa Budowlanego oraz
instytucji sprawdzających: Straży Pożarnej, Stacji
Efekty kształcenia
zdefiniowane dla
przedmiotu
Odniesienie do
kierunkowych
efektów
kształcenia
Student definiuje i
K_W01
charakteryzuje
zagadnienia z
zakresu
wieloaspektowej
ochrony dóbr kultury
Student rozpoznaje i K_U04
rozróżnia możliwości
łączenia różnych
dziedzin nauki i
wiedzy w procesie
inwestycji i adaptacji
obiektów
zabytkowych do
współczesnych
potrzeb
Student
K_K01
wykorzystuje
umiejętności
warsztatowe
pozwalające łączyć i
organizować pracę
zespołów
interdyscyplinarnych
służących ochronie
dóbr kultury
Sanitarno-Epidemiologicznej czy też inspekcji
Bezpieczeństwa i Higieny Pracy.
Wskazane zostaną podstawowe warunki
T. 4
przeprowadzenia adaptacji budynku w taki sposób, by
podkreślić jego walory zabytkowe i zachować wartość,
przy równoczesnym sprostaniu współczesnym
standardom.
Podkreślona zostanie rola badań (archeologicznych,
T. 5
architektonicznych, kwerend źródłowych, etc.)
poprzedzających etap projektowy, powinności
projektanta (zapoznanie się z dokumentacją badawczo
– historyczną, prawidłowe odczytanie zamierzeń
inwestorskich). Wskazane zostaną zależności na linii
Inwestor – Konserwator -Wykonawca.
Odrębnie omówione zostaną możliwości pozyskiwania T. 6
zewnętrznych źródeł finansowania prac prowadzonych
przy zabytku.
W ramach zajęć przewidywane są wycieczki
T. 7
szkoleniowe do wybranych obiektów, spotkania z
inwestorami, projektantami i badaczami.
Treści kształcenia
Metody i narzędzia
Sposoby
omawiane w trakcie dydaktyczne
sprawdzania
zajęć, wspomagające
osiągnięcia
uzyskanie
założonego efektu
zakładanego efektu
kształcenia
T. 1 – T. 7
M. 1 – M. 4
zaliczenie na
podstawie obecności
oraz ewaluacji
efektów kształcenia
osiąganych przez
studentów, której
dokonuje się
T. 4 – T. 5
M. 1 – M. 3
podczas zajęć w toku
dyskusji nad
zagadnieniami
omawianymi przez
wykładowcę.
Przygotowanie
prezentacji na
wybrany temat.
T. 2 – T. 7
M. 1 – M.4
Frodl W.
1966, Pojęcia i kryteria wartościowania zabytków i ich
oddziaływanie na problematykę konserwatorską, Biblioteka
Muzealnictwa i Ochrony Zabytków, seria B, t. XIII, Warszawa.
Golat R.
2004 - Ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami,
Komantarz, Zakamycze.
Małachowicz E.
1994 - Konserwacja i rewaloryzacja architektury w zespołach i
krajobrazie, Wrocław.
Rymaszewski B.
2002 - Polska ochrona zabytków. Refleksje lat 1918-2002,
Warszawa.
Szmygin B.
2009 – Adaptacja obiektów zabytkowych do współczesnej formy
użytkowej, Warszawa
Vademcecum konserwatora zabytków,
1996 - Biuletyn ICOMOS: Międzynarodowe normy ochrony
dziedzictwa kultury, Warszawa
Vademecum właściciela i użytkownika zabytków.
1997 - Prawna i organizacyjna problematyka użytkowania zabytków
nieruchomych, Warszawa.
Brykowska M.
2003 – Metody pomiarów i badań zabytków architektury.
Drela M.
2006 - Własność zabytków,Warszawa.
Kurzątkowski M.
1989 - Mały słownik ochrony zabytków, Warszawa.
przedmiot
Nazwa kierunku
Nazwa przedmiotu
Rok studiów
Semestr studiów
Kod przedmiotu
Typ studiów
Język kształcenia
wybieralny)
Sposób realizacji
Wymagania wstępne
Historia Sztuki
Historia i techniki tkanin zabytkowych (Moduł I)
I SUM
1
HS.II.1.HTTZ
Stacjonarne
Polski
Wybieralny
Dr Natalia Krupa
Wykład
Ogólna wiedza z zakresu historii i historii sztuki
przygotowująca do studiów humanistycznych.
Wykład
M. 1
M. 2
Zajęcia praktyczne – praca z obiektem zabytkowym M. 3
Cele
Celem wykładu jest przedstawienie materiału z zakresu
przemian stylowych zachodzących we wzornictwie tkanin na
przestrzeni wieków oraz technik tkackich charakterystycznych
dla zabytkowych tekstyliów.
Forma zaliczenia: zaliczenie z oceną.
Forma i warunki zaliczenia, metody Warunkiem zaliczenia jest aktywny, systematyczny udział w
zajęciach, wypowiedź ustna podczas której student wykazuje
się podstawową wiedzą z zakresu historii zabytkowych tkanin,
wzornictwa czy motywów zdobniczych, potrafi dokonać
rozróżnienia i nazwania podstawowych technik tkackich oraz
swobodnie posługuje się literaturą przedmiotu.
Treści merytoryczne (skrócony opis Tkaniny i ich funkcja na przestrzeni wieków
T.1
przedmiotu)
Techniki tkackie
T. 2
Tekstylia w historii
T. 3
Tematem wykładu jest omówienie najważniejszych T. 1
przedmiotu)
zjawisk następujących w historii tkanin od czasów
najdawniejszych do początku XX wieku.
Przedstawione zostaną zmiany, jakie zachodziły w
historii produkcji tekstyliów na przestrzeni wieków
z uwzględnieniem wpływów kulturowych.
Zakres wykładu wzbogacony zostanie poprzez T. 2
omówienie technik tkackich oraz przedstawienie
głównych treści tematycznych charakteryzujących
przemiany stylowe w zdobnictwie tkanin
artystycznych.
Efekty
kształcenia
zdefiniowane
dla przedmiotu
Odniesienie do
kierunkowych
efektów
kształcenia
Student płynnie
posługuje się
współczesną
terminologią
związaną z
techniką i
warsztatem
technologiczny
m w zakresie
zabytkowych
tekstyliów.
K_W02,
K_W03
Student potrafi
K_U05
dokonać analizy
porównawczej
deseni i
motywów
zdobniczych
posługując się
ogólnodostępną
literaturą.
Student
K_U03
wykazuje się
K_K02
umiejętnością
pracy
zespołowej
porównując i,
dokonując
analizy czy
rekonstrukcji
splotów tkanin
Szczegółowy wykaz
bloków
tematycznych T. 3
omawianych w układzie chronologicznym:
-Historia jedwabnych tkanin zachodnioeuropejskich
-Wschodnie tkaniny jedwabne
- Techniki tkackie
- Historia i technika haftów
- Koronki i galony, taśmy wykończeniowe
- Tapiserie, kilimy i kobierce
omawiane
w dydaktyczne
sprawdzania
trakcie
zajęć,
osiągnięcia
wspomagające
założonego efektu
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
T. 1 – T. 2
M. 1-M. 3
Udział
w
zajęciach,
Kolokwium
T. 1 – T. 2
M. 1-M. 3
Udział
zajęciach,
Kolokwium
w
T. 1 – T. 2
M. 1-M. 3
Udział
zajęciach,
Kolokwium
w
Boulnois L., Szlakiem jedwabiu, Warszawa 1968;
Chruszczyńska J., Orlińska – Mijanowska E., Tkaniny
dekoracyjne. Przewodnik dla kolekcjonerów, Warszawa 2009;
Devoti D., Romano G., Tessuti antichi nelle chiese di Arona,
Torino 1981;
Emery R, The Primary Structures of Fabrics, Washington
1996;
Falke O. von, Kunstgechichte der Seidenweberei, Berlin 1913;
Flemmimg E., Textile Künste. Weberei, Stickerei, Spitze, Berlin
1950;
Geijer A., A History of Textile Art, Leeds 1979;
Hennel-Bernasikowa M., Gobeliny XV-XIX wiek w Zamku
Królewskim na Wawelu, Kraków 2000;
Markowsky B., Europäische Seidengewebe des 13. – 18.
Jahrhundert, Köln, 1976;
Michałowska M., Leksykon włókiennictwa, Warszawa 2006;
Nahlik A., Zarys historii jedwabnej tkaniny dekoracyjnej do
końca XVIII w. Toruń 1971;
Palliser B., History of Lace, New York 1902;
Świeykowski E., Zarys artystycznego rozwoju tkactwa i
haftarstwa, Kraków 1906;
Taszycka M., Włoskie jedwabne tkaniny odzieżowe w Polsce
w pierwszej połowie XVII w. Wrocław-Warszawa-KrakówGdańsk, 1971;
Thornton P., Baroque and Rococo Silks, London 1965;
Vokabular der Textiltechniken, Centre International d’Etudes
des Textiles Anciens (C.I.E.T.A.), Lyon 1971;
Żarnowiecki L., Historia i technika haftarstwa kościelnego,
Warszawa 1901;
Żarnowiecki L., Historia tkanin jedwabnych , Kijów 1915.
2000 Years of Silk Weaving, New York 1944;
Bender A., Tapiserie w dawnej Rzeczypospolitej, Lublin 2004;
Biedrońska – Słota B., Leksykon sztuki kobierniczej, Kraków
1999;
Biedrońska – Słota B., Perskie tkaniny jedwabne w zbiorach
Muzeum Narodowego w Krakowie, Kraków 2002;
Bourguet P. du, Sztuka Koptów, Warszawa 1991;
Carmignani M., Tessuti Ricami e Merletti in Italia, Milano
2005;
Fischbach F., Ornamente der Gewebe, Frankfurt 1800;
Higgins J. P. P., Cloth of Gold. History of Metallised Textiles,
London 1993;
Mańkowski T., Polskie tkaniny i hafty XVI - XVIII wiek,
Wrocław 1954;
Podreider F., Storia dei Tessuti d’Arte in Italia, Bergamo 1928;
Przepych i blask jedwabnictwa lyońskiego, Lyońskie tkaniny
od XVII do XX w. Richesses et Merveilles de la soierie
lyonnaise,Warszawa 2004;
Santangelo A., Tessuti, d’Arte Italiani dal XII al XVIII secolo,
Milano 1959;
Samek J., Polskie rzemiosło artystyczne. Czasy nowożytne,
Warszawa 1984;
Samek J., Polskie rzemiosło artystyczne. Średniowiecze,
Warszawa 2000;
Turnau I., Moda i technika włókiennicza w Europie od XVI do
XVIII wieku, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź
1984.
przedmiot
Nazwa kierunku
Nazwa przedmiotu
Rok studiów
Semestr studiów
Kod przedmiotu
Typ studiów
Język kształcenia
wybieralny)
Sposób realizacji
Wymagania wstępne
Zajęcia fakultatywne - Nowoczesne techniki badawcze w
analizie obiektów zabytkowych cz. I
I-V
1
Stacjonarne
Polski
Wybieralny
Dr Natalia Krupa
Konwersatorium-fakultet
Ogólna wiedza z zakresu historii i historii kultury
przygotowująca studenta do studiów humanistycznych.
Wykład
M. 1
M. 2
Dyskusja prowadzona przez wykładowcę
M. 3
Cele
Celem wykładu jest przedstawienie możliwości nowoczesnych
technik badawczych do analizy obiektów zabytkowych.
Warunkiem zaliczenia jest systematyczne uczestnictwo w
Forma i warunki zaliczenia, metody zajęciach (dopuszczalne są dwie nieusprawiedliwione
nieobecności) oraz przyswojenie materiału weryfikowane
podczas rozmowy zaliczeniowej kończącej semestr
Treści merytoryczne (skrócony opis Wprowadzenie w nowoczesne techniki badawcze T.1
przedmiotu)
laboratoryjne
Współpraca interdyscyplinarna w prowadzeniu T. 2
badań
Nowoczesne techniki badawcze laboratoryjne
T. 3
Zaprezentowanie
możliwości
badawczych T. 1
przedmiotu)
nowoczesnych
technik
laboratoryjnych
w
odniesieniu do analizy obiektów zabytkowych.
Środkiem zastosowanymi do realizacji powyższego
zamiaru
jest
przestawienie
studentom
mechanizmów działania konkretnych metod
badawczych oraz doboru metodyki badawczej.
Ukazanie
potrzeby
nawiązywania T. 2
interdyscyplinarnej współpracy naukowej do
poszerzania
zakresu
wiedzy
na
temat:
autentyczności zabytku, oceny stanu jego
zachowania, analizy surowców i techniki
wykonania, oceny chronologii zabytku, do
dokumentacji etapów konserwacji i monitorowania
warunków mikroklimatycznych
Podczas zajęć przedstawione zostaną zagadnienia
dotyczące bloków tematycznych:
Nowoczesne techniki badawcze
T. 3
- Techniki fotograficzne
- Techniki mikroskopowe.
- Techniki spektroskopowe
- Techniki rozdziału mieszanin
- Wykorzystanie laserów w konserwacji i analizie
obiektów zabytkowych.
omawiane
w dydaktyczne
sprawdzania
trakcie
zajęć,
osiągnięcia
wspomagające
założonego efektu
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
Efekty
kształcenia
zdefiniowane
dla przedmiotu
Odniesienie do
kierunkowych
efektów
kształcenia
Student
swobodnie
posługuje się
szerokorozumia
nym warsztatem
historyka sztuki
w celu ustalenia
datowania,
autentyczności
czy stanu
zachowania
zabytku
Student rozumie
znaczenie
prowadzenia
badań
interdyscyplinar
nych podczas
pracy z
obiektem
zabytkowym
K_U02, K_U04
T. 1 - T. 3
M. 1-M. 3
Udział
w
zajęciach,
Kolokwium ustne
K_W05,
K_W06
T. 1 - T. 3
M. 1-M. 3
Udział
w
zajęciach,
Kolokwium ustne
Student rozumie
potrzebę
ciągłego
kształcenia się i
podążania za
rozwijającymi
się
możliwościami
naukowymi i
K_K01
T. 1 - T. 3
M. 1-M. 3
Udział
w
zajęciach,
Kolokwium ustne
technicznymi w
zakresie analizy
obiektów
zabytkowych
Flik, J. (red.), Ars longa Vita brevis, Tradycyjne i nowoczesne
metody badania dzieł sztuki, Toruń 2002;
Keally D., Haines H. J., Chemia analityczna, Warszawa 2009;
Glascock M, D., Speakman R. S., Popelka-Filcoff (red.),
Archaeological Chemistry, Analytical Techniques and
Archaelogical Interpretation, Washington 2007;
Ciliberto E., Spoto G., Modern Analytical Methods in Art and
Archaeology, Nev Your-Chichester-Weinheim-BrisboneSingapore-Toronto 2000;
Techniki analityczne w konserwacji zabytków, seminarium i
warsztaty, Gdańsk 2006;
Ze względu na brak literatury przedmiotu, część materiałów
przedstawiana będzie studentom cyklicznie podczas zajęć.
Alfassi Z. B., Non-destructive Elemental Analysis, Oxford
2001;
Pasierb J. S., Ochrona zabytków sztuki kościelnej, Warszawa
1995;
Pollard A. M., Batt C. M., Stern B., Young S. M. M.,
Analytical Chemistry in Archaelogy, Cambridge 2007;
Rouba B. J., Pielęgnacja świątyni, Toruń 2000;
Rouessac F., Rouessac A., Chemical Analysis, Modern
Instrumentation methods and Techniques, Chichester 2007;
Strzelczyk A. B. Karbowska – Berent J., Drobnoustroje i
owady niszczące zabytki i ich zwalczanie, Toruń 2004;
Szostak-Kot J., Zagrożenia mikrobiologiczne wyrobów
włókienniczych, Kraków 2007;
Ślesiński W., Konserwacja zabytków sztuki, t. I-III, Warszawa
1989.
przedmiot
Nazwa kierunku
Nazwa przedmiotu
Rok studiów
Semestr studiów
Kod przedmiotu
Typ studiów
Język kształcenia
wybieralny)
Sposób realizacji
Wymagania wstępne
Zajęcia fakultatywne - Nowoczesne techniki badawcze w
analizie obiektów zabytkowych cz. II
I-V
2
Stacjonarne
Polski
Wybieralny
Dr Natalia Krupa
Konwersatorium-fakultet
Ogólna wiedza z zakresu historii i historii kultury
przygotowująca studenta do studiów humanistycznych.
Wykład
M. 1
M. 2
Dyskusja prowadzona przez wykładowcę
M. 3
Cele
Celem
wykładu
jest
przedstawienie
efektów
interdyscyplinarnej współpracy naukowej rozszerzających
warsztat historyka sztuki o nowoczesną interdyscyplinarną
metodykę badawczą.
Warunkiem zaliczenia jest systematyczne uczestnictwo w
Forma i warunki zaliczenia, metody zajęciach (dopuszczalne są dwie nieusprawiedliwione
nieobecności) oraz przyswojenie materiału weryfikowane
podczas rozmowy zaliczeniowej kończącej semestr.
Treści merytoryczne (skrócony opis Kryteria badawcze
T. 1
przedmiotu)
Metody badawcze
T. 2
Metody oceny autentyczności dzieł sztuki
T. 3
Interpretacja wyników badań analitycznych
T. 4
Wyznaczenie kryterium doboru metod badawczych T. 1
przedmiotu)
Metody badawcze:
T. 2
- Techniki badawcze nieinwazyjne
- Techniki badawcze inwazyjne
Selektywny dobór metod badawczych do analizy T. 3
różnych rodzajów obiektów zabytkowych, tj.
obiekty złożone (malarstwo, rzeźba), papier, skóra,
tkaniny, metal itp. oraz techniki analityczne do
badania obiektów organicznych/nieorganicznych
Metody oceny autentyczności dzieł sztuki
T. 4
Interpretacja wyników badań analitycznych
T. 5
Efekty
Odniesienie do
kształcenia
zdefiniowane
dla przedmiotu
kierunkowych
efektów
kształcenia
omawiane
w dydaktyczne
trakcie
zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
sprawdzania
osiągnięcia
założonego efektu
Student
swobodnie
posługuje się
szerokorozumia
nym warsztatem
historyka sztuki
w celu ustalenia
datowania,
autentyczności
czy stanu
zachowania
zabytku
Student rozumie
znaczenie
prowadzenia
badań
interdyscyplinar
nych podczas
pracy z
obiektem
zabytkowym
K_U02, K_U04
T. 1 - T. 3
M. 1-M. 3
Udział
w
zajęciach,
Kolokwium ustne
K_W05,
K_W06
T. 1 - T. 3
M. 1-M. 3
Udział
w
zajęciach,
Kolokwium ustne
T. 1 - T. 3
M. 1-M. 3
Udział
w
zajęciach,
Kolokwium ustne
Student rozumie K_K01
potrzebę
ciągłego
kształcenia się i
podążania za
rozwijającymi
się
możliwościami
naukowymi i
technicznymi w
zakresie analizy
obiektów
zabytkowych
Alfassi Z. B., Non-destructive Elemental Analysis, Oxford
2001;
Flik, J. (red.), Ars longa Vita brevis, Tradycyjne i nowoczesne
metody badania dzieł sztuki, Toruń 2002;
Keally D., Haines H. J., Chemia analityczna, Warszawa 2009;
Glascock M, D., Speakman R. S., Popelka-Filcoff (red.),
Archaeological Chemistry, Analytical Techniques and
Archaelogical Interpretation, Washington 2007;
Ciliberto E., Spoto G., Modern Analytical Methods in Art and
Archaeology, Nev Your-Chichester-Weinheim-BrisboneSingapore-Toronto 2000;
Ślesiński W., Konserwacja zabytków sztuki, t. I-III, Warszawa
1989;
Techniki analityczne w konserwacji zabytków, seminarium i
warsztaty, Gdańsk 2006;
Ze względu na brak literatury przedmiotu, część materiałów
przedstawiana będzie studentów cyklicznie podczas zajęć.
Pasierb J. S., Ochrona zabytków sztuki kościelnej, Warszawa
1995;
Pollard A. M., Batt C. M., Stern B., Young S. M. M.,
Analytical Chemistry in Archaelogy, Cambridge 2007;
Rouba B. J., Pielęgnacja świątyni, Toruń 2000;
Rouessac F., Rouessac A., Chemical Analysis, Modern
Instrumentation methods and Techniques, Chichester 2007;
Strzelczyk A. B. Karbowska – Berent J., Drobnoustroje i
owady niszczące zabytki i ich zwalczanie, Toruń 2004;
Szostak-Kot J., Zagrożenia mikrobiologiczne wyrobów
włókienniczych, Kraków 2007.
przedmiot
Nazwa kierunku
Nazwa przedmiotu
Rok studiów
Semestr studiów
Kod przedmiotu
Typ studiów
Język kształcenia
wybieralny)
Sposób realizacji
Wymagania wstępne
Zajęcia fakultatywne - Dzieje polskiej historii sztuki (część
I: do r. 1939)
I-V
1
Stacjonarne
Polski
Wybieralny
Prof. dr hab. Adam Małkiewicz
Wykład monograficzny
Brak
30
Wykład
M. 1
Dyskusja moderowana przez prowadzącego
M. 2
Cele
Celem wykładu jest uzyskanie przez studenta szerokiej wiedzy
o dziejach polskiej historii sztuki do roku 1939,
przedstawionych na tle europejskim oraz w kontekście innych
nauk historycznych w Polsce, o kształtowaniu się środowisk i
instytucji, o rozwoju metod badawczych
Zaliczenie bez oceny, na podstawie udziału w zajęciach (co
Forma i warunki zaliczenia, metody najmniej 2/3 obecności; dopuszczalne najwyżej 2 absencje bez
usprawiedliwienia) oraz ewaluacji efektów kształcenia
osiąganych przez studentów, której dokonuje się podczas zajęć
w toku rozmów o zagadnieniach omawianych przez
wykładowcę.
Treści merytoryczne (skrócony opis Dzieje polskiej historii sztuki od początku T. 1
przedmiotu)
piśmiennictwa na ten temat do wybuchu II wojny
światowej, ujętych na tle europejskim.
Dzieje polskiej historii sztuki w danym okresie, T. 2
ujęte w kontekście innych nauk historycznych w
Polsce.
Wykład dostarcza wiedzę o dziejach polskiej historii T. 1
przedmiotu)
sztuki od początku piśmiennictwa na ten temat do
wybuchu II wojny światowej, ujętych na tle
europejskim, a w szczególności o formach
przednaukowej refleksji nad sztuką i życiem
artystycznym, o historycznych okolicznościach
kształtowania się naukowej historii sztuki i o
powstawaniu i roli sprzyjających temu procesowi
instytucji społecznych, naukowych i kulturalnych,
wreszcie o rozwoju naukowej historii sztuki,
powstawaniu jej nowych ośrodków: środowisk i
Efekty
kształcenia
zdefiniowane
dla przedmiotu
Odniesienie do
kierunkowych
efektów
kształcenia
Student
zdobywa
poszerzone
wiadomości o
polskiej historii
sztuki do r.
1939.
Student
uświadamia
sobie kontekst
historyczny
(społeczny i
instytucjonalny)
ukształtowania
się naukowej
historii sztuki,
jej rozwoju i
przemian.
Student potrafi
scharakteryzowa
ć metody
badawcze
historii sztuki w
ujęciu
historycznym.
Student
uzyskuje
świadomość
rozwoju nauki
jako kontinuum
i zasługi
poprzednich
generacji
uczonych dla
dorobku i
obecnego stanu
historii sztuki w
K_W02,
K_W03
instytucji, o zmieniających się formach realizacji się
tej nauki i przemianach jej metod badawczych.
sztuki od początku piśmiennictwa na ten temat do
wybuchu II wojny światowej, ujętych w kontekście
innych nauk historycznych w Polsce.
omawiane
w dydaktyczne
sprawdzania
trakcie
zajęć,
osiągnięcia
wspomagające
założonego efektu
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
T. 1
M. 1
Forma
ustna
(dyskusja
moderowana przez
prowadzącego)
K_W09, K_K01
T. 2
M. 1, M. 2
Forma
ustna
(dyskusja
moderowana przez
prowadzącego)
K_W07, K_U04
T. 1, T. 2
M. 2
Forma
ustna
(dyskusja
moderowana przez
prowadzącego)
K_W01, K_K04
T. 1, T. 2
M. 1
Forma
ustna
(dyskusja
moderowana przez
prowadzącego)
Polsce.
J. Białostocki, Historia sztuki wśród nauk humanistycznych,
Wrocław 1980;
Bochnak, Zarys dziejów polskiej historii sztuki, Kraków 1948;
Dzieje historii sztuki w Polsce. Kształtowanie się instytucji
naukowych w XIX i XX wieku, red. A. S. Labuda, Poznań 1996;
Małkiewicz, Z dziejów polskiej historii sztuki. Studia i szkice,
Kraków 2005;
[A. Małkiewicz i R. Ochęduszko], Historia sztuki na
Uniwersytecie Jagiellońskim (1882-2005) / History of Art at
the Jagiellonian University (1882-2007), [Kraków 2007];
Bochnak, Historia sztuki, [w:] Polska Akademia Umiejętności
1872-1952. Materiały sesji jubileuszowej, Wrocław 1974, s.
235-248;
Bochnak, Historia sztuki w Uniwersytecie Jagiellońskim, [w:]
Studia z dziejów Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1967
(ZNUJ, Prace Historyczne t. 16), s. 223-363;
Die Etablierung und Entwicklung des Faches Kunstgeschichte
in Deutschland, Polen und Mitteleuropa (anlässlich des 125jährigens Gründungsjubiläums des ersten Lehrstuhls für
Kunstgeschichte in Polen) / Kształtowanie się i rozwój historii
sztuki w Niemczech, Polsce oraz Europie Środkowej (w 125.
rocznicę utworzenia pierwszej na ziemiach polskich
uniwersyteckiej katedry historii sztuki), red. W. Bałus i J.
Wolańska, Warszawa 2010;
History of Art History in Central, Eastern and South-Eastern
Europe, red. J. Malinowski, vol. 1-2, Toruń 2012;
„Rocznik Historii Sztuki”, t. 36 (2012) i 37 (2013) [biografie
19 polskich historyków sztuki];
Stulecie Katedry Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego
w Krakowie (1882-1982), Warszawa-Kraków 1990 (ZNUJ,
Prace z Historii Sztuki t. 19).
przedmiot
Nazwa kierunku
Nazwa przedmiotu
Rok studiów
Semestr studiów
Kod przedmiotu
Typ studiów
Język kształcenia
wybieralny)
Sposób realizacji
Wymagania wstępne
Zajęcia fakultatywne - Dzieje polskiej historii sztuki (cz. II:
od r. 1939)
I-V
2
Stacjonarne
Polski
Wybieralny
Prof. dr hab. Adam Małkiewicz
Zaliczenie pierwszej części wykładu
30
Wykład
M. 1
Dyskusja moderowana przez prowadzącego
M. 2
Cele
Celem wykładu jest uzyskanie przez studenta szerokiej wiedzy
o dziejach polskiej historii sztuki po roku 1939,
przedstawionych na tle europejskim oraz w kontekście innych
nauk historycznych w Polsce, o zmianach geografii i
organizacji środowisk i instytucji naukowych, o modyfikacji
ich celów i metod działania, oraz o przemianach metod
badawczych.
Zaliczenie bez oceny, na podstawie udziału w zajęciach (co
Forma i warunki zaliczenia, metody najmniej 2/3 obecności; dopuszczalne najwyżej 2 absencje bez
usprawiedliwienia) oraz ewaluacji efektów kształcenia
osiąganych przez studentów, której dokonuje się podczas zajęć
w toku rozmów o zagadnieniach omawianych przez
wykładowcę.
Treści merytoryczne (skrócony opis Dzieje polskiej historii sztuki po II wojny
T. 1
przedmiotu)
światowej, ujęte na tle światowym.
Dzieje polskiej historii sztuki w kontekście T. 2
zachodzących w świecie przemian politycznych,
ideowych, społecznych i gospodarczych, w
decydujący sposób wpływających na sytuację w
Polsce.
przedmiotu)
sztuki po II wojnie światowej, a w szczególności o
zmianach geografii i organizacji środowisk i
instytucji naukowych czynnych w Polsce, o
modyfikacji ich celów i metod działania, o
różnicowaniu się i przemianach metod badawczych.
Omówienie dziejów polskiej historii sztuki w T. 2
kontekście zachodzących w świecie przemian
Efekty
kształcenia
zdefiniowane
dla przedmiotu
Odniesienie do
kierunkowych
efektów
kształcenia
Student
K_W02,
zdobywa
K_W03
poszerzone
wiadomości o
polskiej historii
sztuki po r.
1939.
Student
K_W09, K_K01
uświadamia
sobie kontekst
historyczny
(polityczny,
ideowy i
społeczny)
przemian
zachodzących w
polskiej historii
sztuki po II
wojnie
światowej i jego
międzynarodow
e
uwarunkowania.
Student potrafi
K_W07, K_U04
scharakteryzowa
ć główne nurty
metodologiczne
polskiej historii
sztuki po II
wojnie
światowej.
politycznych,
ideowych,
społecznych
i
gospodarczych,
w
decydujący
sposób
wpływających na sytuację w Polsce.
omawiane
w dydaktyczne
sprawdzania
trakcie
zajęć,
osiągnięcia
wspomagające
założonego efektu
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
T. 1
M. 1
Forma
ustna
(dyskusja
moderowana przez
prowadzącego)
T. 2
M. 1, M. 2
Forma
ustna
(dyskusja
moderowana przez
prowadzącego)
T. 1, T. 2
M. 2
Forma
ustna
(dyskusja
moderowana przez
prowadzącego)
J. Białostocki, Historia sztuki wśród nauk humanistycznych,
Wrocław 1980;
Bochnak, Zarys dziejów polskiej historii sztuki, Kraków 1948;
Dzieje historii sztuki w Polsce. Kształtowanie się instytucji
naukowych w XIX i XX wieku, red. A. S. Labuda, Poznań 1996;
Małkiewicz, Z dziejów polskiej historii sztuki. Studia i szkice,
Kraków 2005;
[A. Małkiewicz i R. Ochęduszko], Historia sztuki na
Uniwersytecie Jagiellońskim (1882-2005) / History of Art at
the Jagiellonian University (1882-2007), [Kraków 2007].
Die Etablierung und Entwicklung des Faches Kunstgeschichte
in Deutschland, Polen und Mitteleuropa (anlässlich des 125jährigens Gründungsjubiläums des ersten Lehrstuhls für
Kunstgeschichte in Polen) / Kształtowanie się i rozwój historii
sztuki w Niemczech, Polsce oraz Europie Środkowej (w 125.
rocznicę utworzenia pierwszej na ziemiach polskich
uniwersyteckiej katedry historii sztuki), red. W. Bałus i J.
Wolańska, Warszawa 2010;
History of Art History in Central, Eastern and South-Eastern
Europe, red. J. Malinowski, vol. 1-2, Toruń 2012
„Rocznik Historii Sztuki”, t. 36 (2012) i 37 (2013) [biografie
19 polskich historyków sztuki];
Stulecie Katedry Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego
w Krakowie (1882-1982), Warszawa-Kraków 1990 (ZNUJ,
Prace z Historii Sztuki t. 19).
przedmiot
Nazwa kierunku
Nazwa przedmiotu
Rok studiów
Semestr studiów
Kod przedmiotu
Typ studiów
Język kształcenia
wybieralny)
Sposób realizacji
Wymagania wstępne
Historia Sztuki
Zajęcia fakultatywne - W Polsce i w Paryżu. Twórczość
artystów żydowskich w dwudziestoleciu międzywojennym.
I-V
I
Stacjonarne
Polski
Przedmiot wybieralny
Dr Natasza Styrna
Wykład
brak
30
Wykład
M. 1
M. 2
Cele
Zapoznanie studentów z twórczością artystów żydowskich w
dwudziestoleciu międzywojennym w Polsce oraz środowisku
paryskim.
Zaliczenie na podstawie obecności oraz ewaluacji efektów
Forma i warunki zaliczenia, metody kształcenia osiąganych przez studentów, której dokonuje się
podczas zajęć w toku dyskusji nad zagadnieniami
omawianymi przez wykładowcę.
Treści merytoryczne (skrócony opis Twórczość artystów żydowskich w dwudziestoleciu T. 1
przedmiotu)
międzywojennym w Polsce
Twórczość artystów żydowskich w dwudziestoleciu T. 2
międzywojennym w środowisku paryskim
Twórczość artystów żydowskich w dwudziestoleciu T. 1
przedmiotu)
międzywojennym w Polsce: w środowisku
warszawskim, w środowisku krakowskim, w
środowisku łódzkim, w środowisku lwowskim, w
środowisku wileńskim
Twórczość artystów żydowskich w dwudziestoleciu T.2
międzywojennym w środowisku paryskim
Efekty
Odniesienie do
kształcenia
kierunkowych
omawiane
w dydaktyczne
sprawdzania
zdefiniowane
efektów
trakcie
zajęć,
osiągnięcia
dla przedmiotu
kształcenia
wspomagające
założonego efektu
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
Student
K_W03; K_U05 T. 1, T. 2
M.1-M.2
Ewaluacja efektów
zdobywa wiedzę
kształcenia
ogólną, zna
osiąganych przez
periodyzację
omawianych
zjawisk,
tematykę i
ikonografię
dzieł, umie je
osadzić w
szerszym
kontekście
kulturowym
Student nabywa
umiejętności
posługiwania się
właściwą
terminologią
Student umie
powiązać
założenia
teoretyczne z
rozwojem
zjawisk
artystycznych
studentów, której
dokonuje
się
podczas zajęć w
toku dyskusji nad
zagadnieniami
omawianymi przez
wykładowcę.
K_W02
T. 1, T. 2
M.1-M.2
K_W07; K_U05
T. 1, T. 2
M.1-M.2
Ewaluacja efektów
kształcenia
osiąganych przez
studentów, której
dokonuje
się
podczas zajęć w
toku dyskusji nad
zagadnieniami
omawianymi przez
wykładowcę.
Ewaluacja efektów
kształcenia
osiąganych przez
studentów, której
dokonuje
się
podczas zajęć w
toku dyskusji nad
zagadnieniami
omawianymi przez
wykładowcę.
Brus-Malinowska B., Malinowski J., W kręgu École de Paris.
Malarze żydowscy z Polski, Warszawa 2007;
Malinowski J., Malarstwo i rzeźba Żydów Polskich w XIX i XX
wieku, Warszawa 2000;
Nieszawer N, Boye M., Fogel P., Peintres Juifs à Paris 1905–
1939, Paryż 2000;
Styrna N., Zrzeszenie Żydowskich Artystów Malarzy i
Rzeźbiarzy w Krakowie 1931-1939, Warszawa 2009;
Wierzbicka A., École de Paris. Pojęcie, środowisko,
twórczość, Warszawa 2004;
Kampf A., The Jewish Experience in the Art of the Twentieth
Century, Nowy Jork 1974;
Malinowski J., Sztuka mniejszości narodowych w Polsce w
XIX i XX wieku, [w:] Inni wśród swoich. Białorusini, Cyganie,
Czesi, Grecy, Karaimi, Litwini, Łemkowie, Macedończycy,
Niemcy, Ormianie, Rosjanie, Słowacy, Tatarzy, Ukraińcy,
Węgrzy, Żydzi, red. W. Władyka, Warszawa 1994, s. 132–138.
Piątkowska R., Między „Ziemiańską” a Montparnassem.
Roman Kramsztyk, Warszawa 2004.
Styrna N., Artyści żydowscy w Krakowie 1873-1939, Kraków
2008.
Wierzbicka A., Polsko-francuski krytyk Waldemar George i
jego poglądy na sztukę, „Biuletyn Historii Sztuki” 2004, nr 1–
2, s. 145–165.
Wierzbicka A., Rosjanie i Polacy w École de Paris. Próba
definicji terminu i opisu środowiska, „Biuletyn Historii
Sztuki” 1998, t. 60, s. 183–201.
Żydzi w Polsce. Obraz i słowo, red. M. Rostworowski,
Warszawa 1993.
przedmiot
Nazwa kierunku
Nazwa przedmiotu
Rok studiów
Semestr studiów
Kod przedmiotu
Typ studiów
Język kształcenia
wybieralny)
Sposób realizacji
Wymagania wstępne
Cele
Historia sztuki
Historia rzemiosła artystycznego (nowożytność)
I SUM
2
Stacjonarne
Polski
Wybieralny
Dr Beata Frey-Stec
Wykład
Wiedza z zakresu historii sztuki nowożytnej przewidziana
programem studiów I stopnia
30
Wykład
M. 1
M. 2
Dyskusja problemowa
M. 3
Zajęcia terenowe
M. 4
Celem wykładu jest
zaznajomienie studentów z
najważniejszymi dziedzinami europejskiego rzemiosła
artystycznego od renesansu do schyłku baroku.
Zaliczenie z oceną. Rozpoznanie prezentowanych na ilustracji
Forma i warunki zaliczenia, metody wyrobów rzemiosła artystycznego oraz omówienie związanej
z nimi problematyki artystycznej w zakresie, w którym
problematyka ta jest ujmowana w podstawowej literaturze
przedmiotu.
Oprócz
rozpoznania
i
właściwego
scharakteryzowania związanych z danym dziełem zagadnień
historyczno-artystycznych, sprawdzana jest także umiejętność
posługiwania się właściwą terminologią oraz wiedza na temat
historyczno-kulturowego
kontekstu
danego
zjawiska
artystycznego (znajomość podstawowych faktów z zakresu
topografii, historii, religii, filozofii i kultury literackiej epoki).
Treści merytoryczne (skrócony opis Najważniejsze dziedziny rzemiosła artystycznego T. 1
przedmiotu)
od renesansu do baroku
Techniki stosowane w nowożytnym rzemiośle T. 2
artystycznym
Charakterystyka poszczególnych dziedzin rzemiosła T. 3
artystycznego w renesansie i baroku
Przedstawienie
problematyki
związanej
z T. 1
przedmiotu)
najważniejszymi
dziedzinami
rzemiosła
artystycznego w czasach nowożytnych.
Omówienie technik wykonania oraz sposobów T. 2
rozpoznania,
datowania,
nazwania
części
składowych i określenia funkcji, jakie pełnią w
kulcie
wyroby
reprezentujące
złotnictwo,
snycerstwo, tkactwo i hafciarstwo.
Scharakteryzowanie
poszczególnych
dziedzin T. 3
rzemiosła artystycznego.
omawiane
w dydaktyczne
sprawdzania
trakcie
zajęć,
osiągnięcia
wspomagające
założonego efektu
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
Efekty
kształcenia
zdefiniowane
dla przedmiotu
Odniesienie do
kierunkowych
efektów
kształcenia
Student
doskonali
umiejętność
krytycznej
analizy i
interpretacji
dzieł rzemiosła
nowożytnego,
uwzględniając
zaawansowane
metody
badawcze oraz
nowe
osiągnięcia
historii sztuki.
Student potrafi
dokonać
pogłębionej
analizy stylowej
zabytku
nowożytnego
rzemiosła
artystycznego,
zadatować go i
zlokalizować.
Student
posługuje się
terminologią
specjalistyczną z
zakresu
nowożytnego
rzemiosła
artystycznego.
Student potrafi
scharakteryzowa
ć ewolucję
K_W04;
K_W07; K_U05
T. 1; T. 2; T. 3
M.1, M. 2; M. 3; a) zaliczenie;
M. 4.
b)
dyskusja
problemowa
K_W07
K_U05
T. 1; T. 2; T. 3
M. 4.
b) dyskusja
problemowa
K_W02
T. 1; T. 2; T. 3
M. 4.
b) dyskusja
problemowa
K_W04;
K_U05
T. 1; T. 2; T. 3
M. 4.
b) dyskusja
problemowa
poszczególnych
typów zabytków
rzemiosła
nowożytnego w
kolejnych
epokach
stylowych oraz
zrozumieć je w
kontekście
kulturowym.
Gradowski M., Dawne złotnictwo. Technika i terminologia,
Warszawa 1980;
Gutkowska-Rychlewska M., Historia ubiorów, WrocławWarszawa-Kraków 1968;
Michałowska M., Leksykon włókiennictwa: surowce i
barwniki, narzędzia i maszyny, techniki i technologie, wyroby i
dziedziny, Warszawa 2006.
Bochnak A., Mecenat Zygmunta Starego w zakresie rzemiosła
artystycznego, Studia do dziejów Wawelu, t. II, 1960;
Buczkowski K., Dawne szkło artystyczne w Polsce, Kraków
1958;
Karpowicz M., Uwagi o aplikacjach na obrazy i roli sreber w
dawnej Rzeczypospolitej, Rocznik Historii Sztuki, t. VI, 1987;
Markowsky B., Europäische Seidengewebe des 13.-18.
Jahrhunderts, Köln 1976;
O rzemiośle artystycznym w Polsce, Warszawa 1976.
Samek J., Res-imagines. Ze studiów nad rzemiosłem
artystycznym czasów nowożytnych w Polsce (lata 1600-1800),
Rocznik Historii Sztuki, t. VIII, 1970;
Samek J., Polskie rzemiosło artystyczne. Czasy nowożytne,
Warszawa 1984;
Samek J., Polskie złotnictwo, Ossolineum 1988;
Seling H., Die Kunst der Augsburger Goldschmiede 15291868, Műnchen 1980;
Świat ze srebra. Złotnictwo augsburskie od XVI do XIX wieku
w zbiorach polskich. Wystawa w Muzeum Narodowym w
Krakowie 29 kwietnia – 1 sierpnia 2004, Kraków 2005.
przedmiot
Nazwa kierunku
Nazwa przedmiotu
Rok studiów
Semestr studiów
Kod przedmiotu
Typ studiów
Język kształcenia
wybieralny)
Sposób realizacji
Wymagania wstępne
Historia Sztuki
Proseminarium z historii sztuki nowożytnej
II
3-4
Stacjonarne
Polski
Wybieralny
Dr hab. Ryszard Szmydki
Ćwiczenia
Brak
60
Konwersatorium z zakresu metodologii historii M. 1
sztuki nowożytnej oraz zasad konstrukcji pracy
naukowej
Prezentacja fragmentów przygotowanych prac M. 2
proseminaryjnych połączona z dyskusja na forum
grupy
Ćwiczenia doskonalące umiejętność opisu i analizy M. 3
formalnej
Omawianie wybranych tekstów z zakresu M. 4
metodologii sztuki nowożytnej
Cele
Student zdobywa wiedzę na temat współczesnej metodologii
stosowanej w historii sztuki nowożytnej, poznaje zasady
konstrukcji pracy naukowej, zaznajamia się z zasadami zapisu
bibliograficznego oraz z pracą z tekstami źródłowymi.
Ponadto kształtuje umiejętność opisu i analizy dzieła sztuki, a
także nabywa umiejętność przygotowywania wystąpień
ustnych i pisemnych.
Forma i warunki zaliczenia, metody 1) Regularne uczęszczanie na zajęcia (dopuszczalne są dwie
nieusprawiedliwione nieobecności).
2) Złożenie pracy proseminaryjnej i jej przyjęcie przez
promotora. Postępy w pisaniu pracy będę sprawdzane w
trakcie referowania jej fragmentów na proseminarium i w
czasie konsultacji z prowadzącym. Wymagana jest
umiejętność
napisania
i
właściwego
zredagowania
(kompozycja, przypisy, dobór ilustracji) tekstów historycznoartystycznych (zawierających prawidłowe z punktu widzenia
faktografii i metodologii ustalenia badawcze i interpretacje) z
wykorzystaniem literatury polskiej i obcej.
Treści merytoryczne (skrócony opis Przygotowanie opracowania monograficznego na T. 1
przedmiotu)
wybrany temat
przedmiotu)
Kształtowanie
prawidłowych
umiejętności T. 2
metodologicznych
Poznawanie
terminologii
właściwej
sztuce T. 3
nowożytnej
Przygotowanie opracowania monograficznego na T. 1
uzgodniony z prowadzącym temat; jego prezentacja
na forum grupy, dyskusja i wspólna ocena.
Kształtowanie umiejętności prawidłowego opisu, T. 2
analizy formalnej i ikonologicznej dzieła sztuki
nowożytnej.
Poznawanie
terminologii
właściwej
sztuce T. 3
nowożytnej
omawiane
w dydaktyczne
sprawdzania
trakcie
zajęć,
osiągnięcia
wspomagające
założonego efektu
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
Efekty
kształcenia
zdefiniowane
dla przedmiotu
Odniesienie do
kierunkowych
efektów
kształcenia
Student potrafi
posługiwać się
podstawowymi
metodami
analizy i
interpretacji
dzieł sztuki
sztuki
nowożytnej.
Student
posługuje się
terminologią
specjalistyczną z
zakresu sztuki
średniowiecznej.
Student nabywa
umiejętność
zdobywania
wiedzy
korzystając z
bibliotek i
źródeł
internetowych.
Umie sporządzić
pracę naukową
wykorzystując
w niej
K_W07
T. 1; T. 2; T. 3
M.1, M. 3, M. 4
Ocenianie ciągłe w
toku
dyskusji
podczas zajęć.
K_W02
T. 1; T. 2; T. 3
M. 1, M. 2, M. 3
Ocenianie ciągłe w
toku dyskusji
podczas zajęć.
K_U03
T. 1; T. 2; T. 3
M. 1
Ocena
na
podstawie
pracy
proseminaryjnej.
M. 1, M. 2, M. 3
Ocena
na
podstawie
pracy
proseminaryjnej.
K_U01, K_U02, T. 1; T. 2; T. 3
K_U08
podstawowe
elementy
warsztatu
naukowego.
D’Alleva A., Metody i teorie historii sztuki, Kraków 2008;
Białostocki J., Pojęcia, problemy, metody współczesnej nauki o
sztuce, Warszawa 1976;
Białostocki J., Historia sztuki wśród nauk humanistycznych,
Wrocław 1979;
Białostocki J., Symbole i obrazy w świecie sztuki, Warszawa
1982;
Panofsky E., Ikonografia i ikonologia, w: E. Panofsky, Studia
z historii sztuki, Warszawa 1971;
Przedmiot, metodologia, zawód, red. P. Skubiszewski,
Warszawa 1973.
Dobór literatury związany jest z tematyką prac indywidualnie
przygotowywanych przez studentów.
przedmiot
Nazwa kierunku
Nazwa przedmiotu
Rok studiów
Semestr studiów
Kod przedmiotu
Typ studiów
Język kształcenia
wybieralny)
Sposób realizacji
Wymagania wstępne
Cele
Zajęcia fakultatywne - Sztuka na Śląsku w XIV wieku
I-V
1
Stacjonarne
Polski
Wybieralny
Ks. dr hab. Dariusz Tabor CR
Wiedza i umiejętności z zakresu historii sztuki , jakie zostały
zdobyte na poprzednich latach studiów
30
Wykład
z
wykorzystaniem
prezentacji M. 1
multimedialnej
Wykład konwersatoryjny, dialogiczny
M. 2
Celem wykładu jest uzyskanie pogłębionej szczegółowej
wiedzy o sztuce XIV wieku w jednej dzielnicy historycznej –
Śląsku. Wykład ma na celu ukazanie złożoności kultury
artystycznej, wielorakości treści ideowych oraz ukazania
podłoża, kulturowego, politycznego i religijnego sztuki
śląskiej tego czasu..
Formą zaliczenia jest kolokwium ustne
Forma i warunki zaliczenia, metody
Treści merytoryczne (skrócony opis Tło historyczne, społeczne, polityczne i religijne
przedmiotu)
sztuki śląskiej XIV stulecia
Sztuka miast i architektura kościołów
Sztuka Piastów śląskich
Sztuka książki
Sztuka kościołów – kolegiackich, klasztornych,
wiejskich
-podziały polityczne Śląska, księstwa i ich
przedmiotu)
przechodzenie pod władanie czeskie
-kościół na Sasku i jego rola
-społeczeństwo Śląska
-podstawowe wyznaczniki kultury regionu
-urbanistyka miast
-kościoły wysp odrzańskich na początku wieku
-wielkie bazyliki miejskie
-nagrobki Piastów śląskich]\
-fundacje religijne i kulturowe
- Kodeks Lubiński i kult św. Jadwigi w kręgu
T. 1
T. 2
T. 3
T. 4
T. 5
T. 1
T. 2
T. 3
Efekty
kształcenia
zdefiniowane
dla przedmiotu
Odniesienie do
kierunkowych
efektów
kształcenia
Student posiada
ogólna wiedzę
na temat historii
społecznopolitycznej i
kultury
dzielnicy
śląskiej w XIV
wieku
Student posiada
szczegółową
wiedzę na temat
kultury
artystycznej w
różnorakich jej
przejawach na
Śląsku w XIV
wieku
Student zna i
rozumie
podstawowe
metody analizy i
interpretacji
dzieł sztuki
właściwe dla
czasu i epoki
Student ma
pogłębiona
umiejętność
analizy
stylistycznej i
ikonograficznej
dziel sztuki
średniowiecznej
z
uwzględnieniem
K_W05
Piastów
-podstawowe nurty w malarstwie miniaturowym
T. 4
-malarstwo ścienne
T. 5
-rzeźba architektoniczna
-snycerstwo ze szczególnym uwzględnieniem
ołtarzy szafiastych
-malarstwo tablicowe
omawiane
w dydaktyczne
sprawdzania
trakcie
zajęć,
osiągnięcia
wspomagające
założonego efektu
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
T. 1
M. 1- M.2
Kolokwium ustne
K_W04
T.2 – T. 5
M. 1- M.2
Kolokwium ustne
K_W07
T.2 – T. 5
M. 1- M.2
Kolokwium ustne
K_U02
T.2 – T. 5
M. 1- M.2
Kolokwium ustne
warunków czasu
(XIV stulecie)
oraz przestrzeni
(Śląsk)
Student potrafi
K_U04, K_U05
stosować
różnorodne
metody
interpretacji
treściowej dziel
sztuki i stosuje
je do
interpretacji
sztuki XIV
stulecia na
Śląsku
Student posiada K_U04, K_U05
umiejętność
łączenia
konkretnych
dzieł i grup dzieł
sztuki z
wydarzeniami
politycznymi,
nurtami
religijnymi oraz
zjawiskami
kultury oraz
potrafi
zastosować te
związki do
interpretacji
treściowej dziel
sztuki
T.2 – T. 5
M. 1- M.2
Kolokwium ustne
T.2 – T. 5
M. 1- M.2
Kolokwium ustne
Kutzner M., Zlat M., Śląsk. W: Architektura gotycka w Polsce/
pod red. T. Mroczko i M. Arszyńskiego.*. -Warszawa, 1995,
s.125-154;
Karłowska-Kamzowa A., malarstwo ścienne na Śląsku W:
Malarstwo tablicowe na Śląsku. W: Malarstwo gotyckie w
Polsce: * Synteza/ pod red. A. S. Labudy i K. Secomskiej.Warszawa 2004, s. 69-92;
Kębłowski J., Pomniki Piastów śląskich w dobie
średniowiecza. -Wrocław warszawa Kraków Gdańsk, 1979
D. Tabor, Malarstwo książkowe na Śląsku. w XIV wieku.
Kraków, 2008;
Miodońska B., Śląskie malarstwo książkowe. W: Malarstwo
gotyckie w Polsce: *Synteza/ pod red. A. S. Labudy i K.
Secomskiej.-Warszawa 2004, s. 377-412;
Śląsk – perła w koronie czeskiej: historia kultura sztuka/ pod
red. M. kapustki, V. Vlnasa . -Praha 2000;
Śląsk – perła w koronie czeskiej: historia kultura sztuka: trzy
okresy w relacjach artystycznych Śląska i Czech/ pod red. A.
Niedzielenki i V. Vlnasa.- Praha 2006;
Ziomecka A., Malarstwo tablicowe na Śląsku. W: Malarstwo
gotyckie w Polsce: * Synteza/ pod red. A. S. Labudy i K.
Secomskiej.- Warszawa 2004, s.215-249.
Czapliński M., Kaszuba E., G. Wąs, R. Żerelik, Historia
Śląska.- Wrocław, 2002;
Dolny Śląsk: monografia historyczna/ pod red. W.
Wrzesińskiego.- Wrocław, 2006 Mandziuk J., Historia
Kościoła Katolickiego na Śląsku: średniowiecze. T. 1, część 1
(do roku 1407). – Wyd. 2.- Warszawa 2010;
Z dziejów sztuki śląskiej pod red. Z. Świechowskiego.Warszawa 1978.
przedmiot
Nazwa kierunku
Nazwa przedmiotu
Rok studiów
Semestr studiów
Kod przedmiotu
Typ studiów
Język kształcenia
wybieralny)
Sposób realizacji
Wymagania wstępne
Historia Sztuki
Seminarium licencjackie z historii sztuki średniowiecznej
III
5-6
Stacjonarne
Polski
Wybieralny
Dr hab. Andrzej Włodarek, prof. UPJPII
Seminarium
Brak
60
Wykład
M. 1
M. 2
Zajęcia terenowe,
M. 3
Referowanie przez studentów fragmentów prac i M. 4
dyskusja nad tymi tekstami
Konsultacje odnośnie poprawności merytorycznej i M. 5
warsztatowej prac.
Cele
Doskonalenie umiejętności pisania prac z wykorzystaniem
poprawnego warsztatu naukowego, przestrzegania reguł
metodologii, krytycznej oceny źródeł, samodzielnego
formułowania wniosków. Student rozwija umiejętność analizy
i interpretacji dzieła sztuki oraz merytorycznej wypowiedzi w
formie pisemnej i ustnej.
Zaliczenie bez oceny na podstawie obecności i aktywności na
Forma i warunki zaliczenia, metody zajęciach oraz prezentacji fragmentów pracy licencjackiej na
odpowiednim poziomie merytorycznym i warsztatowym
Treści merytoryczne (skrócony opis Wybór tematu pracy licencjackiej
T. 1
przedmiotu)
Metodologia pracy
T. 2
Teksty źródłowe
T. 3
Analiza procesu powstawania pracy
T. 4
Korekta pracy licencjackiej
T. 5
Omówienie problematyki badawczej związanej z T. 1
przedmiotu)
zaaprobowanymi przez prowadzącego tematami.
Zapoznanie z metodologią badawczą i zasadami T. 2
redagowania prac.
Praca nad tekstami źródłowymi i ich krytyka.
T. 3
Referowanie
kolejnych
fragmentów
prac T. 4
licencjackich i dyskusja nad nimi.
Przygotowanie pracy licencjackiej
T. 5
Efekty
Odniesienie do
kształcenia
zdefiniowane
dla przedmiotu
kierunkowych
efektów
kształcenia
omawiane
w dydaktyczne
trakcie
zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
sprawdzania
osiągnięcia
założonego efektu
Student potrafi
poprawnie
posługiwać się
aparatem
naukowym
historyka sztuki
i wykorzystać
umiejętności
nabyte w trakcie
studiów
Student posiada
wiedzę na temat
współczesnych
metod
badawczych
Student potrafi
analizować i
interpretować
teksty źródłowe
K_W02,
K_W07,
K_W10,
K_U04, K_K04
T. 1- T. 5
M. 1 – M. 5
Obecność
aktywność
zajęciach,
licencjacka
i
na
praca
K_W06
T. 2
M. 1 – M. 5
Obecność
aktywność
zajęciach,
licencjacka
i
na
praca
K_U01
T. 1- T. 5
M. 1 – M. 5
Obecność
aktywność
zajęciach,
licencjacka
i
na
praca
T. 1- T. 5
M. 1 – M. 5
Obecność
aktywność
zajęciach,
licencjacka
i
na
praca
T. 1- T. 5
M. 1 – M. 5
Obecność
aktywność
zajęciach,
licencjacka
i
na
praca
Student nabywa K_U03, K_U04
umiejętności
przygotowania
wystąpień
ustnych i
pisemnych
interpretować…
Student nabywa K_W03,
umiejętności
K_W05, K_U01
przeprowadzeni
a samodzielnie
analizy i
krytycznej
oceny wybranej
problematyki
Architektura gotycka w Polsce, red. T. Mroczko, M. Arszyński,
vol. 1-3, Warszawa 1995;
Dobrowolski T., Sztuka Krakowa, Kraków 1978;
Gadomski J., Gotyckie malarstwo tablicowe Małopolski 14201470, Warszawa 1981;
Gadomski J, Gotyckie malarstwo tablicowe Małopolski 1460-
1500, Warszawa 1988;
Gadomski J., Gotyckie malarstwo tablicowe Małopolski 15001540, Warszawa –Kraków 1995;
Horzela D., Późnogotycka rzeźba drewniana w Małopolsce
około 1440-1477, Kraków 2012;
Malarstwo gotyckie w Polsce, red. A.S. Labuda, K. Secomska,
T. 1-3, Warszawa 2004;
Sztuka przedromańska i romańska w Polska, red. M. Walicki,
vol.1-2, Warszawa 1971;
Walanus W., Późnogotycka rzeźba drewniana w Małopolsce
1490-1540, Kraków 2006.
Olszewski A.M., Pierwowzory graficzne późnogotyckiej sztuki
małopolskiej, Ossolineum 1975;
Późny gotyk. Studia nad sztuką przełomu średniowiecza i
czasów nowych, red. Szczęsny Dettloff, Warszawa 1965;
Sztuka i ideologia XIII wieku, red. P. Skubiszewski, Warszawa
1974;
Sztuka i ideologia XIV wieku, red. P. Skubiszewski, Warszawa
1975;
Sztuka i ideologia XV wieku, red. P. Skubiszewski, Warszawa
1978;
Sztuka około 1400, red. T. Hrankowska, T. 1-2, Warszawa
1996.
Sztuka około 1500. Materiały z Sesji SHS, Warszawa 1997;
Walczak M., Rzeźba architektoniczna w Małopolsce za czasów
Kazimierza Wielkiego, Kraków 2006.
Oraz literatura szczegółowa uzależniona od tematu pracy lic.
przedmiot
Nazwa kierunku
Nazwa przedmiotu
Rok studiów
Semestr studiów
Kod przedmiotu
Typ studiów
Język kształcenia
wybieralny)
Sposób realizacji
Wymagania wstępne
Historia Sztuki
Seminarium magisterskie z historii sztuki średniowiecznej
I-II SUM
1-4
Stacjonarne
Polski
Wybieralny
Seminarium
Brak
120
Wykład
M. 1
M. 2
Zajęcia terenowe,
M. 3
Konsultacje
M. 4
Referowanie przez studentów fragmentów prac M. 5
magisterskich
Cele
Praktyczne wykorzystanie przez studentów umiejętności
nabytych w trakcie studiów i ich doskonalenie w trakcie
przygotowania i napisania pracy magisterskiej
Aktywny udział w zajęciach, przygotowanie i referowanie
Forma i warunki zaliczenia, metody kolejnych rozdziałów pracy magisterskiej, opracowanie w
formie referatu lub prezentacji multimedialnej wybranego
zagadnienia.
Treści merytoryczne (skrócony opis Wybór tematu pracy magisterskiej
T. 1
przedmiotu)
Metodologia pracy magisterskiej
T. 2
Literatura
T. 3
Opis i analiza dzieła sztuki
T. 4
Praca ze źródłami
T. 5
Przygotowanie referatów
T. 6
Referowanie kolejnych etapów pisanych prac
T. 7
Omówienie problematyki badawczej związanej z T. 1
przedmiotu)
wybranymi tematami
Zapoznanie z metodologią badawczą i zasadami T. 2
redagowania prac
Doskonalenie umiejętności korzystania z literatury i T. 3
przekazów źródłowych oraz ich krytycznej
interpretacji
Doskonalenie umiejętności opisu, analizy i T. 4
interpretacji dzieła sztuki
Praca nad łacińskimi tekstami źródłowymi
T. 5
Przygotowanie referatów na wybrany temat
T. 6
Referowanie kolejnych rozdziałów pracy
T. 7
omawiane
w dydaktyczne
sprawdzania
trakcie
zajęć,
osiągnięcia
wspomagające
założonego efektu
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
Efekty
kształcenia
zdefiniowane
dla przedmiotu
Odniesienie do
kierunkowych
efektów
kształcenia
Student potrafi
posługiwać się
aparatem
naukowym
historyka sztuki
i wykorzystać
umiejętności
nabyte w trakcie
studiów
Student posiada
wiedzę na temat
współczesnych
metod
badawczych
K_W07,
K_W10,
K_U04, K_K04
T.1 –T. 7
M. 1 – M. 5
Aktywny udział w
zajęciach,
przygotowanie
referatów
i
referowanie
kolejnych
rozdziałów pracy
magisterskiej
K_W06
T.1 –T. 7
M. 1 – M. 5
Student potrafi
K_W02,
krytycznie
K_W03,
ustosunkować
K_W05, K_U01
się do określonej
problematyki
badawczej
T.1 –T. 7
M. 1 – M. 5
Aktywny udział w
zajęciach,
przygotowanie
referatów
i
referowanie
kolejnych
rozdziałów pracy
magisterskiej
Aktywny udział w
zajęciach,
przygotowanie
referatów
i
referowanie
kolejnych
rozdziałów pracy
magisterskiej
Student potrafi
samodzielnie
przygotować
wystąpienia
ustne i pisemne
T.1 –T. 7
M. 1 – M. 5
K_U03, K_U04
Aktywny udział w
zajęciach,
przygotowanie
referatów
i
referowanie
kolejnych
rozdziałów pracy
magisterskiej
Architektura gotycka w Polsce, red. T. Mroczko, M. Arszyński,
vol. 1-3, Warszawa 1995;
Dobrowolski T., Sztuka Krakowa, Kraków 1978;
Gadomski J., Gotyckie malarstwo tablicowe Małopolski 14201470, Warszawa 1981;
Gadomski J, Gotyckie malarstwo tablicowe Małopolski 14601500, Warszawa 1988;
Gadomski J., Gotyckie malarstwo tablicowe Małopolski 15001540, Warszawa –Kraków 1995;
Horzela D., Późnogotycka rzeźba drewniana w Małopolsce
około 1440-1477, Kraków 2012;
Malarstwo gotyckie w Polsce, red. A.S. Labuda, K. Secomska,
T. 1-3, Warszawa 2004;
Sztuka przedromańska i romańska w Polska, red. M. Walicki,
vol.1-2, Warszawa 1971;
Walanus W., Późnogotycka rzeźba drewniana w Małopolsce
1490-1540, Kraków 2006.
Olszewski A.M., Pierwowzory graficzne późnogotyckiej sztuki
małopolskiej, Ossolineum 1975;
Późny gotyk. Studia nad sztuką przełomu średniowiecza i
czasów nowych, red. S. Dettloff, Warszawa 1965;
Sztuka i ideologia XIII wieku, red. P. Skubiszewski, Warszawa
1974;
Sztuka i ideologia XIV wieku, red. P. Skubiszewski, Warszawa
1975;
Sztuka i ideologia XV wieku, red. P. Skubiszewski, Warszawa
1978;
Sztuka około 1400, red. T. Hrankowska, T. 1-2, Warszawa
1996.
Sztuka około 1500. Materiały z Sesji SHS, Warszawa 1997;
Walczak M., Rzeźba architektoniczna w Małopolsce za czasów
Kazimierza Wielkiego, Kraków 2006.
Oraz literatura szczegółowa uzależniona od wybranego tematu
pracy magisterskiej
przedmiot
Nazwa kierunku
Nazwa przedmiotu
Rok studiów
Semestr studiów
Kod przedmiotu
Typ studiów
Język kształcenia
wybieralny)
Sposób realizacji
Wymagania wstępne
Cele
Historia Sztuki i Ochrona Dóbr Kultury
Zajęcia fakultatywne - Kanonicy regularni i mendykanci w
średniowiecznej Polsce
I-V
1
Stacjonarne
Polski
Wybieralny
Brak
30
Wykład
M. 1
M. 2
Zapoznanie z dziejami i wkładem w kulturę polską klasztorów
zakonów kanonickich i mendykanckich w średniowieczu.
Pogłębienie wiedzy z historii, historii Kościoła oraz
ikonografii.
Test zaliczeniowy
Forma i warunki zaliczenia, metody
Treści merytoryczne (skrócony opis Zakonodawcy i ich reguły zakonne
przedmiotu)
Żywoty świętych zakonników i ich ikonografia.
Zakony kanonickie
Zakony mendykanckie
Habity, godła i dewizy zakonne
Omówienie żyjących w średniowieczu wybranych
przedmiotu)
zakonodawców i ich reguły zakonne
Żywoty świętych (m.in. Augustyn, Norbert,
Dominik, Jacek, Franciszek, Antoni) i ich
ikonografia.
Zakony kanonickie:
- kanonicy regularni laterańscy
- premonstratensi
- duchach
- bożogrobcy
Zakony mendykanckie:
- dominikanie
- franciszkanie
- paulini
T. 1
T. 2
T. 3
T. 4
T. 1
T. 2
T. 3
T. 4
Efekty
kształcenia
zdefiniowane
dla przedmiotu
Odniesienie do
kierunkowych
efektów
kształcenia
Student zna i
K_W02
identyfikuje
rodzaje
zakonów
funkcjonujące
na ziemiach
polskich w
średniowieczu.
Student zna
K_W07
wkład
poszczególnych
zakonów w
kulturę polski
średniowiecznej.
Student potrafi
K_W07
na podstawie
analizy
ikonograficznej
rozpoznać
świętych
przedstawicieli
poszczególnych
zakonów
Student zna
K_W07
najważniejsze
reguły zakonne i
procesy
fundacyjne
klasztorów
różnych
zakonów
Przedstawienie habitów, godeł i dewiz zakonnych
T. 5
omawiane
w dydaktyczne
sprawdzania
trakcie
zajęć,
osiągnięcia
wspomagające
założonego efektu
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
T. 1 – T. 10
M. 1 – M. 2
Obecność
na
wykładach i test
sprawdzający
znajomość
tematyki
T. 1 – T. 10
M. 1 – M. 2
Obecność
na
wykładach i test
sprawdzający
znajomość
tematyki
T. 1 – T. 10
M. 1 – M. 2
Obecność
na
wykładach i test
sprawdzający
znajomość
tematyki
T. 1 – T. 10
M. 1 – M. 2
Obecność
na
wykładach i test
sprawdzający
znajomość
tematyki
Barącz S., Rys dziejów Zakonu Kaznodziejskiego w Polsce,
Lwów 1861;
Bożogrobcy w Polsce, Miechów-Warszawa 1999;
Brudziński A., Kanonicy regularni od pokuty na ziemiach
polskich, Kraków 2003;
Grychowski M., Marecki J., Zakony w Polsce, Warszawa
2009;
Kłoczowski, t. I-II, Warszawa 1975; H. Uth, Szkic historycznobiograficzny Zakonu Augustiańskiego w Polsce, Kraków 1930;
Łatak K., Kanonicy Regularni Laterańscy na Kazimierzu w
Krakowie, Ełk 1999;
Łużyniecka E., Architektura klasztorów cysterskich, Wrocław
2002;
Monasticon cisterciense Poloniae, t. I-II, Poznań 1999;
Studia nad historią dominikanów w Polsce (1222-1972), red.
J. Wyczawski H. (red.), Klasztory bernardyńskie w Polsce,
Kalwaria Zebrzydowska 1985;
Zakony franciszkańskie w Polsce, red. J. Kłoczowski, t. I:
Franciszkanie w Polsce średniowiecznej, Lublin 1983.

SYLABUS UPJPII 2013/2014 Nazwa jednostki prowadzącej

Transkrypt

Podobne dokumenty

Ń FORMY ZALICZE E Z Zo

Wyniki zaliczenia z przedmiotu Psychologia Rozwojowa dr Adrian

Wytyczne do projektu z przedmiotu Metody i narzędzia realizacji

technologia potraw

Tworzenie ustnych i pisemnych prezentacji

Prawo Ochrony Konkurencji A

MK_21_11_6_2 Retoryka wystąpień publicznych

Przedmiot: Elementy prawa gospodarczego Kod: Kierunek

warunkowe zaliczenie roku

SIODMIAK_Terapia Zajeciowa_psych rozwojowa_2015