IdzIemy razem

Idziemy razem
PREZENT DLA CIEBIE
Kiedy poznałam młodych z Ruchu Focolari, razem z nimi zaczęłam
wierzyć w inne społeczeństwo, o nowych relacjach. Początkowy
entuzjazm jednak uruchomił męczącą mnie myśl: byłoby hipokryzją
zaangażować się w ten projekt, podczas gdy w rodzinie, od wielu
lat, nie odzywałam się do mojego ojca. Jednak na Boże Narodzenie
i na urodziny zawsze sprawiałam mu prezent, który on przyjmował
bez słów. Tym razem natomiast, w dniu jego urodzin, postanowiłam
nie wybierać łatwiejszej drogi, zwyczajnie kupując mu coś. Wieczorem, po powrocie z pracy, spotkałam go w ogrodzie. Podejmując jeden z największych wysiłków w moim życiu, odezwałam się
do niego. Było to jakby ktoś inny do niego mówił, nie poznawałam
sama siebie: „Pewnie zauważyłeś, że tym razem nie kupiłam ci prezentu – powiedziałam. – Chciałabym ja sama być prezentem dla
ciebie. Chciałabym, żebyśmy na nowo się zaprzyjaźnili. Jeśli chcesz,
dziś wieczorem możemy razem gdzieś wyjść”. Tata zaniemówił. Był
to początek czegoś nowego między nami.
Geraldine, Irlandia
z włoskiego tłumaczyła: Katarzyna Wasiutyńska
4 Niedziela ADWENTU
21 grudnia 2014
Czytania: 2
Sm 7,1–5.8b-12.14a.16 / Rz 16,25–27 /
/ Łk 1,26–38
Niech Mi się stanie według twego słowa
W tę ostatnią niedzielę Adwentu liturgia uprzedza znaczenie Narodzenia Jezusa: Bóg chce zamieszkać pośród ludzi. „Kamieniami”,
z których budowane jest mieszkanie Boga-z-nami są ci wszyscy,
którzy umieją powiedzieć Bogu tak, zaczynając od Maryi i Józefa, aż po ogół wierzących. Świat jest powołany do stania się
w ten sposób mieszkaniem Boga, domem, w którym Bóg może
mieszkać. Dlatego dzisiejsza Ewangelia po raz kolejny proponuje
nam zwiastowanie Maryi. Bóg wypełnia swoją obietnicę i wkracza
w historię, aby przemienić ją od środka.
W spotkaniu anioła z Maryją nie mamy opanować pewnego pojęcia (że Jezus jest Mesjaszem), ale przebyć pewną historię, aby rozpoznać w niej obecność Boga. Każdy etap otwiera nowy odcinek
drogi; przy każdym spotkaniu Pan prosi, by szukać Go dalej. Wiara
Maryi jest wiarą kobiety, która słucha słowa Bożego i staje się Jego
mieszkaniem. Do tego jesteśmy powołani także my: poddani prymatowi słowa Bożego, przynależący do Pana, posłuszni Jemu.
z włoskiego tłumaczyła: Katarzyna Wasiutyńska
Życie, które staje się słowem
(Łk 1,38)
Słowo, które staje się życiem