Adwent przyjscie

PRZYJŚCIE HISTORYCZNE
Oczekujemy pamiątki Narodzin (25 grudnia) i Objawienia (6 stycznia) Jezusa Chrystusa,
Kościół święty przez 4 niedziele przypomina przygotowanie narodu wybranego na przyjście
Zbawiciela. Mamy wczuć się w gorące pragnienia, które przenikają cały Stary Testament.
Adwentowe, teksty liturgiczne w większości zaczerpnięte są z proroka Izajasza.
W najtragiczniejszych chwilach narodu wybranego wzywał on do ufnego zdania się na Boga
i zapewniał, że nadejdzie oczekiwany Mesjasz, zbawi swój lud i rozciągnie swe panowanie
na całą ziemię. Izajasz z taką dokładnością szkicuje dzieło Zbawiciela, że księgę jego nazywa
się często «piątą ewangelią».
Tajemnica Wcielenia dokonała się w łonie Niepokalanej Dziewicy Maryi.
Aby przygotować godne mieszkanie swemu Synowi, Bóg, obdarzył Ją pełnią łaski, a Maryja
wiernie z tą łaską współdziałała. Jest Ona obrazem Kościoła, który z tęsknotą oczekuje
Oblubieńca i z radością Go przyjmuje.
Liturgia adwentowa często wspomina przeżycia Matki Bożej związane ze zdarzeniami
poprzedzającymi Boże Narodzenie. W Jej Bazylice Adwent się rozpoczyna i kończy.
W Polsce wczesnym rankiem odprawia się Mszę wotywną o Matce Bożej, która powtarza
teksty ze środy Suchych Dni Adwentu. Maryja, wierna służebnica Pańska, nosząca pod
sercem Boga-Człowieka i obcująca z. Nim w modlitwie, jest wzorem przygotowania katolika
na nadchodzące święta.
W Adwencie gotujemy się również na obchód Objawienia Pańskiego. Dlatego często
słyszymy głos Przesłańca Chrystusowego, św. Jana Chrzciciela, który przygotowywał naród
Wybrany na publiczne wystąpienie Chrystusa Pana i stwierdził Jego mesjańską godność.
PRZYJŚCIE MISTYCZNE
Wprawdzie dzieło Odkupienia już się dokonało, lecz każde nowe pokolenie ludzkie musi
sobie przyswoić jego owoce. Zdajemy sobie sprawę, jak wielka część ludzkości nie słyszała
jeszcze Dobrej Nowiny. Sami również odczuwamy potrzebę wyzwolenia od błędów
i grzechów. Oczekujemy nawiedzenia Bożego przez łaskę dla siebie i dla naszych czasów.
Często powtarzane w liturgii adwentowej wezwanie «Przyjdź» jest wyrazem aktualnych
tęsknot Kościoła. .
Bóg udziela nam łaski w miarę naszego przygotowania. Mamy gotować drogę Panu przez
skupienie i modlitwę. Dlatego w Adwencie Kościół nakazuje wstrzymywanie się od zabaw
i wzywa do pokuty, tj. odwrócenia się od zła, i czynienia dobra.
PRZYJŚCIE OSTATECZNE
Rozwój Królestwa Bożego odbywa się równolegle z rozwojem dzieła Odkupienia,
zaczyna Się z narodzeniem Chrystusa w stajence betlejemskiej, rozkwita w życiu Kościoła,
kończy się Sądem Ostatecznym u schyłku wieków. Powtórne przyjście Chrystusa Pana będzie
objawieniem Jego chwały i ostatecznym ugruntowaniem Jego Królestwa. Wtedy to Chrystus
zbierze swoich wybranych ze wszystkich stron świata i wprowadzi ich do Królestwa swego
Ojca. Całe dzieje Kościoła są przygotowaniem na to przyjście. Rozpoczynając nowy rok
kościelny szczególnie żywo uświadamiamy sobie prawdę, że jesteśmy członkami Kościoła
pielgrzymującego i gotujemy się również na ostateczne przyjście Zbawiciela.
Od czasów Bolesława Wstydliwego królowie polscy i przedstawiciele sześciu stanów
składali w pierwszą niedzielę Adwentu świecę ze słowami: «gotów jestem na przyjście Pana».
Siedem świec, które płoną na ołtarzu w Czasie Mszy Rorate, przypomina ten zwyczaj
i wzywa także nas do gotowości.