Luty 2014
Transkrypt
Luty 2014
MIESIĘCZNIK INFORMACYJNO-EDUKACYJNY PRZEDSZKOLA NR 208 10.02.2014 r. Nr 6/99/2014 W tym numerze: O pracy metodą projektu w grupie VII. Korowe ( mózgowe) uszkodzenie wzroku – CVI. Grupa III, VI i VII w ZSS nr 100 Bal karnawałowy. O pracy metodą projektu w grupie VII W tym roku szkolnym grupa VII pracuje w oparciu o metodę projektu. Wybór tematu badawczego oparty jest na podstawie zainteresowań naszych dzieci. W ubiegłym miesiącu przerabialiśmy temat o Samochodach. Realizacja planu tworzonego w oparciu o metodę projektu podzielona jest na trzy etapy. W pierwszej fazie przygotowaliśmy siatkę wiedzy związaną z wybranym zagadnieniem, którą rozpisaliśmy na dużym arkuszu papieru. Chłopcy najpierw wykazali się własną wiedzą dotyczącą, w tym przypadku, pojazdów. Potem zapisali pytania dotyczące tego, czego chcieliby się jeszcze dowiedzieć na temat samochodów. Następnie utworzyli kolekcję aut, wykonywali zdjęcia tej kolekcji, rysowali samochody z natury oraz wycinali zdjęcia aut z gazet i czasopism. Ponadto oglądali auta w albumach, czasopismach motoryzacyjnych oraz w Internecie. Druga faza projektu polegała na aktywności badawczej dzieci wynikającej z pytań stawianych przez nie. Chłopcy na tym etapie oglądali i poznawali różne rodzaje i marki samochodów, w tym także samochody uprzywilejowane. Uczyli się również numerów telefonów alarmowych i tworzyli historyjki obrazkowe związane z funkcją samochodów ratowniczych. Efektem przejścia tego etapu były prace plastyczne dzieci: rysunki samochodów, kolorowanki wg obserwacji dzieci, wycinanki i lepione przez dzieci modele oraz karty ćwiczeń związanych m. in. z rysowaniem po śladzie. Dzieci przeprowadziły również ankietę na terenie całego przedszkola, zadając pracownikom pytania odnośnie posiadanego auta, jego koloru oraz marki i samodzielnie dokonały stosownych obliczeń. Chłopcy nauczyli się także dwóch tematycznych piosenek: Być kierowcą oraz Jedzie auto. W trzeciej fazie projektu dzieci podsumowały zdobytą wiedzę. Utworzyły wspólną teczkę projektu, w której są zebrane wszystkie prace, siatka wiedzy i zdjęcia. Chłopcy z grupy VII chętnie biorą udział w zajęciach prowadzonych metodą projektu. Ostatni zrealizowany temat, który powstał na bazie zainteresowań chłopców, tak przypadł im do gustu, że nadal chętnie sięgają po samochody i materiały, które zgromadzili w ubiegłym miesiącu. Opracowała: mgr Dorota Kowalczyk PRZEDSZKOLE SPECJALNE NR 208 UL. DZIELNA 1A 00 – 162 WARSZAWA tel/fax. 22 831 39 23 www.przedszkole208.edu.pl [email protected] Gazetkę redagują zamiennie: Marta Perekitko, Ewa Dębińska-Dzidek , .współpracują wszyscy nauczyciele. KALENDARIUM: 14.02. - Dzień Zakochanych /Walentynki/ 17.02. - Dzień Kota 27.02. – Tłusty czwartek 04.03. - Ostatki Życzenia Urodzinowe W lutym urodziny obchodzą: Julia z gr. II Paweł z gr. III Oliwia z gr. VI Naszym Jubilatom życzymy dużo zdrówka i radości. 1 KOROWE ( MÓZGOWE) USZKODZENIE WZROKU – CVI Często stajemy przed zagadką wynikającą z dziwnych zachowań wzrokowych dzieci niepełnosprawnych. Raz wydaje się nam, że te dzieci widzą, a za chwilę nie obserwujemy u nich żadnych reakcji na zabawki, osoby, zjawiska. Jak to więc jest? Czy te dzieci widzą, czy nie widzą, a może udają, że nie widzą? Opisane dziwne zachowania związane są z zaburzeniem CVI, czyli korowym ( czasami zamiennie stosowane pojęcie - mózgowym) uszkodzeniem wzroku. CVI to zaburzenie przetwarzania informacji wzrokowych w mózgu, gdzie badanie wzroku nie wykazuje zazwyczaj żadnych nieprawidłowości w budowie narządu wzroku ( gałce ocznej i nerwie wzrokowym), ale mimo to dziecko nie wydaje się widzieć tak, jak powinno. Inaczej można powiedzieć, że system wzrokowy znajdujący się w mózgu ma problem z interpretacją tego, co widzą oczy. Termin „korowe uszkodzenie wzroku” sugeruje, że przyczyną niepełnosprawności wzrokowej jest uszkodzenie kory wzrokowej. Jednak rzadko uszkodzona jest tylko sama kora wzrokowa. Można również spotkać się z przypadkami uszkodzeń w obrębie drogi wzrokowej lub z współwystępującymi zaburzeniami okoruchowymi, zezem, podwójnym widzeniem ( diplopia), zaburzeniami ruchowymi. Korowe uszkodzenie wzroku jest najczęstszą przyczyną niepełnosprawności wzrokowej stwierdzaną w USA u małych dzieci. W Polsce na razie nie przeprowadzono szerokich badań tego zjawiska. Przyczynami korowego uszkodzenia wzroku są zazwyczaj: urazy mózgu, urazy głowy, zakażenia (np. zapalenie opon mózgowordzeniowych, toksoplazmoza) krwawienia do mózgu, niedotlenienia, wady budowy mózgu. W 2005 r. dr Roman opisała 10 charakterystycznych cech zachowań wzrokowych, które występują na skutek uszkodzenia tych struktur mózgu ( płatów potylicznych i/lub drogi wzrokowej), które odpowiadają za sprawne widzenie: złożoność (trudności z patrzeniem na złożone bodźce wzrokowe, np. kostki manipulacyjne), nowość (trudności z patrzeniem na nowe bodźce wzrokowe), preferencje kolorystyczne (wybieranie ulubionego koloru), wpatrywanie się w światło/spojrzenia bezcelowe ( jakby w przestrzeń, „przez” osobę), preferencje dotyczące pola widzenia (patrzenie w centralnej lub obwodowej części pola widzenia), różnice w odruchach wzrokowych (odruch źreniczny, lalki, obronny), opóźniona reakcja na to, co się widzi, trudności z patrzeniem na oddalone przedmioty, ruch (bodźce wzrokowe powinny być w ruchu, by przyciągnąć uwagę wzrokową), prawidłowe wyniki badania wzroku. Wg powyższych informacji można opisać typowe dla dzieci z CVI zachowania wzrokowe: zmienne widzenie, czyli wcześniej dziecko może zauważać przedmioty, osoby, a potem może nastąpić całkowity brak uwagi wzrokowej, unikanie kontaktu wzrokowego, krótki czas spontanicznego patrzenia, trudność w patrzeniu na nowy przedmiot/zabawkę, trudność w utrzymaniu spojrzenia na przedmiocie podczas sięgania po niego, jak również podczas zabawy i manipulowania nim, zaburzona orientacja przestrzenna i poczucie głębi ( patrzenie przestrzenne), co może być przyczyną niezauważania schodów, krawężników i innych zmian wysokości podłoża. Wśród dzieci z korowym uszkodzeniem wzroku jest jeszcze taka grupa, która ma trudności z rozpoznawaniem twarzy. Niektóre dzieci widzą twarz, wiedzą, co to jest, ale nie potrafią rozpoznać, tylko na podstawie informacji wzrokowych, czyja to jest twarz, bowiem do jej rozpoznania potrzebna jest bardzo szczegółowa analiza wzrokowa. Twarz często wprowadza osobę z CVI w zakłopotanie, ponieważ ma dużo elementów wewnętrznych ( oczy, nos, usta) i ciągle się zmienia. Nakładany jest na nią makijaż, robione są różne fryzury, pojawiają się nakrycia głowy, kolczyki, okulary. Do tego należy dodać mimikę i poruszanie ustami. Twarz dostarcza też dodatkowe informacje: słuchowe i zapachowe. Inna grupa osób z korowym uszkodzeniem wzroku może rozpoznawać ludzi i konkretne przedmioty, a także ich zdjęcia, natomiast nie potrafi zrozumieć wzrokowych informacji symbolicznych rysunków konturowych, pisma. Dość powszechnym problemem jest to, że wiele dzieci z diagnozą korowego uszkodzenia wzroku sięgając po przedmiot, zwykle odwraca głowę w przeciwną stronę. Jedna z hipotez mówi, że dzieci odwracają głowę, żeby przy sięganiu wykorzystać obwodowe pole widzenia( czyli to, co widzimy po lewej, prawej stronie oraz z góry lub dołu). Inni twierdzą, że odwracanie wzroku, związane jest z brakiem rozumienia przez dzieci tego, co robią ich dłonie. W tym przypadku należy umożliwić im „patrzenie za pomocą rąk”. Dla wielu dzieci z korowym uszkodzeniem wzroku wyciągnięcie ręki i aktywny udział w czynnościach może być bardzo trudnym doświadczeniem. Świat bowiem wydaje im się chaotyczny i nieprzyjazny. Dzieci z CVI lubią mieć wokół siebie ład i porządek. Często też zwracają dużą uwagę na bodźce słuchowe napływające z otoczenia, ale trzeba zaznaczyć, że zainteresowanie dziecka danym dźwiękiem nie oznacza jednocześnie tego, że rozumie ono, co dany dźwięk oznacza. Co więcej, przetwarzanie bodźców słuchowych może przeszkadzać nie tylko w patrzeniu, ale też w działalności ruchowej. Takie trudności określa się jako zaburzenia integracji wzrokowo-słuchowej lub słuchoworuchowej. W przypadku tych dzieci należy ograniczyć liczbę słów, które wypowiadamy, kiedy wykonują one jakieś trudne zadania. Trzeba więc wiedzieć, kiedy warto mówić, a kiedy należy milczeć. U wielu dzieci z korowym uszkodzeniem wzroku mogą występować również trudności związane z rozumieniem mowy, nazewnictwem. Należy więc konsekwentnie, w taki sam sposób, nazywać przedmioty i ludzi. Trzeba także pamiętać, że nie wszystkie dzieci z CVI przejawiają takie same problemy, czy zachowania. To zależy to od tego, jak rozległe i poważne jest uszkodzenie mózgu, w którym okresie rozwoju nastąpiło uszkodzenie, jakie doświadczenia udało się zdobyć dziecku przed chorobą, czy ma jakieś inne ograniczenia, jakie przyjmuje lekarstwa i jaką ma motywację. Niektóre dzieci z korowym uszkodzeniem wzroku nie wykazują żadnych zauważalnych reakcji wzrokowych, inne reagują na bodźce od czasu do czasu, podczas gdy jeszcze inne dysponują dość dużymi możliwościami wzrokowymi. 2 Terapia prowadzona z dziećmi z korowym uszkodzeniem wzroku często bywa skuteczna. Podstawą jest przemyślany dobór pomocy dydaktycznych, stymulacja z bardzo bliskiej odległości od oczu i wyeliminowanie chaosu w otoczeniu. W skutek tego pojawia się rozwój wcześniej nieobserwowanych zachowań wzrokowych i opanowywanie nowych umiejętności. Zawsze jednak należy liczyć się z tym, że pewne bodźce, czy sytuacje wciąż mogą sprawiać tym dzieciom kłopoty. U niektórych dzieci świadomość wzrokowa wzrasta dzięki wykorzystaniu podświetlanych zabawek w ciemnym pomieszczeniu, podświetlanego stolika/ blatu, wyraźnych wzorów geometrycznych, jaskrawych kolorów i zabawek dźwiękowych. Podświetlany stolik (Light Box) ma biały, mleczny blat, który oświetlany jest od spodu i w ten sposób tworzy kontrastowe tło dla kolorowych, przeźroczystych i matowych przedmiotów. W ciemnym pomieszczeniu podświetlany stolik doskonale kieruje uwagę wzrokową dziecka na rozmaite materiały, którymi może bawić się na blacie. Bardzo przydatny jest też czarny, składany przenośny ekran. Czarne tło ogranicza rozpraszające bodźce wzrokowe i kieruje uwagę dziecka na pojedyncze przedmioty, które można umieszczać na ekranie za pomocą samoprzylepnych rzepów. Warto wypróbować też wszystko, co się błyszczy i odbija światło lub jest w ruchu, który stanowi dla dzieci silny bodziec do patrzenia, czyli: wiatraczki, folia aluminiowa, lampki i łańcuchy choinkowe, koraliki oraz jaskrawe pompony, sprężynki, świąteczne girlandy, koc ratunkowy (folia termiczna, która błyszczy i odbija światło). W przypadku wielu dzieci dobrze sprawdzi się świecąca różdżka, kula czy latarka, która powoli zmienia kolory. dziecko jest uprzedzane o wykonywanych czynnościach i potrafi je potem przewidzieć, ma porządek i ład wokół siebie, przekazywane są mu informacje “czego” ma szukać i “gdzie” patrzeć, przeprowadza się przed nim demonstrację ruchową czynności, które ma wykonać, podczas wykonywania przez dziecko trudnych zadań unika się komentarza słownego, ogranicza liczbę wypowiadanych słów, nazywa się czynności, które właśnie są wykonywane, emocje oraz stale, w ten sam sposób nazywa się przedmioty i osoby, dziecko może trzymać blisko twarzy dany przedmiot/ zabawkę, patrzy na jeden przedmiot, a nie na grupę przedmiotów, podczas prezentacji kilku przedmiotów zachowany jest pomiędzy nimi dość spory odstęp, wykorzystywane są kolory podczas poznawania przedmiotów i kształtów, przedmioty prezentowane są na jednolitym, kontrastowym tle, pierwsze prezentowane przedmioty są proste w swojej budowie, nie posiadają szczegółów wewnętrznych, prezentowane przedmioty są wprawiane w ruch, np. wolno przesuwane przed oczami lub potrząsane, do pokazywanych przedmiotów dołącza się dźwięk, ale nie na początku terapii, zmiany i nowe doświadczenia wprowadzane są stopniowo, przedmioty, kanty mebli lub szlaki komunikacyjne oklejane są kolorową taśmą izolacyjną ( najlepiej w ulubionym kolorze dziecka). UWAGA: Wiele rzeczy, które stosuje się w terapii dzieci z CVI nie są tradycyjnymi zabawkami! Dlatego trzeba bardzo pilnować dziecka podczas każdej aktywności, zwłaszcza, jeśli lubi brać rzeczy do buzi lub je gryźć. Przedmiotów świecących, które pulsują lub zmieniają kolory w szybkim tempie nie należy używać w przypadku dzieci, u których występują lub występowały napady drgawek. Opracowała: Elżbieta Gołoś Podsumowując: dziecko z CVI zaczyna lepiej funkcjonować i wykorzystywać wzrok, kiedy: znajduje się w znajomym otoczeniu i używa znanych sobie przedmiotów, zajęcia zaczynają się zawsze od tej samej czynności, Bibliografia: Julie Smith, Korowe uszkodzenie wzroku. Artykuł ze strony internetowej: http://www.pzn.org.pl Walkiewicz-Krutak M. (2009), Funkcjonowanie wzrokowe małych dzieci słabo widzących, Warszawa, APS. ś Grupa III, VI i VII w odwiedzinach w Zespole Szkół Specjalnych nr 100 Już od kilku lat, corocznie, zapraszani jesteśmy do obejrzenia w styczniu Jasełek przygotowanych przez zaprzyjaźniony z nami Zespół Szkół Specjalnych nr 100 przy ul. Czarnieckiego. W tym roku szkolnym Jasełka nosiły tytuł: „Do szopy”. Przedstawienie przygotowane przez uczniów szkoły, jak co roku, było na najwyższym poziomie. Atmosfera na przedstawieniu była niezapomniana. Dzieci z naszego przedszkola nagrodziły aktorów gromkimi brawami. Dziękujemy! Opracowała: mgr Marta Perekitko 3 Walentynki BAL KARNAWAŁO WY Karnawał to radosny czas dla dorosłych i dzieci. W środowy, deszczowy i pochmurny poranek sala gimnastyczna w naszym przedszkolu zamieniła się w dyskotekowy parkiet. Z głośników popłynęły przeboje muzyki disco, a na deski sali wkroczyły wszystkie dzieci z naszego przedszkola. Dzieci i Panie miały przygotowane wspaniałe, błyszczące i szalone stroje. W miłym nastroju i przy znanych piosenkach tańczyliśmy i bawiliśmy się w korowodach, grupach i w parach. Podczas trwania zabawy odbyły się ciekawe konkursy: prezentacja przygotowanych przez poszczególne grupy tańca do piosenek disco, zbieranie disco piłeczek, czy wspólne układanie napisu „Pięknie was witamy, do zabawy zapraszamy”. Punktem kulminacyjnym Balu był wybór Króla-Królowej Parkietu. Ale wśród tylu wspaniałych przebrań i znakomitych tancerzy nie można było wskazać faworyta, więc osoby prowadzące Bal zdecydowały, że każda z grup otrzyma dyplom Króla Parkietu. I tak też się stało. Na koniec strzeliły serpentyny, a wszyscy brawurowo odtańczyli najbardziej obecnie znaną i śpiewaną piosenkę „Będzie zabawa! Będzie się działo! I znowu nocy będzie mało. Będzie głośno, będzie radośnie. Znów przetańczymy razem całą noc”. Uśmiech i dobra, wspólna zabawa przedszkolaków były dla nas znakiem, że Bal był bardzo udany. Wielkie podziękowania należą się nauczycielkom z grupy II – p. Natalii i p. Bogusi, które zadbały o piękną dekorację oraz przygotowały scenariusz zabawy i tak ją poprowadziły, aby każdy uczestnik czuł się w tym wyjątkowym dniu wesoło i radośnie. , Opracowały: mgr Natalia Krywanis mgr Marta Perekitko Święto Zakochanych przypada oczywiście 14 lutego. Nazwa święta pochodzi od św. Walentego, którego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest również tego dnia. Choć Walentynki są różnie spostrzegane przez każdego z nas, my namawiamy do tego, aby był on dniem radosnym oraz wyjątkowym dla nas i dla osób, które darzymy sympatią i gorącym uczuciem. Przez żołądek do serca, czyli kruche ciastka lukrem zdobione 12 dag masła 2 łyżki cukru kryształu kilka kropel aromatu waniliowego 15 dag mąki pszennej 1 całe jajo lukier: 1 białko, 25 dag cukru pudru, łyżeczka soku z cytryny barwniki, wykałaczka REKRUTACJA NA NOWY ROK SZKOLNY 2014/2015 Rekrutacja do naszego przedszkola na rok szkolny 2014/2015 będzie odbywała się w dniach 05-26.03.2014 roku. Uwaga: rekrutacja do przedszkola specjalnego nie odbywa się drogą elektroniczną! Rodzice/opiekunowie prawni dzieci, które już uczęszczają do naszej placówki będą składali w dniach 05-11.03.2014 roku: „Potwierdzenie woli kontynuowania przez dziecko edukacji przedszkolnej w kolejnym roku szkolnym”. Deklaracje będą do pobrania na naszej stronie internetowej lub u wychowawców grup. 4