Monitoring mediów

www.kultura.wp.pl
2009-08-15
ATLAS WYOBRAŻONEGO
. .,WWW.KULTURA.WP.PL (2009-08-15)
http://kultura.wp.pl/title,Atlas-wyobrazonego,wid,11376645,wydarzenie.html
Wystawa monograficzna Jadwigi Maziarskiej CENTRUM SZTUKI WSPÓŁCZESNEJ ZAMEK UJAZDOWSKI ul.
Jazdów 2, 00-467 Warszawa www.csw.art.pl Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski informuje,
że wystawa: Jadwiga Maziarska ATLAS WYOBRAŻONEGO będzie czynna dłużej, czyli do 16 sierpnia
(niedziela) 2009 Udział specjalny: Zofia Kulik i Józef Robakowski Kurator: Barbara Piwowarska Aranżacja
wystawy: Józef Robakowski Wystawa czynna do 9.08 Wystawa monograficzna Jadwigi Maziarskiej
(1913-2003), której niez
Atlas wyobrażonego
Wystawa monograficzna Jadwigi Maziarskiej CENTRUM SZTUKI WSPÓŁCZESNEJ ZAMEK UJAZDOWSKI ul.
Jazdów 2, 00-467 Warszawa www.csw.art.pl Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski informuje,
że wystawa: Jadwiga Maziarska ATLAS WYOBRAŻONEGO będzie czynna dłużej, czyli do 16 sierpnia
(niedziela) 2009 Udział specjalny: Zofia Kulik i Józef Robakowski Kurator: Barbara Piwowarska Aranżacja
wystawy: Józef Robakowski Wystawa czynna do 9.08 Wystawa monograficzna Jadwigi Maziarskiej
(1913-2003), której niezwykle różnorodna malarsko-rzeźbiarska i strukturalna twórczość, łącząca
doświadczenia przedwojennej Grupy Krakowskiej i świadomość widzenia bliską Strzemińskiemu, stanowi
bezprecedensowy fenomen i domaga się przewartościowań.
Maziarska - wybitna prekursorka i przedstawicielka malarstwa materii w Polsce i na świecie - eksponowała
materię malarską samą w sobie, również w formie kolażowej inkorporacji gotowych materiałów oraz
materiałów niemalarskich w obręb płaszczyzny płótna, takich jak: wosk, tynk, żwir, drewno, worek. Wycinki,
reprodukcje z czasopism, podręczników i albumów zbierane przez artystkę służyły jako projekty do obrazów
i form przestrzennych od lat 40. do 90. stanowiąc swoisty atlas świata widzialnego i niewidzialnego.
Struktura wystawy odwołuje się do idei atlasu i kolekcjonowania oraz kondycji artysty nowoczesnego jako
naukowca, bricoleura i inżyniera. Jest próbą rekonstrukcji muzeum wyobraźni i fotograficznego
zapośredniczenia w twórczości artystki.
Jadwiga Maziarska studiowała na Wydziale Prawa i Nauk Społecznych Uniwersytetu im. Stefana Batorego
w Wilnie i na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie (równocześnie z Erną Rosenstein i Tadeuszem Kantorem).
W 1957 została członkiem-założycielem II Grupy Krakowskiej. Współpracowała w Galerie Stadler i Galerie
Louise Leiris w Paryżu. Brała udział w wielu wystawach w Polsce i zagranicą. Poza malarstwem tworzyła
kolaże, reliefy, aplikacje, formy przestrzenne i rzeźby. W 2001 otrzymała Nagrodę im. Jana Cybisa.
Wystawie towarzyszy interwencja dwóch wybitnych artystów współczesnych - Zofii Kulik i Józefa
Robakowskiego (którzy przygotowali na nią specjalne prace - komentarze do twórczości Maziarskiej) oraz
obszerny katalog z tekstami Andrzeja Turowskiego, Agaty Bielik-Robson, Andrzeja Ledera, Anny Markowskiej
i Doroty Jareckiej.
www.kultura.wp.pl
2009-08-15
Każdy jest archontem własnego lub cudzego archiwum. Obrazy napierają. Dopadają nas, ale i przez nas są
dopadane. Ukazują się nagle i znikają. Czy są realne czy wyobrażone? Z wielu fragmentów formują
konstelacje, z których w końcu wyłaniają się zbiory - kolekcje - dzieła. Wyobraźmy sobie twórczość Jadwigi
Maziarskiej jako Atlas Wyobrażonego . Składa się on z różnorodnych rytmów i formacji: wycinków, kolaży,
fotoszkiców, obrazów, reliefów, tworów, obiektów, rzeźb, aplikacji, mikro i makrostruktur, kształtów,
kadrów. To my go układamy, umieszczamy w polu widzenia, wywołujemy. Czy "wyobrażone" coś
dokumentuje? Czy coś pamięta, przypomina lub przepowiada? Pokusa bycia archontem jest wielka,
zwłaszcza że stawką jest przekład: uchwycenie dynamiki ruchu pomiędzy wyobrażeniowym (imaginaire) i
symbolicznym (symbolique). Przypomina to proces wywoływania taśmy filmowej, oglądanie filmu - kadr za
kadrem.
Najciekawsze wydarza się pomiędzy warstwami wyobrażonego. W przypadku Maziarskiej istnieje ono na
dwóch poziomach: fotograficznego szkicu i obrazu olejnego zacierającego swe źródło. Właśnie tam dokonuje
się próba wizualizacji tego, co niewyrażalne, co poza językiem. Maziarska zbierała wycinki prasowe, zdjęcia.
Przez szereg lat pozostawały niewidoczne, choć wszystkie prace od lat 40. miały w nich swój początek.
Wystawa i towarzyszący jej katalog proponują pracę nad tak rozumianym archiwum - nad twórczością
Maziarskiej, która w niezwykły sposób dotyka jego samozwrotnej struktury - relacji wyobraźni, pamięci i
interpretacji. Dwa panele Zofii Kulik "50% Kulik, 50% Maziarska " (2009) stanowią komentarz do
przedstawionej tu propozycji pracy pamięci - "pracy atlasu". W swoim ogromnym archiwalnym zbiorze
(systematycznym projekcie - "dziele życia") Kulik przechowuje także i takie gazetowe wycinki, których nigdy
nie pokazała, nie użyła, które są elementami "niegotowymi", nie wciągniętymi w rejestr. Swoimi strukturami
i kadrami przypominają "ścinki" Maziarskiej, pochodzą z tych samych, dostępnych w PRL-u czasopism. Zostały
skopiowane, pomieszane i rozmieszczone. Kulik po raz pierwszy wyszła z własnego archiwum do cudzego,
a ścinki Maziarskiej zostały po raz pierwszy ułożone. Nie wiadomo jednak, który wycinek pochodzi ze zbiorów
w Łomiankach, a który z ulicy Mikołajskiej w Krakowie. Łączy je tajemna relacja, zacieranie śladu. Ułożone
w podobnie otwartą strukturę jak tablice-kolaże-dokumentacje KwieKulik, pokazują fragment
nieistniejącego, symulowanego archiwum. Józef Robakowski, zaprzyjaźniony z Maziarską w latach 90.,
"wywołał" świat artystki na dwóch poziomach: swojego filmu i aranżacji ekspozycji. Występując tu w roli
artysty-archonta, udokumentował kadr za kadrem ścinek za ścinkiem, tworząc "archiwum filmowe"
poświęcone Maziarskiej, a zarazem grupując i układając jej prace w czterech salach.
Barbara Piwowarska
Partnerzy projektu: Urząd Miasta Sosnowca, Galeria Piekary, Fundacja Okularnicy im. Agnieszki Osieckiej,
Urząd Miasta Krakowa, Nowy Teatr, Antalis
Patronat medialny: Gazeta Wyborcza, Aktivist, Exklusiv, Artinfo.pl, Sztuka.pl