O bobrach z Mierzei Wiślanej w TVP Gdańsk

Pomorski Zespół Parków Krajobrazowych
O bobrach z Mierzei Wiślanej w TVP Gdańsk
Rezerwat „Mewia Łacha” istnieje od 1991 r. Obejmuje stosunkowo młody stożek ujściowy Wisły Przekop, który
powstał w 1985 roku. Procesy akumulacji materiału piaszczystego, nanoszonego zarówno z nurtem rzeki jak i
prądami morskimi doprowadziły do wytworzenia w tym rejonie siedlisk, które upodobały sobie liczne ptaki
związane z wybrzeżami morskimi. Od wielu lat notowane są tu kolonie lęgowe rzadkich gatunków rybitw. Swoje
miejsca lęgowe, odpoczynku i żerowania mają tu liczne ptaki siewkowate i blaszkodziobe. W skład rezerwatu
wchodzą również wynurzające się okresowo u ujścia Wisły piaszczyste ławice, przez co jest to jedyny rezerwat
nie mający stałej powierzchni. Obok awifauny cennym atutem rezerwatu jest krajobraz oraz bogata szata roślinna,
z licznymi gatunkami chronionymi i rzadkimi. Na teren rezerwatu nie wolno wchodzić od 1 kwietnia do 15 sierpnia
z uwagi na okres lęgowy ptaków, które swoje gniazda budują bezpośrednio na plaży w ledwo zauważalnych
dołkach, które łatwo można zniszczyć wraz z lęgami. Ponadto ptaki żerują często na styku lądu i fal morskich,
zatem spacerując po plaży uniemożliwiamy im dostęp do źródła pokarmu. Z uwagi na duże zainteresowanie
rezerwatem w okresie sezonu turystycznego Park Krajobrazowy „Mierzeja Wiślana” przygotował ścieżkę
dydaktyczną, która umożliwia zapoznanie się z walorami obiektu.
Jednym z mieszkańców rezerwatu „Mewia Łacha” jest bóbr europejski, który ma tutaj dogodne warunki
bytowania. O tym, że bobry występują licznie na Żuławach Wiślanych i sąsiadującej z nimi Mierzei Wiślanej,
świadczą charakterystyczne ścięte drzewa, liczne żeremia, nory w pobliżu rzek. Samego bobra trudno dostrzec w
jego naturalnym środowisku, czasami jednak pojawia się na plaży w pobliżu rezerwatu czym niejednokrotnie
budzi zdziwienie i domysły na temat przynależności systematycznej. Bobry upodobały sobie środowisko w
bezpośrednim sąsiedztwie cieków wodnych. Najczęściej zajmują brzegi rzek i jezior, bagna i wyrobiska potorfowe
i pożwirowe. Spotykane są również nad ciekami z wolno płynącą wodą, dużymi rzekami, a nawet potokami
górskimi. Te roślinożerne ssaki szczególnie chętnie osiedlają się w miejscach gdzie dominują zespoły
szuwarowe, turzycowe i zaroślowe zajęte przez krzewiaste wierzby i brzozy, a w zbiorowiskach leśnych brzozy i
olsze. Doskonałe warunki znalazły w rejonie ujścia Wisły Przekop, na obrzeżach Jeziora Mikoszewskiego i w
rejonie śródleśnych jeziorek na terenie wspomnianego rezerwatu.
Przystosowując i przekształcając najbliższe otoczenie na potrzeby własnego bezpieczeństwa oraz w związku ze
wzrostem liczebności stały się gatunkiem konfliktowym. Z punktu widzenia gospodarki człowieka obecność
bobrów w danym środowisku powoduje w nim negatywne skutki, do których należą przede wszystkim zalewanie
terenów rolniczo użytkowanych i drzewostanów, ścinanie i ogryzanie drzew w lasach, zadrzewieniach i sadach,
Na Żuławach Wiślanych szczególnie niepożądane działania bobrów to niszczenie wałów przeciwpowodziowych,
spowalnianie spływu wód w rowach melioracyjnych, przez co wzrasta zagrożenia powodzią. Jednak z punktu
widzenia przyrody obecność bobrów niesie wiele korzyści do których należy m.in. zwiększenie bioróżnorodności
poprzez tworzenie małej retencji wody i przyrost powierzchni mokradeł, zwiększanie poziomu wód gruntowych na
dużych obszarach co zapobiega stepowieniu. Ponadto okresowe rozlewiska bobrowe wpływają korzystnie na
strukturę i żyzność gleb. Do ważnych aspektów należy również renaturalizacja strefy brzegowej poprzez
odtwarzanie płycizn oraz wydłużanie strefy ekotonowej – kontaktu wody z lądem.
strona 1/2
strona 2/2
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)