Niezawodność

Niezawodność
Niezawodność jest taką cechą systemu
komputerowego, która powoduje, że
możemy mieć uzasadnione zaufanie do
jego usług.
Niezawodność
Dostępność
Pewność
Atrybuty
Utrzymywalność
Łatwość użytkowania
Bezpieczeństwo
- Poufność
- Integralność
Niezawodność
• dostępność – gotowość do użycia;
• gotowość (reliability) – ciągłość serwisu;
• utrzymywalność – zdolność do przechodzenia
napraw i rozwijania;
• bezpieczeństwo – brak szkodliwych konsekwencji
dla otoczenia;
• poufność – ochrona informacji przed
nieautoryzowanym dostępem;
• integralność – brak niedozwolonych zmian
informacji;
Niezawodność
• Dostępność systemu jest miarą jego gotowości
do użycia. Dostępność jest mierzona jako granica
prawdopodobieństwa, że system funkcjonuje
prawidłowo w określonym czasie t przy t
zmierzającym do nieskończoności. Jest to tzw.
dostępność stanu ustalonego w systemie.
MTTF

MTTF  MTTR
• gdzie MTTF – średni czas do awarii (mean time to
failure), a MTTR to średni czas naprawy (mean
time to repair).
Niezawodność
Pewność systemu jest miarą jego zdolności do
nieprzerwanego poprawnego działania w
pewnym przedziale czasowym. Może być ona
mierzona jako średni czas pomiędzy awariami
(MTTF).
Niezawodność
„Utrzymywalność systemu jest jego zdolnością do
poddawania się naprawom i ewolucji. Jest to cecha
trudniejsza do precyzyjnego zmierzenia, niż dwie
poprzednie. Ilościową miarą utrzymywalności może być
MTTR, ale to nie wszystko, biorąc pod uwagę
komplikacje nieodłącznie związane z naprawą. Niektóre
systemy są utrzymywane przez użytkownika, niektóre
przez producenta, a istnieją też takie, które
utrzymywane są w pewnej mierze przez obie strony”.
Niezawodność
Łatwość użytkowania - stanowi "zespół
właściwości odnoszących się do wysiłku
niezbędnego do użytkowania i do indywidualnej
oceny tego użytkowania przez określony jawnie
lub domniemany zbiór użytkowników". Z
własnością tą łączą się pojęcia takie jak łatwość
zrozumienia, łatwość szkolenia i łatwość
eksploatacji
Niezawodność
Bezpieczeństwo - z punktu widzenia
niezawodności, bezpieczeństwo to brak
destrukcyjnych
konsekwencji
dla
otoczenia. Leveson definiuje je jako
wolność od wypadków i strat. Prowadzi
to do binarnej miary bezpieczeństwa:
system jest bezpieczny albo nie.
Niezawodność
Czynniki osłabiające
Wady
Błędy
Awarie
Niezawodność
Awaria
jest stanem systemu, w którym jego
zachowanie jest odmienne od zamierzonego.
Zauważmy, że definiujemy awarię pod względem
zamierzenia, a nie pod względem specyfikacji. System
może ulegać awariom na wiele różnych sposobów.
Formy (tryby) awarii systemu mogą być luźno
zgrupowane w trzy kategorie:
•awarie domeny,
•postrzeganie przez użytkownika,
•konsekwencje dla otoczenia.
Niezawodność
Awarie dziedziny obejmują awarie wartości i
awarie czasowe. Awaria wartości następuje, gdy
wynik działania systemu jest nieprawidłowy w
sensie logicznym. Awaria czasowa następuje, jeśli
system dostarcza swoich usług zbyt wcześnie
albo zbyt późno.
Niezawodność
Awaria zatrzymująca – system nie dostarcza żadnych
usług użytkownikowi (skrajna forma awarii czasowej).
Systemy fail-stop – posiadają wyłącznie awarie
zatrzymujące.
Systemy fail-silent – systemy nie generujące wyników
po awarii.
Niezawodność
Postrzeganie awarii
Awaria konsystentna - wszyscy
użytkownicy systemu zauważają awarię
w ten sam sposób.
Awaria
niekonsystentna
niektórzy
użytkownicy systemu zauważają awarię
inaczej niż inni.
Niezawodność
Konsekwencje dla otoczenia
Awarie łagodne
Awarie katastrofalne
System fail-safe – system, który może się
jedynie zawiesić w łagodny sposób.
Niezawodność
Błąd – stan systemu, który po pewnym
czasie prowadzi do awarii, jeżeli nie
zostanie
odpowiednio
wcześnie
naprawiony.
Niezawodność
Błędy są funkcją trzech głównych
czynników:
• redundancji w systemie,
•aktywności systemu (błąd może odejść
zanim spowoduje uszkodzenia),
•akceptowalne zachowanie postrzegane
przez użytkownika (np. w transmisji
danych
„akceptowalna
stopa
błędów”).
Niezawodność
Wada może być zdefiniowana jako hipotetyczna
przyczyna błędu.
Wady można klasyfikować w pięciu głównych
kategoriach: przyczyna, natura, faza tworzenia, granice i
trwałość.
KOMPATYBILNOŚĆ ELEKTROMAGNETYCZNA
(EMC)
Zdolność ”urządzenia” do właściwego działania w
swoim
środowisku
elektromagnetycznym
bez
wytwarzania zaburzeń elektromagnetycznych, które są
niedopuszczalne dla jakiegokolwiek elementu tego
środowiska.
Dyrektywa kompatybilności elektromagnetycznej
2004/108/WE dotyczy urządzeń, które zawierają
czynne elementy elektryczne i elektroniczne.