Ćwiczenie 2b – Edycja grafiki we Edycja grafiki wektorowej

Ćwiczenie 2b – Edycja grafiki we Edycja grafiki wektorowej

PWSW TI
Ćwiczenie 2b – Edycja grafiki wektorowej
Grafika obiektowa (wektorowa)
Innym standardem graficznym operują programy oparte na obiektowym traktowaniu elementów rysunku.
W aplikacjach wykorzystujących technikę obiektową (zwaną też wektorową) informacje o elementach (obiektach)
gromadzone są w pamięci w postaci zestawu parametrów opisujących dany obiekt. Są to na przykład atrybuty takie
jak: typ obiektu, pozycja, współrzędne punktów węzłowych, kąty nachylenia, grubość, kolor i typ linii konturu,
kolory wypełnienia dla obiektów 2-wymiarowych,
wymiarowych, współczynniki równań krzywej itp. Algorytmy tworzące gotowy
rysunek „sięgają” do biblioteki obiektów i na podstawie aktualnych atrybutów wykonują procedurę rysującą. Edycja
(modyfikacja) rysunku polega na wskazaniu w dowolnym momencie obiektu (grupy obiektów) i dokonaniu zmiany
atrybutów. Po każdorazowej modyfikacji atrybutu rysunek jest odświeżany na ekranie.
ekran Użytkownik ma zatem
dostęp do obiektów elementarnych (linie, kontury zamknięte).
Grafika obiektowa ma zastosowanie przede wszystkim do tworzenia schematów, modeli i diagramów. Możliwe
jest również tworzenie obrazów o charakterze artystycznym (nakładanie
(nakładanie obiektów w postaci „plam”), nie nadaje się
jednak do odtworzenia obrazów o dokładności fotograficznej. Bardziej zaawansowane programy (np. Corel Trace)
posiadają funkcję przetwarzania obrazów rastrowych w obiektowe, jednak takie czynności wykonywane są rzadko
r
(projektanci po skanowaniu schematów z książki lub czasopisma dokonują przetworzenia do postaci obiektowej w
celu dalszej edycji).
Grafika obiektowa w MS Office (np. MS Powerpoint lub MS Word)
Podstawy pracy w programie:
• wbudowane
udowane przyborniki (wzorniki) gotowych obiektów – Kształty,
• pobieranie kształtów
łtów z wzorników
• wskazywanie obiektów (lub grup obiektów) – kliknięcie w kształt, otaczanie myszką kilku kształtów, klikanie
z wciśniętym klawiszem SHIFT.
• możliwość rysowania dowolnych obiektów prymitywnych (Wstawianie/Kształty)
(
Kształty) – odcinek prostej, linia
krzywa, prostokąt, elipsa, strzałka, elementy schematu blokowego - z modyfikacją pozycji, kształtu, kąta
obrotu i innych atrybutów, przykładowo, wykorzystując
wyk
edycję spróbować zmodyfikować kształt krzyża do
poniższych postaci:
•
•
•
•
•
najpierw kształt podstawowy, potem zmiana atrybutów: położenie przeciąganie obiektu, rozmiar, kolor i typ
linii, domykanie konturu, wypełnienie konturów zamkniętych itp.
i
przesuwanie (zmiana pozycji) wskazanego obiektu,
usuwanie obiektu(-ów) – wskazanie i Delete,
przeciąganie "zaczepów" wyselekcjonowanego obiektu dla modyfikacji rozmiaru, przeważnie 8 "zaczepów"
dla konturów zamkniętych i dodatkowego zaczepu obrotu,
węzły (punkty) dla dowolnej krzywej (narysowanej odręcznie - Kształty/Linie/Dowolny kształt) z menu
kontekstowego – prawy przycisk myszki –Edytuj kształt, z możliwością:
o dodawania nowych punktów
o obsługa „prowadnic” dla punktów (gładkość punktu, krzywizna)
• grupowanie i rozgrupowanie obiektów
o zaznaczenie grupy
o Grupuj – z menu kontekstowego
• kolejność na "stercie" obiektów (obiekty nasunięte na siebie) – zmiana kolejności z menu kontekstowego.
• tworzenie obiektów 3D z figur płaskich – ustawianie cienia.
Narysować obrazy jak na poniższych rysunkach:
Początek
Operacje
początkowe
wszystko?
tak
nie
przetwarzanie
Koniec
2
Program MS VISIO
Podstawy pracy w programie VISIO:
• wbudowane przyborniki (wzorniki) gotowych obiektów - wybór przybornika przy starcie programu,
• pobieranie kształtów z przyborników techniką drag & drop (przenieś i upuść)
• narzędzie "strzałka" do wskazywania obiektów (lub zaznaczania grup obiektów)
• możliwość rysowania dowolnych obiektów prymitywnych (odcinek, linia krzywa, prostokąt, elipsa) z
możliwością modyfikacji pozycji, kształtu i innych atrybutów) – narzędzie Ołówek z rozwijanym oknem
kształtów,
• kolejność rysowania obiektu odwrotna jak w Paint, tam najpierw wybieraliśmy kolor, grubość linii, potem
rysowaliśmy kształt, tutaj najpierw kształt podstawowy, potem w dowolnym momencie zmiana atrybutów.
• przesuwanie (zmiana pozycji) obiektu – przeciąganie obiektu,
• usuwanie obiektu(-ów) – wskazanie i Delete,
• przeciąganie "zaczepów" wyselekcjonowanego obiektu dla modyfikacji rozmiaru, przeważnie 8 "zaczepów"
dla konturów zamkniętych
• węzły dla dowolnej krzywej do edycji jej kształtu,
• obrót – narzędzie obrotu lib zaczep obrotu,
• parametry konturu i wypełnienia – rozwijane listy podręczne lub menu Formatuj (kontur, wypełnienie, cień),
także groty strzałek i zaokrąglenia naroży w oknie formatowania linii,
• tekst w obiekcie – dwukrotny klik w obiekt – edycja parametrów czcionki (możliwa też dla wycinków),
możliwe akapity, tekst też w obiektach liniowych,
• łączniki (strzałki liniowe i powierzchniowe) – przyklejanie do Connection Points obiektu (oznaczonych
krzyżykami), o skutecznym przyklejeniu informuje czerwony zaczep,
• ustawianie wspólnych atrybutów dla grupy po uprzednim zaznaczeniu grupy obiektów (obwiednia dookoła
obiektów lub SHIFT+klikanie w obiekty)
• grupowanie i rozgrupowanie obiektów
o zaznaczenie obiektu lub grupy,
o menu Kształt – Grupuj/Rozgrupuj
• kolejność na stercie obiektów (obiekty nasunięte na siebie) – zmiana kolejności przez menu Kształt –
Przesuńna wierzch (spód, do tyłu itd.),
• praca z kilkoma przybornikami (przełączanie przez kliknięcie nagłówka okienka przybornika).
3