GłosParafialny

Transkrypt

GłosParafialny

Głos P
G³os Parafialny
1
arafialny
KWARTALNIK PARAFII EWANGELICKO-AUGSBURSKIEJ W USTRONIU
3-4/2015 (109-110)
Dziecię narodziło się nam, syn jest nam dany
i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go:
Cudowny Doradca, Bóg Mocny,
Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.
Iz 9,5
Błogosławionych Świąt Narodzenia Pańskiego
oraz Bożego prowadzenia w Nowym Roku
życzą księża i Rada Parafialna
2
G³os Parafialny
Dni Dobrej Nowiny
w Polanie
Stary Borek 2015
Tydzień Dobrej Nowin
y
w Ustroniu
obka
a-D
Wycieczka chóru Polan
G³os Parafialny
W numerze:
Adwentowe rozważanie Słowa Bożego .................................................. 4
Kartki z kalendarza ................................................................................... 6
Boże Narodzenie 2015r. ........................................................................... 8
Wigilijny wieczór w naszych domach .................................................... 9
Dni Dobrej Nowiny w Ustroniu-Polanie ............................................... 10
Tydzień Dobrej Nowiny w Ustroniu ....................................................... 11
Stary Borek 2015 ..................................................................................... 12
Pamiątka założenia i poświęcenia kościoła ap. Jakuba Starszego... 13
Dni Jakubowe .......................................................................................... 14
Wizyta Szwedów z parafii partnerskiej w Hudiksvall ......................... 14
Wycieczka PTEw do Jury Krakowsko-Częstochowskiej ......................... 15
Relacja z uroczystości odsłonięcia i poświęcenia tablicy
pamiątkowej w KL Gusen w Austrii ....................................................... 16
Spotkanie PTEw 18.11.2015 r. Katarzyna Luter (von Bora) ................ 17
Uroczystości Jubileuszowe Szkoły Ewangelickiej w Ustroniu ............ 17
Pamiątka poświęcenia kościoła ap. Mateusza w Polanie .................. 19
Dziękczynne Święto Żniw w Dobce i Polanie ....................................... 21
Dziękczynne Święto Żniw i Piknik Parafialny w Ustroniu ................... 22
Błogosławieństwo I. klasistów .............................................................. 24
Spotkanie Stowarzyszenia Kobiet Ewangelickich - 03.11.2015 r. ..... 24
119. spotkanie Emerytów - 13 październik 2015 r. ............................. 25
120. spotkanie emerytów – 10 listopad 2015 r. ................................... 25
121. spotkanie emerytów – 08. grudzień 2015 r.................................. 26
Jubileusz 50. lat pożycia małżeńskiego ............................................... 26
II Ewangelickie Mistrzostwa Polski w Bowlingu .................................. 27
Święto Niepodległości 11.11.2015 ........................................................ 28
Nabożeństwo i spotkanie dla seniorów w Ustroniu-Polanie ............. 28
Świąteczne spotkanie "Samarytanek" i szkółkowców
w Ustroniu-Polanie ................................................................................. 29
Ewangelizacja w Ustroniu-Polanie ....................................................... 29
Adwentowe wieczory biblijne w ustrońskiej parafii ........................... 29
Spotkanie świąteczne dla pracowników i wolontariuszy .................. 31
Kolęda beskidzka .................................................................................... 32
Rodzinny Adwent 2015 .......................................................................... 32
Kącik dla Dzieci - Świąteczne rozmowy zwierząt… ............................ 33
Przepisy na co dzień i od święta ............................................................ 35
Dane statystyczne ustrońskiej parafii .................................................. 35
Porządek nabożeństw ............................................................................ 36
3
4
G³os Parafialny
Adwentowe rozwAżAnie
SłowA Bożego
Nie wy mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was, abyście szli i owoc wydawali i aby owoc
wasz był trwały, by to, o cokolwiek byście prosili Ojca w
imieniu moim, dał wam. J 15,16
Każdego roku, kiedy zapalam adwentowe świece,
przypomina mi się pewien
wiersz na który kiedyś natrafiłem i od razu rodzi się
chęć podzielenia tymi słowami z innymi ludźmi, z
rodziną, przyjaciółmi, tymi
którzy tak jak ja przeżywają ten szczególny okres
w kościelnym kalendarzu.
Pozwólcie że i dziś się nim
z wami podzielę:
W adwentowym czekaniu
gdy przycichł świat cały:
uwielbiam Cię, Jezu, Panie godzien chwały.
Uwielbiam Cię: w myśli, w modlitwie
i w śpiewie.
oddaję Ci, Jezu, dziś samego siebie.
Chcę Ci przygotować w sercu swoim drogę,
bo tęsknię za tobą, mym Panem mym Bogiem.
zobacz - adwentowe płoną dla Ciebie lampiony.
Przyjdź więc Panie Jezu i bądź uwielbiony!
On idzie ku nam i z każdym dniem jest coraz bliżej.
Ale czy my jesteśmy gotowi na Jego przybycie? Jak
wygląda nasz tegoroczny Adwent? Czy teksty biblijne
ostatnich tygodni nawołujące do czujności, gotowości
i miłości Boga i bliźniego wpłynęły na nasze codzienne życie, czy wydają owoce? Czy lampy z którymi
oczekujemy przybycia naszego Zbawiciela płoną jasnym światłem?
Zachęcam, aby w tym szczególnym czasie wyciszenia, zastanowienia nad swoim życiem, nad swoją
relacją z Bogiem, odpowiedzieć sobie na najważniejsze nie tylko w Adwencie, ale w całym naszym życiu
pytanie:
Kim dla mnie jest Jezus Chrystus? Za kogo Go
uważam w moim codziennym życiu? Jakie jest Jego
miejsce w mojej codzienności? Co czyni mnie chrześcijaninem?
Dopóki nie odpowiemy sobie uczciwie na te pytania, dopóki nie określimy się jednoznacznie wobec
Jezusa Chrystusa, nasz Adwent będzie tylko pustym
słowem, a chrześcijaństwo, nic nie znaczącą etykietką,
którą sami sobie przyczepiamy.
Od odpowiedzi na to pytanie zależy to, kim jesteśmy,
jak wygląda nasze życie i jaka będzie nasza przyszłość.
Na niedawnym spotkaniu młodzieży poprosiłem o
odpowiedź na podobne trzy pytania, i zapisanie ich na
kartkach. Wydawałoby się proste pytania o podstawy
naszej wiary. I relację z Bogiem i innym człowiekiem:
Czy jestem chrześcijaninem? Kim jest chrześcijanin?
Co w minionym tygodniu zrobiłem/łam by dać się poznać jako chrześcijanin? Odpowiedź na pierwsze dwa
pytania była wręcz oczywista; tak, jestem chrześcijaninem, a przynajmniej tak mi się wydaje.
Chrześcijanin to człowiek wykonujący wolę Bożą,
starający się przestrzegać przykazań i miłujący Boga i
bliźniego, takie i podobne temu odpowiedzi padały na
drugie pytanie. Zaś problem pojawił się przy ostatnim.
Jak widzą mnie inni, czy świadomość bycia chrześcijaninem coś zmienia w moim życiu, czy jakoś się
odróżniam?
Padały odpowiedzi dot. modlitwy, uczęszczania na
spotkania młodzieży, nabożeństwa, czytanie Biblii. To
oczywiście jest bardzo ważne, nasza relacja z Bogiem
musi być codziennie utrzymywana i wzmacniana. Ale
czy to wystarczy? Jakie zadanie mam do wykonania,
jak brzmiały słowa Jezusa, dot. głoszenia ewangelii
wszędzie tam gdzie się znajdujemy: czy ktoś z mojego
otoczenia zauważył, że wierzę w Boga, czy komuś o
tym powiedziałem, czy zaprosiłem drugiego człowieka, członka rodziny, znajomego, sąsiada, aby wybrał
się ze mną dziś na nabożeństwo. Czy powiedziałem
kiedyś osobie na której mi zależy, posłuchaj idziesz
niewłaściwą drogą, to co robisz jest złe, może tego nie
zauważasz ale coraz bardziej ogarnia cię świat, zapominasz o tym co jest najważniejsze, kto powinien stać
na pierwszym miejscu.
Takie rozmowy są trudne, znamy ludzi do których,
już teraz wiemy, że żadne słowa nie docierają, już teraz możemy sobie wyobrazić ich reakcję. I nie widzimy nawet sensu poruszania z nimi takich tematów.
G³os Parafialny
Ale gdy uświadomimy sobie: Kim dla nas jest Jezus Chrystus, wtedy zobaczymy, że nie jesteśmy sami,
że On nas wspiera i będzie wspierał. Uświadomimy
sobie, że bycie chrześcijaninem to ogromna odpowiedzialność przed Bogiem i wobec innych ludzi.
I nawet jeśli nie wierzymy we własne siły, swój dar
przekonywania, to zaufajmy Bożemu działaniu, bo to
nie my, lecz Chrystus zmienia ludzi, nawet tych którzy
nie chcą dziś z nim mieć nic wspólnego.
Zatem działajmy tak, abyśmy zawsze potrafili bez
zastanowienia odpowiedzieć na pytanie, jak daję się
poznać jako chrześcijanin w codziennym życiu.
Bo Chrześcijanin to człowiek pełen miłości, chętny
do działania i wytrwały w wierze.
Przykładem takiej wytrwałości jest historia życia
pewnego Australijczyka – Nicka Vujicica, którego zaufanie Bogu, wytrwałość i zaangażowanie przyniosło
niezwykłe owoce. Nick urodził się bez rąk i bez nóg.
Obecnie jest dojrzałym, 33-letnim mężczyzną. Opowiada, że dorastając – z racji swojej niepełnosprawności – przeżywał stany depresyjne.
Ale wiara oraz wsparcie rodziców, pomogły mu w
przezwyciężeniu siebie. Nie tylko wytrwale ćwiczył,
by stać się samowystarczalnym – pod każdym względem – mężczyzną. Ale wytrwale się modlił, nie tracił
wiary w to że Bóg stworzył go w jakimś celu. Dziś
już wie, po co żyje i sam o sobie mówi, że jest „bez
rąk, bez nóg, ale i… bez ograniczeń”. Jest zapraszany w różne miejsca na całym świecie i daje radosne
świadectwo nadziei zwłaszcza tym, którzy ją utracili.
Mówi o swojej relacji z Bogiem, o tym że naszym obowiązkiem jest wytrwałość w wierze i miłość do Boga
i bliźnich. Zaufanie Bożym planom względem nas. A
nie użalanie się nad swoim losem.
I ten przykład człowieka, który z naszego, ludzkiego punktu widzenia został tak doświadczony, pokazuje
jak wiele możemy zdziałać, jeśli tylko będziemy ufać
Bogu. Kiedy będziemy patrzeć nie na to, czego nam
brakuje, lecz na to, jak wiele Bogu zawdzięczamy.
Otrzymaliśmy od naszego Pana zadanie, głosić ewangelię wszędzie tam gdzie się znajdujemy, wskazywać na
Chrystusa tym, którzy się pogubili w swoim życiu, pokazywać swoim życiem, że jesteśmy dziećmi Bożymi.
Jezus mówi: Ja was wybrałem i przeznaczyłem
was, abyście szli i owoc wydawali.
To zadanie mamy wypełniać nie tylko w ciągu 4.
tygodni Adwentu, lecz w całym naszym życiu, aż do
przyjścia Pana, który rozliczy nas ze wszystkiego co
zrobiliśmy, lub czego nie uczyniliśmy, a mieliśmy ku
temu okazję.
Czy zatem nadal wydaje się nam, że jesteśmy przygotowani na przyjście Pana Adwentu?
Skąd czerpać siły, czy nie jest tak, że przygotowanie się na przyjście Chrystusa jest ponad ludzkie możliwości?
5
Odpowiedź
brzmi:
tak, sami sobie nie poradzimy, ale jest ktoś,
dla kogo nie ma rzeczy
niemożliwych, on nas
wzmocni, jeśli tylko Go
o to z wiarą poprosimy.
Jeśli zawołamy do Niego pełni ufności, że tylko
On może nam pomóc.
Jezus jest źródłem
wiary i miłości, a my
chrześcijanie jesteśmy
naczyniami, które Bóg
przeznaczył do przenoszenia i dostarczania miłości tym, którzy są jej
spragnieni.
Może jesteśmy glinianym dzbanem, może czerpakiem, a może pięknym wazonem, ale to nie kształt czy zdobienia sprawiają, że
będziemy dobrym i użytecznym naczyniem, ale to czy
jesteśmy trwali, czy pomimo przeciwności i doświadczeń wytrwamy w wierze. Najtrwalsze naczynia - te
wykonane z metalu, ze szkła czy też ceramiczne, są
wytapiane, wypalane, czy wręcz hartowane w ogniu!
Tak też i nas doświadczenia i próby hartują, byśmy
byli wytrwali.
Jakim dziś jestem naczyniem? Trwałym, czy słabym. Pustym, pełnym, dziurawym, rozbitym, przewróconym, czystym czy zanieczyszczonym?
Jeśli jesteśmy dziś naczyniem dziurawym – Jezus
nas uszczelni; jeśli jesteśmy przewróconym dzbanem
– On nas podniesie i napełni; jeśli jesteśmy rozbici –
tylko On może nas na nowo poskładać.
Jeśli jesteśmy nieczystym dzbanem, jeśli okrywa nas
brud grzechu – On nas obmyje własną krwią. A jeśli jesteśmy naczyniem dobrym, napełnionym, to pamiętajmy, żeby Jego miłości nie trzymać tylko dla siebie.
Przychodźmy codziennie do źródła, czytajmy Słowo Boże, módlmy się.
Ale i wylewajmy ze swojego wnętrza to, co sami
otrzymaliśmy, wskazujmy drogę do Pana, pomagajmy
naszym bliźnim, przebaczajmy, módlmy się za nich.
Niech pustynia która jest wokół nas, dzięki miłości, która od Boga pochodzi i dzięki naszej pracy jako
tych, którzy ją przekazują dalej, zamienia się w piękny
ogród. Niech wszyscy poznają, że jesteśmy dziećmi
Bożymi i sami zapragną postępować tak jak my.
Nie wy mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i
przeznaczyłem was, abyście szli i owoc wydawali i aby
owoc wasz był trwały.
Bierzmy się do pracy, aby gdy nadejdzie Zbawiciel,
zastał nas czuwającymi. Amen
ks. Dariusz Lerch
G³os Parafialny
6
KartKi z Kalendarza
BÓg JeSt rAdoŚCiĄ!
ROZMYŚLANIA NA CZAS ADWENTU 2015 r.
ZEBRAŁ I SPISAŁ
KS. StAniSłAw dordA
4. niedziela w adwencie, 20 grudnia 2015
Blisko ciebie jest słowo, w ustach twoich i w sercu
twoim.
List św. Pawła do Rzymian 10,8
Tak! Wierz w Boga! Zawierz Mu, bo On wszystko
dobrze czyni. On wie, czego najbardziej potrzebujesz.
Zawierz Ojcu i nie oglądaj się na nic, ani na nikogo. Nie
musisz iść do takiego czy innego kościoła, klękać przed
czymś, ale przyjdź do Stołu Pańskiego. Jezus Chrystus
ten stół nakrył i żadna ludzka ręka na nim nic nie zrobi.
Tam, gdzie są opłatek, mąka i woda, bardziej prosto nie
można, bo taki jest Bóg, dotknie On twoich warg, usłyszysz z perspektywy dwóch tysięcy lat słowa – pewniki
– TO JEST MOJE CIAŁO! Wtedy weźmiesz w siebie
Syna Człowieczego i będziesz miał w sobie światłość.
Ona pochodzić będzie od samego Boga. Ta światłość w
tobie nie zgaśnie.
Ks. Tadeusz Terlik
Przyjście Jego rozważajmy, serca Panu otwierajmy,
by je znalazł oczyszczone i dla siebie poświęcone.
Wyjdźmyż więc naprzeciw Niemu, Panu tak miłościwemu, powitajmy Go w radości, z Nim połączmy się w
miłości.
Śpiewnik Ewangelicki
Poniedziałek, 21 grudnia 2015
Oto stoję u drzwi i kołaczę; jeśli ktoś usłyszy głos mój
i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną. Zwycięzcy pozwolę zasiąść ze mną na
moim tronie, jak i ja zwyciężyłem i zasiadłem wraz z Ojcem moim na jego tronie.
Objawienie św. Jana 3, 20-21
Pan nie na to przychodzi do nas, aby znów odejść.
Winniśmy Go zatrzymać. Pan chce być nie tylko czczonym i chwalonym, ale i miłowanym. Pan nie żąda szat
naszych, kwiatów i pieśni naszych, ale serc, nie tylko
serc rozpalonych ale i serc ostygłych smutkiem, skamieniałych nieszczęściem, zabitych grzechem. Pan chce od
ludu swego pokuty.
Ks. Dr Leopold Otto
Chwała Bogu wszechmocnemu, wielce nam litościwemu, za zesłanie Syna swego do nas z tronu najwyższego.
Chwała Ojcu wszechmocnemu, Jego Synu też miłemu, także Duchowi Świętemu, Bogu w Trójcy jedynemu.
wtoreK, 22 grudnia 2015
Według wiary waszej, niechaj wam się stanie.
Ewangelia św. Mateusza 9, 21
Twoja służba Boża w kościele, twe domowe nabożeństwo jest nasieniem, nasieniem Bożym, które nie tylko
ma być wysiane na rolę twego serca, ale ma korzenie zapuścić, kiełkować, róść i dobre przynieść owoce… Rozumna służba Boża oparta na zwiastowaniu słowa Bożego, musi cię tak przemienić i odnowić umysł twój, byś w
tygodniu następującym po nabożeństwie w kościele doświadczał zwiastowaną ci wolę Bożą, i byś według niej
pobożnie, bogobojnie i świętobliwie żył.
Ks. Dr Leopold Otto
W dowód, że nas Bóg miłuje, na dół jego Syn zstępuje, by wydźwignął nas z zginienia, z sobą przywiódł do
zbawienia.
Przyjmijże go dziś z radością, wprowadź w serce swe
z wdzięcznością, by w umyśle twym panował, łaską swą
cię udarował.
Środa, 23 grudnia 2015
Ja jestem krzewem winnym, wy jesteście latoroślami.
Kto trwa we mnie, a Ja w nim, ten wydaje wiele owocu;
bo beze mnie nic uczynić nie możecie.
Ewangelia św. Jana 15, 5
Wszystko bowiem, czym jesteście, Wasz charakter,
Wasz stan umysłowy, Wasza oświata i Wasze wychowanie, ba nawet Wasz rozwój gospodarczy, wszystko,
wszystko co macie najlepszego, czym się szczycicie, to
ma swój początek i swoje najobfitsze źródło w tym domu
Bożym, w kościele, w wierze Waszej ewangelickiej.
Ks. Franciszek Michejda
(w Bystrzycy, 24 września 1916 r.)
O wszechmogący Panie, pomóż nam z litości, złam
grzechu panowanie, przymnóż pobożności. O gościu pożądany, z nową przyjdź ochłodą i prowadź swe chrześcijan do wiecznego grodu.
czwarteK, 24 grudnia 2015
Pójdźmy zaraz aż do Betlejemu i oglądajmy to,
co się stało i co nam objawił Pan.
Ewangelia św. Łukasza 2, 15
Przeżywając na nowo zwiastowanie godowe, przeżywamy ponownie własne życie w tym, co w nim było
najpiękniejszego, najlepszego, najbardziej błogosławionego, co w nim było dobre, czyste, radosne, święte.
Nasze przeżycia i radości godowe są z biegiem lat inne
niż te dziecięce – są to radości pomarszczonych twarzy,
spracowanych rąk i obciążonych serc – ale są one zawsze przeżyciami i radościami, które nas odświeżają,
G³os Parafialny
które nam oczyszczają serca… Po co idziemy do Betlejem? Po te niewinne, dziecięce skrzydła, które nam kala
życie, a nieraz obrywa całkowicie, po godność własną,
po godność dzieci Bożych, po oczyszczenie. I tam odnajdujemy radość, szczęście, pokój, nową ufność i siły.
Błogosławione drogi, które młodych wiodą do Betlejemu, aby tam uczyć się prawdy o życiu! Bo jeśli
w młodości czasu na to nie stanie, to wiek dojrzały
nie nadrobi tej straty.
Ks. Dr Andrzej Wantuła
„Pójdźmy do Betlejem” – brzmią słowa pasterzy!
Radość, pokój – życie – w żłóbku dla cię leży;
Ojciec ci je daje w swoim Synu – świecie,
Na dziś, na rok nowy, w trzecie tysiąclecie.
Ks. Ryszard Janik
1. dzień Świąt narodzenia Pańskiego
Piątek, 25 grudnia 2015
I anioł Pański stanął przy nich, a chwała Pańska zewsząd ich oświęciła.
Ewangelia św. Łukasza 2,9
Lecz urok Bożego Narodzenia to była także „jutrznia”, nabożeństwo odprawiane w bardzo wczesnych godzinach zimowych nocy… W kościele było jasno, choć
zimno. Kościelny poustawiał świece na ławkach i wszystkie rodziny parafian, przychodząc do własnych, na stale
przydzielonych ław, zapalały swoje świece i to stopniowe rozbłyskiwanie kościoła coraz to nowymi światłami,
wydobywającymi z mroku nowe twarze, w kłębach pary
ze śpiewających ust, stanowiły urok tego nabożeństwa.
Prof. Jan Szczepański
Bóg się rodzi, moc truchleje, Pan niebiosów obnażony! Ogień krzepnie, blask ciemnieje, ma granice Nieskończony. Wzgardzony, okryty chwałą, śmiertelny Król
nad wiekami! A Słowo ciałem się stało i mieszkało między nami!
2. dzień Świąt narodzenia Pańskiego
sobota, 26 grudnia 2015
I wrócili pasterze, wielbiąc i chwaląc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli.
Ewangelia św. Łukasza 2,20
Bezbronne Dziecię Bóg nam daje, aby nad bezbronnymi panowało. Kto to zrozumie? Kto znajdzie swoje szczęście w Betlejem, małej mieścinie w judzkim
okręgu? Kto znajdzie szczęście w stajni, w żłobie Betlejemskiej groty? Kto? Kto z nas? Tylko ten, kto szczerym sercem przyjmie opowieść przekazaną nam przez
ewangelistę Łukasza… To małe dziecię Jezus objawia
się nam w godowej Ewangelii Łukasza. Czy znajdzie
„żłób” w twoim sercu? Czy i tam zajaśnieje światłość
betlejemska?
Ks. Tadeusz Terlik
7
Do szopy, hej pasterze, do szopy, bo tam cud; Syn
Boży w żłobie leży, by zbawić ludzki ród. Śpiewajcie
aniołowie, pasterze grajcie Mu, kłaniajcie się królowie i
dary złóżcie Mu.
1. niedziela Po narodzeniu Pańskim, 27 grudnia 2015
O, jak mile są przybytki twoje, Panie Zastępów!
Psalm 84, 2
Błogosławiona ciszo niedzieli! Błogosławiony dniu
święty, kiedy ustaje powszednia ludzka praca. Błogosławiona chwilo, kiedy dzwony uroczyście wezwą wiernych
na nabożeństwo!... Błogosławiona godzino przebywania
przed Panem na nabożeństwie!! Jakże są szczęśliwi ci,
co w nabożeństwie mogę brać udział! Nabożeństwo wypływa z istoty religii. Jest ono zewnętrznym wyrazem
osobistego stosunku człowieka do Boga. Człowiek przychodzi do Boga ze swoimi potrzebami, pragnieniami,
prośbami, pragnie Boga ubłagać i przebłagać, czuje potrzebę podziękowania lub uwielbienia Boga, chce ofiarami wdzięczność swoją wyrazić lub łaskę Boga zjednać.
W ten sposób powstaje nabożeństwo!
Ks. Karol Kotula
Wielbijmy Boga wiecznych chwał, że Syna nam
własnego dał! Aniołów się raduje zbór, czas łaski wieści
nam ich chór!
Poniedziałek, 28 grudnia 2015
Błogosławiony, który strzeże słów proroctwa tej księgi.
Objawienie św. Jana 22, 7
Książki codziennych rozmyślań i modlitewniki. Z
tych ksiąg, a szczególnie z Biblii czerpie wierzący chrześcijanin materiał, natchnienie, myśli, zachętę do codziennych swoich rozmyślań, bez czego nie ma prawdziwego
życia chrześcijańskiego. Celem ich jest, jak to mówi tytuł
jednej bardzo dobrej książki codziennych rozmyślań: codzienna moc dla codziennych potrzeb.
Ks. Karol Kotula
Kto zmartwychwstał, sprawił cud, aby zbawić wszystek lud? Kto pokonał śmierć i noc? I kto złamał piekieł
moc? To nasz Zbawca, Król i Pan, niech mu brzmi pochwalny psalm.
wtoreK, 29 grudnia 2015
Pan pamięta o nas, będzie błogosławił,
Będzie błogosławił tym, którzy się boją Pana,
Zarówno małym, jak i wielkim.
Psalm 115, 12-13
Co to właściwie jest błogosławieństwo Boże i czy
błogosławieństwo jest szczęściem? Otóż jest ono czymś
G³os Parafialny
8
o wiele wyższym i ważniejszym. Szczęście bowiem jest
znikome, a błogosławieństwo wieczne. Szczęście szybko mija, błogosławieństwo trwa na wieki, szczęście jest
zmienne. Błogosławieństwo jest trwałe, szczęście towarzyszy nam tylko do mogiły, błogosławieństwo jest drogą, którą idziemy do wieczności.
Ks. Adam Hławiczka
Z Bogiem bądźcie, aż się zejdziem znów! Radą swą
niech On was wodzi, jak swą trzódkę was ogrodzi. Z Bogiem bądźcie, aż się zejdziem znów. Aż się znów zejdziem znów, aż zejdziemy się u Zbawcy stóp.
Jak cicho, o jak cicho, Bóg dar ten cudowny dał. Tak
samo Bóg dziś z nieba śle błogosławieństwa swe. Nie
słyszy żadne ucho cudownych kroków tych, gdy Chrystus Pan przychodzi sam do serc, by mieszkać w nich.
Tak mówi Pan: Jak maTka Pociesza syna, Tak Ja będę
was Pocieszał.
Izajasz 66, 13
Środa, 30 grudnia 2015
Ufajcie po wsze czasy Panu, gdyż Pan jest skałą
wieczną.
Księga Izajasza 26, 4
Na progu Nowego Roku Pan Bóg ci przypomina, że
On cię w mocy Ducha Swego wyposażył, abyś „chodził
i czynił dobrze” (Dz. Ap. 10, 38) i oczekuje, że życzenie
Jego spełnisz. Czeka na ciebie twoje otoczenie, czekają
na ciebie słabi w wierze, abyś ich wzmocnił i utwierdził,
czeka na ciebie Kościół, który zwłaszcza dziś, potrzebuje nie tylko księży, ale wiernych, oddanych Jezusowi
i sprawie Jego Królestwa laików. Czeka na ciebie zbór
rodzinny, w którym pracę należy pogłębić, rozszerzyć,
ożywić… Czeka na ciebie Twój bliźni.
Ks. Tadeusz Wojak
Jezu mój drogi, chcę Ciebie gorąco miłować, Tobie
i ciało, i duszę, i ducha darować! Oczyść mnie z win!
Boży Tyś dziedzic i Syn, racz mnie dla nieba zachować!
zakończenie roku, czwartek, 31 grudnia 2015
Drogi moje utwierdź w słowie twoim.
Psalm 119, 133
Gdy przed wielkimi decyzjami będziemy spoglądać
Nań i pytać o Jego wolę, nie pozostaniemy sami i nie
będziemy tak łatwo potykać się i upadać. „Drogi moje
utwierdź w słowie twoim…” nie oznacza to, iż oczekujemy szczególnych znaków i cudów. W jaki sposób Bóg
chce nam ukazać drogę, to już nie jest nasza sprawa. Pozostawmy to jemu. Ale wsłuchajmy się w jego głos, skupiajmy się wewnętrznie, prośmy Go o światło na drogach
naszego życia. Czekajmy! I czekajmy cierpliwie, choćby
długi czas nie było odpowiedzi. Kto prawdziwie czeka –
otrzyma odpowiedź! Tak pokrzepieni idziemy w Nowy
Rok. A wówczas nie będzie się chwiać nasza noga ani
drżeć serce, bo Pan jest z tymi, którzy Go szukają.
Ks. E. Friszke
Hasło roku 2016
Boże nArodzenie 2015r.
Gdy nadeszło wypełnienie czasu, zesłał Bóg Syna swego, który się narodził z niewiasty i podlegał zakonowi,
aby wykupił tych, którzy byli pod zakonem, abyśmy usynowienia dostąpili. A ponieważ jesteście synami, przeto
Bóg zesłał Ducha Syna swego do serc waszych, wołającego: Abba, Ojcze! Tak więc już nie jesteś niewolnikiem,
lecz synem a jeśli synem, to i dziedzicem przez Boga .
List do Galacjan 2,4-7
Świat
chrześcijański
kieruje dzisiaj swe oczy na
postać narodzonego Jezusa
Chrystusa,
wspominając
narodzenie swego Zbawiciela. Czynimy to po to, aby
być uczestnikami tej wielkiej radości, jaką zwiastował anioł Pański pasterzom
na Betlejemskich polach,
mówiąc: „ nie bójcie się, bo
oto zwiastuję wam radość
wielką, która będzie udziałem wszystkiego ludu.”
Narodzenie Pana Jezusa było początkiem punktu
zwrotnego w dziejach ludzkości. Do tego czasu jedynie
proroctwa wskazywały na nadejście Zbawiciela ludzkości. Wraz z narodzeniem wypełniła się obietnica i wypełniły się proroctwa.
Patrząc na narodzenie naszego Pana, na tak wielkie
zainteresowanie nim, na miliony ludzi, których serca na
wspomnienie o nim, napełniają się radością, zadajemy
sobie pytanie, co było tak szczególnego w narodzeniu
tego dzieciątka, iż pamięć o tym wydarzeniu ciągle żyje
przez dwa tysiąclecia w umysłach tak wielu ludzi.
Jakże wielu sławnych ludzi przewinęło się przez karty
historii ludzkości, ludzi, którzy stali się dobroczyńcami
ludzkości. Wymieńmy choćby dwóch z nich. Wynalazcę
druku Guttenberga czy odkrywcę penicyliny Fleminga.
Cała ludzkość korzysta z ich wynalazków. Encyklopedie podają datę ich urodzin. Ale mimo to rocznica ich
urodzin przechodzi prawie niezauważalnie dla ludzkości.
G³os Parafialny
Jakże wielkim dobroczyńcą dla ludzkości był Zbawiciel. O ile większym od innych ludzi musiał być Jezus,
skoro pamięć o jego narodzeniu przewyższa wszystkie
inne.
Zwiastowanie anioła pasterzom pasącym trzody było
dowodem, iż dla ludzkości nastała nowa epoka. Od tego
wydarzenia świat wszedł w erę chrześcijańską. Narodzenie Jezusa było przyczyną, iż ludzkość zmieniła sposób
mierzenia czasu. Przyjęto sposób obliczania lat od roku
zerowego, czyli od czasu narodzenia się Zbawiciela. Powszechnie przyjął się sposób wskazujący na narodzenie
Pana, jako początek wielkiej nadziei dla ludzkości.
Wspominając dziś narodzenie Zbawiciela należy
mocno podkreślić, iż Pan narodził się, czyli przyszedł na
ziemię w ściśle określonym celu. Jezus narodził się, aby
oddać życie i odkupić całą ludzkość. Tę myśl potwierdza Ewangelista Marek mówiąc: „Iż Syn Człowieczy nie
przyszedł aby mu służono, ale aby służyć i oddać swe
życie na okup za wielu”. Taka była przyczyna narodzenia się Jezusa, i o tym należy przede wszystkim pamiętać
wspominając wydarzenia narodzin naszego Zbawiciela.
Bez narodzenia Jezusa nie byłaby możliwa jego śmierć
i zmartwychwstanie. Narodzenie, ukrzyżowanie i zmartwychwstanie Pana Jezusa są ze sobą ściśle powiązane.
Aby mógł On odkupić ludzkość, potrzebne było wypełnienie każdego z tych trzech elementów w życiu Jezusa.
Radując się teraz z narodzin Zbawiciela w Betlejem,
napełnieni jesteśmy nadzieją na znacznie większą radość
przewyższającą tę obecną, kiedy w przyszłości rodzaj
ludzki dozna błogosławieństwa podniesienia z grobu i będzie mógł zakosztować dobrodziejstw życia wiecznego.
Dziś, kiedy patrzymy na Dziecię Betlejemskie, widzimy nie tylko niemowlątko owinięte w pieluszki i położone w żłobie , ale widzimy też Chrystusa Pana potwierdzającego słowem i cudownym działaniem swe boskie pochodzenie i posłannictwo. Widzimy Zmartwychwstałego
Pana, który zwyciężył szatana i śmierć, a nam wszystkim
otworzył możliwość powrotu do Boga i Jego odwiecznego Królestwa. Widzimy więc całe życie Jezusa Chrystusa
na ziemi i Jego dokonanie.
To dzieło zbawienia niesie ze sobą zmianę sytuacji
człowieka. Ap. Paweł ujmuje je następująco: On „wykupił tych, którzy byli pod zakonem, abyśmy usynowienia
dostąpili. A ponieważ jesteście synami, przeto Bóg zesłał
Ducha Syna swego do serc waszych, wołającego: Abba,
Ojcze! Tak więc już nie jesteś niewolnikiem, lecz synem
a jeśli synem, to i dziedzicem przez Boga.
Bóg w Chrystusie zniżył się do człowieka i stał się
człowiekiem. Boża decyzja, aby Syn Boży przyjął nasze
ludzkie ciało, posiada dla nas wielkie znaczenie. Przez
narodzenie Syna Bożego z Dziewicy Marii w Betlejem,
wszechmocny Bóg przyznał się do nas i uznał nas za
swoje dzieci. Apostoł Jan pisał: „Patrzcie, jaką miłość
okazał nam Ojciec, żeśmy dziećmi Bożymi nazwani i nimi
jesteśmy” (1 J 3,1). A więc, godowa wieść brzmi: Bóg
9
stał się człowiekiem, abyśmy mogli stać się dziećmi Bożymi. Jako ochrzczeni i wiarą związani z Chrystusem,
naszym Panem, jesteśmy Nimi już teraz, a nie dopiero
we wieczności. Z łaski Bożej objawionej w Chrystusie
Jezusie jesteśmy dziećmi naszego Ojca niebieskiego,
chociaż bardzo często jesteśmy synami marnotrawnymi.
Marnotrawnymi, ale jednak dziećmi.
Chrystus Pan przez swoje narodzenie z niewiasty stał
się naszym bratem. Jego Ojciec jest również naszym Ojcem. Możemy więc do Niego wołać „Abba”, to znaczy
„Ojcze!” W niedoli możemy się schronić pod Jego opiekuńcze ramiona i powierzyć Mu wszystkie nasze troski
i bolączki. Wołanie nasze nie pozostanie bez odpowiedzi.
Bóg i Ojciec nasz słyszy modlitwy swoich dzieci.
Dostąpienie usynowienia, to zaszczytne i niezasłużone wyróżnienie. Płynie z niego również zobowiązanie.
Dzieci Boże skupione wokół żłobu Syna Bożego, powinny przez swoje życie okazać wdzięczność Bogu za
Jego miłość, nieść w codzienność pokój Boży i przynosić
owoce godne swojego świętego powołania. Dzieci Boże
powinny się w imię miłości Bożej wzajemnie miłować
i pomagać sobie, jak Bóg pomaga nam w Chrystusie podnosić się nieustannie z upadków naszych, abyśmy prawdziwie byli dziećmi Bożymi. Amen
ks. Piotr Wowry
wigiliJny wieCzÓr
w nASzyCh domACh
Przy wigilijnym stole warto wsłuchać się w głos Boga.
Rozdzielmy wśród domowników fragmenty ewangelii i
przeczytajmy je wspólnie. Następnie zawołajmy do naszego Pana w modlitwie oraz chwalmy Go pieśnią. To
pamiątkę Jego narodzin obchodzimy.
I stało się w owe dni, że wyszedł dekret cesarza Augusta, aby spisano cały świat. Pierwszy ten spis odbył się,
gdy Kwiryniusz był namiestnikiem Syrii. Szli więc wszyscy do spisu, każdy do swego miasta. Poszedł też i Józef z
Galilei, z miasta Nazaretu, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, dlatego że był z domu i z rodu
Dawida, aby był spisany wraz z Marią, poślubioną sobie
małżonką, która była brzemienna. Łk 2,1-5
10
G³os Parafialny
I gdy tam byli, nadszedł czas, aby porodziła. I porodziła syna swego pierworodnego, i owinęła go w pieluszki, i położyła go w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca
w gospodzie. Łk 2,6-7
A byli w tej krainie pasterze w polu czuwający i trzymający nocne straże nad stadem swoim. I anioł Pański
stanął przy nich, a chwała Pańska zewsząd ich oświeciła; i ogarnęła ich bojaźń wielka. I rzekł do nich anioł:
Nie bójcie się, bo oto zwiastuję wam radość wielką, która
będzie udziałem wszystkiego ludu, gdyż dziś narodził się
wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan, w mieście Dawidowym. Łk 2,8-11
A to będzie dla was znakiem: Znajdziecie niemowlątko owinięte w pieluszki i położone w żłobie. I zaraz z
aniołem zjawiło się mnóstwo wojsk niebieskich, chwalących Boga i mówiących: Chwała na wysokościach Bogu,
a na ziemi pokój ludziom, w których ma upodobanie. Łk
2,12-14
A gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze
rzekli jedni do drugich: Pójdźmy zaraz aż do Betlejemu
i oglądajmy to, co się stało i co nam objawił Pan. I śpiesząc się, przyszli, i znaleźli Marię i Józefa oraz niemowlątko leżące w żłobie. A ujrzawszy, rozgłosili to, co im
powiedziano o tym dziecięciu. I wszyscy, którzy słyszeli,
dziwili się temu, co pasterze im powiedzieli. Maria zaś
zachowywała wszystkie te słowa, rozważając je w sercu
swoim. I wrócili pasterze, wielbiąc i chwaląc Boga za
wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im powiedziano. Łk
2,15-20
wigilijna modlitwa:
Boże, ojcze wszechmogący, wiemy, że Twoje Słowa
są jak skała, trwałe i niezmienne. Od wieków mówisz do
swojego stworzenia i spełniasz wszystkie przyrzeczenia.
Jedynie na Twoim Słowie możemy polegać, ono jest dla
nas fundamentem na którym chcemy budować nasze życie.
Jezu Chryste, Zbawicielu ludzi, obiecałeś przez proroków, że przyjdziesz na ten świat i spełniłeś obietnicę,
przyszedłeś, aby dzielić człowieczy los i aby zbawić
ludzkość. Obiecałeś także, że będziesz z nami po wszystkie dni, aż do skończenia świata, i jesteś, przyszedłeś do
naszych serc i domów i jesteś zawsze z nami. Ty nie rzucasz słów na wiatr, codziennie utwierdzasz nas w pewności swojej miłości do każdego człowieka.
duchu Święty, wzmacniaj nas, aby stale wzrastała
nasza wiara, nadzieja i miłość do Boga i naszych bliźnich. Daj, abyśmy szli przez życie drogą wiary.
Boże w trójcy Jedyny, dziękujemy Ci za to, że gromadzisz nas przy tym wigilijnym stole. Prosimy Cię bądź
naszym najmilszym gościem i pobłogosław wszystkie te
dary, które z Twojej łaski będziemy spożywać. Błogosław także nasz dom i całą rodzinę, bądź z nami teraz i
na wieki. Amen
dni doBreJ nowiny
w UStroniU-PolAnie
W dniach 20.-22.07.2015 r. w Ustroniu-Polanie odbyły się dni Dni Dobrej Nowini. W zajęciach każdego
dnia brało udział około 25. dzieci. Tematem przewodnim
spotkań były „Rzeki cudów”. Dzieci poznały trzy rzeki,
wokół których odgrywały się sceny ze starotestamentowych historii biblijnych. W pierwszym dniu przedstawiona została historia Jakuba i jego walki z aniołem nad
G³os Parafialny
11
zabawy. Dziękuję również wszystkim sponsorom za pomoc materialną oraz młodzieży za zaangażowanie.
W przyszłym roku podczas Dni Dobrej Nowiny poznamy kolejne „Rzeki cudów”, na te spotkania już teraz
zapraszam.
EW
tydzień doBreJ nowiny
w UStroniU
rzeką, a w zasadzie nad potokiem Jabbok. Na podstawie
tej historii dzieci mogły zrozumieć główną prawdę, że
grzech ma smutne następstwa. Drugiego dnia dzieci wysłuchały historii Józefa, który tłumaczył sny faraona, a
miały one miejsce nad rzeką Nil. Ta historia pomogła
dzieciom zrozumieć to, że Bóg wykorzystuje trudne sytuacje dla naszego dobra. Trzeciego dnia dzieci poznały
rzekę Jordan, przez którą Jozue przeprowadził lud izraelski oraz Skrzynię Przymierza. Ta historia uświadomiła
dzieciom, że Bóg chce, żeby ludzie poznali jego potęgę. Każdego dnia oprócz śpiewu oraz historii biblijnej,
dzieci wykonały prace plastyczne, m. in. anioły, tłuste i
chude krowy oraz pamiątkowe kamienie. Nie zabrakło
również zabaw, które odbywały się w ogrodzie parafialnym. Wśród wszystkich największym powodzeniem cieszyła się gra w „zoo”. Dzięki sprzyjającej pogodzie (+30
st.) mogliśmy w zabawach wykorzystać wodę, co bardzo
ucieszyło wszystkie dzieci. Każdego dnia dla uczestników przewidziany był poczęstunek: ciasta, słodycze, napoje. W piątek 24.07 wraz z dziećmi z Dobki udaliśmy
się na wycieczkę do zoo w Ostrawie.
Pragnę podziękować wszystkim za pomoc w przygotowaniu i przeprowadzeniu Dni Dobrej Nowiny. Przede
wszystkim dziękuję Bogu za niesamowite prowadzenie i
błogosławieństwo, parafii za wsparcie finansowe, paniom
przygotowującym szkółki niedzielne za przeprowadzenie historii biblijnych, naukę wersetów, prace plastyczne,
Tegoroczny Tydzień Dobrej Nowiny przebiegał pod
hasłem „Pan Jezus na pewno przyjdzie powtórnie”. W
dniach od 27-31 lipca około 100 dzieci miało możliwość
przeżycia czasu inaczej, niż zwykle spędza się go na wakacjach. Mianowicie wypełniony on był Bożym Słowem,
12
G³os Parafialny
śpiewem na Bożą chwałę, oraz zabawą i ciekawymi zajęciami, prowadzonymi każdego dnia po lekcji biblijnej.
Cieszymy się , że Tydzień Dobrej Nowiny, na którym
dzieci mogą usłyszeć ewangelię i uczyć się żyć w bliskości Boga, w dzisiejszych niełatwych czasach jest nadal
aktualny i potrzebny, tak jak aktualnym jest powtórny
powrót Pana. Kilkoro dzieci w czasie Tygodnia postanowiło otworzyć serce dla Jezusa i powierzyć mu swoje życie, niektórzy natomiast odnowili relację z Panem.
Dzieci same przyznają, iż ten czas spędzony na Tygodniu
jest dla nich ciekawy i bardzo interesujący. Oto kilka wypowiedzi uczestników Tygodnia Dobrej Nowiny:
„O Tygodniu dowiedziałem się na szkółce i jestem już
po raz trzeci, mam tu kolegę z klasy, podoba mi się historia misyjna i piłka nożna…” Michał
„Historie misyjne opowiadane są w ciekawy sposób
i są to historie z życia, regularnie co roku jestem na tygodniach, z niecierpliwością czekam na rozstrzygniecie
konkursu, w zeszłym roku miałem II miejsce”… Adam
„Podoba mi się konkurs, szczególnie kiedy dziewczyny prowadzą (wygrywają) … Ola
„Podoba mi się scenka, bo można się dużo nauczyć,
lubię też zabawy…” Lila
„Na Tygodniu Dobrej Nowiny podoba mi się wszystko…” Emilka
„zajęcia plastyczne podobają mi się, bo robimy zawsze jakieś fajne rzeczy..” Wiktoria i Julia
„Najbardziej podobają mi się wersety i konkurs”…
Zosia
Dziękujemy wszystkim pracownikom szkółek niedzielnych i młodzieży, oraz paniom przygotowującym
posiłki a także wszystkim darczyńcom, którzy wsparli
nas finansowo. Przede wszystkim zaś dziękujemy Bogu
za Jego prowadzenie, błogosławieństwo i miłującą dłoń,
którą nas w tym czasie otoczył i chronił.
StAry BoreK 2015
9. sierpnia młodzież z naszej parafii wraz z opiekunami: Kamilem Świercem, Anną Cholewą i ks. Dariuszem
Lerchem, wyjechała na obóz do Starego Borku, położonego ok. 7 km od Kołobrzegu.
Po przyjeździe przywitała nas słoneczna pogoda, która utrzymała się prawie do końca naszego pobytu. Dzień
rozpoczynaliśmy Słowem Bożym i modlitwą, a następ-
nie w zależności od tematyki danego dnia malowaliśmy
rękami obrazy (a także siebie nawzajem), odbywały się
zajęcia sportowe, nagrywaliśmy półprofesjonalne filmy
i wykonywaliśmy wiele ciekawych zadań, które przygotowali nasi opiekunowie. Po obiedzie wyruszaliśmy
pieszo lub rowerami nad morze, gdzie prócz pluskania i
opalania się, graliśmy i bawiliśmy się na złocistym, cie-
G³os Parafialny
płym piasku. Wieczorami spotykaliśmy się na wspólnym
śpiewaniu i rozważaniu Słowa Bożego. W tym roku tematem przewodnim były - Przypowieści Jezusa. Byliśmy
także na kilku wycieczkach w Kołobrzegu, gdzie pływaliśmy statkiem, odwiedziliśmy Aquapark, poszliśmy do
kina obejrzeć film „Mały książę” oraz próbowaliśmy
smakołyków nadmorskiej kuchni. Radosna atmosfera,
„chrzest” obozowy oraz nakręcone filmy, na długo zostaną w naszej pamięci.
Przy dobrej zabawie czas nam szybko zleciał, pozostały przyjaźnie, wspomnienia, zdjęcia i filmy. Do zobaczenia na obozie parafialnym w roku 2016.
Uczestnik
PAmiĄtKA zAłożeniA
i PoŚwięCeniA KoŚCiołA
AP. JAKUBA StArSzego
W niedzielę 26
lipca b.r. ustrońska
parafia ewangelicka
obchodziła 177. rocznicę pamiątki poświęcenia kościoła ap.
Jakuba Starszego. Obchody uroczystości
zostały poprzedzone
XXXII. Dniami Jakubowymi, które odbyły
się w dniach 23-25
lipca. W kolejne trzy
dni o godz. 18.00 odbywały się koncerty.
W czwartek mieliśmy
okazję wysłuchać zespołu Estrada Ludowa „Czantoria”, który wykonał pieśni o tematyce religijnej, ale także pieśni ludowe związane
z Ziemią Cieszyńską.
W piątkowe popołudnie wystąpił Polski Chór Mieszany z Zaolzia „Collegium Canticorum.“ Chór ten jest
jednym z najbardziej znanych zespołów śpiewaczych
Śląska Cieszyńskiego. Jego bogaty dorobek artystyczny
13
zapewnił mu równocześnie stałe miejsce wśród najlepszych chórów amatorskich tak Czech, jak i Polski. Od
2006r. chórem dyryguje Anna Szawińska, magister sztuki Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Śląskiego w
Katowicach.
W sobotę wystąpił zespół muzyki żydowskiej Klezmak z Czeskiego Cieszyna pod kierownictwem Artura Rzymana. Zespół wykonuje muzykę klezmer akustycznie. Wraz z zespołem wystąpiła wokalistka Marta
Cieńciała, śpiewając piękne pieśni hebrajskie. Koncerty
prowadził ks. Piotr Wowry. Dni Jakubowe w sobotni
wieczór zakończył występ z wieży kościelnej trębacza
Jakuba Gazdy.
Kulminacją były uroczystości w niedzielę 26 lipca,
gdy to obchodzono pamiątkę poświęcenia kościoła ap.
Jakuba Starszego w Ustroniu. Przed nabożeństwami od-
G³os Parafialny
14
był się poranek pieśni i muzyki kościelnej. Na rozpoczęcie poranku zagrała Diecezjalna Orkiestra Dęta pod dyr.
Adama Pasternego. W poranku muzycznym brał także
udział chór mieszany z Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Goleszowie, pod dyr. Anny Stanieczek i Ustroński Chór Ewangelicki, którym dyrygował Paweł Branc.
Po krótkiej przerwie, na placu kościelnym i w kościele
rozpoczęły się nabożeństwa. Proboszcz parafii ks. Piotr
Wowry dziękował za tych wszystkich, którzy swoim
świadectwem życia dawali i dają wyraz umiłowania
Boga i Kościoła. Kazanie wygłosił ks. dr Adrian Korczago z Goleszowa. Na placu kościelnym wiernych witał ks.
Dariusz Lerch, grała Diecezjalna Orkiestra Dęta, śpiewał
Ustroński Chór Ewangelicki, zaś Kazanie wygłosił ks.
Łukasz Gaś z Cieszyna.
dni JAKUBowe
wizytA SzwedÓw z PArAfii
PArtnerSKieJ w hUdiKSvAll
W dniach od 26 do
31 sierpnia b.r. ustrońska parafia gościła
siostry i braci z partnerskiej parafii Hudiksvall w Szwecji.
Dzięki tej wizycie, zacieśniły się więzi przyjaźni między naszymi
parafiami. Nasi goście,
wśród których było
wielu młodych ludzi
którzy po raz pierwszy
odwiedzili nasz kraj,
mogli poznać duchowość, kulturę, kuchnię
oraz codzienne życie ustrońskiej parafii. Uczestniczyli w
spotkaniach z parafianami, m.in. w spotkaniu młodzieży
zorganizowanym na zakończenie wakacji. Grupa z partnerskiej parafii odwiedziła także takie miejsca jak Obóz
Koncentracyjny w Oświęcimiu oraz Kraków.
Brali czynny udział w nabożeństwie, czytając słowa ewangelii w języku szwedzkim oraz kierując słowa
G³os Parafialny
15
pozdrowienia do wszystkich ustrońskich parafian. Odwiedzili "leśny kościół" na zboczu Równicy, gdzie proboszcz ks. Piotr Wowry opowiedział o burzliwej historii
luteranizmu na Ziemi Cieszyńskiej. Zwieńczeniem pobytu była wizyta w filiałach Polana i Dobka oraz wieczorny koncert połączony z modlitwą w kościele ap. Jakuba Starszego w Ustroniu.
wyCieCzKA Ptew do JUry
KrAKowSKo-CzęStoChowSKieJ
Tegoroczna sierpniowa wycieczka zorganizowana została na
Jurę Krakowsko - Częstochowską. Jej zwiedzanie rozpoczęliśmy
od Pieskowej Skały. Nie
mieliśmy okazji zwiedzić jedynego zachowanego w całości zamku,
zaliczanego do „orlich
gniazd”, ponieważ trwają tam prace remontowe
i można go oglądać tylko z zewnątrz. O jego
historii, oglądając zewnętrzne mury opowiadała miejscowa przewodniczka.
Zamek, na miejscu dawnej o sto lat starszej warowni, wybudował Kazimierz Wielki. Na przestrzeni wieków miał
wielu właścicieli. Obecnie stanowi filię Państwowych
Zbiorów Sztuki Zamku na Wawelu. Po krótkim space-
16
G³os Parafialny
relACJA z UroCzyStoŚCi
odsłonięcia i poświęcenia tablicy
pamiątkowej w Kl gusen w Austrii
rze do Maczugi Herkulesa, która jest najbardziej znaną
skałką Ojcowskiego Parku Narodowego, dochodzimy do
parkingu i autokarem udajemy się do Ojcowa, który do
drugiej wojny światowej był uzdrowiskiem. Jego zabudowa willowa pochodzi z przełomu XIX i XX wieku. Ze
względu na swoją urodę, w tamtych czasach przylgnęła do Ojcowa nazwa „Polska Szwajcaria”. Z dawnych
czasów zachował się Zamek Ojcowski wybudowany w
czasach Kazimierza Wielkiego. Z zamku, do naszych
czasów zachowała się brama wjazdowa, ośmioboczna
wieża, studnia oraz fragmenty murów obronnych.
Piechotą, doliną Prądnika, dochodzimy do Bramy
Krakowskiej. Naprzeciwko niej, na Górze Koronnej
znajduje się jedna z dwóch udostępnionych do zwiedzania jaskiń, Jaskinia Ciemna. Po krótkim spacerze pokonując odcinek około 400 metrów i różnicę poziomów 70
metrów, dochodzimy do jej wejścia. W grocie tej odkryto
najstarsze, sprzed 120 tys. lat ślady pobytu człowieka.
Jaskinia jest długa na 186 metrów, a jej nazwa pochodzi
od okopconych ścian. Po zwiedzeniu jaskini udajemy się
do Muzeum Ojcowskiego Parku Narodowego na projekcję filmu o Parku w wersji 3D. W ojcowskiej restauracji
„Pod nietoperzem” jemy obiad.
Wyjeżdżamy z Ojcowa do Ogrodzieńca. Po drodze
zatrzymujemy się w miejscowości Chechło, na skraju
Pustyni Błędowskiej. Jest to ciągnący się piaszczysty wał
długości 10 km i szerokości 4 km, który obecnie, jedynie
w części, zasługuje na miano pustyni.
Zwiedzamy ruiny zamku Ogrodzieniec. Na wapiennych skałach pozostały do naszych czasów harmonizujące z krajobrazem ruiny gotycko-renesansowego zamku.
Zamek został wzniesiony przez Seweryna Bonera na Górze Zamkowej (najwyższe wzniesienie Jury Krakowsko-Częstochowskiej 515,5 m. n.p.m.) w latach 1530-45, na
pozostałościach z XIV-XV wieku.
W Ogrodzieńcu kończymy naszą wycieczkę. Dalsze
zwiedzanie Jury Krakowsko- Częstochowskiej planujemy w roku przyszłym. Zwiedzanie rozpoczniemy w
Ogrodzieńcu, a zakończymy w Częstochowie.
Wycieczkę dla Oddziału PTEw zorganizowało Biuro
Turystyczne „GRONIE” z Ustronia.
Tekst i zdjęcia: Michał Pilch
Relację z uroczystości w KL Gusen przekazała p. Danuta Szczypka, która była jednym z organizatorów imprezy. W organizacji uroczystości uczestniczył także p.
Wiktor Żyszkowski. Był on pomysłodawcą umieszczenia tablicy pamiątkowej. Uroczystości, które przygotowała Parafia E-A w Wiśle Centrum, trwały 3 dni (18-20
września). Poświęcone były pamięci więzionych i pomordowanych polskich ewangelików, a w szczególności
pamięci kompozytora Jana Sztwiertni, w 75. rocznicę
jego śmierci.
Podczas sobotnich uroczystości które odbywały się
w muzeum Sankt Georgen otwarta została wystawa „Jan
Sztwiertnia 1911-1940”. Wystawę opracowały: Danuta
Szczypka i Maria Szlaur-Bujok. W czasie uroczystości
w muzeum, Martha Hammer austriacka historyczka, w
swojej prelekcji mówiła o „Wyniszczeniu polskiej inteligencji”. O Janie Sztwiertni i jego twórczości muzycznej
powiązanej z tradycjami Śląska Cieszyńskiego, mówił
wykładowca Uniwersytetu Śląskiego Zenon Mojżysz.
Wyświetlony został też film „Muzyka i cisza” wyreżyserowany przez Dagmarę Drzazgę.
W uroczystościach w Austrii uczestniczyli wiślańscy
parafianie. Na tę okoliczność utworzono chór złożony z
chórzystów z Wisły, Cieszyna i Goleszowa. Chór ten pod
G³os Parafialny
dyrekcją Jean-Claude’a Hauptmanna wystąpił podczas
sobotniego koncertu muzyki polskiej w kościele parafialnym w Sankt Georgen. Chórzystom towarzyszyli muzycy pracujący w Instytucie Muzyki cieszyńskiej uczelni:
Sabina Olbrich, Hubert Miśka, Urszula Mizia, Zenon
Mojżysz i Tomasz Orlow. Był także akcent ustroński.
Artystom towarzyszyła młoda skrzypaczka z Ustronia
Marlena Janik.
Kulminacyjnym punktem obchodów było niedzielne
nabożeństwo ekumeniczne z udziałem biskupa Diecezji
Cieszyńskiej ks. Pawła Anweilera i superintendenta ks.
Gerolda Lehnera. W niedzielę odsłonięta została także
tablica pamiątkowa. Pamiątkową tablicę odsłonili: Jan
Sztwiertnia, syn kompozytora, oraz ambasador polski w
Austrii, Artur Lorkowski.
Tablicę wykonała i ufundowała Firma J. P. Pilch Sp.
z o. o. Ustronia.
Spotkanie Ptew 18.11.2015 r.
KAtArzynA lUter (von Bora)
1499 – 1552
KoBietA reformACJi
Temat przedstawiła
i zaprezentowała Urszula Wantuła-Rakowska. Swoją informację
oparła na załączonym
do tekstu „KALENDARIUM ŻYCIA”.
Przedstawiła chronologicznie wydarzenia
z bogatej biografii Katarzyny Luter. Mówiła
o niej nie tylko jako o
żonie Reformatora, ale
także o tym, jaki miała wpływ na decyzje i
postępowania męża.
Przedstawiła
także
17
trudności jakie nastręczało prowadzenie domu, w którym
stele przebywało wiele gości.
Przedstawiony temat spotkał się dużym zainteresowaniem słuchaczy. Szczególnie ciekawe były te fragmenty
z życia żony Reformatora, które pokazywały jej zaangażowanie w dzieło Reformacji.
Wiemy bardzo dużo o tym co i jak tworzył Reformator. Natomiast nasza wiedza o zaangażowaniu żony Reformatora, była niewielka. Spotkanie i informacje prelegentki poszerzyły wiedzę słuchaczy o tematy dotychczas
mało znane.
Tekst i zdjęcia ze spotkania: Michał Pilch
UroCzyStoŚCi JUBileUSzowe
SzKoły ewAngeliCKieJ
w UStroniU
W roku bieżącym, 15 września odbyły się uroczystości związane z 145. rocznicą powstania i poświęcenia
szkoły ewangelickiej. Uroczystości zostały zorganizowane przez: Parafię Ewangelicko-Augsburską w Ustroniu, Towarzystwo Miłośników Ustronia i ustroński oddział Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego. Składały
się z dwóch części. W pierwszej dokonano odsłonięcia
tablicy pamiątkowej, a w drugiej, w pomieszczeniach parafialnych odbyła się sesja popularno – naukowa.
Zgromadzonych licznie przed budynkiem szkoły przy
ul. Stawowej przywitał proboszcz parafii ks. Piotr Wo-
18
G³os Parafialny
wry. W powitalnej części przytoczył motto jakie widnieje
na tablicy, którego autorem był proboszcz ustroński ks.
Jerzy Janik – inicjator budowy szkoły. „Szkoła była osadą prawdziwego kształcenia, w której często znakomici
ludzie pobierali pierwsze początki późniejszej wielkiej
nauki”.
Obecnie w budynku dawnej szkoły ewangelickiej ma
swoją siedzibę oddział Zakładu Doskonalenia Zawodowego w Katowicach.
Odsłonięcia tablicy dokonał ks. bp Paweł Anweiler
w towarzystwie: proboszcza ks. Piotra Wowry, Prezesa
Ustrońskiego Oddziału PTEw Danuty Pilch, Prezes Towarzystwa Miłośników Ustronia Bożeny Kubień. Przed
odsłonięciem tablicy ks. biskup odczytał tekst z Ewangelii św. Jana, a następnie zmówił modlitwę:
„Wszechmogący Boże, dziękujemy Ci za tych, którzy
byli przed nami, a którzy po dzień dzisiejszy służą nam
jako wzór do naśladowania. Niechaj ta tablica będzie
świadectwem wychowania w miłości i przywiązaniu
do Ciebie, do Kościoła, do Ojczyzny, do całej wspólnoty ludzkiej. Spraw też, by przypominała o najlepszych
cechach tych wszystkich, którzy tutaj pobierali naukę i
nauczali”.
Odsłonięta tablica znajduje się obok tablicy z 1987
roku. Niestety brak na niej informacji, że szkoła ta, od samego początku była szkołą ewangelicką. Organizatorzy
uroczystości z 1987 roku nie tylko pominęli informację
o ewangelickim charakterze szkoły, ale nawet na uroczystości nie zaprosili ówczesnego proboszcza ustrońskiej
parafii.
G³os Parafialny
19
z prezentacją fotografii archiwalnych i współczesnych.
Najstarsza zaprezentowana ilustracja pochodziła z 1883
roku z książki ks. J. Janika „Historyja ewangelickiego
zboru ustrońskiego”. Pozostałe prezentowane fotografie
pozwalały zobaczyć ciekawe fragmenty pięknych sklepień kolebkowych i żaglastych..
Ewa Lankosz i Elżbieta Tyrna w swoim wystąpieniu
zaprezentowały temat „Od Polskiego Kółka Pedagogicznego do Związku Nauczycielstwa Polskiego”. Nieprzypadkowo temat ten znalazł się programie sesji. W tym
roku przypada 110 rocznica założenia w Ustroniu Kółka
Pedagogicznego. Jednym i to głównym inicjatorem powołania takiej organizacji był Jerzy Michejda.
Zaprezentowane na sesji referaty były dużymi skrótami. Pełne teksty bogato ilustrowane zostaną zamieszczone w „Pamiętniku Ustrońskim tom 18”. Jego wydanie
Towarzystwo Miłośników Ustronia przewiduje na początku grudnia bieżącego roku.
Po części referatowej uczestnicy sesji zaproszeni zostali na spotkanie przy kawie i ustrońskich kołaczach.
Była okazja do wspominania czasów kiedy było się uczniem tej szkoły i do wymiany myśli.
Organizatorzy uroczystości dziękują firmie J. P. PILCH
Sp. z o.o. z Ustronia za wykonanie i montaż tablicy.
Tekst i zdjęcia: Michał PILCH
Po odsłonięciu tablicy uczestnicy uroczystości przeszli do Domu Parafialnego na jej drugą część, którą była
sesja popularno-naukowa. Sesja rozpoczęła się od występu grupy młodzieży z dzisiejszej Szkoły Podstawowej
im. Jerzego Michejdy. Ponad 40. osobowa grupa uczniów
i uczennic zaprezentowała program słowno-muzyczny,
poświęcony nie tylko szkole, ale przede wszystkim jej
patronowi. Przypomnieli także wiersz jaki był na korytarzu:
„Z myślą o tym, że tu szkoła
Wstępuj jakby do kościoła,
Skromnością i statkiem uszanuj te mury,
Bo Bóg wszechmogący patrzy na cię z góry”
Program przygotowali nauczyciele Szkoły nr 2 im
Jerzego Michejdy: Barbara Kossakowska, Aleksandra
Pruszydło i Przemysław Sztwiertnia. Podziękowaniem
za ciekawy występ były „brawa na stojąco”, którymi żegnano młodych wykonawców.
W części odczytowej wygłoszone zostały referaty:
Lidia Szkaradnik zaprezentowała prelekcję „Z dziejów szkolnictwa ewangelickiego w Ustroniu”. Powiedziała m. in. o tym, że: W ustrońskiej szkole ewangelickiej konsekwentnie nauczano w języku polskim i tak
długo, jak była ewangelicka, język niemiecki traktowano
tylko jako jeden z przedmiotów nauczania. Obowiązek
szkolny miały dzieci w wieku 6 do 12 lat
Bożena Kubień zaprezentowała wykład: „Zabytkowy
gmach szkoły przy ul. Stawowej 3 w Ustroniu” połączony
PAmiĄtKA PoŚwięCeniA
KoŚCiołA AP. mAteUSzA
w PolAnie
O jak miłe są przybytki Twoje, Panie zastępów!
Ps 84,2
N i e d z i e l a
(13.09.2015 r.) w filiale
naszej ustrońskiej parafii
w Polanie, była dniem
szczególnym. To właśnie
tego dnia przeżywaliśmy
Pamiątkę Poświęcenia
kościoła ap. Mateusza
w Polanie. Dziękowaliśmy Bogu w modlitwach
i pieśniach za ten Dom
Boży. Był to też czas ku
temu, aby zastanowić się
nad tym, czym dla nas
jest ten kościół, na ile przebywanie w nim każdego z nas
przemienia, pobudza do działania, do czynnej miłości,
refleksji? Czy możemy powiedzieć, że tutaj rośnie i przez
Boże Słowo wzmacniana jest nasza wiara? Czy ten Dom
Boży jest miejscem schronienia przed otaczającym nas
zsekularyzowanym światem? Do miejsca tego chętnie
przychodzimy, dziękując tym samym Bogu za wszyst-
20
G³os Parafialny
kich tych, którzy z jego pomocą, w pocie czoła go budowali, nie szczędzili sił i czasu na to, by stworzyć miejsce,
w którym gromadzą się wspólnie dzieci Boże, modlą się
i wielbią Boga.
Dziękowaliśmy za to wszystko czym z łaski zostaliśmy obdarowani, za kościół ap. Mateusza w Polanie, pamiętając, że tworzą go nie tylko mury, ale także, a może
G³os Parafialny
przede wszystkim my sami, wierni chrześcijanie, ewangelicy, którzy w nim się gromadzimy.
W czasie nabożeństwa, poprzedzonego porankiem
pieśni, który prowadził proboszcz ustrońskiej parafii ks.
Piotr Wowry, kazania wygłosili ks. Tomasz Chudecki
oraz ks. Dariusz Lerch. Oprawę muzyczną zapewnili:
Diecezjalna Orkiestra Dęta - dyr. Adam Pasterny, Chór
Mieszany Polana- Dobka - dyr. Mariola Dyka, Chór z
Trzyńca "Lutheran Chorus" - dyr. Józef Podola, Karolina
Gomola - flet poprzeczny oraz Elżbieta Lerch - organy.
Po tym duchowym pokarmie, wierni zaproszeni zostali na pokarm dla ciała, gdyż po uroczystym nabożeństwie odbył się piknik parafialny.
Dziękujemy wszystkim zaangażowanym w przygotowania do tej jakże ważnej uroczystości i w imieniu
księży ustrońskiej parafii i rady filiału Polana, składamy
serdeczne podziękowania słowami: Bóg wam zapłać.
dzięKCzynne Święto żniw
w doBCe i PolAnie
W pierwszą niedzielę października (04.10.2015 r.) w
Ustroniu-Dobce i Ustroniu-Polanie odbyły się uroczyste
spowiednio-komunijne nabożeństwa z okazji Dziękczynnego Święta Żniw. Po nabożeństwie odbyły się w salach
parafialnych spotkania przy kawie/herbacie i cieście.
21
22
G³os Parafialny
dzięKCzynne Święto żniw
i PiKniK PArAfiAlny
w UStroniU
Oczy wszystkich w Tobie nadzieję mają, A Ty
im dajesz pokarm ich we
właściwym czasie. Otwierasz rękę swą i nasycasz do
woli wszystko, co żyje. Ps
145,15-16
W niedzielę 4. października 2015 r. w wypełnionym „po brzegi” kościele
Apostoła Jakuba Starszego, ustrońscy ewangelicy
przeżywali wspólnie Dziękczynne Święto Żniw oraz
dziękowali Panu Bogu za 50. lat służby w Kościele ks.
Gustawa Szklorza.
Ks. proboszcz mówił w kazaniu m.in. o tym, że na
co dzień troszczymy się o wiele spraw. Staramy się zapewnić przyszłość naszym dzieciom. Pracujemy nieraz
ponad siły, aby niczego nam nie brakowało w naszych
domach. Z przeprowadzonych badań wynika, że 45%
G³os Parafialny
ludzi stawia na pierwszym miejscu zatroskanie o pieniądze, dobra materialne, 39 % zamartwia się z powodu innych ludzi, dla 32 % ludzi problem zdrowia jest zasadniczą troską, 20% zamartwia się egzaminami i 15 % utratą
pracy. Możemy powiedzieć, że troski, zamartwianie się o
23
przyszłość spędzają nam sen z oczu. Nieraz są tak natarczywe, że zabierają pokój i radość życia.
Troskliwość, zapobiegliwość mogą być czymś pozytywnym i potrzebnym w życiu. Jednak są pewne granice
w zatroskaniu, po przekroczeniu których troska wpływa
destruktywnie na życie. Zamartwianie destruktywnie
wpływa na życie, gdy człowiek traci proporcje, co w życiu jest najważniejsze. Na przykład troszczy się o sprawy
materialne a zaniedbuje duchową sferę życia.
Chrystus zachęca nas do zaufania Bogu. Najpierw
trzeba budować Królestwo niebieskie, a wszystko inne
będzie nam dodane. A wtedy, już tu na ziemi, doświadczymy stanu ducha, o którym pisze psalmista: Jedynie
w Bogu jest uciszenie duszy mojej, Od niego jest zbawienie moje. Tylko On jest opoką moją i zbawieniem
moim, Twierdzą moją, przeto się nie zachwieję. (Ps
62,2-3)
G³os Parafialny
24
W trakcie nabożeństwa życzenia jubilatowi złożyli:
ks. proboszcz Piotr Wowry oraz Kurator Rady Parafialnej
Edward Markuzel. Nabożeństwo uświetnił występ Ustrońskiego Chóru Parafialnego pod dyr. Pawła Branca oraz
Diecezjalnej Orkiestry Dętej pod dyr. Adama Pasternego.
Po nabożeństwie, przy wyjściu z kościoła rozdane
zostały chleby, zaś na placu kościelnym oraz w parafialnym ogrodzie odbył się piknik, podczas którego na
uczestników czekało wiele atrakcji. Poza przygotowanymi posiłkami i ciastami, można było obserwować pokaz
przygotowany przez Śląsko-Małopolski Oddział Straży
Granicznej z Raciborza. Nie zabrakło także zabaw dla
dzieci oraz loterii z nagrodami.
Dziękujemy Bogu Wszechmogącemu za to, że kolejny raz pozwolił nam obchodzić Święto Żniw, oraz za
wszystko, czym nas obdarza każdego dnia.
BłogoSłAwieńStwo
i. KlASiStÓw
Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im. Albowiem do takich należy Królestwo Boże.
Zaprawdę, powiadam wam, kto nie przyjmuje Królestwa
Bożego jak dziecię, nie wejdzie do niego. Łk 18,16
Rozpoczął
się
nowy rok szkolny.
Nowy rok szkolny,
to zarazem kolejny
rok wychowania i
nauczania naszych
dzieci i młodzieży.
Początkiem września pierwszoklasiści
rozpoczęli nauczanie szkolne, zostali
pasowani na uczniów. W niedzielę
11.
października
br., w ramach nabożeństw w kościołach
ap. Jakuba Starsze-
go, ap. Mateusza w
Polanie oraz kaplicy w Dobce, miała
miejsce uroczystość
błogosławieństwa
pierwszoklasistów.
Dzieci zostały pobłogosławione
na progu wielkiej
przygody - zdobywania wiedzy oraz
doświadczeń
życiowych. Każde z
nich otrzymało na
pamiątkę książkę pt.
„Świetliki” z wpisem:
niechaj ci błogosławi Pan i niechaj cię strzeże.
niechaj rozjaśni Pan oblicze swoje nad tobą
i niech ci miłościw będzie.
SPotKAnie StowArzySzeniA
KoBiet ewAngeliCKiCh
- 03.11.2015 r.
3. listopada gościem spotkania Stowarzyszenia Kobiet Ewangelickich była p. Dorota Wiewióra z gminy żydowskiej w Bielsku-Białej, która zapoznała uczestników
z tradycjami, kuchnią i świętami żydowskimi.
G³os Parafialny
25
W roku 1902 powróciła na stałe do Miechowic i zamieszkała we wzniesionym dla niej na terenie Ostoi Pokoju małym drewnianym domku. Nad jego wejściem kazała umieścić napis „Własność Jezusa Chrystusa”
120. SPotKAnie emerytÓw
– 10 liStoPAd 2015 r.
– 13 PAździerniK 2015 r.
Spotkanie było poświęcone Ewie von Tiele-Wincler
znanej jako Matka Ewa. Na spotkaniu o Matce Ewie opowiadała p. Barbara Żyszkowska. Spotkanie było poświęcone działalności Matki poza Miechowicami. Było ono
uzupełnieniem spotkania z dnia 12 marca br. Opowieść
o Matce Ewie rozpoczęła od skrótowego przypomnienia
relacji z 12 marca 2015 r.
Relacja dotyczyła pobytu Matki Ewy w Bielefeld-Bethel, gdzie przygotowywała się do posługi diakonacie
. Mówiła także o diakonacie „Sarepta” w Betel, gdzie w
latach 1895 – 1901 była jego przełożoną.
Prelegentka przekazała informacje o podróżach Matki
Ewy do Anglii i Niemiec oraz jej udziale w ewangelizacjach.
Gościem spotkania była
Lidia CZYŻ, autorka powieści „Narodziny perły”.
Uczestnicy spotkania mieli
okazję dowiedzieć się, jak
powieść powstawała. Fabuła tej powieści oparta jest
na faktach. Pod imionami
książkowymi kryją się autentyczne osoby.
Słuchaczom, uczestnikom spotkania, mówiła o
problemach i rozterkach w
czasie zbierania materiałów i potem przelewania
ich na karty powieści. To
była pierwsza część spotkania. W drugiej, odpowiadała
na pytania przygotowane przez ks. Piotra Wowrego. Nie
brakowało także pytań do Autorki od uczestników.
Powieść spotkała się z dużym zainteresowaniem słuchaczy. Potwierdzeniem tego były zakupione egzemplarze książki przez uczestników spotkania.
26
G³os Parafialny
– 08. grUdzień 2015 r.
Tegoroczne grudniowe spotkanie świąteczno noworoczne prowadził ks. Tadeusz Makula, który na tym miejscu zastąpił ks. Stanisława Dordę. Zaprezentował On
postać Johannesa Daniela Falka, autora pieśni „O błogosławiony, radością natchniony”.
Autor pieśni urodził się 28. października 1768 r. w
Gdańsku, zmarł 14. lutego 1826 r. w Weimarze. Już w
czasie nauki w gimnazjum zaznaczyły się jego uzdolnienia lingwistyczne i swoiste poczucie humoru, skierowane przeciwko anomaliom życia społecznego i religijnego.
W Halle podjął studia teologiczne, ale ich nie ukończył.
Przeniósł się do Weimaru i tam w 1813 r. założył charytatywne stowarzyszenie chrześcijańskie „Stowarzyszenie
Przyjaciół w Potrzebie”.
W czasie Bożego Narodzenia w 1816 r. dedykował
dzieciom trzy jednozwrotkowe pieśni. Jedną z nich jest
znana i popularna pieśń „O błogosławiony…”. W naszym
kościelnym śpiewniku jest ona zapisana pod numerem 66
i ma dokładnie trzy zwrotki. Te dwie pozostałe napisane
zostały w1829 roku, przez Heinricha Holzschuhera.
W grudniowym spotkaniu uczestniczył także ks. Stanisław Dorda. Jego stan zdrowia na tyle się poprawił,
że mógł znów być z nami, modlić się i śpiewać pieśni
ku chwale Boga. Uczestnicy spotkania prócz strawy dla
ciała, otrzymali posilenie duchowe w formie książeczki:
„Rozmyślania na czas adwentu 2015 r.”, które zebrał i
spisał ks. Stanisław Dorda, oraz „Gwiazdę betlejemską”.
Na koniec kilka danych statystycznych: w spotkaniu
grudniowym uczestniczyło 76 osób, co jest tegorocznym
„rekordem”. Natomiast we wszystkich 10. spotkaniach w
2015. Roku, brały udział 594 osoby.
JUBileUSz 50. lAt PożyCiA
mAłżeńSKiego
W niedzielę 11.10. b.r. w czasie nabożeństwa głównego, dziękowaliśmy Bogu za błogosławieństwo jakim
obdarza pary, które obchodziły jubileusz 50. lat pożycia
małżeńskiego. Proboszcz parafii ks. Piotr Wowry, skierował do jubilatów obchodzących Złote Gody, następujące słowa: „W Psalmie 127,1 czytamy: „Jeśli Pan domu
nie zbuduje, na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą”.
Słowa te zawierają podstawową prawdę, że każde dzieło należy rozpoczynać przy pomocy Bożej. I tak stało
się w waszym życiu przed 50 laty, gdy stanęliście przed
ołtarzem Pana w kościele, prosząc o błogosławieństwo
na waszą wspólną drogę. I wytrwaliście z tym błogosławieństwem 50 wspólnie przeżytych lat. Dzisiaj przypominacie, że małżeństwo to o wiele więcej niż zalegalizo-
G³os Parafialny
wanie bycia razem na zasadach tego świata. To wejście
małżonków w wyjątkową komunię z Chrystusem. Takie
życie małżeńskie prowadzi do pełni i do szczęścia, które są możliwe na fundamencie głębokiej, przeżywanej
każdego dnia, zażyłości z Bogiem”. Dobre małżeństwa,
trwałe rodziny, to skarb nie tylko dla Kościoła, ale i dla
narodu. Historia poucza nas, że kryzysy rodziny prowadziły nawet do upadku narodów, kultur, cywilizacji. Starożytna Grecja, Rzym, wielkie narody, upadały wtedy,
gdy kryzys przeżywała rodzina. Tak jak choroba całego
organizmu zaczyna się od zaburzeń w funkcjonowaniu
małej komórki, tak choroba narodu, państwa, zaczyna
się od choroby najmniejszej komórki społecznej – rodziny”. W tym radosnym dniu życzymy Jubilatom dalszych
lat w zdrowiu i pewności, że Bóg jest zawsze z wami,
aby was wspierać i wam pomagać. „Powierz Panu drogę
swoją , a On wszystko dobrze uczyni”. Ps.37,5
ii ewAngeliCKie miStrzoStwA
PolSKi w BowlingU
W dniach 23.-25. października 2015 r. piętnastoosobowa grupa młodzieży z Dobki i Polany pod opieką ks.
Oskara Wilda uczestniczyła w II Ewangelickich Mistrzostwach Polski w Bowlingu. W tym roku nasi parafialnie
zajęli III miejsce i przywieźli do Ustronia puchar oraz
medale.
27
28
G³os Parafialny
W Kaliszu jak w ubiegłym roku na uczestników poza
rozważaniem Bożego Słowa i modlitwami, zmaganiami
sportowymi, integracją czekało wiele innych atrakcji
m.in. zwiedzanie wystawy poświęconej Dachau, skarbcu
kolegiaty św. Józefa, Aquapark.
Tegoroczny wyjazd należy zaliczyć do bardzo udanych. Wszyscy wyrazili chęć powrotu na kolejną edycję
mistrzostw w przyszłym roku.
Święto niePodległoŚCi
11.11.2015
Z okazji 97. rocznicy
odzyskania przez Polskę niepodległości, w
kościele ewangelickim
ap. Jakuba Starszego
w Ustroniu, w niedzielę
11. listopada odbyło się
uroczyste ekumeniczne nabożeństwo. Po
preludium i procesjonalnym wejściu księży
ustrońskich parafii kościoła ewangelickiego i
rzymskokatolickiego w
towarzystwie pocztów
sztandarowych, ks. Piotr
Wowry przywitał wszystkich obecnych na nabożeństwie.
Proboszcz parafii podkreślił wagę tego święta, które wzy-
wa nas wszystkich do poszanowania osiągnięć naszej
ojczyzny, do utrwalania tego, co dobre, do przeciwstawiania się temu, co niewłaściwe. Wśród przybyłych był
zwiastujący Słowo Boże ks. kan. Antoni Sapota – proboszcz parafii rzymskokatolickiej w Ustroniu, Burmistrz
Ustronia - Ireneusz Szarzec, Przewodniczący Rady Miasta Artur Kluz, radni powiatu cieszyńskiego i miejscy,
kombatanci oraz młodzież szkolna. Uroczyste nabożeństwo uświetnił występ Ustrońskiego Chóru Ewangelickiego pod dyrekcją Pawła Branca. Po nabożeństwie,
uczestnicy wraz z górniczą orkiestrą dętą Sylwestra
Skrzyszewskiego przeszli pod pomnik "Pamięci Narodowej", aby wziąć udział w uroczystościach patriotycznych
i złożyć wiązanki kwiatów.
nABożeńStwo i SPotKAnie
dlA SeniorÓw
w UStroniU-PolAnie
W II. Niedzielę Adwentu (6.12.2015 r.) w Ustroniu-Polanie odbyło się spowiednio-komunijne nabożeństwo,
po którym nasi seniorzy mieli okazję spędzić wspólnie
czas przy kawie/herbacie i cieście-przygotowanym przez
panie z Koła Diakonijnego "Samarytanin". Każdy z
uczestników spotkania otrzymał w prezencie od naszej
G³os Parafialny
29
ewAngelizACJA
w UStroniU-PolAnie
W dniach od 11. do 13. grudnia w Ustroniu-Polanie
(filiale ustrońskiej parafii) odbyła się adwentowa ewangelizacja, której temat brzmiał: Posłuchajmy przypowieści Jezusa - uzdrowią nas. Mówcą był ks. prof. Marek J.
Uglorz.
parafii Gwiazdy betlejemskie. W trakcie spotkania pan
Michał Pilch zaprezentował najnowszy tom Pamiętnika
Ustrońskiego. Jest to bardzo ciekawa pozycja, która w
szczególności może zainteresować mieszkańców naszego miasta i regionu. Z kolei pan Paweł Kocyan zaśpiewał
pieśń swojego autorstwa. Oto jedna z jej zwrotek: „Pan
Jezus jedyną drogą do Boga jest. Pan Jezus jedynym
zbawcą moim jest. On krwią swą świętą mnie odkupił
i przyodział szatą łaski swej. O kiedyś przyjdzie po raz
drugi, aby zabrać swoje sługi, tam do Ojca na mieszkanie swe. O przyjdź też mój Panie po mnie w ten święty
dzień.”
ŚwiĄteCzne SPotKAnie
"SAmArytAneK"
i SzKÓłKowCÓw
w UStroniU-PolAnie
W piątek (11.12.2015 r.) w Ustroniu-Polanie odbyło
się świąteczne spotkanie Koła Diakonijnego "Samarytanin" oraz pań prowadzących "szkółki niedzielne".
Piątkowe spotkanie w polańskiej sali parafialnej rozpoczęło się od powitania i modlitwy, które poprowadził
ks. Oskar Wild. Przed rozważaniem ks. Marka, zebrani
słuchacze zaśpiewali kilka pieśni. W swoim wystąpieniu,
mówca w bardzo interesujący sposób przedstawił kilka
przypowieści i zachęcił do głębokiej refleksji nad własnym życiem.
W sobotni wieczór po powitaniu ks. Oskar poprosił
o modlitwę obecną na sali ks. Paulinę Hławiczkę. Po
wspólnym śpiewie ks. Marek kontynuował swoje bardzo interesujące przemyślenia dotyczące przypowieści
Jezusa.
Podczas nabożeństwa spowiednio-komunijnego, w
wypełnionym kościele ap. Mateusza zebranych powitał
ks. O. Wild, który także prowadził niedzielną liturgię. Z
kolei kazanie wygłosił ks. M. Uglorz, który tym razem
skupił się na jednej przypowieści i w zaktualizowaniu jej
treści dla człowieka żyjącego we współczesnym świecie.
Wystąpił także ustroński zespół Soli Deo Gloria (Tylko
Bogu chwała), który przygotował dwa bloki muzyczne
po trzy utwory, co bardzo ubogaciło nabożeństwo, będące podsumowaniem ewangelizacji.
Był to bardzo dobry adwentowy czas, który zapewne
dał wszystkim słuchaczom bardzo dużo.
Dziękujemy ks. prof. Markowi Uglorzowiza przyjęcie zaproszenia i przede wszystkim za głoszone Słowo
Boże.
Adwentowe wieCzory
BiBliJne w UStrońSKieJ
PArAfii
Spotkanie było podziękowaniem za pracę na rzecz
filiału w roku 2015. Jako motywację do pracy w nadchodzącym roku panie obejrzały film pt. "Cyrk motyli", w
którym główną rolę odgrywa Nick Vujicic - autor bestselleru pt. "Bez rąk, bez nóg, bez ograniczeń!".
W dniach od 2. do 4. grudnia b.r. w naszej parafii odbywały się wieczory biblijne, których tematyka związana
była z postacią Jezusa w:
- Pięcioksięgu
- Psalmach
- U proroków
30
G³os Parafialny
Mówcą był pan
Marek Cieślar – redaktor audycji „Po
prostu” w radiu CCM,
zaś oprawę muzyczną
zapewniali: Ustroński
Chór
Ewangelicki,
grupa „środowa” oraz
zespół Soli Deo Gloria.
Zachęcamy do zapoznania się z tekstami autorstwa red.
Marka Cieślara i życzymy miłej lektury.
trzecia Księga mojżeszowa – Księga Kapłańska
Księga Kapłańska jest mniej znana wśród chrześcijan, niż Księga Rodzaju i Księga Wyjścia (dwie pierwsze
części Pięcioksięgu Mojżeszowego). Przeciętny czytelnik Biblii w miarę dobrze zna historię stworzenia świata,
dzieje pierwszych ludzi, Noego i patriarchów, a także hi-
storię Mojżesza i wyjścia narodu izraelskiego z niewoli
egipskiej, natomiast większość czytelników zniechęca
się, rozpoczynając lekturę Trzeciej Księgi Mojżeszowej,
zawierającej z pozoru mało ciekawe, suche opisy dotyczące kultu, sprawowanego przez kapłanów i lewitów w
świątyni . Opisy rodzajów i sposobów składania ofiar w
czasach Starego Testamentu wydają się na pierwszy rzut
oka niezbyt dla nas, współczesnych, istotne. Okazuje się
jednak, że księga ta może być źródłem fascynujących
odkryć. Księga Kapłańska staje się w trakcie uważnego,
wnikliwego studium księgą poruszającą, wręcz wstrząsającą. Inspiruje czytelnika do pogłębienia swej więzi ze
Świętym Bogiem. Wielu komentatorów uważa III Księgę
Mojżeszową za jedną z najbardziej wartościowych części Biblii. Przewodnim tematem tej księgi jest wskazanie
na potrzebę uwielbiania Boga, potrzebę oddawania Mu
czci i chwały.
Przesłanie księgi
Księga Kapłańska uczy jak wielbić Boga. Wszelkie rytuały, czynności obrzędowe i liturgiczne, ofiary,
obmywania, itp. mają na celu zobrazowanie prawd ze
sfery duchowej. W 10. rozdziale I Listu ap. Pawła do
Koryntian czytamy: "A wszystko to przydarzyło się im
jako zapowiedź rzeczy przyszłych, spisane zaś zostało ku
pouczeniu nas, których dosięga kres czasów" (w. 11)."
Stało się zaś to wszystko, by mogło posłużyć za przykład
dla nas" (w. 6). Apostoł Piotr napisał: "Nad zbawieniem
dusz wszczęli poszukiwania i badania prorocy - ci, którzy przepowiadali przeznaczoną dla was łaskę. Badali
oni, kiedy i na jaką chwilę wskazywał Duch Chrystusa,
który w nich był i przepowiadał cierpienia przeznaczone
dla Chrystusa i mające potem nastąpić uwielbienie. Im
też zostało objawione, że nie im samym, ale raczej wam
miały służyć sprawy obwieszczone ...."
(I Piotr 1,10 - 12). A List do Hebrajczyków mówi:
"W wierze pomarli oni wszyscy, nie osiągnąwszy tego,
co im przyrzeczono, lecz patrzyli na to z daleka i pozdrawiali, uznawszy siebie za gości i pielgrzymów na tej
ziemi" (11, 13).
Księga Kapłańska zawiera natchnione i cudowne instrukcje dla nas, ukazując osobę i dzieło Chrystusa w niezwykły, obrazowy sposób. Tyndale w swoim "Prologu do
Trzeciej Księgi Mojżesza" napisał: " Mimo, że składanie
ofiar i pełnienie obrzędów nie jest fundamentem na którym można by budować, gdy poznaliśmy już Chrystusa,
możemy w tej księdze odnaleźć obrazy, alegorie, ilustracje, podobieństwa, przykłady, wskazujące nam cudowność Chrystusa, możemy dostrzec bogactwo skarbów,
ukrytych w Nim przez Boga Ojca."
główne prawdy
Kluczowym zagadnieniem Księgi Kapłańskiej jest
świętość Boga. Poselstwo tej księgi możemy sformułować dwojako:
Po pierwsze - Księga Kapłańska uczy, że droga do
Boga wiedzie poprzez złożenie ofiary. Słowo "przebłaganie" pojawia się w tej księdze 45 razy. Przebłaganie
oznacza właściwie "przykrycie". Krew bydląt i kozłów
nie usuwała grzechu. „Przykrywała” grzechy wszystkich
pokutujących, do czasu przyjścia Jezusa Chrystusa, który
wszelki grzech usunął i poniósł na krzyż. Apostoł Paweł
tak pisze o tym w Liście do Rzymian:
G³os Parafialny
"Jego to ustanowił Bóg narzędziem przebłagania
przez wiarę mocą Jego krwi. Chciał przez to okazać, że
sprawiedliwość Jego względem grzechów popełnionych
dawniej - za dni cierpliwości Bożej - wyrażała się w odpuszczaniu ich po to, by ujawnić w obecnym czasie Jego
sprawiedliwość, i aby pokazać, że On sam jest sprawiedliwy i usprawiedliwia każdego, który wierzy w Jezusa."
(3, 25-26).
Grzechy popełnione dawniej, to grzechy czasów
starotestamentowych. Bóg nigdy nie traktował krwi
zwierząt jako finalnej zapłaty za grzech. Była to jedynie zapowiedź przelania krwi przez Syna Bożego. Krew
zwierząt „przykrywała” grzech do czasu przyjścia Chrystusa. Kiedy Jezus umarł na krzyżu, zapłacił za wszelki
grzech. Zawołał: "wykonało się". Księga Kapłańska objawia nam prawdę, że droga do Boga wiedzie poprzez
przelanie krwi, złożenie ofiary życia, wystarczającej, by
usunąć grzech.
Po drugie - Księga Kapłańska uczy nas, że chodzenie z Bogiem jest możliwe poprzez dokonywanie się
procesu naszego uświęcenia. Słowo "świętość" występuje w tej księdze 87 razy. W 20. rozdziale księgi czytamy:
"Będziecie dla mnie święci, bo ja jestem święty, Ja, Pan.
I oddzieliłem was od innych narodów, abyście byli moimi".
Mamy, dzięki przelaniu przez Chrystusa krwi za nas,
dostęp do Boga. W Liście do Hebrajczyków( 9, 24 - 26)
czytamy że: "Chrystus wszedł do samego nieba, aby się
wstawiać teraz za nami przed obliczem Boga. I nie dlatego, żeby wielekroć ofiarować samego siebie, podobnie jak arcykapłan wchodzi do świątyni co roku z cudzą krwią, gdyż wtedy musiałby cierpieć wiele razy od
początku świata; ale obecnie objawił się On jeden raz u
schyłku wieków dla zgładzenia grzechu przez ofiarowanie samego siebie".
Ci, którzy zostali odkupieni świętą krwią Chrystusa,
muszą żyć świętym życiem, jeśli chcą przeżywać pokój
i radość i jeśli mają wielbić Boga.
miejsce w Pięcioksięgu
Bardzo interesujące jest uchwycenie powiązań, występujących pomiędzy trzema pierwszymi księgami Biblii. W pierwszej Mojżeszowej, Księdze Rodzaju (Genesis), widzimy upadek człowieka. W drugiej, Księdze
Wyjścia (Exodus), dowiadujemy się o jego odkupieniu,
31
wyprowadzeniu z niewoli grzechu. W trzeciej, Księdze
Kapłańskiej (Leviticus), widzimy, jak człowiek oddaje
Bogu chwałę.
Możemy dokonać pewnych porównań i dostrzec różnice, występujące pomiędzy Księgą Wyjścia a Księgą
Kapłańską. Księga Wyjścia ofiarowywuje przebaczenie,
Księga Kapłańska czystość. Księga Wyjścia opisuje zbliżenie się Boga do człowieka, Księga Kapłańska - zbliżanie się człowieka do Boga. Księga Wyjścia przedstawia Chrystusa jako Zbawiciela, Księga Kapłańska - jako
tego, który uświęca.
Księga Wyjścia naświetla problem winy człowieka,
Księga Kapłańska problem jego grzeszności, nieczystości. W Księdze Exodus Bóg przemawia z Góry Synaj, w
Księdze Leviticus z Namiotu Spotkania.
W Księdze Wyjścia widzimy, że człowiek zostaje
przygarnięty przez Boga, w Księdze Kapłańskiej widzimy jak Bóg podtrzymuje człowieka, by stale mógł przebywać blisko Niego.
SPotKAnie ŚwiĄteCzne
dlA PrACowniKÓw
i wolontAriUSzy
W III. niedzielę adwentu,13 grudnia 2015r. odbyło się
świąteczne spotkanie pracowników parafialnych, Cen-
G³os Parafialny
32
rodzinny
AdWent
2015
trum Aktywności Lokalnej, radnych Rady Parafialnej i
filiałów, wolontariuszy, sponsorów i sympatyków Parafii
Ewangelicko-Augsburskiej w Ustroniu.
Był to czas na podsumowania minionego roku kościelnego, podziękowania za zaangażowanie na rzecz naszej Parafii oraz wspólny poczęstunek przygotowany dla
ponad 130 osób.
Ks. Piotr Wowry dziękował za wykonaną pracę na
rzecz Parafii, za pomoc, za wszelkie dowody wsparcia
finansowego. Dziękował wszystkim, którzy mieli swój
wkład w przygotowanie różnych spotkań parafialnych
przyczyniających się do budowania i kształtowania życia
wiary. Dziękował za wykonane prace porządkowe, każde
dobre słowo i zanoszone modlitwy.
Był także czas na złożenie życzeń i wspólne kolędowanie.
KolędA BeSKidzKA
1. Świeci gwiozda świeci na beskidzkim niebie
Wszyscy wyglądają Jezusicku Ciebie.
Gorole śpiywają radosno nowina
Narodziła się nom maluśko Dziecina.
2. W Beskidach, w Beskidach śnieżek bioły leży
Każdy człek co ma sił, to na jutrznie bieży.
Tu Ci zaśpiywómy Jezusicku drogi
Co byś nie zapómnioł kaj som nasze progi.
3. Kolęda sie niesie w beskidzki krainie,
Wznosi się wysoko, ponad grónie płynie.
I my Ci zagromy na skrzypeczkach Panie
Niech Ci sie spodobo to nasze śpiywani.
Kolęda powstała w Milówce lub jej okolicy. Nie znane jest mi nazwisko autora. W drugiej zwrotce tekstu nastąpiła zmiana słowa „pasterkę” na „jutrznię”.
Michał PILCH
G³os Parafialny
ŚwiĄteCzne rozmowy
zwierzĄt…
W dalekim kraju, w Izraelu, przed ponad dwoma tysiącami lat żył sobie pewien ślimak. Był on już bardzo
stary i miał duże doświadczenie życiowe. Wszystko co
robił, robił powoli i rozważnie, dlatego też nigdy niczego nie zapomniał. Ślimak w swoim długim życiu
widział wiele nieszczęść, niektóre z nich sam przeżywał. Te wszystkie trudne przeżycia, jak ważący wiele
kilogramów plecak, niezwykle mu ciążyły. Miał jednak
cichą nadzieję, że te złe wspomnienia kiedyś znikną…i
ślimak czekał na cud. Starość sprawiła, że nie był już
tak sprawny jak dawniej.
Jednak pewnego dnia podjął nowe wyzwanie – wyruszył w daleką podróż w nieznane…
„Jest coś w powietrzu”, mruczał sam do siebie, „a ja
muszę się dowiedzieć, co to jest”?
Nagle w pobliżu ślimaka pojawiła się gruba gąsienica chrupiąca liść kapusty. W zdumienie wprawił ją ślimak
z niezwykłym uporem wpatrujący się w górę, w niebo.
33
- Cześć ślimaku, czy coś się stało? – nieśmiało zapytała gąsienica.
- Wiesz, coś wisi w powietrzu. Nie wiem, jednak co
to jest, ale chyba ma to jakiś związek z nową gwiazdą,
która pojawiła się na niebie.
- Nowa gwiazda? Ślimaku, gadasz jakieś głupoty –
pogardliwie odparła gąsienica.
- Nie wiem, czy wiesz, ale nowa gwiazda może
zmienić bieg historii całego świata.
- Nie obchodzi mnie jakaś tam gwiazda, gdy mam
przed sobą tak smaczny liść kapusty, jak ten, którym
właśnie się częstuję.
- Wiesz – ciągnął dalej ślimak – starotestamentowa
przepowiednia mówi, że wraz z pojawieniem się nowej
gwiazdy na niebie, narodzi się Zbawiciel świata, Jezus.
Zastanawiam się, czy to przypadkiem nie narodził się
Ten, na którego tak wielu czeka? Postanowiłem poznać
prawdę i idę Go szukać. Może pójdziesz ze mną gąsienico?
- O nie, ja zostaję tutaj! Muszę najeść się do syta,
dopóki liść kapusty jest świeży i chrupiący – odrzekła
gąsienica napychając sobie usta kęsem liścia.
- A jeśli przegapisz nadejście Zbawiciela na świat?
Ślimak nie dawał za wygraną.
- No wiesz! Cóż może obchodzić mnie Zbawiciel
świata, kiedy mam przed sobą smaczną kapustę? Ty
możesz sobie iść, a ja, jak sobie dobrze podjem, to kto
wie, może też udam się w drogę twoim śladem?
Ślimak ostrożnie i bardzo wolno posuwał się do
przodu niosąc swój domek na grzbiecie. Do Betlejem
było wiele kilometrów, ale na szczęście on tego nie
wiedział. Nagle przed ślimakiem stanął wilk, który
szczerząc zęby zapytał
- Czy ty się mnie nie boisz?
- Nie, a dlaczego miałbym się ciebie bać? – zdumiony ślimak uważnie przyjrzał się wilkowi.
- Czemu pytasz? Dlatego, że jestem z natury zły! –
mruknął wilk.
- Taaak, a kto tak mówi o tobie? – z zaciekawieniem
spytał ślimak.
- Nie wiesz? Przecież wszyscy ludzie tak mówią o
nas, wilkach!
- Ludzie? A czy wiesz przypadkiem, dlaczego ludzie
tak uważają?
- No wiesz, często zjadamy ich owce…
- A na co ludziom te owce?
- Jak to, na co? Sami chcą je zjeść.
- Hm, brzmi to niezwykle interesująco. Ludzie nazywają cię złym, a ty tylko robisz dokładnie to samo,
co oni.
- No cóż, ja się nad tym do tej pory nie zastanawiałem, ale jest coś w tym, co mówisz.
- Więc wcale nie jesteś gorszy od ludzi! – z uśmiechem rzucił ślimak.
34
G³os Parafialny
- Ale co mógłbym zrobić, aby ludzie mnie polubili?
Ślimak zastanawiał się przez chwilę, po czym rzekł:
- Nikt, nic nie może zrobić sam. Miał jednak narodzić się ktoś, kto kocha wszystkich ludzi i przyniesie im
zbawienie. A oni z nienawiścią Go zabiją.
- O kim mówisz?
- O kimś, na kogo czekam od wielu lat…Idę właśnie
Go szukać, chcę Mu opowiedzieć o potrzebach całego
świata.
- Wiesz, chyba pójdę razem z tobą i będę cię ochraniał przed złymi ludźmi.
- Nikt nie ma prawa nazywać drugiego złym – ze
smutkiem odrzekł ślimak sprawdzając, czy jego domek
nie zmienił położenia na grzbiecie.
Po jakimś czasie ślimak spotkał rozbójnika. Rozbójnik zatrzymał się i z pewną siebie miną powiedział:
- O ślimak, nie wiem czy wiesz, że mogę cię rozdeptać?!
- Taaak, a dlaczego miałbyś mnie rozdeptywać? –
zapytał ślimak.
- No tak, ty nie wiesz, że ja jestem największym i
najokrutniejszym rozbójnikiem wszechczasów?!
- Nie, nie znam cię, ale czy robienie zła sprawia ci
przyjemność?
- Właściwie nie, ale niczego innego dotąd nie robiłem. Nie potrafię się zmienić.
Ślimak, po namyśle odrzekł:
- Wiesz, myślę że nigdy nie jest za późno, aby się
poprawić.
- Ale jak mam się zmienić i właściwie po co? Przecież nikt mnie nie lubi i nie kocha. Wszyscy wiedzą, że
jestem złym człowiekiem. Ludzie i tak w dalszym ciągu
będą się mnie obawiać.
- Nie masz racji! Jest ktoś, kto pomoże ci się zmienić na lepsze. On bardzo cię kocha.
- Tak? A kto to taki? Gdzie on mieszka?
- Miał narodzić się w Betlejem. Właśnie tam idę.
Nie sposób ominąć tego miejsca…Wielka gwiazda
doprowadzi mnie do Niego. No, żegnaj, muszę już
iść.
- Wiesz co, może ja pójdę z tobą? Co za wspaniała
nowina, ktoś mnie kocha! A właściwie, to ja już biegnę
do tego Betlejem! Spotkamy się na miejscu, do zobaczenia!
- Ja dojdę tam trochę później… szybkie chodzenie
nie jest moją mocną stroną.
Posuwając się do przodu szybko, jak tylko to było
możliwe, ślimak nagle natknął się na małe dziecko.
- Ślimak, ślimak, pokaż rogi, dam ci sera na pierogi…
- Dlaczego mi przeszkadzasz? Nie dotykaj moich
czułków, nie wiesz, że to boli? - krzyknął przerażony
zachowaniem dziecka ślimak.
- No i co z tego, ja się dobrze bawię!
- Gdyby ktoś dotykał twoich oczu, nie byłoby ci tak
przyjemnie, prawda? Więc dlaczego sprawiasz mi ból?
- To są twoje oczy? Nie wiedziałem, przepraszam.
Dokąd idziesz?
- Idę do Betlejem, szukam kogoś, kto uwolni mnie
od wszelkich ciężarów i smutków…Ale do tego miasteczka jest jeszcze bardzo długa droga. Dziś wieczorem chciałbym dotrzeć do tego drzewa, tam na polance.
- Wiesz co, mam propozycję. Ja zaniosę cię do tego
drzewa, a ty opowiesz mi coś więcej o tej betlejemskiej
historii.
- Zgoda, opowiem ci historię Dzieciątka, na które
czekał cały świat..
Nagle ślimak usłyszał krzyki dzieci dobiegające od
wsi. Zatrzymał się i nadsłuchiwał.
- Straszydło, straszydło, kobieta straszydło!
Stara kobieta szła drogą podpierając się laską. Nagle
zauważyła ślimaka, ostrożnie go podniosła i położyła
na poboczu, aby nikt go nie rozdeptał.
- Czy ty naprawdę jesteś straszydłem? – z niepokojem w głosie zapytał ślimak kobietę.
- Oczywiście, że nie jestem.
Ale tak już jest, jeżeli ktoś jest inny niż wszyscy,
wyśmiewają się z niego, popychają. Ja wiem, mam pomarszczoną twarz i utykam…
- Ale masz bardzo piękne oczy. Odkryje je w tobie
Ten, do którego właśnie się udaję, Jezus. On z pewnością dojrzy w tobie piękno.
- To ja też chcę iść do Jezusa, pozwól, że pójdę z
tobą. Ale najpierw muszę poszukać prezentów dla
Dzieciątka.
Późno w nocy, ślimak dotarł do ogniska. Wszędzie
dookoła spały owce. Pasterze leniwie przeciągali się
na swoich posłaniach. Jeden z nich grał na flecie jakąś
rzewną melodię.
- Dlaczego w środku nocy grasz na flecie? Z zaciekawieniem spytał grającego ślimak.
- Gram aby dodać sobie odwagi, gdyż boję się ciemności i wilków.
- No wiesz, wilki wcale nie przestraszą się twojego grania. A ciemności wcale nie musisz się obawiać.
Spójrz tam, na niebie pojawiła się nowa gwiazda. Jest
ona dowodem na to, że narodził się ktoś, kto zwyciężył
ciemność.
- Taak? A czy ty nie boisz ciemności ani zła?
- Cały świat mnie przeraża…dlatego chcę jak najszybciej spotkać Jezusa. On pokona strach i ciemność.
On zwycięży wszelkie zło!
- Ja też chcę spotkać się z Jezusem. Chcę oddać Mu
swoje serce i zagrać Mu na flecie, najpiękniej jak tylko
potrafię.
Leżąca w pobliżu owca podsłuchiwała całą rozmowę ślimaka z pasterzem. Kiedy wczesnym rankiem ślimak szykował się do drogi, zagadnęła go:
G³os Parafialny
- Ślimaku, ty naprawdę idziesz do Betlejem?
- Tak, idę – odparł ślimak, pakując do swojego domku dzbanek z kilkoma kroplami rosy.
- A czy ty pomyślałeś o tym, że ten Jezus może wcale cię nie zauważyć? On przyszedł na ziemię dla ludzi,
nie dla nas, zwierząt. Ośmieszysz się tylko chcąc z Nim
porozmawiać.
- Wcale tak nie myślę. Bóg stworzył cały świat, nas
zwierzęta również i troszczy się o nas podobnie jak o
ludzi. Dzisiaj mam tylko jedno życzenie: chcę być blisko Jezusa. A ta gwiazda doprowadzi mnie do Niego.
Ślimak wolno posuwał się w kierunku Betlejem. I
oto nagle zauważył starego człowieka spoglądającego
z radością w kierunku nowej gwiazdy.
- O, ślimak – człowiek odwrócił się w stronę patrzącego nań ślimaka.
- Nic nie rozumiem. Z moich mądrych ksiąg wynika, że ta gwiazda ma wskazać narodziny nowego króla
żydowskiego. Ale ona nie świeci nad Jerozolimą, lecz
nad małym miasteczkiem Betlejem! Król żydowski powinien narodzić się w pałacu w Jerozolimie!
- O nie! Ożywił się ślimak. Mylisz się dobry człowieku. Ten, który narodził się w Betlejem, jest nie tylko królem Żydów, On jest także Królem i Zbawicielem
całego świata. Żaden z pałaców nie jest dość dobry dla
Niego! On mógł narodzić się całkiem dobrze w grocie
lub stajni…Miejsce narodzenia wcale nie umniejszy
Jego wielkości.
- Wiesz co, ślimaku, zakończmy lepiej tę rozmowę i
chodźmy do Betlejem.
Ludzie i zwierzęta powoli przybywali do Betlejem.
Tylko gąsienica nie pojawiła się w stajence. Widocznie
nie potrafiła rozstać się ze swoją kapustą…
Kiedy tylko ślimak zobaczył gwiazdę świecącą nad
stajenką, wpełznął z radością do środka.
Odetchnął z ulgą. Spełniły się starotestamentowe
proroctwa – Syn Boży jako maleńkie Dzieciątko przyszedł na świat. Narodził się w zwykłej stajni w Betlejem. Ludzie i zwierzęta klęczeli przed żłobem, do którego położyła Go Jego mama, Maria.
Tak wygląda Zbawiciel świata? – pomyślał ślimak. I
nagle stał się cud. Ślimak odniósł wrażenie, jakby cały
ciężar jego życia zsunął się z jego ramion.
wszyscy w czci i pokorze modląc się pochylili
swoje głowy przed dzieciątkiem, a swoje serca oddali mu w ofierze.
(Fragment z książeczki dla dzieci pt.: „Rozmowy
zwierząt”…Księgarnia Szaron – Ustroń)
Radosnych, rodzinnych Świąt
Pamiątki Narodzenia Pana Jezusa
diakon Urszula Śliwka
35
PrzePisy na co dzień
i od święta
Ciasteczka – Kamyczki
125g płynnego miodu
75g cukru
50g sklarowanego masła
225g mąki
1 łyżeczka proszku do pieczenia
2 łyżeczki przyprawy piernikowej
1 łyżeczka cynamonu
2 łyżki wiśniówki
1 białko
Wszystkie składniki wymieszać. Wyrobić ciasto,
schłodzić w lodówce.
Rozwałkować najlepiej na folii, na środku ułożyć wałek
marcepanu, zawinąć w roladę i kroić w romby, posmarować
żółtkiem lub białkiem. Piec w temp. 180°C ok 15 min.
DANE STATYSTYCZNE
Ustrońskiej parafii
18.08.2015 r.
18.07.2015 r.
19.07.2015 r.
21.07.2015 r.
01.08.2015 r.
01.08.2015 r.
08.08.2015 r.
09.08.2015 r.
23.08.2015 r.
30.08.2015 r.
30.08.2015 r.
12.09.2015 r.
13.09.2015 r.
13.09.2015 r.
13.09.2015 r.
27.09.2015 r.
27.09.2015 r.
11.10.2015 r.
25.10.2015 r.
15.11.2015 r.
15.11.2015 r.
CHRZTY
Dawid Aleksander Sztwiertnia
Michał Sztwiertnia
Jagoda Szelest
Alexander Czyż
Eliza Sieroń
Emilia Zielińska
Zofia Aleksandra Pilch
Zofia Cieślar
Wojciech Piotr Wolczyński
Igor Patryk Kępys
Zofia Morawska
Oliwia Karolina Szwarc
Nadia Handzel
Kacper Jakub Jamróz
Łukasz Filip Szeremeta
Leon Pilch
Kamil Paweł Śliwka
Lena India Dziadek
Kuba Gabriel Niewiadomy
Daniel Jan Wielgosik
Paweł Adrian Piórecki
ŚLUBY
01.08.2015 r.
01.08.2015 r.
15.08.2015 r.
22.08.2015 r.
05.09.2015 r.
12.09.2015 r.
Marcin Rożek i Anna Cieślar
Roman Gurgul i Joanna Cieślar
Tomasz Byrtek I Anita Prutek
Łukasz Chłopek i Aleksandra Wisełka
Paweł Małysz i Edyta Cedro
Piotr Gomola i Izabela Herzyk
G³os Parafialny
36
25.07.2015 r.
25.07.2015 r.
9.10.2015 r.
23.10.2015 r.
28.11.2015 r.
Sylwester Błacha i Alicja Robleska
Dariusz Nogowczyk i Agnieszka Żydel
Jerzy Tomaszczyk i Natalia Surowiec
Piotr Chraścina i Agnieszka Szymańska
Piotr Skóra i Magdalena Bukowczan
poGrZeBY
17.07.2015 r.
20.07.2015 r.
03.08.2015 r.
08.08.2015 r.
08.08.2015 r.
19.09.2015 r.
16.09.2015 r.
28.09.2015 r.
29.09.2015 r.
29.09.2015 r.
06.10.2015 r.
08.10. 2015 r.
07.10.2015 r.
śp. Emilia Cieślar Krzywoń, l. 84,
ul. Lecznicza
śp. Irena Zbiciak zd. Sztwiertnia, l. 87
śp. Emilia Mendrek zd. Czyż, l. 91,
ul. Boczna 16
śp. Anna Białoń zd. Masny, l. 53,
ul. Myśliwska 48
śp. Rudolf Tomiczek, l. 83, ul. Graniczna
śp. Otton Rygulski, l. 73, os. Manhatan
śp. Helena Śliwka zd. Szturc, l. 86,
ul. Pod Grapą
śp. Eugeniusz Cieślar, l. 61, ul. P.Stellera
śp. Józef Borowiecki, l. 85,
os. Cieszyńskie
śp. Jerzy Kłapsia, l. 66,ul. Fabryczna
śp. Wanda Wiencek zd. Łyżbicka, l. 79,
ul. Wiślańska
śp. Maria Bujok zd. Legierska, l.88,
ul. Polańska
śp. Stefania Marek zd. Ferfecka, l. 81,
os. Manhatan
12.10.2015 r.
10.10.2015 r.
19.10.2015 r.
22.10.2015 r.
24.10.2015 r.
29.10.2015 r.
07.11.2015 r.
06.11.2015 r.
12.11.2015 r.
12.11.2015 r.
17.11.2015 r.
23.11.2015 r.
27.11.2015 r.
01.12.2015 r.
śp. Maria Jurczok Stanieczek, l. 80,
ul. Grażyny
śp. Anna Podżorska zd. Śliwka. l. 89,
ul. Wiślańska
śp. Józef Gomola, l.80, ul. Orłowa 17
śp. Joanna Kocyan zd. Raszka, l. 80,
ul. Chabrów
śp. Zuzanna Błaszczyk zd. Podżorska,
l. 94, ul. Fabryczna
śp. Zuzanna Gomola zd. Gomola, l. 82,
ul. Orłowa 38
śp. Patrycja Łupieżowiec, l. 17,
ul. Browarowa, Tychy
śp. Bronisława Pilch zd. Stebel, l. 66,
ul. Sanatoryjna
śp. Zuzanna Raszka zd. Gluza, l. 91,
ul. Cieszyńska
śp. Helena Macura zd. Bolek, l. 84,
ul. Stalmacha
śp. Anna Jaworska zd. Broda, l. 88,
ul. Lipowa
śp. Anna Cieślar zd. Heczko, l. 89,
ul. Wantuły
śp. Józef Legierski, l. 91, ul. Lecznicza
śp. Wilhelm Hussar, l. 76,
ul. Furmańska 23
PORZĄDEK NABOŻEŃSTW
24.12.2015
Wigilia
Ustroń
centrum
9:30
Spowiedź i
Komunia Św.
16:00
25.12.2015
26.12.2015
1. Dzień Świąt
2. Dzień
Świąt
5:00
8:30
10:30
27.12.2015 31.12.2015
Niedziela
Sylwester
8:30
01.01.2016
Nowy Rok
10:30
10:30
(gwiazdka
dla dzieci)
10:30
17:00
(po nabożeństwie
noworoczny koncert
organowy)
Polana
22:00
10:00
10:00
10:00
17:00
17:00
Dobka
20:45
8:30
8:30
8:30
15:45
15:45
ZAPRASZAmy:
• Ustroński Oddział PTEw zaprasza na spotkanie świąteczne i wspólne śpiewanie
kolęd we wtorek 29. grudnia o godzinie 17:00.
• Zapraszamy na koncert kolęd, w niedzielę 03.01.2016 r. godz. 17:00 w kościele ap.
Jakuba St. Wystąpią: chóry, chórki dziecięce i zespoły ustrońskiej parafii.
G³os Parafialny
37
38
G³os Parafialny
redakcja: ks. Piotr Wowry, ks. Dariusz Lerch, ks. Oskar Wild Korekta: mgr Anna Guznar
Parafia e-A Ustroń, pl. ks. Kotschego 4, [email protected], www.ustron.luteranie.pl
Druk: INTERFON Sp. z o.o. 43-400 Cieszyn, ul. Olszaka 5, tel. 33 8510 543
G³os Parafialny
3
Świąteczne spotkanie pracownikó
w i wolontariuszy
rów
senio
ie
n
a
k
t
o
p
s
e
w
o
Adwent
Spotkanie adwentowe
Adwentowe spotkanie
Samarytanek
SKE
4
G³os Parafialny
Podnieście, bramy, wierzchy wasze,
I podnieście się, bramy prastare,
Aby wszedł Król chwały!
Ps 27,7

GłosParafialny

Transkrypt

Podobne dokumenty

Parafialny - Luteranie.pl