Włochy Wyspa Elba

Włochy
Stolica:
Rzym
Powierzchnia:
301 230 km²
Ludność:
60 418,7 tys
Waluta:
euro (EUR), 1 EUR = 100 centów
Napięcie:
220 V
Język:
włoski
Wiza:
wiza nie jest wymagana
Regiony:
Abruzja, Apeniny Północne (SKI), Apulia, Bazylikata, Dolina Aosty, Dolina Aosty
(SKI), Emilia - Romania, Florencja, Gargano, Jezioro Comer, Jezioro Garda, Jezioro
Iseo, Kalabria, Kampania, Lazio, Lombardia, Lombardia (SKI), Marche, Mediolan,
Moliza, Neapol, Palermo, Piemont, Piemont (SKI), Południowy Tyrol, Riwiera
Adriatycka, Rzym, Sardynia, Sycylia, Toskania, Trentino, Umbria, Veneto, Watykan,
Wenecja, Wybrzeże Liguryjskie, Wyspa Elba, Wyspy Liparyjskie
Wyspa Elba
Krótka informacja
Wyspa Napoleona Bonaparte z pięknymi plażami i unoszącym się zapachem olejków eterycznych.
Informacje ogólne
Jeżeli ktoś chce poczuć unoszący się w powietrzu zapach olejków eterycznych i zobaczyć połacie oleandrów, figowców, aloesów i drzew
eukaliptusowych powinien koniecznie wybrać się na największą wyspę Archipelagu Toskańskiego. Elba przyciąga turystów nie tylko ciekawą historią,
ale także malowniczymi miasteczkami, domowymi winami, błękitnym morzem oraz niezwykłym światem podmorskiej flory i fauny.
Wyspa Elba oddalona jest od Włoch zaledwie 10 km, z tego powodu często odwiedzają ją turyści wypoczywający w malowniczej Toskanii i
okolicznych regionach. Ulokowana na Morzu Tyrreńskim, między Półwyspem Apenińskim a Korsyką, o długość 29 i szerokości 19 km, może wydawać
się niewielką wyspą, ale w zamian za to obfituje w wiele atrakcji zaskakujących niejednego podróżnika.
Przed wiekami Rzymianie określali Elbę jako „wyspę dobrych win”, z racji produkcji zacnego trunku rozpowszechnionego na wielką skalę, po nich
władzę sprawowali pizańczycy, genueńczycy, Medyceusze, Hiszpanie, Turcy i Francuzi, co miało duży wpływ na jej kulturę, architekturę i rozwój.
Chyba każdemu turyście Elba kojarzy się z Napoleonem, i słusznie, ponieważ sławny strateg został zesłany na wyspę w następstwie politycznych
zawirowań w maju 1814 r., z której udało mu się zbiec wraz z niedobitkami swojej armii do Francji w lutym 1815 r. Pamiątki po niewysokim cesarzu
przetrwały do dziś, choć zmarł na Wyspie Św. Heleny. Wymarzonych wczasów lub wycieczki na wyspę nie można odkładać przebywając w Toskanii
czy pobliskich regionach Włoch, a wypoczynek w tym niezwykłym zakątku może być jeszcze bardziej przyjemny ze względu na to, że Elba, podobnie
jak kilka pozostałych wysp wchodzących w skład archipelagu, objęta jest największym w Europie parkiem morskim – Parco Nazionale dell'Arcipelago
Toscano.
Portoferraio – niezwykle uroczy kurort z piękną starówką poprzecinaną stromymi alejkami i malowniczym portem wybudowanym jeszcze przez
urzędujących na wyspie Medyceuszy. Nad starym portem króluje ocieniony plac Piazza Gramsci z licznymi kawiarniami, z których rozpościerają się
prześliczne widoki na zatokę i lazurowe morze. Do rezydencji Napoleona (Villa dei Mulini) można dostać się wąską uliczką Via Victor Hugo
prowadzącą w wyższe regiony starówki przez tunelową bramę. Z samej willi zbudowanej specjalnie dla cesarza roztacza się niezapomniany widok na
zatokę i urocze miasteczko, jej wnętrze z kolei wypełniają pamiątki po Napoleonie. Wyśmienitej włoskiej kawy można napić się w centrum starówki na
Piazza della Repubblica, a po smakowitej degustacji udać się do Museo Archeologico z niezwykłą kolekcją naczyń wydobytych z rzymskich wraków.
Najlepszym miejscem kąpielowym w okolicy jest położony nieopodal cypel Enfola z piaszczystą plażą nad lazurowym morzem, do której dojeżdżają
autobusy komunikacji miejskiej. Kurort dysponuje ponadto świetnie przygotowaną bazą noclegową z licznymi hotelami i apartamentami.
Capoliveri – niewielki kurort położony w głębi lądu będący doskonałą bazą wypadową na piaszczyste plaże w Marcone i południowe rejony wyspy.
Wieczory spędzone w tym miejscu z pewnością mogą być udane dzięki dyskotece znanej w całej okolicy, przyciągającej miłośników dobrej zabawy.
Miasteczko ma dodatkowo dobre połączenie autobusowe z pozostałymi kurortami.
Scaglieri – urocza osada z najlepszą na wyspie, piaszczystą plażą i niewielkim, ale klimatycznym zapleczem gastronomiczno-turystycznym.
Doskonała baza na wypady w głąb wyspy dzięki doskonale prosperującej wypożyczalni rowerów i skuterów.
Porto Azzuro– niezwykle malowniczy kurort ufortyfikowany przed laty przez Filipa III Hiszpańskiego, z pozostałościami dawnych obwarowań
widocznymi do dziś. Bardzo przyjemna starówka zamknięta dla ruchu kołowego skupia się wokół Via d'Alarcon, przyjemny może być spacer po
niewielkim porcie oraz wypoczynek na niewielkiej, piaszczystej plaży z widokiem na malowniczą zatokę.
Marciana – najstarsza osada na wyspie i dobra baza na piesze wędrówki, których dodatkowym urozmaiceniem może być wyprawa imponującym
wyciągiem krzesełkowym na Monte Capanne – najwyższą górę wyspy. Idealne położenie kurortu między wspaniałymi, piaszczystymi plażami i
górskimi terenami w głębi lądu sprawia, że wybierają go turyści poszukujący różnorodnego krajobrazu. Romantyczne spacery po starej dzielnicy z
uroczymi, malutkimi uliczkami z pewnością na długo pozostaną w pamięci, podobnie jak widok bujnych kwiatów oplatających mury XII-wiecznej
twierdzy Fortezza Pisano.
Biodola – piękna biała, piaszczysta plaża oraz kilka hoteli gwarantują przyjemny wypoczynek w spokojnej atmosferze i niezwykłym otoczeniu.
Procchio – bardzo malowniczy kurort przyciągający turystów wyspiarską kuchnią, krystalicznie czystą wodą, białym piaskiem oraz gwarnymi w
sezonie turystycznym sklepami i barami, w których warto napić się wina z wyspiarzami wysłuchując przy okazji historii o sławnym strategu
Wydruk ze strony http://www.merlinx.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 1/6
„goszczącym” przed laty na wyspie.
Sant'Andrea– bardzo popularny kurort leżący na zachodnim wybrzeżu wyspy, do którego najchętniej zaglądają miłośnicy nurkowania ze względu na
krystalicznie czyste morze i zróżnicowany świat podwodnej flory i fauny. W kurorcie funkcjonuje kilka niedrogich hoteli, a wypoczywać można na
okolicznych, kamienistych plażach, więc lepiej zaopatrzyć się wcześniej w obuwie ochronne.
Marina di Campo– największy kurort na wyspie z przepiękną, rozległą plażą z białym piaseczkiem, czystą wodą i zachwycającym widokiem na
malowniczą zatokę. W miasteczku życie nocne nie ustaje do rana, a hotele o różnym standardzie gwarantują relaks i zasłużony wypoczynek.
Kuchnia
Świętowanie życia to we Włoszech nic innego jak spożywanie posiłków i picie zacnych trunków. O włoskiej kuchni mówi się, że jest jedną z
najlepszych kuchni na świecie, stąd jej wielka popularność w wielu krajach, gdzie lokale z włoskim jedzeniem można spotkać praktycznie na
każdym rogu ulicy, a włoskie nazwy własne nie są już tak obce i na dobre zadomowiły się w powszechnym słownictwie. Spaghetti, pizza, ravioli czy
lasagna to potrawy, które na stałe zagościły też na stole niejednego domu. Nie tylko takie menu jest domeną wyśmienitej kuchni, w której dominują
świeże owoce, zioła, ryby i jarzyny stosowane od wieków przez włoskich kucharzy należące do zdrowej diety, której nie zaszkodzi nawet mały
dodatek oliwy.
Kuchnia włoska to również wpływy innych kuchni pozostawiające swój ślad dzięki bogatej historii, wyraźnie dominują wpływy francuskie, austriackie
czy greckie, chociaż wielu Włochów uważa, że właśnie domowe jedzenie jest tym najbardziej wartościowym.
Włosi mają silnie zakorzenione tradycje kulinarne, przez co spożywanie posiłków jest prawdziwym, często bardzo długim, ale jakże smakowitym
rytuałem. Obowiązkowe śniadanie prima calzione nie może obejść się bez cappuccino oraz brioche lub cornetto –
miękkiej bułki francuskiej
nadziewanej dżemem, kremem czy czekoladą, taki posiłek można spokojnie skonsumować stojąc przy barowej ladzie. Jeżeli ktoś zgłodnieje od
razu sięga po panini – wielkie kanapki składające się z bagietki przełożonej kiełbasą, serem i różnorodnymi dodatkami, w zależności od gustu. Bary
z takimi kanapkami zwane paninoteca to standardowy obrazek większych miast, zamawia się zwykle tramezzini – gotowe kanapki z białego chleba z
różnymi dodatkami lub gorące toste z serem lub szynką i pomidorem. Przed południem najlepiej zamówić coś na wynos w barze tavola calda,
wszędzie można też kupić pojedyncze kawałki pizzy. Zapiekanki focacce obłożone serem lub pomidorem ze szpinakiem, wątróbką lub mięsem
spotykane są na targach, tak samo jak popularne suppli – zapiekane kule ryżu wypełnione farszem mięsnym.
Obiad – pranzo – zazwyczaj zaczyna się od antipasto – przystawki (mogą nią być surowa szynka prosciutto, gotowana cotto lub wędzona crudo z
serem mozzarella) po której następuje kulinarna celebracja zupy, risotto lub dania z makaronem zwanych ogólnie il primo, następnie ryba lub mięso,
ser, świeże owoce, czyli il secondo i na koniec kawa. Pochłonięcie wszystkich dań zalecane jest wyłącznie turystom z nadmiernym apetytem.
Contorni – sałatki lub warzywa można zamawiać i spożywać osobno, w każdej restauracji można dostać też makaron z sosem pomidorowym –
pomodoro lub mięsnym – al ragu, różne pasty, spaghetti z sosem bolońskim lub napoli, risotto czy też tortelini – pierożki z nadzieniem mięsnym lub
serowym.
Przebywając na wczasach we Włoszech nie wypada przejść obojętnie obok lodów włoskich – gelato – cieszących się popularnością nie tylko w tym
kraju. Lody w wafelku – un cono – można kupić dosłownie wszędzie, a najlepsze gelaterie przyciągają
tłumy smakoszy tego cudownego i
orzeźwiającego daru niebios. Raj dla podniebienia najlepiej testować w lodziarniach wyrabiających lody na miejscu, zwanych Produzione Propria.
Niezwykle smaczne są chleby wyrabiane w małych piekarniach, Włosi sceptycznie podchodzą do masowych wyrobów artykułów spożywczych,
dlatego ich kuchnia ma tak wysublimowany smak, niemniej sery takie jak Bel Paese, Gorgonzola czy Taleggio produkowane są już przez większych
producentów.
Cokolwiek nie mówić o pizzy we Włoszech, skąd się wywodzi, smakuje wyjątkowo, inaczej niż w innych krajach szczycących się jej podawaniem.
Pieczona w piecach opalanych drewnem – forno a legna – podawana jest w sposób tradycyjny, na cienkim cieście bez zbędnych udziwnień, które
weszły do mody, gdy to smakowite danie stało się powszechne. Pizzerie mogą mieć różny charakter, ale w tych najprawdziwszych można kupić
wyłącznie pizzę, napoje i piwo. Obecnie żaden Włoch nie byłby w stanie zliczyć ile gatunków pizzy może zaoferować przeciętna restauracja.
Stołować można się także w „spaghetteriach” oferujących proste dania mączne i makarony spaghetti najwyższej klasy z całym wachlarzem sosów
lub w „osteriach” – specjalizujących się w domowych kulinariach restauracjo-pubach.
Spacerując po włoskich ulicach bardzo często można poczuć aromat świeżo parzonej kawy. Humor można poprawić sobie espresso, caffe lungo – z
większą ilością wody, Americano – z domieszką alkoholu, macchiato – podawaną z małą ilością mleka lub caffe late – przypominającą polską białą
kawę.
Za Alla spina – piwo z beczki – mogą zabrać się wszyscy miłośnicy tego wspaniałego napoju; popularne piwa to Moretti, Peroni i Dreher, natomiast
wódka grappa to mocniejszy trunek pochodzący z Bassano di Grappa w Wenecji Euganejskiej, a za najlepsze włoskie brandy uchodzi Stock. Także
wina mają swoje wzmocnione wersje w postaci Martini, Cinzano czy Campari, natomiast po obiedzie dobrze smakuje gorzki drink Amaro lub
Amaretto – słodszy z intensywnym smakiem migdałów. Ciekawym doświadczeniem może być skosztowanie gęstej, podpalanej, słodkiej, anyżowej
mieszanki z ziarnkiem kawy – Sambuki, w każdym barze można zamówić też Strega – żółty, słodki likier o ziołowo-szafranowym smaku. Włosi
popisują się także szerokim wachlarzem win, najlepiej smakują Soaves, Valpolicella i Chianti, w końcu włoskie wina zmieniają każdy posiłek i
spotkanie rodzinne w przyjemne wydarzenie towarzyskie. We Włoszech ze względu na klimat uprawia się najwięcej odmian winorośli i produkuje
najwięcej wina, niż w jakimkolwiek innym kraju. Każdy region ma swoje specyfiki, głębią smaku wyróżniają się Recioto Amarone i Recioto Amabile
robione z suszonych winogron, czołowi producenci to Allegrini, Antinori, Clerico, Bruno Giacosa czy Angelo Gala. Warto zapamiętać takie słowa jak
wino czerwone – rosso, białe – bianco i różowe – rose lub rosato, żeby później nie mieć problemu w restauracji z doborem ulubionego bukietu.
Istotne we włoskiej kuchni jest pewne rozróżnienie polegające na przykład na tym, że mieszkańcy północy jedzą pasta – makaron w kształcie
wstążek, natomiast południowcy spożywają rurki. Północ słynie z makaronów zrobionych z jajek, często podawane są alla Bolognese – z klasycznym
sosem, z chudą cielęciną i pomidorami, przyprawionym marchewką, selerem i prosciutto, natomiast klasyczny południowy makaron produkowany
jest masowo i podawany z sosem napoletana, na bazie wieprzowiny. Takich podziałów jest wiele i można je zauważyć w różnych odmianach
regionalnych, których we Włoszech nie brakuje.
Wydruk ze strony http://www.merlinx.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 2/6
Obyczaje
Włochy można scharakteryzować krótko: pizza, telewizja, fiat i piłka nożna, natomiast typowego Włocha rozpoznaje się po urodzie, krzykliwości,
gadatliwości i wiecznym uśmiechu. Współczesna Italia pełna jest kulturowych paradoksów, które bardzo często można zauważyć wypoczywając w
tej zadziwiającej i pięknej krainie. Powszechnie uważa się, że Włochy to mieszanka zamieszkujących je wielkich rodzin ideologicznych, politycznych i
zawodowych. Rodzina jest niezwykle ważna i każda dąży do swojej suwerenności, można to zauważyć w bezpośrednich kontaktach z tymi
impulsywnymi, ale bardzo przemiłymi i pogodnymi ludźmi. System społeczny jest nieco urozmaicony, niemniej różnice są mało widoczne i polegają
na przykład na tym, że marchesi, czyli markizowie są biznesmenami, niektóre klany liczą się w bankowości, a inne rodziny odnoszą sukcesy w
produkcji wina. Są też klasy średnie, czyli borghesi i contadini – rolnicy, którzy także tworzą rozpoznawalne grupy. Wszystkich łączy jednak narodowe
motto: fatta la legge, trovato l'inganno – czyli po uchwaleniu prawa znajdzie się sposób, aby je obejść.
Włosi mają jeszcze jedną cechę, są niezwykle dumni ze swej bogatej historii i kultury, gdyż mają więcej zabytków niż w jakimkolwiek innym kraju
wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, przez co Półwysep Apeniński jest tak tłumnie odwiedzany przez turystów. Dużą rolę w życiu
religijnym odgrywa Watykan, a celebrowanie katolickich sakramentów począwszy od chrztu, przez Pierwszą Komunię, obrzędy zaślubin po pogrzeb
jest we Włoszech nadal widoczne. Największe uroczystości odbywają się podczas Wielkanocy, kiedy liczne procesje przemierzają ulice miast,
Bożego Narodzenia i dnia Wszystkich Świętych. Silne jest także poczucie przynależności do rodziny, miasta i przede wszystkim klubu piłkarskiego
czy też własnego domu, można to zauważyć podczas bezpośredniej rozmowy z tymi przemiłymi ludźmi.
Dobrem narodowym, z którego słyną Włochy jest piłka nożna obecna w każdej sferze życia publicznego i społecznego. Narodowość jest pojęciem
abstrakcyjnym, ale kiedy pojawia się football lub kuchnia, to już w grę wchodzi umiłowanie do własnego miasta i tradycji. Nazwy włoskich klubów
piłkarskich zna chyba każdy niezależnie od tego czy interesuje się footballem, czy nie. Rywalizacja w tej dziedzinie podobna jest do innej „obsesji”
narodowej czyli opery i bardzo często ma uwarunkowania regionalne, które łatwo można zauważyć przemieszczając się z północy na południe.
Najważniejsza jest miłość do różnego rodzaju widowisk, pokazów i rytuałów, niezależnie w którym miejscu Włoch mają one miejsce, dzięki temu
podkreślana jest wartość życia towarzyskiego, prostoty i przyjemności.
Każdy turysta odwiedzający Włochy musi przekonać się czym jest passeggiata, czyli rytuał wieczornego spaceru, randki z pogawędką, flirtem lub
nawet plotkowaniem między znajomymi. Na ulicach włoskich miast często można spotkać grupki nie tylko młodych ludzi oddających się esencji
włoskiej towarzyskości. Z Włoch wywodzą się właśnie Święto Zakochanych – Walentynki, znane już w starożytności.
We Włoszech do osób młodszych lub rówieśników na powitanie i pożegnanie wystarczy powiedzieć ciao – cześć, natomiast do osób starszych piacere
– coś na zasadzie „miło cię spotkać”, buongiorno – dzień dobry lub buonasera – dobry wieczór. Na pożegnanie wystarczy rzucić arrivederci – do
widzenia. Po Włochach już po pierwszym kontakcie widać, że są przyjaźnie nastawieni, gdyż żywiołowo padają sobie w ramiona i przyjaźnie się
całują. Włosi uwielbiają także komplementy, więc dobrze jest im powiedzieć czasami coś miłego, choćby dotyczącego zdrowego stylu życia, urody
lub dobrego wychowania.
Prawdziwym zwyczajem jest we Włoszech picie mezzo – półtoralitrowej karafki winą będącej uzupełnieniem do posiłków, w obyczajowości Włochów
picie wina leży w tradycji, niemniej jednak zbyt nadmierne korzystanie z tego trunku nie leży w dobrym tonie.
Obiady zwykle jada się w restauracjach o nazwie trattoria lub po prostu ristorante. Warto pamiętać o rachunku – il conto i dokładnym sprawdzeniu jego
listy, gdyż w wielu restauracjach od każdej osoby pobierana jest dodatkowa opłata za nakrycie coperto, a szczegółowy spis zamówionych dań można
sprawdzić prosząc o ricevutę – szczegółowy rachunek. Oprócz coperto pobiera się też dodatkową opłatę za obsługę servizo i jeśli nie jest ona
wliczona w rachunek przyjmuje się, że wynosi około 10% kwoty do zapłacenia.
Turyści wybierający się do Włoch powinni mieć na uwadze, że tak samo jak w Grecji czy Hiszpanii normalnością jest popołudniowa sjesta, kiedy
zamykane są sklepy, urzędy i instytucje, na zatłoczonych zwykle ulicach pozostają pojedynczy ludzie, a wszyscy udają się na zasłużony wypoczynek
lub bardzo często krótką drzemkę. Podobnie nie należy się dziwić, że dla Włochów najważniejszym wydarzeniem dnia w tym czasie może być
spożywanie posiłków, kiedy wszyscy wybierają się na obiad i zostawiają miejsca pracy.
Zwiedzanie kościołów i innych zabytków nie jest mile widziane w koszulkach bez rękawów, krótkich spódniczkach i krótkich spodenkach, dlatego w
niektórych świątyniach można dostać jakieś ubranie na wierzchnie okrycie ciała.
Jeżeli turysta chce skorzystać z taksówki powinien znaleźć jeden z postojów, gdyż we Włoszech nie zatrzymuje się taksówek na ulicach.
Włosi z północy kraju są bardziej powściągliwi od mieszkańców południa, niemniej chętnie odpowiadają na pytania, udzielają pomocy, zawsze też
poświęcą czas, żeby opowiedzieć zbłąkanemu turyście o mało znanym fakcie z życia historycznej postaci lub przedstawić swoją opinię na jej temat.
Aktywny wypoczynek
Elba to idealne miejsce dla początkujących nurków, nie ma też problemu z odnalezieniem baz nurkowych. Bogata linia brzegowa wyspy sprawia, że w
wielu miejscach doskonale nurkuje się z maską i rurką. Najlepsze miejsca do nurkowania z akwalungiem to Enfola, St. Andrea (jedno z
najpiękniejszych miejsc na wyspie, dostępne z brzegu, z bogatym światem koralowców), tzw. Pta. Polveraia oraz Pomonte z wrakiem statku Elviscot.
Okoliczne wody doskonale nadają się do uprawiania żeglarstwa i windsurfingu, fani rowerów i skuterów również nie będą narzekać, gdyż sposób
zwiedzania wyspy jednośladami jest niezwykle popularny.
Wycieczki Fakultatywne
Orvieto – jedyne w swoim rodzaju miasteczko, do którego budowy użyto ciemnych, wulkanicznych skał, wznoszące się na malowniczym wzgórzu z
rozpościerającymi się na nim winnicami. Turyści odwiedzają Orvieto ze względu na katedrę, do której późnymi wieczorami zaglądają promienie
słoneczne tworząc niecodzienną atmosferę. „Złotą lilię włoskich katedr” zbudowano na pamiątkę tzw. cudu bolseńskiego, według którego podczas
odprawiania mszy z hostii na podtrzymującą kielich chustę zaczęła kapać krew, a sam fakt papież Urban IV ogłosił cudem, na którego pamiątkę
zaczęto odprawiać ważne w religii katolickiej Boże Ciało. Zachwyca fasada świątyni będąca plątaniną kolumienek, wieżyczek, płaskorzeźb i setek
detali w zadziwiających kolorach. W ozdobionym pasami kolorowego marmuru wnętrzu również jest co oglądać, gdyż niesamowite freski wywołują
rozmaite efekty wzrokowe, a nastrojową atmosferę można poczuć dzięki słynnemu korporałowi, skrywanemu w zdobionej kamieniami szkatule. W
mieście działają także ciekawe muzea prezentujące zabytkowe przedmioty kultury etruskiej i greckiej, warto również przejść się ulicami Via Duomo i
Corso Cavour, przy których mieszczą się między innymi pamiątkowe sklepiki ze słynną ceramiką z Orvieto oraz restauracje z wyborną kuchnią. W
mieście jest jeszcze kilka ciekawych zabytków, którym warto poświęcić uwagę takich jak: ratusz, kościół Sant'Andrea czy malutki, romański kościółek
San Lorenzo di Arari. Niezwykle urzekająca może być także podróż do średniowiecznej części miasta, zwanej Starą Dzielnicą, z przepięknymi
Wydruk ze strony http://www.merlinx.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 3/6
ogrodami i małymi warsztatami rzemieślniczymi.
Montepulciano – miasto położone w najwyższym punkcie Toskanii przyciąga turystów nie tylko wspaniałymi widokami, ale także renesansowymi
pałacami oraz zacnym Vino Nobile. Ośrodek od dawnych czasów związany był z Florencją i jej zawdzięcza swój rozwój, który pozostawił po sobie
wspaniałe zabytki w postaci głównej bramy Porta al Prato, Piazza dell'Erbe z renesansową Loggia di Mercato oraz wspaniałego pałacu, położonego
najwyżej Palazzao Comunale – gotyckiej rezydencji z widokową wieżą. Liczne arcydzieła sztuki skrywa w swoich wnętrzach katedra Santa Maria
Assunta, z kolei spacerując po mieście można znaleźć inne skarby ukryte w lokalnych sklepikach w postaci wybornego wina, serów, makaronów,
soczewicy i miodu.
San Gimignano – najczęściej odwiedzane przez turystów jedno z mniejszych włoskich miast z niebywałymi wieżami sterczącymi ponad urzekającymi
zabudowaniami. Włosi określają uroczą miejscowość „Manhattanem średniowiecza” słynącym z czworokątnych wież budowanych przez zwaśnione
rody w XII i XIII w. Miasto jest monumentalne, doskonale zachowane, w trakcie spaceru po starówce można podziwiać mnóstwo pięknych fresków lub
zaszyć się w przytulnej restauracji. Od południowej bramy biegnie zabudowana rzędem pałaców wspaniała ulica Via San Giovanni łącząca dwa place,
na których gromadzą się rzesze turystów podziwiających uroki miasta. Koniecznie trzeba zobaczyć kolegiatę z olśniewającym wnętrzem i cyklami
biblijnych fresków, wejść na wieżę Torre Grossa by zrobić pamiątkowe zdjęcie toskańskiemu krajobrazowi i zdobyć twierdzę Rocca. Zwieńczeniem
wędrówki powinien być obiad zjedzony w niezwykłej atmosferze miasta prawie nie zmienionego od średniowiecza połączony z degustacją jedynego w
swoim rodzaju białego wina Vernaccia di San Gimignano.
Region Chianti – zwiedzanie niezwykłego i atrakcyjnego regionu można połączyć z wizytami w licznych winnicach zwanych „fattorie” oferujących
darmowe degustacje i bezpośrednią sprzedaż boskiego napoju. Wspaniały region z winnicami i uroczymi miasteczkami rozciąga się na wzgórzach
między Florencją a Sieną. Koneserzy win koniecznie powinni zawitać do takich miasteczek jak Greve in Chianti czy Radda in Chianti w poszukiwaniu
nie tylko ciekawych zabytków, ale również zacnych trunków.
Vinci – w Toskanii jest wiele ciekawych miejsc, niemniej jednak warto odwiedzić tę niewielką miejscowość położoną wśród malowniczych winnic i
gajów oliwnych nie bez powodu kojarzącą się ze słynnym Leonardem da Vinci. Wielu turystów przybywających do miasta kieruje się do XIII-wiecznego
zamku, w którym można podziwiać niezwykłe modele skonstruowane według rysunków wybitnego artysty.
Piza – o Krzywej Wieży (Torre Pendente) z tego uroczego miasta, będącej jednym z niepodważalnych symboli Włoch słyszał chyba każdy. Sama
budowla robi wrażenie na każdym turyście wpatrzonym nie tylko w ciekawą architekturę, ale także w zaskakujące położenie obiektu widoczne na
większości pocztówek pochodzących z Toskanii. Uroku niezwykłej konstrukcji dodaje także wznosząca się w pobliżu katedra, baptysterium i
monumentalny cmentarz Camposanto. Wszystkie obiekty określane są mianem Pola Cudów – Campo dei Miracoli i zapierają dech w piersi
niejednemu turyście przybywającemu do Pizy. Pozostała część miasta, po której również warto się przespacerować tworzy sieć prześlicznych uliczek
z restauracjami serwującymi toskańską kuchnię. Przed zwiedzaniem Pizy warto zaopatrzyć się w łączony bilet umożliwiający wizyty także w kilku
ciekawych muzeach. Camposanto można podziwiać również z lotu ptaka, wystarczy wspiąć się na wały obronne średniowiecznej Torre di Santa
Maria.
Wyspa Caparia– prawie dziewicza wyspa położona 30 km na północny-zachód od Elby z zadziwiającym pasmem górskim poprzecinanym dolinami
łagodnie opadającymi ku morzu. Caparię najchętniej odwiedzają miłośnicy nurkowania, gdyż słynie z wielu ciekawych miejsc, w których można
podziwiać podwodny świat. Wyspę warto także zdobyć na piechotę podziwiając jednocześnie wspaniałe widoki na Korsykę i malowniczo położoną
latarnię morską. Niezwykłym miejscem budzącym zachwyt, w którym można spędzić niezapomniane chwile jest zatoka Cala Rossa z nieskazitelnie
czystą wodą falującą pod ognistoczerwonymi klifami. Na wyspę pływają promy z Livorno i Porto Azzuro.
Lucca – wspaniałe miasto otoczone pierścieniem renesansowych murów z gigantycznymi bastionami i urokliwymi ogrodami. Lucca rozkwitła w
okresie od XI do XIV stulecia, kiedy rozwinął się handel jedwabiem, a jego produkcja utrzymywana jest na wysokim poziomie do dziś, podobnie jak
wytwarzanie wysokiej jakości oliwy z oliwek. Po mieście można włóczyć się bez celu napotykając na swojej drodze ciekawe zabytki jak kościół San
Michele in Foro z najpiękniejszymi fasadami w Toskanii czy osobliwa i asymetryczna katedra. Ulicą Via Cenami warto przespacerować się w kierunku
miejskiej wieży zegarowej Torre delle Ore i bazyliki San Frediano, by po oglądnięciu tych niezwykłych zabytków udać się na drobne zakupy do
pobliskiej dzielnicy handlowej. W mieście są również muzea z ciekawymi kolekcjami malarskimi, po których obejrzeniu można zasiąść w którejś ze
świetnych restauracji by spróbować gęstej zupy z orkiszu lub słodkiego ciasta na bazie szpinaku.
Rzym – położony jest w środkowych Włoszech w dolnym biegu rzeki Tyber na wyżynnym terenie niedaleko morskiego wybrzeża, gdzie panuje klimat
śródziemnomorski. Wspaniałe miasto jest jednocześnie stolicą włoskiego parlamentu, w jej granicach kryje się La Citta del Vaticano (Watykan), minipaństwo będące siedzibą Kościoła katolickiego i papieża. Wieczne Miasto przesiąknięte jest śladami bogatej historii związanej z wielkim imperium
oraz rządami papieży, średniowieczne świątynie powstawały na gruzach antycznych bazylik, a pozostałości po kolumnach i rzeźbach zostały
włączone w niezwykłą architekturę miasta. Rzymu nie da się zwiedzić w jeden dzień czy nawet tydzień, więc każdy podróżnik będący w nim chociaż
raz wie, że za jakiś czas znów powróci do antycznego miasta, by dalej zwiedzać i podziwiać niezwykłe miejsca. Przed zwiedzaniem warto zaopatrzyć
się w łączony, siedmiodniowy bilet umożliwiający wejście do większości ważnych zabytków i muzeów, istotne jest także zaplanowanie tego, co
właściwie chce się zobaczyć na zasadzie chociażby wybrania tematycznych tras. Antyczne miasto rozciąga się na wchód ulicą Via del Corso w stronę
Schodów Hiszpańskich z okolicznymi ulicami i zaułkami handlowymi oraz w kierunku głównej arterii Via Nazionale. Południowy rejon chętnie
odwiedzany przez turystów to zabytki starożytnego miasta, natomiast na północy wytchnienie dają olbrzymie połacie parku Villa Borghese. Najczęściej
odwiedzane przez turystów plac św. Piotra i Watykan usytuowane są na lewym brzegu rzeki Tyber, a do części miasta położonej na południe od nich,
zwanej Zatybrze, zaglądają entuzjaści życia nocnego. Najlepszym punktem orientacyjnym, łączącym zarówno średniowieczne, jak i renesansowe
centrum, do którego podczas zwiedzania wielokrotnie się wraca jest Piazza Venezia – jedno z większych skrzyżowań. Z tego przeważnie
zatłoczonego miejsca można podziwiać pierwszy, XV-wieczny, renesansowy pałac powstały w mieście (Palazzo Venezia) oraz kościół San Marco –
jedną z najstarszych bazylik Rzymu. Zachwyt budzi położony niedaleko Pomnik Wiktora Emanuela, nazywany przez historyków „Ołtarzem Ojczyzny”,
a przez złośliwych rzymian i niektórych turystów, ze względu na swoją architekturę, „tortem weselnym” lub „maszyną do pisania”. Dla orientacji i
wspaniałych widoków warto wejść na Kapitol – wzgórze, które w starożytności było duchowym i politycznym centrum miasta, a dziś widoczna z niego,
imponująca panorama miasta urzeka podróżników z całego świata. Na wzgórzu poza wieloma ciekawymi pozostałościami minionych epok wznosi się
także będący niezwykłą atrakcją turystyczną kościół Santa Maria in Aracoeli z ciekawymi freskami przedstawiającymi żywoty świętych. W sercu tego
miejsca wznosi się majestatyczny, często fotografowany pomnik Marka Aureliusza. Z Kapitolu warto przedostać się eleganckim zejściem zwanym
„cordonata” na wspaniały plac zaprojektowany przez Michała Anioła – Piazza del Campidoglio z wznoszącymi się w sąsiedztwie dumnymi Palazzo dei
Conservatori i Palazzo Nuovo (w ich wnętrzach mieści się Muzeum Kapitolińskie z najcenniejszymi zabytkami starożytnej sztuki, w tym jeden z
symboli Rzymu – rzeźba wilczycy karmiącej mitycznych założycieli miasta) oraz rzymskim ratuszem Palazzo Senatorio. Turyści tłumnie gromadzą się
w Centro storico – historycznym centrum miasta wznoszącym się na północ od Piazza Venezia, po którym spacer zabiera zwiedzających w niezwykłą
podróż po starożytnych czasach, a gdziekolwiek się nie zawędruje, znajdzie się miejsca godne uwagi. Zwieńczeniem głównej arterii miasta jest
Palazzo Doria Pamphilj z ciekawą, renesansową galerią dzieł sztuki, przy okazji trzeba odnaleźć ulicę Via del Seminario prowadzącą do Panteonu –
najlepiej zachowanego i najbardziej imponującego zabytku starożytnego Rzymu, dumnie wznoszącego się na Polu Marsowym. Chociaż obiekt przez
wieki zmieniał swój kształt architektoniczny nadal zachwyca swoją zadziwiającą konstrukcją. Nic innego tak nie zachwyca w Rzymie, jak obszar leżący
na południe od Wzgórza Kapitolińskiego, w który najchętniej zapuszczają się turyści szukający oddechu prawdziwej historii. Antyczną atmosferę
Wydruk ze strony http://www.merlinx.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 4/6
można poczuć spacerując po Forum Trajana – zespole bazylik, pomników, mieszkań i sklepów, wytyczonych w czasach, gdy Rzym przechodził
apogeum rozwoju, natomiast miejscem z imponującymi ruinami, będącym symbolem kultury śródziemnomorskiej, owianym romantyczną aurą jest
Forum Romanum. Wyobraźnię warto uruchomić spacerując po najstarszej ulicy Rzymu – Via Sacra, którą cesarze i generałowie zmierzali z
procesjami dziękczynnymi do świątyni Junony. Łuk Septymiusza Sewera, mównica Rostra, Basilika Julia, świątynia Kastora i Polluksa czy tzw.
bazylika Konstantyna to tylko niektóre zabytki na Forum wśród których turyści mogą poczuć się wyjątkowo. Równie ważnym miejscem są Fora
Cesarskie (Fori Imperiali), na których przed wiekami skupiało się życie polityczne, religijne i handlowe miasta, a do dziś można podziwiać marmurowe
kolumny wybudowanej w 42 r. p.n.e. świątyni Marsa Ultora. Wędrówka po tym niezwykłym miejscu nie powinna ominąć dominującego nad nim
Wzgórza Palatyn, na którym według legendy Romulus i Remus założyli miasto Rzym. Można na nim odpocząć, a także przekąsić jakiś rzymski specjał
w przyjemnym punkcie gastronomicznym, natomiast najlepsze schronienie przed promieniami słonecznymi dają wykwintne i zadbane, położone wśród
malowniczych ruin Ogrody Farnese. Nikogo nie dziwi fakt, że jednym z miejsc, w którym zawsze można spotkać wielu turystów jest Koloseum –
najbardziej znany w Rzymie pomnik starożytności od zawsze fascynujący podróżników, naukowców i historyków sztuki, który stał się wzorem dla
stadionów piłkarskich i wielu innych konstrukcji. Budowę tej niezwykłej areny na planie elipsy rozpoczęto już w 72 r., była świadkiem nietypowych
przedstawień, sceną walk gladiatorów i igrzysk sportowych, a zapadnie z których wyskakiwały egzotyczne zwierzęta i system podziemnych labiryntów
do dziś powodują u zwiedzających dreszcz emocji, podobnie jak organizowane specjalnie dla turystów wieczorne spacery po tym niezwykłym miejscu.
Jeżeli ktoś chce spojrzeć na Koloseum z ciekawej perspektywy, powinien wybrać się na najwyższe z siedmiu rzymskich wzgórz – Eskwilin, z
brukowanymi uliczkami i przytulnymi restauracjami, w których można odpocząć i dobrze zjeść, podziwiając jednocześnie wspaniałe widoki oraz takie
zabytki jak Domus Aurea Nerona – intrygujący i tajemniczy Złoty Dom Nerona z łaźniami, basenami i wieloma tarasami oraz bazylikę Santa Maria
Maggiore z najlepiej zachowanym wnętrzem bizantyjskim. San Giovanni in Laterano to oficjalna katedra rzymska i siedziba papieża do momentu
zjednoczenia Włoch z pięknymi krużgankami i niezwykłym baptysterium, nie sposób przejść obok niej obojętnie. Odpoczynek w niezwykłych ogrodach
Villa Borghese można powiązać ze zwiedzaniem ciekawych muzeów z najznamienitszymi dziełami sztuki, leżących na obrzeżach wielkiego parku, tzn.
Museo e Galleria Borghese, Galleria Nazionale d'Arte Moderna i Museo Nazionale Etrusco di Villa Giulia. Kawa najlepiej smakuje na Piazza Navona,
na którym zawsze jest tłoczno i można spotkać wielu zasiadających w restauracjach Włochów, turystów oraz miejskich artystów, mimów i kuglarzy –
wielkomiejskie życie tętni w tym miejscu przez całą dobę. Fotografia dumnie wznoszącej się na placu fontanny Czterech Rzek autorstwa Berniniego
powinna uświetnić domowe archiwum, a wiedzę o Rzymie dodatkowo utrwali wizyta w Museo di Roma mieszczącym się we wspaniałym budynku
Palazzo Braschi. Siedzibę włoskiego parlamentu Palazzao di Montecitorio można zobaczyć spacerując po placu o tej samej nazwie lub wybrać się na
południe od „centro storico” by zagłębić się w dzielnicę ciasnych zaułków z malowniczymi placykami, na których wolno płynie codzienne życie
mieszkańców „wiecznego miasta”. Najbardziej znanym miejscem jest plac Campo de'Fiori (wielkomiejskie targowisko z licznymi straganami,
otoczonymi uroczymi restauracyjkami), leżący w okolicy ciemnych uliczek dawnego, żydowskiego getta z niebywałą atmosferą sprzed wieków
wyczuwalną na każdym kroku oraz wielkiego skrzyżowania przy Largo di Torre Argentina, na którym ruch nigdy nie ustaje. W trakcie spaceru po
dawnym getcie, gdzie do dziś znajdują się koszerne sklepy i restauracje specjalizujące się w żydowskiej kuchni, koniecznie trzeba zajrzeć do
naznaczonej historią synagogi i zobaczyć jedyny starożytny most, zachowany w pierwotnym stanie, prowadzący na ciekawą wyspę Isola Tiberina.
Urokliwym miejscem bez wątpienia jest plac Piazza del Popolo położony w sąsiedztwie podwójnych wzgórz, z których widok na miasto jest nad wyraz
imponujący oraz blisko niezwykłego kościoła ze zbiorami sztuki renesansowej i malowidłami Caravaggia – Santa Maria del Popolo. W trakcie
pasjonującej wędrówki po Rzymie koniecznie trzeba zatrzymać się i odpocząć na Schodach Hiszpańskich znanych przede wszystkim z pokazów
mody i okolicznych ekskluzywnych sklepów, a także ciekawych balustrad i balkonów oraz tłumnie przesiadujących na nich dziesiątek turystów wraz z
miejscową młodzieżą, natomiast same schody do późnych godzin nocnych są miejscem międzynarodowych spotkań i rozmów, więc wieczorem warto
jest wybrać się w ich okolicę. Po schodach warto się również wspiąć, żeby zobaczyć kościół Trinta dei Monti oraz ciekawe widoki rozpościerające się
na miasto. Po drugiej stronie schodów, na ulicy Via del Tritone kryje się następny ciekawy zabytek – Fontana di Trevi – przepiękna fontanna, na której
woda ogromną kaskadą wzbija się ponad kamienne posągi i skały wbudowane w niezwykle prezentujący się szczególnie nocą renesansowy pałac.
Jeżeli ktoś chce być pewien, że jeszcze wróci do Rzymu, powinien wrzucić do fontanny monetę i to koniecznie, jak podaje przesąd, przez lewe ramię.
Dobrym i owocnym w wiedzę przerywnikiem w trakcie wielu godzin spacerowania może okazać się wizyta w Time Elevator Roma – gdzie na
multimedialnym pokazie filmowym zaprezentowanym w niezwykle ciekawy i efektowny sposób można poznać dzieje Rzymu podróżując wirtualnie po
jego zawiłej historii. Wędrówka nie powinna ominąć zachwycających pałaców, znakomitych zbiorów sztuki oraz świetnych restauracji Kwirynału –
najpiękniejszego wzgórza w Rzymie, na które koniecznie trzeba zajrzeć nie tylko dla ciekawej panoramy miasta. O dawnej świetności Rzymu można
przekonać się oglądając doskonale zachowane termy Karakalli, czyli słynne łaźnie wybudowane na Via Appia Antica, można w nich obejrzeć ciekawe
mozaiki, a także zorientować się, jak wyglądał przed wiekami ogólny plan budynków i codzienne życie starożytnych rzymian. Równie ciekawe są
położone nieco dalej katakumby San Callisto, będące największym, podziemnym cmentarzem w Rzymie, po którym spacer może budzić grozę i
wywoływać zachwyt. Osoby zainteresowane architekturą i urbanistyką powinny wybrać się także do dzielnicy Esposizione Universale Roma, którą
wybudowano specjalnie na światowe targi w 1942, które w konsekwencji wojny nie doszły do skutku, ale niezwykłe budowle, szerokie bulwary i
ciekawe muzea do dziś przyciągają turystów swoją niepowtarzalnością. W poszukiwaniu nietypowych restauracji, życia nocnego i sceny alternatywnej
koniecznie trzeba wybrać się do dzielnicy Zatybrze, ożywającej wieczorami na długie godziny. W planie spacerowym powinien znaleźć się również
Most Miłości znany z filmu „Rzymskie wakacje”, liczne rzymskie parki dające ochronę przez nadmiernym słońcem, Kolumna Marka Aureliusza,
Kolumna Trajana oraz wiele, wiele innych niezwykłych zabytków zapewniających wielogodzinne zwiedzanie.
Watykan – większość turystów przybywa tłumnie do Rzymu, żeby odwiedzić jedno z najważniejszych miejsc we Włoszech, jakim jest Watykan, który
w 1929 r. uzyskał status niezależnego państwa i do dziś jest Stolicą Apostolską z urzędującą głową Kościoła katolickiego. Mała papieska enklawa
(jedyne 40 ha) od zachodu ogrodzona jest murem, od wschodu zaś otwiera się dla turystów i pielgrzymów bazyliką i ogromnym, pompatycznym
placem św. Piotra otoczonym kolumnadą autorstwa Berniniego. Najważniejszym odwiedzanym miejscem jest niezwykła bazylika św. Piotra, która
stanęła w miejscu, gdzie znajdował się grób św. Piotra, przy jej budowie pracowali najwięksi włoscy architekci, wśród nich Michał Anioł, który
wewnątrz świątyni pozostawił po sobie m.in. cudowną „pietę” – rzeźbę przedstawiającą Marię z martwym Chrystusem. Koniecznie trzeba wspiąć się
na imponującą kopułę bazyliki będącą architektonicznym ideałem, by ocenić jej ogrom oraz podziwiać niezwykłą panoramę miasta. Kunszt wykonania
bazyliki i jej skarbów jest tak misterny, że najlepiej wybrać się z osobistą wizytą, żeby na własne oczy przekonać się o jej pięknie i bogactwie. W
bazylice koniecznie trzeba zobaczyć posąg św. Piotra ze stopą wytartą od pocałunków pielgrzymów, pomnik Aleksandra VII, skarbiec, Kaplicę Polską,
Aulę Pawła VI, czyli miejsce papieskich audiencji, Groty Watykańskie oraz ważny dla polskich turystów grób Jana Pawła II. Warto również podejść do
słynnych Muzeów Watykańskich, przy których bladną inne europejskie zbiory, niezwykle ciekawe są Galeria Gobelinów i Map oraz muzea Braccio
Nuovo i Museo Chiaramonti. Tłumy turystów zachwycają się Salami Rafaela i Apartamentami Borgiów, z kolei sławne Schody Rafaela prowadzą do
jednego z największych osiągnięć artystycznych ludzkości – Kaplicy Sykstyńskiej – imponującej budowli pełniącej funkcję prywatnej kaplicy Ojca
Świętego. Najczęściej podziwianymi malowidłami na świecie są właśnie te z kaplicy, a wśród nich te jedyne i niepowtarzalne, wirtuozerskie,
inspirujące chyba każdego freski na sklepieniu zamówione przez papieża Juliusza II, które wyszły spod pędzla Michała Anioła, przedstawiające „Sąd
ostateczny” oglądany codziennie przez kilkanaście tysięcy zauroczonych nim turystów. Jeszcze więcej wybitnych dzieł przedstawiających pięć wieków
malarstwa zawiera galeria – Pinakoteka – mieszcząca się w oddzielnym budynku, na głównej osi Watykanu, więc i tam warto zapuścić się by dopełnić
artystycznych przeżyć i uniesień. W Watykanie interesujące są jeszcze Museo Gregoriano Profano, Museo Pio Cristiano i Museo Missionario
Etnologico przedstawiające najcenniejsze zabytki sztuki sakralnej we Włoszech. Po takiej dawce niezwykłych atrakcji zarówno duchowych, jak i
turystycznych najlepiej odpocząć w ogrodach papieskich i zaplanować, które zabytki zwiedzi się dalszej kolejności.
Wydruk ze strony http://www.merlinx.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 5/6
Najczęściej Zadawane Pytania
Kiedy najlepiej lecieć na Elbę?
Na letnie wczasy najlepiej wybrać się od maja do października, kiedy temperatury w kraju przekraczają 20°C, najcieplejszymi miesiącami są lipiec i
sierpień, kiedy termometry wskazują powyżej 40°C – jest to idealny okres do wylegiwanie się na wspaniałych plażach, chociaż osoby źle znoszące
upały powinny mieć na uwadze zbyt wysokie temperatury. Ciepłymi miesiącami są też czerwiec i wrzesień doskonale nadające się na urlopy w
bardziej sprzyjających temperaturach powietrza.
Jaka waluta obowiązuje we Włoszech i jakie są orientacyjne ceny?
We Włoszech obowiązuje wspólna dla całej Unii Europejskiej waluta – Euro. Konsekwencją tego są nieco wyższe ceny niż w Polsce, zwłaszcza jeżeli
chodzi o posiłki w restauracjach i ceny związane z infrastrukturą i turystyczną.
Gdzie i jakie pamiątki kupić na Elbie?
Półwysep Apeniński to skarbnica różnego rodzaju pamiątek, niezależnie w który region trafimy. W miejscowościach wypoczynkowych i kurortach jest
wiele sklepów z pamiątkami, na pewno można w nich znaleźć ciekawe upominki.
Turyści często w małych sklepach i na bazarach szukają antyków i biżuterii, które można kupić taniej niż w stolicy Włoch. Popularnością cieszą się
wyroby kulinarne, szczególnie sery takie jak mozzarella, parmezan, gorgonzola czy mascarpone, a także wyborne wina Chianti, Amarone czy Marsala
– mogą to być pamiątki przeznaczone do konsumpcji lub dla celów dekoracyjnych w specjalnie przygotowanych butelkach. W każdym sklepie z
pamiątkami można także znaleźć suweniry poświęcone największym klubom piłkarskim. Symboliczną pamiątką mogą być miniaturowe włoskie
budowle lub miniaturki z papieskimi akcentami. W poszczególnych regionach specyficzne pamiątki przybierają postać masek, koronek, kolorowego
szkła czy wyrobów ceramicznych. Turyści o zasobniejszych portfelach mogą pokusić się o wyroby takich marek jak Versace, Gucci, Prada czy Armani.
Warto pamiętać, że sklepy we Włoszech ze względu na sjestę otwarte są w godzinach: 9:00-13:00 i 15:30/16:00-19:30/20:00.
Jaki czas obowiązuje we Włoszech?
We Włoszech obowiązuje taki sam czas jak u nas.
Jak poruszać się po Elbie?
Komunikacja na wyspie jest dosyć dobrze rozwinięta. Prawie do wszystkich miejscowości docierają autobusy kursujące do godz. 20, można
zaopatrzyć się w bilet całodniowy i w ten sposób zwiedzić większą część wyspy. Między kurortami kursują również minibusy, można dostać się nimi
także na większość plaż położonych w sąsiedztwie miejscowości wypoczynkowych. Popularnym środkiem transportu są dodatkowo wodne taksówki i
motorówki docierające we wszystkie regiony wyspy. Po wyspie najlepiej jednak poruszać się rowerem lub skuterem, ponieważ w okresie letnim
lokalne drogi mogą być zatłoczone prze samochody przypływające promami na wyspę. Na Elbę można dostać się zwykłym promem, szybkim promem
lub wodolotem do Portoferraio, Rio Marina i Porto Azzurro, podróż trwa ok. 30 min.
Jakie plaże są na Elbie?
Na Elbie przeważają piaszczyste, białe plaże położone w sąsiedztwie większych kurortów lub w pobliżu portowych przystani w malowniczych
zatokach. Ustronne, niewielkie plaże z zatoczkami kąpielowymi można znaleźć praktycznie na całym wybrzeżu, wystarczy tylko oddalić się
nieznacznie od nadmorskich miejscowości. W niektórych miejscach można trafić na ustronne, ale kamieniste plaże z ostrymi skałami, więc lepiej
wcześniej zaopatrzyć się w obuwie ochronne. Najbardziej znane kąpieliska to cypel Enfola otoczony piaszczystymi plażami i piaszczyste plaże
Marcone.
Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego
wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieć dostęp.
Jakie są ograniczenia celne we Włoszech?
Przewóz towarów podlega ograniczeniom ilościowym na zasadach obowiązujących w UE, co oznacza w praktyce, że rzeczy osobiste i sprzęt na
własny użytek nie podlega ograniczeniom celnym. W przypadku towarów można wwozić i wywozić do 200 szt. papierosów, 400 szt. cygaretek, 200
szt. cygar, 1 kg. Tytoniu, 10 l spirytusu, 20 l mocniejszego alkoholu, 90 l wina i 110 l piwa.
Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia we Włoszech?
W nagłych przypadkach turyści z Polski objęci są we Włoszech bezpłatną podstawową opieką medyczną. Opłaca się jednak wykupić polisę
ubezpieczenia podróżnego, która w razie potrzeby umożliwi pokrycie kosztów bardziej zaawansowanego leczenia i transport medyczny. Jeżeli
posiadamy ubezpieczenie prywatne należy zapoznać się z jego warunkami, gdyż w większości przypadków ubezpieczeniem objęte są koszty leczenia
powyżej pewnych kwot, które należy samemu opłacić. Przed wyjazdem za granicę dobrze jest jednak w oddziale wojewódzkiego NFZ złożyć wniosek
o wydanie Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego, która jest dowodem posiadania takiego ubezpieczenia.
Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Turyści
powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min. Szczepienia ochronne nie są wymagane i nie ma zagrożeń
sanitarno-epidemiologicznych, niemniej przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo.
Ważne informacje MSZ
Dokumentem uprawniającym do wjazdu i wyjazdu z Włoch tak jak i innych krajów Unii Europejskiej jest dowód osobisty lub paszport. Na terenie Włoch
bez wizy można przebywać 90 dni, a okres ważności paszportu nie może być krótszy niż dozwolony czas pobytu.
Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasady polskiej w Rzymie:
www.rzym.polemb.net
Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Włoskiej
Włochy, Rzym, Via Pietro Paolo Rubens, 20, 00197
Tel.: 0039 06 362 04 200, 0039 06 362 04 204 Tel.: 0039 06 362 04 300 (Wydz. Kons.) Tel. dyżurny: 0039 335 599 52 12 (po godz. pracy) Faks: 0039
06 321 78 95 Faks: 0039 06 362 04 322 (Wydz. Kons.)
[email protected]
www.rzym.polemb.net
Wydruk ze strony http://www.merlinx.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)
Strona 6/6