OD REDAKCJI ROCZNIKA IA UW „ŚWIATOWIT” – WSKAZÓWKI

OD REDAKCJI ROCZNIKA IA UW „ŚWIATOWIT”
– WSKAZÓWKI DLA AUTORÓW –
Redakcja – po uprzednim porozumieniu z Autorem – przyjmuje teksty do fascykułów: A
(Archeologia śródziemnomorska i pozaeuropejska) oraz B (Archeologia pradziejowa i
średniowieczna. Archeologia Polski). Wszystkie teksty składane do fascykułu A winny być
napisane w językach kongresowych. Teksty składane do fascykułu B mogą być polskojęzyczne
lub napisane w języku obcym, właściwym dla tematu artykułu. Do każdego tekstu należy
dołączyć streszczenie o objętości nie mniejszej niż 10% artykułu, napisane w języku polskim lub
– jeśli artykuł jest polskojęzyczny – w języku obcym (preferowany jest jęz. angielski lub inny,
właściwy dla tematyki artykułu).
Teksty składane do Redakcji będą przekazywane do recenzji zewnętrznej specjalistom z zakresu
poruszanej w artykule problematyki. Warunkiem przyjęcia tekstu do druku jest pozytywna
opinia recenzenta.
Redakcja nie zwraca materiałów nadesłanych bez uprzedniego porozumienia.
Format materiałów składanych do Redakcji
Redakcja przyjmuje wyłącznie materiały przekazane w postaci jednostronnego wydruku
komputerowego (z numeracją stron i rycin) oraz w wersji elektronicznej (płyta CD).
Zapis cyfrowy tekstu (w formacie .doc, lub .docx) powinien mieścić w jednym pliku:
– tekst artykułu z przypisami dolnymi,
– wykaz literatury,
– streszczenie (min. 10% objętości artykułu),
– podpisy do rycin,
– dokładne dane Autora/Autorów: tytuł/stopień naukowy, imię i nazwisko, afiliacja, e-mail.
Uwagi edytorskie:
 tekst winien być zapisany czcionką Times New Roman, 12 pkt., z odstępem 1,5 wiersza,
bez jakiegokolwiek formatowania i wyróżnień (dopuszczalne jest zastosowanie kursywy, np.
dla cytatów);
 wszelkie zakresy liczbowe (dat, stron i in.) należy zapisywać z łącznikiem w postaci
„myślnika” („CTRL” + „minus” z klawiatury numerycznej), np.:
Stanowisko badane było w latach 2007–2010 (Kowalska 1993: 54–58);
 w tekście nie należy umieszczać żadnych list numerowanych automatycznie, z wyjątkiem
przypisów, które powinny być generowane automatycznie, jako przypisy dolne;
1

wszystkie ilustracje zamieszczone w artykule powinny być opisane jako „Ryciny” (lub
odpowiednio: „Figures”, „Abbildungen” itp.) z ciągłą numeracją arabską, niezależnie czy są
to rysunki, fotografie, mapy itp.;
 podpisy do rycin powinny zawierać, oprócz opisu, także nazwiska autorów ilustracji lub
odesłanie do pracy źródłowej, np. (rys. J. Kowalska) lub (wg Godłowski 1974: tabl. I);
 pierwsze odwołanie do danej nazwy miejscowej w tekście artykułu winno być uzupełnione
o wskazanie jednostki administracyjnej wielkości powiatu lub porównywalnej (np. Kreis w
Niemczech);
 w przypadku transliteracji cyrylicy należy stosować reguły zgodne z normą PN-ISO 9-2000
(plik do pobrania): bg.uwb.edu.pl/download/transliteracja.pdf
Pliki graficzne (ryciny) powinny być oryginalnie utworzone lub zeskanowane w rozdzielczości
600 dpi lub większej i zapisane w formacie .tif, w trybie RGB (ilustracje barwne) lub w skali
szarości (ilustracje czarno-białe). W przypadku zdjęć cyfrowych dopuszczalny jest format .jpg.
Do artykułu należy także dołączyć pomniejszone wersje plików z rycinami (np. w rozdzielczości
150 dpi) tak, aby możliwe było ich przesyłanie w załącznikach poczty elektronicznej.
Uwagi szczegółowe:

każda ilustracja powinna być zapisana w osobnym pliku graficznym, nazwanym zgodnie z
odesłaniem w tekście artykułu (np. Ryc. 1);

maksymalne pole rycin pełnowymiarowych wynosi 17×23 cm;

podpisy do ilustracji należy zamieszczać wyłącznie w pliku tekstowym (a nie w plikach
graficznych);

należy unikać zamieszczania na ilustracji opisów, stosując raczej oznaczenia literowe lub
cyfrowe i dołączając ich objaśnienie/legendę w podpisie;

zalecane jest dołączenie wydruków makiet z sugerowanym przez Autora rozmieszczeniem
rycin złożonych na pełnowymiarowej planszy.
Wskazówki bibliograficzne
Odsyłacze do literatury umieszczane w tekście mogą być utworzone zgodnie z tzw. systemem
oksfordzkim lub mieć postać klasycznych przypisów dolnych z podaniem tytułu cytowanej
pracy.
System oksfordzki
W nawiasach okrągłych należy podać nazwisko autora (w przypadku cytowania różnych
autorów o tym samym nazwisku należy podać także inicjał imienia) i rok wydania publikacji,
wraz z podaniem zakresu stron i ewentualnych ilustracji, np.:
(Gąsowski 1987: 121–127);
2
Wszelkie skróty i określenia w aparacie bibliograficznym (zarówno w odsyłaczach, jak i w
wykazie literatury) należy stosować zgodnie z językiem złożonego do Redakcji tekstu, np.:
(Piątkowska-Małecka i in., w druku: 45, przyp. 2, tabela 2) – dla artykułu w jęz. polskim;
(Piątkowska-Małecka et al., in print: 45, note 2, table 2) – dla artykułu w jęz. angielskim;
W przypadku kilku prac jednego autora, wydanych w tym samym roku, należy nadać im kolejne
litery alfabetu po dacie publikacji. Kolejne cytowane w jednym odwołaniu publikacje należy
rozdzielić średnikiem. W przypadku odwołania do kilku prac tego samego autora wystarczy po
średniku umieścić datę wydania kolejnej publikacji, np.:
(J. Okulicz 1965a: 34–36; 1965b: tabl. IV:1; Ł. Okulicz 1970: 27, przyp. 3)
Wykaz tak cytowanej literatury (oraz źródeł wykorzystanych ilustracji) powinien być
zestawiony według następującego schematu:
Literatura:
Kolendo J.
1985 Źródła pisane, (w:) J. Wielowiejski (red.), Prahistoria ziem polskich, t. V: Późny okres
lateński i okres rzymski, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk, 9–17.
Madyda-Legutko R.
1987a Metalowe części pasów na obszarze kultury zachodniobałtyjskiej w okresie wpływów
rzymskich, „Wiadomości Archeologiczne” XLVIII/1 (1983), 21–36.
1987b Die Gürtelschnallen der Römischen Kaiserzeit und der frühen Völkerwanderungszeit im
mitteleuropäischen Barbaricum, B.A.R. International Series 360 (1986), Oxford.
Nowakiewicz T., Rzeszotarska-Nowakiewicz A.
2001 Zapinka rozetowa z Bezławek. Litewski czy sambijski import w pruskiej Barcji?, (w:)
W. Nowakowski, A. Szela (red.), Officina archaeologica optima. Studia ofiarowane Jerzemu
Okuliczowi-Kozarynowi w siedemdziesiątą rocznicę urodzin, Światowit Supplement Series P:
Prehistory and Middle Ages VII, Warszawa, 141–148.
Piątkowska-Małecka J. i in.
w druku J. Piątkowska-Małecka, K. Anc, A. Chormańska, M. Gągała, J. Kaczyńska, A. Kur,
Gospodarowanie zwierzętami na osadzie otwartej kultury łużyckiej w Grzybianach koło Legnicy,
woj. dolnośląskie (stanowisko 1), „Światowit” VIII (XLIX)/B (2009–2010).
Uwagi szczegółowe:

jeśli praca liczy więcej niż 3 autorów, należy cytować ją z użyciem pierwszego nazwiska
i dopiskiem „i in.”, „et al.” (zgodnie z językiem złożonego do Redakcji tekstu); pełen skład
autorów należy zamieścić w spisie literatury, bezpośrednio przed tytułem cytowanej pracy;
3

należy podawać pełny tytuł cytowanej pracy, zaczerpnięty ze strony tytułowej (nie
z okładki), z uwzględnieniem wszystkich podtytułów;

tytuły cytowanych artykułów, monografii i prac zbiorowych należy zapisać kursywą, ze
wskazaniem miejsca wydania w oryginalnym brzmieniu, zaczerpniętym ze strony
tytułowej;

tytuły czasopism należy zapisać czcionką o kroju normalnym, „w cudzysłowie”, bez m. w.;

tytuły serii wydawniczych należy zapisać czcionką o kroju normalnym, bez cudzysłowu, ze
wskazaniem m. w.;

w przypadku wydawnictw ciągłych (czasopisma i serie) nie należy stosować żadnych
skrótów w tytułach, zachowując jednocześnie oryginalny (arabski lub rzymski) zapis
numeracji tomu (w przypadku gdy oryginalny zapis ma postać słowną należy podać go
cyframi arabskimi); należy zwrócić uwagę na faktyczną datę wydania woluminu
(zamieszczoną zwykle w stopce redakcyjnej), która może różnić się od daty edycji druku
(umieszczanej zwykle na stronie tytułowej) – publikację należy datować zgodnie
z faktyczną datą wydania, natomiast datę roczną edycji należy zapisać w nawiasie za
numeracją tomu;

tytuły prac zbiorowych należy poprzedzić informacją o redaktorach wydawnictwa, stosując
określenia i skróty zgodne z językiem złożonego do Redakcji tekstu (w przypadku większej
ich liczby niż 3, wystarczy podać nazwisko pierwszego z dopiskiem: „i in.”, „et al.” itp.);

kolejne wydania pracy należy oznaczyć bezpośrednio po miejscu wydania, za pomocą cyfry
we frakcji górnej lub też informacją zapisaną w nawiasie zwykłym, np. (wyd. 3).
Odsyłacze klasyczne (dolne)
Stosując ten system należy podać pełen opis bibliograficzny, zgodnie z ww. regułami.
W przypadku kolejnego odesłania do tej samej pracy należy po nazwisku podać skróconą wersję
tytułu ze wskazaniem stron, ilustracji itd. Również w tym przypadku należy stosować w aparacie
bibliograficznym określenia i skróty zgodne z językiem złożonego do Redakcji tekstu.
[pierwsze odwołanie]:
R. Madyda-Legutko, Metalowe części pasów na obszarze kultury zachodniobałtyjskiej w okresie
wpływów rzymskich, „Wiadomości Archeologiczne” XLVIII/1 (1983), 1987, 28, tabl. XXII.
T. Nowakiewicz, A. Rzeszotarska-Nowakiewicz, Zapinka rozetowa z Bezławek. Litewski czy
sambijski import w pruskiej Barcji?, (w:) W. Nowakowski, A. Szela (red.), Officina archaeologica
optima. Studia ofiarowane Jerzemu Okuliczowi-Kozarynowi w siedemdziesiątą rocznicę urodzin,
Światowit Supplement Series P: Prehistory and Middle Ages VII, Warszawa 2001, 145, ryc. 1:a.
[kolejne odwołanie]:
R. Madyda-Legutko, Metalowe części…, 21–44, mapa 7.
T. Nowakiewicz, A. Rzeszotarska-Nowakiewicz, Zapinka rozetowa…, 147–148.
4