D - Sąd Okręgowy | W Ostrołęce

Sygn. akt II Ka 70/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 06 maja 2014r.
Sąd Okręgowy w Ostrołęce II Wydział Karny
w składzie:
Przewodniczący SSO Anna Łaszczych
Sędziowie SO Wiesław Oryl
SO Magdalena Dąbrowska (spr. )
Protokolant Luiza Ustaszewska- Sęk
w obecności Prokuratora Adama Kolbus
przy udziale oskarżyciela posiłkowego J. S.
po rozpoznaniu w dniu 06 maja 2014 r.
sprawy przeciwko S. S. i Z. S.
oskarżonym o przestępstwa z art. 193 k.k.
z powodu apelacji Prokuratury Rejonowej w Ostrołęce
od wyroku Sądu Rejonowego w Przasnyszu z dnia 6 grudnia 2013r. w sprawie IIK 843/13
orzeka:
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Przasnyszu;
Sygn. akt II Ka 70/14
UZASADNIENIE
Prokuratura Rejonowa w Ostrołęce oskarżyła S. S. o to, że:
I. w kwietniu 2013 roku w dacie bliżej nieokreślonej w P. przy ul. (...) zajął ogrodzony teren bez zgody jego właściciela
oraz wbrew żądaniu właściciela terenu, miejsca tego nie opuścił
tj. o czyn z art. 193 k.k.
II. na przełomie kwietnia i maja 2013 roku w P. przy ul. (...) zajął ogrodzony teren bez zgody jego właściciela oraz
wbrew żądaniu właściciela terenu, miejsca tego nie opuścił
tj. o czyn z art. 193 k.k.
Z. S. o to że:
I. w kwietniu 2013 roku w dacie bliżej nieokreślonej w P. przy ul. (...) zajęła ogrodzony teren bez zgody jego właściciela
oraz wbrew żądaniu właściciela terenu, miejsca tego nie opuściła
tj. o czyn z art. 193 k.k.
II. na przełomie kwietnia i maja 2013 roku w P. przy ul. (...) zajęła ogrodzony teren bez zgody jego właściciela oraz
wbrew żądaniu właściciela terenu, miejsca tego nie opuściła
tj. o czyn z art. 193 k.k.
Sąd Rejonowy w Przasnyszu wyrokiem z dnia 06 grudnia 2013r. w sprawie II K 843/13 orzekł :
I. oskarżonego S. S. uniewinnił od popełnienia zarzucanych mu czynów
II. oskarżoną Z. S. uniewinnił od popełnienia zarzucanego jej w pkt. I aktu oskarżenia
III. oskarżoną Z. S. uznał za winną popełnienia zarzucanego jej czynu w pkt. II aktu oskarżenia i za to na podstawie
art. 193 k.k. skazał ją na karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda
IV. zwolnił oskarżoną Z. S. od kosztów sądowych i obciążył nimi Skarb Państwa.
Apelację od wyroku złożyła Prokuratura Rejonowa w Ostrołęce zaskarżając powyższy wyrok w całości na niekorzyść
oskarżonych, zarzucając mu na podstawie 427 § 1 i 2 k.p.k. , art. 438 pkt. 2 i 3 k.p.k.:
- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść, polegający na
niesłusznym uznaniu braku winy S. S. zarzucanych mu czynów I i II aktu oskarżenia i Z. S. zarzucanego jej czynu I aktu
oskarżenia poprzez błędne uznanie, iż w dacie zarzucanych im czynów nie wiedzieli, iż właściciele nie pozwalają im
na korzystanie z ogrodzonego ogródka położonego na terenie posesji przy ul. (...) w P. w wbrew żądaniu, terenu tego
nie opuścili, co skutkowało uniewinnieniem od popełnienia zarzucanych im czynów podczas gdy prawidłowa analiza
okoliczności podmiotowych i przedmiotowych czynów prowadzi do wniosków przeciwnych.
- obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 7 k.p.k., 92 k.p.k., i 410
k.p.k. polegającą na przekroczeniu swobodnej oceny przeprowadzonych dowodów i dokonanie jej w sposób, dowolny
z naruszeniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i wydanie rozstrzygnięcia na podstawie
okoliczności sprawy przemawiających jedynie na korzyść oskarżonych z pominięciem okoliczności przeciwnych, w tym
wskazanych w toku innego wcześniejszego postępowania o taki sam czyn prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową
w Ostrołęce o sygn.. akt 1 Ds. 283/13 podczas gdy prawidłowa analiza sprawy prowadzi do wniosku iż S. S. i Z. S. z
pełną świadomością mimo żądania osób uprawnionych nie opuścili ogrodzonego terenu
W konkluzji Prokuratura wniosła o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do Sądu Rejonowego w Przasnyszu celem
ponownego rozpoznania.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja Prokuratury Rejonowej w Ostrołęce była o tyle zasadna, że skutkowała uchyleniem zaskarżonego wyroku i
przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu .
Przypomnieć należy, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego przekonanie Sądu o wiarygodności
jednych dowodów i niewiarygodności innych dowodów pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. jeśli jest to poprzedzone
ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wyraz rozważenia wszystkich
okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i niekorzyść oskarżonego i jest zgodne ze wskazaniami wiedzy
i doświadczenia życiowego a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku.
Należy stwierdzić, że wnioski, wysnute przez Sąd Rejonowy w przedmiotowej sprawie, są efektem dokonania dowolnej
oceny dowodów, która doprowadziła do sprzeczności w treści uzasadnienia orzeczenia. W przedmiotowej sprawie
niewątpliwy jest stan faktyczny, odnośnie faktu, że obydwie strony zamieszkują w jednym domu. Oskarżeni umową
darowizny darowali pokrzywdzonym gospodarstwo rolne wraz z zabudowaniami. Niespornym jest również sam fakt
obsiewania przez oskarżoną ogródka.. Kwestią sporną, jest jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy, fakt poinformowania
bądź nie oskarżonych o konieczności opuszczenia nieruchomości. Okoliczność ta ma znaczenie dla rozstrzygnięcia
w sprawie. Sąd zaś w sposób niespójny i bardzo pobieżny ustosunkował się do dowodów w tym zakresie. Słusznie
wskazuje Prokurator, iż Sąd uniewinniając oskarżonego S. S. i w części Z. S. podniósł, że pokrzywdzony J. S.
dopiero na przełomie kwietnia i maja 2013 roku poinformował Z. S. aby usunęła z ogródka swoje przedmioty. Dalej
jednak Sąd Rejonowy wskazuje, iż wolę syna oskarżona znała od co najmniej listopada 2012 roku, kiedy w sprawie
ogródka interweniowała policja. Sprzeczności więc w treści uzasadnienia nie pozwalają na ocenę prawidłowości
rozstrzygnięcia.
Sąd w sposób nienależyty dokonał pod tym kątem zeznań świadków i wyjaśnień oskarżonych. Oskarżony S.
S. twierdził, że nie był wzywany do tego aby opuścić ogródek, powiedział jednak, że w listopadzie 2012 roku
pokrzywdzony powiedział do jego żony aby nie wyrywała warzywa, w dniu 2 listopada 2012 roku była wzywana policja.
Sąd nie poczynił żadnych ustaleń odnośnie roli S. S. w zdarzeniach objętych aktem oskarżenia.
Mając na uwadze wyżej wskazane uchybienia, Sąd Okręgowy uznał, że wypowiadanie się w zakresie zarzutu błędu
w ustaleniach faktycznych przyjętych przez Sąd Rejonowy za podstawę orzeczenia na obecnym etapie postępowania
jest przedwczesne. Odniesienie się przez Sąd Okręgowy do tego zarzutu mogłoby sugerować Sądowi Rejonowemu
rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy, a to winno pozostać kwestią otwartą.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy winien dokładnie przeprowadzić postępowanie dowodowe,
wnikliwie przesłuchać oskarżonych jeśli nie skorzystają z prawa do odmowy składania wyjaśnień oraz świadków w
szczególności pokrzywdzonych na okoliczności zarzucanych oskarżonym czynów. Sąd w szczególności winien ustalić
czy oskarżeni mieli zgodę pokrzywdzonych na korzystanie z ogródka i kiedy powzięli informację , że korzystać z niego
nie mogą, jaka była rola S. S. odnośnie zarzucanych mu czynów. Sąd przeprowadzi dowód z akt toczących się między
stronami, a w szczególności akt II K 246/13. Dopiero tak zebrany w sprawie materiał dowodowy winien być poddany
przez Sąd Rejonowy wszechstronnej ocenie, uwzględniającej wszystkie dowody zgromadzone w sprawie zarówno
korzystne jak i niekorzystne dla oskarżonych. Sąd zadba, aby ocena ta była przeprowadzona w ramach swobodnej
oceny dowodów zakreślonej w art. 7 k.p.k., w szczególności w aspekcie zasad logiki, wiedzy i doświadczenia życiowego.
Ponadto jeśli zajdzie taka potrzeba, Sąd sporządzi uzasadnienie, które będzie spełniało wymogi określone w art. 424
k.p.k.
Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podst. art. 437§1 i 2 k.p.k. orzekł jak w sentencji.