Najdrożsi: niech Jezus zachowa moje córki i moich synów

31 01 2017
Najdrożsi: niech Jezus zachowa moje córki i moich synów!
Rozumiecie na pewno, z jakim wzruszeniem piszę do was, nazywając was po
raz pierwszy moimi córkami i synami. Już wieczorem 23 stycznia, wasze siostry i
wasi bracia z Rzymu, zaczęli nazywać mnie Ojcem. Czynili to z naturalnością i
spontanicznością, które mnie zdumiewały i wzruszały. Ja natomiast potrzebowałem
tygodnia, aby odważyć się nazwać ich w którymś momencie córkami i synami, gdyż
czuję się tym zmieszany, dziękując jednocześnie za tak silną i prostą wierność.
Jesteśmy wszyscy braćmi w Chrystusie, a zarazem jestem teraz Ojcem tej całej
rzeszy osób, z których składa się Opus Dei na całym świecie: to wielu świeckich,
mężczyzn i kobiet z najróżniejszych środowisk oraz wielu kapłanów, spośród
których niektórzy są inkardynowani do prałatury, inni do różnych diecezji, w
których podlegają swojemu biskupowi, ale należą także do naszej małej rodziny,
bardzo zjednoczonej, aby służyć Kościołowi.
W tych dniach przychodziły mi do głowy słowa świętego Pawła skierowane do
Koryntian, a mianowicie, że powołanie Boże jest silniejsze niż nasza głupota i
słabość (por. 1 Kor 1,27). Dziękuję Bogu za spokój, jaki mi daje, a którego nie
mógłbym sobie wytłumaczyć, gdybym nie wiedział o waszej modlitwie i bliskości.
Proszę Najświętszą Maryję Pannę – i proście razem ze mną – abyśmy byli zawsze
bardzo zjednoczeni jednością, jaką daje Duch Święty, Miłość nieskończona.
Myślę ciągle o bp. Javierze, drugim następcy świętego Josemarii. Nie jest to
myśl o przeszłości; należy on do historii przejawów miłosierdzia Boga, które w
pewien sposób pozostają na zawsze żywe w Kościele. Pamiętać o bp. Javierze to
kierować od razu swoje spojrzenie na świętego Josemarię i błogosławionego Alvaro.
To pamiętać z głęboka wdzięcznością o człowieku, który oddał swoje życie Dziełu
jako dobry syn dwóch świętych i który teraz nadal pomaga nam z Nieba.
Każde pokolenie chrześcijan powinno odkupiać, powinno uświęcać swoje
własne czasy. W tym celu musi rozumieć i dzielić pragnienia innych, podobnych
sobie, ludzi, aby ukazywać im, przy pomocy daru języków, jak powinni
odpowiedzieć na działanie Ducha Świętego, na nieustanne wylewanie się bogactw
Bożego Serca. My, chrześcijanie, mamy w tych dniach głosić światu, z którego
pochodzimy i w którym żyjemy, stare i nowe orędzie Ewangelii (To Chrystus
przechodzi, nr 132). Córki i synowie moi, nasza kolej, aby każdego dnia realizować
apostolskie pragnienia naszego Założyciela, wprowadzić w życie jego hasło: Omnes
cum Petro ad Iesum per Mariam.
Całym sercem was błogosławi
Wasz Ojciec
Rzym, 31 stycznia 2017 r.