Konflikty indochińskie po II wojnie światowej
Transkrypt
Konflikty indochińskie po II wojnie światowej
Konflikty indochińskie po II wojnie światowej Konflikty indochińskie po II wojnie światowej Podobnie jak sąsiednie rejony (Laos, Kambodża, Birma, Malezja jednak z wyjątkiem Syjamu, czyli Tajlandii) obszar Wietnamu na początku XX wieku pozostawał pod protektoratem Francji. W trakcie II wojny światowej terytorium to dostało się pod okupację Japończyków. Po klęsce agresora w 1945 r., opuścił on te tereny, uznając jednak ich niepodległość na arenie międzynarodowej. Ideę tą podzielił przywódca nowopowstałej wietnamskiej armii komunistycznej (Viet Minh) - Ho Szi Min co oznaczaten, który niesie światło. Uzyskując poparcie ZSRR, a nawet Chin dążył do przejęcia władzy w kraju i ustanowienia ustroju komunistycznego. A contrario francuskie władze dążyły do utrzymania przez Wietnam statusu kolonii i powrót na tron marionetkowego cesarza Bao Daia. W 1954 r. wybucha wojna, której przełomowym momentem była bitwa pod Dien Bien Phu - zakończona klęską Francji. O porażce przesądził m.in. nieoczekiwany brak pomocy ze strony USA (wszak stroną przeciwną była frakcja komunistyczna). Stany Zjednoczone, w związku z doktryną nieinterwencjonalizmu zakładały nieangażowanie się w wojny związane z dekolonizacją. W roku 1954 doszło do zawieszenia broni i umowie w Genewie na mocy której powstały dwa państwa wietnamskie: północne, w rękach komunistów Ho Szi Mina i południowe, ze stolicą w Sajgonie rządzone przez prezydenta Ngo Diuh Diema (po obaleniu cesarza Bao Daia). Symboliczną granicą państw miał być 17 równoleżnik. http://www.wos.net.pl Kreator PDF Utworzono 7 March, 2017, 11:28