Konflikty indochińskie po II wojnie światowej

Konflikty indochińskie po II wojnie światowej
Konflikty indochińskie po II wojnie światowej
Podobnie jak sąsiednie rejony (Laos, Kambodża, Birma, Malezja jednak z wyjątkiem Syjamu, czyli
Tajlandii) obszar Wietnamu na początku XX wieku pozostawał pod protektoratem Francji. W trakcie II
wojny światowej terytorium to dostało się pod okupację Japończyków. Po klęsce agresora w 1945 r.,
opuścił on te tereny, uznając jednak ich niepodległość na arenie międzynarodowej. Ideę tą podzielił
przywódca nowopowstałej wietnamskiej armii komunistycznej (Viet Minh) - Ho Szi Min co oznaczaten, który niesie światło. Uzyskując poparcie ZSRR, a nawet Chin dążył do przejęcia władzy w kraju i
ustanowienia ustroju komunistycznego. A contrario francuskie władze dążyły do utrzymania przez
Wietnam statusu kolonii i powrót na tron marionetkowego cesarza Bao Daia. W 1954 r. wybucha
wojna, której przełomowym momentem była bitwa pod Dien Bien Phu - zakończona klęską Francji. O
porażce przesądził m.in. nieoczekiwany brak pomocy ze strony USA (wszak stroną przeciwną była
frakcja komunistyczna). Stany Zjednoczone, w związku z doktryną nieinterwencjonalizmu zakładały
nieangażowanie się w wojny związane z dekolonizacją. W roku 1954 doszło do zawieszenia broni i
umowie w Genewie na mocy której powstały dwa państwa wietnamskie: północne, w rękach komunistów
Ho Szi Mina i południowe, ze stolicą w Sajgonie rządzone przez prezydenta Ngo Diuh Diema (po
obaleniu cesarza Bao Daia). Symboliczną granicą państw miał być 17 równoleżnik.
http://www.wos.net.pl
Kreator PDF
Utworzono 7 March, 2017, 11:28