uchw. nr 273 zalacznik

Załącznik
do Uchwały Nr XL/273/2014
Rady Powiatu Krapkowickiego
z dnia 30 stycznia 2014 r.
UZASADNIENIE
Dnia 21 czerwca 2013 roku do Rady Powiatu Krapkowickiego wpłynął wniosek Komunalnego
Przedsiębiorstwa Wielobranżowego GOGOLIN Sp. z o.o. z siedzibą w Gogolinie w sprawie wyrażenia
zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym powiatowym Stanisławem Burkatem.
Następnie, na posiedzeniu w dniu 12 lipca Rada Powiatu Krapkowickiego realizując uprawnienie
zawarte w art. 22 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym podjęła uchwałę nr XXXIV/241/13, w której
nie wyraziła zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym powiatowym Stanisławem Burkatem.
W dniu 30 lipca 2013 r. Komunalne Przedsiębiorstwo Wielobranżowe GOGOLIN Sp. z o.o.
z siedzibą w Gogolinie wezwało Radę Powiatu Krapkowickiego do usunięcia interesu prawnego Spółki
poprzez uchylenie wskazanej uchwały w sprawie odmowy udzielenia zgody na rozwiązanie z radnym
stosunku pracy.
W odpowiedzi, Rada Powiatu Krapkowickiego podjęła w dniu 27 sierpnia 2013 r. uchwałę
Nr XXXV/245/2013 w sprawie: rozpatrzenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa, w której
to uchwale nie uwzględniono wezwania do usunięcia naruszenia prawa, złożonego przez Komunalne
Przedsiębiorstwo Wielobranżowe Gogolin Sp. z o.o. dotyczącego uchwały Nr XXXIV/241/2013 Rady
Powiatu Krapkowickiego z dnia 12 lipca 2013 r. w sprawie odmowy udzielenia zgody na rozwiązanie
z radnym stosunku pracy.
Następnie Komunalne Przedsiębiorstwo Wielobranżowe Gogolin Sp. z o.o. na podstawie
art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2013 r., poz. 595
z późn. zm.) oraz art. 3 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.) wniosło skargę do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Opolu na uchwałę Nr XXXIV/241/2013 Rady Powiatu Krapkowickiego z dnia
12 lipca 2013 r. w sprawie odmowy udzielenia zgody na rozwiązanie z radnym stosunku pracy.
Wyrokiem z dnia 3 grudnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu stwierdził
nieważność zaskarżonej uchwały Rady Powiatu Krapkowickiego, w związku z czym wniosek
Komunalnego Przedsiębiorstwa Wielobranżowego GOGOLIN Sp. z o.o. z siedzibą w Gogolinie w sprawie
wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym powiatowym Stanisławem Burkatem
pozostawał do rozpatrzenia w drodze uchwały.
W tym stanie rzeczy stwierdza się, co następuje.
Rozwiązanie z radnym stosunku pracy wymaga uprzedniej zgody rady powiatu, której
jest członkiem, wyrażonej w formie uchwały. Tak więc, pracodawca nie może wypowiedzieć umowy
o pracę czy też zastosować rozwiązania umowy bez wypowiedzenia, jeżeli wcześniej nie wystąpi do rady
o wyrażenie zgody na rozwiązanie umowy.
Z orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, że decyzję o wyrażeniu zgody na rozwiązanie
umowy pozostawiono uznaniu rady. W przepisach nie wskazano bowiem żadnych kryteriów, którymi
powinna kierować się rada. Z ustawy o samorządzie powiatowym wynika jedynie, że rada obowiązkowo
musi odmówić wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, jeżeli podstawą rozwiązania
tego stosunku są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu. Należy przez
to rozumieć, że rada może nie wyrazić zgody na rozwiązanie umowy także w przypadku, gdy podstawą
zamierzonego rozwiązania umowy nie są zdarzenia związane z wykonywaniem mandatu (wyrok NSA z 27
sierpnia 2010 r., II OSK 1074/10).
Powyższe nie oznacza jednak całkowitej arbitralności i dowolności rady. Sądy administracyjne
już kilkakrotnie stwierdzały, że rada ma obowiązek zbadania motywów pracodawcy, zamierzającego
rozwiązać stosunek pracy z radnym.
Tym samym rada zobowiązana była do zweryfikowania wyjaśnień radnego, skonfrontowania
ich ze stanowiskiem pracodawcy i wyważenia, czy podstawą chęci rozwiązania stosunku pracy z radnym
są zdarzenia związane z wykonywaniem przez niego mandatu, a jeżeli nie, to czy pracodawca
rzeczywiście dysponował uzasadnionymi przesłankami do rozwiązania stosunku pracy, których podstawą
nie były zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu, w szczególności także do oceny
czy przedstawione przez pracodawcę zarzuty winny stanowić przesłankę do rozwiązania umowy
z radnym bez wypowiedzenia, a to w trybie art. 52 kodeksu pracy.
Należy przy tym podkreślić, że art. 22 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym nie pozostawia
najmniejszych wątpliwości, że nadrzędnym jego celem jest ochrona stosunku pracy radnego, choćby
miało się to odbyć kosztem uprawnień pracodawcy. Ochrona rozciąga się przede wszystkim na wszystkie
inne okoliczności wniosku pracodawcy o wyrażenie przez radę gminy zgody na zwolnienie pracownika.
Dlatego też uznać należy, że weryfikacja przesłanek potencjalnego rozwiązania z radnym stosunku pracy
bez wypowiedzenia przeprowadzona musiała być ze szczególnym uwzględnieniem właśnie ochrony jego
stosunku pracy.
Mając na uwadze powyższe Rada Powiatu uchwałą nr XXXIII/238/2013 z dnia 26 czerwca 2013
roku powołała komisję doraźną do rozpoznania wniosku Spółki w zakresie wyrażenia zgody
na rozwiązanie z radnym Stanisławem Burkatem stosunku pracy.
Przedmiotowa Komisja odbyła trzy posiedzenia: w dniach 5, 10 i 11 lipca 2013, na których
wysłuchała, często wielogodzinnych, wyjaśnień i informacji udzielanych przez radnego Stanisława
Burkata, Burmistrza Gogolina Joachima Wojtalę, Prezesa KPW GOGOLIN Sp. z o.o. Tomasza Kilkę,
Członka Rady Nadzorczej KPW GOGOLIN Sp. z o.o. Gerarda Dębskiego i radczynię prawną Urzędu Miasta
w Gogolinie Elżbietę Mikitów-Pakurę.
W trakcie posiedzeń Komisji, w ramach posiadanych kompetencji oraz środków stwierdzono,
że aczkolwiek w wyczerpujący sposób nie można zweryfikować wszystkich zarzutów pracodawcy
względem radnego, pod kątem ich zasadności i prawdziwości, a ich całkowita i nie budząca wątpliwości
weryfikacja mogłaby nastąpić jedynie w oparciu o przeprowadzone postępowania, które swoim
zasięgiem zdecydowanie wykraczałyby poza kompetencje rady powiatu, w szczególności weryfikacja
zarzutów wymaga wiedzy specjalnej, to po ponownej szczegółowej analizie sprawy Rada Powiatu
wskazuje, że:
1. Na wstępie wskazać należy, że ponowna merytoryczna ocena przedstawionych faktów,
stanowisk, opinii czy dokumentów doprowadziła Radę Powiatu do przekonania, że choć nie można
ostatecznie zweryfikować zarzutów pracodawcy względem radnego pod kątem ich związku
z wykonywaniem mandatu radnego, w ten sposób, iż takowy związek istniał, co stanowiło
by już samoistną przesłankę do niewyrażenia zgody na rozwiązanie z radnym stosunku pracy,
to w przekonaniu Rady skoro w trakcie prac komisji wnioskodawca wielokrotnie zaprzeczał istnieniu
związku z wykonywaniem mandatu, wbrew twierdzeniom radnego, powołując się przy tym na poważnie
udokumentowane (jego zdaniem) zarzuty o znamionach czynów karalnych, które zostaną we właściwym
trybie rozpatrzone przez prokuraturę, to zarzuty te, o ile polegały na prawdzie winny się potwierdzić.
Zgodnie jednak z wiedzą Rady Prokuratura Rejonowa w Strzelcach Opolskich Postanowieniem z dnia
27.12.2013 roku umorzyła śledztwo w sprawie niedopełnienia obowiązków przez zatrudnionego
na stanowisku prezesa KPW w Gogolinie Sp. z o. o. Stanisława Burkata i popełnieniu przez niego
wskazywanych przez Spółkę przestępstw. Tym samym rozstrzygnięcie to podważa powagę i przede
wszystkim prawdziwość wyrażanych przez wnioskodawcę zarzutów, wskazując równocześnie na, jako
możliwy do uwzględnienia powód, kluczowe (według informacji radnego) znaczenie działalności
społeczno-politycznej radnego i czasową zbieżność objęcia przez niego funkcji wiceprzewodniczącego
rady z trudnościami związanymi z dotychczas pozytywną oceną jego pracy zawodowej przez
pracodawcę. Wobec powyższego Rada Powiatu rozważając okoliczność, czy ważnym powodem
oświadczenia o rozwiązaniu z radnym Stanisławem Burkatem stosunku pracy były okoliczności związane
z jego planami dotyczącymi aktywności politycznej, w tym związanej również z aktywnością w radzie
powiatu, okoliczności takiej nie wyklucza.
2. Pomimo twierdzenia opisanego w pkt 1, mając na uwadze maksymalnie szerokie podejście
do rozpatrywanego zagadnienia Rada dokonała ponownej próby zweryfikowania zarzutów pracodawcy,
mając na uwadze ich zasadność i prawdziwość w oparciu o pracę powołanej komisji doraźnej.
Komunalne Przedsiębiorstwo Wielobranżowe Gogolin Sp. z o.o. podniosło we wniosku
następujące okoliczności (zarzuty) wobec radnego skutkujące, zdaniem Spółki zasadnością rozwiązania
z nim umowy w trybie art. 52 KP:
1) Niestosowanie procedur wynikających z prawa zamówień publicznych w zakresie
przeprowadzonych postępowań przetargowych przez Spółkę na zakupy środków trwałych w latach 2012
- 2013 polegające na niedokonywaniu oszacowania wartości środków trwałych zgodnie z przepisami
ustawy prawo zamówień publicznych, w tym w szczególności w sytuacji dwóch zakupów dokonanych
w Komunalnym Przedsiębiorstwie Wielobranżowym GOGOLIN Sp. z o. o. w Gogolinie w 2012 roku,
tj. zakup samochodu ciężarowego MAN OKR 51 VV o wartości 58 541,86 złotych netto (bez wartości
podatku od towarów i usług) oraz samochodu MAN OKR 52 VV o wartości 60 806,36 złotych netto (bez
wartości podatku od towarów i usług) przekroczyły kwotę 14000 Euro. Zakupy w/w środków trwałych
dokonano bez stosowania ustawy Prawo Zamówień Publicznych (PZP) (por. pkt IV.2 protokołu audytu).
Opisana sytuacja może stanowić naruszenie art 17 ust 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 2004 roku
o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (Dz. U. 2013 poz 168) w związku
z zapisami art. 32 ust 1 i 2 ustawy PZP.
2) nie opracowanie i nie wdrożenie procedur dokonywania zamówień na dostawy i usługi
w kwocie poniżej 14 000 Euro, co powoduje brak nadzoru i kontroli nad wydatkami ponoszonymi przez
Spółkę w w/w zakresie, w tym brak możliwości kontroli udzielanych zamówień publicznych,
dokonywanych jedynie na podstawie weryfikacji telefonicznej lub przeglądarek internetowych i związany
z tym brak wiarygodności podejmowanych decyzji zakupowych w w/w zakresie co do wyboru oferty
najkorzystniejszej
z
jednoczesnym
brakiem
dokumentów
potwierdzających
weryfikację
cen na ogólnodostępnym rynku ( por. ustalenia pkt IV protokołu audytu).
3) Przekroczenie kompetencji przez bezprawne wybudowanie za środki finansowe Spółki przyłącza
wodociągowego i kanalizacyjnego na działce 316/13 stanowiącej własność osoby trzeciej i na jej rzecz.
Sieć powyższa ma długość 111 mb. Koszt całkowity dotyczący budowy opisywanej sieci, którą Spółka
wybudowała na terenie osoby prywatnej wyniósł 29 554,28 złotych. Koszt bezpośredni wytworzenia
tego środka trwałego wynosi 23 055,32 złotych. Zrealizowanej inwestycji, tj. budowy sieci wodociągowej
i kanalizacyjnej na działce osoby prywatnej, oznaczonej nr 316/13 do dnia realizacji audytu nie przyjęto
na stan środków trwałych Spółki, pomimo faktu wykonania jej na koszt Spółki (por. pkt V protokołu).
Powyższe stanowi naruszenie:
- art. 28 ust 1 Ustawy o Rachunkowości (UR) poprzez nieprawidłową wycenę środków
trwałych,
- art. 19 ust 2 UR poprzez nieprawidłowe ujęcie środka trwałego w księdze inwentarzowej Spółki,
- art. 24 ust 1 UR poprzez nierzetelne prowadzenie ksiąg rachunkowych. Zgodnie z zapisami art. 24 ust. 2
UR księgi rachunkowe uznaje się za rzetelne, jeżeli dokonywane w niej zapisy odzwierciedlają stan
rzeczywisty;
4) dokonał w imieniu i na rzecz Spółki zakupu środka trwałego o wartości 199 219,58 złotych
netto (bez wartości podatku od towarów i usług) z pominięciem przepisów ustawy prawo zamówień
publicznych, bez przetargu. Pracownik przyjął, iż w/w środek trwały związany jest z branżą wodną
i kanalizacyjną mając na celu ominięcie przepisów w/w ustawy. Kwota zakupu przekroczyła 14 000 euro.
Z tłumaczenia treści faktury wystawionej w języku niemieckim wynika, że faktura wystawiona została
za pojazd marki Mercedes-Benz (wytwórca: DaimlerChrysler) typ 970.37 o numerze podwozia
WDB9703731K511173 po raz pierwszy zarejestrowany dnia 26 października 2000 roku. Na odwrocie
faktury zakupu powyższego środka trwałego znajduje się adnotacja Spółki, że jest to zamówienie
sektorowe udzielone na podstawie art. 132 ust 1 pkt 4 i ust 2 ustawy PZP. Z rachunku wystawionego
za usługę tłumaczenia w/w faktury wynika, że dokonano tłumaczenia dokumentów dotyczących zakupu
samochodu ciężarowego, zamiatarki do ulic DAIMLERCHRYSLER pojazdu typu 970.37 o numerze
identyfikacyjnym pojazdu o nr WDB9703731K511173 z dowodem rejestracyjnym nr H-2138
z dnia 14 stycznia 2005 roku. W ewidencji księgowej Spółki, tj. w księdze inwentarzowej środków
trwałych i na dokumencie OT - przyjęcie środka trwałego na stan ujęto go jako: "zamiatarkę OKR54WG". Zapisy art 132 ust 1 pkt 4 ustawy PZP określają, że zamówienia sektorowe to zamówienia (w
przypadku audytowanej Spółki) udzielane w celu wykonywania działalności, cytuję: " tworzenia sieci
przeznaczonych do świadczenia publicznych usług związanych z produkcją lub dystrybucją wody pitnej
lub dostarczania wody pitnej do takich sieci lub kierowania takimi sieciami". Art. 132 ust 2 PZP określa,
że przepisy związane z zamówieniami sektorowymi stosuje się również do zamówień związanych
z kanalizacją i oczyszczaniem ścieków oraz działalnością związaną z pozyskiwaniem wody pitnej. Zapisy
ustawy PZP bardzo szczegółowo określają w jakim przypadku dokonane zakupy można uznać, że są
to zakupy dokonane na działalność sektorową. Zakupy te, a w konkretnym przypadku zamiatarka musi
posiadać funkcje związane co najmniej z jedną z czynności: z dystrybucją wody pitnej lub dostarczaniem
wody pitnej lub kierowaniem sieci wodociągowej. Samochód nie posiada również funkcji w stosunku
do działalności sektorowej, tj obsługi sieci kanalizacyjnej i oczyszczania ścieków w połączeniu z obsługą
sieci wody pitnej - kierowania tą siecią (patrz art 132 ust 2 PZP). Spółka oprócz działalności sektorowej
wskazanej w zapisach art 132 ust 1 pkt 4 oraz w zapisach art 132 ust 2 prowadzi inne rodzaje działalności
z zakresu gospodarki komunalnej, w tym w zakresie czystości i porządku, przy której jest wyłączona
ze stosowania przepisów z zakresu działalności sektorowej. W takim przypadku Spółka, z uwagi na fakt,
że zamówienie nie jest udzielane w celu prowadzenia działalności sektorowej ma obowiązek nabywania
usług, dostaw i robót budowlanych na zasadach ogólnych t.j. w przypadku wartości zamówienia
publicznego powyżej 14000,00 EUR winna przeprowadzić przetarg. Zważywszy, że w bieżącym roku
Spółka przyjęła zlecenie na oczyszczanie dróg i ulic nie posiadając sprawnego oraz odpowiednio
wydajnego urządzenia, fakt zakupu zamiatarki, w czasie gdy nastąpiła konieczność jego realizacji,
dla tego właśnie celu nie budzi wątpliwości. Z uwagi na powyższe przedmiot zakupu nie stanowi
zamówienia sektorowego. Sporządzenie opinii określającej rodzaj i przeznaczenie pojazdu zostało
zlecone uprawnionemu rzeczoznawcy który w opinii nr 100/01/2013 z dnia 20.06.2013r. jednoznacznie
stwierdza, że ww. środek trwały jest "samochodem specjalnym przeznaczonym do oczyszczania dróg".
Powyższe działania podjęte przez pracownika stanowiły działania na niekorzyść Spółki. Dodać należy,
że zakup w/w środka trwałego został dokonany w oparciu o informację internetową i wskazywany w niej
opis pojazdu, bez uprzedniej kontroli jego rzeczywistego stanu technicznego. Brak ofert porównawczych,
a przez to należytej weryfikacji cen podobnych środków trwałych na ogólnie dostępnym rynku mogło
skutkować wydatkowaniem przez Spółkę środków finansowych w wysokości wyższej niż było
to konieczne. Poza tym zamiatarka po zakupie okazała się sprzętem wymagającym remontu
aby dostosować sprzęt do użytkowania zgodnie z przeznaczeniem. Do dnia sporządzenia
przedmiotowego wniosku łączna wysokość nakładów poniesiona na remont to 8.496,96 zł netto.
Mając na uwadze przedmiotowe zarzuty Rada Powiatu, ustosunkowując się do nich stwierdza,
że:
Ad 1. Zdaniem Rady Powiatu nie można uznać, że niestosowanie procedur wynikających z prawa
zamówień publicznych w zakresie przeprowadzonych postępowań przetargowych przez Spółkę
na zakupy środków trwałych w latach 2012 - 2013 polegające na niedokonywaniu oszacowania wartości
środków trwałych zgodnie z przepisami ustawy prawo zamówień publicznych, w tym w szczególności
w sytuacji dwóch zakupów dokonanych w Komunalnym Przedsiębiorstwie Wielobranżowym GOGOLIN
Sp. z o. o. w Gogolinie w 2012 roku, tj. zakup samochodu ciężarowego MAN OKR 51 VV o wartości 58
541,86 złotych netto (bez wartości podatku od towarów i usług) oraz samochodu MAN OKR 52 VV
o wartości 60 806,36 złotych netto (bez wartości podatku od towarów i usług) naruszyło przepisy prawa
zamówień publicznych albowiem żaden z tych niewątpliwie oddzielnych (dwie osobne faktury – każda
na 13.500 Euro) zakupów nie przekroczył kwoty 14000 Euro, co, zgodnie z art. 4 pkt 8 cytowanej ustawy
stanowi podstawę do jej niestosowania. Jednocześnie wysłuchano wyjaśnień radnego Stanisława
Burkata w tym zakresie. Wskazał on, że w roku 2012 roku zaszła potrzeba zakupu pojazdów ciężarowych.
albowiem spółka potrzebowała samochodów, aby uczestniczyć w przetargu na wywóz śmieci.
Radny stwierdził także, że jeden ze znających język niemiecki pracowników Spółki wyszukał wówczas
w Internecie ofertę na zakup dwóch pojazdów marki MAN - typu "skrzyniowiec" i - typu „wywrotka”
od firmy z Niemiec. Podkreślił, że rozmowy dotyczące kwestii technicznych z przedstawicielami tej firmy
prowadził także tenże pracownik, z uwagi właśnie na fakt, iż biegle zna język niemiecki. Następnie
kolegialnie, wraz z kilkoma pracownikami Spółki podjęto niewątpliwie słuszną decyzję o zakupie
pojazdów. Dodał, ze przed zakupem widział pokazane mu przez pracownika specyfikacje oraz zdjęcia
pojazdów. Podkreślił, że koszt zakupu każdego z pojazdów osobno nie przekraczał progu, od którego
należało stosować ustawę prawo zamówień publicznych. Ponadto radny wskazał, że negocjacje
dotyczące ceny pojazdów prowadził także ów pracownik, którego działania doprowadziły do obniżenia
ceny, co było korzystne dla Spółki. Jednocześnie radny wyjaśnił, że fakt, iż cena pojazdów mimo różnicy
w roku produkcji jest podobna (co mogło budzić wątpliwości) wynikał z tego, ze starszy pojazd był lepiej
wyposażony, większy i na większych kołach. Posiadał dodatkowe wyposażenie. Pojazd młodszy składał
się natomiast z oplandekowanej budy do przewozu odpadów segregowanych. Dodatkowo radny
podkreślił, iż warunki zakupu każdego z pojazdów uzgadniano osobno, gdyż były to dwie odrębne oferty
sprzedaży. Tym samym działał on na korzyść spółki, pracowników oraz mieszkańców gminy. Stary pojazd,
którym dysponowała Spółka nie nadawał się już do eksploatacji.
Jednocześnie, ponieważ zdaniem Rady Powiatu wyjaśnienia radnego Stanisława Burkata w tym
zakresie nie budzą wątpliwości i potwierdzają brak obowiązku stosowania ustawy prawo zamówień
publicznych, Rada uznała przedmiotowy zarzut za niezasadny.
Ad 2. Zdaniem Rady Powiatu nie można uznać, że nie opracowanie i nie wdrożenie procedur
dokonywania zamówień na dostawy i usługi w kwocie poniżej 14 000 Euro, co powoduje brak nadzoru
i kontroli nad wydatkami ponoszonymi przez Spółkę w w/w zakresie, w tym brak możliwości kontroli
udzielanych zamówień publicznych, dokonywanych jedynie na podstawie weryfikacji telefonicznej
lub przeglądarek internetowych i związany z tym brak wiarygodności podejmowanych decyzji
zakupowych w w/w zakresie co do wyboru oferty najkorzystniejszej z jednoczesnym brakiem
dokumentów potwierdzających weryfikację cen na ogólnodostępnym rynku stanowi naruszenie
obowiązujących przepisów prawa, ale także zwykłych praktyk stosowanych przez podmioty publiczne
w tym zakresie.
Zważyć bowiem należy, że żaden przepis prawa nie nakazuje stworzenie odpowiednich regulacji
wprowadzających określone tryby postępowania przy dokonywaniu zamówień na dostawy i usługi
w kwocie poniżej 14 000 Euro. Również praktyka większości instytucji publicznych (w tym także
w Starostwie Powiatowym w Krapkowicach) oparta jest na zasadach wskazanych w zarzucie pracodawcy
– Spółki, tj. takowe zamówienia realizuje się właśnie w oparciu o badanie rynku (ofert) za pomocą
weryfikacji telefonicznej czy internetowej, tak aby wykazać staranność działania przy podejmowaniu
decyzji o wyborze konkretnej oferty.
Tym samym trudno uznać brak takowych regulacji i stosowanie identycznych działań w tym
zakresie (dokonywania wyboru najkorzystniejszej oferty na podstawie tzw. „rozeznania rynku” przy
braku stosowania ustawy o zamówieniach publicznych) jak w dużej części instytucji publicznych za zarzut
uzasadniający rozwiązanie stosunku pracy z radnym, w szczególności w trybie art. 52 KP.
Mając na uwadze powyższe Rada uznała przedmiotowy zarzut za niezasadny.
Ad 3. Zdaniem Rady Powiatu nie można uznać, że zarzut przekroczenia kompetencji przez
bezprawne wybudowanie za środki finansowe Spółki przyłącza wodociągowego i kanalizacyjnego
na działce 316/13 stanowiącej własność osoby trzeciej i na jej rzecz stanowi naruszenie uzasadniające
rozwiązanie stosunku pracy z radnym, w szczególności w trybie art. 52 KP.
Z wyjaśnień radnego Stanisława Burkata wynika, że na przełomie lat 2012 – 2013 spółka KPW
Gogolin wykonywała sieć wodno-kanalizacyjną w Gogolinie w okolicach ulic Urocza, Zielona
i Żeromskiego. W okolicach ulicy Zielonej znajduje się wytyczona droga osiedlowa z dojazdem do działek
budowlanych. W trakcie jej realizacji ów osoba trzecia zwróciła się do Spółki o wykonanie przyłącza jego
działki. Początkowo odpisywano jej, że nie ma warunków technicznych podłączenia. Ostatecznie osoba
ta przedłożyła projekt wraz z pozwoleniem na rozbudowę sieci na jego działce 316/13.
Radny podkreślił także, że o podjętej decyzji wybudowania przyłącza sieci na działce osoby
trzeciej radny Stanisław Burkat powiadomił w obecności jednego z pracowników Spółki wiceburmistrza,
a więc przedstawiciela właściciela Spółki. Nie miał on zdaniem radnego żadnych zastrzeżeń. Ponadto
zdaniem radnego za wybudowaniem tej infrastruktury przemawiał także fakt, że sprzęt i materiały spółki
znajdowały się na miejscu, natomiast osoba zainteresowana poinformowała go, że toczą się rozmowy
z samorządem gminny o przekazanie drogi gminie. Podejmując decyzję radny działał zatem dla dobra
Gminy i społeczności lokalnej. Warto podkreślić, że zdaniem radnego wówczas, pomimo pełnej wiedzy
po stronie właściciela Spółki nikt nie miał zastrzeżeń do tej sytuacji, gdyż podobne sytuacje wcześniej
się zdarzały i była to normalna praktyka albowiem gdyby ów osoba trzecia wynajęła sobie firmę i sama
wybudowała sieć wodno-kanalizacyjną na tej drodze to i tak należało jej za tą sieć zapłacić (odkupić),
co powodowało możliwość, że koszt wytworzenia takiej sieci przez inny podmiot byłby wyższy niż
w przypadku wytworzenia tej sieci przez Spółkę. Taka praktyka wykonywania inwestycji przez władze
gminy funkcjonowała przez lata.
Mając na uwadze wyjaśnienia radnego Stanisława Burkata, które Rada Powiatu uznała za spójne,
logiczne i wyczerpujące stwierdzono, że o ile być może jego działania w tym zakresie mogły budzić
wątpliwości, to jednak wpisywały się w akceptowaną przez właściciela Spółki praktykę. Jednocześnie
pracodawca nie wskazał czy i jaką potencjalną szkodę poniosła Spółka z tego tytułu.
Tym samym, zdaniem Rady Powiatu tylko i wyłącznie pracownik – radny nie może ponosić
konsekwencji praktyk, które być może nie znajdują odzwierciedlenia w przepisach prawa jednak
stanowiły zwykłe działania aprobowane przez właściciela Spółki, w związku z czym, powyższego,
nie można uznać za zarzut uzasadniający rozwiązanie stosunku pracy z radnym w trybie art. 52 KP.
Mając na uwadze powyższe Rada uznała przedmiotowy zarzut za niezasadny.
Ad 4. Zdaniem Rady Powiatu nie można uznać, że zarzut, iż radny dokonał w imieniu i na rzecz
Spółki zakupu środka trwałego o wartości 199 219,58 złotych netto (bez wartości podatku od towarów
i usług) z pominięciem przepisów ustawy prawo zamówień publicznych, bez przetargu, przyjmując,
że w/w środek trwały związany jest z branżą wodną i kanalizacyjną, mając na celu ominięcie przepisów
w/w ustawy, a jednocześnie środek ten (samochód – zamiatarka) wymagał znacznych nakładów
finansowych, co stanowiło działanie na szkodę Spółki, za wystarczający do rozwiązania z radnym
stosunku pracy w trybie art. 52 KP.
Z wyjaśnień radnego wynika, iż na zakup zamiatarki od kontrahenta niemieckiego zdecydował
się, bo zależało mu, żeby kupić dobry sprzęt, a wiedział, ze cena zaproponowana przez tą firmę będzie
rozsądna. Zeznał też, że i o tej kwestii rozmawiał z pracownikami Spółki. Od jednego z nich otrzymał
informację, że zakup zamiatarki można zrealizować w ramach zamówienia sektorowego. Dokonując więc
zakupu zamiatarki działał nie tylko wyłącznie dla dobra Spółki ale także z przekonaniem o legalności tego
działania. Powyższe potwierdza okoliczność, że radny był zadowolony z tego zakupu (z punktu widzenia
Spółki), oraz z tego że Spółka posiada takie wielofunkcyjne urządzenie. Podkreślił, ze zamiatarka
funkcjonuje i realizuje wiele różnych zadań na terenie gminy, a on chciał, by Spółka posiadała sprzęt
niezbędny do wykonywania zleceń gminy. Podejmując więc decyzję co do zakupu samochodu
wielofunkcyjnego w ramach zakupów sektorowych był i jest obecnie przekonany, ze postępował
słusznie, ponieważ dokonał zakupu samochodu związanego z prowadzoną działalnością Spółki w zakresie
wodociągów i kanalizacji, co stanowi zakup sektorowy wyłączony ze stosowania ustawy prawo
zamówień publicznych.
Rada Powiatu, mając na uwadze powyższe zeznania radnego stwierdza, że kierował
on się dobrem Spółki w oparciu o przekonanie o zasadności takowego działania i jego zgodności
z obowiązującymi przepisami prawa, w związku z czym niezasadnym wydaje się uznanie, że działanie
to radnego stanowi ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych, o którym mowa w art. 52 KP
Tym samym, wobec powyższego, zdaniem Rady Powiatu, nie można uznać tego zarzutu za zarzut
uzasadniający rozwiązanie stosunku pracy z radnym we wskazanym trybie. Nie może nim być również
samoistnie zarzut utraty zaufania.
W tym stanie rzeczy, Rada uznała, kierując się, w szczególności, wspomnianą wyżej ochroną
stosunku pracy radnego, choćby miało się to odbyć kosztem uprawnień pracodawcy, że zasadność
i waga zarzutów stawianych przez Spółkę pracownikowi - radnemu nie daje, zdaniem Rady podstaw
do rozwiązania z nim stosunku pracy bez wypowiedzenia, w związku z czym sprawę wniosku
dotyczącego wyrażenia zgody na powyższe należy rozstrzygnąć na korzyść pracownika – radnego.
Tym samym Rada Powiatu Krapkowickiego nie wyraża zgody na rozwiązanie stosunku pracy
w trybie art. 52 kodeksu pracy z radnym Rady Powiatu – Panem Stanisławem Burkatem.