ZNACZENIE MEDYCYNY BIOLOGICZNEJ W TERAPII ZABURZEŃ

II SPOTKANIE NAUKOWE POLSKIEGO TOWARZYSTWA TERAPII MANUALNEJ HOLISTYCZNEJ
ZABURZENIA CZYNNOŚCI NARZĄDÓW WEWNĘTRZNYCH POCHODZENIA
PIERWOTNEGO ORAZ WTÓRNEGO A NARZĄD RUCHU I UKŁAD IMMUNOLOGICZNY
ZNACZENIE MEDYCYNY BIOLOGICZNEJ W TERAPII ZABURZEŃ PIERWOTNYCH I WTÓRNYCH
NA PRZYKŁADZIE UKŁADU IMMUNOLOGICZNEGO.
dr med. Christophe Sivanzire
Słowa kluczowe:
układ immunologiczny, zaburzenia czynności, autoagresja, zaburzenia pierwotne i wtórne, choroby
nowotworowe, sprzężenie zwrotne, psychosomatyka, medycyna biologiczna.
Streszczenie:
Układ immunologiczny jest zespołem wysoko uporządkowanych i wyspecjalizowanych komórek
ludzkiego ciała, zdolnym do tworzenia systemu ochronnego dla tych komórek wobec zagrażających ich istnieniu
przyczyn ze strony wewnętrznej i zewnętrznej. Wewnętrznej (np. mutacja w jądrze komórkowym, zaburzenia
funkcji poszczególnych elementów komórki, patologiczna czynnościowo aktywność tkankowa i in.), zewnętrznej
(np. bakterie, wirusy, grzyby etc.). Zaburzenia zachodzące w systemie odpornościowym sprawiają, że układ ten
traci swoją pierwotną funkcję, do której został stworzony, a nawet może stać się niebezpiecznym autoagresorem.
Zaburzenia układu immunologicznego określamy w tym przypadku mianem: zaburzenia pierwotne.
Te zaburzenia prowadzą do szeregu przewlekłych patologicznych zmian, między innymi do chorób
autoimmunologicznych a także nowotworowych (choroby wtórne). Dzisiejsza klasyczna medycyna stoi od lat
przed wielkim wyzwaniem: po rozpoznaniu patogenezy stworzyć algorytm indywidualnego leczenia
przyczynowego. Bowiem choroby przewlekłe prowadzą do różnych zaburzeń czynnościowych komórek narządów
docelowych. Te zaburzenia czynnościowe określamy, jako zaburzenia wtórne. Długotrwające zaburzenia
czynnościowe narządów docelowych prowadzą z pewnością do powstania innych grup chorób (np. zaburzeń
emocjonalnych, zaburzeń zachowania, psychogennych wad postawy, wtórnych zaburzeń czynności układu
wegetatywnego, towarzyszących chorób psychosomatycznych, w tym m.in. narządu ruchu itd.). Ta ostatnia grupa
chorobowa wywiera ogromny wpływ na czynniki pierwotne, tzn. w tym przypadku zaburzające czynność układu
immunologicznego. Powstaje zatem aktywne, agresywne, samonapędzające się sprzężenie zwrotne, efekt
domina, o ogromnym stopniu komplikacji, który może być wyrażony teorią chaosu. Postępowanie akademickie
siłą rzeczy, w wielu przypadkach ma cechy leczenia objawowego a nie przyczynowego.
Propozycje rozwiązywania tych problemów wnosi medycyna biologiczna prezentując istotne możliwości
w przerywaniu opisanego powyżej sprzężenia zwrotnego. Ważną rolę może tutaj odegrać także praktyczna
wiedza o patologicznej czynnościowo aktywności tkankowej, jako skutek zaburzeń czynności narządu ruchu.
W całej Europie i na całym świecie, w ostatnich dekadach upatruje się w medycynie biologicznej przyszłość
skutecznego wspomagania a nawet podstawowego leczenia wielu chorób organicznych, w tym nowotworowych.
Ze względu na swoje osiągnięcia medycyna biologiczna rozwija się tam bardzo prężnie. W Polsce, z różnych
przyczyn, znajduje się obecnie w fazie raczkowania. Stan ten jednak zmienia się na korzyść.