D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa

Sygn. akt I C 1181/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
ZAOCZNY W STOSUNKU DO J. Z. (1)
Dnia 23 marca 2016 r.
Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie, I Wydział Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Marcin Kołakowski
Protokolant: sekretarz sądowy Żaneta Rewczuk
po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2016 r. w Warszawie, na rozprawie
sprawy z powództwa W. R. (1),
przeciwko J. Z. (2) i A. K. (1),
o ukształtowanie;
oddala powództwo.
Sygn. akt I C 1181/15
UZASADNIENIE
Pozwem z dnia 31 marca 2014 r., sprecyzowanym pismem z dnia 21 grudnia 2014 r. wniesionym przeciwko A. K.
(1) i J. Z. (2), powód W. R. (1) wniósł o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego – nakazu zapłaty z dnia 20
stycznia 1997 r. wydanego przez Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze, sygn. akt I Nc 5/97, utrzymanego w mocy wyrokiem
Sądu Wojewódzkiego w Jeleniej Górze z dnia 08 kwietnia 1998 r. w sprawie I C 650/97, zaopatrzonego w klauzulę
wykonalności postanowieniem z dnia 6 maja 1998 r., na mocy którego zasądzono na rzecz A. K. (2) kwotę 80.000
zł, która to wierzytelność w dniu 18 marca 2005 r. została przeniesiona umowami cesji przez A. K. (2) na J. Z. (2), a
następnie w tym samy dniu przez J. Z. (2) na A. K. (1) - z uwagi na wygaśnięcie zobowiązania z dniem 1 grudnia 1993
r., oraz przedawnienie dochodzonej w toczącym się postępowaniu egzekucyjnym należności albowiem postępowanie
egzekucyjne nigdy nie było wszczęte i nie było prowadzone przez uprawnionego wierzyciela. Ponadto powód wniósł
o zasądzenie od pozwanych na jego rzecz kosztów procesu.
W uzasadnieniu powód twierdził, że nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu nakazowym przez Sąd Rejonowy w
Jeleniej Górze I Wydział Cywilny w dniu 20 stycznia 1997 r., sygn. akt I Nc 5/97, został zobowiązany do zapłaty kwoty
80.000 zł na rzecz A. K. (2). Orzeczeniem Sądu Wojewódzkiego w Jeleniej Górze z dnia 08 kwietnia 1998 r. w sprawie
I C 650/97, nakaz ten został utrzymany w mocy i zaopatrzony w klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 6
maja 1998 r., że w tym czasie był pozbawiony wolności i orzeczenia te nigdy nie zostały mu doręczone, oraz że zostały
oparte na umowie pożyczki z dnia 30 kwietnia 1993 r., przy czym wierzytelność ta wygasła na podstawie kolejnej
umowy z dnia 1 grudnia 1993 r., która według powoda nie została przedstawiona Sądowi rozpoznającemu sprawę.
Powód wskazał, że wierzytelność potwierdzona ww. tytułem została w dniu 18 marca 2005 r. przeniesiona umową
cesji przez A. K. (2) na J. Z. (2), a następnie przez J. Z. (2) na A. K. (1), że mimo, przeniesienia ww. wierzytelności
w dniu 18 marca 2005 r. J. Z. (2) wszczął postępowanie egzekucyjne przeciwko powodowi i prowadził je do 2010
r., że następnie w 2013 r. A. K. (1) wystąpił z wnioskiem do Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze o nadanie klauzuli
wykonalności z zaznaczeniem przejścia uprawnień do tej wierzytelności na jego rzecz na podstawie umowy cesji z 2005
r. Mając powyższe na uwadze, w ocenie powoda, zobowiązanie wynikające z umowy pożyczki z dnia 30 kwietnia 1993
r. wygasło w dniu 1 grudnia 1993 r. zaś od uprawomocnienia się orzeczenia żaden uprawniony wierzyciel nie wszczął
postępowania egzekucyjnego, a dokonanie wpisu hipoteki do księgi wieczystej nie można traktować jako wszczęcia
postępowania egzekucyjnego. Powód nadto wskazał, że z uwagi na zbycie wierzytelności w dniu 18 marca 2005 r.
przez J. Z. (2) na rzecz A. K. (1) egzekucja prowadzona w latach 2007 – 2010 r. nie była wszczęta i prowadzona na
rzecz osoby uprawnionej jako wierzyciel. Jednocześnie powód wskazał, że pozywa J. Z. (2), a z uwagi na prowadzone
postępowanie egzekucyjne także A. K. (1), bowiem formalnie od 30 września 2005 r. tytuł wykonawczy wystawiony jest
na J. Z. (2), który faktycznie od 18 marca 2005 r. nie jest wierzycielem z uwagi na cesję dochodzonej wierzytelności na
A. K. (1). W ocenie powoda, powództwo o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego jest konieczne albowiem
nastąpiło przedawnienie dochodzonej należności w prowadzonej przeciwko powodowi egzekucji, a nadto z uwagi na
to, że wierzytelność ta wygasła, co powód mógł potwierdzić dopiero od dnia 28 stycznia 2014 r., gdy z Sądu uzyskał
odpis umowy z dnia 1 grudnia 1993 r.
W odpowiedzi na pozew A. K. (3) wniósł o odrzucenie pozwu na podstawie art. 199 § 2 k.p.c., ewentualnie o jego
oddalenie.
W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany zarzucił, że powództwo przeciwegekucyjne objęte niniejszą było już
przedmiotem tożsamego powództwa w sprawie o sygn. akt I C 1023/14, zawisłym przed tut. Sądem, a orzeczenie
zapadłe w ww. sprawie jest już prawomocne. Ponadto pozwany wskazał, że wyrok tut. Sądu z dnia 20 października
2015 r. w sprawie o sygn. akt I C 1023/14, został wydany w oparciu o ten sam zarzut powoda, co twierdzenia zawarte
w pozwie w niniejszej sprawie, wobec czego pozew winien zostać odrzucony. Ponadto pozwany zarzucił, że powód,
co prawda wskazał nowy dowód na poparcie swych twierdzeń, jednak dowód ten podlegał prekluzji zarówno w
postępowaniu o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego, jak i w postępowaniu nakazowym toczącym się w
1997 r., gdyż dokument, na który powołuje się powód jest dokumentem z 1993 r., a jego stroną jest także powód,
wobec czego nie sposób przyjąć, że w przypadku odnalezienia w 2014 r. dokumentu z 1993 r., zaszły jakiekolwiek nowe
okoliczności uzasadniające wniesienie kolejnego powództwa przeciwegzekucyjnego, oraz że powód o tym dokumencie
wcześniej nie wiedział. Ponadto pozwany złożył do niniejszej sprawy odpowiedź na pozew złożoną przez niego do
sprawy o sygn. akt I C 1023/14 z załącznikami wnosząc o potraktowanie jego treści jako dalszej części niniejszej
odpowiedzi na pozew. Wskazał, że podniesiony przez powoda zarzut przedawnienia jest niezasadny, gdyż brak jest
podstaw, aby przyjąć, że działania podjęte przez poprzednika prawnego J. Z. (1) nie spowodowały przerwania biegu
terminu przedawnienia w niniejszej sprawie. Nawet gdyby jednak przyjąć, że przedmiotowa wierzytelność uległa
przedawnieniu, to pozwany i tak może jej dochodzić, gdyż wedle ustawy o księgach wieczystych i hipotece może
on zaspokoić nabytą wierzytelność z obciążonej hipoteką przymusową kaucyjną na kwotę 80.000 zł nieruchomości,
stanowiącej jedyny składnik majątku powoda. Pozwany odniósł się również do podniesionej przez powoda kwestii
dotyczącej umowy cesji wskazując, że zagadnienie to było już przedmiotem rozważania przez Sąd Okręgowy Warszawa
– Praga w Warszawie, który nie dopatrzył się w tym zakresie żadnych uchybień, zarówno w kwestii zawarcia tej umowy,
jak i nadania klauzuli wykonalności na rzecz poprzednika prawnego pozwanego. Pozwany wskazał także, że w jego
ocenie powództwo jest całkowicie nieudowodnione, albowiem opiera się ono w całości na kserokopiach dokumentów.
Postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2014 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie uznał się
niewłaściwym i przekazał sprawę do rozpoznania tutejszemu Sądowi.
Pozwany J. Z. (2) nie wniósł odpowiedzi na pozew, nie stawił się na terminie rozprawy i nie zajął stanowiska w sprawie.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Nakazem zapłaty z dnia 20 stycznia 1997 r., wydanym w postępowaniu nakazowym w sprawie o sygn. akt I Nc 5/97,
Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze nakazał dłużnikowi W. R. (1) zapłacenie na rzecz A. K. (2) kwoty 80.000,00 zł z
ustawowymi odsetkami od dnia 01.05.1994 r. do dnia zapłaty, wynagrodzenie adwokackie w wysokości 7.500,00 zł
oraz koszty sądowe w wysokości 1.350,00 zł. Wyrokiem z dnia 8 kwietnia 1998 r., wydanym w sprawie o sygn. akt I C
650/97, Sąd Wojewódzki w Jeleniej Górze utrzymał w mocy ww. nakaz zapłaty.
Dowód: odpis nakazu zapłaty z dnia 20.01.1997 r. i wyroku z dnia 08.04.1998 r. k. 13 – 13v; pismo z sadu z umowami
k. 14 – 16.
Na podstawie umowy z dnia 18 marca 2005 r., A. K. (2) zbył przysługującą mu wobec W. R. (1) ww. wierzytelność objętą
prawomocnym nakazem zapłaty wydanym przez Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze utrzymanym w mocy wyrokiem Sadu
Wojewódzkiego w Jeleniej Górze, zabezpieczoną hipoteką przymusową na nieruchomości położonej w W. przy ul. (...),
objętą KW nr (...), z prawami ubocznymi, w tym odsetkami, kosztami procesowymi i egzekucyjnymi, na rzecz J. Z. (1)
prowadzącego działalność pod firmą (...) z siedzibą w W.. Tego samego dnia J. Z. (2) zbył powyższą wierzytelność A.
K. (1) prowadzącemu działalność pod nazwą (...) A. K. (1) w W..
Dowód: kserokopie umowy cesji k. 17 – 18.
Postanowieniem z dnia 30 września 2005 r., wydanym w sprawie o sygn. akt I Co 109/05, Sąd Okręgowy w Jeleniej
Górze nadał tytułowi egzekucyjnemu w postaci nakazu zapłaty z dnia 20 stycznia 1997 r., wydanemu przez Sąd
Rejonowy w Jeleniej Górze, w sprawie o sygn. akt I Nc 5/97, utrzymanemu w mocy wyrokiem Sądu Wojewódzkiego
z dnia 08.04.1998 r., w sprawie I C 650/97, klauzulę wykonalności na rzecz (...) J. Z. (2) w związku ze sprzedażą
wierzytelności stwierdzonej ww. tytułami na podstawie umowy cesji z dnia 18 marca 2015 r.
Dowód: odpis postanowienia z dnia 30.09.2005 r. k. 21; wniosek k. 166 – 167.
W dniu 11 marca 2013 r. A. K. (1) wystąpił do Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z wnioskiem o nadanie ww. tytułowi
egzekucyjnemu klauzuli wykonalności z zaznaczeniem przejścia uprawnień na swoją rzecz.
Dowód: wniosek o nadanie klauzuli wykonalności k. 19 – 20.
Od 2005 r. przeciwko powodowi prowadzone było z wniosku J. Z. (1) postępowanie egzekucyjne (Km 3411/05) z
nieruchomości położonej w W. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy (...) w W. (...) Wydział Ksiąg Wieczystych
prowadzi księgę wieczystą KW o nr (...), na podstawie nakazu zapłaty z dnia 20 stycznia 1997 r., wydanego przez
Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze, sygn. akt I Nc 5/97, utrzymanego w mocy wyrokiem Sądu Wojewódzkiego z dnia 08
kwietnia 1998 r., w sprawie I C 650/97, któremu Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze postanowieniem z dnia 30 września
2005 r., w sprawie o sygn. akt I Co 109/05, nadał klauzulę wykonalności na rzecz (...) J. Z. (2), w związku ze sprzedażą
wierzytelności na podstawie umowy cesji z dnia 18 marca 2005 r.
Postanowieniem z dnia 10 grudnia 2010 r., Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym (...) w W. A. P. stwierdziła
umorzenie z mocy prawa postępowania prowadzonego pod sygn. Km 3411/05.
Dowód: kopia postanowienia z dnia 10.12.2010 r. k. 22.
W dniu 11 grudnia 2012 roku w księdze wieczystej o nr (...) został dokonany wpis przeniesienia hipoteki przymusowej
kaucyjnej w wysokości 80.000 zł na rzecz J. Z. (1), a następnie w dniu 12 grudnia 2012 roku na rzecz A. K. (1). Wpis
hipoteki na rzecz A. K. (2) został dokonany w dniu 26 listopada 1997 roku.
Dowód: okoliczność bezsporna: wydruk z księgi wieczystej k.190 – 193.
Wyrokiem z dnia 12 marca 2013 r. Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie w sprawie o sygn. akt II C 9/12
uznał za bezskuteczną wobec wierzyciela A. K. (1) czynność prawną z dnia 16 maja 2007 r., sporządzoną w formie aktu
notarialnego na terenie Zakładu Karnego we W. przed Asesorem Notarialnym M. W., zastępcą Notariusza W. R. (2).
(...) – w postaci oświadczenia złożonego przez W. R. (1) o uznaniu długu z tytułu ugody alimentacyjnej zawartej w
dniu 10 stycznia 1995 r. w W., zrzeczenia się zarzutu przedawnienia i oświadczenia o poddaniu się egzekucji – celem
zaspokojenia zabezpieczonej hipotecznie wierzytelności wynikającej z nakazu zapłaty w postanowieniu nakazowym z
dnia 20 stycznia 1997 r., sygn. akt I Nc 5/97 wydanego przez Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze i utrzymanego w mocy
wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 8 kwietnia 1998 r., sygn. akt I C 650/97.
Dowód: odpis wyroku z dnia 12.03.2013 r. z uzasadnieniem i postanowieniem o stwierdzeniu prawomocności k.
186 – 189.
Wyrokiem z dnia 07 maja 2014 r. Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie oddalił powództwo wniesione przez
W. R. (1) przeciwko A. K. (1) o unieważnienie umowy cesji z dnia 18 marca 2005 r., zawartej między J. Z. (2) i A. K. (1).
Dowód: wyrok z dnia 07.05.2014 r. k. 180 – 185.
Wyrokiem z dnia 30 października 2015 r. Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie wydanym w sprawie I C
1023/14 pozbawił w całości wykonalności tytuł wykonawczy w postaci nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym
Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 20 stycznia 1997 roku, sygn. akt I Nc 5/97, utrzymany w mocy wyrokiem
Sądu Wojewódzkiego w Jeleniej Górze z dnia 8 kwietnia 1998 roku, sygn. akt I C 650/97, opatrzony klauzulą
wykonalności na rzecz J. Z. (1) postanowieniem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 30 września 2005 roku,
sygn. akt I Co 109/05, oddalił powództwo przeciwko A. K. (1) oraz rozstrzygnął o kosztach procesu.
Dowód: wyrok z dnia 30.10.2015 r. k. 170 – 186v; pismo k. 168 – 170.
Dokonując powyższych ustaleń i mając je na uwadze Sąd zważył,
co następuje:
Powód W. R. (1) wystąpił przeciwko A. K. (1) i J. Z. (2) o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego –
nakazu zapłaty z dnia 20 stycznia 1997 r. wydanego przez Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze, sygn. akt I Nc 5/97,
utrzymanego w mocy wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Jeleniej Górze z dnia 08 kwietnia 1998 r. w sprawie I C
650/97, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 6 maja 1998 r., na rzecz A. K. (2) przecząc
zdarzeniom, na których oparto klauzulę wykonalności z dnia 6 maja 1998 r. oraz podnosząc, że nastąpiło zdarzenie,
wskutek którego zobowiązanie wygasło i nie może być egzekwowane.
W rozpoznawanej sprawie sporne było to, czy powództwo przeciwegekucyjne w niniejszej sprawie jest tożsame z
powództwem w sprawie o sygn. akt I C 1023/14, zawisłym i prawomocnie zakończonym przed tut. Sądem, czy
pozwani posiadają legitymację procesową bierną niniejszej sprawie oraz to, czy zaistniały przesłanki uzasadniające
pozbawienie tytułu wykonawczego (sprecyzowanego w pozwie) wykonalności, przewidziane przepisami prawa.
Sąd, co od zasady przyznał moc dowodową, wszystkim dowodom z dokumentów zgromadzonym w niniejszej sprawie.
Powództwo było niezasadne i jako takie zostało oddalone.
Powództwo oparte na treści art. 840 k.p.c. stanowi środek merytorycznej obrony dłużnika, pozwalający na
zakwestionowanie wykonalności tytułu wykonawczego w drodze badania zasadności i wymagalności obowiązku
objętego tym tytułem, w konsekwencji czego musi być oparte na przyczynach materialnoprawnych zdefiniowanych
szczegółowo w § 1 pkt 1 - 3 ww. przepisu. W rozpoznawanej sprawie podstawą prawną roszczenia powoda mógł
być art. 840 § 1 pkt 1 albo 2 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia
tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli przeczy zdarzeniom, na których
oparto wydanie klauzuli wykonalności, a w szczególności, gdy kwestionuje istnienie obowiązku stwierdzonego tytułem
egzekucyjnym niebędącym orzeczeniem sądu albo, gdy kwestionuje przejście obowiązku mimo istnienia formalnego
dokumentu stwierdzającego to przejście (pkt 1), albo jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie,
wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik
może powództwo oprzeć także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także zarzucie spełnienia
świadczenia, jeżeli zarzut ten nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie (pkt 2).
Powództwo o którym mowa w art. 840 k.p.c. dłużnik może zatem wytoczyć jedynie przeciwko wierzycielowi
uprawnionemu do realizacji danego tytułu wykonawczego. Tytułem wykonawczym jest zaś orzeczenie sądu (wyrok,
nakaz zapłaty etc.) zaopatrzone w klauzulę wykonalności.
W rozpoznawanej sprawie powód wskazał na tytuł wykonawczy – nakaz zapłaty z dnia 20 stycznia 1997 r. wydany przez
Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze, sygn. akt I Nc 5/97, utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Jeleniej
Górze z dnia 08 kwietnia 1998 r. w sprawie I C 650/97, zaopatrzony w klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia
6 maja 1998 r., na rzecz A. K. (2). W konsekwencji takiego oznaczenia tytułu wykonawczego pozwanym w niniejszej
sprawie mógł być jedynie A. K. (2), gdyż tylko on został wskazany w ww. tytule wykonawczym, jako osoba uprawniona
do egzekucji stwierdzonej nim wierzytelności. Pozwanie zatem A. K. (1) i J. Z. (2) było o tyle nieprawidłowe, że nie mogą
oni prowadzić egzekucji na podstawie ww. tytułu wykonawczego i de facto nie posiadają legitymacji procesowej biernej
w niniejszej sprawie. W konsekwencji powództwo wobec tych pozwanych jako niezasadne podlegało oddaleniu.
Bez znaczenia dla powyższego wniosku i jego konsekwencji w postaci oddalenia powództwa było to, że zarówno J.
Z. (2), jak i A. K. (1) na skutek wydanych postanowień o nadaniu klauzuli wykonalności na rzecz następcy prawnego
dotychczasowego wierzyciela byli uprawnieni do egzekucji wierzytelności stwierdzonych ww. tytułem egzekucyjnym,
gdyż tytuły wykonawcze którymi się legitymowali są innymi tytułami wykonawczymi od tego, który został wskazany
w pozwie i którym legitymował się A. K. (2) – różne są postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności. Przedmiotem
procesu w niniejszej sprawie nie były jednak tytuły wykonawcze, które uprawniały J. Z. (2) i A. K. (1) do egzekucji
wierzytelności stwierdzonych ww. tytułami egzekucyjnymi, a tytuł wykonawczy na podstawie którego to A. K. (2)
uprawniony był prowadzić egzekucję wierzytelności stwierdzonych ww. tytułem egzekucyjnym w stosunku do powoda.
Jedyną osobą, która na podstawie tytułu wykonawczego objętego żądaniem pozwu ma możliwość dochodzenia
jego wykonania jest A. K. (2). Powództwo przeciwegzekucyjne należało zatem skierować przeciwko wierzycielowi
uprawnionemu wedle treści konkretnego tytułu wykonawczego. Z uwagi na fakt, że żądanie pozwu zostało
sformułowane w sposób wskazujący na objęcie żądaniem tytułu wykonawczego wydanego na rzecz A. K. (2) przez
wskazanie daty postanowienia z dnia 6 maja 1998 r. o nadaniu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności
przeciwko A. K. (2), powództwo przeciwko J. Z. (2) i A. K. (1) nie zasługiwało na uwzględnienie, gdyż pozwani ci nie
posiadają legitymacji procesowej biernej w niniejszej sprawie. Na podstawie ww. tytułu wykonawczego ani A. K. (1),
ani J. Z. (2) nie mogą bowiem egzekwować jakichkolwiek wierzytelności.
Jednocześnie wniosek i zarzut pozwanego A. K. (1) o odrzucenie pozwu na podstawie art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. zgodnie z
którym jeżeli o to samo roszczenie pomiędzy tymi samymi stronami sprawa jest w toku albo została już prawomocnie
osądzona, nie zasługiwał na uwzględnienie z uwagi na to, że postępowanie w sprawie I C 1023/14 prawomocnie
zakończonej wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 30 października 2015 r. dotyczyło
innych tytułów wykonawczych (ten sam tytuł egzekucyjny, ale inne postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności).
Inne było zatem roszczenie powoda i tym samym inny przedmiot procesu, choć te same strony. Nie została zatem
spełniona łącznie przesłanka tego samego roszczenia między tymi samymi stronami. W konsekwencji nie było podstaw
do odrzucenia pozwu w niniejszej sprawie.
Jednocześnie z uwagi na to, że pozwany J. Z. (2) nie wniósł odpowiedzi na pozew i nie stawił się na posiedzenie
wyznaczone na rozprawę, Sąd z uwagi na treść art. 339 § 1 k.p.c. wydał w stosunku do tego pozwanego wyrok zaoczny.
Z uwagi na powyższe, badanie dalszych przesłanek z art. 840 k.p.c. było zbędne, gdyż niezależnie od wyniku tego
badania powództwo i tak nie zasługiwałoby na uwzględnienie – podlegałoby oddaleniu, wobec braku legitymacji
procesowej biernej pozwanych w niniejszej sprawie.
Mając powyższe na względzie powództwo należało oddalić.
ZARZĄDZENIE
(...)