„Umiemy chronić las” Dziecko I: Co to jest przyroda? To drzewa i

„Umiemy chronić las”
Dziecko I:
Co to jest przyroda?
To drzewa i kwiaty,
I liście, i woda.
Motyl nad łąką,
Biała stokrotka.
Przyroda jest wokół,
Wszędzie ją spotkasz!
Ptak rozśpiewany,
Gadające świerszcze...
Powiedzcie proszę
Co jeszcze? Co jeszcze?
Dziecko II:
Jeśli lubisz stary las,
To nie żałuj czasu.
Las nam się ukłonił w pas,
Wić chodźmy do lasu!
I cichutko bądźmy tu –
W tym zielonym domu.
Na srebrzystym siądźmy mchu,
Nie psoćmy nikomu.
Dziecko III:
Niechaj nie słyszy nawet nas
Ptak, co gniazdo mości,
By nie musiał stary las
Skarżyć się na gości.
Kochaj przyrodę! Szanuj przyrodę!
Omijaj w lesie sadzonki młode!
Jak posłużą im dobrze
I powietrze, i gleba,
To może być, że sięgną
Gałązkami do nieba. Chroń przyrodę!
Gdy zabraknie powietrza,
Wody, roślin na ziemi,
Zanim ludzkość w pustynię
Kulę ziemską zamieni
Zginą ryby i ptaki,
Kwiaty, lasy i zioła
Może człowiek: „Nie niszczcie!”
Jeszcze zdąży zawołać.
Bo przyroda ojczysta
To skarb droższy od złota
A w niej urok, poezja,
Piękno, spokój, prostota.
Jeszcze w płucach powietrze, zieleń
W żyłach krew płynie
Chroń zabytki natury
Gdy je zniszczysz
Sam zginiesz.
Dziecko V:
Zwierzęta kochają i łąkę, i las,
A ryby swą rzekę jak nikt.
Ptaki swe drzewa tu mają,
By wracać do gniazd,
A kwiaty w ogrodach swój świt.
Na Ziemi, na Ziemi
To każdy z nas wie,
Jest miejsce, gdzie dobrze mu jest!
Dziecko VI:
Przyroda to drzewo,
Przyroda to las i wszystko to,
Co dookoła nas.
Przyroda to kwiaty pięknie pachnące,
Góry, jeziora i zioła na łące.
Przyroda to Ty i Ja, i wszyscy ludzie.
Przyroda to kot i piesek w budzie.
Dziecko VII:
W górze ptaki, w dole woda,
Jaka piękna jest przyroda!
Lasy, góry i potoki
Rozwijają swe uroki.
Lecz słuchajcie towarzysze,
Ptaki lubią właśnie ciszę,
Toteż ciągną w nasze strony,
Każdy z nich zadowolony.
Nie niszcz krzewów!
Nie depcz trawy!
Nie rwij kwiatów dla zabawy!
Szanuj góry, kochaj las,
Niech przyroda cieszy nas!