D - Sąd Rejonowy w Olsztynie

Sygn. akt: I C 439/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 11 lutego 2014 r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie I Wydział Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący:
SSR Piotr Żywicki
Protokolant:
apl. adw. Sabina Wróblewska
po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2014 r. w Olsztynie
sprawy z powództwa P. M.
przeciwko (...) Company SE R.
o zapłatę
I. zasądza od pozwanego (...) Company SE R. na rzecz powoda P. M. 655,83 zł (sześćset pięćdziesiąt pięć złotych
83/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 23.02.2013r. do dnia zapłaty;
II. w pozostałym zakresie powództwo oddala;
III. rozstrzyga zasadę poniesienia przez strony kosztów procesu, w tym nieuiszczonych kosztów sądowych w
ten sposób, że koszty te pozwany ponosi w 70% zaś powód w 30%, pozostawiając szczegółowe ich wyliczenie
referendarzowi sądowemu.
/-/ SSR Piotr Żywicki
Sygn. akt I C 439/13
UZASADNIENIE
Powód P. M. wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 788,60zł wraz z odsetkami od dnia 23.02.2013r. do dnia
zapłaty oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu wskazał, że dochodzona kwota stanowi odszkodowanie za uszkodzenie
należącego do niego pojazdu do którego doszło w wyniku kolizji z dnia 22 stycznia 2013 r. Sprawca szkody posiadał
ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. Ubezpieczyciel uznał swoją odpowiedzialność co do zasady
i wypłacił w toku postępowania likwidacyjnego kwotę 711,40 zł. Kwota ta była zdaniem powoda znacznie zaniżona
(k. 2-3).
Pismem wniesionym do sądu w dniu 02.10.2014r. powód rozszerzył powództwo domagając się ostatecznie kwoty
941,08 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty pierwotnie dochodzonej od dnia 23.02.2013r. do dnia zapłaty i od
kwoty 152,48 zł od dnia 02.10.2014r. do dnia zapłaty (k. 74).
Pozwany (...) Company SE wniósł o oddalenie powództwa w całości, także w części rozszerzonej i zasądzenie od
powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.
W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, że uznał zasadność roszczenia powoda co do zasady i wypłacił
odszkodowanie w odpowiedniej kwocie. Wskazał także, że pozwany nie udowodnił, ani nawet nie skonkretyzował w
żaden sposób swojego roszczenia. Pozwany wskazał, że uszkodzony pojazd był autem kilkunastoletnim o znacznym
przebiegu, a do jego naprawy należałoby uwzględnić alternatywne części zamienne (k. 20-22, k. 78).
Sąd ustalił, co następuje:
W dniu 22 stycznia 2013 r. w O. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został pojazd marki F. (...) o
nr rej. (...), rok prod. 2000, stanowiący współwłasność powoda. Szkoda została zgłoszona w dniu 22 stycznia 2013r.
Sprawca kolizji posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego.
(bezsporne)
W wyniku kolizji pojazd powoda uległ uszkodzeniom. Do jego przywrócenia do stanu poprzedniego niezbędna była
wymiana: zderzaka przedniego oraz chłodnicy. Naprawy wymagały: wzmocnienie przednie, wspornik chłodnicy, pas
przedni część górna wewnętrzna.
Koszty naprawy przy uwzględnieniu średnich stawek robocizny w regionie oraz części o parametrach identycznych
z oryginalnymi i dostępnych części alternatywnych sygnowanych znakami O i (...), tj. najwyższych jakością według
kwalifikacji (...) możliwych do zakupu poza siecią (...) danej marki, wynosi 1.367,43 zł.
(dowód: opinia biegłego – k. 50 – 62)
Pozwany w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił powodowi kwotę 711,40 zł.
(bezsporne)
Powód nie zgadzając się z przedstawioną kalkulacją pismem z dnia 28.01.2013r. wezwał pozwanego do zapłaty.
Pozwany pismem z dnia 4.02.2013 r. odmówił wypłaty dalszego odszkodowania.
(dowód: wezwanie do zapłaty – k. 11, pismo pozwanego – k. 12)
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo zasługuje na uwzględnienie w znacznej części.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się aktach przedmiotowej sprawy,
których wiarygodność nie była przez strony kwestionowana. Uwzględnił także opinię biegłego sądowego, która przez
strony kwestionowana nie była, zaś wnioski w niej zawarte były poparte logicznym i jasnym rozumowaniem.
Wskazać należy, że pozwany co do zasady nie kwestionował swej odpowiedzialności, zarzucając jedynie zawyżony
przez powoda koszt naprawy pojazdu.
Odpowiedzialność powoda znajduje uzasadnienie w przepisach kodeksu cywilnego, w tym art. 805 § 1 k.c. i 822 §1 k.c.
Ustalenie wysokości szkody i sposobu jej naprawienia odbywa się w zgodzie z zasadami określonymi w art. 361 § 2 k.c. i
art. 363 § 1 k.c. - na podstawie odpowiedzialności za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda
wynikła oraz trybu naprawienia szkody oraz, zgodnie z wyborem poszkodowanego, przez zapłatę odpowiedniej sumy
pieniężnej. W przypadku naprawy szkody w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen
z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących
w innej chwili.
Zgodnie z linią orzecznictwa Sądu Najwyższego do ustalania wysokości odszkodowania w przypadku ubezpieczenia OC
ma zastosowanie zasada pełnego odszkodowania (wyrok SN z 11.06.2003 r., V CKN 308/2001), a zakład ubezpieczeń
zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie
uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu (uchwała SN z
12.04.2012 r., III CZP 80/2011).
Nadto, wypłata odszkodowania z OC nie może być uzależniona od wcześniejszej naprawy samochodu z własnych
środków, albowiem obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą
wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza
ją naprawiać (wyrok SN z 08.07.2003 r., IV CKN 387/01).
Sąd podzielił wnioski biegłego (k. 52), że z uwagi na wiek pojazdu powoda (13 lat) ekonomicznie uzasadnionym będzie
użycie do jego naprawy części o parametrach identycznych z oryginalnymi oraz dostępnych części alternatywnych
sygnowanych znakami O i (...), tj. najwyższych jakością według kwalifikacji (...), możliwych do zakupu poza siecią
(...) danej marki. Części te, jak podkreślił biegły, zwykle nie posiadają znaku logo producenta pojazdu, jednakże
produkowane są przez firmy będące również poddostawcami części stosowanych także na pierwszy montaż fabryczny.
Zastosowanie tego sposobu naprawy w starszym pojeździe pozwoli na przywrócenie go do stanu poprzedniego a
jednocześnie nie obciąży ponad miarę ubezpieczyciela obowiązanego do zlikwidowania szkody.
Od kwoty wyliczonej przez biegłego (tj. 1.367,43 zł) należało zatem odjąć dotychczas wypłaconą powodowi sumę, tj.
711,60 zł, co daje kwotę 655,83 zł. Taką zatem kwotę na podstawie ww. przepisów należało zasądzić na jego rzecz (pkt
I wyroku).
Na podstawie art. 817 §1 kc w zw. z art. 481 §1 kc i art. 14 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach
obowiązkowych (…) od powyższej kwoty należało zasądzić odsetki ustawowe – zgodnie z żądaniem - od dnia
23.02.2013r. do dnia zapłaty.
W pkt II wyroku Sąd oddalił powództwo co do należności głównej ponad zasądzoną kwotę, jako niezasadne.
O kosztach orzeczono po myśli art. 100 kpc, dokonując stosunkowego ich rozdzielenia. Powód przegrał sprawę w 30%
zaś pozwany w 70%
i w takim stosunku winni oni ponieść koszty postępowania, w tym także nieziszczone koszty sądowe.
/-/ SSR Piotr Żywicki