Sprawozdanie z działalności Centralnej Komisji do Spraw Stopni i

Sprawozdanie z działalności Centralnej Komisji do Spraw Stopni i
Tytułów w 2015 roku
1. DZIAŁALNOŚĆ ORGANÓW CENTRALNEJ KOMISJI
Rok 2015 r. był trzecim rokiem ósmej kadencji Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów.
Do końca roku sprawozdawczego poszczególne organy Centralnej Komisji odbyły następującą liczbę posiedzeń:
Prezydium Komisji – 10,
Sekcja Nauk Humanistycznych i Społecznych– 10,
sekcja Nauk Ekonomicznych – 10,
sekcja Nauk Biologicznych, Rolniczych, Leśnych i Weterynaryjnych – 10,
sekcja Nauk Medycznych – 10,
sekcja Matematycznych, Fizycznych, Chemicznych i Nauk o Ziemi – 10,
sekcja Nauk Technicznych – 10,
sekcja Sztuki – 10,
sekcja doraźna – 1,
tak więc łącznie w roku 2015 Komisja odbyła 81 posiedzeń, a ich liczba odpowiadała potrzebie sprawnego, bez zbędnej zwłoki załatwienia
bieżących spraw i wniosków wpływających w omawianym roku.
W ciągu tego roku zmarł prof. Edmund Wnuk-Lipiński – członek Sekcji Nauk Humanistycznych i Społecznych, natomiast rezygnację z dalszych
prac w Komisji złożył prof. Tadeusz Czuczwar (w związku z objęciem funkcji Wiceprezesa Polskiej Akademii Nauk) – członek Sekcji Nauk
Medycznych oraz prof. Ryszard Tadeusiewicz – członek Sekcji Nauk Technicznych.
Przewodniczący Centralnej Komisji, działając w trybie § 10 ust. 1 i 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 września 2011 r. w
sprawie liczby członków Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów oraz warunków i trybu ich wyboru (Dz. U. nr 201, poz. 1185), uzupełnił skład
Komisji o:
- prof. Piotra Glińskiego,
- prof. Jacka Tadeusza Malejczyka,
- prof. Krzysztofa Kozłowskiego.
Kolejno, prof. Piotr Gliński w listopadzie 2015 r. złożył rezygnację z dalszej pracy
w Komisji, z powodu objęcia funkcji Wiceprezesa Rady Ministrów oraz Ministra Kultury
i Dziedzictwa Narodowego. W miejsce Pana Profesora skład Centralnej Komisji uzupełniła prof. Elżbieta Tarkowska – powołana w trybie ww.
przepisu.
W dniu 25 grudnia 2015 r. zmarł prof. Ryszard Kryza – członek Sekcji Nauk Matematycznych, Fizycznych, Chemicznych i Nauk o Ziemi, tak więc
Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów zakończyła prace w roku sprawozdawczym w liczbie 227 osób.
2. DZIAŁALNOŚĆ CENTRALNEJ KOMISJI W ŚWIETLE DANYCH STATYSTYCZNYCH
2.1. Liczba rozpatrzonych spraw.
W 2015 roku Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów rozpatrzyła 2847 różnego rodzaju wniosków, podlegających jej kompetencjom (zał. nr
1). Jest to ok. 17,1% mniej spraw, niż w roku poprzednim (3433). Na tę różnicę wpływ miała zasadniczo grupa wniosków o wyznaczenie
recenzentów w przewodach habilitacyjnych i postępowaniach o nadanie tytułu profesora - w trybie tzw. ustawy dotychczasowej - która w roku
2014 stanowiła łącznie 20% wszystkich wniosków (687), zaś w roku sprawozdawczym wskaźnik ten wyniósł jedynie ok. 0,3% (9) .
Wśród wszystkich rozpatrzonych spraw największy udział mają wnioski z dziedziny nauk humanistycznych i społecznych oraz dziedziny nauk
prawnych i teologicznych (łącznie), które stanowiły niemal 32,45% ogółu wszystkich wniosków (w stosunku do ok. 35,3% z ubiegłego roku).
. Wskaźnik ten dla pozostałych dziedzin przedstawia się następująco (w układzie dziedzin rozpatrywanych w poszczególnych sekcjach):
- dziedzina nauk ekonomicznych – ok. 7,48% ( w roku 2014 udział ten wynosił ok.6,2%) ,
- dziedziny nauk biologicznych, rolniczych, leśnych i weterynaryjnych – ok. 9,41% ( w roku 2014 udział ten wynosił ok. 10,9 %),
- dziedzina nauk medycznych, farmaceutycznych, nauk o zdrowiu i nauk o kulturze fizycznej – ok. 17% ( w roku 2014 udział ten wynosił ok. 12,7
%),
- dziedziny nauk matematycznych, fizycznych, chemicznych i Nauk o Ziemi – ok. 11,84%
( w roku 2014 udział ten wynosił ok. 11,2%),
- dziedziny nauk technicznych – ok. 14,7% ( w roku 2014 udział ten wynosił 16,7%),
- dziedzin sztuki – ok. 8,64% ( w roku 2014 udział ten wynosił ok. 7,05%).
Szczegółowe dane dotyczące wniosków rozpatrzonych w poszczególnych sekcjach zawiera załącznik nr 2.
Spośród wszystkich spraw rozpatrzonych w 2015 r. jest 151 wniosków, w stosunku do których Centralna Komisja podjęła decyzję negatywną (148
w roku poprzednim). Stanowią one ok. 5,3% ogółu wszystkich spraw i wskaźnik ten jest wyższy, niż analogiczny wskaźnik w roku ubiegłym
(4,3%).
2.2. Wnioski o przedstawienie kandydatów do tytułu naukowego profesora
i tytułu profesora w zakresie sztuki.
W 2015 roku Centralna Komisja rozpatrzyła ogółem 597 wniosków o przedstawienie kandydata do tytułu profesora, tj. ok. 74% mniej, niż w roku
ubiegłym (1039). Na tak znaczący spadek spraw w tej grupie wniosków, w stosunku do roku poprzedniego, wpłynęły zakończone (lub prawie
zakończone) w niektórych sekcjach w roku ubiegłym postępowania profesorskie, prowadzone w trybie przepisów ustawy obowiązującej do dnia 30
września 2011 r.
Na powyższą liczbę składają się wnioski z obszaru:
- dziedziny nauk humanistycznych i społecznych oraz dziedziny nauk prawnych i teologicznych (łącznie) – 248 (w roku 2014 – 250)
- nauk ekonomicznych – 38 ( w roku 2014 – 70)
- nauk biologicznych, rolniczych, leśnych i weterynaryjnych - 13 (w roku 2014 – 159)
- w obszarze nauk medycznych – 60 ( w roku 2014 – 212),
- w dziedzinie nauk matematycznych, fizycznych, chemicznych i nauk o Ziemi – 86 (w roku 2014 – 112);
- w dziedzinie nauk technicznych – 124 ( w roku 2014 – 125);
- w dziedzinach sztuki – 28 ( w roku 2014 – 111).
Jak wynika z powyższego jedynie w Sekcji Nauk Humanistycznych i Społecznych oraz Sekcji Nauk Technicznych liczba rozpatrzonych wniosków
o przedstawienie kandydata do tytułu profesora była na poziomie wniosków z roku 2014.
W omawianym okresie Centralna Komisja wydała 31 decyzji odmawiających przedstawienia kandydata do tytułu profesora, co stanowi ok. 5,2%
wszystkich decyzji dotyczących tej grupy wniosków. Rozstrzygnięcia negatywne, w ujęciu procentowym, są na wyższym poziomie niż w roku
ubiegłym, gdzie wskaźnik ten wyniósł 3,9%. (natomiast w ujęciu liczbowym zanotowano spadek o 8 decyzji).
Wobec ww. negatywnych decyzji Centralnej Komisji złożono 17 wniosków o ponowne rozpatrzenie sprawy (substytut odwołania), w stosunku do
których Komisja, w wyniku przeprowadzonych postępowań odwoławczych, zmieniła swą decyzję w jednym przypadku i postanowiła przedstawić
Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosek o nadanie tytułu profesora. Można przyjąć, że odwołało się od decyzji Centralnej Komisji ok.
54,8% negatywnie ocenionych kandydatów do tytułu profesora (lub rad, które tych kandydatów wysunęły) i jest to wskaźnik znacząco wyższy w
stosunku do roku poprzedniego, gdzie wyniósł on 36%.
Powody negatywnych rozstrzygnięć Centralnej Komisji w omawianej grupie wniosków są podobne do tych, które występowały w latach ubiegłych.
W zdecydowanej większości przypadków były to wnioski przedwczesne, ze skromnym dorobkiem naukowym kandydatów, uzyskanym po
habilitacji lub niewielkimi osiągnięciami w zakresie kształcenia młodych kadr naukowych – ceniona jest tu zwłaszcza działalność kandydata jako
promotora rozpraw doktorskich - a jeżeli chodzi o postępowania profesorskie prowadzone w trybie tzw. „nowych przepisów”, to posiadanie
osiągnięć w opiece naukowej, na poziomie co najmniej określonym w art. 26 ust.1 pkt 3 ustawy, powinno być warunkiem koniecznym dla
możliwości wszczęcia przez radę jednostki organizacyjnej postępowania o nadanie tytułu profesora.
Na tym poziomie awansu naukowego, zgodnie z wymaganiami ustawy, należy oczekiwać od kandydatów do tytułu profesora poważniejszych
publikacji podsumowujących stan wiedzy w określonym obszarze nauki i wytyczających kierunki jego dalszego rozwoju, publikowanych przez
wydawnictwa naukowe dające szansę wejścia ich w życie do szerszego obiegu naukowego i budujące pozycję naukową ich autora, wykraczającą
poza lokalne środowisko naukowe. Tymczasem wnioski, w stosunku do których Centralna Komisja podjęła negatywną decyzję, uzasadnione były
publikacjami w lokalnych czasopismach, zawierające treści będące niejednokrotnie powtórzeniami z dorobku habilitacyjnego, drobne przyczynki
czy rutynowe opracowania zawodowe, niewiele wnoszące do rozwoju dziedziny naukowej, w zakresie której kandydat ubiegał się o tytuł
profesora. Ponadto, nie wszyscy kandydaci do tytułu profesora – w postępowaniach prowadzonych w trybie i na zasadzie znowelizowanych
przepisów - spełniali w sposób wystarczający wymagania ustawie dotyczące doświadczenia w kierowaniu zespołami badawczymi realizującymi
projekty finansowane w drodze konkursów krajowych lub zagranicznych lub odbyła staże naukowe w instytucjach naukowych, w tym
zagranicznych, lub prowadziła prace naukowe w instytucjach naukowych, w tym zagranicznych
Omawiany wyżej wskaźnik negatywnych decyzji Komisji jest zróżnicowany
w zależności od tego, w której sekcji Centralnej Komisji sprawy były rozpatrywane (ściślej, do której grupy dziedzin i dyscyplin należą
rozpatrywane wnioski).
2.3. Wnioski o zatwierdzenie uchwały o nadaniu stopnia doktora (doktora habilitowanego).
W wyniku okresowej oceny poziomu działalności naukowej lub artystycznej jednostek uprawnionych do nadawania stopni, zgodnie z art. 9 ust. 2
pkt. 1 ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, jeszcze 3 jednostki organizacyjne uprawnione
do nadawania stopnia doktora oraz 1 uprawniona do nadawania stopnia doktora habilitowanego, zobowiązane były do przedstawiania Centralnej
Komisji do zatwierdzenia swoich uchwał o nadaniu stopnia doktora lub doktora habilitowanego.
W okresie objętym niniejszą sprawozdawczością przedstawiono Komisji do zatwierdzenia 15 takich uchwał, w stosunku do których w 3
przypadkach podjęto odmowną decyzję. Pozytywne decyzje Komisji (12) są świadectwem poprawności przeprowadzonych
przewodów/postępowań oraz merytorycznym uzasadnieniem nadanych stopni.
Podstawą odmownych decyzji w sprawie zatwierdzenia uchwały rady jednostki organizacyjnej o nadaniu stopnia była:
- niska ocena poziomu pracy doktorskiej,
- wadliwość przewodu pod względem formalnym,
- przekroczenie uprawnień rady (nadanie stopnia doktora w zakresie formalnych uprawnień rady za pracę doktorską należącą do innej
dyscypliny).
W stosunku do dwóch powyższych negatywnych decyzji Komisji wniesione zostały wnioski o ponowne rozpatrzenie sprawy – Centralna Komisja
nie znalazła przesłanek do zmiany swojej uprzedniej decyzji.
2.4. Wnioski o przyznanie uprawnień do nadawania stopni naukowych i stopni w zakresie sztuki.
W roku 2015 rozpatrzono 96 wniosków o przyznanie uprawnienia do nadawania stopnia doktora lub doktora habilitowanego, tj. ok. 57% więcej, niż
w roku poprzednim (61), co jest dowodem znaczącego wzrostu aktywności rad jednostek organizacyjnych w zakresie uzyskania nowych lub
poszerzania już posiadanych (doktor habilitowany) uprawnień.
W stosunku do 26 wniosków Centralna Komisja podjęła odmowną decyzję, co stanowi ok. 27,1% ogólnej ich liczby. W odniesieniu do roku 2014
odsetek negatywnie rozpatrzonych wniosków jest niższy, gdyż wyniósł on wówczas ok. 31%. Rozpatrując omawiane wnioski, Komisja z należytą
starannością rozważa negatywne opinie w danej sprawie wyrażone przez Radę Główną Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Przesłanki odmownych decyzji co do istoty od lat są niezmienne. Znaczna część tych wniosków nie spełnia wymogów formalnych, przewidzianych
w przepisach prawa (niewystarczająca liczba specjalistów z zakresu dziedziny czy dyscypliny wniosku, brak poważniejszych wyników działalności
naukowej w odpowiedniej skali i na odpowiednio wysokim poziomie). Są to zwykle wnioski przedwczesne, zwłaszcza, gdy jednostka nie
dysponuje nie tylko poważniejszymi, własnymi osiągnięciami naukowymi czy artystycznymi, ale nie ma też większego doświadczenia i wyników w
kształceniu na poziomie magisterskim (uprawnienia do nadawania stopnia doktora).
Wśród wniosków o przyznanie uprawnienia do nadawania stopnia doktora habilitowanego pojawiają się wnioski jednostek organizacyjnych, które
po uzyskaniu uprawnień do nadawania stopnia doktora nie wykazały się wystarczającymi doświadczeniami w prowadzeniu przewodów
doktorskich. W tych przypadkach Centralna Komisja odmawia przyznania uprawnienia do nadawania stopnia doktora habilitowanego uznając, że
przed nadaniem takiego uprawnienia Komisja powinna mieć możliwość dokonania oceny poziomu działalności rady w zakresie prowadzonych
przewodów doktorskich: oceny poziomu krytyki naukowej, poziomu wymagań stawianych doktorantom oraz poprawności formalnej przebiegu
przewodu.
Największa liczbę wniosków o przyznanie uprawnienia do nadawania stopnia rozpatrzyła Sekcja Nauk Humanistycznych i Społecznych, które
stanowiły ok. 32,2% wszystkich tego typu wniosków, rozpatrzonych w roku sprawozdawczym ( a więc na porównywalnym poziomie, co w roku
ubiegłym – 31%).
2.5. Wnioski o wyznaczanie recenzentów w przewodach habilitacyjnych i w postępowaniach o nadanie tytułu profesora, prowadzonych
w trybie przepisów dotychczasowych.
W roku 2015 wyznaczono jeszcze po dwóch recenzentów w 6 przewodach habilitacyjnych oraz w 3 postępowaniach o nadanie tytułu profesora –
w trybie i na zasadach przepisów tzw. dotychczasowej ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie
sztuki ( w jej wersji obowiązującej do dnia 30 września 2011 r.)
Powyższe wnioski były następstwem pozytywnych rozstrzygnięć Centralnej Komisji w sprawie odwołań kandydatów od odmownych decyzji rad
jednostek organizacyjnych w przedmiocie wszczęcia przewodu habilitacyjnego czy postępowania o nadanie tytułu profesora, w których pierwotna,
negatywna uchwała w przedmiocie ich wszczęcia, zapadła do dnia 30 września 2013 r.
2.6. Wystąpienia o wydanie opinii dotyczącej kwalifikacji kandydatów bez habilitacji do stanowiska profesora nadzwyczajnego w szkole
wyższej.
Kolejna nowelizacja ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym, ponownie wprowadziła przepis, który warunkuje możliwość
zatrudnienia na stanowisku profesora nadzwyczajnego w szkole wyższej osoby bez habilitacji, od uprzedniego uzyskania pozytywnej opinii
Centralnej Komisji (art. 115 ust. 1a ww. ustawy).
W roku 2015 r. do Centralnej Komisji wpłynęło 6 takich wniosków, w stosunku do których Centralna Komisja wydała 4 opinie negatywne ( a więc
aż 67%).
Obiektywnie trzeba ocenić, iż zainteresowanie jednostek organizacyjnych szkół wyższych możliwością zatrudnienia na stanowisku profesora
nadzwyczajnego osób bez habilitacji jest stosunkowo niewielkie, a liczba zgłaszanych wniosków wskazuje, że uczelnie w sposób umiarkowany
wykorzystują możliwość zatrudniania na stanowisku profesora nadzwyczajnego osób bez habilitacji.
Ze względu na brak doprecyzowania w przepisach ustawowych wymagań stawianych ww. kandydatom Centralna Komisja stoi na stanowisku, iż
należy wymagać od tych osób osiągnięć porównywalnych z tymi, jakie stawia się kandydatom do stopnia doktora habilitowanego.
Opinie negatywne dotyczą zwykle kandydatów, którzy w sposób znaczący odbiegają swoimi osiągnięciami naukowymi i zawodowymi od ww.
wymagań.
Analiza przedstawianych Centralnej Komisji wniosków w tym zakresie upoważnia do stwierdzenia, że w wielu przypadkach postępowanie
opiniodawcze przeprowadzone w uczelni nie przedstawia wystarczających argumentów, uzasadniających posiadanie przez kandydata
znaczących i twórczych osiągnięć w pracy naukowej, zawodowej (należy tu rozumieć określone opracowania potwierdzone w praktyce) lub
artystycznej, które mogą być porównywalne z wymaganiami stawianymi kandydatom do stopnia doktora habilitowanego.
2.7 Decyzje rektora z art. 21a ustawy
Przepis art. 21a, wprowadzony do ustawy w wyniku jej nowelizacji powołaną już wcześniej ustawą z dnia 18 marca 2011 r., wprowadził możliwość
uzyskania uprawnień równoważnych uprawnieniom wynikającym z posiadania stopnia doktora habilitowanego przez osoby, które uzyskały stopień
doktora i podczas pracy w innym państwie przez co najmniej pięć lat kierowały samodzielnie zespołami badawczymi oraz posiadają znaczący
dorobek i osiągnięcia naukowe – w drodze decyzji rektora szkoły wyższej. Centralna Komisja w ciągu trzech miesięcy od zawiadomienia rektora
ma prawo, w drodze decyzji administracyjnej, wyrazić sprzeciw i uchylić omawianą decyzję rektora. Brak przedmiotowej decyzji Centralnej
Komisji, we wskazanym wyżej terminie, powoduje uprawomocnienie się decyzji rektora.
W okresie sprawozdawczym do Centralnej Komisji wpłynęło 30 takich zawiadomień ( a więc o 25% więcej niż w roku poprzednim - 24) i w
stosunku do 15 z nich Komisja podjęła decyzję o wyrażeniu sprzeciwu i uchyleniu decyzji rektora, co stanowiło 50% ogółu tych spraw.
Przesłanką negatywnych decyzji Centralnej Komisji w tej grupie wniosków
w zdecydowanej większości przypadków był brak przedstawienia wszystkich dowodów na okoliczności, o których mowa w przytoczonym powyżej
artykule ustawy (a w szczególności dokumentów potwierdzających samodzielne kierowanie przez co najmniej pięć lat, podczas pracy za granicą,
zespołami badawczymi) lub niemożność uznania, iż osoba, której dotyczy zawiadomienie rektora, posiada znaczący dorobek i osiągnięcia
naukowe.
2.8. Odwołania od odmownych uchwał rad wydziałów i rad naukowych w przewodach doktorskich i habilitacyjnych (postępowaniach
habilitacyjnych) oraz w postępowaniu o nadanie tytułu profesora.
Kluczową przesłanką uchylania uchwał rady wydziału/rady naukowej są względy proceduralne, uchybienia dotyczące trybu przeprowadzani
danego przewodu czy postępowania, które mogły mieć wpływ na jego wynik. Motywem uchylenia uchwały rady była również istotna rozbieżność
między pozytywnymi ocenami kolejnych etapów przewodu czy postępowania, a uchwałą w przedmiocie nadania stopnia czy poparcia wniosku o
nadanie tytułu profesora.
Centralna Komisja dość często uznawała, że należy uchylić negatywną uchwałę rady w wyniku argumentów podniesionych w odwołaniu, bowiem
spośród 89 takich wniosków rozpatrzonych w 2015 r., Centralna Komisja uwzględniła 38, a więc blisko 43% i to zazwyczaj z przyczyn formalnych,
omówionych wyżej lub podobnych.
W stosunku do analogicznych wniosków rozpatrywanych w roku 2014, liczba przedmiotowych wniosków była wyższa o ok. 19% (106).
Należy w tym miejscu zauważyć, że omawiana grupa wniosków byłaby prawdopodobnie na zdecydowanie wyższym poziomie, gdyby nie uchwały
rad jednostek organizacyjnych o umorzeniu postępowania na wniosek habilitanta lub kandydata do tytułu profesora ( składanych najczęściej po
zapoznaniu się z opiniami recenzentów).
2.9. Wnioski o przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego
Nowelizacja ustawy o stopniach naukowych i tytułach naukowych oraz o stopniach
i tytułach w zakresie sztuki – wprowadzona ustawą z dnia 18 marca 2011 r. (Dz. U. nr 84, poz. 455), która weszła w życie z dniem 1 października
2011 r. - wprowadziła zmianę pozwalającą kandydatom do stopnia doktora habilitowanego złożyć wniosek o przeprowadzenie postępowania
habilitacyjnego bezpośrednio do Centralnej Komisji, z jednoczesnym wskazaniem jednostki do jego przeprowadzenia.
W roku 2015 Centralna Komisja powołała 1723 komisje postępowania habilitacyjnego, tj. ok. 20,4% więcej niż w roku ubiegłym (1431). W
przypadku jednego wniosku Centralna Komisja nie mogła powołać komisji habilitacyjnej z powodu odmowy kandydata uzupełnienia wszystkich
braków czy usterek w swojej dokumentacji (m.in. odmowa przedstawienia autoreferatu również i w języku angielskim).
Komisja dokonuje oceny formalnej przedłożonych dokumentów w terminie czternastu dni od daty ich wpływu. W przypadku, gdy dokumentacja
wniosku nie spełnia wymogów przewidzianych w przepisach prawa, Komisja wzywa do jej uzupełnienia bądź poprawienia, wskazując
jednocześnie sposób i termin tego uzupełnienia wraz z pouczeniem, że jego niedokonanie we wskazany sposób i w wyznaczonym terminie
spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania.
Ponad czteroletni okres funkcjonowania nowych przepisów pozwala obiektywnie stwierdzić, że przedmiotowe wnioski coraz częściej spełniały w
całości wymagania ustawowe, co pozwalało Centralnej Komisji natychmiast wdrożyć dalsze procedury związane z powoływaniem komisji
postępowania habilitacyjnego.
3. SPRAWY OGÓLNE
Trzeci rok bieżącej kadencji Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów poświęcony był zasadniczo na sprawne, w miarę możliwości bieżące
rozpatrywanie wniosków wpływających do Komisji.
Ze względu na mniejszą w tym roku liczbę wniosków o nadanie tytułu profesora, Centralna Komisja wdrożyła 16 kontroli jednostek
organizacyjnych uprawnionych do nadawania stopni, z czego zakończyła w roku sprawozdawczym 3 (nie stwierdzono poważniejszych uchybień
proceduralnych czy merytorycznych w prowadzonych w tych jednostkach postępowaniach awansowych, które mogłyby stanowić przesłanki do
zastosowania którejkolwiek z sankcji, przewidzianych w art. 9 ust. 2 ustawy).
Dobrze przebiegała współpraca z Radą Główną Nauki i Szkolnictwa Wyższego,
w szczególności w sprawach związanych z opiniowaniem wniosków o przyznanie uprawnień do nadawania stopni naukowych i stopni w zakresie
sztuki.
Członkowie Prezydium Centralnej Komisji uczestniczyli również w spotkaniach roboczych z przedstawicielami Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa
Wyższego, m.in. na temat problemów związanych z wykazem dziedzin/dyscyplin/interdyscyplinarności oraz działalności Komisji. Centralna
Komisja wyraziła gotowość aktywnego i twórczego uczestnictwa w pracach nad powstaniem nowej ustawy oraz nową formułą dziedzin i dyscyplin,
przystającą do rozwiązań europejskich.
W trakcie tych spotkań poruszono także, po raz kolejny, problem nieodpowiedniego stosowania umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej
a Rządem Republiki Słowackiej o równoważności dokumentów o wykształceniu i nadaniu stopni i tytułów uzyskanych w obu Krajach. System
szkolnictwa w Republice Słowackiej przewiduje tytuł naukowo-dydaktyczny docenta, który nie jest jednak równoważny z posiadaniem stopnia
doktora habilitowanego, co jest powodem licznych nieporozumień i nadużyć, zwłaszcza w procedurze ubiegania się o stanowisko zarezerwowane
w polskim systemie szkolnictwa wyższego dla osoby dysponującej stopniem doktora habilitowanego.
Sprawnie przebiegała również współpraca z Kancelarią Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w sprawach przedstawiania kandydatów do tytułu
profesora. Prezydium Komisji na swoim posiedzeniu w dniu 28 kwietnia 2015 r. gościło przedstawiciela Kancelarii Prezydenta RP prof. Macieja
Żylicza. Przedmiotem spotkania były aspekty związane z przekazywanymi Prezydentowi wnioskami o nadanie tytułu profesora, mające na celu
wyjaśnienie występujących czasami różnic w podejściu do niektórych spraw związanych z oceną tych wniosków. Prof. Maciej Żylicz wnioskował o
przedkładanie pełniejszych informacji w sprawach spornych, niejednomyślnie rozstrzyganych w Komisji.
Centralna Komisja nawiązała także ścisłą współpracę z Komitetem Etyki w Nauce PAN, w szczególności w sprawach dotyczących ewentualnych
naruszeń zasad etyki w nauce przez pracownika uczelni, jednostki naukowej Akademii czy instytutu badawczego.
Od odmownej decyzji Centralnej Komisji, jako organu działającego w II instancji, oraz od decyzji Komisji wyrażającej sprzeciw i uchylającej
decyzję rektora w sprawie nabycia uprawnień równoważnych uprawnieniom wynikającym z posiadania stopnia doktora habilitowanego (art. 21a
ustawy), przysługuje stronie prawo złożenia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (WSA).
W roku 2015 wniesiono 38 skarg do WSA oraz 11 skarg kasacyjnych do Naczelnego Sądu Administracyjnego (w tym 3 złożone przez Centralną
Komisję).
Wojewódzki Sąd Administracyjny, w rozstrzygnięciach podjętych w roku sprawozdawczym, nie podzielił argumentów skarżącego w 23 sprawach
(wniesionych w roku 2015, jak i ubiegłym), natomiast Naczelny Sąd Administracyjny utrzymał niekorzystny dla Komisji wyrok Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego tylko w jednej sprawie.
Spośród wszystkich skarg wniesionych w roku 2015 do WSA do dnia 31 grudnia nie wyznaczono terminu rozprawy dla 24 skarg, natomiast w NSA
– dla 5 skarg.
Centralna Komisja w swej pracy dokłada starań, aby procedury przynależne jej kompetencjom, realizowane były w sposób przejrzysty i sprawny,
przy jednoczesnym przestrzeganiu wymagań formalnych i merytorycznych stawianych kandydatom do awansu oraz w stosunku do jednostek
ubiegających się o przyznanie uprawnienia do nadawania stopni.
Przewodniczący Centralnej Komisji
prof. dr hab. Antoni Tajduś