Chleb powszedni…

Chleb powszedni…
Chleb potrzebny dla ciała
pokarmem jest także dla duszy
Miłość, która ogarnia nas cała
gdy tylko gest jego serce poruszy.
Dzielmy się chlebem z tym co potrzebuje,
gdy życie jego wydaje się trudne
Dobre jest słowo życzliwe, co podtrzymuje
człowieka, gdy nadzieje stają się złudne.
Ducha nie gaście w bliźnim –człowieku
co w nędzy swojej myślami biegnie,
Dla innych ludzi szukając leku
z potrzeby serca w nocy czy we dnie.
Bieda wyciskać gorycz z nas może
wzniecajmy miłość, stan uczucia błogi,
Który wywoła w nas metamorfozę
i zagra w sercu hymn naszej odwagi.
A gdy odwaga w Tobie zebrała,
bliźniemu kromkę daj –niech się nie suszy.
Za chleb ofiarny w niebie chwała,
na ziemi zaś serca nieczułe poruszy.