spotkanie 3-dla dzieci starszych

Spotkanie 3
WIELBI DUSZA MOJA PANA
Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że
spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana». Wtedy Maryja rzekła: «Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch
mój w Bogu, moim Zbawcy» (por. Łk 1,39-49).
Poproś o pomoc Ducha Świętego i pomyśl
Rozpoczynasz Adwent. To wyjątkowy i niezwykły czas oczekiwania na
Narodzenie Pana Jezusa. W tym spotkaniu zapraszam cię, abyś odkrywał
szczególną wartość tego wyjątkowego okresu liturgicznego.
Przeczytaj uważnie opowiadanie z Ewangelii według świętego Łukasza
o spotkaniu Maryi z Elżbietą. Popatrz jak Ona pięknie czekała na narodzenie Syna. Pobiegła do Elżbiety. Chciała podzielić się z nią swoją radością.
I pragnęła cieszyć się z Elżbietą jej macierzyństwem. Tym, że ona też będzie mamą. Droga, którą musiała przebyć Maryja, aby spotkać się z Elżbietą była długa i trudna. Wiodła przez góry. Sprawdź to na mapie. Zmierz
odległość z Nazaretu do Ain-Karim, gdzie mieszkała Elżbieta.
Wyobrażasz już sobie ile wysiłku Maryja i Elżbieta musiały włożyć, by
razem oczekiwać na narodzenie swoich Dzieci? By wspólnie cieszyć się
łaską, czyli Bożym darem, który otrzymały? Zobacz tę ich radość. Spójrz
jak bardzo są szczęśliwe i wielbią Pana Boga. Źródłem tej radości jest
Duch Święty. Ewangelia mówi, że napełnił On Elżbietę. Czym? Sobą! On
w niej zamieszkał. Wcześniej, w chwili Zwiastowania, zamieszkał w Maryi. To „zamieszkanie” Ducha Świętego, gdy na Niego otwieramy swoje
serce, przynosi pokój, radość i pragnienie wielbienia Pana Boga.
Czy wiesz już, czym różni się Adwent od takiego zwykłego oczekiwania? To czas zapraszania Ducha Świętego, aby nas napełniał Sobą. Uczył
radowania się łaską, czyli Bożym darem, jakim jest świętowanie narodzenia Pana Jezusa. I przygotowywał nasze serca na to niezwykłe spotkanie z
Panem Jezusem. Pomógł nam to spotkanie z Bożym Dzieciątkiem przeżywać z bliskimi. Bo przecież Pan Jezus narodził się w Rodzinie. Adwent
jest to też oczekiwanie na Boże Narodzenie razem z Maryją. To Ona przecież najbardziej i najpiękniej czekała na narodzenie Syna. Uczenia się od
Niej oczekiwania wypełnionego ciszą i uwielbieniem Pana Boga za „wielkie rzeczy, które On nieustannie czyni”.
W Ewangelii o nawiedzeniu świętej Elżbiety przez Maryję zwróć uwagę na jeszcze jeden szczegół. Elżbieta powiedziała o nim bardzo prosto,
choć z wielkim zdumieniem: „poruszyło się z radości dzieciątko w moim
łonie”. Tak nazwała spotkanie nienarodzonych przecież jeszcze: Pana Jezusa i Jana. To Duch Święty sprawia, że w tej chwili dzieje się coś bardzo
ważnego, choć niewidzialnego dla ludzkich oczu. Znanego tylko Janowi i
Panu Jezusowi. Coś takiego, że gdy Jan dorośnie, będzie zapowiadał
przyjście Pana Jezusa, będzie Jego prorokiem.
W podobny sposób Duch Święty działa w nas, gdy przyjmujemy któryś
z sakramentów świętych. Napełnia nas Sobą i prowadzi do bardzo bliskiego, osobistego spotkaniem z Panem Jezusem. I również nam wtedy powierza pewne ważne zadanie. I jeszcze jedno. Każdy z sakramentów świętych
też ma swój „adwent”, czyli czas oczekiwania na jego przyjęcie. Połączony z naszym przygotowaniem. Pamiętaj o tym, gdy w następnych tygodniach Roku Wiary będziesz świętował swoją wiarę wyrażoną w sakramentach.
Słuchaj i rozmawiaj z Panem Jezusem
W każdym tygodniu Adwentu postaraj się iść, choć na kilka, czy kilkanaście minut, na spotkanie z Panem Jezusem obecnym w Najświętszym
Sakramencie. Jeśli nie możesz inaczej, adoruj Go chwilę przed lub po niedzielnej Mszy świętej lub Roratach. W ciszy swojego serca powtarzaj Mu
pieśń uwielbienia, którą wyśpiewała u Elżbiety Maryja: „Wielbi dusza
moja Pana i raduje się Duch mój w Bogu moim Zbawicielu, bo wielkie
rzeczy uczynił mi Wszechmogący”.
W pierwszym tygodniu porozmawiaj z Nim o „adwencie” Maryi,
czyli o Jej oczekiwaniu na narodzenie Pana Jezusa. Powiedz też
Panu Jezusowi jak ty chcesz przeżywać Adwent. Ofiaruj Mu swoje adwentowe postanowienia i powierz Mu swoje oczekiwanie na Boże Narodzenie.
W drugim tygodniu, w czasie modlitwy przed Najświętszym Sa-
kramentem, zastanów się nad „spotkaniem” nienarodzonych jeszcze: Jana
i Pana Jezusa. I nad działaniem Ducha Świętego w tym spotkaniu. Powiedz Panu Jezusowi, jak rozumiesz, czym są sakramenty święte. Powierz
Mu to, co jeszcze trudno ci zrozumieć i podziękuj Mu za te najpiękniejsze
Boże dary. Podziękuj Mu również za twoją wiarę. Ona jest kluczem, który
będzie coraz szerzej otwierał drzwi do bogactwa darów, które Pan Jezus
ofiaruje nam w każdym z sakramentów. Korzystanie z tego bogactwa to
najwspanialsza przygoda życia. Właśnie zacząłeś ją przeżywać. Proś Pana
Jezusa, abyś nie zrezygnował w połowie drogi.
W czasie adoracji w trzecim tygodniu Adwentu porozmawiaj z
Panem Jezusem o twoim świętowaniu Bożego Narodzenia. Oddaj
Mu swoje serce, aby On – zamiast w zimnym żłóbku – w nim się narodził.
Proś, aby Maryja twoje serduszko tak przygotowała, aby było najwspanialszym, najmilszym żłóbkiem dla Bożego Dzieciątka. Przynieś na tę
adorację Panu Jezusowi również swoją rodzinę. Rodzina musi być bardzo
ważna dla Pana Boga, skoro Pan Jezus narodził się i żył właśnie w niej,
jak każde dziecko. Podziękuj Panu Jezusowi za swoich rodziców, dziadków, za dom, który tworzycie. Pomyśl, co ty możesz zrobić, aby w Boże
Narodzenie w waszym domu było radośnie. By wszystkim w nim było
dobrze. A jeśli się nie uda? Nie martw się. Dla Pana Jezusa liczy się twoje
pragnienie i twój wysiłek.
I najważniejsze! Jeśli już przyjmujesz sakrament pokuty, dobrze przygotuj się do adwentowej spowiedzi. I nie zostawiaj jej na ostatnią chwilę.
Zrób
Ucz się tak oczekiwać świąt Bożego Narodzenia, aby Adwent, czyli to
oczekiwanie, było pogłębianiem twojej wiary. A przez to było przygotowaniem do celebrowania, a więc pięknego świętowania Bożego Narodzenia.
Zacznij od uważnego przeczytania „Drugiego listu do dzieci”. Dowiesz się z niego, co to jest „wiara celebrowana” i jaki jest jej związek z sakramentami. A także, dlaczego ta wiedza jest ci potrzebna (1).
Zanim zacznie się Adwent, albo zaraz na jego początku, przygotuj
również miejsce swojej codziennej adwentowej modlitwy. Niech
znajdzie się na nim wieniec adwentowy lub cztery świece, Pismo Święte i
różaniec. W pierwszym tygodniu, na czas wieczornej modlitwy, zapalaj
jedną świecę, w drugim - dwie, w trzecim – trzy, a w czwartym tygodniu
cztery (1).
Zaproś rodzinę do wspólnej wieczornej modlitwy w soboty lub w
niedziele. Przeczytajcie wtedy niedzielną Ewangelię (I-Łk 21,2528.34-36; II-Łk 3,1-6; III-Łk 3,10-18; IV-Łk 1,39-45 – możesz skorzystać
z pliku: „Ewangelie na niedziele Adwentu”). Powiedzcie Panu Jezusowi
jak ją rozumiecie (można wybrać z niej nawet tylko jedno zdanie) i odmówcie wspólnie dziesiątkę różańca. Niech te dwa zadania będą twoim
najważniejszym postanowieniem adwentowym. Jeśli chcesz, możesz podjąć też - dodatkowo - inne postanowienia, ale niech nie będzie ich zbyt
dużo (1).
Przeczytaj też Kartkę z pamiętnika Tosi i Franka. Może oni podpowiedzą ci coś ciekawego o przeżywaniu Adwentu? (2)
Wytnij „drzwi do spotkania 3” i wklej do zeszytu. Otwórz je i, na
widocznej po otwarciu kartce, wpisz swoje adwentowe postanowienia (2).
Wypisz na zewnętrznej stronie drzwi siedem sakramentów. Kolorem czerwonym wypisz te, które już przyjąłeś (przyjmujesz), kolorem zielonym te, które bardzo chcesz przyjąć. Narysuj wykrzyknik przy
tych, które można przyjąć tylko raz, a serduszko przy przyjmowanych
wielokrotnie (3).
Otwórz drzwi. Po ich wewnętrznej stronie napisz podziękowanie
Panu Jezusowi za dar sakramentów świętych (4).
W ostatnim dniu Adwentu, w czasie wieczornej modlitwy, przeczytaj uważnie i podpisz „Moje wyznanie wiary” załączone do tego
spotkania. Wytnij je i wklej do zeszytu. Możesz je pięknie ozdobić (4).
Włącz się chętnie w przygotowania do świętowania Bożego Narodzenia – sprzątanie, przygotowanie wieczerzy wigilijnej, ozdabianie
choinki, klejenie szopki itd. Rób to z radością i z miłością. Niech to będą
twoje „prezenty” dla Bożego Dzieciątka (1+2+3).
Porozmawiaj z rodzicami o przygotowaniu modlitwy przy wigilijnym stole i o wspólnym kolędowaniu po wigilijnej wieczerzy.
Niech w waszej modlitwie znajdzie się miejsce na powierzenie Panu Jezu-
sowi ludzi samotnych, chorych, bezdomnych, podróżujących i tych, którzy
są prześladowani za wiarę. Jeśli grasz na jakimś instrumencie, naucz się
grać kolędy (3).
Na ile możesz staraj się uczestniczyć w Roratach i pójść na Pasterkę.
Pamiętaj o naklejaniu właściwych znaczków na swoim kluczu.
Poproś dorosłych, aby:
- pomogli ci przygotować adwentowe miejsce modlitwy – wybrać właściwe miejsce w domu, kupić, albo zrobić wieniec adwentowy, albo tylko
ładne cztery świece lub lampiony, ułożyć wszystko na ładnej serwecie;
- pomogli ci wydrukować ze strony internetowej potrzebne pomoce (treść
„spotkania 3”, „kartkę trzecią z pamiętnika Tosi i Franka” i „drzwi do spotkania 3”, znaczki do naklejania na kluczu;
- umożliwili ci uczestniczenie w roratach i w Pasterce i włączyli się w
twoje adwentowe oczekiwanie poprzez wspólną sobotnią lub niedzielną
modlitwę.
MOJE WYZNANIE WIARY
Kochany Panie Jezu,
Wierzę mocno, że gdy przyjmujemy
sakramenty święte Ty sam przychodzisz
do naszych serc
i napełniasz je Duchem Świętym.
Obdarzasz nas swoją łaską
i powierzasz nam ważne zadanie.
_____________________________
mój podpis
Cyfry w nawiasach przy poszczególnych zadaniach oznaczają tydzień Adwentu, na który
przeznaczone jest dane zadanie