Katarzyna Smejda Uczłowieczenie miasta i zezwierzęcenie

Katarzyna Smejda
Uczłowieczenie miasta
i zezwierzęcenie człowieka,
jako sposób opisu świata
w wybranych powieściach
Andrzeja Makowieckiego
Niniejszy artykuł będzie prezentował treści
związane ze zjawiskiem językowego obrazu świata.
Poddając analizie wybrane powieści Andrzeja
Makowieckiego („Ziemia nawrócona”, Wino i krew”
oraz „Piotrkowska 147”) chcę wskazać, w jaki
językowy sposób charakteryzowane są miasto
i człowiek. Pochwała miasta (miejsca, terenu)
będzie wiązała się z jego personifikacją, a czasem
antropomorfizacją, więc już nie tylko ożywieniem,
ale też urośnie do rangi człowieka (wartościowanie
pozytywne). Z kolei człowiek reprezentujący brak
urody, niezgrabność, niecieszący się aprobatą
(w tym przypadku narratora) będzie opisywany np.
przez
proste,
odzwierzęce
porównania
(wartościowanie negatywne). Uwidoczni się
zależność: dobroć, piękno, zachwyt – człowiek,
a brzydota, odrzucenie – zwierzę. Ujawnią się
charakterystyczne i często wykorzystywane środki
stylistyczne stosowane przy opisie
wyżej
wymienionych zjawisk.