18 maja

Pismo Parafii św. Stanisława Kostki w Krakowie
18 maja 2008 nr 271 (701)
88 lat temu
18 maja 1920 roku urodził się
Karol Józef Wojtyła
Ojciec Święty Jan Paweł II
W miarę, jak zbliża się kres mego
ziemskiego życia, wracam pamięcią
do jego początku, do moich Rodziców,
Brata i Siostry (której nie znałem, bo
zmarła przed moim narodzeniem),
do wadowickiej parafii, gdzie zostałem ochrzczony, do tego miasta mojej
młodości, do rówieśników, koleżanek
i kolegów ze szkoły podstawowej,
z gimnazjum, z uniwersytetu, do czasów okupacji, gdy pracowałem jako
robotnik, a potem do parafii w Niegowici, i krakowskiej św. Floriana,
do duszpasterstwa akademickiego, do
środowiska ... do wielu środowisk ...
w Krakowie, w Rzymie ... do osób,
które Pan mi szczególnie powierzył wszystkim pragnę powiedzieć jedno:
«Bóg Wam zapłać»!
Testament Ojca Świętego
Jana Pawła II
17 marca 2000
Słowo Dla Życia
Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby
każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg
nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, aby świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto
nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna
Bożego.
J 3, 16-18
Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu!
Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty
tak się miłują, że jest jeden Bóg w trzech
Osobach. To jest największa tajemnica
naszej wiary. Ich miłość jest tak wielka, że
tworzą jedno. Prawdę tę objawił nam Pan
Jezus. Mało tego! Pan Bóg nie ograniczył
tej miłości jedynie do Przenajświętszej
Trójcy. On tak bardzo umiłował ludzi
i świat, że posłał swego Syna, aby wszyscy mogli cieszyć się Bożą radością. Pan
Bóg nieustannie okazuje swą miłość do
całego stworzenia, ale takim najważniejszym momentem było posłanie Syna na
świat, aby dokonać naszego odkupienia.
Dzięki Bożej miłości żyjemy i możemy być przyjaciółmi Pana Jezusa. Możemy korzystać z sakramentów świętych,
aby napełniać się tą miłością. Człowiek,
który wierzy Chrystusowi i stara się
wypełniać Jego naukę, stara się kochać
Pana Boga i ludzi, sprawia wielką radość
całej Przenajświętszej Trójcy. Codziennie oddajemy cześć Najświętszej Trójcy,
chociażby z uwagą czyniąc znak krzyża
świętego, ale w dniu dzisiejszym pragniemy w szczególny sposób podziękować Bogu Ojcu, Synowi i Duchowi
Świętemu za miłość do wszystkich ludzi.
Z większym, więc niż zwykle zaangażowaniem starajmy się czynić to, co Panu
Bogu sprawi radość. A przede wszystkim
z całego serca oddawajmy chwałę Bogu w
Trójcy Jedynemu.
Ks. Robert Wróblewski SDB
DLA RODZICÓW:
12 ŻELAZNYCH REGUŁ
WYCHOWAWCZYCH (CZ. III)
1. Nie wydawajcie dzieciom nieprzemyślanych poleceń. Nie wolno
ich też co chwila zmieniać, aby dziecko nie spostrzegło, że nakazy
i zakazy zależą wyłącznie od chwilowych humorów czy nastrojów.
2. Nigdy nie wyróżniajcie żadnego z dzieci, lecz wszystkie traktujcie
sprawiedliwie.
3. Nie bądźcie rodzicami, którzy wszystko wykonują za dzieci, ale stawiajcie im słuszne wymagania i powoli wdrażajcie do samodzielnej
pracy.
4. Bądźcie tacy, jakimi chcielibyście widzieć wasze dzieci.
cdn.
XVII MIĘDZYNARODOWA
PIESZA PIELGRZYMKA
SUWAŁKI – WILNO
15 LIPCA – 26 LIPCA 2007 R.
D
zień trzeci rozpoczyna trębacz, (kto
budzi trębacza?) o godzinie takiej
jak wczoraj oraz piękne słońce.
„Powołanie do małżeństwa i życia w rodzinie” to temat dnia. Słowem dnia – Mt 19,6
„Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela”. Tajemnica Różańca: Narodzenie.
Modlitwą w obecności biskupa Sławoja Głodzia, kapelana służb celnych,
rozpoczynamy drogę w stronę Ogrodnik
i granicy z Litwą. Przejście jest szybkie
i sprawne (nikogo nie zatrzymano), okazanie z marszu identyfikatorów, paszportów lub dowodów osobistych i już
Litwa. Przesuwamy zegarki o godzinę.
Większość z nas traci zasięg sieci komórkowych. Jest równie pięknie: nadal lasy
i jeziora. Atmosfera rewelacyjna, godna
polecenia wszystkim tym, którzy cały
rok uganiają się za kasą, żyją w ciągłym
stresie, ogłupiani przez media. Codziennie w smrodzie i w korkach na drodze.
My również na drodze, lecz jakże inaczej.
Idziemy, każdy ze swoimi intencjami,
a Matka czuwa, abyśmy wykonali wszystkie nasze postanowienia.
Dochodzimy do miejsca dzisiejszej
Eucharystii, obok drewnianego kościółka
3
PIESZA PIELGRZYMKA SUWAŁKI – WILNO
leży miejscowość Sventezeris. Tutaj planowany jest dłuższy postój i zupa na obiad.
Jest godzina 13.00, żar się leje z nieba.
Niektórzy nie wytrzymują upałów, służby maltańskie muszą udzielać pomocy.
W obstawie medycznej, do dyspozycji 2
karetki.
Dzisiaj mamy jeden z dłuższych etapów, dlatego dochodzimy do miejsca
noclegu w późnych godzinach, mocno
zmęczeni. Jak musi się czuć nasz przewodnik, który cały czas do nas przemawia, poprzez konferencje, modlitwę oraz
pieśni. Trudno też porównać nasze jasne,
przewiewne stroje, z jego czarną sutanną.
On nie tylko interesuje się stanowiskiem
dowodzenia - tam gdzie mikrofon, lecz
również widać go na końcu „złotych”
(spowiadającego pątników przyp. red.).
Podsumowaniem dnia są: modlitwa
i komunikaty kwatermistrza, zazwyczaj
4
niezbyt miłe. Na naszym biwaku, zorganizowanym dzisiaj na boisku piłkarskim,
potrzebna jest miednica. Każdy z nas takową, podpisaną, posiada (jadą na ciężarówce). Dzisiaj woda do mycia jest racjonowana. Jest to miejscowość Seirijai.
Śpimy po jednej stronie drogi, a po
drugiej jest woda. Po stronie wody również nasze kuchnie, które wieczorami
i rankami serwują kawę, herbatę i miętę. Przejście jest podziemne pod drogą.
Cisza nocna obowiązuje od 22.00, mimo
cofnięcia czasu (jest jeszcze jasno).
…ta pielgrzymka była dla mnie najtrudniejszą w życiu, lecz dziś już to
wiem, że najpiękniejszą i dokonującą
w moim życiu ogromnych zmian duchowych, doskonała opieka i organizacja, oraz dyscyplina….
C
zwarty dzień, rano jak zwykle – trąbka, lecz jakaś bardziej melodyjna,
z zaprogramowaną godziną. Czynności
ranne takie jak codziennie, jak co dzień
również piękne, pogodne niebo. Zawsze
czwarty dzień jest przełomowy. Dotąd
szło się wspaniale, bez żadnych otarć i bąbli, a dzisiaj będziemy mieli pod nogami
trochę asfaltu i żwirówki.
Ranna Msza Św. z polowym, a raczej
„bramkowym” ołtarzem, sprawowana jest
między słupkami na boisku, gdzie wcześniej spaliśmy. Następnie dalej w drogę,
na ten chyba najcięższy etap, w którym
będziemy mieli przybliżany temat: „Powołanie do kapłaństwa”. Słowo dnia 1P 2,5
„Wy również, niby żywe kamienie, jesteście
budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa
Chrystusa”. Tajemnica Różańca: Ofiarowanie.
Modlimy się codziennie na różańcu
po polsku i niemiecku, gdyż w naszej złotej grupie idą Niemcy. Są to wytrzymali
pielgrzymi, pierwszy raz tutaj, jednakże mają już za sobą trasę do Santiago di
Compostella. Posiadają podobne do nas
zdanie o organizacji, przeżyciach i trasie
pielgrzymki. Ciekawie brzmi koronka do
Miłosierdzia Bożego odmawiana po niemiecku.
Rzeczywiście trasa trudna, w kurzu,
spiekocie, po żwirze, daje się we znaki.
Dostaję pierwszych bąbli, lecz uważam,
że na własne życzenie – dziś zmieniłem
obuwie. Są w grupie ludzie po 70-ce,
a może nawet starsi. Jak oni dopiero muszą przeżywać te trudności marszu? Lecz
postanowienie i opieka Matki czyni cuda,
wszyscy idą, nie skarżąc się, nawet nie
pozwalają sobie pomóc poprzez wzięcie
plecaka. Chwilową ulgę przynosi mój
spryskiwacz wodny (taki do kwiatów),
którym zraszam rozgrzane twarze. Nadal
idziemy wśród lasów i malowniczych jeziorek i tam też mamy postoje na pięknej
ściółce. Zupa spożywana w lesie, gdzie
stacjonują nasze kuchnie polowe. Drugim niezbyt miłym po trąbce akcentem,
jest dźwięk syreny okrętowej. To oznacza
koniec odpoczynku i dalej w drogę.
Koniec etapu: miejscowość Merkiniai,
obok szkoły. Dochodzę tam z wieloma
bąblami na stopach, lecz pielęgniarska
pomoc rozprawia się z nimi radykalnie.
Masaż stóp i tajemnicza niebieska maść
powoduje, że następnego dnia prawie nic
nie czuję, a stopy nadal mnie niosą.
...tych kilka zdań to pewne porównanie z rokiem ubiegłym. Pierwsze, co
5
PIESZA PIELGRZYMKA SUWAŁKI – WILNO
podziwiam to doskonała organizacja –
była i jest nadal, wszystko dopięte na
ostatni guzik i dokładnie wyjaśnione.
Upały w tym roku jakby większe, ale
dzięki temu woda wieczorami na noclegach cieplejsza. Zupy w kuchni, rzekłabym, typowo pątnicze, chociaż ta
dzisiejsza grochóweczka była całkiem,
całkiem. Bąbli na nogach i asfaltówek
znacznie więcej. Szkoda, że mieliśmy
tylko jedną mszę w litewskim kościele. Z niecierpliwością czekam na Polaków w Ejszyszkach i Kolesznikach,
na te wspaniałe msze w polskich kościołach …
B
udzimy się jak zwykle. Obojętne jest
czy więcej kilometrów do przejścia,
czy mniej; pobudka o 5.00. W pół godziny
złożone namioty, spakowane rzeczy, poranna toaleta. Dochodzimy do perfekcji.
6
Drugi raz przeżywamy Mszę Św. polową
na boisku, tym razem ołtarz znajduje się
pod szałasem. Po Mszy Św. bardzo sprawnie odbywa się wymarsz 7 grup. Droga
znów piękna, przez las. Usytuowana tak
w stosunku do słońca, że promienie padają tylko do osi drogi, my idziemy tą
drugą połową, w cieniu. Przechodzimy
dość szybko 8 km, śpiewając godzinki
i odmawiając różaniec. Dzisiejszy temat
to: „Powołanie do życia konsekrowanego”.
Słowo dnia – Dz 1,14 „Wszyscy oni trwali
jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa i braćmi Jego”.
Tajemnica Różańca: Odnalezienie.
Dodatkowym tematem jest przesłanie dla duchowej adopcji dziecka nienarodzonego. Konferencję prowadzi, idąca
z nami, siostra z zakonu Urszulanek.
Znów wszystkie postoje w lesie na pięknej
ściółce. Tu i tam widać rosnące grzyby, na
które patrzę całkiem obojętnie. Idzie się
w miarę dobrze, po kilku kilometrach trochę odczuwam dolegliwości z poprzedniego dnia. Lecz co mi tam, kiedy dzisiaj
będziemy przekraczać dawną „granicę”
między Polską, a Litwą.
Wchodzimy na tereny rdzennie polskie, na których czeka na nas wielu rodaków, którym dane było kiedyś tutaj
pozostać. Chwile przejścia i pobytu naszej pielgrzymki traktują jak najważniejsze wydarzenie roku. Mają w zasięgu
ręki „kawałek Polski”. Dlatego też widać
u nich euforię z tego faktu. A u nas, szczególnie tych, co znaleźli się tutaj pierwszy
raz, wielkie wzruszenie (mnie też cisną
się łzy). Dzieci czekające na słodycze i zabawki (widzi się tutaj biedę i to znacznie
większą, niż u nas w niektórych rejonach). Do miejsc postojów przychodzą
tłumy rodaków, częstujących nas swoimi
specjałami, na które odkładali pieniądze
przez cały rok, śpiewane są patriotyczne
pieśni. Dochodzimy na kolejny biwak
w miejscowości Varena, również przy
szkole. Etap kończy błogosławieństwo.
Nie wspomnę tutaj o różnych komunikatach organizacyjnych. Później na wyścigi rozkładanie namiotów. Widzi się tutaj przegląd wszelkich typów i rodzajów,
przeważają te nowe i jeszcze lepsze, my
mamy taki z dawnej epoki, który rozkłada się dłużej, lecz możemy w nim stanąć
(przy wzroście ponad 180 cm).
Na zakończenie spojrzenie na dzisiejszy dzień pątnika z innej grupy, który
wraz ze swoimi bliskimi był w sąsiednim
namiocie:
…19 lipiec 2007r. czwartek. Pobudka ze wschodem słońca, w oddali
z okolicznych drzew, resztki śpiewu
7
PIESZA PIELGRZYMKA SUWAŁKI – WILNO
ptaków przeszywają gwar wstających
pątników. Zaczyna się piąty dzień
pielgrzymowania. Pośpiech przy
składaniu namiotów, bieganie z bagażami. Co niektórzy spóźniają się na
Mszę Św. Są osoby, których Eucharystia nie interesuje. Czytanie intencji
przez diakona: „o zdrowie i błogosławieństwo dla najbliższej rodziny”,
przeróżne, jest ich tyle, że trudno
spamiętać. Przeważają takie „z prośbą”. Któż z nas nie idzie z jakakolwiek
prośbą, chyba nie ma takiego pielgrzyma. Kazanie trochę długawe, o powołaniach do życia konsekrowanego.
Różne nachodzą myśli i skojarzenia,
gdy padają słowa: czystość, ubóstwo,
posłuszeństwo. Konfrontuję to z moimi księżmi z parafii.
Wychodzimy na trasę, pierwsza piosenka, trochę taka ospała, bez wyrazu,
nie robi na mnie wrażenia. Ożywienie
i aplauz – do głosu dochodzi ksiądz
przewodnik, który zapowiada gości
8
z grupy, którzy jako wolontariusze
pojadą na misje oraz jedną osobę, która była już na misjach, jako wolontariusz na Madagaskarze. Opowiadają
swoje przeżycia. Na koniec pytania –
błahe, na które można znaleźć prostą
odpowiedź. Naprawdę trochę im tego
zazdroszczę, że można z siebie tyle
bezinteresownie dać. Koronka do Bożego Miłosierdzia, przechodzą mnie
dreszcze, ściska gardło. Tyle podziękowań, wdzięczności i tyleż samo próśb.
Poznaję nowe osoby, wśród grupy
z Niemiec, z księdzem Polakiem.
Mimo dużego zmęczenia, odczuwam
wielką radość, że dane mi było iść
w tej pielgrzymce.
Pątnik z Radomia
lat 59 grupa biała
Jacek Wilk
i Mirosław Wanik
Ciąg dalszy za tydzień
DZIĘKUJĘ
PROSZĘ
Jeżeli po przeczytaniu Dziękuję – Proszę zrodzi się w nas potrzeba serca aby
podzielić się z kimś potrzebującym, aby zaspokoić czyjąś prośbę to wystarczy
tylko podejść do punktu odzieży u p. Halinki, w naszej parafii i pozostawić
tam to czym chcemy się podzielić. Można tam również pozostawić informację
o innych rzeczach, którymi chcielibyśmy się podzielić. Jeżeli prośba będzie
dotyczyła pieniędzy, to można je w kopercie opisanej dla kogo pozostawić
w zakrystii naszego kościoła lub w kancelarii parafialnej.
Prosimy:
• dwa wózki głębokie,
• łóżeczka dziecinne,
• ubranka dziecinne dla noworodków i niemowląt,
• pościel,
• ręczniki,
• tornistry,
• plecaki,
• krzesło do komputera,
• łóżka polowe,
• szafki kuchenne,
• tapczan 1-osobowy,
•
•
•
•
wersalkę,
komodę z szufladami,
kołdry i koce,
czajniki zwykłe i bezprzewodowe,
• odzież męską,
Dziękujemy za:
• odzież dziecięcą i młodzieżową,
• odzież dla dorosłych,
Dziękujemy za:
• wszystkie przekazane rzeczy,
Kontakt z Zespołem Charytatywnym poprzez Kancelarię Parafialną, zakrystię lub panie w punkcie odzieży. Przyjmowanie rzeczy odbywa się w poniedziałki od 17.00 do 18.00 lub w innym terminie po uzgodnieniu z paniami.
Wydawanie w czwartki od 17.00 do 18.00.Prosimy o przynoszenie rzeczy czystych i sprawnych.
9
JAN PAWEŁ II
SŁYSZAŁEŚ?
NIEDZIELA TRÓJCY ŚWIĘTEJ
Chrystus mówi do apostołów: „Idźcie...
i nauczajcie wszystkie narody, udzielając
im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha
Świętego” (Mt 28,19). Od chrztu droga
chrześcijańskiej inicjacji wiedzie wprost
do Eucharystii: „Jestem z wami”, jestem
z każdym wśród was i z każdą jako pokarm
życia wiecznego.
„Jestem z wami”. Tak mówi. Chrystus
- Syn Boży, który z Ojcem zjednoczony
jest jednością Bóstwa: współistotny Syn,
zjednoczony z Ojcem w Duchu Świętym.
Tak przeto w absolutnej jedności Bóstwa
urzeczywistnia się odwiecznie jedność,
która jest niewypowiedzianą Komunią
Osób. Taki jest Bóg, który wszystko ogarnia i wszystko przenika: „W Nim żyjemy,
poruszamy się i jesteśmy” (Dz 17,28). Ten
Bóg sam w sobie jest absolutną Pełnią Istnienia. Ten Bóg sam w sobie jest Miłością.
Świat bierze swój początek z tej Pełni. Każdym wymiarem swojej przygodności, swojej stworzoności - odnosi się do Stwórcy.
Mówi o Nim.
Świat bierze początek z tej Miłości. I tu
rozpoczyna się pomiędzy Bogiem a światem proces, który daleko wykracza poza tajemnicę stworzenia: „Tak... Bóg umiłował
świat, że Syna swego Jednorodzonego dał”
(J 3,16). Ten proces - pomiędzy Bogiem
a światem - znajduje poniekąd swoje ostatnie słowo w Eucharystii. „Syn bowiem,
dany światu przez Ojca, umiłowawszy
tych, którzy są na świecie, do końca ich
umiłował” (por. J 13,1).
10
(…) Wiemy też, jak biegną te dzieje na
naszej ojczystej ziemi, w obrębie jednego
tysiąclecia historii. Już po Chrystusie. Już
w obrębie tego, co św. Paweł nazywa „pełnią czasów” (por. Ga 4,4).
Wiemy, że w naszym stuleciu narasta
opór i sprzeciw wobec Tego, który „tak
umiłował świat” - opór i sprzeciw aż do
negacji Boga. Do ateizmu jako programu.
Ale to wszystko nie jest w stanie w niczym zmienić faktu Chrystusa. Faktu Eucharystii. Jakkolwiek Bóg - Ojciec, Syn
i Duch Święty - byłby odrzucany przez
ludzi. Jakkolwiek ludzie i społeczeństwa
urządzałyby swoje życie, ignorując Boga:
tak jakby Bóg nie istniał. Jakkolwiek daleko
poszłaby negacja i grzech...
To wszystko nie zmienia zasadniczego faktu: był i trwa w dziejach człowieka
- i w dziejach wszechświata - Człowiek,
prawdziwy Syn Człowieczy, który „umiłował do końca”. Umiłował Boga taką miłością, która jest na miarę Boga: jako Syn
Ojca. Miłością nade wszystko: z całego
serca i całej duszy, ze wszystkich sił... aż
do ostatecznego ich wyczerpania w agonii
Golgoty...
(…) Człowiek ten, Jezus Chrystus, jest
„znakiem sprzeciwu”. Ale - jakkolwiek by
sprzeciw ten spiętrzał się w dziejach ludzkich serc, w dziejach społeczeństw i światopoglądów - ta Jego miłość „do końca”
pozostaje po stronie człowieka. A jest to
miłość odkupieńcza. Jest to miłość zbaw-
Opr. Magdalena D.
cza. Eucharystia jest sakramentem naszego zbawienia. Tylko miłość zbawia.
(…) Wszyscy zjednoczeni „w nauce
apostolskiej i w łamaniu chleba” (por. Dz
2,42) powtarzamy słowa Listu do Koryntian: „Miłość Boga Ojca, łaska Pana
naszego Jezusa Chrystusa i udzielanie
się Ducha Świętego” (por. 2 Kor 13,13) a w tych słowach znajdujemy zwięzły wyraz niezgłębionej tajemnicy Boga-Trójcy.
A zarazem znajdujemy w tychże słowach
syntezę tego, czym jest Eucharystia: sakrament Chrystusa, Jego śmierci i zmartwychwstania. Jego miłości „aż do końca”, poprzez którą świat jest definitywnie
i nieodwołalnie oddany Bogu, a człowiek
- każdy człowiek - jest ogarnięty zbawczą
mocą pojednania ze swym Stwórcą i Ojcem - w Duchu Świętym.
(…) Ulegając tej miłości, którą Chrystus „do końca umiłował” tych, którzy byli
„na świecie”: wszystkich, przyjmujecie
za swoje to ewangeliczne polecenie, jakie
otrzymali pierwsi apostołowie: „Idźcie...
i nauczajcie wszystkie narody, udzielając
im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha
Świętego”.
„Idźcie” – stańcie się sługami słowa
Bożej Prawdy, szafarzami Bożych tajemnic, pionierami ewangelizacji.
„Idźcie” – i niech rośnie na polskiej
ziemi zapał misyjny: to tchnienie żywego
Boga, zew Krzyża i Zmartwychwstania.
„Idźcie” – zanosząc innym to, co jest
tysiącletnią spuścizną Kościoła na ziemi
polskiej. Dzieląc się z innymi.
„Kościół cały jest misyjny”. Cały
i wszędzie! Wy wszyscy, którzy nie podejmujecie posługi na terenach misyjnych
- nie zapominajcie, że nasza własna, polska
Ojczyzna wciąż potrzebuje nowej ewangelizacji. Podobnie jak cała chrześcijańska
Europa. Po setkach lat - i tysiącleciach wciąż na nowo! Cała Europa stała się kontynentem nowego wielkiego wyzwania dla
Ewangelii. I Polska też.
Czyż zresztą może być inaczej, gdy Bóg
jest Tym, Kim jest?
Gdy jest Ojcem i Synem, i Duchem
Świętym.
Gdy jest Bogiem, Który jest i Który
był, i Który przychodzi (por. Ap 4,8). Stale
przychodzi. Wciąż na nowo przychodzi.
Gdy jest Ojcem, który Syna swojego
dał, aby człowiek nie zginął, ale miał życie
wieczne.
Gdy jest Duchem Prawdy, Parakletem, Darem z wysokości i Tchnieniem
uświęcającym całego człowieka.
Czy może być inaczej, gdy ten Trójjedyny Bóg jest Miłością? A Miłość jest nieprzemijająca i nieustępliwa.
Tobie cześć, chwała, nasz wieczny Panie, po wszystkie czasy...
Czasy człowieka na ziemi zostały raz
na zawsze ogarnięte miłością Tego, który
do końca umiłował.
Wszechświat i człowiek w świecie stale
zmierza do końca. Miłość jedna - nie zna
końca. Zna tylko pełnię. Ta pełnia jest
w Bogu.
Warszawa,
14 czerwca 1987r.
11
Kącik dla dzieci
Witamy!
Dziś zapraszamy do wykazania się znajomością nazw tego co jest
w świecie. Zaznaczona litera w każdym wyrazie to część hasła.
Powodzenia!
. . __ .
. . __ .
. . __ . . . . .
. . . . . . __ .
12
. . __ . .
. . . __ .
__ . .
. . . . __
ROZWIZANIE: __ __ __ __ __ __ __ __
13
TYDZIEŃ W MODLITWIE
18 V 2008 – 7 Niedziela Zwykła,
Uroczystość Najświętszej Trójcy,
Czyt.: Wj 34, 4b-6. 8-9; Ps: Dn 3,
52.53a. 54a. 55ab. 56a;
2 Kor 13, 11-13; J 3, 16-18;
700 · w int. śp. Stanisława, Felicję,
Siostrę Stanisławę, oraz zmarłych
z rodziny Zawadzkich,
830 · w int. śp. Marii Piszczek,
1000 · w intencji dzieci obchodzących
I rocznicę Pierwszej Komunii Świętej,
1130 · Dziękczynna za opiekę nad rodziną z prośbą o dalsze błogosławieństwo,
1300 · w int. śp. Zofii i Kazimierza Batków,
1700 · nabożeństwo majowe,
1800 · w intencji Parafian,
20 V 2008
Czyt.: Jk 4, 1-10; Ps 55; Mk 9, 30-37;
700 · w int. śp. Teresy,
800 ·
1800 · w int. śp. Heleny Borys w 4 rocz.
śm.,
· w int. śp. Krystyny Nocoń w 4
rocz. śm.,
· w int. śp. Joanny Indyk w 2 rocz.
śm.,
1830 · nabożeństwo majowe,
19 V 2008
Czyt.: Jk 3, 13-18; Ps 19; Mk 9, 14-29;
700 · w int. śp. Łucji Kokot i jej najbliższych,
800 ·
1800 · w int. śp. Józefy Kamińskiej,
· w int. śp. Ireny Święch w 1 rocz.
śm.,
1830 · nabożeństwo majowe,
21 V 2008
Czyt.: Jk 4, 13-17; Ps 49; Mk 9, 38-40;
700 ·
800 ·
1800 · w intencji próśb i podziękowań
do Matki Bożej,
· w int. śp. Stanisława Łężniaka
w 11 rocz. śm.,
· w int. śp. Marii i Aleksandra Jabłońskich,
1830 · nabożeństwo majowe,
14
22 V 2008
Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi
Chrystusa,
Czyt.: Pwt 8, 2-3. 14b-16a; Ps 147B;
1 Kor 10, 16-17; J 6, 51-58;
700 · w int. śp. Heleny Michałowskiej,
830 · w int. śp. Zofii i Heleny,
1000 · Dzięki za wszystkoczynno · błagalna o Boże błogosławieństwo
i zdrowie dla całej rodziny,
1130 · w int. śp. zmarłych z rodziny Russerów,
1300 ·
1700 · w intencji Parafian,
24 V 2008
Najświętszej Maryi Panny
Wspomożycielki Wiernych,
Czyt.: Jk 5, 13-20; Ps 141;
Mk 10, 13-16;
700 · w intencji próśb i podziękowań
do Matki Bożej,
800 · w int. śp. Józefa Piszczka w 58
rocz. śm.,
1800 · w int. śp. Zofii,
1830 · nabożeństwo majowe,
23 V 2008
Czyt.: Jk 5, 9-12; Ps 103; Mk 10, 1-12;
700 ·
800 ·
1745 · koronka do Miłosierdzia Bożego,
1800 · w int. śp. Adolfa Sadowskiego
w 29 rocz. śm.,
1830 · nabożeństwo majowe,
25 V 2008 – 8 Niedziela Zwykła,
Czyt.: Iz 49, 14-15; Ps 62; 1 Kor 4, 1-5;
Mt 6, 24-34;
700 ·
830 ·
1000 · w int. śp. Henrietty,
· w int. śp. Mariana w 5 rocz. śm.,
1130 · w intencji Parafian,
1300 · w int. śp. Joanny Indyk w 2 rocz.
śm.,
1700 · nabożeństwo majowe,
1800 · w int. śp. Józefy Gawędy, Teofila
Gawędy i Władysława,
15
OGŁOSZENIAPARAFIALNE
UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEJ TRÓJCY
18
1.
2.
3.
4.
Przeżywamy Uroczystość Najświętszej Trójcy; Msza św. odpustowa w kaplicy przy ul. Twardowskiego o godz. 18.00. W naszej
archidiecezji kończy się okres spowiedzi i Komunii św. wielkanocnej.
Dziś podczas Mszy św. o 10.00,
dzieci z klas III obchodzić będą
rocznicę swojej pierwszej Komunii
Świętej.
Dziś 17.00 nabożeństwo majowe.
Zapraszamy. Nabożeństwa majowe
odprawiamy: w niedziele i uroczystości o godz. 17.00, w dni powszednie po wieczornej Mszy św. około
godz. 18.30, a w kaplicy przy ul.
Twardowskiego o godz. 19.00.
W czwartek przeżywać będziemy
Uroczystość Bożego Ciała, Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Można wtedy uzyskać odpust
zupełny za pobożne uczestnictwo
w procesji eucharystycznej. Procesja eucharystyczna rozpocznie się
po Mszy św. o 17.00. Trasa procesji wiedzie ulicami: Pułaskiego (1.
ołtarz – skrzyżowanie z Konfederacką), Skwerową, Bałuckiego,
Dębową (2 ołtarz przy kapliczce),
chodnikiem przy ul. Monte Cassino, 3 ołtarz przy Domu Pomocy
Społecznej – skrzyżowanie Nowaczyńskiego i Zielnej, Kapelanka, Twardowskiego, św. Jacka,
4. ołtarz przy xx Salwatorianach
przy św. Jacka i zakończenie procesji. O zbudowanie pierwszego
Redakcja:
5.
6.
7.
MAJA
2008
ołtarza prosimy Parafian, którzy tradycyjnie go budują; o zbudowanie
drugiego mieszkańców bloku przy
ul. Szwedzkiej 23 i okolic kapliczki;
o zbudowanie trzeciego prosimy
mieszkańców Domu Pomocy Społecznej przy ul. Nowaczyńskiego;
o zbudowanie czwartego prosimy
parafian uczęszczających do kościoła rektoralnego XX. Salwatorianów. Budowniczych prosimy o kontakt w sprawie symboli czy pomocy.
Zapraszamy panie do niesienia figury Matki Bożej.
W Oktawie Bożego Ciała po Mszach
św. o 18.00 będzie procesja z Najświętszym Sakramentem. Zakończenie Oktawy odbędzie się, jak
w latach ubiegłych, przy kościele
rektoralnym przy ul. Tynieckiej 39,
na Łosiówce.
W sobotę, w uroczystość Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych, podczas Mszy św. o 10.00, przez posługę ks. biskupa Józefa Guzdka,
diakoni salezajańscy; w tym diakon
Mariusz Bąk; przyjmą święcenia kapłańskie. Zapraszamy do licznego
udziału. Ks. Mariusz Bąk, który miał
w naszej parafii praktykę diakońską,
odprawi Mszę św. prymicyjną w naszym kościele 25 maja o 10.00.
Zespół Charytatywny, po każdej
Mszy św., zbiera do puszek dla najbardziej potrzebujących z naszej
Parafii.
Ks. Robert Wróblewski SDB
Proboszcz
Ks. Robert Wróblewski, s. Małgorzata Gromada, Teresa Flanek, Czesław Nowarski,
Magdalena Dudek, red. nacz. Janusz Kościński, Wojciech Pietras
tel. (012) 269 16 18
Internet: http://parafia.salezjanie.krakow.pl/
16
koszt.wydania 0,90 zł