Drodzy Koordynatorzy

Drodzy Koordynatorzy,
Podczas tegorocznego Czuwania na Jasnej Górze zostaliśmy zaproszeni
do podjęcia dzieła Gwiaździstej Procesji Różańcowej. Chodzi o to, aby jednego
dnia, o tej samej porze, w całej Polsce - wszyscy, którym dobro Ojczyzny leży
na sercu, trwali w jedności modlitewnej. Aby prosili o Boże błogosławieństwo
dla niej wzorem naszych przodków publicznie, wychodząc na ulice. Tę
modlitwę zaniesiemy do Boga wraz z Maryją, Królową Polski, razem z Nią
przemierzając ulice naszych miast i wsi. Maryja jest Esterą, która nieustannie
wstawia się za nasz naród, przez wieki wypraszając mu wiele łask, czego
dowodem są świadectwa poprzednich pokoleń.
Odnowa w Duchu Świętym w Polsce pragnie podjąć się organizacji i
rozpropagowania tej inicjatywy, do której zostaliśmy zaproszeni przez
Stowarzyszenie ”Nowa Ewangelizacja”, wyrosłe z naszego środowiska i
współpracujące z nim.
Na Procesję wyznaczony został dzień: 8 października (sobota), nazajutrz
po święcie Matki Bożej Różańcowej, które związane jest ze zwycięską bitwą
pod Lepanto. Odniesiony triumf, przypisywany jest Maryi, do której gorącą
modlitwę zanosił cały ówczesny świat chrześcijański, także w zorganizowanych
publicznych procesjach różańcowych.
Nasza Gwiaździsta Procesja Różańcowa. ma być nie tylko znakiem, ale
także konkretnym środkiem, dzięki któremu będziemy mogli budować jedność.
Dlatego w miarę możliwości postarajmy się, aby w miejscowościach, w których
zostanie podjęta ta inicjatywa zorganizować jedną procesję, która gromadziłaby
wszystkich mieszkańców. Zapraszajmy ludzi z innych ruchów, wspólnot, nie
tylko do udziału w procesji, ale także do pomocy przy jej zorganizowaniu.
Włączajmy także osoby nie zrzeszone, znajomych, sąsiadów, dzieci, młodzież i
starszych. Niech będzie to wspólne dzieło wszystkich Polaków niezależnie od
wieku, czy stanu. Jako Odnowa, mamy nie tylko zainspirować, zachęcić, lecz
także wraz z innymi stworzyć wielką wspólnotę modlitewną, zgromadzoną
wokół Maryi.
Na powyższą inicjatywę otrzymaliśmy błogosławieństwo Bpa Józefa
Górzyńskiego.
Przed nami wielkie wezwanie, na miarę aktualnych potrzeb naszej
Ojczyzny. Dlatego zechciejmy podjąć już stosowne rozmowy i starania, aby
móc osobiście lub przez osoby odpowiedzialne w poszczególnych
miejscowościach, koordynować rozpoczęte działania.
Idziemy kierowani Słowem Bożym otrzymanym na modlitwie:
„Panie, zlituj się nad narodem, który jest nazwany Twoim imieniem, (…) Miej
miłosierdzie nad Twoim świętym miastem, nad Jeruzalem, miejscem Twego
odpoczynku!” (Syr 36,11-12)
„Odnów znaki i powtórz cuda, wsław rękę i prawe ramię!
Przyspiesz czas i pomnij na przysięgę, aby wysławiano wielkie Twoje dzieła.
Napełnij Syjon wysławianiem Twej mocy i lud Twój chwałą swoją!
Wysłuchaj, Panie, błagania Twych sług zgodnie z błogosławieństwem
Aaronowym nad Twoim ludem.
Niech wszyscy na ziemi poznają, że jesteś Panem i Bogiem wieków.”
(Syr 36,5.7.13.16.17)
Propozycje odnośnie przebiegu Procesji:
- Rozpoczęcie: o godzinie 15.00 (lokalne uwarunkowania mogą podpowiedzieć
inną godzinę)
- czas trwania: maksymalnie do 2 godzin (w październiku szybciej zapada
zmrok i trudniej będzie zapewnić bezpieczeństwo)
- odmawiamy cały różaniec; dobrze byłoby przygotować rozważania do
poszczególnych części lub także tajemnic
- można zmieniać sposób odmawiania różańca: recytowany, śpiewany, na wzór
fatimski ze wzniesionymi rękoma
- trasę wyznaczamy tak, aby jej przejście nie przekroczyło wyznaczonego czasu
- na trasie można wyznaczyć 4 miejsca, które nie tylko będą związane z daną
częścią różańca, ale są ważne dla danej miejscowości np. urząd, szkoła, pomnik
upamiętniający ważne wydarzenie, katedra itp.
- maksymalnie zaangażować osoby z innych ruchów, znajomych, aby jak
najwięcej osób mogło „tworzyć” procesję
- wcześniej dobrze byłoby poprzez plakaty w mieście, w parafialnych
gablotkach; informacje na stronach internetowych; ulotki itp. zapoznać z naszą
inicjatywą jak najszersze grono osób
- proponujemy również podjęcie tego dnia, umartwienia w intencji Ojczyzny,
według osobistych możliwości; zachęcamy do postu o chlebie i wodzie
- poprośmy do włączenie się w różaniec i o ofiarę cierpienia osoby chore,
przebywające w domach opieki, hospicjach, aby miały duchowy wkład w
procesję(o ile to możliwe w tym samym czasie, w którym trwa procesja)
- zaprośmy do duchowego udziału zakony klauzurowe, zwłaszcza te, których
domy znajdują się w miejscowościach, które podejmą procesję
- zgłośmy Procesję Ordynariuszowi diecezji, poprośmy o jego błogosławieństwo
i patronat
- zorganizujmy ją zwłaszcza w stolicach diecezji i w tych miejscowościach,
gdzie są wspólnoty mogące podjąć się jej organizacji
- zgłośmy policji trasę Procesji celem zabezpieczenia komunikacji w mieście na
czas jej trwania
Intencje modlitewne do poszczególnych części Różańca:
Radosna – dziękczynienie za Bożą opiekę nad naszym narodem na przestrzeni
wieków
1 - za chrzest Polski, za chrześcijański charakter narodu, za Kościół w Polsce
2 - za polskich świętych i błogosławionych, za powstałe w naszej ojczyźnie
zakony i inne dzieła Boże
3 - za wielkich królów i prezydentów, bohaterów narodowych - za wszystkich
obrońców Ojczyzny, organizatorów zrywów i powstań
4 - za świadectwo wiary pokoleń Polaków
5 - za Jasną Górę – duchową stolicę Polski
Bolesna – wynagrodzenie za grzechy narodu
1 - za grzechy przeciwko życiu – aborcji i eutanazji
2 - za grzechy przeciw małżeństwu i rodzinie – pijaństwo, rozwiązłość i zdrady
3 - za grzechy demoralizowania i zaniedbywania młodych
4 - za zdrady narodu, kosmopolityzm, rokosze szlachty i za rozbiory Polski
5 - za represje władzy, zwłaszcza w okresie stalinizmu i komunizmu, za stan
wojenny
Chwalebna – uwielbienie Boga troszczącego się nieustannie o nasz naród
1 - w Maryi – Królowej Polski, w Jej opiece i wstawiennictwu przez wieki
2 - w historii Polski, wielkich narodowych wydarzeniach: w bitwie pod
Grunwaldem, Odsieczy wiedeńskiej ,w „cudzie nad Wisłą” i wielu innych
3 - w dziedzictwie kultury narodowej - w pisarzach, poetach(zwłaszcza w
noblistach), muzykach, malarzach i innych twórcach nauki i techniki
4 - w każdym wysiłku i trudzie budowania Ojczyzny i Kościoła na przestrzeni
wieków przez kapłanów i ludzi świeckich
5 - w nas samych, w naszej teraźniejszości, w ukryciu szarej codzienności
Światła - prośba o potrzebne łaski dla Ojczyzny
1 - o nową ewangelizację Polski
2 - o odnowę moralną narodu
3 - za sprawujących władzę , aby podejmowali ją na wzór Jezusa sługi
4 - o jedność Polaków, o wybaczenie winowajcom narodowym, a także
osobistym
5 - o silne i mocne rodziny
Do podanych powyżej intencji można również dołączyć swoje lokalne
Procesje i nabożeństwa różańcowe - na przestrzeni wieków
przykłady
Cud pod Lepanto
Historycy zgodnie twierdzą, że w 1571 r decydowały się losy chrześcijańskiej
Europy. Sułtan Selim II zapowiedział wprowadzenie we wszystkich państwach
islamu i przyjęcie tytułu – władcy Europy. W tych dramatycznych chwilach
papież Pius V, wezwał cały chrześcijański świat do modlitwy różańcowej w
intencji zwycięstwa nad islamem. W całej Europie zorganizowano procesje
różańcowe. Do modlitwy przyłączyli się również wierni z Polski.
Do decydującej bitwy między flotą chrześcijańską a turecką doszło 7
października 1571 roku u wybrzeży greckich, w pobliżu Lepanto. O
zwycięstwie wojsk Świętej Ligi zorganizowanej przez papieża, przesądził
nieoczekiwany sztorm, który rozproszył tureckie szyki i uniemożliwił im
manewry taktyczne. Zwycięzcy dowódcy chrześcijańscy depeszowali: „Non
virtus, non arma, non duce, set Maria Rosari Victorem non fecie” (nie potęga,
nie broń, nie dowódcy, lecz Maryja Różańcowa dała nam zwycięstwo).
Papież Pius V. Świadom, komu zawdzięcza cudowne ocalenie Europy ustanowił
święto „Matki Boskiej Zwycięskiej. Jego następca, papież Grzegorz XIII, w
1573 roku zmienił nazwę tego święta na święto „Matki Boskiej Różańcowej”,
podkreślając wpływ nabożeństwa różańcowego na odniesione zwycięstwo.
Papież Pius X, na początku XX wieku, ustalił dzień 7 października jako stałą
datę tego święta.
Odsiecz wiedeńska
W roku 1683 agresja turecka po raz kolejny zagroziła Europie. Wojska
muzułmańskie dotarły aż pod Wiedeń. Papież Innocenty XI zwrócił się do
polskiego króla z prośbą o pomoc. Jan III Sobieski zwycięstwo nad Turkami
pod Wiedniem w 1683 roku przypisywał Opatrzności pisząc: „Veni, vidi, Deus
vicit” (Przybyłem, zobaczyłem, Bóg zwyciężył).
Do bitwy doszło 12 września. Gdy licząca 27 tysięcy żołnierzy armia pod
dowództwem polskiego króla starła się z ponad stutysięczną armią turecką.
W Krakowie z Katedry na Wawelu wyruszyła w kierunku kościoła
Mariackiego procesja "wojska duchowego". Ze śpiewem różańca niesiono
Najświętszy Sakrament i cudowny obraz Matki Bożej Różańcowej
Zwycięskiej z kościoła ojców dominikanów. Do gorącej modlitwy
różańcowej zmobilizowali się wszyscy mieszkańcy Krakowa. Zaprzestali
handlu, zrezygnowali nie tylko z pracy, ale także z posiłków. Z różańcami w
dłoniach modlili się o zwycięstwo. Na pamiątkę zwycięstwa pod Wiedniem
Innocenty XI ustanowił 12 września dla całego Kościoła jako wspomnienie
Imienia Maryi.
Zwycięstwo pod Chocimem
W 1621 roku młody sułtan Osman II ruszył w kierunku wschodnich granic
Polski. Marzył, że zdobędzie Polskę, a potem podbije inne chrześcijańskie kraje.
Nigdy dotąd tak wielka siła zbrojna nie stawała u naszych granic: czterysta
tysięcy żołnierzy uzbrojonych w sto piętnaście większych dział, dwieście
sześćdziesiąt dział polowych, dziesięć tysięcy wielbłądów i dwa razy tyle
bawołów. Naprzeciw tej rzeszy wyruszył hetman Karol Chodkiewicz, który
zdołał zebrać zaledwie trzydzieści pięć tysięcy żołnierzy. Na pomoc przyszło
jeszcze trzydzieści pięć tysięcy kozaków zaporoskich.
Podczas jednej z bitew zmarł z powodu ran hetman Chodkiewicz. Po nim
dowództwo objął Stanisław Lubomirski. Kiedy tragiczna wiadomość o śmierci
hetmana dotarła do Krakowa, Biskup Marcin Szyszkowski zarządził procesję
różańcową. Wyniesiono na ulice z kościoła Dominikanów obraz Matki
Bożej Różańcowej. Była to kopia tego wizerunku Maryi, który był niesiony
procesjonalnie w czasie zwycięstwa pod Lepanto. W wielogodzinnej
procesji z różańcami w ręku szło całe miasto. „Modlitwa zjednoczyła
szlachtę i mieszczan, dwór i biedaków, starców i dzieci. Wszystkie domy
opustoszały, każdy bowiem pospieszył, by włączyć się w wielkie błaganie
Boga o zwycięstwo nad niewiernymi” Trzysta świec płonęło dokoła obrazu,
stu śpiewaków królewskich intonowało różaniec. Było to 3 października. W
kilka dni później podpisano pomyślne dla Polski traktaty.
Cud nad Wisłą
Śledząc dramatyczną sytuację ówczesnej Polski, postrzeganej na całym świecie
jako bastion katolicyzmu, świecki tercjarz dominikański – bł. Bartolomeo,
zainicjował ogólnoświatową krucjatę w intencji naszej Ojczyzny. Wojska
bolszewickie dochodziły wówczas już do Warszawy, mając druzgocącą
przewagę liczebną i militarną.
„Cud nad Wisłą” w 1920 roku poprzedziła także polska Krucjata
Modlitewna. Odprawiano m.in. publiczne modlitwy. 30-tysięczny tłum na
Placu Zamkowym w Warszawie, leżący krzyżem i gorliwie odmawiający
różaniec w intencji ocalenia Ojczyzny przed bolszewicką nawałą, wzbudził
podziw całego katolickiego świata. W następstwie tych modlitw, w ciągu 4
dni – między 14, a 18.08 – poczynając od wigilii wniebowzięcia Matki Bożej ,
nastąpił niespodziewany przełom w działaniach wojennych, zakończony
druzgocąca klęską Armii Czerwonej. W tym samym czasie Episkopat Polski
zgromadzony na Jasnej Górze, ofiarowywał Ojczyznę Maryi – Królowej
Polski.( Jej Święto na prośbę biskupów polskich, przewidziane na 3.05,
zatwierdzone zostało oficjalnie w 1920 r. przez papieża Benedykta XV.)
Ks. Sławomir Płusa
Przewodniczący Rady Krajowego Zespołu Koordynatorów Katolickiej Odnowy
Charyzmatycznej
Małgorzata Topolska
Prezes Stowarzyszenia „Nowa Ewangelizacja”
Kontakt:
Ks. Sławomir Płusa
Małgorzata Topolska
Ida Niemirowska
[email protected] (w sprawach b. ważnych)
[email protected]
[email protected]
[email protected]