Dzia∏ajcie z ca∏‡ gorliwo ci‡

Prezydent Henry B. Eyring
Pierwszy Doradca w Radzie Prezydenta KoÊcio∏a
Dzia∏ajcie z ca∏à
gorliwoÊcià
Mamy uczyç si´ naszego obowiàzku od Pana, a nast´pnie
mamy post´powaç z ca∏à pilnoÊcià, nie b´dàc leniwymi
czy gnuÊnymi.
B
racia, jestem wdzi´czny za to, ˝e
mog´ byç z wami dzisiejszego
wieczoru. I odczuwam pokor´ z
powodu tego, co wiem o waszej wiernej s∏u˝bie kap∏aƒskiej. B´d´ dziÊ
mówiç o gorliwoÊci w s∏u˝bie Pana.
Sk∏oni∏y mnie do tego niedawne
doÊwiadczenia.
Jednym z nich by∏o uwa˝ne przestudiowanie nowej, niezwyk∏ej broszury
dla Kap∏aƒstwa Aarona, o której mówi∏
Brat David L. Beck. Zatytu∏owana jest
Jak wype∏niç mój obowiàzek wobec
Boga. Kiedy jà czyta∏em i rozwa˝a∏em,
czego si´ oczekuje od m∏odych m´˝czyzn, zda∏em sobie spraw´, ˝e opisuje
coÊ, co obieca∏ Prezydent Brigham
Young posiadaczowi kap∏aƒstwa, który
jest gorliwy przez ca∏e swe ˝ycie: „Ten,
kto ma udzia∏ w Kap∏aƒstwie i wiernie
wykonuje swoje powo∏anie, kto z radoÊcià stale wykonuje to, czego wymaga
od niego Bóg i przez ca∏e ˝ycie nadal
pracuje nad ka˝dym danym mu obowiàzkiem, zabezpieczy sobie nie tylko
przywilej otrzymywania, ale i wiedz´,
jak otrzymaç to, co odnosi si´ do
Boga, aby ca∏y czas móc znaç zamys∏
Boga”1.
Dos∏ownie kilka tygodni temu widzia∏em, jak nowy diakon zaczyna iÊç
60
Liahona
drogà gorliwoÊci. Jego ojciec pokaza∏
mi plan przygotowany przez syna, na
którym wykazany by∏ ka˝dy rzàd krzese∏ w ich kaplicy, liczba osób, którym
ka˝dy diakon poda sakrament oraz
trasa diakonów przez kaplic´, by
udzieliç sakramentu cz∏onkom. Ten ojciec i ja uÊmiechn´liÊmy si´, kiedy pomyÊleliÊmy o ch∏opcu, który nie b´dàc
o to poproszony, przygotowa∏ plan,
aby mieç pewnoÊç, ˝e powiedzie mu
si´ w jego s∏u˝bie kap∏aƒskiej.
W jego gorliwoÊci dostrzegam pewien wzorzec zaczerpni´ty z nowej
broszury Obowiàzek wobec Boga. Jest
nim dowiedzenie si´, czego Pan od
was oczekuje, przygotowanie planu
dzia∏ania, gorliwe wprowadzanie planu
w ˝ycie, a nast´pnie podzielenie si´ z
innymi tym, w jaki sposób to doÊwiadczenie zmieni∏o was i pob∏ogos∏awi∏o
innych.
Diakon przygotowa∏ ten plan, aby
byç pewnym, ˝e b´dzie potrafi∏ wykonaç to, do czego powo∏a∏ go Pan. Na
poczàtku jego s∏u˝by kap∏aƒskiej Pan
naucza∏ go, by odnajdowa∏ radoÊç w
ciàg∏ym „[wykonywaniu tego], co powierzy∏ mu Bóg”2.
Kolejnym doÊwiadczeniem, które
sk∏oni∏o mnie do mówienia dziÊ do
was o gorliwoÊci, by∏o obserwowanie
pewnego m´˝czyzny, który zbli˝a∏ si´
do koƒca swej s∏u˝by kap∏aƒskiej w
tym ˝yciu. Dwa razy by∏ biskupem.
Kiedy po raz pierwszy by∏ powo∏any na
biskupa — wiele lat zanim go pozna∏em — by∏ m∏ody. Teraz, kiedy by∏
stary, odwo∏ano go z powtórnej s∏u˝by
biskupa. Narastajàce ograniczenia fizyczne sprawia∏y, ˝e s∏u˝ba w kap∏aƒstwie by∏a bardzo trudna.
Mimo to mia∏ plan, by dzia∏aç gorliwie. Ka˝dej niedzieli siada∏ w koÊciele
w rz´dzie, który znajdowa∏ si´ najbli˝ej
drzwi, którymi wchodzi∏o na spotkanie
sakramentalne najwi´cej osób.
Przychodzi∏ wczeÊnie, by mieç pewnoÊç, ˝e miejsce b´dzie wolne. Ka˝da
przybywajàca osoba mog∏a dostrzec
jego pe∏ne mi∏oÊci i ˝yczliwoÊci spojrzenie, które widzieli, kiedy siada∏ na
podium jako ich biskup. Jego wp∏yw
ogrzewa∏ nas i podnosi∏ na duchu, poniewa˝ znaliÊmy cen´, jakà p∏aci∏ za
s∏u˝b´. Jego rola biskupa by∏a zakoƒczona; ale nie jego s∏u˝ba kap∏aƒska.
WidzieliÊcie takie przyk∏ady wspania∏ych s∏ug kap∏aƒskich. Dzisiaj spróbuj´ wam powiedzieç o czymÊ, czego
si´ o nich nauczy∏em. Rozpoczynali
od tego, by dowiedzieç si´, czyja to
s∏u˝ba i jaki jest jej cel. Kiedy ta wiedza
zakorzeni∏a si´ w sercu, wszystko si´
zmieni∏o.
Po pierwsze, b´d´ mówiç bezpoÊrednio do m∏odych m´˝czyzn
Kap∏aƒstwa Aarona. Staniecie si´ gorliwsi w s∏u˝bie, kiedy poczujecie rang´
zaufania, jakim obdarzy∏ was Bóg. W
broszurze Obowiàzek wobec Boga
znajduje si´ przes∏anie od Rady
Prezydenta KoÊcio∏a. „Ojciec Niebieski
pok∏ada w Tobie wielkà ufnoÊç i ma do
ciebie zaufanie oraz wa˝nà misj´ do
wype∏nienia. Pomo˝e Ci, kiedy zwrócisz si´ do Niego w modlitwie, wys∏uchasz podszeptów Ducha, b´dziesz
przestrzega∏ przykazaƒ i dotrzymasz
przymierzy, jakie zawar∏eÊ”3.
Jan Chrzciciel powróci∏ na ziemi´,
aby przywróciç kap∏aƒstwo, które
dzier˝ycie wy, m∏odzi m´˝czyêni.
Posiada on klucze Kap∏aƒstwa Aarona.
To w∏aÊnie do Jana zwróci∏ si´ Jezus,
kiedy chcia∏ przyjàç chrzest. Jan wiedzia∏, kto go powo∏a∏. Powiedzia∏ do
Pana: „Ja potrzebuj´ chrztu od ciebie”4.
Jan wiedzia∏, ˝e Kap∏aƒstwo Aarona
„dzier˝y klucze s∏u˝by anio∏ów, ewangelii pokuty i chrztu przez zanurzenie
dla odpuszczenia grzechów”, kiedy
Pan go zes∏a∏, by ustanowi∏ Józefa
Smitha i Oliwiera Cowdery 15 maja
1829 roku5. Wiedzia∏, kto go powo∏a∏
i jaki by∏ wspania∏y cel, dla którego
zosta∏ pos∏any.
Wasze powo∏anie kap∏aƒskie pozwala wam na udzielanie sakramentu
Wieczerzy Paƒskiej cz∏onkom Jego
KoÊcio∏a w dzisiejszych czasach. Jest
to ten sam przywilej, jaki Zbawiciel
przekaza∏ Dwunastu Aposto∏om podczas Swej ziemskiej s∏u˝by. Uczyni∏
to ponownie, kiedy po Swoim
Zmartwychwstaniu powo∏ywa∏ dwunastu uczniów, aby przewodzili Jego
KoÊcio∏owi.
Sam Pan, jak opisano to w Ksi´dze
Mormona, przekaza∏ symbole Swej
nieskoƒczonej ofiary i udzieli∏ ich ludowi. PomyÊlcie o Nim i o tym, jak On
was szanuje, gdy wykonujecie swojà
s∏u˝b´ kap∏aƒskà. Kiedy b´dziecie o
Nim pami´taç, b´dziecie zdeterminowani, by wykonaç t´ Êwi´tà s∏u˝b´ tak
dobrze, jak tylko mo˝ecie, tak dok∏adnie i wiernie jak On6.
Mo˝e to staç si´ wzorcem w waszym ˝yciu, by rozwijaç swojà umiej´tnoÊç gorliwego wykonywania ka˝dej
s∏u˝by kap∏aƒskiej, do której przygotowuje was Pan i do której was powo∏a.
Taka determinacja pomo˝e wam przygotowaç si´ na otrzymanie Kap∏aƒstwa
Melchizedeka, które w staro˝ytnoÊci
nazywane by∏o „Âwi´tym Kap∏aƒstwem
pod∏ug Systemu Syna Bo˝ego”7.
Teraz chcia∏bym zwróciç si´ do tych,
którzy zostali powo∏ani i uhonorowani
s∏u˝bà w Kap∏aƒstwie Melchizedeka.
Kap∏aƒstwo Melchizedeka, podobnie
jak Kap∏aƒstwo Aarona, jest czymÊ wi´cej ni˝ zaufaniem, ˝e b´dziemy robiç
to, co zrobi∏by Pan. Jest to zaproszenie,
by staç si´ takimi jak On. Oto Jego
obietnica:
„Bowiem ci, co sà wierni dla uzyskania tych dwóch kap∏aƒstw, o których
mówi∏em, i dla rozwini´cia swojego
powo∏ania, uÊwi´ceni sà przez Ducha
dla odnowienia swych cia∏.
Stajà si´ synami Moj˝esza i Aarona, i
nasieniem Abrahama, i KoÊcio∏em, i
Królestwem, i wybranymi Boga.
A tak˝e wszyscy ci, co otrzymujà to
kap∏aƒstwo, otrzymujà mnie, rzecze
Pan;
Bowiem ten, co przyjmuje moje
s∏ugi, mnie przyjmuje;
A ten, kto mnie przyjmuje, przyjmuje Ojca mojego;
A ten, kto przyjmuje mojego Ojca,
Maj 2010
61
przyjmuje królestwo mego Ojca,
przeto wszystko, co posiada mój
Ojciec, b´dzie mu dane”8.
To jest wzorzec, wed∏ug którego
wszyscy posiadacze kap∏aƒstwa sà podniesieni do tego wspania∏ego b∏ogos∏awieƒstwa. W pismach Êwi´tych, w 107.
rozdziale Nauk i Przymierzy Pan podaje nam wzorzec:
„Przeto niech ka˝dy teraz pozna
swe obowiàzki i dzia∏a na stanowisku,
na które go wyznaczono, z ca∏à
pilnoÊcià.
Ten, co jest leniwy nie b´dzie
uznany za godnego, by staç, i tak˝e
ten, co nie pozna swych obowiàzków i
nie zyska aprobaty, nie b´dzie poczytany za godnego, by staç. Tak jest.
Amen”9.
Mamy uczyç si´ naszego obowiàzku
od Pana, a nast´pnie mamy post´powaç z ca∏à pilnoÊcià, nie b´dàc leniwymi czy gnuÊnymi. Ten wzorzec jest
prosty, lecz nie jest ∏atwo post´powaç
wed∏ug niego. ¸atwo jest rozproszyç
naszà uwag´. Codzienne studiowanie
wiadomoÊci mo˝e wydawaç si´ bardziej interesujàce ni˝ lekcja w podr´czniku kap∏aƒskim. Bardziej atrakcyjny
mo˝e byç odpoczynek ni˝ umówienie
si´ na odwiedzenie tych, którzy potrzebujà naszej s∏u˝by kap∏aƒskiej.
Kiedy okazuje si´, ˝e inne zainteresowania odciàgajà mnie od moich
obowiàzków kap∏aƒskich i kiedy moje
cia∏o b∏aga o odpoczynek, zach´cam
siebie tymi s∏owy: „Pami´taj o Nim”.
62
Liahona
Pan jest naszym doskona∏ym przyk∏adem gorliwoÊci w s∏u˝bie kap∏aƒskiej.
Jest naszym wodzem. Powo∏a∏ nas.
Idzie przed nami. Wybra∏ nas, abyÊmy
Go naÊladowali i przyprowadzili ze
sobà innych.
Tego wieczoru pami´tam o Nim i
to porusza me serce. Oto sobotni
wieczór poprzedzajàcy Wielkanocnà
Niedziel´, kiedy to wspominamy Jego
Zmartwychwstanie. Pami´tam Jego
przyk∏ad dany kilka dni wczeÊniej.
Z mi∏oÊci do Swego Ojca i do nas
zgodzi∏ si´ na cierpienie przekraczajàce si∏y Êmiertelnika. Powiedzia∏ nam
nieco o tym, czego wymaga∏a od Niego
ta nieskoƒczona ofiara. Pami´tacie
te s∏owa:
„Bowiem ja, Bóg, cierpia∏em je za
wszystkich, aby nie cierpieli, je˝eli
odpokutujà;
Ale je˝eli nie odpokutujà, cierpieç
b´dà jako ja sam cierpia∏em;
A cierpienia te sprawi∏y, ˝e nawet ja
sam, b´dàc Bogiem, ponad wszystko,
dr˝a∏em z bólu, i krwawi∏em ze wszystkich porów, i cierpia∏em w ciele i duchu — i pragnà∏em, abym nie musia∏
wypiç tej czary goryczy, i cofnàç si´ —
Jednak chwa∏a niech b´dzie Ojcu, i
skosztowa∏em, i ukoƒczy∏em przygotowania dla dzieci ludzkich”10.
Z krzy˝a na Kalwarii Zbawiciel
og∏osi∏: „Wykona∏o si´”11. Wówczas
Jego duch opuÊci∏ cia∏o, a Jego ziemskie szczàtki umieszczono troskliwie
w grobie. Nauczy∏ nas czegoÊ dzi´ki
temu, co zrobi∏ w czasie trzech dni
w Êwiecie duchów, przed Swoim
Zmartwychwstaniem, o czym pami´tam za ka˝dym razem, gdy odczuwam
pokus´, by pomyÊleç, ˝e ukoƒczy∏em
jakieÊ trudne zadanie w Jego s∏u˝bie i
zas∏uguj´ na odpoczynek.
Przyk∏ad Zbawiciela dodaje mi odwagi, by nie ustawaç w wysi∏kach.
Jego praca w Êwiecie doczesnym zosta∏a zakoƒczona, lecz wstàpi∏ do
Êwiata duchów zdeterminowany, by
kontynuowaç Swà wspania∏à s∏u˝b´
zbawiania dusz. Zorganizowa∏ prac´
wiernych duchów, by ratowaç tych,
którzy nadal mogli staç si´ uczestnikami mi∏osierdzia, które sta∏o
si´ mo˝liwe dzi´ki Jego ofierze
ZadoÊçuczynienia. Zapami´tajcie s∏owa
ze 138. rozdzia∏u Nauk i Przymierzy:
„Lecz oto, spomi´dzy sprawiedliwych, zorganizowa∏ swoje si∏y i wyznaczy∏ pos∏anników, odzianych w moc i
w∏adz´, i nakaza∏ im pójÊç i ponieÊç
Êwiat∏o Ewangelii tym, co byli w ciemnoÊciach, wszystkim duchom ludzkim;
i w ten sposób g∏oszono Ewangeli´
umar∏ym.
I wybrani pos∏annicy poszli, aby g∏osiç przyjemny dzieƒ Paƒski i og∏osiç
wolnoÊç niewolnym, co byli zwiàzani,
wszystkim, co odpokutujà za swe grzechy i przyjmà Ewangeli´”12.
Gdy tylko pami´tamy o Nim, ∏atwiej
jest nam oprzeç si´ pokusie, by chcieç
odpoczàç od naszej pracy kap∏aƒskiej.
MusieliÊmy pami´taç o Nim dzisiaj,
skoro jesteÊmy tutaj, aby poznawaç
swoje obowiàzki, zdecydowani, by z
ca∏à gorliwoÊcià robiç to, do czego zobowiàzaliÊmy si´ w przymierzu. A z powodu Jego przyk∏adu wytrwamy do
koƒca zadaƒ, jakie nam daje w tym ˝yciu, i zawsze b´dziemy z oddaniem wykonywaç wol´ Jego Ojca, tak jak On jà
wykonywa∏ i wykonuje.
To jest KoÊció∏ Pana. On nas powo∏a∏ i zaufa∏ nam pomimo naszych
s∏aboÊci, o których wczeÊniej wiedzia∏.
Wiedzia∏ o próbach, jakie napotkamy.
Poprzez wiernà s∏u˝b´ i dzi´ki Jego
ZadoÊçuczynieniu mo˝emy chcieç
tego, czego chce On, i byç tymi, kim
musimy byç, aby b∏ogos∏awiç osoby,
którym s∏u˝ymy w Jego imieniu.
Kiedy b´dziemy s∏u˝yç Mu wystarczajàco d∏ugo i gorliwie, zmienimy si´.
Mo˝emy stawaç si´ coraz bardziej podobnymi do Niego.
Widzia∏em dowód tego cudu w
˝yciu Jego s∏ug. Kilka tygodni temu
widzia∏em wiernego posiadacza kap∏aƒstwa siedzàcego w swoim pokoju
dziennym.
Zna∏em go jako diakona, ojca, biskupa i cz∏onka prezydium palika. Przez
dziesi´ciolecia obserwowa∏em, jak
gorliwie s∏u˝y∏ swym kap∏aƒstwem
dzieciom Boga.
W pokoju dziennym, wokó∏
niego zgromadzi∏a si´ jego rodzina.
UÊmiecha∏ si´, ubrany w bia∏à koszul´,
garnitur i krawat. By∏em zaskoczony,
poniewa˝ poszed∏em tam, gdy˝ powiedziano mi, ˝e przechodzi∏ przez
bolesnà terapi´, która jeszcze go nie
wyleczy∏a.
Mimo to powita∏ mnie, tak jak musia∏ witaç setki innych goÊci przez ca∏à
swà s∏u˝b´ kap∏aƒskà. Przyszed∏em, by
pomóc mu przejÊç przez próby, jakie
go spotka∏y, lecz, jak to cz´sto si´ zdarza w s∏u˝bie kap∏aƒskiej, to mi udzielono pomocy i lekcji.
SiedzieliÊmy i mi∏o sobie gaw´dziliÊmy. Powiedzia∏ mi, jak jego ojciec doglàda∏ mojej matki, gdy ta umiera∏a.
Nie wiedzia∏em o tym. Zda∏em sobie
spraw´, ˝e b´dàc ch∏opcem nauczy∏
si´ od swojego pilnego w kap∏aƒstwie
ojca, w jaki sposób spieszyç na ratunek. Ta myÊl wywo∏a∏a we mnie
wdzi´cznoÊç za te chwile, kiedy zabiera∏em ze sobà swoich ma∏ych synów
na wizyty kap∏aƒskie, by nieÊç pociech´ i b∏ogos∏awieƒstwo.
Po kilku minutach zapyta∏ cicho:
„Czy by∏oby w∏aÊciwe, gdybym poprosi∏ ci´ o udzielenie b∏ogos∏awieƒstwa?” Jego by∏y prezydent palika, z
którym s∏u˝y∏ przez wiele lat, namaÊci∏
jego g∏ow´ olejem poÊwi´conym mocà
Kap∏aƒstwa Melchizedeka.
Kiedy zapiecz´towa∏em b∏ogos∏awieƒstwo, Duch Âwi´ty nauczy∏ mnie
przynajmniej w cz´Êci tego, co Pan
ju˝ uczyni∏ dla tego wiernego posiadacza kap∏aƒstwa. By∏ czysty, jego grzechy zosta∏y zmyte. Jego osobowoÊç
zosta∏a zmieniona i chcia∏ tego, czego
chcia∏ Zbawiciel. Nie ba∏ si´ Êmierci.
Pragnieniem jego serca by∏o ˝yç po to,
by s∏u˝yç swojej rodzinie i innym dzieciom Ojca Niebieskiego, które go
potrzebowa∏y.
Wyszed∏em w ciemnà noc wdzi´czny
za to, ˝e by∏em Êwiadkiem dobroci Pana
dla Jego nieustannie gorliwych s∏ug
kap∏aƒskich. Przemieni∏ ich serca, by
chcieli tego, czego chce On i dzia∏ali
tak, jak On by dzia∏a∏.
Zakoƒcz´ radà dla s∏ug w kap∏aƒstwie Pana. Dog∏´bnie i pilnie studiujcie pisma Êwi´te i s∏owa ˝yjàcych
proroków. Nie ustawajcie w modlitwie,
aby Duch Âwi´ty objawi∏ wam natur´
Boga Ojca i Jego Umi∏owanego Syna.
ProÊcie, by Duch pokaza∏ wam to, co
Pan chce, abyÊcie robili. Zaplanujcie,
˝e to zrobicie. Obiecajcie Mu, ˝e b´dziecie pos∏uszni. Dzia∏ajcie zdecydowanie, a˝ osiàgniecie to, o co On
prosi∏. A nast´pnie pomódlcie si´, by
podzi´kowaç za mo˝liwoÊç s∏u˝enia i
dowiedzenia si´, co macie robiç w nast´pnej kolejnoÊci.
Âwiadcz´, ˝e nasz Ojciec Niebieski
˝yje i ˝e Jezus Chrystus ˝yje. Sà zmartwychwsta∏ymi i uwielbionymi istotami, które nas kochajà i troszczà si´
o nas. Klucze kap∏aƒskie zosta∏y przywrócone przez niebiaƒskich pos∏aƒców Prorokowi Józefowi Smithowi.
Zosta∏y przekazane w nieprzerwanej
linii Prezydentowi Thomasowi S.
Monsonowi. Klucze te dzier˝y ka˝dy
˝yjàcy Aposto∏.
Zostawiam z wami moje b∏ogos∏awieƒstwo, abyÊcie mogli odczuç przez
Ducha rang´ zaufania i obietnic danych wam jako ustanowionym s∏ugom
kap∏aƒskim w prawdziwym KoÊciele
Pana, w Êwi´te imi´ Jezusa Chrystusa,
amen. ■
PRZYPISY
1. Teachings of Presidents of the Church:
Brigham Young (1997), 128.
2. Teachings: Brigham Young, 128.
3. Jak wype∏niç mój obowiàzek wobec Boga:
Dla posiadaczy Kap∏aƒstwa Aarona
(broszura, 2010), 5.
4. Ew. Mateusza 3:14.
5. Zob. Nauki i Przymierza 13.
6. Zob. 3 Nefi 20:3–9.
7. Nauki i Przymierza 107:3; zob. tak˝e Alma
13:1–9.
8. Nauki i Przymierza 84:33–38.
9. Nauki i Przymierza 107:99–100.
10. Nauki i Przymierza 19:16–19.
11. Ew. Jana 19:30.
12. Nauki i Przymierza 138:30–31.
Maj 2010
63