NACZYNIA LITURGICZNE Kielich należy do przedmiotów

NACZYNIA LITURGICZNE
Kielich należy do przedmiotów koniecznych
do sprawowania Mszy św., które powinny być
otaczane szczególnym szacunkiem, gdyż w nim po
konsekracji znajduje się Krew Pańska. Wymaga się,
żeby był on wykonany ze szlachetnego metalu, który
nie podlegałby korozji i przynajmniej od wewnątrz
powinien być pozłocony. W jego budowie wyróżnia
się stopę, czarę i łączący je trzon. W pierwszych
wiekach chrześcijaństwa kielich zaopatrzony był
w dwa uchwyty umożliwiające trzymanie go przez
diakona podczas udzielania Komunii św. pod dwiema
postaciami.
Korporał jest małym obrusem lnianym, na którym
umieszcza się w czasie Liturgii Eucharystycznej dary
ofiarne. Na korporale również przechowuje się i
wystawia Najświętszy Sakrament.
Palka służy do przykrywania kielicha podczas
sprawowania Eucharystii. Wykonywana jest z
podwójnie złożonego materiału, który zwykle jest
usztywniony np. tekturką. Palka nie posiada znaczenia
symbolicznego, a jedynie praktyczne – zabezpiecza
znajdującą się w kielich Krew Pańską przed np.
owadami.
Puryfikaterz jest ręczniczkiem służącym do
oczyszczania pateny i wycierania kielicha przy
udzielaniu Komunii św. pod dwiema postaciami oraz
po zakończeniu Komunii św. - podczas puryfikacji.
Welon - W niektórych parafiach jest używany welon
na kielich, czyli tkanina (chusta) koloru białego lub
koloru ornatu, którą nakryty jest kielich do momentu
przygotowania darów ofiarnych. Ponownie kielich
nakrywa się tym welonem po Komunii świętej.
Ampułki są używanymi począwszy od starożytności
naczyniami kształtem przypominającym dzbanuszki,
w których w czasie ofiarowania przynosi się wino i
wodę. Zwykle umieszcza się je na szklanej lub
metalowej tace.
Lawaterz jest naczyniem używanym do obmycia rąk
podczas ofiarowania (lavabo). Niestety jest dość
rzadko używany w liturgii – często jego funkcję pełni
ampułka z wodą. Składa się on z dwóch części:
naczynia na wodę (w kształcie dzbanka) i tacy, na
którą spływa woda.
Patena jest naczyniem, na którym podczas Mszy św.
umieszcza się hostię do konsekracji, a następnie łamie
się Chleb Eucharystyczny. Pierwotnie miała ona
kształt miski, dziś kształtem przypomina zwykle mały
płaski talerzyk. Bywają jednak głębsze pateny, w
których można obok hostii dla celebransa i
koncelebransów (jeśli są) umieścić komunikanty dla
wiernych – jest to piękny symbol przypominający, że
cały Lud Boży spożywa z jednego chleba.
Puszka
(ciborium)
jest
naczyniem
do
przechowywania
Chleba
Eucharystycznego.
Pierwotnie była okrągłym lub kwadratowym
pudełkiem, a w średniowieczu przybrała kształt
przykrywanego kielicha. Natomiast Rytuał Rzymski
zalecił, aby na puszkę nakładać welon.
Ręczniczek jest kawałkiem płótna służącym
celebransowi do wycierania rąk podczas lavabo.
Akolitki - Tak często nazywane są świece, które
dwóch ministrantów niesie obok Krzyża podczas
procesyjnego wejścia na początku Mszy świętej.
Świece te używane są później podczas czytania
Ewangelii a także podczas Liturgii Eucharystycznej.
Kociołek – jest to naczynie liturgiczne, które z
zewnątrz wygląda jak wiaderko, posiada metalowy
uchwyt. W czasie liturgii służy do przenoszenia wody
święconej podczas obrzędu aspersji.
Kropidło – jest to przedmiot liturgiczny służący do
obrzędu aspersji. Niejako wyróżniamy dwa rodzaje
kropideł (służą one do tego samego, mają jednak
nieco inny wygląd). Pierwsze z nich składa się z
uchwytu, na którego końcu znajduje się metalowa
kula z małymi otworkami. W środku znajduje się
gąbka nasączona wodą święconą. Ten rodzaj kropidła
stosuje się np. podczas wizyty duszpasterskiej. Drugi
rodzaj posiada na końcu zamiast kuli, włosie. Drugi
rodzaj kropidła częściej występuje podczas
pokropienia wiernych w kościele. Kiedy kapłan kropi
wiernych wodą święconą to jest to przypomnienie
sakramentu chrztu i świadomego odrzucenia zła na
rzecz dobra. Gdy kapłan święci określone przedmioty,
wówczas jest to znak że Bóg bierze pod opiekę ludzi,
którzy będą te przedmioty nosić.
Łódka (nawikula) – naczynie liturgiczne, które używa
się do przechowywania mirry (kadzidła). W czasie
liturgii służy do przenoszenia i zasypywania kadzidła.
Kadzidło jest głównym symbolem Kościoła
katolickiego, który został wprowadzony po upadku
pogaństwa – symbolizuje modlitwę, ofiarę,
uwielbienie. Okadzanie osób lub rzeczy oznacza
okazywanie im czci przez Lud Boży.
Relikwiarz (łac. reliquiae, czyli szczątki) jest to
naczynie do przechowywania doczesnych szczątków
(relikwii) świętego lub błogosławionego. Przybierają
one różne formy np. skrzynki, puszki lub małej
„monstrancji”. Podaje się je do uczczenia Świętego
poprzez ucałowanie relikwiarza, są także często
niesione w procesji podczas uroczystości kościelnych
ku
czci
danego
Świętego.
W relikwiarzu przechowuje się również pamiątki z
życia Chrystusa: krzyż, gwoździe itp.
Trybularz to naczynie służące do wykonywania
okadzenia podczas liturgii. Jest wykorzystywany jest
przede wszystkim podczas adoracji Najświętszego
Sakramentu, podczas uroczystych Eucharystii. Inną
nazwą trybularza jest kadzielnica. W trybularzu
znajdują się węgielki, które kapłan posypuje
kadzidłem. Rozpalenie węgielków należy do
ministrantów, którzy podają kapłanowi przygotowany
trybularz wraz z "łódką", w której przechowuje się
ziarna kadzidła.
Vasculum to stojące na ogół blisko tabernakulum
wypełnione wodą naczynie, w którym kapłan
dokonuje tzw. ablucji palców po zakończeniu
rozdzielania Komunii świętej.
Bursa - 1. “torebka”, w której zanosi się,
umieszczony w odpowiednim naczyniu i korporale,
Najświętszy
Sakrament,
np.
do
chorych.
2. “koperta” wykonana ze sztywnego materiału, w
której przechowuje się korporał. Zwykle ma ona kolor
szat liturgicznych używanych w danym dniu. Obecnie
używanie tego rodzaju bursy staje się coraz mniej
powszechne.
Kustodia jest naczyniem liturgicznym, w którym
przechowuje się zakonsekrowaną Hostię celem
umieszczania jej w monstrancji podczas wystawienia
Najświętszego Sakramentu. Uchwyt, w którym
umieszcza się Hostię ma kształt półksiężyca i dlatego
nazywany jest luną bądź melchizedekiem
Melchizedek jest to specjalny, wyjmowany uchwyt za
pomocą którego hostię można odpowiednio
umocować w kustodii lub w monstrancji.
Monstrancja
jest
naczyniem
liturgicznym
stosunkowo młodym, bo w Kościele pojawiło się
dopiero w XIV w. wraz z rozwojem kultu Eucharystii.
W monstrancji wystawia się Ciało Chrystusa do
adoracji. Zwykle jest bogato zdobiona.
Pyxis jest niewielkim naczyniem służącym do
przechowywania i przenoszenia (np. do chorych)
Chleba Eucharystycznego.