SŁOWO PASTERSKIE NA ZAKOŃCZENIE ROKU 2011

SŁOWO PASTERSKIE NA ZAKOŃCZENIE ROKU 2011
Umiłowani w Chrystusie Siostry i Bracia! Kochani Parafianie!
Na zakończenie starego roku przychodzimy na nieszpory, by ze
śpiewem na ustach Przed oczy Twoje, Panie, Święty Boże, Ciebie,
Boga, wysławiamy, dziękować za otrzymane łaski, za zło przepraszać i
prosić o błogosławieństwo Boga miłosiernego. 365 dni za nami.
Doliczymy kolejny rok do naszego życia, będziemy starsi. Czas
wymienić stare kalendarze, wspomnieć to, co było miłe, przyniosło
radość i szczęście. Czas, który już nie powtórzy się, nie da się go
cofnąć. Warto pochylić się nad minionym rokiem przez wymiar życia
doczesnego, duchowego, sakramentalnego.
Panu dziejów i historii, Stwórcy świata i człowieka, dziękujemy
za życie, za rodziców, którzy to życie nam przekazali. Za miłość ojca i
matki, za rodziców i rodzeństwo, za rodzinę, w której żyjemy i
tworzymy przestrzeń rozwoju, troski o codzienny chleb na stole i
więzi, które pozwalają poszczególnym osobom być bliżej. Nie zawsze
relacje w rodzinie są wzorcowe, może brakować komunikacji, a
kłótnia i niezgoda dzielić rodziców. Życie rodzinne przeplata się z
życiem społecznym, a więc pracą, obowiązkami zawodowymi. Choć
skarżymy się na ustawiczny brak czasu, to zawsze pozostanie pytanie
o dobre jego wykorzystanie. Czy dobrze wykorzystaliśmy czas, czy nie
zmarnowaliśmy okazji, by zabliźnić rany, pojednać się, podać rękę,
powiedzieć przepraszam, by zadośćuczynić.
Rok 2011 kończy się. Bogu dziękujemy w szczególny sposób za
dar beatyfikacji Jana Pawła II, naszego rodaka. 1 maja Benedykt XVI
ogłosił błogosławionym Papieża Polaka. Niezliczone rzesze wiernych
na Placu św. Piotra i poprzez media uczestniczyły w tym wielkim
wydarzeniu w historii Kościoła. Możemy poprzez Jego
wstawiennictwo upraszać łaski, które są nam potrzebne w
codzienności. Drugie wydarzenie to II Światowy Kongres Bożego
Miłosierdzia, który miał miejsce od 1 do 5 października w Krakowie
Łagiewnikach. Owocem Kongresu jest nawiedzenie obrazu Jezusa
Miłosiernego, przeżywanego pod hasłem: Miłosierdzie źródłem
nadziei. Świadkiem tej nadziei był i jest dla nas bł. Pasterz Kościoła
Krakowskiego, a następnie Kościoła Powszechnego – JP II, który
ukazując to źródło nadziei wzywa nas równocześnie przez słowo,
modlitwę i konkretne czyny miłosierdzia do bycia świadkami tej
wielkiej tajemnicy. Benedykt XVI powiedział wprost, że „kluczem do
zrozumienia pontyfikatu JP II jest Boże Miłosierdzie”. Dlatego
obrazowi Jezusa Miłosiernego towarzyszą relikwie bł. JP II i św. siostry
Faustyny. Nasza parafia przeżywała peregrynację obrazu Jezusa
Miłosiernego w dniach 18/19 grudnia. Niespełna 2 tygodnie temu. Co
pozostanie w naszych sercach? Czy przyjęliśmy Jezusa, czy
pozwoliliśmy, by dotknął, to co jest chore i słabe w nas?
Życie dziecka Bożego zaczyna się od chrztu świętego. To
pierwszy i najpotrzebniejszy sakrament. Wierzący rodzice i
praktykujący chrzestni przynoszą dziecko do kościoła i proszą o łaskę
chrztu. W tym roku 83 dzieci otrzymało tę łaskę, o 26 mniej niż w
zeszłym roku. 121 młodych osób (młodzieży) zostało umocnionych
darami Ducha Świętego w sakramencie bierzmowania. Każdego dnia
kapłani w konfesjonale słuchają spowiedzi, udzielając rozgrzeszenia.
Często są to osoby z innych parafii. Pokuta prowadzi do stołu
Eucharystii. Każdy może wybrać sobie dowolną godzinę
uczestniczenia w codziennej czy niedzielnej Mszy św., poza parafią
Msza św. odprawiana jest także na Błądzonce oraz w kaplicy
szpitalnej. Starajmy się często przystępować do Komunii św. W każdą
pierwszą sobotę miesiąca kapłani udają się z posługą do chorych. W
szpitalu nieoceniona jest obecność ks. Kapelana. Zadbajmy o to, by
przed śmiercią, osoba pojednała się z Bogiem i przyjęła
namaszczenie. Bóg powołał do siebie 114 osób, aż o 25 więcej niż w
roku ubiegłym. W różnym wieku. Nie znamy czasu odejścia do domu
Pana. Doceńmy posługę kapłana. Na stopniu diakonatu święcenia 7
maja przyjęło 2 naszych rodaków, modlimy się o dar powołań. Mamy
na 1 roku 2 kleryków. Sakrament małżeństwa zawarło 41 par, o 18
mniej niż w roku poprzednim. Nie możemy jako katolicy godzić się na
wolne związki. W sumieniu rodzice mają obowiązek troski o trwały
związek swoich dzieci.
„Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi, niech nam
ukaże pogodne oblicze. Aby na ziemi znano jego drogę, Jego
zbawienie wśród wszystkich narodów”. Bóg miłosierny niech nam
błogosławi.
Ks. Artur Noworyta