King Crimson – Epitaph (Epitafium) - Feel the Blues with all that Jazz

King Crimson – Epitaph (Epitafium)
Wpisany przez bluesever
Poniedziałek, 26 Październik 2015 15:19 -
King Crimson – Epitaph (Epitafium)
" Jednę śmierć tylko naszą zwać możemy, I tę garść lichą niepłodnego piasku, Dla kości
naszych ostatni przytułek. Przez Boga, siądźmy, panowie, na ziemi, Królewskich śmierci
prawmy smutne dzieje” -William Szekspir - Król Ryszard II
Epitaph
Album In the Court of the Crimson King jest generalnie uważany za ucieleśnienie gatunku
progresywnego rocka, w którym zespół King Crimson mocno odjechał od rocka powstałego z
bluesa by zmiksować go z jazzem i elementami muzyki klasycznej.
Epitaph
jest mikrokosmosem tego albumu. Jak cały album, Epitaph (Epitafium) podróżuje poprzez czas,
z tym, że album płynie w jednym kierunku (od przyszłości do przeszłości) a ten utwór podróżuje
w przeciwnym (od przeszłości do przyszłości). Jest to droga jednokierunkowa będąca
odzwierciedleniem całości albumu. Zaczyna się w czasie odległym nawiązując do proroctw
napisanych na murach, przechodzi przez teraźniejszość i zmierza ku przyszłości, która ma się
zakończyć
„...boję się że jutro będę płakał.”
In the Court of the Crimson King
1/3
King Crimson – Epitaph (Epitafium)
Wpisany przez bluesever
Poniedziałek, 26 Październik 2015 15:19 -
Muzykę napisał cały zespół King Crimson (Ian McDonald, Greg Lake, Michael Giles, Robert
Fripp
), zaś słowa są autorstwa Petera Sinfielda.
Sinfield, poeta i autor tekstów piosenek, czasem pisał słowa wizjonerskie, które były w końcu lat
60-tych charakterystyczne dla zespołów tworzących rocka progresywnego. LSD było wtedy
‘trendy’ i wielu autorów go zażywało, niektórzy ponad miarę. Sinfield w swoich tekstach często
bywał apokaliptyczny, tak jak wielu artystów, którzy byli postrzegani jako guru. Ludzie są
ciekawi gdy umysł może odkrywać nowe i promować je:
„Jedyna droga na zewnątrz jest we wnętrzu”
mówił Timothy Leary. Wietnam był ciągle w ogniu, inna wojna rozgrywała się w społeczeństwie
– ogromny konflikt pokoleń. Strach wisiał gdzie niegdzie w powietrzu. Dlatego poszerzające
umysł narkotyki, rosnąca siła mediów, wysyp guru głoszących zło society itd. – wszystko to
miało swe odbicie w tekstach piosenek, także w twórczości Petera Sinfielda.
King Crimson, 1969
Ian McDonald, Michael Giles, Peter Sinfield, Greg Lake, Robert Fripp
Tytuł piosenki jak i cały tekst niosą wiadomość, która ma być umieszczona na nagrobku. W
utworze tym śpiewak walczy ze strachem, że jego epitafium będzie „pomieszaniem”. Greg Lake
wyjaśniał:
“
Epitaph jest w zasadzie piosenką o spojrzeniu na chaos do jakiego doszedł świat. King Crimson
miał dziwną zdolność do pisania o przyszłości w ekstremalnie proroczy sposób i wiadomość,
którą piosenka niosła jest być może bardziej adekwatna dzisiaj niż wtedy gdy oryginalnie
powstała.”
2/3
King Crimson – Epitaph (Epitafium)
Wpisany przez bluesever
Poniedziałek, 26 Październik 2015 15:19 -
Gregg
Lake
W
bluesa
klasyczną,
etapami
hall
Day
tamtym
–injuż
wthe
i tym
soulu.
–nigdy
np.
czasie
Life”
poważną.
samym
pracował
King
z dalej.
Radio
większość
Crimson
momencie
Robert
Luxembourg.
w hotelu,
brytyjskich
Fripp
świadomie
przez
gdzie
mówił,
przypadek
zespołów
brzmienie
i pojęciowo
że
taże
unikalna
usłyszał
było
orkiestry
dodał
pod
mieszanka
wspaniałą
rozszerzenie
wpływem
tanecznej
przychodziła
końcówkę
muzyki
odbijało
związane
amerykańskiej,
się
the
do
zechem
Beatles‘
muzyką
niego
“A
„To
było
niesamowite,
nie miałem
ideiSgt.
co
to
było,”
powiedział
do
Perfect
Sound
Forever.
życie
„Zatem,
był
ten
wielki
pójdźmy
akord
nie
było
na
fortepianie.
Następne
takie
samo.”
było
Odkryłem,
nienormalne,
jestem
wyjące
w
połowie
brzmienie
drogi
struny
do
skrzypiec.
Pepper
Potem
…przez
Moje
Robert
Fripp
wystartował
próbą
połączenia
utworów
Hendrixa
zmagiczny.
kwartetami
Beli
Bartoka.”Moje
mówił
doświadczenia
odmiennym
takie,
że
ciLake’m,
sami
muzycy
mówią
do mnie
różnymi
dialektami
–Sinfieldem
jeden
dodał.
oraz
również
szczególnie
I Fripp
ztak
bębniarzem
jak były
on.
zzgłosem”
Greggiem
Wynik
Michaelem
jak
Gilesem,
Fripp
Fripp,
McDonaldem,
znalazł
po
grupę
zwspółpracowników,
tekściarzem
Peterem
którzy
słyszeli
„Jak
sekretów.”
usłyszałem
później
a był,
nawet
i mówił
teraz
to
było
takprostu
jakby
muzyka
dopuściła
muzyków
do muzyk
Ian McDonald
melodia
“Epitaph”
smutnej
folkrockowych
ponure
wzrasta
wywoływanie
dramatycznego
muśnięcia
strach
śpiewaka
obrazy
w
melodii.
jest
rozpoczyna
następnej
nut
bardzo
ciemnych
zamim
struktur
koszmaru;
refrenu,
czującego,
Toatrakcyjna.
otwiera
zwrotce,
w
dramatyczne
jako
miejsc,
konkluzji
wakcentowane
którym
oparcia
że
drogę
skacząc
rzeczy
gdzie
zabrzmi
słowa
do
tremolo
dla
nic
trochę
nie
owłasnego
przez
są
całą
nie
dzieją
ogłuszająca,
punktowane
bębnów
jest
folkowego
oktawę
walenie
się
znane
materiału),
dobrze.
iw
pseudo-orkiestrowe
wgórę,
apokaliptyczna
awersu
przez
bębny.
groźba
Naprawdę
wmętne
oddzielne
(wielu
którym
Pasja
nadchodzi.
słowa
prog
w
wokalista
‘radosna’
nuta
głosie
pauzy
rozszerzanie
rockerów
poezji
odzwierciedlająca
Tośpiewaka
iprowadzi
rejestruje
krótkie
treść,
kontynuują
używało
się
lecz
do
Peter Sinfield
spustoszoną
Aranżacja
Mellotronem
odnajduje
stop-i-start
Wyciszanie
instrumenty
jest
iw
częste
Iana
atmosferę.
ostatniej
także
McDonalda
bębnienie
bardzo
dęte
części
grające
dobra,
odzwierciedlają
dodającego
refrenu
zrazem
gitarą
wypycha
odcienie
poszczególne
Roberta
nadchodzącą,
Mellotron
lęku.
Frippa
Przedłużona
smutne
nafalującą
czoło
pełznącą
akordy
aby
jakinstrumentalna
ponurą
umocnić
płaczliwa
gitarowe.
Kostuchę.
dreszczową,
wierzba
Uderzenia
pauza
iz
Michael
Giles
W
stronie
Album
Ameryce
1976
“In
B,
roku
i the
drugim
do
"Epitaph"
pary
Court
najwyżej
z Aymeric
of
albumem
the
zostało
Crimson
ocenianym
kompilacyjnym
wydane
na
na
pozostaje
Wyspach
singlu
“A
Young
razem
nadal
Brytyjskich.
zPerson's
"21st
największym
Century
Guide
sukcesem
Schizoid
to King
Crimson.”
Man"
zespołu
na czy
w
kultu,
który
przyszedł
znikąd,
i rósł
i King”
rósł.”
„Był
to rodzaj
podziemnego
Tak
mówił
Giles
dla
Leroy.
“Dla
dziesięć
nas
lat
była
bez
to
tego.
wielka
Tak
niespodziankam
więc,
to było
bardzo
ponieważ
przytłaczające
wiekszość
z– nas
przytłaczające
spędziła
ostatnie
i upokarzające.”
pięć
Epitaph,
singel
1976
King
Crimson
–crying
Epitaph,
death
dreams,
be
laugh.
I'll
one
the
brightly
lay
crawl
tomorrow
Crying..
The
be
my
the
deeds
prophets
sets
crying.
aepitaph.
The
wall
laurel
But
cracked
gleams.
Crying...
the
Will
I'll
ofsunlight
Ion
fear
be
rules.
those
wrote
wreath
no
which
Between
crying,
As
and
one
When
tomorrow
Yes
IThe
brightly
Who
Iscrawl
broken
the
lay
When
cracking
Crying...
Ievery
Yes
fate
the
fear
the
prophets
know
alyrics
I'll
gleams.
silence
iron
path
Icracked
laurel
of
tomorrow
fear
man
be
and
all
atgates
crying.
the
If
mankind
tomorrow
wrote
wreath
iswho
drowns
we
and
When
torn
seams.
of
I'll
make
are
Yes
Is
fate,
broken
apart
be
When
Ievery
cracking
the
known;
I'll
see
crying
itI Upon
fear
be
The
we
screams.
With
path
silence
Is
man
crying.
can
tomorrow
seeds
in
Yes
the
Knowledge
at
nightmares
the
If
is
all
the
instruments
we
Idrowns
torn
Yes
sit
hands
fear
ofseams.
Confusion
make
time
back
I'll
apart
Itomorrow
fear
be
is
of
the
and
were
itand
acrying.
fools.
Upon
With
we
tomorrow
of
deadly
screams.
with
will
laugh.
death
sown.
can
I'll
nightmares
the
be
dreams,
Yes
The
be
all
friend
my
instruments
The
But
And
I'll
crying
sit
Iwall
Confusion
epitaph.
fear
be
back
Isunlight
When
watered
fear
Will
crying
on
and
tomorrow
Yes
and
which
nowith
no
of
As
Ione
will
fear
byI
Epitafium
Tłumaczenie
(wg
tekstowo.pl)
się
Zasiano
Wiedza
Jest
przerywaną
zapłaczę
Nikt
Pękają
ww
nie
narzędziach
rękach
jest
nasiona
złoży
mury
Tak
śmiertelnym
ścieżką
głupców
laurowego
boję
Na
czasu
śmierci
się
których
Jeśli
żeZroszone
przyjacielem
Zamęt
wieńca
jutro
nam
Kiedy
wyryto
będę
się
będzie
każdego
Gdy
poprzez
uda
przepowiednie
płakał
cisza
Kiedy
możemy
mym
człowieka
uczynki
zatopi
epitafium
niktusiąść
nie
proroków
krzyk
tych
ustala
Szarpią
iKiedy
się
Którzy
Pomiędzy
reguł
śmiać
Jaskrawa
na
takwiedzą
strzępy
pełznę
Los
Lecz
żelaznymi
całej
poświata
i tych
obawiam
popękaną
Koszmary
ludzkości
którzy
bramami
światła
się
i nie
nocne
jak
żewiedzą
Odbija
jutro
widzę
losu
i sny
King Crimson
3/3