Kartoteka. Czytanie audiowizualne

Kartoteka.
Czytanie audiowizualne
Artyści:
Anna Baumgart
Anna Molska
Laura Pawela
Piotr Wysocki
SUKA OFF
Kuratorki: Dorota Sajewska, Katarzyna Szustow
Spisu osób nie podaję. „Bohaterem” sztuki jest człowiek bez określonego
dokładniej wieku, zajęcia i wyglądu.
„Bohater” nasz często przestaje być bohaterem opowiadania i zastępują go inni
ludzie, którzy są również „bohaterami”. Wiele osób biorących udział w tej historii
nie odgrywa tu większej roli, te, które mogą odgrywać główne role, często nie
dochodzą do głosu lub mają mało do powiedzenia. Miejsce jest jedno. Dekoracja
jedna. Wystarczy, jeśli w ciągu tych godzin przestawi się krzesło.
Sztuka ta jest realistyczna i współczesna. Krzesło prawdziwe. Wszystkie
przedmioty i meble są prawdziwe. Ich rozmiary są trochę większe od normalnych.
Zwykły, przeciętny pokój.
Stół. Etażerka z książkami. Dwa krzesła. Zlew itd. Łóżko na wysokich nóżkach.
W pokoju nie ma okna. W ścianach naprzeciwległych są drzwi; jedne i drugie
drzwi są stale otwarte. Łóżko stoi pod ścianą. Przez cały czas światło w pokoju
jest jednakowe. Dzienne, mocne światło. Światło nie gaśnie, nawet kiedy
opowiadanie jest skończone. Kurtyna nie zapada. Być może opowiadanie jest
tylko przerwane? Na godzinę, na rok...
Jeszcze jedna uwaga. Ludzie występują w swoich codziennych, zwykłych
ubraniach. Nie wolno ich stroić w żadne efektowne kostiumy, kolorowe szmatki
itp. akcesoria. Oprawa plastyczna jest tu bez znaczenia. Jak najmniej barw
i efektów. Przez otwarte drzwi przechodzą śpiesznie lub wolno różni ludzie.
Czasem słychać urywki rozmów. Czasem stoją i czytają gazety... Wygląda to
tak, jakby przez pokój Bohatera przechodziła ulica. Niektórzy przysłuchują się
przez chwilę temu, co mówi się w pokoju Bohatera. Czasem wtrącają kilka
słów. Przechodzą dalej. Akcja trwa od początku do końca bez przerwy.
Tadeusz Różewicz Kartoteka
Sala im. Haliny Mikołajskiej.
Krótka historia
W dniach 26-28 marca 2010 roku zapraszamy widzów Teatru Dramatycznego
do Sali im. Haliny Mikołajskiej, czyli do
dawnej, nienależącej już do teatru Sali
Prób, gdzie 50 lat temu odbyła się prapremiera dramatu Tadeusza Różewicza
w reżyserii Wandy Laskowskiej.
Otwarcie Sali Prób nastąpiło 25 sierpnia 1957 roku polską prapremierą sztuki
Eugene`a
Ionesco Krzesła w reżyserii Lu`
dwika René. Przez ponad trzydzieści lat
w tej przestrzeni wystawiono kilkadziesiąt przedstawień. To tutaj grano sztuki
Zbigniewa Herberta: Rekonstrukcja Poety, Drugi Pokój i Jaskinia Filozofów (1961),
Sławomira Mrożka: Indyk (1961), Śmierć
porucznika (1963), Zabawa (1983), a także
inne dramaty Tadeusza Różewicza: Grupa
Laokoona (1962), Spaghetti i miecz (1967).
W Sali Prób reżyserował m.in.: Konrad
Swinarski (Ptaki Andrzeja Jareckiego wg
Arystofanesa z piosenkami Agnieszki Osieckiej, 1960), Aleksander Bardini (Śmierć
porucznika Sławomira Mrożka, 1963) i Gustaw Holoubek (Nora Henryka Ibsena,1973
i Karykatury Jana Augusta Kisielewskiego,1976).
Nadanie Sali Prób imienia wielkiej
aktorki Teatru Dramatycznego, Haliny
Mikołajskiej, miało miejsce 19 stycznia 1991
roku. Z tej okazji ponownie wystawiono
`
Krzesła Eugene`a
Ionesco.
Kilka lat póêniej teatr utracił tę przestrzeń.
Dzisiaj Sala im. Haliny Mikołajskiej słu˝y
głównie jako sala konferencyjna PKiN.
Kartoteka. Czytanie audiowizualne powstało w ramach projektu PAMIĘĆ. PLAC DEFILAD #2: 50 lat Kartoteki.