list do sejmowej podkomisji nadzwyczajnej ds. ustawy wdrożeniowej

Załącznik
Propozycje poprawek do projektu ustawy o zasadach realizacji programów
w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej
2014-2020
I.
Poprawki do: Rozdział 1. „Przepisy ogólne” Art. 2 ust. 33)
Propozycja zapisu:
Proponuje się dodanie pkt. 33) do projektowanej treści art. 2- w postaci definicji
partnera społeczno-gospodarczego:
„33) partnerzy społeczni i gospodarczy – organizacje pracodawców i organizacje
związkowe
reprezentatywne
w
rozumieniu
ustawy
z
dnia
6
lipca
2001r.
o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich
komisjach dialogu społecznego (Dz. U. Nr 100, poz. 1080, z późn. zm.1), samorządy
zawodowe, izby gospodarcze, izby rolnicze, organizacje pozarządowe oraz
jednostki naukowe w rozumieniu art. 2 pkt. 9 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r.
o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615).
Uzasadnienie:
W projekcie fundamentalnej ustawy, regulującej otoczenie prawne dla realizacji
programów operacyjnych na lata 2014-2020 brak jednej z najważniejszych definicji
dla prawidłowego procesu absorpcji środków UE. Mowa o definicji partnera
społeczno-gospodarczego. Regulacja ta zapewni udział w procesie konsultacji,
monitorowania
i
kontroli
społecznej
odpowiednio
szerokiego
grona
reprezentatywnych organizacji społecznych i gospodarczych, w tym np. izb
gospodarczych czy izb rolniczych. W innym przypadku należy oczekiwać dosłownej,
zawężającej,
interpretacji
ograniczanie
przez
zaproponowanych
instytucje
zarządzające
w
obecnej
grona
treści
partnerów
przepisów
i
społecznych
i
gospodarczych wyłącznie do kilku rodzajów podmiotów wymienionych w przepisach
dotyczących
komitetów
monitorujących.
Osłabi
to
realną
realizację
zasady
partnerstwa, wynikającej z rozporządzenia ogólnego 1303/2013. W związku z tym,
proponuje się, co najmniej utrzymanie, w rozpatrywanym projekcie ustawy definicji
partnera społeczno-gospodarczego, wypracowanej jako swego rodzaju konsensus
społeczny w roku 2006 i ujętej w ustawie o zasadach prowadzenia polityki rozwoju
(Dz. U. 2006 Nr 227 poz. 1658). Definicja ta powinna być stosowana w całej
opiniowanej ustawie o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności
finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020, ilekroć jest w niej mowa o
partnerstwie i kontroli społecznej podejmowanych procesów gospodarczych.
II.
Poprawki do: Rozdział 4. „System instytucjonalny”: Art. 14. ust. 4.
i ust.6:
Propozycje zapisów:
1) Proponuje się dodanie pkt. 6) do projektowanej treści art. 14 ust. 4 –
rozszerzającego zakres podmiotowy komitetu monitorującego:
„6) izb gospodarczych reprezentatywnych w rozumieniu ustawy z dnia 30 maja
1989 r. o izbach gospodarczych.
2) Proponuje się dodanie pkt.4) do projektowanej treści art. 14 ust. 6- rozszerzającego
zakres podmiotowy komitetu monitorującego:
„4) izb gospodarczych”
Uzasadnienie:
Z niezrozumiałych powodów w projektowanym składzie komitetu monitorującego
pominięto izby gospodarcze. Ponieważ projektowana ustawa reguluje obszar polityki
rozwoju wydaje się niezbędnym uwzględnienie w gronie partnerów społecznogospodarczych reprezentacji krajowych i regionalnych środowisk gospodarczych. Izby
gospodarcze w Polsce są ważnym partnerem dla regulatorów oraz istotnym źródłem
komunikacji sektora publicznego z prywatnym środowiskiem gospodarczym. Warto
zauważyć, że w Polsce działa ponad 150 izb gospodarczych, w tym reprezentujących
kluczowe branże dla powodzenia programów operacyjnych 2014-2020. Mandat do
udziału
w
procesach
monitorowania
jednego
z
najważniejszych
procesów
administracyjno-gospodarczych tego typu organizacjom daje ustawa o izbach
gospodarczych. Dobitnie regulują takie upoważnienie przepisy: „art. 4 1.Izba
gospodarcza
jest
uprawniona
do
wyrażania
opinii
o
projektach
rozwiązań
odnoszących się do funkcjonowania gospodarki oraz może uczestniczyć, na
zasadach określonych w odrębnych przepisach, w przygotowywaniu projektów aktów
prawnych w tym zakresie. 2. Izba gospodarcza może dokonywać ocen wdrażania i
funkcjonowania
przepisów
prawnych
dotyczących
prowadzenia
działalności
gospodarczej” oraz „art. 5. 2.Izba gospodarcza w szczególności może: 1)przyczyniać
się do tworzenia warunków rozwoju życia gospodarczego oraz wspierać inicjatywy
gospodarcze członków; 2) delegować swoich przedstawicieli, na zaproszenie
organów
państwowych,
do
uczestniczenia
w
pracach
instytucji
doradczo-
opiniodawczych w sprawach działalności wytwórczej, handlowej, budowlanej
i usługowej; (…) 5) wydawać opinie o istniejących zwyczajach dotyczących
działalności gospodarczej; (…) 6) informować o funkcjonowaniu przedsiębiorców oraz
wyrażać opinie o stanie rozwoju gospodarczego na obszarze działania izby” oraz „art.
6 Właściwe organy administracji państwowej udzielają izbom gospodarczym
informacji niezbędnych do wykonywania ich zadań statutowych”.
Ponieważ polityka spójności Unii Europejskiej, w tym krajowe programy operacyjne,
mają na celu rozwój gospodarczy i społeczny, zaś polskie prawo wyraźnie uprawnia
izby gospodarcze do reprezentacji przedsiębiorców w tym zakresie, logicznym
i
właściwym
kompetencyjnie
będzie
uzupełnienie
planowanego
katalogu
reprezentantów społeczno- gospodarczych o izby gospodarcze.
Proponowany zapis pozostaje w zgodzie z regulacjami krajowymi i unijnymi (w tym:
z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1303/2013) i nakazuje instytucji
zarządzającej zawiadamiać o możliwości i zapraszać do współpracy reprezentatywne
izby gospodarcze (krajowe, regionalne), podobnie jak organizacje pracodawców,
czy
związki zawodowe. Inne podejście (zaproponowane w aktualnym projekcie
ustawy) wyraźnie dyskryminuje środowisko izb gospodarczych, skazując je co najwyżej
na status „obserwatora” lub inną, w pełni uznaniową i raczej okazjonalną, formę
udziału w procesie realizacji programów polityki spójności na lata 2014-2020.
Sporządzono: Związek Banków Polskich, Zespól ds. Programów Publicznych i Środowisk
Gospodarczych, 26.06.2014r.; Kontakt: Łukasz Bogusz: 22 696 64 95, [email protected].