BHP dla OSP

SZKOLENIE
CZŁONKÓW
OSP
ZACHOWANIE SIĘ
STRAŻAKA
PODCZAS ALARMU.
Od momentu ogłoszenia alarmu do wyjazdu samochodu pożarniczego ze strażnicy (remizy),
mogą się zdarzyć niebezpieczne wypadki spowodowane często zaniedbaniem lub
lekceważeniem przepisów.
Wielu niebezpieczeństw można uniknąć stosując poniższe zasady:
1. Teren wokół strażnicy, a szczególnie przy bramach wyjazdowych, wejściach powinien być
utwardzony, równy i niezatarasowany. W okresie zimowym odśnieżony i posypany piaskiem.
2. Wieczorem i w nocy strażak, który pierwszy przybył na alarm do remizy, powinien niezwłocznie
włączyć oświetlenie zewnętrzne.
3. Strażak otwierający bramy wyjazdowe powinien je zabezpieczyć przed samoistnym zamknięciem.
4. Nie należy w żadnym wypadku ustawiać się przed lub za samochodem pożarniczym lub innym
środkiem transportowym.
5. Odzież ochronna oraz uzbrojenie osobiste (środki ochrony indywidualnej) powinny znajdować się
w ustalonych miejscach, np. na wieszakach, regałach lub ułożone w kabinie załogi.
6. Pierwszą czynnością strażaka po przybyciu do strażnicy jest włożenie indywidualnych środków
ochrony.
7. W garażu lub pomieszczeniu na sprzęt należy bezwzględnie przestrzegać zakazu używania ognia
otwartego lub palenia tytoniu.
8. Przed zajęciem miejsca w samochodzie pożarniczym, do obowiązków strażaków, pełniących
poszczególne funkcje w sekcji, należy sprawdzenie kompletności sprzętu i jego zabezpieczenie
w czasie transportu.
9. Sprzęt, nieprzewidziany normatywami, nie może znajdować się w kabinie załogi.
ZAJĘCIE MIEJSC
W ŚRODKACH TRANSPORTU
W żadnym wypadku nie można dopuścić do tego, aby w składzie sekcji znaleźli się członkowie
młodzieżowych i kobiecych drużyn pożarniczych lub osoby przypadkowe.
•
W kabinie załogi nie może znajdować się więcej osób niż jest w niej miejsc stałych.
•
W kabinie kierowcy może znajdować się wyłącznie kierowca i dowódca sekcji.
•
Jeżeli warunki lokalowe strażnicy uniemożliwiają bezpieczne zajęcie miejsc w pojazdach, czynność
tę należy wykonać poza budynkiem strażnicy, w miejscu zapewniającym bezpieczeństwo.
•
Zajęcie miejsc odbywa się w kolejności ustalonej regulaminem sekcji, w przypadku jego
nieopracowania strażacy zajmujący środkowe miejsca w kabinie wsiadają jako pierwsi, a na końcu
ci, którzy mają miejsca przy drzwiach.
•
Dowódca pierwszej roty odpowiedzialny jest za właściwe zachowanie się strażaków w kabinie
załogi. Po stwierdzeniu normatywnej ilości strażaków w kabinie i stwierdzeniu zamknięcia drzwi,
melduje dowódcy gotowość do odjazdu.
•
Jako ostatni zajmuje miejsce dowódca sekcji, który wydaje rozkaz wyjazdu kierowcy, po
upewnieniu się, że wszystkie drzwi pojazdu są zamknięte i otrzyma potwierdzenie dowódcy I roty
o gotowości załogi do wyjazdu.
ZACHOWANIE SIĘ STRAŻAKÓW
W CZASIE JAZDY DO ZDARZENIA
W czasie jazdy nie wolno:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
wskakiwać lub wyskakiwać z pojazdu,
stać na stopniach, błotnikach lub na dachu pojazdu (zbiorniku wody),
otwierać drzwi kabiny,
wychylać się przez okna kabin,
palić papierosów i używać ognia otwartego,
rozmawiać z kierowcą,
wychylać się ,
opuszczać kabinę załogi bez wyraźnego rozkazu dowódcy sekcji.
Kierowca korzysta z uprawnień przysługujących pojazdom uprzywilejowanym z tym,
że szybkość pojazdu powinna gwarantować pełne bezpieczeństwo ludzi i sprzętu,
niedopuszczalnym jest ponaglanie kierowcy do zwiększenia prędkości jazdy,
natomiast zmniejszenie jej w razie lekceważenia niebezpieczeństwa przez kierowcę
jest obowiązkiem dowódcy.
W drodze powrotnej, z akcji, kierowcę obowiązują wszystkie przepisy wynikające
z ,,Prawa o ruchu drogowym”.
PODSTAWOWE ZASADY
BEZPIECZNEJ PRACY TRAŻAKÓW
PODCZAS AKCJI GAŚNICZEJ.
W czasie trwania akcji gaśniczej podstawowym zadaniem jest osiągnięcie celu taktycznego przy
maksymalnie zachowanym bezpieczeństwie strażaków.
1. Stosować obuwie i sprzęt ochronny oraz wykorzystywać zasłony naturalne i sztuczne w celu
zmniejszenia oddziaływania wysokiej temperatury i płomieni.
2. Unikać prowadzenia linii wężowych w sposób utrudniający poruszanie się po drogach, dojściach
do stanowisk gaśniczych.
3. wzdłuż ulic i dróg węże należy układać na ich skraju (przy krawężnikach, poboczu),
4. linia wężowa ułożona w poprzek drogi, ulicy musi być zabezpieczona mostkami przejazdowymi,
a użytkownicy drogi muszą, być ostrzegani o powstałym zagrożeniu (oznakowanie drogi,
kierowanie ruchem),
5. Pionowo prowadzone linie wężowe należy zabezpieczyć w sposób uniemożliwiający ich
przemieszczanie i zsuwanie się,
6. na klatkach schodowych przy ścianie klatek lub pionowo w przestrzeni pomiędzy biegami
schodów,
7. unikać wnoszenia odcinków węży na wyższe kondygnacje, jeżeli istnieje możliwość wciągnięcia
linii wężowej przy użyciu linek,
8. linię gaśniczą po drabinie należy prowadzić w środku rozstawu bocznic drabiny z jednoczesnym
jej zabezpieczeniem przed zsunięciem i odciążeniem rąk prądownika,
9. budowa i prowadzenie linii wężowych winna odbywać się na sucho,
10. połączenia odcinków węży łącznikami z nasadami i armaturą wodno- pianową należy wykonać
dokładnie w sposób uniemożliwiający ich rozłączenie
11. Stojaki i klucze hydrantowe należy oznakować ukośnymi biało - czerwonymi pasami.
12. W porze nocnej użytkowane studzienki hydrantowe należy dodatkowo oznakować pulsującym
pomarańczowym
światłem.
Podstawowe zasady bezpiecznej pracy prądownika:
1.
2.
3.
4.
nie wolno napełniać linii gaśniczej wodą bez wyraźnego polecenia lub sygnalizacji prądownica,
zabrania się gwałtownie zamykać i otwierać dopływ wody do linii wężowych,
zabronione jest gwałtowne zwiększanie ciśnienia wody w liniach wężowych,
podając środki gaśnicze należy pamiętać o ich właściwościach fizykochemicznych, zaletach
i przeciwwskazaniach podczas gaszenia różnych materiałów palnych,
5. operując prądami wody należy zwracać baczną uwagę na innych uczestników akcji gaśniczej
znajdujących się w ich zasięgu,
6. kierować prądy wody w ten sposób, aby nie dopuścić do zniszczenia lub zawalenia osłabionych przez
ogień elementów konstrukcji budynku.
Wykonując zadania ratowniczo - gaśnicze na wysokości należy stosować poniższe
zasady:
1. prądownik powinien zabezpieczyć się za pomocą zatrzaśnika, a linię gaśniczą przy użyciu podpinki,
2. na drabiny, podnośniki nie wolno wchodzić bez uzbrojenia osobistego,
3. gdy nie występuje bezpośrednie oddziaływanie temperatury, dymu drabinę należy opierać tak, aby co
najmniej dwa szczeble wystawały ponad krawędź, np. dachu, parapetu okna,
4. podczas wykonywania zadań w złych warunkach atmosferycznych, w miejscach oblodzonych,
mokrych i stromych należy stosować wszelkie dostępne sposoby zabezpieczeń, których
podstawowym elementem powinny być szelki ratownicze,
5. wszystkie przedmioty i materiały uniemożliwiające wejście, np. przez okno do pomieszczenia,
należy wsuwać do jego wnętrza, zachowując szczególną ostrożność przy wybijaniu szyb
NALEŻY PAMIĘTAĆ, ŻE NIEDOCENIENIE LUB
LEKCEWAŻENIE ŹRÓDEŁ ZAGROŻEŃ, BRAKI
W TAKTYCZNYM I OPERACYJNYM
WYSZKOLENIU, BRAWURA OBNIŻAJĄ
EFEKTYWNOŚĆ DZIAŁAŃ I ZMNIEJSZAJĄ
BEZPIECZEŃSTWO LUDZI.
PROWADZENIE DZIAŁAŃ
W OBRĘBIE ZAGROŻENIA
PRĄDEM ELEKTRYCZNYM
W czasie akcji ratowniczych, w których występuje możliwość porażenia prądem elektrycznym,
należy ściśle współpracować z fachowym personelem technicznym w celu wyłączenia dopływu
prądu elektrycznego do urządzeń i instalacji znajdujących się bezpośrednio na miejscu akcji.
Wyłączenia dopływu prądu elektrycznego przez służby ratownicze można dokonać:
1. tylko przez wyłączenie oznakowanego wyłącznika głównego,
2. przy urządzeniach elektrycznych w zakładach przemysłowych, energetycznych, podstacjach,
transformatorach itp. tylko z pomocą miejscowych elektryków, personelu pogotowia elektrycznego
lub służby energetycznej,
3. na liniach wysokiego napięcia lub sieci trakcyjnej przez zażądanie u właściwych organów
przerwania dopływu prądu, ściśle współdziałając poprzez stanowiska koordynacji ratownictwa
z ośrodkami dyspozycyjnymi tych organów,
4. w środkach komunikacji o napędzie elektrycznym, przez odciągnięcie pantografów od sieci lub
odłączenie prądu z baterii akumulatorów,
5. przy reklamach, neonach, dźwigach towarowo-osobowych, suwnicach itp. przez wyłączenie
wyłączników.
Jeśli w czasie akcji ratowniczej nie udało się wyłączyć dopływu prądu elektrycznego, należy
przyjąć zasadę, że:
1. każde urządzenie i instalacja elektryczna, w tym każdy przewód lub kabel, mogą znajdować się pod
napięciem,
2. urządzeń elektrycznych, instalacji nie wolno dotykać, zrywać lub przecinać.
Dowódca, jeśli nie posiada możliwości osobistego sprawdzenia wyłączenia prądu
elektrycznego, może oprzeć się na meldunku służby energetycznej lub elektryka
danego obiektu.
W sytuacjach szczególnych dowódca może zażądać meldunku na piśmie.
Decyzję o ponownym włączeniu prądu elektrycznego podejmuje służba energetyczna
po uzyskaniu zgody właściwego dowódcy akcji.
W czasie akcji ratowniczych, przeprowadzanych w pobliżu urządzeń elektrycznych,
instalacji i przewodów wysokiego napięcia, należy zwrócić uwagę na możliwość
powstania porażeń wywołanych:
1. napięciem krokowym,
2. prądami indukcyjnymi.
Do gaszenia urządzeń znajdujących się pod napięciem zabrania się stosowania środków
gaśniczych mających zdolność przewodzenia prądu elektrycznego.
PROWADZENIE DZIAŁAŃ
W OBRĘBIE ZAGROŻENIA
DYMEM I GAZAMI POŻAROWYMI
Każda osoba pracująca w pomieszczeniach zadymionych powinna być wyposażona w sprawnie
działający sprzęt oddechowy i inny odpowiedni do warunków akcji.
W pomieszczeniach zadymionych lub o słabej widoczności należy posuwać się rzędem.
Dowódca powinien badać przed sobą drogę, obecność przeszkód i miejsc niebezpiecznych,
sygnalizować oraz ostrzegać o niebezpieczeństwach.
Osoby wprowadzane do pomieszczeń zadymionych, piwnic, kanałów, studni, zbiorników i innych
o skomplikowanym układzie lub do miejsc trudno dostępnych należy zabezpieczyć tak, aby
w razie konieczności można było niezwłocznie udzielić im pomocy.
Przerwanie pracy i wyjście roty ze strefy zagazowanej, zadymionej, poza rozkazem właściwego
dowódcy, może nastąpić w szczególności w razie:
1.
2.
3.
4.
wystąpienia złego samopoczucia u uczestników akcji,
stwierdzenia uszkodzeń izolacyjnego sprzętu ochrony dróg oddechowych,
stwierdzenia naruszenia rezerwy tlenu lub powietrza niezbędnego na czas powrotu,
zaistnienia niebezpieczeństwa zagrażającego życiu lub zdrowiu ratowników.
Właściwy przełożony ma obowiązek:
1. po założeniu masek przez podwładnych sprawdzić funkcjonowanie izolacyjnego sprzętu ochrony
dróg oddechowych, a zwłaszcza otwarcie dopływu tlenu lub powietrza z butli, szczelność
przylegania maski, szczelność połączeń i złącz oraz wskazania przyrządów określających ciśnienie
tlenu lub powietrza w butlach,
2. zwracać uwagę, aby linki oraz inny sprzęt ubezpieczający, jak również uzbrojenie osobiste oraz
wyposażenie nie powodowało lub nie mogło spowodować unieruchomienia izolacyjnego sprzętu
ochrony dróg oddechowych,
3. przestrzegać ściśle zasady nieprzekraczania dopuszczalnego czasu pracy ustalanego dla danego typu
aparatu oddechowego z jednoczesnym zachowaniem niezbędnej rezerwy czasu działania
ochronnego,
4. w przypadkach trudnych warunków pracy zmniejszyć w odpowiednim stopniu dopuszczalny czas
przebywania osób w obszarze zagrożonym,
5. posługiwać się wcześniej ustalonymi umownymi znakami sygnalizacyjnymi.
Gdy sytuacja nie pozwala na zwłokę ze względu na konieczność ratowania ludzi, a stężenie dymów
jest nieznaczne, dopuszcza się wprowadzanie do pomieszczeń zadymionych osób nie
zabezpieczonych izolacyjnym sprzętem ochrony dróg oddechowych, jednak należy wtedy:
1. jak najszybciej oddymić i przewietrzyć pomieszczenia,
2. posuwać się w pozycji schylonej ku podłodze (posadzce), jeżeli dym unosi się ku górze.
PROWADZENIE DZIAŁAŃ NA WYSOKOŚCI
1. Zajmując stanowiska na miejscach grożących upadkiem z wysokości, należy wykorzystywać
wszelkie dostępne sposoby zabezpieczenia się, których podstawowym elementem powinny być
szelki bezpieczeństwa.
2. Wykorzystując do zabezpieczenia się elementy konstrukcji budowlanej, należy zwracać
szczególną uwagę na ich wytrzymałość.
3. Podczas złych warunków atmosferycznych osoby pracujące na wysokości muszą być
odpowiednio zabezpieczone; szczególną uwagę należy zachować przy oblodzonych, mokrych,
zaśnieżonych i stromych miejscach.
4. Ratowanie ludzi za pomocą drabin lub za pomocą skokochronu (poduszki pneumatycznej)
może odbywać się tylko wówczas, gdy nie ma innego, bezpieczniejszego sposobu ewakuacji.
5. Zabrania się używania do ratownictwa i ewakuacji ludzi nie przystosowanych do takich celów
dźwigów osobowych i towarowych znajdujących się w strefie zagrożonej.
6. Na drabiny i podnośniki hydrauliczne, niezależnie od ich typu, nie wolno wchodzić bez
uzbrojenia osobistego.
7. Podczas operowania prądami gaśniczymi na wysokości prądownik powinien być zabezpieczony
za pomocą zatrzaśnika, a linia wężowa zabezpieczona podpinką.
8. Gdy nie zachodzi bezpośrednie zagrożenie dymem, żarem lub płomieniami, drabinę należy
opierać tak, aby co najmniej dwa szczeble wystawały ponad krawędź dachu, ściany lub
parapetu okna.
9. Przedmioty utrudniające wejście i wyjście, a znajdujące się na parapetach okiennych, należy
usuwać do wnętrza pomieszczeń.
10. Szczególną ostrożność należy zachować przy wybijaniu szyb przed wejściem do pomieszczeń.
PROWADZENIE DZIAŁAŃ
W OBRĘBIE ZAGROŻONYCH
KONSTRUKCJI BUDOWLANYCH
W czasie akcji ratowniczych dla zmniejszenia niebezpieczeństwa zawalenia się
konstrukcji budowlanych należy:
1. przeprowadzić szczegółowe rozpoznanie sytuacji,
2. dążyć do zlikwidowania źródeł pożaru w bezpośrednim pobliżu elementów nośnych i nie
dopuszczać do ich osłabienia lub zniszczenia przez ogień,
3. nie dopuszczać do przegrzewania stalowych słupów, dźwigarów, belek i innych elementów
konstrukcyjnych,
4. racjonalnie operować prądami wodnymi, nie kierować ich na rozgrzane elementy konstrukcyjne,
5. nie wprowadzać osób do wnętrza i w bezpośrednie pobliże pomieszczeń i obiektów zagrożonych
zawaleniem,
6. nie dopuszczać do gromadzenia osób na przepalonych, popękanych i nadwerężonych stropach,
balkonach i innych elementach konstrukcji budowlanych,
7. wyznaczać osoby do obserwacji zagrożonych konstrukcji i ostrzegania o zauważonym
niebezpieczeństwie,
8. dążyć do prowadzenia akcji ratowniczej wspólnie z przedstawicielami nadzoru budowlanego,
zwłaszcza w obiektach, które stwarzają szczególne zagrożenie,
9. zabezpieczyć teren akcji przed dostępem osób postronnych.
Przed przystąpieniem do rozbierania lub wyburzania zagrożonych lub osłabionych konstrukcji
budowlanych należy, w miarę możliwości, zapewnić fachowy nadzór i pomoc władz
budowlanych, zachowując jednocześnie środki ostrożności, a zwłaszcza:
1. zbadać dokładnie stan elementów podlegających rozbiórce (wyburzeniu),
2. przeprowadzić ewakuację ludzi z terenów lub obiektów podlegających rozbiórce (wyburzeniu) oraz
z ich bezpośrednio zagrożonego sąsiedztwa,
3. wystawić posterunki ostrzegawcze i oznakować teren,
4. spowodować odłączenie instalacji gazowej, wodnej, elektrycznej, pary grzewczej i innych,
5. przebijanie otworów może być wykonane po dokładnym rozpoznaniu miejsc, w których przewiduje
się tego rodzaju prace, aby uniknąć zawalenia się konstrukcji lub wywołania oparzeń przez
wydobywające się gorące gazy, ognie żrące, i stosując środki i metody przewidziane dla tego rodzaju
prac,
6. otwierania drzwi i okien, przebijania otworów w dachach i ścianach należy dokonywać, jeżeli
sytuacja pożarowa lub ratowanie osób lub mienia tego wymagają,
Rozpoczynając prace rozbiórkowe lub wyburzeniowe, właściwy dowódca jest obowiązany ostrzec
pracujących przed niebezpieczeństwem:
1. zawalenia przepalonej lub osłabionej konstrukcji budowlanej bądź jej części,
2. porażenia prądem elektrycznym,
3. wybuchu gazu lub innych substancji,
4. nagłego wydobycia się dymu, płomieni lub ogni żrących.
Wyburzając elementy konstrukcji budowlanej, należy:
1. unikać wyburzania większych części przy użyciu bosaków,
2. używać lin i łańcuchów o długości nie mniejszej niż dwukrotna wysokość wyburzanych
konstrukcji,
3. zakładać liny lub łańcuchy na górne części ścian, murów, kominów itp. wyłącznie z miejsc o
zapewnionej wytrzymałości bądź z drabin nie opartych o osłabione elementy budowlane,
4. zabraniać wchodzenia na te części konstrukcji budowlanych lub do wnętrza i w pobliże obiektów,
których stan wskazuje na możliwość zawalenia.
Podczas prac rozbiórkowych, wyburzeniowych, dozorowania pogorzeliska oraz w czasie
przeprowadzania dochodzeń popożarowych należy zwrócić szczególną uwagę na
wytrzymałość konstrukcji stropów, dachów, ścian, które mogą się zawalić.
Podczas zrzucania z wysokości rozbieranych elementów budowlanych pracujący są obowiązani
każdorazowo uprzedzić o tym osoby znajdujące się poniżej. Zrzucanie może nastąpić dopiero
po potwierdzeniu przez nie ostrzeżenia.
Prace rozbiórkowe należy prowadzić, jeśli okoliczności na to pozwalają, od strony nawietrznej,
zajmując stanowiska na nie naruszonych częściach konstrukcji.
PROWADZENIE DZIAŁAŃ
W OBRĘBIE ZAGROŻENIA MATERIAŁAMI CHEMICZNYMI
W czasie akcji ratowniczych, w których występuje zagrożenie ze strony materiałów żrących,
parzących, łatwo palnych i wybuchowych, dla uniknięcia skutków zagrożenia należy kierować
się przede wszystkim następującymi zasadami:
1. działać z największą rozwagą i ostrożnością, zwłaszcza przy przeprowadzaniu rozpoznania,
2. stosować odpowiednią odzież ochronną i specjalną oraz izolacyjny sprzęt ochrony dróg
oddechowych,
3. w zależności od sytuacji ograniczać lub zabraniać wprowadzenia ratowników do wnętrza
zagrożonych obiektów,
4. zachować ostrożność przy otwieraniu pomieszczeń i zbiorników,
5. odcinać dopływ (wpływ) płynów i gazów łatwo palnych, nie dopuszczać do przenikania płynów, par
i gazów łatwo palnych do przewodów kanalizacyjnych, wodociągowych, ogrzewczych i innych,
6. zasięg oraz stężenie substancji toksycznych i wybuchowych bieżąco kontrolować przy użyciu
przyrządów kontrolno-pomiarowych,
7. osoby, które zostały zmoczone lub opryskane cieczą palną, substancjami żrącymi lub parzącymi,
wycofać z udziału w akcji i zapewnić im pomoc medyczno-sanitarną oraz środki neutralizujące,
8. zadania, o ile jest to możliwe, wykonywać od strony nawietrznej, to jest od strony wiejącego wiatru,
9. bezpieczeństwo ratowników pracujących w strefie powinni również zapewniać, gotowi do wejścia
w nią, ratownicy rezerwowi.
W czasie akcji ratowniczych w obiektach, w których są produkowane, stosowane lub
przechowywane materiały chemiczne żrące, parzące, łatwo palne lub wybuchowe, dowódca
akcji obowiązany jest do ścisłej współpracy z fachowym personelem techniczno-inżynieryjnym
i do korzystania z informacji i wskazówek tego personelu.
W razie stwierdzenia zagrożenia mogącego spowodować wybuch, należy wycofać ludzi i - w miarę
możliwości - sprzęt w miejsca bezpieczne.
W razie wystąpienia trudności w dokładnym rozpoznaniu zagrożenia ze strony substancji
chemicznych, należy postępować jak w przypadkach występowania zagrożenia.
PROWADZENIE DZIAŁAŃ
W OBRĘBIE DRÓG PUBLICZNYCH
W razie konieczności prowadzenia działań na drodze publicznej, należy ją przy pomocy właściwej
służby specjalistycznej, a w razie jej braku, własnymi środkami i siłami, zamknąć dla ruchu
pojazdów, zapewniając zgodne z przepisami ruchu drogowego zabezpieczenie, właściwe do
pory doby i warunków atmosferycznych.
Jeżeli akcja ma być prowadzona w pobliżu drogi publicznej, a dla pojazdów ratowniczych nie ma
innego miejsca, to należy je ustawiać na skraju jednej części drogi i tylko od strony miejsca
akcji, zostawiając drugą stronę drogi wolną dla ruchu pojazdów, stosując następujące zasady:
1. z wyjątkiem kierowcy, pozostali członkowie załogi wychodzą z pojazdów po stronie pobocza lub
chodnika,
2. kierujący działaniem ratowniczym zapewnia skuteczne zabezpieczenie z odpowiedniej odległości
ratowników i sprzętu z obu kierunków drogi nie zamkniętej dla ruchu,
3. pojazdy ratownicze powinny mieć włączone pełne oświetlenie zewnętrzne i światła ostrzegawcze na
dachach,
4. w odpowiednich odległościach od pojazdów należy ustawić lampy sygnalizacyjne i znaki
ostrzegawcze,
5. w szczególnych okolicznościach do zabezpieczenia lub zamknięcia drogi można dodatkowo użyć
pojazdów ratowniczych, ustawionych w poprzek jezdni, zapewniając odpowiednią ich widoczność,
oświetlonych,
6. każdorazowo przed wejściem na drogę należy zachować szczególną ostrożność, upewniając się, że
nie ma zagrożenia ze strony innych pojazdów.
PROWADZENIE DZIAŁAŃ
W CZASIE KLĘSK ŻYWIOŁOWYCH
Podczas akcji ratowniczych w czasie burz i huraganów należy:
1. zachować ostrożność, dojeżdżając do miejsca akcji,
2. unikać gromadzenia ludzi i sprzętu lub zajmowania stanowisk w pobliżu obiektów, budynków albo
ich części, oraz słupów, kominów, drzew itp. zagrażających runięciem lub przewróceniem się,
3. zwracać uwagę na zerwane kable i przewody, zbiorniki, urządzenia zagrażające porażeniem prądem
elektrycznym, wybuchem gazu, wyciekiem substancji toksycznych itp.,
4. akcję ratowniczą prowadzić, w zasadzie, zgodnie z kierunkiem wiatru,
5. ściany, dachy, kominy, gzymsy i inne elementy konstrukcji budowlanych zagrażające runięciem
usuwać lub zabezpieczać z zachowaniem szczególnych środków ostrożności;
6. w razie braku możliwości wykonania odpowiednich prac zabezpieczających, wystawić w pobliżu
miejsc niebezpiecznych posterunki ostrzegawcze,
7. do prowadzenia prac ratowniczych wyznaczać na poszczególne stanowiska grupy kilkuosobowe
(najmniej 2 osoby),
8. dla uniknięcia uszkodzeń narządów wzroku stosować przyłbice lub okulary ochronne, a
w szczególnych przypadkach, dla zabezpieczenia dróg oddechowych, maski lub inne podręczne
środki chroniące przed działaniem pyłu i piasku,
9. w akcjach ratowniczych wymagających bardzo dużego wysiłku fizycznego i napięcia psychicznego
przestrzegać zasady częstej wymiany ludzi.
W czasie akcji przeciwpowodziowych przeprowadzanych przez służby ratownicze, członkowie
tych służb są obowiązani do przestrzegania wskazań lub instrukcji właściwych organów,
które przejęły kierownictwo akcją ratowniczą.
W czasie akcji przeciwpowodziowych należy zapewnić odpowiednie do sytuacji:
1.
2.
3.
4.
5.
wymiany ratowników,
wyżywienie i warunki odpoczynku,
rezerwę odzieży ochronnej,
zabezpieczenie medyczno-sanitarne,
środki łączności i sygnalizacji oraz sprzęt oświetleniowy.
Dowódcy są obowiązani do sprawdzania stanu liczbowego powierzonych im ludzi, aby w razie
zaginięcia natychmiast rozpocząć poszukiwania lub akcję ratunkową.
Podwładni mają obowiązek meldowania swym przełożonym i dowódcom o każdym przypadku
oddalenia się i powrotu.
W czasie transportu sił i środków do miejsca akcji należy:
1. ustalać trasy dojazdu (przejścia) tak, aby wykluczyć możliwość nagłego odcięcia dróg odwrotu
przez wezbrane wody lub powstałe zniszczenia,
2. przeprowadzać rozpoznanie ustalające wytrzymałość i możliwość bezpiecznego przejazdu
(przejścia) przez zagrożone lub uszkodzone mosty, wiadukty, wały, nasypy, drogi i inne miejsca,
3. wybierać sposoby przeprawy przez tereny zagrożone, zalane wodami lub pokryte lodem,
stwarzające najmniejsze niebezpieczeństwo dla ludzi i sprzętu.
W czasie dokonywania przepraw po lodzie należy:
1. rozpoznawać grubość i strukturę lodu oraz jego wytrzymałość,
2. ustalać takie odległości (odstępy) między poszczególnymi grupami ludzi, pojazdami i sprzętem, aby
w czasie przeprawy nie obciążały nadmiernie skorupy lodowej,
3. unikać miejsc zarośniętych szuwarami,
4. w czasie ratowania ludzi znajdujących się na cienkich lub pękających pokrywach lodowych
ratownicy powinni stosować drabiny, belki lub deski ułożone na powierzchni lodu celem
zmniejszenia możliwości pęknięcia skorupy lodowej; ratownicy powinni być ubezpieczeni linami.
Organizując przeprawę za pomocą pływającego sprzętu przeprawowego, należy:
1. jednostki pływające sprawdzić pod względem pływalności, nośności i stateczności na wodzie,
2. jako obsadę jednostek pływających wyznaczać ludzi zapoznanych z ich obsługą i wyposażonych
w kamizelki ratunkowe,
3. przy występowaniu kry lub ruchomych lodów przeprawę organizować tylko w wyjątkowych
przypadkach, jeśli płynąca kra nie zagraża bezpośrednio uszkodzeniem lub przewróceniem
jednostek pływających. Jednostki te, w miarę możliwości, powinny być ubezpieczone z brzegu
linami, a załoga wyposażona w bosaki, drągi itp.
Jednostek pływających nie wolno obciążać ponad ustaloną normę, a ludzi lub przewożony
ładunek równomiernie rozmieszczać w sposób zapobiegający wywróceniu lub zatopieniu
jednostki pływającej.
Za równomierne i dopuszczalne obciążenie jednostki pływającej odpowiedzialny jest jej dowódca.
W czasie prowadzenia akcji ratowniczej polegającej na ewakuacji ludzi, zwierząt
i mienia z obszarów i miejsc zalanych albo zagrożonych powodzią należy
przestrzegać następujących zasad:
1.
ludzi zabierać na jednostki pływające z dziobu lub rufy; podpływanie burtą do osób jest
niewskazane,
2. ludzi zajmujących stanowiska w miejscach zagrażających upadkiem (np. na uszkodzonych
mostach), zerwaniem się pokrywy lodowej albo porwaniem przez prąd wody ubezpieczać linkami,
drabinami i innym sprzętem lub dostępnymi środkami (niezależnie od kamizelek ratunkowych),
3. stosując materiały wybuchowe, wycofywać ludzi w miejsca bezpieczne poza obszar zagrożenia
działaniem tych środków,
4. akcję ratowniczo-ewakuacyjną zwierząt i mienia organizować tylko w tych przypadkach, gdy
czynności z nią związane nie zagrażają bezpośredni życiu ratowników lub ratowanych.
W czasie prac związanych z usuwaniem zniszczeń albo zabezpieczaniem mostów, budynków,
wałów, śluz oraz innych obiektów zagrożonych wodami powodziowymi lub zatorami
lodowymi należy:
1. wystawić posterunki obserwacyjno-meldunkowe dla prowadzenia obserwacji stanu wody i lodów,
oceny stopnia zagrożenia oraz ostrzegania uczestników akcji o gwałtownym wzroście
niebezpieczeństwa,
2. ustalać sposoby łączności i sygnalizacji między uczestnikami akcji i zobowiązywać każdego z nich
do przekazywania innym otrzymanych rozkazów i ostrzeżeń,
3. wyznaczać drogi odwrotu i miejsca ewakuacji z zagrożonych stanowisk.
KONIEC