Layout 1

miesięcznik informacyjno-techniczny
nr 4 (176), kwiecień 2013
Kotły z ręcznym zasypem
Spalanie w górę,
spalanie w dół
Często, rozmawiając o rodzaju kotła, wynikającym między innymi
z jego konstrukcji (tu wymiennik dolnego lub górnego spalania),
myli się pojęcia, myśląc o sposobie rozpalania kotła.
Niniejszy artykuł ma na celu wyjaśnienie różnic bliskoznacznych pojęć
między kotłem dolnego lub górnego
spalania a kotłem rozpalanym od dołu
lub od góry. Krótkie definicje kotłów o
konstrukcji górnego i dolnego spalania:
Kotły z górnym spalaniem cechują się
przeciwprądowym przepływem spalin w
stosunku do wypalanego, załadowanego
wcześniej od góry paliwa. Komora załadowcza kotła z górnym spalaniem jest
komorą, w której następuje spalanie paliwa. Doładowane od góry paliwo znajduje się nad palącą się warstwę paliwa,
stąd też bardzo szybko ulega zapłonowi.
Kotły z dolnym spalaniem opisać
można jako wypalające załadowane paliwo współprądowo w stosunku do kierunku przepływu spalin (współprądowo
również w stosunku do dostarczanego
do spalania powietrza podawanego pod
ruszt). Spaliny w takiej konstrukcji nie
przenikają przez złoże załadowanego paliwa. Komora załadowcza nie jest w pełni komorą spalania, ponieważ samo spalanie realizowane jest w dolnej części zasypanego paliwa. Samo paliwo obsuwa
się proporcjonalnie w dół w stronę rozpalonego żaru, który stanowi tylko dolną
część całego wsadu. Pali się bowiem tylko cienka warstwa paliwa znajdująca się
tuż w przewale, czyli w miejscu zmiany
kierunku przepływu spalin, najczęściej
kierującego spaliny w górę. Paliwo doła-
dowane do komory paleniskowej zapala
się dopiero w chwili, gdy obsunie się na
wysokość palącego się rusztu.
Często jednak rozmawiając o rodzaju
kotła, wynikającego między innymi z jego konstrukcji (wymiennik dolnego lub
górnego spalania), myli się pojęcia, myśląc o sposobie rozpalania kotła. Takie
pomyłki zdarzają się wśród użytkowników kotłów lub interesantów, którzy nie
zawsze tak do końca rozróżniają konstrukcję kotłów.
Kotły górnego spalania są rozpalane
na ruszcie, czyli w dolnej części komory
paleniskowej. Następnie po uzyskaniu
warstwy żaru zasypuje się paliwem komorę paleniskową. Całe paliwo z czasem
rozpala się, dając moc cieplną kotła. Takie konstrukcje kotłów można również
rozpalać od góry, czyli zasypując wpierw
paliwem komorę paleniskową, a następnie rozpalając od góry warstwę paliwa.
Proces spalania jest wtedy bardzo przybliżony do procesu spalania kotła o konstrukcji dolnego spalania. Oznacza to, że
paliwo pali się tylko warstwowo, nie następuje od razu zapon całego załadowanego paliwa, stałopalność kotła jest
dłuższa przy stabilnej mocy. Uruchomienie kotła od góry może być zrealizowane
tylko i wyłącznie w chwili rozpalania,
czyli pierwszego zasypu komory paleniskowej, ponieważ w miarę wypalania się
paliwa warstwa żaru opada w dół w stro-
nę rusztu. Wpierw rozpalona warstwa
jest na samej górze załadowanego paliwa. Każde kolejne doładowanie opału
będzie dostarczone na palące się złoże.
Stąd też mówi się o kotłach dolnego
spalania oraz o kotłach górnego spalania
odpalanych od góry, że istota spalania
jest podobna, ale tylko i wyłącznie w
czasie wypalenia się pierwszego załadunku paliwa.
Zarówno kotły o konstrukcji górnego
spalania, jak i dolnego mają swoje wady
i zalety. Główną zaletą kotłów z dolnym
spalaniem jest wolniejsze zanieczyszczanie wymiennika ciepła substancjami
smolistymi powstałymi podczas procesu
egzotermicznego, ponieważ spaliny nie
przepływają przez warstwę załadowanego paliwa. Kocioł, ze względu na palenie
się tylko warstwy żaru, a nie całego załadowanego paliwa jak w przypadku kotłów z górnym spalaniem, jest stabilniejszy pod względem mocy generowanej
przez kocioł oraz jego temperatury roboczej. Konstrukcja taka nie jest jednak
przystosowana do spalania drobnych paliw typu miał i flot. Jest również bardziej
narażona na zawieszanie się paliwa, co
może być powodem przygasania paleniska wskutek wypalenia się paliwa będącego na ruszcie. Obecnie kotły dolnego
spalania konstruowane są tak, ażeby tylna ściana komory paleniskowej była pochylona pod kątem, aby ułatwić obsuwanie się załadowanego paliwa. Dużym
atutem kotłów dolnego spalania jest
więc długa stałopalność.
Przewagą kotłów z górnym spalaniem
jest zdecydowanie większa uniwersalność stosowanego w nich paliwa oraz
niższa wrażliwość na zbyt niskie wytwarzane przez komin podciśnienie. Kotły z
górnym spalaniem wymagają mniejszego ciągu kominowego. Zwykle kotły te
posiadają mniejsze gabaryty, jeśli chodzi
o głębokość kotła. Stałopalność kotłów
górnego spalania można wydłużyć, rozpalając załadowane paliwo od góry.
Marcin Foit
44
www.instalator.pl